'Ένα αναίσχυντο σφουγγάρι, γοφάρι 5 κιλά & λαβράκια!!! A shameless sponge, 5 kilos bluefish & many sea-bass!!!

 

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title:   A shameless sponge, 5 kilos bluefish & many sea-bass!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ. 

Μετά τις Πασχαλιάτικες διακοπές και αφού τελείωσε ο Μάης με την απαγόρευσή του, αρχές Ιουνίου πήγα στον αγαπημένο μου Β. Ευβοϊκό. Έφτασα το απόγευμα και αμέσως ντύθηκα και βούτηξα με ανυπομονησία. Ήξερα ότι η φίλη μου θα ήταν παρούσα. Όντος, η αγαπημένη μου κυρά θολούρα με περίμενε με τις θολές της αγκαλιές. Δεν με ένοιαξε καθόλου, αρκεί που μπορούσα και βουτούσα. Στην επιφάνεια έκανε πολύ ζέστη (23οC). Όμως, μόλις περνούσες το ένα μέτρο βάθος, υπήρχε ένα δροσερό ρέμα, αλλά και πάλι η στολή ήταν πολύ χοντρή-ζεστή. Ευτυχώς στο αμάξι είχα φέρει μια πιο λεπτή για την επομένη μέρα. Ξεκίνησα τα καρτέρια μου, αλλά μετά από λίγο, συνάντησα κάτι απρόσμενο σε όλα αυτά τα χρόνια που ψαρεύω. Καθώς έχω κάνει την βουτιά μου και πλησιάζω ένα γνωστό πόστο, συνειδητοποιώ ότι ένα σφουγγάρι μου κάνει χειρονομίες!!! Μου δείχνει το μεσαίο δάχτυλο, υπονοώντας τι???  

???!!!

"Τώρα τι πρόστιμο μπαίνει για κάτι τέτοιο??? Η μούντζα σε άλλον οδηγό κοστολογείται 100 ευρώ. Η χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο σε ψαροντουφεκά  πόσο??? Τι ποινή θα βάλουμε σε ένα σφουγγάρι, για να γίνουμε Ευρωπαίοι, όπως λέει και το εν λόγω νομοσχέδιο???" αναρωτήθηκα χαμογελώντας. "Λες να θέλει να μου πει κάτι??? Τόσα χρόνια το ψαρεύω αυτό το μέρος, σήμερα το είδα!!!" Λίγο πιο κάτω παρατηρώ κάτι πορτοκαλί ανάμεσα στα φύκια. Μόλις καταλαβαίνω τι είναι, βουτάω όσο πιο απαλά μπορώ. Είναι δύο ιππόκαμποι που τοποθετούν τα αυγά τους ανάμεσα στα φύκια. Με το που πλησιάζω, ο ένας απομακρίνθικε λιγάκι. Ο άλλος παρέμεινε με τα αυγά του. Σιγά-σιγά έκανα όπισθεν για να μην προκαλέσω κάποια ζημιά και απομακρύνθηκα.

Η νέα γενιά ιππόκαμπων!!!

Με το που έφτασα στην επιφάνεια, ο 2ος ιππόκαμπος γύρισε στο ταίρι του. Ο ελαφρύς νοτιάς είχε αρχίσει να μου τα θολώνει όλο και πιο πολύ. Πήγα λίγο πιο κάτω, παίρνω μια βαθειά ανάσα και βουτάω. Λίγο πριν φτάσω στο βυθό, τραβάω χειρόφρενο. Μια μεγάλη καφέ τσούχτρα παρελαύνει μπροστά με όλο της το μεγαλείο. Ένα μεγάλο απόκοσμο ον κολυμπά μπροστά μου. Το κεφάλι της είναι σαν μια μπάλα του βόλεϋ, το μήκος των χαντρών της ποδιών είναι περίπου δύο μέτρα και τα λεπτά - διάφανα της πόδια είναι περίπου στα τέσσερα μέτρα!!! Συνεχίζουμε...

Το απόκοσμο ον!!!

Πλησιάζοντας σε μια σπασμένη προβλήτα που ξέρω, βρίσκω πολλά λαβράκια στο γνωστό σημείο. Δυστυχώς τα μεγαλύτερα ψάρια είναι κοντά στο κιλό. Έτσι αφού τα χάζεψα και τράβηξα το βίντεο που ήθελα, έφυγα άπρακτος. Έχω ήδη κάνει περίπου 30 βουτιές και δεν έχω δει ένα σοβαρό ψάρι!!!

"Απίστευτες εμπειρίες μέχρι στιγμής. Ελπίζω το σφουγγάρι να κάνει λάθος σε ότι αφορά το ψάρεμα..." σκέφτηκα. Πήγα λίγο πιο κάτω κι έκανα ένα καρτέρι. Μετά από λίγο είδα κάτι μικρόψαρα να τρέχουν. Γυρίζω προς τα αριστερά μου, να δω μήπως τα ακολουθεί κάτι, αλλά από τα δεξιά μου εμφανίζονται τέσσερεις κέφαλοι. Σημαδεύω και πιάνω τον μεγαλύτερο.

Επιτέλους...

"Επιτέλους κάτι γίνεται..." σκέφτηκα. Τον κρεμάω στην σημαδούρα και συνεχίζω. Λίγο πιο κάτω αποφασίζω για ένα ακόμη καρτέρι. Βαθειά ανάσα και βουτιά. Αισθάνομαι λες και βυθίζομαι σε μια παχήρευστη και θολή σούπα. Φτάνω στον βυθό και περιμένω. Ένα ψάρι περνάει από μπροστά μου με μεγάλη ταχύτητα. Ούτε που πρόλαβα να δω τι ήταν. Τώρα όμως ξέρω από που έρχονται. Μετά από λίγο βλέπω αχνά μια δεύτερη σκιά να πλησιάζει. Το ψαροντούφεκο είναι στο σωστό σημείο και χωρίς να το σκεφτώ, πατάω την σκανδάλη. Σιγά-σιγά έρχεται στα χέρια μου ένα ωραίο λαβράκι 1,62 κιλών. Όλος χαρά το κρεμάω στην ζώνη μου και συνεχίζω. Οι αισθήσεις μου στο μάξιμουμ. 

To 1o, 1,62 κιλά...

"Τα ψάρια κυκλοφορούν μέσα στην θολούρα σε αυτό το σημείο..." λέω στον εαυτό μου. Βαθειά ανάσα και βουτιά πάλι. Με το που πλησιάζω τον βυθό και δεν έχω κάτσει πάνω του, αντιλαμβάνομαι δίπλα μου ένα ψάρι. Δεν ξέρω τι είναι, αλλά φαίνεται μεγάλο και του ρίχνω ενστικτωδώς. Βλέπω θολούρα να σηκώνεται από την ουρά του ψαριού και το μουλινέ να ξετυλίγεται με φρενήρη ρυθμό. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι έχω καταφέρει κι έτσι δεν ζορίζω το ψάρι. Τραβάει με μεγάλη δύναμη κι εγώ δεν του φέρνω την παραμικρή αντίσταση. Όσο το ψάρι αντιστέκεται το μόνο που κάνω είναι να κρατώ το σχοινί τεντωμένο. Μαζεύω το σχοινί, αλλά μόλις πάρει δρόμο, το αφήνω, αλλά πάντα με το σχοινί τεντωμένο. Αυτό κράτησε περίπου 20 λεπτά. Τότε είδα το γοφάρι κουρασμένο να μην μπορεί να κάνει και πολλά. Με το που είδα την βολή μου τρελάθηκα. Η βέργα είχε πετύχει το γοφάρι πολύ ψιλά στην πλάτη και το μόνο πράγμα που κράτησε το ψάρι από το να σκιστεί και να το χάσω, ήταν τα αγκάθια στην πλάτης του!!! 

Ήθελε να μου το Δώσει!!!

Το έφερα απαλά στα χέρια μου και το σιγούρεψα όταν το έπιασα από τα βράγχειά του. Μου Είχε κάνει δώρο ένα ψάρι πέντε (4,8) κιλών, πιασμένο από μια πετσούλα!!! Σε ένα από τα τελευταία μου καρτέρια, προσγειώθηκα στον βυθό. Πριν προλάβω να κάνω πολλά, ένα λαβράκι πέρασε από μπροστά μου πάνω από την θολούρα. Εύκολος στόχος. Σημάδεψα με την ησυχία μου και του έριξα στον σβέρκο. Το λαβράκι κάνοντας κύκλους έπεσε νεκρό πάνω στον λασπώδη βυθό. 

Η μέρα τελείωσε όμορφα!!!

Εκεί τελείωσε και το σημερινό μου ψάρεμα. Βγήκα κατάκοπος, έβγαλα τις φωτό που ήθελα και την έπεσα με τα μούτρα στις λιχουδιές που μου είχε φτιάξει η Σταυρούλα. Ο Μορφέας με πήρε στην αγκαλιά του γρήγορα....

Τα της 1ης μέρας...

Χαράματα την επομένη το πρωί βρέθηκα στο νερό. Αυτήν την φορά, φόρεσα μια πιο λεπτή στολή που είχα προνοήσει να πάρω μαζί μου. Δεν έχω βουτήξει καλά-καλά και μια μεγάλη σουπιά φανερώνει το πόστο της. Κινείται λίγο πιο πάνω από τα φύκια, καθιστώντας την έναν εύκολο στόχο και την έπιασα. 

Να κι ο μεζές!!!

Λίγο πιο κάτω, βουτάω μέσα στην γνωστή θολούρα. Δεν μου αρέσει το πόστο μου, κι έτσι προχωρώ σερνόμενος στον βυθό, μήπως και βρω κάποιο καλύτερο μέρος. Καθώς ψάχνω, παρατηρώ μπροστά μου ένα καλό λαβράκι να τρώει κάτι, χωρίς να με έχει πάρει χαμπάρι. Είναι τόσο προσηλωμένο σε αυτό που κάνει, που μου δίνει τα απαραίτητα δευτερόλεπτα να ετοιμαστώ και του ρίχνω. Πετυχαίνω τον στόχο μου, αλλά η βέργα χώνεται μέσα στην λάσπη. Δεν την τραβάω έξω, γιατί πολλές φορές στο παρελθόν έχω παρατηρήσει ότι η λάσπη κλείνει τα φτεράκια κι έτσι μπορεί να χαθεί το ψάρι. Βγάζω λοιπόν πρώτα την βέργα, την καθαρίζω και μετά τραβάω το ψάρι κοντά μου. Είναι ένα λαβράκι 1,6 κιλά. 

Η 2η μέρα ξεκίνησε ωραία, 1,6 κιλά...

Το κρεμώ στην σημαδούρα μου και συνεχίζω. Λίγο πιο κάτω βρίσκω κάτι λάστιχα αυτοκινήτου στον βυθό. 

"Ωραίο μέρος για καρτέρι..." σκέφτομαι. Βουτάω και κρύβομαι πίσω από τα λάστιχα. Δεν έχω προλάβει να κρυφτώ καλά-καλά, όταν ένα εξίσου ωραίο λαβράκι εμφανίζεται μέσα από την θολούρα. Του ρίχνω στα πλαϊνά του πτερύγια και εκείνο εξαφανίζεται φέρνοντας αρκετά μέτρα σχοινί. Μετά από λίγο έχω στα χέρια μου ένα λαβράκι 1,7 κιλών σε μόλις 25 δευτερόλεπτα!!! 

Άλλο ένα 1,7 κιλά...

Περυχαρείς, το κρεμάω με τα υπόλοιπα και αποφασίζω να βγω. Κάνω διάφορα άκαρπα καρτέρια. Όμως σε ένα από τα τελευταία, βουτάω σε ένα γνωστό μου μέρος που στο παρελθόν μου έχει δώσει καλά ψάρια. Προσγειώνομαι άτσαλα στο βυθό λόγω της κούρασης και ανασηκώνω την λάσπη. Αναγκάζομαι δύο φορές να κινηθώ μπροστά γιατί με σκεπάζει η θολούρα που σήκωσα καθώς προσγειωνόμουν στον βυθό. Την δεύτερη φορά, διακρίνω μια γνωστή φιγούρα μέσα στην θολούρα. Είναι ένα καλό λαβράκι, αλλά πίσω του ακολουθεί ένα πιο μεγάλο. Καθώς μ' έχουν πλησιάσει αρκετά, δίνοντας όσο χρόνο που χρειάζομαι για να σημαδέψω το μεγαλύτερο των δύο. Στο πάτημα της σκανδάλης, με δυνατά χτυπήματα της ουράς του, εξαφανίζεται μέσα στην θολούρα σέρνοντας μαζί του την βέργα. Μετά από μερικά λεπτά το βρήκα να κάθεται στον βυθό και το έπιασα. 

Το μεγάλο κατάκοπο...

Ήταν το μεγαλύτερο λαβράκι της εξόρμησης 2,8 κιλά. 

2,8 κιλά και τέλος...

Δεν ήθελα τίποτε περισσότερο κι έχοντας το στην αγκαλιά μου βγήκα. Πρόσεξα να μην υπάρχει κάποιος στην παραλία και πήγα στο αμάξι μου. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και πήρα τον δρόμο του γυρισμού.... 

Τέλος και η 2η μέρα!!!

Translation of the above article.

Title: A shameless sponge, 5 kilos bluefish & many sea-bass!!!

Video & Photo : Zacharias Skevofilax. 

After the Easter holidays and May's ban had ended, early in June I went to my beloved N. Evoikos Bay. I arrived in the afternoon and immediately got dressed and eagerly dived. I knew my lady friend would be present. Of course, my beloved lady, madam blur was waiting for me with her murky hugs. I didn't care at all, as long as I was able to dive. It was very hot on the surface (23°C). But as soon as I passed the one meter depth, there was a cool stream, but again the suit was very thick-warm. Fortunately, I had brought a thinner one in the car in case... I started my ambushes, but after a while, I encountered something unexpected in all my years of spearfishing. As I dived and approached a familiar spot, I realised that a sponge was beckoning to me!!! It was showing me the middle finger, implying what??? (1st Picture: ???!!!). 

"Now what's the fine for something like that??? To open your palm and show it to another driver costs 100 euros in Greece. The gesture with the middle finger on a spear-fisherman, how much is the fine??? What penalty should we put on the sponge, in order to become more like the Europeans, as the new bill states???" I wondered, smiling. "You think it wants to tell me something??? I've been fishing this place for so many years, but only today I saw it!!!".

A little further down I notice something orange among the seaweed. Once I figured out what it was, I dived as gently as I could. They were two seahorses (Syngnathidae-Hippocampus) that laid their eggs among the seaweed. As I approached them, one moved away. The other remained with its eggs. I slowly backed up to avoid causing any damage and I moved away. (2nd Picture: The new generation of seahorses!!!). As soon as I reached the surface, the 2nd seahorse returned to its mate. The light south winds were starting to cloud the sea more and more. I went a little further, took a deep breath and dived. Just before reaching the bottom, I stopped. A large Mediterranean-Adriatic brown or compass jellyfish (Chrysaora hysoscella) was marching ahead in all its glory. A large eerie creature was swimming in front of me. Its head was as big as a volleyball, the length of its thick legs were about two meters long and the thin-transparent ones were about four meters!!! (3rd Picture: An eerie creature!!!). Approaching a broken pier I knew, I found many sea-basses (Dicentrarchus labrax). Unfortunately the biggest fish were close to a kilo. So after shooting the video I wanted, I left idle. I had already done about 30 dives and hadn't seen any serious fish!!! 

"Awesome experiences so far. I hope the sponge is wrong about fishing..." I thought. I went a little further down and dived for another ambush. After a while I saw some baitfish running. I turned to my left to see if anything was chasing them, but four mullets (Mugil cephalus) appeared to my right. I aimed and caught the biggest one. (4th Picture: At last...).

"Finally something is happening..." I thought. I hung it on the buoy and continued. A little further down I decided on one more ambush. Deep breath and dived. I felt like I was descending in a thick and murky soup. I reached the seafloor and waited. A fish passed in front of me at high speed. I didn't even get to see what it was. But now I knew where they were coming from. After a while, I faintly saw a second shadow approaching. The speargun was in the right direction and without thinking, I pulled the trigger. After a while, a nice 1.62 kg sea bass was in my hands. I happily hung it on my belt and continued. My senses at their peak. (5th Picture: The first sea-bass, 1.62 kg...).

"The fish are moving through the blurry waters at this point..." I said to myself. Deep breath and dived again. As I approached the bottom and had not reached it yet, I noticed a fish next to me. I didn't know what it was, but it looked big and I instinctively aimed and pulled the trigger. I saw the blur rising from the fish's tail and the reel was unwinding at a frenzy pace. I had no idea what I had accomplished so I didn't stress the fish. It pulled with great force and I didn't resist at all. As long as the fish was resisting, all I did was to keep the line taut. I was reeling in the rope slowly, but as soon as it started swimming away, I let it go, but always with the rope taut. This lasted about 20 minutes. Then I saw the bluefish (Temnodom saltator) tired and unable to do much. As soon as I saw where I shot it, I froze. The spear had struck the bluefish on the back and the only thing that kept the fish from tearing up and losing it, were the thorns on its back. It was hanging from a tiny piece of skin!!! (6th Picture: It was Given!!!). I brought it gently into my hands and I grabbed it by its gills. At that moment I secured my catch. The Almighty had given me a five (4.8) kilo fish as a gift!!! On one of my last ambushes, I landed on the bottom. Before I could do much, a sea-bass darted past me over the blur. Easy target. I quietly pointed and shot it in the neck. The sea-bass made a summersault and fell dead on the muddy bottom. (7th Picture: The fishing ended beautifully!!!). That was the end of today's fishing. I went out with very tired, took the photos I wanted and attacked the delicacies that Stavroula had prepared for me. Morpheus took me in his arms quickly... (8th Picture: The 1st day trophies...). 

At dawn, the next morning I found myself in the water. This time, I wore a thinner spearfishing suit that I had planned to bring along. As soon as I was in the water a big common cuttlefish (Sepia officinalis) appeared in front of me. It moved a bit above the eelgrass bed (Zostera marina), making it an easy target which I caught. (9th Picture: The delicacy!!!). A little further down, I dived into the familiar murky waters. I didn't like where I landed, so I was crawling to the bottom, in order to find a better hiding spot. As I searched the surrounding area, I noticed in front of me a nice sea-bass eating something, without realising my presence. The fish was so focused on what it was doing that it gave me the necessary seconds to aim and shot it. I achieved my goal, but the spear sank into the muddy bottom. I didn't pull it out, because many times in the past, I had noticed that the mud closes the flaps of the spear and thus the fish could be lost. So I first took out the spear from the muddy bottom, cleaned it and then pulled the fish close to me. It was a 1.6 kg sea-bass. (10th Picture: The 2nd day started beautifully, 1.6 kg...). I hung it on my buoy and continued. A little further down I found some car tires on the seafloor.

"Nice place for an ambush..." I thought. I dived and hid behind the tires. I didn't have the time to hide well, when an equally beautiful sea-bass appeared through the blur. I shot it on its side fins and it disappeared reeling out several meters of the rope. After a while I had in my hands a 1.7 kg sea-bass in just 25 seconds!!! (11th Picture: One more 1.7 kg...). Full of joy, I hung it up with the rest of the fish and decided to go out. I did various fruitless ambushes on my way out. But in one of the last ones, I dived in a familiar spot that in the past, had given me some nice fish. I landed clumsily on the bottom due to fatigue and stirred up the mud. I was forced to crawl forward twice because I was being covered by the blur I stirred up as I landed on the bottom. The second time, I noticed a familiar figure in the blur. It was a big sea-bass, but I realised that a bigger one was following it. As both of them came close enough, they provided me with the necessary time I needed to aim at the largest fish. As I pulled the trigger, with a violent movement of its tail, it disappeared into the blur, dragging the spear along with it. After a few minutes I found it laying on the seabed and caught it. (12th Picture: The biggest sea-bass tired...). It was the biggest sea-bass of this trip (2.8 kg). (13th Picture: The end with2.8 kg...). I didn't want nothing more and embracing it, I went out. I looked around to be sure there was no one on the beach and went to my car. I took the photos I wanted and hit the road.... (14th Picture: Day 2 is over!!!).