Πρώτη μέρα ελευθερίας!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: First day of Freedom!!!

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ  

Μια ομορφιά στο Φως!!!

Ο απότομος και βαθύς κάβος με κοίταξε και μου είπε " Θα βουτήξει εδώ ή θα πας στον ρηχό κόλπο με την θολούρα???"

Τον κοίταξα και απάντησα: "Θα έρθω σε εσένα... αλλά χρειάζομαι να αλλάξω εξοπλισμό...."

Πήρα το μακρύ ψαροτούφεκο, την μεγάλη σημαδούρα, έβαλα ένα δεύτερο όπλο πάνω της και τράβηξα για τον κάβο. Με το που έφτασα διαπίστωσα ότι το ρέμα ήταν πολύ δυνατό. Ένα ήπιο ποτάμι θα το χαρακτήριζα  Μετά τα 17-20 μέτρα υπήρχε ένα έντονο και παγωμένο θερμοκλινές μαζί με αρκετή θολούρα. Έκανα αρκετές βουτιές χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το ρέμα με παρέσερνε, αλλά δεν είδα και κανένα καλό ψάρι. Σε μια βουτιά κάποιοι μικροί κακαρέλοι εμφανίστηκαν πολύ διστακτικοί.....

"Πάμε να φύγουμε από εδώ ....κινδυνεύουμε να πνιγούμε"... είπα στον εαυτό μου και κολύμπησα για τα ρηχά.

"Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη...." άκουσα να μου λέει ο βαθύς κάβος.

Τον αγνόησα και συνέχισα να κολυμπώ πολύ βαριεστημένα μπορώ να πω. Σε ένα σημείο έχουν μαζευτεί πολλές καλόγριες. Είναι σε μπουλούκι και νευρικές. Αποφάσισα να κάνω ένα ακόμη καρτέρι. Βούτηξα τόσο βαριεστημένα και προσγειώθηκα στο απίστευτο βάθος των -5.4 μέτρων. Ήταν τόση η βαρεμάρα μου που ούτε την υποβρύχια κάμερά μου δεν ενεργοποίησα. Δεν έχω προλάβει καλά-καλά να κρυφτώ πίσω από μια πέτρα, όταν δύο λίτσες εμφανίστηκαν μπροστά μου. Το προπορευόμενο ψάρι είναι και το πιο μεγάλο. Μέχρι να συνέλθω έχει απομακρυνθεί αρκετά. Συμαδεύω και ρίχνω. Η βέργα πλήττει την λίτσα ψιλά στην πλάτη και αρχίζει ένας τρελός χορός  Το ψάρι προσπαθεί να απαλλαγεί από την βέργα κι εγώ κρατώ το σκοινί τεντωμένο όποτε χρειάζεται. Ξέροντας ότι η βολή μου δεν ήταν καλή (αν και οριακή), όποτε το ψάρι τρέχει χαλαρώνω το τέντωμα του σχοινιού. Μετά από λίγο τραβώ απαλά την κουρασμένη λίτσα προς το μέρος μου. Τότε εκείνη κάνει μια απότομη στροφή τυλίγοντας το σώμα της με την πετονιά, κοντράροντας την βέργα. Συνειδητοποιώ ότι μια-δυο φορές να το κάνει θα σκιστεί. Ορμώ πάνω και προσπαθώ να την πιάσω από την ουρά. Η λίτσα αντιστέκεται σθεναρά, παλεύοντας να απελευθερωθεί. Είναι εκπληκτικό πόσο γρήγορα αλλάζει κατευθύνσεις  αν και πληγωμένη - κουρασμένη, προσπαθώντας να με αποφύγει. Με τα πολλά την πιάνω από την ουρά. Παρόλο που είναι ένα ψάρι μόλις 3.5 κιλών, με ταρακουνά απίστευτα. Τελικά κατάφερα και την πιάνω από τα βράγχια και με το μαχαίρι έδωσα ένα γρήγορο τέλος. 

Η λίτσα...

Δεν έχω όμως το πλάνο της βολής γιατί δεν πίστεψα σε αυτό που άκουσα....

Τότε ακούστηκε το βροντερό γέλιο του κάβου και να μου λέει: "Χαχαχα, δεν τελειώσαμε ακόμη...."

Αυτή η φράση με έβαλε σε σκέψεις.

"Τι θέλει να μου πει???" αναρωτήθηκα  Έκανα μερικά βαθιά καρτέρια αλλά τίποτα. Άλλαξα στρατηγική και πήρα το κοντό ψαροτούφεκο. Έψαξα όποια πέτρα μου άρεσε χωρίς κάποια επιτυχία. Όμως σε μια από αυτές υπήρχαν καλόγριες μαζεμένες στην είσοδο της πέτρας.

"Κάτι υπάρχει εδώ...." σκέφτηκα. Βουτώ και βλέπω ένα μεγάλο χταπόδι να έχει αράξει. Συμαδεύω και του ρίχνω. αντιστάθηκε για λίγο, αλλά επειδή η βολή ήταν πολύ καλή, το πήρα σχετικά γρήγορα στα χέρια μου. Ήταν ένα χταπόδι 2.5 κιλών. 

Ένα ωραίο χταπόδι....

Καθώς κρεμώ το χταπόδι στην σημαδούρα μου, αρχίζει ένα θανατηφόρο αγκάλιασμα  Το χταπόδι νεκρό μεν, αλλά το πολύπλοκο νευρικό του σύστημα εν δράσει, άρπαξε την λίτσα και δεν την άφηνε!!!. 

Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Να κάνω καρτέρια ρηχότερα από το βάθος του θερμοκλινούς. Αλλαγή όπλου, σημαδούρας και στρατηγικής  Βγήκα, τακτοποίησα στο ψυγείο τα τρόπαια μου. Πήρα το 82αρι μου που το έχω για τα ρηχά καρτέρια μου. Σε μια βουτιά και ενώ σέρνομαι στον βυθό, με το που ξεπροβάλλω από έναν βράχο, έρχομαι αντιμέτωπος με ένα κοπάδι κεφάλων. Τα ψάρια είναι αρκετά μεγάλα. Περιμένω λίγο μήπως φανεί κάτι καλύτερο. Τα ψάρια αντιλαμβάνονται την παρουσία μου και σιγά-σιγά αποχωρούν  Ρίχνω σε έναν από τους τελευταίους και πιάνω ένα ψάρι πάνω από κιλό. (1,2 ).  

Δευτερόλεπτα πριν την βολή...

Καρτέρι στο καρτέρι πιάνω και δύο ούγενες.  

Η πρώτη και μεγαλύτερη...

Πηγαίνω λίγο πιο βαθιά. Στα τελευταία μου καρτέρια είχα ακούσει το τραγούδι των σηκιών. Έψαχνα να τους βρω.. Όντως σε μια βουτιά στο όριο του θερμοκλινούς, τους βρήκα. Ένα κοπάδι από καμιά δεκαριά ψάρια να εωρούνται λίγο πάνω από τον βυθό, προστατευμένοι από την θολούρα του κρύου νερού. Σέρνομαι όσο πιο απαλά μπορώ να τα πλησιάσω. Κάποια από τα ψάρια ήρθαν να δουν τι είναι αυτό που πλησίαζε. Ένας από τους μεγάλους με κοίταξε, δείχνοντας μου όλα του τα υπέροχα χρώματά του. Δεν ήθελα κάτι καλύτερο και έριξα στον μεγάλο σηκιό. Ο σηκιός εξαφανίστηκε στα σκοτεινά νερά  αλλά μαζεύοντας το σχοινί του ψαροτούφεκου, το ψάρι εμφανίστηκε πάνω στην βέργα μου. Είχα πιάσει ένα ψάρι 1,5 κιλών. 

Ο μεγάλος σηκιός!!!

Τα υπόλοιπα εξαφανίστηκαν κι δεν τα ξαναείδα ποτέ, όσες προσπάθειες κι αν έκανα. Βουτιά στην βουτιά δεν είδα ένα καλό ψάρι. Αλλαγή στρατηγικής  Αποχαιρέτησα ευχαριστώντας τον κάβο και τράβηξα για τον θολό κόλπο. 

"Θα τα ξαναπούμε... σύντομα !!!" τον άκουσα να μου λέει. Τον ευχαρίστησα για άλλη μια φορά και βγήκα. Φόρεσα την παραλλαγή στο κεφάλι μου, έβαλα το βαρίδι πλάτης και ξεκίνησα τα ρηχά καρτέρια μέσα στην θολούρα. Έπιασα δύο μουρμούρες κι έναν ακόμη κέφαλο στα γρήγορα. 

"Φτάνει πια με τους κεφάλους..,.ας ψάξουμε για λαβράκια..." είπα στον εαυτό μου. Σε μια μεριά της λασπώδης παραλίας είδα κάτι περίεργο στον βυθό. Κάτι είχε κρυφτεί κάτω από την άμμο.

 

Μπορείτε να δείτε τι είναι????

Το σχήμα του τον είχε προδώσει  Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Ένας μεγάλος μπλε κάβουρας εμφανίστηκε στην βέργα μου. 

Τώρα τον βλέπετε!!!

Τον τακτοποίησα, αλλά κάτι δίπλα του μου τράβηξε την περιέργεια  Ήταν μια άσπρη ανεμώνη του βυθού. Αυτό το υπέροχο πλάσμα είχε ανοίξει τα πλοκάμια της και περίμενε να περάσει το μενού  Χάζεψα αρκετά την ομορφιά της και συνέχισα τις βουτιές μου. Λίγο πιο κάτω μια μικρή τσιπούρα είναι ξαπλωμένη πάνω στον βυθό. Την πλησιάζω και διαπιστώνω ότι το μικρό ψάρι είχε πιαστεί σε μια πετονιά που είχε μπερδευτεί σε ένα κλαδί  Μη μπορώντας να απελευθερωθεί,, η τσιπούρα ψόφησε  Όμως ο θάνατος της δεν πήγε χαμένος. Η πλευρά που ακουμπούσε στον βυθό είχε φαγωθεί από τους κεροσκόπους του βυθού !!!

Είχα αρχίσει να κουράζομαι. Αποφάσισα να πάω σε ένα γνωστό μου μέρος και να βγω. Άλλωστε μου Είχε Δώσει πολλά περισσότερα από ότι περίμενα. βυθίστηκα μέσα στην θολούρα. Εδώ το ρέμα είχε θολώσει τον βυθό και την επιφάνεια, αφήνοντας καθαρό το ενδιάμεσο κομμάτι της θάλασσας  βούτηξα και καρτέρεψα, προσέχοντας να προσγειωθώ όσο πιο απαλά μπορούσα στον λασπώδη βυθό. Μετά από λίγο με περικύκλωσαν λαβράκια. Κoπαδιαστά έρχονταν κι έφευγαν. Όλα τους μικρά και κάποια μεσαία ψάρια. Εγώ έψαχνα για τα πιο μεγάλα. Εντύπωση μου έκανε που τα μικρά λαβράκια έρχονταν να δουν την μύτη της βέργας. Η βέργα μάλλον γυάλιζε μέσα στην θολούρα κι εκείνα νομίζοντας ότι είναι κάποιο ψαράκι έρχονταν μπας και πάρουν κάποιον μεζέ. Βλέποντας ότι δεν υπάρχει κάτι μεγάλο, κολύμπησα για να βγω. Κάτι όμως μου έλεγε να κάνω μια βουτιά στην φυκιάδα της παραλίας. Όντως βούτηξα, ξάπλωσα πάνω στα φύκια και περίμενα. Μετά από λίγο φάνηκε αχνά μια γνωστή σιλουέτα  Έκανε να φύγει για να γυρίσει απότομα...Χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησα την σκανδάλη. Το λαβράκι απλά έπεσε στα φύκια. Η άσπρη του κοιλιά φαινόταν εύκολα μέσα στην θολούρα. 

Το τελευταίο για σήμερα...

Γεμάτος χαρά πήρα το λαβράκι των 1,4 κιλών και βγήκα. Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα, χωρίς να με δει κανείς, καθάρισα τα ψάρια και με την αίσθηση της Ελευθερίας να απλώνεται παντού, πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό....

Όλα μαζί...

Translation of the above article. 

Title: First day of Freedom!!!

Photo-video: Zacharias Skevofilax

(1st pictured: Beauty in the Light!!!)

The deep and steep cape looked at me and said: "Are you going to dive here or you will dive to the shallow bay with the blurry waters???" 

I looked at it and replied: "I will come towards you....but I need to change my diving gear first...."

I took the longest speargun, the big buoy, put a second speargun on it and swam towards the cape. When I arrived I realised that the stream was very strong. It was like swimming in a mild river. After 17-20 meters deep, there was a strong and icy thermocline with a lot of blur. I dove several times without seeing anything. The stream was sweeping me away, but I didn't see any good fish. In a dive some small two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) appeared and they were very reluctant to approach me ....

"Let's get out of here ... we're in danger of drowning "... I said to myself and swam for the shallows.

"We're not done yet ..." I heard the deep cape telling me.

I ignored it and continuing swimming with a very bored pace I could say. At one point many black damselfish (Chromis chromis) had gathered around and they were nervous too. I decided to dive and ambush. I dove and ambushed at the incredible depth of-5.4 meters. I was so bored that I did not activate the underwater camera. As soon as I landed behind a rock, two leerfish (Lichia amia)  appeared in front of me. The leading fish was the largest one. By the time I pulled myself together, the leading fish was almost out of range. I aimed as fast as I could and pulled the trigger. The spear stroke the leerfish on the top of its back and a crazy dance began. The fish tried to get rid of the spear while I was trying to keep the fishing rope stretched whenever needed. Knowing that my shot was not good (albeit marginal), whenever the fish was running, I loosen my grip. After a while I gently pulled the tired leerfish towards me. Then it makes a sharp turn, wrapping its body with the fishing line, using as leverage the spear. I realised that with one or two more turns it would tear its back and the fish could free itself. I dove immediately and tried to catch it by the tail. The leerfish was strongly fighting to free itself. I was amazed how quickly it changed directions, albeit wounded — tired, trying to avoid me. Finally, I catch it by the tail. Although it was a fish only 3.5 kg, it shook me unbelievably. Eventually I managed to catch it by the gills and with the use of my diving knife I gave it a quick end. (2nd picture: the leerfish...) Unfortunately, I don't video the shot because I didn't believe what I heard.... At that moment, I heard the thunderous laughter of the cape telling me: "Hahaha, we did not finish yet....

"This phrase made me think:"What did the cape want to tell me???" I wondered. I did some deep ambushes but saw nothing. I changed my strategy and got the short speargun. I searched any rocks I liked without much success. But in one of them, there were black damselfish gathered at the entrance of a flat rock.

"There's something here ..." I thought. I dove, approached the entrance carefully and saw a big common octopus (Octopus vulgaris) resting. I aimed and pulled the trigger. It resisted for a while, but due to the very good shot, I pulled it out of the flat rock relatively quickly. It was a 2.5 kg octopus. (3rd picture: A nice octopus...) As I hang the octopus on my buoy, a deadly embracement started. The octopus was dead, but with its complex nervous system in action, grabbed the leerfish with its tentacles!!! At that time an idea came to me, to fish shallower than the thermocline. I changed my strategy once more. I went out, arranged my trophies in the fridge. I got my 82 cm speargun, which I use for shallow ambushes. On a dive and while crawling at the bottom, as I was emerging behind a rock, I came across a herd of mullets (Mugil cephalus). The fish were quite big. I waited for something better to appear. The fish realised my presence and slowly started to swim away. I aimed and shot one of the last ones and caught a fish over a kilo. (1,2).                 (4th picture: Just before the shot...). Later on I caught two sharp-snout sea-bream (Diplodus putanzzo)  too.                 (5th picture: The first one was the biggest....) I started fishing a little deeper. The main reason was in some of my last ambushes, I had heard the song of the corvina (Sciaena umbra). So I was looking to find them... After a while, in a dive at the limit of the thermocline, I found them. A flock of about a dozen fish, floating just above the bottom, hiding in the blurry cold water. I crawled as gently as I could to get close to them. Some of the fish came to see what was approaching. One of the biggest fish looked at me, turned, showing me all its wonderful colours  I didn't expect a better chance and I pulled the trigger aiming at the big corvina. The fish disappeared in the murky waters and as Ι reeled in the fishing line, the fish appeared on the spear. I caught a 1.5 kg fish.(6th picture: The big corvina!!!). The rest disappeared and I never saw them again, no matter how hard I tried. Dive after dive I did not see any good fish. Changing strategy again. I goodbye thanking the cape and swam towards the blurry and sandy bay.                                          

"We'll meet again.... soon !!!" I heard the cape telling me. I thanked it once more and left. I put the known variation on my head, the extra weight on my back and started the shallow ambushes in the blurry waters. I caught two striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) and another mullet quickly.

"Enough with the mullets ..., let's look for sea bass ..." I said to myself. On the muddy beach I saw something strange at the seafloor. (7th picture: Can you see it???) Something was hidden under the sand. Its shape had betrayed it. I aimed and pulled the trigger. A big blue crab  (Callinectes sapidus) appeared on my spear. (8th picture: Now you can see it!!!). I put it on my fish hanger, but something next to him attracted my curiosity. It was a white tube-dwelling anemone (Ceriantharia.) on the seabed. This wonderful being had opened its tentacles and was waiting for the menu to pass by. I spent several seconds admiring its beauty and then continued my dives. A little further down a small gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) was lying on the seafloor. I approach it and found that the small fish was caught in a fishing line that was tangled on a tree branch. Unable to free itself, the small gilt-head (sea) bream died. But its death was not in vain. The side of the fish that was resting on the seabed had been eaten by the speculators of the seabed !!!. I was starting to get tired. I decided to go to a fishing ground I knew and finish there my fishing expedition. After all, the All-mighty had given me much more than I expected. I dove in the blur. Here the under water stream had clouded the seabed and the surface, leaving clear the intermediate part of the sea. I dove and ambushed, carefully landing as gentle as I could on the muddy bottom. After a while, sea basses (Dicentrarchus labrax) surrounded me. They came and went in groups. All were small and some medium size fish. I was looking for the bigger ones. I was impressed by the little sea basses, that came to see the tip of the spear. It was probably shone in the blur and they might thought that it was a fish, and came for an easy meal. Since there was nothing big to catch, I swam to get out. But something was telling me to dive one last time at the edge of the seaweeds. So I ambushed among the seaweed and waited. After a while, a well-known silhouette appeared faintly on the horizon. The fish swam away but turned around and approached me... Without a second thought I pulled the trigger. The sea bass just fell into the seaweed. Its white belly could be easily seen in the blurry waters. (9th picture: The last one for today...). Full of joy, I embraced the 1.4 kg sea bass and went out. I took the necessary photos, without anyone seeing me, cleaned the fish and with the feeling of Freedom spreading everywhere, I drove back home.... (10th picture: All together....)