Φωτογραφία -video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Το φετινό Πάσχα στην Κάρπαθο ήταν ένα τελείως διαφορετικό από όλα όσα θυμάμαι. Ξεκίνησε κάπως στραβά και συνέχισε έτσι, δοκιμάζοντάς με.... Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το μοναδικό καράβι που κάνει την χειμωνιάτικη διαδρομή είχε ένα πρόβλημα, καθώς προσάραξε στην Κάσσο, δέκα μέρες πριν την Μεγάλη Εβδομάδα. Έτσι άλλαξαν τα δρομολόγια και μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήξερα αν θα πήγαινα ή όχι. Τελικά τα κατάφερα και έφτασα. Ο καιρός βαρύς με πολλά σύννεφα, πολύ κρύο, βροχή και εννοείται φουρτούνα. Μέχρι και την Μεγάλη Παρασκευή τα καιρικά φαινόμενα δεν άλλαξαν και τα μποφόρ έφτασαν μέχρι τα εννέα. Ναι καλά διαβάσατε, είχαμε και απαγορευτικό. Το Μεγάλο Σάββατο και μετά ο καιρός έφτιαξε αλλά τα μποφόρ παρέμειναν σταθερά στα 6-7 ΒΒΔ. Το ψάρεμα εννοείται γινόταν μέσα στο καιρό, αλλά τα ψάρια ήταν λιγοστά. Τα περισσότερα ήταν σκάροι που άρχισαν να έρχονται στα ρηχά. Κάποιοι λίγοι καλοί σαργοί, μερικά μπαρμπούνια, κάποιος κέφαλος..... Το αξιοσημείωτο είναι ότι μετά από πολλά χρόνια, βρήκα ένα αρκετά μεγάλο κοπάδι από αυλόστομους. Τα ψάρια ήταν λίγο τρομαγμένα και παρ όλες τις προσπάθειές μου, το μεγαλύτερο από όλα δεν με άφηνε να το πλησιάσω και ούτε ερχόταν στο καρτέρι. Τελικά κατάφερα να πιάσω ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια των 500 γρ.
Μια από τις ψαριές...
Οι καλάουρες!!!
Μια μέρα που δεν πήγα για ψάρεμα, αποφάσισα μετά την βροχή να πάω να μαζέψω καλάουρες. Τους ξέρετε τους καλάουρες; Έτσι λένε στην Κάρπαθο τα σαλιγκάρια. Μάζεψα μια σακούλα, αλλά τώρα χρειάζεται υπομονή, μέχρι να τα μαγειρέψει η μητέρα μου (με ντομάτα και κρεμμύδια) και ας μου τρέχουν τα σάλια!!!
Όταν σταμάτησε για τα καλά η βροχή αλλά όχι τα πολλά μποφόρ, ξεκινήσαμε με τον farmer John την προετοιμασία του κήπου. Φυσικά τα κρεμμυδάκια και τις πατάτες τα είχε ήδη φυτέψει ο πατέρας μου. Ανοίξαμε τα αυλάκια για να υποδεχτούν τις ντοματιές, τις μελιτζάνες κλπ. Εννοείται η οποιαδήποτε εργασία γινόταν υπό την καθοδήγηση του farmer John!!! Όταν τελειώσαμε ότι είχαμε να κάνουμε, καθίσαμε και απολαύσαμε το γλυκό Καρπάθικο απόγευμα. Υπήρχε μια εκπληκτική ηρεμία παντού. Το μόνο που ακουγόταν ήταν το τραγούδι ενός σπουργίτι και το ερωτικό κάλεσμα μιας δεκοχτούρας. Η Απόλυτη Ηρεμία. Γαλήνευε η Ψυχή σου!!! Σαν σε έκσταση βιώνεις το Είναι σου. Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψει κανείς αυτό το μεγαλείο!! Και όμως, κάτι τόσο απλό που λείπει από εμάς που ζούμε στις μεγαλουπόλεις μέσα στην οχλαγωγία και το πανταχού παρόν βουητό !!!
Αγροτικές εργασίες ενός ψαρά..
Οι γονείς και τα γατιά....
Την τελευταία μέρα στο νησί ο καιρός "έσπασε". Μην νομίζετε ότι κόλλησε η θάλασσα, πέντε μποφόρ ο ΒΒΔ. Το μετεωρολογικό δελτίο έλεγε ότι μετά το μεσημέρι ο καιρός θα δυνάμωνε ξανά. Έτσι αποφάσισα να πάω λίγο πιο βαθιά. Φόρτωσα τον ανάλογο εξοπλισμό και τράβηξα για ένα τόπο. Αφού ετοιμάστηκα, βούτηξα και τράβηξα για το πέλαγος. Δεν είχε και πολύ ζωή. Έκανα κάποια καρτέρια μπας και δω κάτι καλό, κάτι μεγάλο, αλλά μάταια. Έπιασα κάτι καλούς σκάρους, ειδικά οι κόκκινοι είναι πολύ όμορφα ψάρια, αλλά και γευστικά εμάς τους Καρπάθιους μας αρέσουν πάρα πολύ. Έπιασα επτά, οι τρις κόκκινοι. Μετά ήρθε η σειρά με τις πετροχειλούδες. Σε ένα μεγάλο δεμάτι φύκια έπιασα τρεις κιλίσιες. Είχε και άλλες πιο μικρές αλλά δεν τις πείραξα. Πρώτη φορά βλέπω τόσες πολλές μαζεμένες. Ψάξιμο στο ψάξιμο έπιασα και τρις καλούς σαργούς και μια σάρπα.
Ένας μεγάλος...
Ο δεύτερος....
Εκεί που έψαχνα βλέπω πάνω σε μια πέτρα έναν κίτρινο κοκωβιό με μαύρο κεφάλι!! Εννοείται ότι εκεί τράβηξα χειρόφρενο στο ψάρεμα και πάω για να πάρω το πλάνο από αυτό το υπέροχο μικρό πλασματάκι. Είχε διαλέξει να κάτσει πάνω σε μια πέτρα, όπου αν το κεφάλι του δεν ήταν τόσο σκούρο, με δυσκολία θα το ξεχώριζε κανείς.
Ένας ΑΕΚτζής κοκωβιός!!!
Το ευχάριστο ήταν ότι είδα πάνω από είκοσι ροφούς!!! Ο μεγαλύτερος ίσως να ήταν ένα κιλό και ο μικρότερος κάτι γραμμάρια. Εννοείται δεν πείραξα κανένα και τους έδωσα ραντεβού σε δύο με τρία χρόνια.... Ο καιρός είχε αρχίσει να δυναμώνει και αποφάσισα ότι τα ψάρεμα έλαβε τέλος. Καθώς ετοιμάζομαι να βγω, βλέπω έναν αρκετά καλό σαργό να τρυπώνει σε μια πλάκα έξω-έξω, σε βάθος περίπου μισό μέτρο. Πλησιάζω, όσο πιο ήρεμα μπορώ και σε βάθος 30 πόντους, βλέπω έναν πετρογουβιό, να βγαίνει από μια τρύπα. Δεν με έχει πάρει χαμπάρι και έρχεται προς το μέρος μου. "Τι κάνει ο αλητάμπουρας; " αναρωτιέμαι. Από το στόμα του προεξέχει ένα φύκι!!! Φτάνει σε ένα σημείο και εκεί αδειάζει το στόμα του, που ήταν γεμάτο άμμο,πετρούλες και φύκια. Το μικρό ψάρι καθάριζε την φωλιά του από τα διάφορα υλικά που είχαν φέρει τα κύματα. Μόλις με πήρε είδηση, εξαφανίστηκε μέσα στην σπηλιά του. Περίμενα αρκετά λεπτά μήπως τον πάρω σε κάποιο πλάνο, αλλά το μόνο που κατάφερα να διακρίνω κάποια στιγμή, ήταν τα χείλη του να προεξέχουν από την είσοδο της σπηλιάς του. Τότε θυμήθηκα τον σαργό. Έψαξα την πλάκα και ενώ περίμενα ότι θα την είχε κάνει προ πολλού, ο σαργός ήταν εκεί και τον έπιασα!!! Το μεγάλο βάθος το βλέπετε από την φωτογραφία που ακολουθεί!!!
Ο τρίτος καλός σαργός... από τα πολύ βαθιά!!!
Βγήκα, άλλαξα και τρώγοντας χάζεψα τον καιρό που φόρτωνε συνέχεια. Πλησίαζε το δειλινό και αποφάσισα να το απολαύσω, μιας και ήταν το τελευταίο της πασχαλινής Καρπάθου. Ήμουν αρκετά κουρασμένος από την πολύωρη προσπάθεια, μια γλυκιά κούραση με κατέβαλε, αλλά από την άλλη πλευρά αισθανόμουν τόσο ζωντανός!!!
Η "φτωχή" ψαριά της τελευταίας μέρας.....
Ψαρευτικά, παρ όλα τα πλάνα μου, μπορώ να πω ότι ήταν η χειρότερη χρονιά μου, απ' όσες θυμάμαι. Είναι αυτές οι "δύσκολες" καταστάσεις που μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτε δεν εξαρτάται από εμάς. Χρήσιμο θα μας είναι να καταλάβουμε ότι οτιδήποτε θεωρούμε δεδομένο στην πραγματικότητα δεν το έχουμε. Απλώς ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι ελέγχουμε τα πράγματα και κάνουμε πλάνα, πλάνα, πλάνα.... Και έρχεται η καθημερινότητα να μας δείξει ότι Άλλος Ορίζει τα πράγματα!!! Το μόνο που μας απομένει είναι να προσπαθήσουμε 100%, τίποτε άλλο και απλά να ρέουμε μέσα στις καταστάσεις της Ζωής... όπως μπορούμε... όσο μπορούμε... αν μπορούμε....
