Ένα ταξίδι στην Κιμώλια νήσο...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A trip in the island of Kimolos...

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Θοδωρής (Δανός) Παπαδόπουλος

Τα όμορφα Πράσσα...

Βρεθήκαμε, για πρώτη φορά, με την καλή μου για μερικές μέρες στην Κίμωλο. Το νησί έχει ένα μοναδικό υπέροχο λευκό χρώμα στα πετρώματά του. Εξού και το όνομα της κιμωλίας. Αν οι μαθητές το γνώριζαν αυτό, σίγουρα θα το θεωρούσαν τόπο εξορίας, όσοι πηγαίνουν εκεί για διακοπές. χαχαχα. Εννοείται πως αστειεύομαι, για να μην παρεξηγηθώ με τους ντόπιους. 'Οπως έλεγα το νησί είναι υπέροχο. Μόλις το περπατήσεις λίγο, νομίζεις ότι βρίσκεσαι μερικές δεκαετίες πίσω στον χρόνο. Όλα κυλούν κάπως αργά, ήρεμα και αυτό είναι το ωραίο. Διακοπές στην κυριολεξία!!! Έχει πολύ όμορφες παραλίες και οι περισσότερες είναι προσβάσιμες (Πράσσα, Ψαθή, Καλαμίτσι κλπ). Σε κάποιες παραλίες όμως, οι βίλες έχουν κλείσει την πρόσβαση και για να κατέβεις χρειάζεται αρκετό ποδαρόδρομο (όπως η Γούπα κτλ). Σε μια μάλιστα ενώ υπάρχει χωματόδρομος με το που φτάνεις στην παραλία, έχουν αλυσόδεσει μια σιδερόπορτα. Εκεί αναγκαστικά χρειάζεται να κάνεις όπισθεν με ανηφόρα. Και δεν υπάρχει καν σήμανση ότι ο δρόμος είναι κλειστός ή αδιέξοδος. Κατ άλλα, το νησί έχει πολύ καλό φαγητό, χαμογελαστούς, όσο επί των πλείστων ανθρώπους.....

Κου-κου τσα....μια ομορφιά!!

Ξεκινήσαμε κι εμείς τις πολυπόθητες διακοπές μας. Πήγαμε στα νότια του νησιού και μετά το μπάνιο, την πέσαμε στους εκπληκτικούς μεζέδες της παραθαλάσσιας ταβέρνας. (Για ευνόητους λόγους ονόματα δεν λέμε). Αφού φάγαμε είπαμε να αρπάξουμε κάτω από τα θαλασσόδενδρα. Μάλιστα εγώ ρώτησα την Σταυρούλα να πάμε πιο πέρα κι ευτυχώς αρνήθηκε. Δεν έχουμε κάτσει ένα τέταρτο, κι ακούγεται μια φωνή να λέει: "Είναι και τα παιδιά εδώ". Δεν έδωσα σημασία αλλά αισθάνθηκα κάποιος να είναι πολύ κοντά μας. Γυρίζουμε και βλέπουμε τον Θοδωρή (Δανό τον φωνάζουμε γιατί η μητέρα του είναι από την Δανία) και την γυναίκα του την Αρετή. Τα παιδιά μένουν Φολέγανδρο και κάναμε πολύ παρέα τις χρονιές που αλλεπάλληλα επισκεπτόμασταν το νησί. Έχουμε να τους δούμε πάνω από δέκα χρόνια. Αγκαλιές φιλιά....Είχαν έρθει με το σκάφος το Θοδωρή για ένα τριήμερο. Όλο το απόγευμα το περάσαμε συζητώντας, μπάνιο και φαΐ. Στο τέλος αποφασίσαμε για να πάμε και ένα ψαρεματάκι, μιας και υπήρχε και βάρκα. Αφού πήγαμε και μια βόλτα στη χώρα, δώσαμε ραντεβού για το πρωί. Τα κορίτσια θα πήγαιναν για μπάνιο κι εμείς για μια δίωρη βουτιά (περίπου).

Σαν τον παλιό καλό καιρό, αλλά λείπουν οι Σπύροι...

Το επόμενο πρωί με περίμενε ακόμη μια ευχάριστη έκπληξή που ακούει στο όνομα Ισίδωρος Χαλημούρδας. Ισίδωρος είναι και αυτός παλιός γνώριμος από την Φολέγανδρο. Ήταν στην Μήλο και τον έφερε ο Θοδωρής για να ψαρέψουμε μαζί οι τρεις μας. Αφου τελειώσαμε με τις αγκαλιές και τα φιλιά, καταστρώσαμε το σχέδιο της εκστρατείας. Ο Ισίδωρος ήξερε τα καλά τα μέρη και πήγαμε εκεί που μας πρότεινε. Ξεκινήσαμε από ένα ξερονήσι, από τα πολλά που υπάρχουν στην περιοχή και αφού κάναμε μερικές βουτιές για να ανοίξουν τα πνευμόνια μας, πήγαμε στα βαθιά. Εκεί σε μια βαθιά βουτιά -32μ, ο Ισίδωρος έπιασε μια +3 κιλά στήρα. Οι υπόλοιπες τρύπωσαν σε πολύ δύσκολες και βαθιές τρύπες. Προχωρώντας πιο κάτω σε ένα κατρακύλι βλέπω μερικούς καλούς σαργούς να τρυπώνουν. Η εκπληκτική διαύγεια των νερών, είχε σαν αποτέλεσμα να νομίσω ότι τα ψάρια ήταν ρηχά. Εγώ όμως πήγαινα και δεν έφτανα. Τελικά στα -21μ έφτασα εκεί που ήταν τα ψάρια. Στην σκιά των βράχων, ένας κιλίσιος σαργός, μου δίνει τα δευτερόλεπτα που χρειάζομαι για να του ρίξω πριν χαθεί στα δαιδαλοειδή χαράκια. Έτσι τον έπιασα. Τότε η παρέα αποφάσισε να πάμε σε άλλο τόπο. Ο Ισίδωρος μας πήγε σε μια μεσοπέλαγη ξέρα. Εντύπωση μου έκανε το πόσο υγιής ήταν (φυτά-ψάρια) και ότι δεν είχε δίχτυα ή παραγάδια πάνω της η ξέρα. Σε μια βαθιά βουτιά -34μ. ο Ισίδωρος έπιασε μια τεσσάρα στήρα. Καθώς ερχόταν το ψάρι, ο Θοδωρής παρατήρησε ότι το ένα φτεράκι της βέργας έχει βγει, λόγω της πληγής. Πριν προλάβει και ξεψαρίσει το ψάρι, το δευτέρωσε, ασφαλίζοντας την στήρα. 

Το δευτέρωμα του Θοδωρή...

Κάναμε πολλές βουτιές και σε μια από αυτές ο Θοδωρής έριξε σε μια σκιά που πέρασε από κάτω του, μέσα σε μια σχισμή στα -26μ. Δεν ξέραμε τι είχε κάνει και μετά από μερικές βουτιές μια τριάρα πιγκα ήρθε στην παρέα μας. 

Η τριάρα πίγκα...

Μετά από λίγο μας περικύκλωσαν παλαμίδες κι εγώ, αν και κρατούσα κοντό όπλο, βούτηξα στα ψάρια. Κατάφερα να τα φέρω κοντά μου, αλλά το κοπάδι πέρασε πολύ γρήγορα. Συνέχισα να περιμένω στα μεσόνερα και σε κάποια στιγμή τα ψάρια ήρθαν από την αντίθετη μεριά που είχαν φύγει. Εγώ όμως ήμουν έτοιμος. Το πρώτο ψάρι που μου ήρθε κοντά, έριξα. Η παλαμίδα  έφυγα ταχύτατα για τα βαθιά κι εγώ για την επιφάνεια.  Ο Δανός μου έκανε νόημα αν χρειαζόταν δευτέρωμα και του έγνεψα αρνητικά. Σιγά-σιγά έφερα την δίκλή παλαμίδα στα χέρια μου. Κάναμε αρκετές βουτιές και φύγαμε. 

Η παλαμίδα...

Αφήσαμε τον Ισίδωρο στην Μήλο κι εμείς γυρίσαμε στην Κίμωλο. Το βράδυ οι τέσσερις μας απολαύσαμε την υπέροχη πίγκα του Δανού στα κάρβουνα. Μετά την καθιερωμένη βόλτα στην χώρα, δώσαμε ραντεβού για την επομένη. 

Τα της πρώτης μέρας...

Την επομένη είχε εκδρομή στην Μήλο. Αφήσαμε τα κορίτσια σε μια οργανωμένη παραλία κι εμείς φύγαμε για ένα δίωρο ψάρεμα. Τα μέρη τα διάλεξε ο Δανός, μιας κι εγώ δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το που να πάμε. Εκεί κοντά υπήρχαν κάτι ρηχά ξενέρια και αποφασήσαμε να πάμε για ζέσταμα. Πήραμε από ένα κοντό ψαροτούφεκο και βουτήξαμε για κανένα σαργό. Όντως βρήκα κάποιους ευμεγέθης αλλά πολύ φοβισμένους σαργούς. Άρχισα τα καρτέρια, τα ψαχτήρια, τα πλαναρίσματα αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Μια δυο φορές ήθελα λίγο για να πατήσω την σκανδάλη αλλά.... Σε μια στιγμή έχω πλησιάσει ένα κάθετο μονόπετρο το οποίο ίσα-ίσα ξενερίζει. Κοιτώ από την πίσω του πλευρά κι έχει ένα μεγάλο κοπάδι από σαργούς γύρω από μια συναγρίδα. Το ψάρι με παίρνει χαμπάρι κι αρχίζει να κινείται σιγά-σιγά. ΣΥΝΑΓΕΡΜΌΣ. Βάζω δεύτερη σκάλα, καβαλάω στην κυριολεξία το μονόπετρο για να είμαι προς την κατεύθυνση που κινείται το ψάρι, ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερά μου και βουτώ. Το ψάρι κολυμπά νωχελικά πάνω από τα βράχια του βυθού σε βάθος μόλις 3-4 μέτρα. Σημαδεύω στον σβέρκο και της ρίχνω. Η συναγρίδα επιταχύνει προς κάποιες πέτρες, αλλά μετά δίπλωσε. Η βολή είχε κάνει την ζημιά της.!!!Μάζεψα με ρυθμικές κινήσεις το σχοινί και σε μισό λεπτό την είχα στα χέρια μου. 

¨Ενα υπέροχο ρηχό δώρο...

Καταλαβαίνεται την χαρά μου. Μου Είχε δώσει ένα αναπάντεχο τρίκιλο δώρο (3,2 κιλά). Την έδειξα στον Δανό ο οποίος καταχάρηκε. Έτσι είναι οι πραγματικοί φίλοι και μου είπε: "Άντε τώρα να ψαρέψεις στα βαθιά...." "Έχεις δίκιο αλλά πάμε...."  απάντησα. Πήγαμε σε μια μεσοπέλαγη ξέρα, αλλά τα ψάρια της ήταν λίγα, φοβισμένα και βαθιά. Εδώ τα νερά ήταν θολά σε σχέση με χτες.  Σε μια βουτιά ο Δανός είδε δύο ροφούς. Μου εξηγεί που είναι και του λέω: "Ξεκουράσου και βούτα. Εσύ ξέρεις που είναι τα ψάρια. Εξάλλου είναι βαθιά, δεν φαίνονται  και αν κατέβω λάθος θα τα χάσουμε." Όντως μετά από μερικά λεπτά βούτηξε. Κατευθύνθηκε στο μονόπετρο που τα είχε δει. Ο ένας ροφός τρύπωσε, αλλά ο δεύτερος κάθισε στην σκιά στα -34μ.. Χωρίς να χάσει καιρό του έριξε στον σβέρκο και τράβηξε αμέσως το ψάρι έξω από το μονόπετρο, άνοιξε το μουλινέ και έφυγε για την επιφάνεια κρατώντας πάντα το σχοινί τεντωμένο. Με το που τον βλέπω να ανεβαίνει με το όπλο χωρίς την βέργα, βουτώ και δευτερώνω τον 8αρη ροφό για να ήμαστε σίγουροι. Χαρές και πανηγύρια μεσοπέλαγα. 

ο 8αρης...

Πήγαμε στο σκάφος και φύγαμε για κάποιες μεσοπέλαγες βραχονησίδες. Ρίξαμε άγκυρα και κατά την γνώμη μου αυτό τρόμαξε τα μαγιάτικα και τα χάσαμε. Μεμονωμένα μεγάλα ψάρια είδαμε, αλλά δεν πλησίαζαν. Κάναμε ένα σωρό καρτέρια σε διάφορα βάθη αλλά τίποτα. Εγώ δεν πήρα χαμπάρι έναν εξάρι ροφό που πέρασε δίπλα μου. Όταν τον είδα ήταν πολύ αργά. Ο Θοδωρής είδε συναγρίδες πολύ βαθιά αλλά.... Τα μαζέψαμε, πήραμε τα κορίτσια μας και φύγαμε για Κίμωλο. 

Τα της δεύτερης μέρας...

Πρότεινα στην ομήγυρη να φάμε την συναγρίδα, αλλά δεν ήθελαν πάλι ψάρι. Έτσι καταλήξαμε το βράδυ στην χώρα να χλαπακιάζουμε (εγώ κι ο Δανός λόγω πείνας) τους απίστευτους ντόπιους μεζέδες. Μετά από μια τσάρκα στα μπαράκια πήγαμε για ύπνο. Δυστυχώς την επόμενη μέρα αποχαιρετίσαμε τους πολύ-αγαπημένους μας φίλους που γυρνούσαν στην όμορφη Φολέγανδρο.  

Ήταν ώρα για να δούμε το νησί. Βρήκαμε και ένα χωριό που είχε και το όνομά μου: Ζαχαρίας!!! 

Το χωριό μου??? και πίσω μου τα πετρώματα ονόματι πόρια...

Το βόριο και δυτικό κομμάτι της Κίμωλου δεν υπάρχει πρόσβαση με το αυτοκίνητο. Μόνο με βάρκα μπορεί κανείς να το δει. Η Χώρα αρκετά μεγάλη κι όμορφη. Χαθήκαμε μερικές φορές μέχρι να την μάθουμε για τις βόλτες μας τα βράδια. Υπάρχει και ένα όμορφο αλλά πολύ μικρό μουσείο. Απ' έξω φαίνεται μεγάλο, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του οικήματος είναι τα γραφεία των αρχαιολόγων. Μας ξενάγησε η αρχαιολόγος κα. Ζαχαρούλα Κοκώνη. Με πολύ ευγένεια, χαρά  και ζεστασιά μας έδειξε κι ένα βίντεο με την ιστορία του νησιού και μετά μας απάντησε όλες τις ερωτήσεις μας. Το μουσείο έχει πολύ ωραία ευρήματα κι είναι προσεχτικά φτιαγμένο. Για παράδειγμα τα χερούλια της εισόδου έχουν το αρχαίο σχήμα μιας πάπιας που εμφανίζεται σε κάποιυς ζωγραφισμένους αρχαίους αμφορείς που βρέθηκαν στο νησί. 

Η πόρτα του μουσείου!!!

Ευχαρηστίσαμε την κα Κοκώνη για την ευγένεια και την ζεστασιά που μας έδειξε στην ξενάγηση του μουσείου και χαθήκαμε στα στενά της χώρας χαζεύοντας δεξιά και αριστερά. Πέραν του λευκού πετρώματα από όπου βγαίνει η γνωστή κιμωλία για τον μαυροπίνακα των σχολείων, το νησί έχει και ένα πέτρωμα που το ονομάζουν πόρια. Είναι τετράγωνες πέτρες που τις εξήγαγαν τα παλιά χρόνια. Το νησί είναι πολύ προσεγμένο, καθαρό και μεταξύ των άλλων, υπάρχουν και πολλές ελεύθερες βιβλιοθήκες σε διάφορα σημεία του νησιού. Το ωραίο είναι ότι αυτές η βιβλιοθήκες έχουν σχήμα βάρκας και είναι στημένες όρθιες. Η κάθε μια από αυτές τις βιβλιοθήκες είναι και διαφορετικά ζωγραφισμένη. 

Μια από τις πολλές ελεύθερες βιβλιοθήκες

Φυσικά έκανα και μερικές βουτιές κάποια πρωινά ενώ κοιμόταν κ Σταυρούλα. Υπάρχουν κάποιοι αξιόλογοι σαργοί, αλλά θέλουν πολύ υπομονή γιατί τα ψάρια είναι πολύ φοβισμένα. Έχει υπέροχες σπηλιές και υποβρύχιες αψίδες, που έδωσαν ένα εξωτικό χρώμα στα ψαρέματά μου. Έπιασα καλούς σαργούς, μουρμούρες και μπαρμπούνια. Βρήκα και κάποιους ροφούς αλλά ήταν οριακά μικροί και δεν τους πείραξα.

Κάποια από τα "ντόπια" ψάρια...

Γενικά μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την παραμονή μας σε αυτό το ιδιαίτερο νησί και λέμε να το επισκεφθούμε ξανά του χρόνου. Ποιος να ξέρει..... θα δούμε......

Υ.Γ. Ήταν ένα ψάρεμα γεμάτο εκπλήξεις στα ρηχά και στα βαθειά. Η Ζωή άλλες φορές μας δίνει κι άλλες φορές μας παίρνει ότι θέλει. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο που πολλές φορές δεν είναι κατανοητός σε εμάς. Όπως λέει και το τραγούδι: "Δανεικά είναι στο κάτω-κάτω...".

Καλό ταξίδι αγαπητη Χριστιάννα Ν. Είθε να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει...

(κούφα σοι χθὼν ἐπάνωθε πέσοι, Ευριπίδης : Άλκηστις)

Translation of he above article. 

Title: A trip in the island of Kimolos...

Photo-video: Zacharias Skevofilax, Theodore Papaddpoulos

(1st picture: The beautiful beach of Prassa...)

Stavroula and I, visited for the first time the island of Kimolos. Many of the island's rocks had a unique and beautiful white colour. Hence the Greek name of chalk (kimolia = Kimolos). If the students knew this, they would certainly consider it a place of exile, for those who went there for vacation. Hahaha. Of course I am joking, so as not to be misunderstood by the locals. As I said, the island was wonderful. As soon as you step on it, you think you are a few decades back in time. Everything was going a little slow, calm and that's fine, because that is how vacations should be !!! It had very beautiful beaches and most were accessible (Prasa, Psathi, Kalamitsi etc). On some beaches, however, villas have been blocking the road and you need to pass several obstacles to reach the sea, (such as Gupa etc). In fact, I found a dirt road to reach the beach, but at the end a chained iron gate did not allowed us to pass. Then I had to drive all the way uphill in reverse. And there was not a single sign to warn us that the road was closed or dead-end. Other than that, most of the island's taverns served us good quality food and usually the people we met were polite and friendly .....
(2nd picture: Peekaboo....and the beauty.....)

So our coveted vacation had started. We went to the southern part of the island and after swimming, we ended up eating the local delicacies of a tavern by the sea.. (For obvious reasons the name of the tavern is not mentioned). After we finished eating, we decided to take o nap under the trees of the beach. In fact, I asked Stavroula to go further down on the beach and thankfully she refused. We haven't sat down for a quarter of an hour, and I heard a voice saying: "Our friends are here too."

I didn't pay attention but I felt someone was very close to us. We turned around and saw Theodore (we call him Danish because his mother is from Denmark) and his wife, Areti. They stay in Folegandros island and we had spent a lot of time together when we repeatedly visited Folegandros.. We had not met them for more than ten years. Hugs kisses .... They arrived at Kimolos with the boat of Theodore and they were planning to stay for three days. We spent the whole afternoon talking, swimming and eating. At the end we decided to go for a spearfishing the next day since there was Theodore's boat was available.  After going for a walk in Chora (the capital of the island), we decided to meet in the morning. Our sweethearts would go for a swim and were planning for a two-hour spearfishing expedition.(approximately). (
3rd picture: Like the old times but the two Spiros were missing...)
The next morning a pleasant surprise awaited me in the name of Isidoros Halimurdas. Isidore is also an old acquaintance of Folegandros. He was in Milos and was brought by Theodoris, so we could fish again, the three of us, like the old times. After we were done with the hugs and kisses, we set the plan of our fishing expedition. Isidore knew many interesting fishing grounds and we followed his suggestions. We started from a small and deserted island, one of the many in the area, and after taking a few shallow dives to warmup our lungs, we went for the deep. There, in a deep dive -32m, Isidore caught a +3kg. golden  grouper ( Epinephelus costae) . The rest of the fish had hidden into very difficult and deep holes on the sea floor rocks. .So we swam further away and as we turned on the other side of the small island, we came across some large rocks that had fallen into the sea. There I saw some nice white sea breams (Diplodus sargus) getting under some rocks. The amazing clarity of the water made me think that the fish were in the shallows. As I dove, the rocks where the fish had hidden looked much further that I had anticipated. Finally at -21m I arrived where the fish were. In the shade of a rock, a one kilo white sea bream allowed me for a split second to pull the trigger before it disappeared into the maze, and I caught it. Then the company decided to go somewhere else. Isidore took us in a place in the middle of nowhere. I was surprised by how healthy this under water paradise was (plants-fishes) and that it had no nets or fishing lines on it. In a deep dive at -34m. Isidore shot a four kilos golden blush grouper. As the fish was reeled in, Theodore noticed that one of the flaps of the spear had come out of the flesh of the fish, because of the large wound. 
(4th picture: Theodore with the second shot on the fish....)
He dove and shot the fish for second time, in order to secure it. We dove taking turns and in one of them Theodore shot a shadow that passed underneath him, in a slit at -26m. We didn't know what he had accomplished and after few dives a three kilos mottled grouper        ( Mycteroperca ruby) joined our company. (5th picture: The three kilos mottled grouper..)
After a while we were surrounded by bonitos (Sarda sarda) and even thoughI was holding a short speargun, I dove into the fish. I was able to attract them towards me, but the flock passed by at great speed. I kept floating in mid waters waiting and at some point the fish appeared from the opposite direction they had left. This tine I was ready. The first fish that came near me, I shot it. The bonito swam quickly for the deep and myself for the surface. Theodore singled to me if a second shot was necessary, but I nodded negatively. Slowly I brought the  bonito into my hands. (6th picture: The bonito ..) We dove several times with out seeing anything worth catching and so we left. We left Isidore in Milos island and we went back to Kimolos island. In the evening, the four of us enjoyed the wonderful mottled grouper of Theodore. We visited the capital one more time and set the time for our meeting the next morning.  (7th picture: All the trophies of the first day....)

The next day the plan had an excursion to Milos island. We left our ladies on a sea shore with beach umbrellas and a cafeteria and we went for a two hour fishing trip. The places were chosen by Theodore, since I had no idea where to fish. Near by there were some shallow rocks and we decided to go there for a warm up. We took a short speargun each of us and dove separately for some whit sea breams. I found some big ones but very frighted. I started with ambushes, looking under the rocks, swimming in mid waters but I couldn't approach any fish. Twice I was very close to pull the trigger but...... At some point I had approached a large vertical rock that its tip was just below the sea surface. I looked towards the other side of the rock and saw a big flock of white sea breams surrounding a nice snapper (Dentex dentex). The snapper realised my presence and slowly started swimming away from the vertical rock. I armed my speargun to its maximum power, I literally crawled over the vertical rock in order to be in the swimming path of the snapper, The fish was slowly swimming over the sea floor that was about 3 - 4 meters only deep. I turned on my underwater camera and dove, aiming at the neck of the fish and pulled the trigger. The snapper accelerated towards some nearby stones and then fell on the sea bed. The spear had done its damage!!! I reeled in slowly but steadily my precious trophy and held it in my in less than a minute. You can imagine my joy. 
(8th picture: A beautiful gift from the shallows....)
The Almighty had given me an unexpected three kilos gift (3.2 kg). I showed it to Theodore who was very happy too. This is how real friends should react and he said: "With such a catch you would not want now to continue fishing...." "You're right but lets continue...." I replied. We went to a different fishing ground, but here the fish were few, scary and in deep waters. Here the waters were cloudy compared to yesterday's fishing expedition. We dove several times taking turns. After a dive Theodore saw two good size dusky groupers (Epinephelus guaza). He explained to me where the fish were. and I said to him, "Rest and dive again. You know where the fish are. It is very deep and from the surface I can not see the place where the fish are...If I dive, there is a great chance I will approach elsewhere the bottom, scaring the fish and they will be gone..." In fact, after a few minutes, he dove. He headed for the rocks he had seen the dusky groupers. One of them disappeared under the rocks, but the other one was sitting in the shade of the rocks at -34m. Without wasting his time, Theodore shot the fish on its neck and immediately pulled it out of the rocks, left for the surface, unwinding the rope from the reel of the speargun.but always keeping the rope stretched. As I saw him approaching the surface with the speargun without the spear, I dove and shot for the second time the 8 kilos dusky grouper to sure it. 
(9th picture: The 8 kilos dusky grouper...)
We were shouting out of joy in the middle of nowhere. After we put the second fish in the freezer, Theodore drove the boat toward some rocky islets. We tossed the anchor and in my opinion it scared the  amberjacks (Seriola dumerili) and lost them. We saw several big fish that was swimming alone, but they were not approaching no matter what trick we pulled. We ambushed at various depths but no fish approached us. In one of the ambushes, I didn't realised a near by six kilos dusky grouper until it passed by me. When I saw the fish it was too late. Theodore saw snappers at the very deep but ....
(10th picture: All the trophies of the second day...)
We gathered our gears, picked up the girls and left for Kimolos. I proposed to eat the snapper later on, but the company didn't want to eat fish again. So we ended up in Chora at night, devouring (Theodore and I due to our hunger) the incredible local appetisers. We went to bed after a hike in the bars. Unfortunately the next day we said goodbye to our dear friends who returned to beautiful island of Folegandros. It was the time for Stavroula and I to venture on the island. We found a village that had my name: Zacharias !!! 
(11th picture: The village that had the same name with me and the cubical stones called pore behind me...)
The north and west part of Kimolos island was not accessible by car. Only by boat could someone visit it. The capital of the island, Chora, was quite big and beautiful. We got lost couple times during our walks in the evenings. There was also a beautiful but very small museum that Stavroula and I visited, From the outside the museum looked huge, but most parts of the building were the archaeologists' offices. In the museum, the archaeologist Ms Zacharoula Kokoni showed us around. She showed us a video with the history of the island and with great courtesy, joy and warmth answered all our questions. The museum had very nice findings and was carefully constructed. For example the door handles had been made according the ancient shape of a duck that appeared on some painted ancient amphorae found on the island. (12th picture: The beautiful door handles of the museum!!!)
We thanked Ms. Kokoni for her kindness and warmth and got lost ones more in the narrow streets of Chora, while strolling right and left looking for several sights of this beautiful island. In addition to the white rocks where the famous chalk for the school blackboard comes from, the island also has a rock called Poria. They were cubical stones that were exported in the old days. The island was very well kept, clean and, among other things, there were many free libraries, shaped as a standing boat, in various parts of the island, when anyone could borrow a book or more to read. Every free library was painted differently too. (13th & 14th pictures: One of many free libraries.)

Of course I did some morning dives while Stavroula was sleeping. I found sone good size white sea breams, but a lot of patience was needed to catch some of them, because the fish were very scared. I found magnificent caves and underwater arches that gave an exotic colour to my fishing. I caught some nice white sea breams, striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) and goatfish (Mullus surmuletus).  I also found some dusky groupers but they were marginally small and I didn't bother them.
(15th &16th picture: Some from the local ones...)

Generally speaking, we were very pleased with our stay on this special island and probably we were thinking to visit it again next year. Who knows ..... we'll see ......

PS It was a fishing expedition full of surprises in shallow and deep waters. Life sometimes gives us and sometimes takes away what It claims. Everything happens for a reason that often is not understood by us.

Rest in peace dear Christianna N. May the earth rests lightly on you.. Euripides : Alcestis.