You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Red surprises in shallow waters and the beautiful gilt-head (sea) bream
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Το μέρος το ήξερε ο Θοδωρής και φυσικά μου το είπε. Ένας ψαρότοπος που για να τον ψαρέψεις κανονικά (ρηχά-βαθειά) δεν ξέρω αν μια εβδομάδα έφτανε!!! Έτσι μια από τις Άγιες μέρες που τα σχολεία ήταν κλειστά, τα φόρτωσα όλα και ξεκίνησα. Η διαδρομή μαγική. Μέχρι και ομίχλη βρήκα στον δρόμο. Έφτασα ντύθηκα με ανυπομονησία και βούτηξα. Τα νερά κρύα με πολύ καλή ορατότητα. Φυσικά θα ψάρευα ρηχά. Μην γνωρίζοντας τι μπορεί να συναντήσω, είχα πάρει αρκετά όπλα μαζί μου. Ένας φανταστικός βυθός απλωνόταν μπροστά μου. Μεγάλα μονόπετρα, φυκιάδες, κατρακύλια κλπ. Ξεκίνησα τα καρτέρια για να δω τι γίνεται. Με αποθάρρυνε το γεγονός ότι οι σαργοί, αν και μικροί, δεν σταματούσαν να τρέχουν! Ότι τεχνική κι αν έκανα, με το που με έπαιρναν χαμπάρι, εξαφανίζονταν στο δευτερόλεπτο.
"Πρέπει να έχει πέσει πολύ κυνήγι εδώ και μάλιστα νύχτα..." σκέφτηκα. Τι να έκανα όμως, να έφευγα?. Δεν υπήρχε περίπτωση. Συνέχισα τα καρτέρια μου μέχρι που βρήκα τους σκάρους. Από την όλη τους συμπεριφορά, κατάλαβα ότι τα ψάρια μόλις είχαν μπει. Έτσι αποφάσισα να παίρνω μόνο ένα ψάρι από κάθε κοπάδι.
 |
| Ο 1ος κόκκινος σκάρος. |
Έκανα τα καρτέρια μου και σε κάποιες φορές τα ψάρια ερχόνταν πολύ κοντά. Έτσι σε πέντε καρτέρια έπιασα πέντε σκάρους.
 |
| Ένας ακόμη κόκκινος... |
"Αρκετά με τους σκάρους Ζακ, ας ψάξουμε για κάτι άλλο..." είπα στον εαυτό μου. Το πολύ μεγάλο ψαροντούφεκο με είχε κουράσει, αλλά μιας και το είχα οπλισμένο αποφάσισα να κάνω μερικά καρτέρια ακόμη. Ως δια μαγείας εμφανίστηκαν συναγρίδες. Το πρώτο ψάρι μικρό μου έκανε και νάζια, να πλησιάσει ή όχι. Μετά είδα από μακριά τις σιλουέτες αρκετών ψαριών. Κρύφτηκα καλά και περίμενα. Όντως μου ήρθαν και τα πέντε ψάρια και μάλιστα αρκετά κοντά. Το μόνο κακό ήταν ότι το μεγαλύτερο ψάρι ήταν περίπου κιλό. Να πιάσω συναγρίδα του κιλού? Κρίμα κι άδικο για ένα τέτοιο αρχοντικό ψάρι. Καθώς αναδινόμουν από το καρτέρι, η ματιά έπιασε κάτι σκιές πάνω σε ένα κομμάτι άμμου, λίγο πιο κάτω.
"Πολλά μπαρμπούνια!!!" σκεφτικά και πλησίασα. Πήρα ένα μικρότερο ψαροντούφεκο. Τα ψάρια κάθονταν πάνω στην άμμο σε δύο ομάδες. Πλησίασα, πήγα λίγο πιο μακριά και βούτηξα. Τα ψάρια παρέμειναν στο πόστο τους κοιτάζοντας με. Έψαξα να βρω αν υπήρχε κάποιο που να ήταν κάπως αποκομμένο από τα άλλα. Ήταν όλα μαζί. Διάλεξα ένα από τα πιο μεγάλα, σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη.
 |
| Το 1ο και το πιο μεγάλο!!! |
Τα χτυπημένο ψάρι σπαρτάρισε κάνοντας το υπόλοιπο κοπάδι να σηκωθεί από τον βυθό. Τράβηξα το ψάρι κοντά μου κι απομακρύνθηκα από το σημείο. Το κοπάδι γύρισε πίσω και κάθισε πάνω στην άμμο. Κοίταξα το μπαρμπούνι που είχα πιάσει. Ήταν μεγάλο 400 γρ. !!! Όλος χαρά το έβαλα με τα υπόλοιπα ψάρια. Ξεκουράστηκα και τα πλησίασα πάλι. Αυτή την φορά, ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια είχε κάτσει μόνο του. Αυτό με βόλευε γιατί τα υπόλοιπα δεν θα τρόμαζαν ιδιαίτερα. Έτσι κάθισα λίγο μακριά του και σύρθηκα προς το μέρος του. Σημάδεψα καλά και πάτησα την σκανδάλη. Ένα ακόμη μεγάλο μπαρμπούνι είχε πιαστεί (320 γρ.).
 |
| Ένα ακόμη... |
Περίμενα να πάρω μερικές ανάσες και πάλι στα μπαρμπούνια. Είχα άλλες δύο επιτυχίες με ανάλογα ψάρια. Το τελευταίο μάλιστα είχε κρυφτεί με άλλα δύο, δίπλα από μια πέτρα με φύκια κι έβγαλε το κεφάλι του για να με βλέπει και το έπιασα. Τα ψάρια όμως είχαν αρχίσει να γίνονται νευρικά. Το πέμπτο δυστυχώς μου σκίστηκε και το κοπάδι δεν με δεχόντουσαν πια. Με το που πλησίαζα, σηκωνόντουσαν από τον αμμώδη βυθό κι έτρεχαν. Με το που έφευγα, κάποια από τα ψάρια γυρνούσαν για να καθίσουν στον συγκεκριμένο σημείο!!! Αυτό μου έκανε πολύ εντύπωση. Υπήρχαν τριγύρω πολλά σημεία με άμμο. Όμως εκείνα ήθελαν αυτό??? Τα άφησα στην ησυχία τους και προχώρησα πιο κάτω. Εδώ είδα και τα πρώτα και μοναδικά λαβράκια. Ήταν ψάρια γνώστες. Με αγνόησαν τελείως. Ειδικά το πιο μεγάλο, ένα ψάρι περίπου 1,5 κιλά, με προσπέρασε από μακριά λες και δεν υπήρχα. Παρόλο που είχα κρυφτεί καλά, είχα τον ήλιο στην πλάτη μου, έκανα λαριγκισμούς, με αγνόησε τελείως!!! Συνέχισα τα καρτέρια εκεί που είχα δει το λαβράκι μήπως... Εμφανίστηκαν και πάλι σκάροι. Είχα όμως αποφασίσει να μην πιάσω άλλους. Τα ψάρια κυριολεκτικά έκοβαν βόλτες μπροστά μου. Εγώ τον χαβά μου. Στο τέλος του καρτεριού, εμφανίστηκε ένας λούτσος στην επιφάνεια. Γυρίζω το ψαροντούφεκο και την ώρα που πατάω την σκανδάλη, το ψάρι με όλη του την ταχύτητα έστριψε κι απόφυγε την βέργα, για να εξαφανιστεί στο μπλε. Λίγο πιο κάτω, είδα κάτι να ασπρίζει πάνω σε νεκρά φύκια. Βούτηξα και βρήκα έναν σκελετό ενός αρκετά μεγάλου ψαριού.
 |
| ??? |
Μάλλον ήταν κάποιο τονοειδές, ίσως κάποια παλαμίδα. Ποιος να ξέρει από τι να πέθανε??? Καθώς αναδύομαι, παρατηρώ μια περίεργη κίνηση ενός σαργού. Ενώ όλοι οι σαργοί που έχω δει σήμερα, τρέπονται σε φυγή, αυτός χώθηκε μέσα σε μια σχισμή!!! Πλησιάζω και ψάχνω την σχισμή. Άφαντος ο σαργός, όμως υπάρχει μια ωραία κόκκινη σκορπίνα στην είσοδο.
"Μάλλον για αυτό μπήκε μέσα ο σαργός, γιατί ένιωσε ασφάλεια..." σκέφτηκα. Σημάδεψα την σκορπίνα και την πέτυχα στο κεφάλι, σκοτώνοντάς της ακαριαία. Τραβάω την βέργα έξω και η σκορπίνα λείπει!!! Κοιτάζω μέσα στην σχισμή και κάθεται νεκρή πάνω στον βυθό. Έβαλα το χέρι μου και την έπιασα.
 |
| Κόκκινο κι αυτό...αλλά διαφορετικό!!! |
Ήταν μια μισόκιλη κόκκινη σκορπίνα. Είχα πάει αρκετά ψάρια, αλλά ήθελα να δω και την άλλη πλευρά του κόλπου. Όπως μου είχε πει ο Θοδωρής, η αριστερή πλευρά δεν ήταν τόσο καλή όσο η δεξιά. Χρόνο είχα, όποτε κολύμπησα να δω το μέρος. Όντως ο βυθός ήταν πιο συμπαγής εδώ. Είχε λιγότερες πέτρες.
"Χρειαζόμαστε κι ένα ψάρι για σεβίτσε..." είπα τότε στον εαυτό μου. Κεφάλους δεν είχα δει κανέναν. Όμως σάρπες υπήρχαν αρκετές. Σε ένα καρτέρι μου ήρθε όλο το κοπάδι και σταμάτησε μπροστά μου. Σημάδεψα κι έπιασα μια μισόκιλη σάρπα. Καθώς κολυμπούσα αμέριμνος, είδα μια θολούρα μπροστά μου. Με προστάτευε ένα σήκωμα του βυθού κι έτσι βούτηξα και σύρθηκα να δω τι είναι. Μάλιστα δεν είχα ενεργοποιήσει και την υποβρύχια κάμερα. Πλησιάζω και βλέπω μια ωραία τσιπούρα να σκάβει τον βυθό. Ενεργοποιώ την κάμερα, φοβούμενος μήπως το ψάρι ακούσει τον ηχώ της ενεργοποίησης. Όμως η τσιπούρα απτόητη συνεχίζει να σκάβει. Είναι αρκετά μακριά, αλλά δεν έχω άλλη κάλυψη πέραν του σηκώματος. Σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και πατώ την σκανδάλη. Δεν ξέρω τι έχω καταφέρει, αλλά από την άλλη δεν είδα την τσιπούρα να τρέχει. Παρατηρώντας βλέπω την βέργα να έχει ξεπεράσει το ψάρι κοντά στο κεφάλι της. Πλησιάζω όλος αγωνία και η τσιπούρα μόλις έχει συνέλθει από το σοκ και αρχίζει να χτυπιέται. Είναι όμως πολύ αργά. Βουτάω, την πιάνω και την γεμίζω φιλιά. Είναι ένα ψάρι 1,6 κιλών!!!
 |
| Επιτέλους και μια βασίλισσα του χειμώνα!!! |
Εκεί τελείωσαν όλα, ή έτσι νόμιζα εγώ. Στον δρόμο για την παραλία, βλέπω μια περίεργη κίνηση από τα μικρόψαρα. Είναι πολύ ανήσυχα. Βουτάω για μια τελευταία φορά και περιμένω κρυμμένος στον βυθό. Μετά από λίγο οι καλόγριες πανικοβλημένες τρέχουν να κρυφτούν. Μαζί τους παρασέρνουν και μερικούς κακαρέλους. Πίσω από κάποια βράχια μακριά μου, εμφανίστηκε μια ωραία συναγρίδα. Το ψάρι μόλις με αντιλήφθηκε, έστριψε για τα βαθιά. Μια πέτρα με κάλυπτε, σύρθηκα και πλησίασα κάπως την συναγρίδα. Δεν με δέχθηκε και χάθηκε στο μπλε. Έκανα μερικά καρτέρια ακόμη και βγήκα. Στην παραλία υπήρχε λίγος κόσμος κι εγώ έψαξα να βρω τρόπο πως να κρύψω τα ψάρια για να μην τα δουν. Μια μαύρη σακούλα που ήταν πάνω στην άμμο ήταν η κατάλληλη κάλυψη. Έτσι τα πήγα στο αμάξι και τα έβαλα στο ψυγείο πάγου. Ντύθηκα και έφυγα.... πανευτυχής!!!
 |
| Το μεγάλο μπαρμπούνι!!! |
 |
| Όλα μαζί... |
 |
| Καλή μας όρεξη... |
Υ.Γ. 2ο Την τσιπούρα την απολαύσαμε μερικές μέρες αργότερα με εκλεκτή παρέα (Παντελής & Μίνα) !!!
Translation of the above article.
Title: Red surprises in shallow waters and the beautiful gilt-head (sea) bream
Video & Photo : Zacharias Skevofilax.
Theodore knew the fishing spot and of course he told me. It was so big fishing spot that if you fish it normally (shallow-deep), I don't know if a week was enough!!! So during the Easter holidays, when schools were closed, I loaded all my diving gears and took off. The route was magical. I even found fog on the road. I arrived, eagerly dressed and dived. The waters were cold with very good visibility. Of course I would fish only the shallows. Not knowing what I might ran into, I had taken different speargun sizes with me. A fantastic seabed stretched before me. Large monoliths, algae, rockfalls, etc. I started the ambushes to see what happens. I was disheartened by the fact that the white sea breams (Diplodus sargus), even the small ones, would not stop running! No matter what technique I did, as soon as they realised my presence, they disappeared in a second.
"There must have been a lot of night spearfishing here..." I thought. But what could I do, leave? There was no way. I continued my ambushes until I found parrotfish.(Sparisoma cretense). From their behaviour, I could tell that these fish had just come to the shallows. So I decided to take only one fish from each school. (1st Picture: The first red parrotfish). I did my ambushes and sometimes the fish came very close. So in five ambushes I caught five parrotfish. (2nd Picture: One more red parrotfish...).
"Enough with the parrotfish Zac, let's look for something else..." I said to myself. The very large speargun had tired me out, but since it was armed, I decided to make a few more tries. As if by magic, a snapper (Dentex dentex) appeared. The first fish, which was a small one, was not so sure to approach or not. Then I saw in the distance the silhouettes of several fish. I hid well and waited. Indeed, all five fish came to me and quite close. The only bad thing was that the biggest fish was about a kilo. Should I catch a snapper of the kilo? Pity and unfair for such a majestic fish. As I emerged from the ambush, the eye caught some shadows on a piece of sand, a little below.
"Lots of goatfish (Mullus surmuletus)!!!" and I approached them quietly. I change my speargun, choosing a smaller one. The fish were sitting on the sandy seabed in two groups. I approached, went a little further and dived. The fish remained at their post looking at me. I looked to see if there was one that was somewhat detached from the others. They were all together. I chose one of the larger ones, aimed as best as I could, and pulled the trigger. (3rd Picture: The 1st and biggest of all!!!). The fish tried to get free shaking its body violently, causing the rest of the school to rise from the bottom. I pulled the fish close to me and moved away from the spot. The herd turned back and sat on the sand. I looked at the goatfish I had caught. It was a large one, 400gr. !!! I happily put it with the rest of the fish. I rested and approached them again. This time, one of the bigger fish was sitting alone. That was fine with me because the rest wouldn't be too scary. So I sat a bit away from it and crawled towards it. I aimed as good as I could and pulled the trigger. Another big goatfish was caught (320 gr.).(4th Picture: One more...). I waited taking a few breaths and got back to the goatfish. I had two more successes with similar fish. The last one had actually hidden with two others, next to a stone with seaweed and it stuck its head out to see me and I caught it. But the fish were starting to get nervous. I shot the fifth one but unfortunately got free and so the school of the goatfish no longer accepted me. As I got closer, they came off the sandy bottom and swam away. As soon as I left, some of the fish were returning to sit in that particular spot!!! This really impressed me. There were many sandy spots around. But they wanted this??? I left them alone and went further down. Here, I also saw sea basses (Dicentrarchus labrax). These fish had spearfishing experience. They completely ignored me. Especially the biggest one, a fish of about 1.5 kg, passed me from afar as if I wasn't there. Even though I was well hidden, had the sun on my back, making soft noises, it completely ignored me!!! I continued fishing where I had seen the sea bass just in case... The parrotfish appeared again. But I had decided not to catch any more. The fish were literally swimming in front of me. I just waited. At the end of the dive, a barracuda (Sphyraena sphyraena) appeared on the surface. I turned the speargun and as I pulled the trigger, the fish with all its speed turned and dodged the spear, only to disappear into the blue. A little further down, I saw something white on dead algae. I dived and found a skeleton of a fairly large fish. (5th Picture:???). It was probably some kind of tuna, maybe some kind of bonito (Sarda sarda). Who knows what happened and died??? As I emerge, I noticed a strange movement of a white sea bream. While all the white sea bream I've seen today were running away, this one slipped into a crevasse!!! I approached and looked in the crevasse. The white sea bream was missing, but there is a nice red scorpionfish (Scorpaena scrofa) at the entrance.
"Maybe that's why the white sea bream came in, because it felt safe..." I thought. I targeted the scorpionfish and hit it in the head, killing it instantly. I pulled the spear out and the scorpionfish was missing!!! I looked in the crack and it was sitting dead on the seabed. I reached out and grabbed it. (6th Picture: Another red...but a different one!!!). It was a half a kilo red scorpionfish. I had fished enough, but I wanted to explore the other side of the bay. As Theodore had told me, the left side was not as good as the right one. I had plenty of time to explore the place. Indeed, the bottom was more solid here. It had fewer stones.
"We also need a fish for ceviche...Zac" I said to myself. I hadn't seen anyone's mullets. But there were many salema porgy (Sarpa salpa). In an ambush, an entire school of salema porgy came to me and stopped in front of me. I aimed and caught a half a kilo fish. As I swam carelessly, I saw a blur in front of me. I was protected by a rise of the bottom, so I dived and crawled to see what it was. In fact, I hadn't activated the underwater camera. I got closer and saw a very nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) digging the bottom. Immediately, I activated the camera, afraid that the fish will hear the activation sound. But the gilt-head (sea) bream undaunted continued to dig. It was pretty far, but I did not have any more coverage. I aimed as best as I could and pulled the trigger. I did not know what I had accomplished, but on the other hand I didn't see the gilt-head (sea) bream swimming away. Focusing on the bur, I saw the spear had passed the fish near its head. I approached anxiously and at that moment, the gilt-head (sea) bream had just recovered from the shock and began to fight. But it was too late. I dived, grabbed it and filled it with kisses. It was a 1.6 kg fish!!! (7th Picture: At last, a winter queen is caught!!!). That's where it all ended, or so I thought. On the way to the beach, I saw a strange movement of the baitfish. They were very anxious. I dived one last time and waited hidden at the bottom. After a while the panicked black damselfish (Chromis chromis) run for cover. They drag some two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) along with them. From behind some rocks far away from me, a nice snapper appeared. As soon as the fish noticed me, it turned for the deep. A stone was covering me, so I crawled and got a little closer to the fish. It didn't accept me and disappeared into the blue. I even made a few ambushes and got out. There were few people on the beach and I looked for a way to hide the fish so they wouldn't see them. A black plastic bag lying on the sand was a suitable cover. So I took them to the car and put them in the ice cooler. I got dressed and drove away.... very happy!!! (8th Picture: The biggest goatfish!!!).(9th Picture: All together...).
P.S.1:The goatfish were eaten fresh the very next day with the best company (Stavroula and Sia.!!!). (10th Picture: Bon appetite ...).
P.S.2: We enjoyed the gilt-head (sea) bream, a few days later with the great company (Pantelis & Mina 11th Picture.) !!!
