Σταγόνες Θάλσσας και όχι μόνο #1

Ακόμη και τον χειμώνα υπάρχουν μέρες Φωτός!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Οι θαλάσσιες σταγόνες κι όχι μόνο, αποτελούνται από μικρές ιστορίες, όπου από μόνες τους δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ολόκληρο κείμενο. Έτσι αποφάσισα να βάζω διάφορες μικρές ιστορίες μαζί για να συμπληρωθεί το κείμενο.  

#1. Το καλοκαίρι πλησίαζε στο τέλος του. Σε μερικές μέρες θα έφευγα από την αγαπημένη μου Κάρπαθο. Ο πονόδοντος και ο πυρετός με είχαν αφήσει στην ησυχία μου. Όμως ο καιρός καλά κρατούσε. Το εφτάρι ΒΒΔ σταθερό. Που να πήγαινα να ψαρέψω;;;; Είχα να βουτήξω περίπου 10 μέρες και δεν είχα όρεξη να παλεύω με τα κύματα. Αποφάσισα να πάω σε έναν κόλπο, όπου ο καιρός δεν τον πολύ-έπιανε. Θα είχε λίγη ρεστία, αλλά όχι και πολλά πράγματα. Άλλωστε, δεν ήθελα να βουτήξω και πολύ βαθιά, αλλά ούτε και να ψαρέψω για πολλές ώρες. Ντύνομαι και βουτώ στα καταγάλανα νερά της Καρπάθου. Κι όντος έτσι είναι. Τα νερά πεντακάθαρα παρ όλη την ρεστία. Καθώς κολυμπώ και χαζεύω τριγύρω. Κάποιοι λίγοι σκάροι.... Οι μεγάλοι έφευγαν έντρομοι. Οι δε λιγοστοί μεγάλοι σαργοί με το που με έπαιρναν χαμπάρι εξαφανίζονταν κάτω από τις πλάκες. Το μέρος το ξέρω πολύ καλά, αλλά οι τρυπωμένοι σαργοί είναι δάσκαλοι και χάνονται μέσα στις σχισμές. Το μέρος όμως μου έχει προσφέρει πολλές εκπλήξεις εκεί που δεν το περιμένεις. Ελπίζοντας σε μια ακόμη έκπληξη,  να σου ένας ωραίος ροφός. Το ψάρι είναι περίπου 4 κιλά σε βάθος γύρω στα 6 μέτρα. Χωρίς να τον χάσω από τα μάτια μου, ποντίζω όσο πιο ήρεμα γίνεται την σημαδούρα μου και τον πλησιάζω σιγά-σιγά. Το ψάρι ήρεμα στρίβει και τρυπώνει. Ετοιμάζομαι και βουτώ. Πλησιάζω, αλλά η τρύπα του είναι λίγο δύσκολή. Όμως καταφέρνω να τον βρω. Το ψάρι είναι λουφαγμένο στο βάθος της τρύπας και μόλις που φαίνεται.. Σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και ρίχνω. Γίνεται της κακομοίρας. Θολούρα παντού. Τραβώ την βέργα, η οποία έρχεται ελαφριά και άδεια. Δεν μπορώ να δω τίποτα και ούτε να κάνω κάτι. Θα πρέπει να καθαρίσει η τρύπα και μετά βλέπουμε.... Αποφασίζω να ψαρέψω τριγύρω και να γυρίσω σε 10 λεπτά. Ψαρεύοντας το μόνο που έπιασα ήταν ένα καλό μπαρμπούνι. Γυρίζω πίσω στον ροφό απογοητευμένος.
"Ένα ψάρι βρήκα και αυτό μου ξεψάρισε..... άντε τώρα να τον ξαναβρώ...." σκέφτηκα. Αφού προετοιμάστηκα ξανα-βούτηξα στην τρύπα του χωρίς να περιμένω και πολλά πράγματα. Χτύπησε και η κάμερα πάνω στα βράχια, λίγο πριν την είσοδο.....
"Τώρα μάλιστα... Είναι που είναι τρομαγμένος ο ροφός, κάνω και φασαρία...." σκέφτηκα. Κοιτάζω μέσα και ως δια μαγείας ψάρι είναι εκεί, λουφαγμένο στο βάθος της τρύπας του. Δεν έχει χώρο να κρυφτεί!!!! Πως και δεν έφυγε;;; Σημαδεύω καλύτερα και πατώ την σκανδάλη.

Επιτέλους...

Η βέργα τραντάζεται, εγώ την πιάνω και την τραβώ σταθερά. Αυτή την φορά έρχεται βαριά. Μόλις βλέπω τον ροφό, τον αρπάζω αγκαλιά και χορεύοντας ένα σφιχτό ταγκό, ανεβαίνουμε στην επιφάνεια. Κοιτώντας καλύτερα, βλέπω ότι η πρώτη βολή τον είχε βρει χαμηλά στο πλαϊνό πτερύγιο, χωρίς να του κάνει μεγάλη ζημιά. Το ερώτημα είναι γιατί δεν έφυγε κι έμεινε σε μια τρύπα που δεν μπορούσε να κρυφτεί καλά.

Άμα Θέλει να στο Δώσει......
Άμα Θέλει να στο Δώσει...... και τελείωσε το ψάρεμά μου.... Ο ροφός ζύγιζε 4,1 κιλά.

#2. Ο χειμώνας είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια του. Εγώ όμως έψαχνα την παρέα του. Λαβράκια, τσιπούρες, μπάφες κλπ. Έτσι ξεκίνησα για να βρω αυτά που γύρευα. Είπα να φανώ ήρωας και να βουτήξω στον Β. Ευβοϊκό. Τα νερά είχαν κρυώσει αρκετά. 14C στην επιφάνεια.  Πήγα στο μέρος που είχα προγραμματίσει και βούτηξα. Απέραντες ποσειδώνιες με σπαρμένες πίννες, πασπαλισμένες με την χρυσόσκονη της θολούρας. Αυτό που έκανε πιο δύσκολο το ψάρεμά μου ήταν τα υπόγεια ρέματα. Σε μεριές-μεριές απλά κολυμπούσα για να περάσω το μέρος λόγω της θολούρας. Τα πάντα ήταν κίτρινα, θολά. Στα πρώτα καρτέρια πήρα δύο μικρά λαβράκια. Με είχε μπερδέψει η θολούρα και βλέποντας ξαφνικά τα ψάρια  πολύ κοντά μου, τα νόμισα για πιο μεγάλα. Έκανα το λάθος κι έπιασα δύο ψάρια των 700 γρ. Μετά ξεκίνησε μια μεγάλη πορεία χωρίς να δω το παραμικρό. Που και που υπήρχε και ψιλό, αλλά τα λαβράκια άφαντα. Δεν έχω κι άλλη επιλογή και συνεχίζω το ψάρεμά μου, το κολύμπι μου μπορώ να πω για να είμαι ακριβής στην περιγραφή μου. Σε μια στιγμή καθώς παίρνω δίπλα από μια πίννα, υπήρχε κάτι το οποίο δεν ταίριαζε στο περιβάλλον. Κοιτώ καλύτερα και βλέπω ένα χταπόδι, ένα μεγάλο χταπόδι!!!

Ο λουφαγμένος γίγαντας...

Έχει λουφάξει πίσω από την πίννα και έχει γίνει ένα με το υδάτινο περιβάλλον. Αν είχα περάσει ένα μέτρο πιο μακρυά, είναι σίγουρο δεν θα το έβλεπα. Κατέβασα σκάλα στο ψαροτούφεκο, σημάδεψα και έπιασα σχετικά εύκολα ένα χταπόδι 5,2 κιλών. Προσπάθησε να φύγει, αλλά η βολή και το μαχαίρι μου του έδωσαν ένα γρήγορο τέλος.

Τον έπιασα....

Συνέχισα το ψάρεμα, χωρίς να δω τίποτε το ιδιαίτερο. Βγήκα και αφού τακτοποίησα τα ψάρια, άλλαξα και την έπεσα στο φαΐ. Μετά πήρα τον δρόμο για το σπίτι, αρκετά κουρασμένος από το κρύο περισσότερο παρά από τις βουτιές μου....πιστεύω...

Το χταπόδι και η παρέα του....

#3. Ο νοτιάς στα φόρτε του με δυνατή βροχή και μπόλικο κυματισμό. Με το που είδα το όλο θέαμα τρελάθηκα από την χαρά μου. Μύριζε λαβράκια.... Αγνόησα την βροχή και ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Περίμενα να περάσει ένα μεγάλο κύμα και βούτηξα. Δεν είχα προλάβει να κολυμπήσω ούτε λίγα μέτρα και η άκρη της ματιάς μου πιάνει κάτι που δεν ταιριάζει με το περιβάλλον. Κάτι πάνω στην άμμο.... Πλησιάζω και καθώς οπλίζω το ψαροτούφεκό μου, διαπιστώνω ότι μπροστά μου, παραλλαγμένη πάνω στην άμμο μια πεσκανδρίτσα.... Πλησιάζω κι άλλο, η πεσκανδρίτσα ακίνητη.

Πάνω στην άμμο....

Εύκολος στόχος. Σημαδεύω και την πετυχαίνω στο μάτι. Την τραβάω κοντά μου, αλλά με προσοχή.  Με το που την πλησιάζω, ανοίγει το χαώδες στόμα της, επιδεικνύοντας τα κοφτερά της δόντια. Τα δόντια της είναι σαν μυτερά καρφιά. Δεν μασάει, αλλάκαταπίνει ολόκληρη την λία της. Από την πάνω της πλευρά είναι παραλλαγμένη στο χρώμα της άμμου. Από κάτω είναι κάτασπρη. Έχει μια δυνατή ουρά και με δυο ισχυρά πλευρικά πτερύγια συμπληρώνουν την κινητικότητα αυτού του κυνηγού. Για την αποφύγει των εχθρών της, έχει στην πλάτη της, στο τέλος του κεφαλιού της δύο μεγάλα αγκάθια τα οποία είναι πολύ αιχμηρά και καλυμμένα με το δέρμα της. Για να γίνει και πιο επιτυχημένος σαν κυνηγός, χρησιμοποιεί και ένα κόλπο για να ξεγελάσει τα θηράματά της, πέραν της παραλλαγής. Υπάρχει λοιπόν μια κεραία, κοκάλινη και διαφανής που καταλήγει σε μια μικρή σημαία. Όταν κάποιο θήραμα περνάει, κουνάει την κεραία της και όταν το θύμα πλησιάσει αρκετά κοντά για να δει ή να φάει τον "μεζέ", ορμάει και το καταπίνει ολόκληρο. Η δίκιλη πεσκανδρίτσα είχε καταπιεί μια γλώσσα και μια σαρδελίτσα. Είχε όρεξη αλλά πήγε χορτασμένη...

Η πεσκανδρίτσα και το δόλομά της...

Μετά από πέντε ώρες ψάρεμα, μέσα στα κύματα και υπό βροχή, λίγο πριν βγω έπιασα έναν κέφαλο λίγο παραπάνω από κιλό.....

Όλα μαζί....

Άλλη μια φορά έχω δει πεσκανδρίτσα στην ανατολική Εύβοια. Κι εκείνο το ψάρι το είχα βρει στα ρηχά και μάλιστα στον αφρό. Ήταν ένα ψάρι σε μέγεθος μπαλάκι του τέννις!!!! Στα βράγχιά της υπήρχαν φυσαλίδες αέρα και το καημένο το ψαράκι δεν μπορούσε να καταδυθεί. Με το που το πλησίασα, άνοιξε το στόμα της για να μεγαλώσει το μέγεθός της και που επιτέθηκε. Κούνησε βίαια την ουρίτσα της, όσο μπορούσε, και έκανε την επίθεσή της!!!! Την πήρα απαλά στα χέρια μου, την κούνησα δεξιά-αριστερά για να φύγουν οι φυσαλίδες και την άφησα. Συνέχιζε να κρατάει το στόμα της ανοιχτό, μέχρι που κατάλαβε ότι δεν κινδύνευε και πήρε την πορεία προς τα βαθιά....

Είχε μεγάλη όρεξη....

Το φοβερό στόμα!!!

               








Translation of the above article.

Title: Sea drops and much more.... #1

(1st picture:Even during winter there is Light on Earth.)

Photo-video: Zacharias Skevofilax. 

Sea drops, and much more, consists of short stories, which can not be an entire story. So I decided to put several short stories together to complete an entire article.

#1. The end of the summer was approaching. In a few days I would leave my beloved island of Karpathos. The toothache and the high fever was gone and I was calm for few days. But the weather was holding strong. The seven beaufort of NNW winds was present. I was thinking, where should I go fishing? I did not dive for more than 10 days and I did not have the urge to fight the waves. So, I decided to go to a bay where was protected by such weather. It would have some waves, but not much. Besides, I did not want to dive very deep, nor even to fish for many hours. I got dressed and dove in the blue waters of Karpathos. The waters were crystal clear as all over the island. I started to swim looking for big fishes. There were few parrotfish.... The big ones took off when they saw me. Some big sheep-heards also disappeared under the rocks. I knew the place very well. Once they got under the rocks, none could find them. But the place had given me many unexpected surprises in the past. Hoping for such a surprise, I swam further and I saw a beautiful grouper. The fish was about 4 kilos and the sea floor was no more than 6 meters. Without losing it from my eyesight, I dropped as calmly as possible the rope which was attached to my buoy and I approached the fish very slowly. The fish calmly turned and got under a nearby rock. I dove and approached the rock, but the entrance was a bit narrow, but I managed to find it. The fish was lurking in the depth of its hole and just barely I could see it. Targeting the grouper the best way I could, I pulled the trigger. Like an explosion, the grouper's hole became blur at once. The fish tried to get rid of the shaft, shaking violently its body, stirring the sand from the sea floor of its hole. I grabbed and pulled the shaft steadily, which was not heavy, meaning that the fish had escaped. Neither I could not see anything nor do anything. I must wait for the sand to settle in order to be able to see what was going in the grouper's hole.... I decided to fish around for 10 minutes before returning. The only fish I caught was a nice goat-fish. I returned back to the grouper's hole disappointed.

"All I found was a fish and I lost it ..... I was wondering if I could get it again ..." I thought. After I prepared myself again, I dove into its hole without hoping for much. As I was approaching the entrance my underwater camera hit on a rock. 

"Oh no.... the grouper is terrified, I'm making too much noise..." I thought and looked inside. As a miracle the fish was there, lurking in the depth of its hole. There was no room to hide !!!! Why the fish did not flee??? I target the fish again and pulled the trigger. (2nd picture:At last...)

The shaft was shaking violently. I grabbed and pulled it firmly. This time the shaft was heavy. As soon as I saw the grouper, I embraced it as were dancing a tight tango, ascended to the surface. Searching its body, I saw that the first shot had stroke it low on the side fin, without causing much damage. My question was: why the grouper did not leave and stayed in a hole that could not hide well? (3rd picture: When the Almighty Wants to Provide...)

If the Almighty Wants to Provide...and my fishing adventure ended. `the grouper was 4.1 kilos.

#2. The winter had begun to show its teeth. But I was looking for its company. Sea-bass, sea-bream, mullets, etc. So I started looking for them. I decided to be a hero by diving in the north Evoikos bay. The waters had cooled enough. 14C on the surface. I drove to the area I had planned and dove. Endless posidoniae with planted pen-shells, sprinkled with the golden gleam of the blur. Τhe underground streams made my fishing adventure more difficult. In certain areas, I was just swimming to pass through due to the thick blur. On those areas everything was yellow and blurry. In the first ambushes, I caught two small sea-bass. I was tricked by the blur and when suddenly I saw the fish next to me, they gave me the impression of being bigger ones. I made the mistake and caught two 700g fish. Then started a long journey without seeing the slightest fish. In certain areas there were some smelts, but the sea-basses were absent. I did not have a choice but to continue my fishing or my swimming I could say to be more accurate of my description. As I was passing by a pen-shell my glance caught something that did blend into the environment. Looking more carefully I saw an octopus, a big octopus !!! (4th picture: The hiding giant) It was hiding behind the pen-shell and it became one with the aquatic environment. If I had pass a meter further, I would certainly not have seen it. I turned my speargun, aimed and caught easily a 5.2 kilos octopus. It tried to escaped, but my shot and with the help of my knife gave it a quick end. (5th picture: I caught it....) I continued fishing without seeing anything special. I went out, put the fishes in the cooler, changed and I started devouring the food that I brought with me. Then I took the road of return, quite tired more from the cold rather than my dives ... I believe ..(6th picture: The octopus and its company....) 

#3. The south winds was blowing strong with heavy rain and plenty of waves. When I saw the whole picture I was crazy of joy. The whole situation was smelling the sea-bass.... I ignored the rain and got dressed as fast as I could. I waited for a big wave to pass and I dove. I had not been able to swim a few meters at a quick glance, I saw something that did not blend with the environment. There was something laying on the sand .... I approached it while arming my speargun and I saw in front of me camouflaged on the seafloor an angler-fish. I got even closer but the angler-fish was still motionless.(7th picture: Camouflaged on the sea floor.) Easy target. I aimed it and the shaft stoke the angler-fish on the eye. I pull it closer to me, but with caution. As I approach the angler-fish, it opened its chaotic mouth, showing its sharp teeth. Its teeth are like pointed nails. Angler-fish do not chew their pray, but swallows it whole. The top side of the angler-fish is camouflaged in the color of sand. Its bottom is white. It has a strong tail and two strong side fins that complement this hunter's mobility. To avoid its enemies it has on the back of its head two large spines that are very sharp and covered with its skin. To become even more successful as a hunter, it also has a movement to trick its prey besides its camouflage. So there is a transparent antenna, ending in a small flag....When a prey passes, it shakes its antenna and as the victim approaches close enough to see or eat the "treat", it rushes and swallows it whole. The two kilos angler-fish had swallowed a flounder and a sardine. She had an huge appetite, I could say.... (8th picture: The angler-fish and its bait...) 

After five hours of fishing, in the waves with heavy rain, just before I went out, I caught a mullet just over a kilo.... (9th picture: All together....)

Once again, I have seen an angler-fish in eastern part of the Evia island. That fish also I had found in the shallows. It was floating in the surface of the sea and its was as big as a tennis ball !!!! There were some bubbles of air in its gills, and poor little creature could not dive. By the time I approached it, it opened its mouth to enlarge its size and attacked me. It waggled its small tale violently as much as it could, and attacked me !!!! I took it gently in my arms, I waved it right and left to remove the bubbles from its gills go and let it go. It continued to keep its mouth open until it realised that there was not any danger and descend to the deep sea .... (10th picture: All together.)
(11th picture:The incredible mouth!!!) (12th picture: It had a great appetite...)