 |
| Η μισή παραλία του Τραχανάμμου... |
 |
| ... η άλλη μισή με την Κάσσο στο βάθος!!! |
Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Δεν σκόπευα να γράψω αυτό το άρθρο, αλλά με την ατάκα που μου είπαν, δεν μπόρεσα να κάνω αλλιώς!!!
Την παραμονή της γιορτής της Παναγίας, η θάλασσα κόλλησε στην κυριολεξία. Σπάνια την έχω δει τόσο κάλμα στην Κάρπαθο. Όμως κάτι δουλειές που δεν έπαιρναν αναβολή, με ανάγκασαν να πάω αργότερα για ψάρεμα από ότι ήθελα. Αφού τα τελείωσα όλα, φόρτωσα τον εξοπλισμό μου και πήγα στον Τραχανάμμο κατά τις 11:20πμ.. Η περιοχή λέγεται έτσι γιατί η άμμος είναι χοντρή σαν τον τραχανά, με συνέπεια να μην κολλάει στα πόδια. Είναι μια μεγάλη παραλία που σπάει σε τρία κομμάτια, αλλά το μελτέμι της αλλάζει φώτα. Έτσι θεώρησα ότι ήταν καλή ευκαιρία να τον ψαρέψω σήμερα. Σαν ψαρότοπος είναι απίστευτα μεγάλος με σειρές από πλάκες και μονόπετρα σε ότι βάθη θέλεις. Ξεκινάει από τα πολύ ρηχά και ανοίγεται όσο θέλεις. Μπορεί να τον ψαρεύεις όλη την ημέρα και ο χρόνος να μην σου φτάνει.
Με το που φτάνω στον Τραχανάμμο, βλέπω κάποιον ψαροτουφεκά να βγαίνει από την θάλασσα. Είναι ένας συμπατριώτης και φίλος, (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) που παλιά είχαμε πάει μερικά ψαρέματα. Βέβαια έχει την φιλοσοφία: "ότι κινείται πεθαίνει" και γιαυτό ξέκοψα. Βουτάει το πολύ μέχρι τα -15μ και του είχα πει τότε, αν ήθελε να άλλαζε κάποια πράγματα στον εξοπλισμό του και θα του έδειχνα κάποιες τεχνικές εγώ. Έτσι σίγουρα θα έφτανε τα -20μ αν όχι τα -25μ. Εκείνος απεφάσισε ότι δεν τον ενδιέφερε και έτσι έμεινε σε αυτά τα βάθη. Τον πλησιάζω και τον βοήθησα με τον εξοπλισμό του. Είχε πιάσει μερικά σκαράκια, τρις δράκενες μικρές και τρία ροφάκια. Όλα τα ροφάκια μαζί το πολύ να ζύγιζαν δύο κιλά!
"Τι είναι αυτά; Δεν έχουμε πει...." του λέω δείχνοντας τα ροφάκια.
"Αφού ξέρεις...." με διέκοψε. "Ότι είδα έπιασα...."
Τον ρώτησα προς τα που πήγε και μου είπε.
"Την ίδια διαδρομή σκεφτόμουν να κάνω σήμερα το πρωί, αλλά οι δουλειές με ανάγκασαν να έρθω τώρα." του είπα.
"Το μέρος είναι ψαρεμένο!!! Να πας αλλού... Να προς τα εκεί..." και μου δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χαμογελάω περιμένοντας το επόμενό του πείραγμα. Αντί αυτού με ρωτάει τι ώρα είναι και μπαίνει στο αμάξι του και φεύγει. Μένω κάγκελο. Δεν πιστεύω στα αφτιά μου. Πόση ανασφάλεια έχει ο κόσμος. Λες και μετά θα συγκρίναμε τι έχει πιάσει ο καθένας. Να μου το έλεγε αυτό κάποιος που ψαρεύει πιο βαθιά από ότι εγώ, όπως ο Σπύρος ή ο Ισίδωρος να το καταλάβω. Να μου το έλεγε ο Βρεττός που ψαρεύουμε μαζί, να το λάβω υπ΄όψην. Αν και κανείς τους δεν θα μου το έλεγε έτσι ή με αυτό τον τόνο. Τα πήρα στο κρανίο και αποφάσισα να ψαρέψω όπου θέλω, όπως θέλω. Ετοιμάστηκα, βούτηξα και τράβηξα προς την κατεύθυνση που σκεπτόμουν από το πρωί να ψαρέψω, η οποία ήταν η ίδια που είχε κάνει ο "φίλος-συμπατριώτης" .
Δεν έχω κολυμπήσει πενήντα μέτρα και σε μια αμμούδα κάθεται ένας τριάρης ροφός. Με το που πλησιάζω το ψάρι μπαίνει ήρεμα στην πλάκα που ήταν μπροστά του.
"Ή είναι ήμερο ψάρι, οπότε θα το πάρω εύκολα, ή είναι πολύ πονηρό και δεν θα το ξαναδώ...." σκέφτηκα. Αφού πόντισα την σημαδούρα μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Με το που φτάνω στον πάτο (-12,4μ.) ρίχνω μια γρήγορη ματιά στην είσοδοτης πλάκας, αλλά τίποτα. Ανάβω τον φακό και ψάχνοντας τον βρίσκω λουφαγμένο σε μια σχισμή να με κοιτάει. Σημαδεύω εγκέφαλο και ρίχνω.
Καμία αντίδραση από το ψάρι. Γεμάτος ανυπομονησία τραβάω την βέργα και είναι πάνω ο κεραυνοβολημένος τριάρης ροφός.
"Όχι και άσχημα για ένα ψαρεμένο μέρος..." είπα και ξέσπασα στα γέλια. Αν κάποιος με έβλεπε σίγουρα θα έλεγε: "Τον καημένο, ποιος ξέρει τι προβλήματα έχει;;;"
Είχα και μια παραγγελία από τον πατέρα μου για σκάρους. Λόγω κάποιας υποχρέωσης ήθελε να δώσει σε έναν συγχωριανό πέντε-έξι σκάρους. Έτσι βάλθηκα να τους ψαρεύω όπου έβλεπα κανένα καλό. Έπιασα έξι μεσαίους. Όμως ο καιρός είχε αρχίζει να αλλάζει σιγά-σιγά. Ο δυτικός άλλαζε σε νοτιά. Ψαρεύοντας έφτασα στον κάβο, όπου πάνω στα κοφτά του είχε μεγάλους σκάρους. Έπιασα άλλους τέσσερις μεγάλους σκάρους. Κυνηγούσα όμως έναν μεγάλο κόκκινο, ο όποιος όμως καθόταν πάντα εκτός βολής και με παρατηρούσε τσιμπολογώντας τα βράχια. Είδα και απόειδα και τον παράτησα. Σε μια στιγμή βλέπω μια ομάδα σκάρων μέσα σε μια σχισμή. Μπροστά μου υπάρχει μια μεγάλη πέτρα που με καλύπτει. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βουτάω. Σέρνομαι στον βυθό πίσω από την πέτρα και βγαίνω αρκετά κοντά τους. Γρήγορα σημαδεύω έναν από τους πρώτους και πατάω την σκανδάλη. Βλέπω ότι έχω πιάσει κάποιον και τραβάω την βέργα. Προς μεγάλην μου έκπληξη έχω πιάσει δύο. Μάλιστα ο δεύτερος είναι ο μεγάλος κόκκινος που κυνηγούσα.
"Όταν Θέλει να στα Δώσει..." σκέφτηκα ευχαριστώντας το υπερπέραν....
Δεν είχε τίποτε άλλο και μπήκα στον επόμενο κόλπο. Δεν βρήκα τίποτε το σπουδαίο, αλλά θυμήθηκα ότι στο τέρμα του κόλπου, πριν από πολλά χρόνια με νοτιά είχα πιάσει μεγάλες σάρπες. Το πιο μεγάλο ψάρι ήταν 1,5 κιλά. Ωραίο ψάρι για σάρπα!!! Προχώρησα και όταν έφτασα στον κολπίσκο εκεί ήταν και οι σάρπες! Είχαν έρθει στο ραντεβού μας. Καρτέρευα και όταν έπιανα κάποια, γύριζα πίσω και στεκόμουν στην είσοδο, για να μην φύγει το κοπάδι. Με αυτό τον τρόπο έπιασα τέσσερις σάρπες. Όταν πια τα ψάρια δεν ερχόντουσαν στα καρτέρια, έψαξα τις πλάκες που γνωρίζω και έπιασα άλλη μια και ένα μελανούρι.
Τότε αποφάσισα να βγω ψαρεύοντας εννοείτε. Στην διαδρομή βρήκα κεφάλους. Στρίμωξα έναν σε μια πλάκα και τον έπιασα. Το ψάρι ήταν 1,5 κ. Την ώρα που βάζω τον κέφαλο στην σημαδούρα μου, αισθάνομαι κάτι να με πλησιάζει από πίσω μου. Γυρίζω και βλέπω μια μεγάλη karatta-karetta ακριβώς δίπλα μου.
Μαζεύω όσο πιο γρήγορα μπορώ την βέργα, για να μην τρομάξει η χελώνα, η οποία είχε αρχίσει να απομακρύνεται. Ανοίγω την υποβρύχια κάμερα και βουτάω πάνω στον αρχαίο κολυμβητή. Θέλω λίγο ακόμα για να μπορέσω να την αγγίξω, όταν με πήρε χαμπάρι. Τότε κούνησε τα πόδια της και απομακρύνθηκε με μεγάλη ταχύτητα. Χαιρέτησα το αρχαίο πλάσμα και το ευχαρίστησα που μου έφτιαξε την μέρα.
Τότε μου ήρθε η κεραμίδα στο κεφάλι μου. "Γιατί να σου φτιάξει την ημέρα η χελώνα; Γιατί να μην είναι όλη σου η ημέρα "φτιαγμένη"; Γιατί να μην ΖΕΙΣ την κάθε στιγμή; Γιατί να μην ΖΕΙΣ το ΠΑΡΟΝ, χωρίς μακρόπνοα πλάνα, που τα περισσότερα δεν βγαίνουν; Γιατί να μην χαίρεσαι την κάθε εμπειρία σου θετική ή αρνητική; Γιατί να μην είσαι ΣΥΝΕΙΔΗΤΌΣ την κάθε στιγμή της ζωής σου;"
"Και πως γίνεται αυτό;" ρώτησα... αλλά δεν πήρα απάντηση. Δεν έχει σημασία που δεν πήρα απάντηση. Έχω έναν στόχο να πετύχω.....
Με αυτά και αυτά έφτασα στην παραλία. Ένας σαργός έκανε το λάθος να τρυπώσει κάτω από τα πόδια μου σε μια πλάκα. Βούτηξα, τον έπιασα και βγήκα. Ήμουν αρκετά κουρασμένος από την όλη προσπάθεια, αλλά αισθανόμουν τόσο αναζωογονημένος!!!
Υ.Γ. Τελικά το μέρος δεν ήταν και τόσο ψαρεμένο....χα χα
 |
| Βλέπετε από που πήρε το όνομά της... |
"Τι είναι αυτά; Δεν έχουμε πει...." του λέω δείχνοντας τα ροφάκια.
"Αφού ξέρεις...." με διέκοψε. "Ότι είδα έπιασα...."
Τον ρώτησα προς τα που πήγε και μου είπε.
"Την ίδια διαδρομή σκεφτόμουν να κάνω σήμερα το πρωί, αλλά οι δουλειές με ανάγκασαν να έρθω τώρα." του είπα.
"Το μέρος είναι ψαρεμένο!!! Να πας αλλού... Να προς τα εκεί..." και μου δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χαμογελάω περιμένοντας το επόμενό του πείραγμα. Αντί αυτού με ρωτάει τι ώρα είναι και μπαίνει στο αμάξι του και φεύγει. Μένω κάγκελο. Δεν πιστεύω στα αφτιά μου. Πόση ανασφάλεια έχει ο κόσμος. Λες και μετά θα συγκρίναμε τι έχει πιάσει ο καθένας. Να μου το έλεγε αυτό κάποιος που ψαρεύει πιο βαθιά από ότι εγώ, όπως ο Σπύρος ή ο Ισίδωρος να το καταλάβω. Να μου το έλεγε ο Βρεττός που ψαρεύουμε μαζί, να το λάβω υπ΄όψην. Αν και κανείς τους δεν θα μου το έλεγε έτσι ή με αυτό τον τόνο. Τα πήρα στο κρανίο και αποφάσισα να ψαρέψω όπου θέλω, όπως θέλω. Ετοιμάστηκα, βούτηξα και τράβηξα προς την κατεύθυνση που σκεπτόμουν από το πρωί να ψαρέψω, η οποία ήταν η ίδια που είχε κάνει ο "φίλος-συμπατριώτης" .
Δεν έχω κολυμπήσει πενήντα μέτρα και σε μια αμμούδα κάθεται ένας τριάρης ροφός. Με το που πλησιάζω το ψάρι μπαίνει ήρεμα στην πλάκα που ήταν μπροστά του.
"Ή είναι ήμερο ψάρι, οπότε θα το πάρω εύκολα, ή είναι πολύ πονηρό και δεν θα το ξαναδώ...." σκέφτηκα. Αφού πόντισα την σημαδούρα μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Με το που φτάνω στον πάτο (-12,4μ.) ρίχνω μια γρήγορη ματιά στην είσοδοτης πλάκας, αλλά τίποτα. Ανάβω τον φακό και ψάχνοντας τον βρίσκω λουφαγμένο σε μια σχισμή να με κοιτάει. Σημαδεύω εγκέφαλο και ρίχνω.
Καμία αντίδραση από το ψάρι. Γεμάτος ανυπομονησία τραβάω την βέργα και είναι πάνω ο κεραυνοβολημένος τριάρης ροφός.
 |
| Ο γρήγορος τριάρης!!! |
"Όχι και άσχημα για ένα ψαρεμένο μέρος..." είπα και ξέσπασα στα γέλια. Αν κάποιος με έβλεπε σίγουρα θα έλεγε: "Τον καημένο, ποιος ξέρει τι προβλήματα έχει;;;"
Είχα και μια παραγγελία από τον πατέρα μου για σκάρους. Λόγω κάποιας υποχρέωσης ήθελε να δώσει σε έναν συγχωριανό πέντε-έξι σκάρους. Έτσι βάλθηκα να τους ψαρεύω όπου έβλεπα κανένα καλό. Έπιασα έξι μεσαίους. Όμως ο καιρός είχε αρχίζει να αλλάζει σιγά-σιγά. Ο δυτικός άλλαζε σε νοτιά. Ψαρεύοντας έφτασα στον κάβο, όπου πάνω στα κοφτά του είχε μεγάλους σκάρους. Έπιασα άλλους τέσσερις μεγάλους σκάρους. Κυνηγούσα όμως έναν μεγάλο κόκκινο, ο όποιος όμως καθόταν πάντα εκτός βολής και με παρατηρούσε τσιμπολογώντας τα βράχια. Είδα και απόειδα και τον παράτησα. Σε μια στιγμή βλέπω μια ομάδα σκάρων μέσα σε μια σχισμή. Μπροστά μου υπάρχει μια μεγάλη πέτρα που με καλύπτει. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βουτάω. Σέρνομαι στον βυθό πίσω από την πέτρα και βγαίνω αρκετά κοντά τους. Γρήγορα σημαδεύω έναν από τους πρώτους και πατάω την σκανδάλη. Βλέπω ότι έχω πιάσει κάποιον και τραβάω την βέργα. Προς μεγάλην μου έκπληξη έχω πιάσει δύο. Μάλιστα ο δεύτερος είναι ο μεγάλος κόκκινος που κυνηγούσα.
 |
| Όταν Θέλει να στα Δώσει... |
"Όταν Θέλει να στα Δώσει..." σκέφτηκα ευχαριστώντας το υπερπέραν....
Δεν είχε τίποτε άλλο και μπήκα στον επόμενο κόλπο. Δεν βρήκα τίποτε το σπουδαίο, αλλά θυμήθηκα ότι στο τέρμα του κόλπου, πριν από πολλά χρόνια με νοτιά είχα πιάσει μεγάλες σάρπες. Το πιο μεγάλο ψάρι ήταν 1,5 κιλά. Ωραίο ψάρι για σάρπα!!! Προχώρησα και όταν έφτασα στον κολπίσκο εκεί ήταν και οι σάρπες! Είχαν έρθει στο ραντεβού μας. Καρτέρευα και όταν έπιανα κάποια, γύριζα πίσω και στεκόμουν στην είσοδο, για να μην φύγει το κοπάδι. Με αυτό τον τρόπο έπιασα τέσσερις σάρπες. Όταν πια τα ψάρια δεν ερχόντουσαν στα καρτέρια, έψαξα τις πλάκες που γνωρίζω και έπιασα άλλη μια και ένα μελανούρι.
 |
| Μια από τις μεγάλες... |
 |
| Μια αρχαία ομορφιά !!! |
Τότε μου ήρθε η κεραμίδα στο κεφάλι μου. "Γιατί να σου φτιάξει την ημέρα η χελώνα; Γιατί να μην είναι όλη σου η ημέρα "φτιαγμένη"; Γιατί να μην ΖΕΙΣ την κάθε στιγμή; Γιατί να μην ΖΕΙΣ το ΠΑΡΟΝ, χωρίς μακρόπνοα πλάνα, που τα περισσότερα δεν βγαίνουν; Γιατί να μην χαίρεσαι την κάθε εμπειρία σου θετική ή αρνητική; Γιατί να μην είσαι ΣΥΝΕΙΔΗΤΌΣ την κάθε στιγμή της ζωής σου;"
"Και πως γίνεται αυτό;" ρώτησα... αλλά δεν πήρα απάντηση. Δεν έχει σημασία που δεν πήρα απάντηση. Έχω έναν στόχο να πετύχω.....
Με αυτά και αυτά έφτασα στην παραλία. Ένας σαργός έκανε το λάθος να τρυπώσει κάτω από τα πόδια μου σε μια πλάκα. Βούτηξα, τον έπιασα και βγήκα. Ήμουν αρκετά κουρασμένος από την όλη προσπάθεια, αλλά αισθανόμουν τόσο αναζωογονημένος!!!
Υ.Γ. Τελικά το μέρος δεν ήταν και τόσο ψαρεμένο....χα χα
