You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: The large bluefish and more...
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Μιας και ήταν η Εθνική μας επέτειος, αποφάσισα να πάω ένα μακρινό ψάρεμα στον αγαπημένο μου Β. Ευβοϊκό. Ξημερώματα έφτασα εκεί που ήθελα. Η θάλασσα ήταν ακίνητη. Ντύθηκα και βούτηξα αμέσως, αλλά μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε. Η θολούρα την έκοβες με το μαχαίρι στην κυριολεξία. Έκανα κάποια καρτέρια και απογοητεύθηκα. Πουθενά τίποτα.
"Δύσκολα τα πράγματα Ζάχο... Μάλλον δεν θα πιάσουμε τίποτα σήμερα..." είπα στον εαυτό μου. Συνέχισα τα άκαρπα καρτέρια, μέχρι σε μια στιγμή, από τα αριστερά μου με προσπέρασε ένας κέφαλος του κιλού. Η βέργα πέτυχε τον κέφαλο στον σβέρκο κι εγώ έπιασα το πρώτο μου ψάρι.
 |
| Το πρώτο της ημέρας... |
Πήρα λίγο θάρρος και συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε λίγο ένα λαβράκι μου ήρθε από τα δεξιά μου. Το ψάρι σταμάτησε για λίγο, με κοίταξε, κι αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του. Εγώ είχα όλο τον χρόνο να σημαδέψω και να πιάσω ακόμη ένα κιλίσιο ψάρι.
 |
| ...και το πρώτο λαβράκι.... |
"Καλά τα πάμε μέχρι στιγμής...." σκέφτηκα. Λίγο πιο κάτω σε ένα καρτέρι μου ήρθε ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από ωραίους κεφάλους. Περίμενα να δω μήπως τους ακολουθούσε κάποιος κυνηγός. Μάταια όμως. Οι κέφαλοι έρχονταν κι έφευγαν χωρίς κάτι άλλο να τους ακολουθεί. Έτσι λοιπόν σημάδεψα έναν από τους πιο μεγάλους και πάτησα την σκανδάλη. Έπιασα ένα ψάρι κοντά στο ενάμισι κιλό. Το ψάρι χτυπήθηκε αρκετά για να απελευθερωθεί, τρομάζοντας έτσι το κοπάδι που χάθηκε μέσα στην πυκνή θολούρα.
 |
| Να και ο μεγάλος... |
Τακτοποίησα τον κέφαλο και πήγα λίγο πιο κάτω. Άλλαξα τόπο κι άρχισα τα λίγο πιο βαθειά καρτέρια. Κι εδώ η θολούρα ήταν παρούσα. Σε όποιο βάθος και να βουτούσα, η κυρά θολούρα ήταν εκεί. Προσγειώθηκα για ακόμη μια φορά στον λασπώδη βυθό και περίμενα. Σε κάθε βουτιά, προσπαθούσα να προσγειώνομαι όσο πιο απαλά μπορούσα για να μην σηκώνω την λάσπη. Έτσι λοιπόν καθώς περίμενα στον βυθό, ένα καλό λαβράκι με προσπέρασε αρκετά γρήγορα. Γύρισα απότομα, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πρόλαβε τον κυνηγό χαμηλά στον λαιμό του και το λαβράκι άρχισε να χτυπιέται για να απελευθερωθεί. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα είχα στα χέρια μου ένα ψάρι 1,6 κιλών.
 |
| Αυτό μάλιστα!!! |
Δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν περίμενα μια τέτοια κατάληξη. Εκεί που δεν ήλπιζαν να πιάσω κάτι, είχα πιάσει τρία υπέροχα ψάρια. Όλος χαρά προχώρησα λίγο πιο κάτω ψαρεύοντας. Έκανα αρκετά καρτέρια χωρίς να δω κάτι. Σε μια στιγμή, μέσα στην θολούρα είδα αρκετές σκιές να με προσπερνούν. Κοιτώντας καλύτερα διέκρινα ότι ήταν κέφαλοι. Τους άφησα να περάσουν και περίμενα. Τίποτε... Έκανα μερικά καρτέρια κι αποφάσισα να βγω. Σε ένα από τα τελευταία και ενώ περιμένω στον βυθό, αισθάνονται, κάτι να πλησιάζει από τα αριστερά μου. Γυρίζω απαλά το κεφάλι μου και διακρίνω δύο μυλοκόπια να πλησιάζουν. Μαρμαρώνω στην κυριολεξία και τα περιμένω. Μόλις περνούν από μπροστά μου, σημαδεύω το πιο κοντινό και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα το πετυχαίνει στον σβέρκο, σκοτώνοντάς το ακαριαία. Αναδύομαι με το πολύτιμο και σπάνιο τρόπαιο των 1,3 κιλών.
 |
| Τι να πει κανείς!!! |
Έχω μείνει εμβρόντητος από τα σημερινό ψάρεμα. Έκανα άλλα δύο καρτέρια και βγήκα χωρίς να δω κάτι. Όμως κάτι με "έτρωγε" να βουτήξω στο μεγάλο κοπάδι με τους κεφάλους. Πήγα πίσω στο μέρος που τους είχα δει και βούτηξα ξανά. Κολύμπησα μερικά λεπτά κι έφτασα εκεί που τους είχα δει. Κάνοντας μερικά καρτέρια, έφτασα σε κάποια ξενέρια. Εκεί βρήκα και τα ψάρια που έψαχνα. Μόνο που αυτό το κοπάδι είχε πιο μεγάλα ψάρια. Κάποιοι κέφαλοι πρέπει να ήταν πάνω από δύο κιλά. Η παλάμη μου άρχισε να με τρώει, αλλά εγώ απτόητος.
"Δεν θέλουμε άλλους κεφάλους σήμερα Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου και περίμενα. Ήμουν στην επιφάνεια, κρυμμένος πίσω από ένα ξενέρι και απολάμβανα το όλο σκηνικό. Ακίνητος, παρατηρούσα τα μεγάλα ψάρια να κολυμπούν αμέριμνα. Σε κάποια στιγμή το κοπάδι ξαφνικά σκόρπισε.
"Μα δεν έκανα τίποτα???" σκέφτηκα. Δεν έχω ολοκλήρωση την σκέψη μου και μια μεγάλη φιγούρα μου κάνει ντου. Ένα μεγάλο και μυτερό κεφάλι με δυό κίτρινα ατρόμητα μάτια και με μια σειρά από κοφτερά και γαμψά δόντια ήρθαν καταπάνω μου. Το ψάρι με πλησίασε σε λιγότερο από μισό μέτρο, σαν να ήθελε να υποδείξει ποιος είναι το αφεντικό της περιοχής, γύρισε απότομα κι ετοιμάστηκε να χαθεί μέσα στην πυκνή θολούρα.
"Ενεργοποίησε την κάμερα... πια κάμερα... ρίξε γιατί θα το χάσουμε...." είπα ενστικτωδώς στον εαυτό μου. Γύρισα το ψαροντούφεκο, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Δεν ήξερα αν είχα πετύχει τον στόχο μου, γιατί δεν αισθάνθηκα κάποιο τράβηγμα στο σχοινί του όπλου μου. Όμως μετά από μερικά δευτερόλεπτα που νόμισα ότι ήταν ώρες, είδα την γυαλάδα ενός μεγάλου ψαριού που τρεμόπαιζε. Βουτώ πάνω στο ψάρι το οποίο φτύνει ένα κομμάτι από άσπρη σακκούλα. Έτσι μου φάνηκε. Καθώς το πλησιάζω, το μεγάλο γοφάρι φτύνει ένα μισό καλαμάρι.
 |
| Έχω μείνει άφωνος!!! |
Το γοφάρι και το φαΐ του!!!
"Τελικά δεν ήταν σακούλα, αλλά το υπόλοιπο καλαμάρι!!!" σκέφτηκα. Έπιασα το ψάρι από την ουρά και μετά από τα βράγχια του.
"Το γοφάρι είναι πολύ μεγάλο.... Πόσο μεγάλο είναι??? Ρεκόρ μου???" αναρωτήθηκα καθώς έπαιρνα τον δρόμο του γυρισμού. Ήμουν εκστασιασμένος και φυσικά δεν ψάρεψα καθόλου. Το είχα στην αγκαλιά μου, φιλώντας το κι έτσι βγήκα έξω.
 |
| Όταν Θέλει να σου τα Δώσει...και κάτω από ποιες συνθήκες!!! |
Είχα πολύ ώρα για να ψαρέψω, αλλά ποιος είχε όρεξη για ψάρεμα. Μου Έδωσαν απίθανα ψάρια και να μου το Έλεγαν δεν νομίζω ότι θα το πίστευα... και κάτω από ποιες συνθήκες.... Τελικά το γοφάρι ήταν έξι κιλά, 100 γραμμάρια μικρότερο από το μεγαλύτερο γοφάρι που έχω πιάσει πάλι σε αυτά τα νερά, αρκετά χρόνια πίσω!!! Ντύθηκα, καθάρισα τα ψάρια και πότε έφτασα στον Πειραιά δεν το κατάλαβα...
Translation of the above article.
Title: The large bluefish and more...
Photo- video: Zacharias Skevofilax.
Since it was our National holiday, I decided to go a fishing trip to my favourite N. Evoikos Gulf. Early in the morning I drove where I wanted to dive. The sea was still, motionless. I got dressed and dived immediately, but a very unpleasant surprise was waiting me. I could literally cut the blur with a knife. I did some ambushes and I got disappointed. Nothing was swimming.
"Things are going to be very difficult Zac... probably we won't catch anything today..." I said to myself. I continued the fruitless ambushes, when from my left, a mullet (Mugil cephalus) about a kilo in weight, passed me. The spear stoke the mullet on the neck and I caught my first fish. (1st Picture: The first fish of the day...). I took a little courage and continued my ambushes. After a while, a sea-bass (Dicentrarchus labrax) swam to my right. The fish stopped for a moment, looked at me, and decided to continue its course. I had all time to aim and caught another of fish about a kilo in weight. (2nd Picture: The first sea-bass...).
"So far, so good..." I thought. A little further down on an ambush a very large school of big mullets swam towards me. I waited to see if a predator was following them. In vain though. The mullets swam around me without anything else following them. So I aimed one of the biggest and pulled the trigger. I caught a fish close to a kilo and a half. The fish fought hard enough to free itself, thus frightening the rest of the fish that were lost in the murky waters. (3rd Picture: The big mullet...). I put the fish on my buoy and swam a little further away. I changed fishing spot and started diving a little deeper. Here also the sea was blurry. No matter how deep I dived, lady blurry was present. I landed once more on the muddy bottom and waited. In each dive, I tried to land as gently as I could so as not to stir up the mud. So while I was waiting on the sea bed, a good size sea-bass swam by me quite fast. I turned sharply, aimed and pulled the trigger. The spear stroke the predator low in its neck and the sea-bass began to fight to free itself. After a few seconds I had in my hands a 1.6 kg fish. (4th Picture: Now we are talking!!!). I could not believe what I was seeing. I did not believe such outcome. I did not expect to catch anything, instead I had caught three wonderful fish. I happily swam a little further down. I did several ambushes without seeing anything. At one point, in the blur I saw several shadows passing by me. Looking more carefully, I was able to see that they were mullets. I let them pass and waited. Nothing... I did some more ambushes and decided to go out. In one of the last ambushes and while I was waiting at the bottom, I felt something was approaching from my left. I gently turned my head and saw two shi-drums (Umbrina cirrosa) approaching. I literally froze and waited for them. As soon as they pass in front of me, I aimed at the closest one and pulled the trigger. The spear succeeded its task, hitting the fish in the neck, killing it instantly. I emerged with the precious and rare trophy of 1.3 kilos. (5th Picture: No comments!!!). I was astonished by today's fishing. I did a couple more ambushes in vain and went out. But something was telling me to dive again where I had met the large school of mullets and so I did. I swam for a few minutes and got where I had seen the mullets. I did several ambushes and reached a fishing ground where some rocks were emerging out of the sea level. There I found the mullets I was looking for. But these fish were bigger in size. Some mullets seemed to be over two kilos. My fingers were ready to pull the trigger, but I did not give in.
"We do not want any more mullets today Zac..." I said to myself and waited. I was on the surface, hiding behind a rock and enjoying the whole scene. Motionless, I watched the big fish swimming carefree. At some point the fish suddenly dispersed.
"But I did not do anything???" I thought. I had not completed my thinking and a large figure approached me. A large and pointed head with two yellow fearless eyes and a series of sharp and crooked teeth came over me. The fish approached me in less than half a meter, to indicate who was the boss of the area, turned abruptly and prepared to get lost in the thick blur.
"Turn on the camera... what camera... shoot it because it will be lost in the blur..." I said instinctively to myself. I turned the speargun, aimed and pulled the trigger. I did not know if I had achieved my goal, because I did not feel any force on the other end of the rope of my gun. But after a few seconds, which seemed to be hours, I saw the sheen of a big fish that was flickering. I dived towards the fish, which had spited out a piece of white plastic bag. That's how it looked to me. As I approached it, the large bluefish (Temnodom saltator) spited out half a squid. (6th Picture: Speechless!!!). (7th Picture: The bluefish and its lunch!!!).
"It was not a plastic bag, but the rest of the squid!!!" I thought. I caught the fish by the tail and then by its gills.
"The bluefish is very big.... How big is it??? New record???" I wondered as I was swimming on my way back. I was ecstatic and of course I did not fish at all. I had it in my arms, kissing it and so I went out. (8 & 9 & 10th Pictures: When He wants to Provide... and under difficult conditions!!!). (The bluefish and its lunch!!!). I had plenty time to fish, but I did not want to fish. They gave me incredible fishes and if someone could tell me from before today's outcome, I did not think I would believe it... and under what conditions.... The bluefish was six kilos, 100 grams less than the largest bluefish I had caught in these waters, several years ago!!! I got dressed, cleaned the fish and got home in Piraeus without realising how....
