Θαλάσσια Καρπάθικα Πασχαλιάτικα δώρα μέρος 1ο...

Μια ευχάριστη έκπληξη!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Δεν θυμάμαι στα τόσα χρόνια που έρχομαι στην Κάρπαθο, στο αγαπημένο μου νησί, να έχω ταξιδέψει με νυχτερινή πτήση. Σε αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία μου, προστέθηκε και η πανσέληνος του Μάρτη. Λίγο πριν προσγειωθούμε, το φως της πανσελήνου είχε κάνει την θάλασσα ασημένια. Ήταν λες και βρισκόμουν σε άλλο σύμπαν, σε κάποια άλλη περιοχή της Δημιουργίας. Μαζί με την ηρεμία του τοπίου το όλο θέαμα ήταν εξωπραγματικό. Όμως με περίμενε και μία άλλη έκπληξη. Δεν φυσούσε!!!!!! Αφού συναντήθηκα με τους γονείς μου, (αγκαλιές και φιλιά) φύγαμε για το σπίτι.

Το επόμενο πρωινό, η έκπληξη ήταν παρούσα. Η θαλάσσια είχε κολλήσει. Ήταν ευκαιρία να πάω σε κάποια μέρη τα οποία ο βοριάς τα χτυπάει συνέχεια. Αποφάσισα να πάω λίγο αργότερα και βγήκα στον κήπο να δω τι κάνει ο farmer John. Αφού άνοιξε αυλάκια, έφτιαξε τους λάκκους, έβαλε μέσα την κατσικίσια κοπριά, ανακάτεψε το χώμα με την κοπριά, φύτεψε τις αγγουριές του. Έχει ήδη φυτέψει τις κολοκυθιές, τις πιπεριές και τις μελιτζάνες του. Καθόμουν και τον παρατηρούσα με πόση αγάπη έκανε τις αγροτικές δουλειές ή μάλλον το αγροτικό του χόμπι. Κάθε φυτό το περιποιόταν λες και ήταν ένα καινούργιο του παιδί, με πολύ αγάπη και τρυφερότητα. 

                                                     Farmer John in action....

Κάποια στιγμή αφουγκράστηκα το όλο περιβάλλον. Δεν ακουγόταν τίποτα. Η απόλυτη ηρεμία!!!! Που και που κάποιο πουλάκι κελαηδούσε. Τότε ακούστηκε το παραπονεμένο βέλασμα μίας κατσίκας. Μετά σιωπή. Η απόλυτη σιωπή!!! Το μυαλό ξεκουράζεται, το πνεύμα ηρεμεί. Ήρθε και η σειρά να ταΐσουμε τα γατιά. Μαζεύτηκαν όλα γύρω από τον πατέρα μου και εκείνος τα περιποιήθηκε με απίστευτη αγάπη κι αυτά. Μπήκα μέσα στο σπίτι να δω τι κάνει μητέρα μου, η κυρα-Μιμήτσα αλλιώς!!! Έτσι την πειράζω. Την πέτυχα στο εργαστήρι της αφού είχε ζυμώσει τις παραδοσιακές Καρπάθικες κουλούρες, καθάριζε το ζυμωτήρι της. Σε λίγο σειρά θα έπαιρνε το ψωμί της οικογένειας. 

Η κυρά Μιμήτσα in action....

Ήταν καιρός να ετοιμαστώ για τη βουτιά μου. Ακόμη  και το σύμπαν συναινούσε κι αυτή την βουτιά. Τέτοια μπουνάτσα δεν μπορούσε να πήγαινε χαμένη. Ετοίμασα τα πράγματά μου, τα φόρτωσα στο αμάξι και τράβηξα για έναν βαθύ ψαρότοπο. Το πλάνο ήταν να βουτήξω στα βαθιά όσο μου το επιτρέπει ο καιρός. Έτσι κι έγινε. Κατέβηκα τον μικρό γκρεμό και ντύθηκα σε μια μικρή παραλία. Όταν όλα ήταν έτοιμα, βούτηξα. Τα νερά εδώ ήταν πιο ζεστά απ’ ότι στην Αττική. Επιφάνεια είχε 17 βαθμούς Κελσίου. Όμως ο νοτιοδυτικός άνεμος είχε τα θολώσει. Έκανα κάποιες βουτιές για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου και τράβηξα για τον βαθύ τόπο. Από την επιφάνεια μόλις που έβλεπα τον βυθό. Έκανα πολλά πλαναρίσματα για να εντοπίσω τα καλύτερα θαλάμια. Πόντισα την σημαδούρα και βούτηξα σε μια γνωστή μου πλάκα. Όμως λίγο η θολούρα, λίγο ένας μεγάλος σκάρος με έκανε να χάσω την κυρία είσοδο της πλάκας κατά ένα μέτρο. Έτσι βρέθηκα λίγο πιο μακριά από την κύρια είσοδο. Εκεί είδα το χοντρό κεφάλι ενός ροφού, που αφού με κοίταξε απορημένος, χώθηκε μέσα στην πλάκα στα -25 μέτρα περίπου. Είχα βολή, αλλά λίγο η απόσταση, λίγο το μεγάλο ψάρι με έκαναν να μην ρίξω. Με το που στρίβει ο ροφός διακρίνω ένα άσπρο σημάδι πάνω στο  σώμα του.

«Ωχ! Είναι χτυπημένο το ψάρι και μόλις το έχασα....» σκέφτηκα. Κοιτώντας καλύτερα παρατήρησα ότι το άσπρο σημάδι ήταν το πλαϊνό του πτερύγιο και όχι σημάδι από κάποια παλιά πληγή. Αναδύθηκα ευχαριστημένος από την όλη κατάσταση. Αφού ξεκουράστηκα αρκετά προετοιμάστηκα για μια δεύτερη βουτιά. Αυτή την φορά ήξερα πως/που να βουτήξω. Πλησίασα ιδανικά την είσοδο της πλάκας. Όμως ο ροφός καθόταν λίγο πιο αριστερά από εκεί που τον περίμενα. Έτσι με πρόλαβε και πήρε δρόμο μέσα στην πλάκα. Τον ακολούθησα ήρεμα, άναψα τον φακό και μόλις το ψάρι γυρίσαμε κοιτάξει του έριξα στην μούρη. Ο ροφός τινάχτηκε  βίαια αλλά ήταν ήδη αργά. Η βέργα τον είχε πετύχει στη μύτη και του είχε βγει το πλαϊνό πτερύγιο. Τράβηξα την πετονιά της βέργας και το ψάρι ερχόταν μαχόμενο. Με καθυστέρησε λίγο η βέργα η οποία είχε σκαλώσει σε μια πέτρα. Σπρώχνοντας την λίγο μπροστά βγήκε πολύ εύκολα με το ψάρι μαζί. Πήρα τον ροφό αγκαλιά και αναδύθηκα. 

Ο βασιλιάς πιάστηκε...

Βασικά το ψάρεμα μου έχει τελειώσει. Είχα πιάσει ένα ψάρι περίπου επτά κιλών και δεν ήθελα τίποτα άλλο. Έκανα μερικά ακόμη πλανάριματα για να δω τον τόπο. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Παντού νέκρα. Κατά την γνώμη μου, έφταιγε το έντονο θερμοκλινές μερικά μέτρα πριν τον πάτο. Γιαυτό και ο ροφός που έπιασα ήταυπομένος. Δεν είδα τίποτε από έ ανταν τρυπωμένος. Δεν τον είδα απ΄έξω. Αν δεν ήξερα την συγκεκριμένη πλάκα δεν θα έπιανα το ψάρι. Σ’ ένα από τα πλαναρίσματά μου είδα κάτι να τρυπώνει. Έκανα την βουτιά και όταν έφτασα στην πλάκα βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με έναν δίκυκλο ροφό. Το ψάρι στεκόταν και με κοίταγε. Χαμογέλασα με την αθωότητα του μικρού ψαριού, τον χαιρέτησα και αναδύθηκα. Μάζεψα την σημαδούρα μου και τράβηξα  για τα ρηχά. Ψάχνοντας δεξιά και αριστερά κατάφερα να πιάσω δύο μεσαίους σαργούς. Μην έχοντας άλλη επιλογή και για να μη χάσω την υπέροχη μέρα, πήγα στο αμάξι. Εκεί αφού άλλαξα εξοπλισμό, ξεκίνησα για να ψαρέψω στα ρηχά. Υπήρχαν περισσότερα ψάρια στα ρηχά αλλά όχι σπουδαία πράγματα. Τα νερά ήταν πιο ζεστά εδώ. Κάποια στιγμή καθώς κολυμπώ το μάτι μου πιάνει μια κίνηση στο βυθό. Μια πέτρα κολυμπούσε!!!

«Αυτό δεν είναι δυνατό....ν» σκέφτηκα. Άλλαξα κατεύθυνση και κινήθηκα προς την κολυμβήτρια πέτρα. Κοιτώντας καλύτερα είδα ότι ήταν μια ωραία σουπιά. Εύκολος στόχος. Σημάδεψε και την έπιασα. Μετά από λίγο έπιασα άλλη μία. Τότε είδα ένα κοπάδι από σκάρους. Τα ψάρια ήταν μεσαία, αλλά ο αρχηγός ήταν ωραίος. Έκανα ένα καρτέρι και τον έπιασα. Την ώρα που τον τακτοποιούσα κάτω τα πόδια μου ξεκολλάει άλλη μια σουπιά. Τακτοποιώ γρήγορα τον σκάρο και πιάνω και αυτήν. 

Μια από τις τρις σουπιές...

Είχα πιάσει τρεις σουπιές και τα σάλια μου έτρεχαν σκεπτόμενος το σουπιοπίλαφο ή τις σουπιές με το σπανάκι. Κάνοντας διάφορα καρτέρια έπιασα συνολικά πέντε σκάρους. Μετά πλακώθηκα στα ψαχτήρια. Έπιασα άλλους τέσσερις σαργούς αλλά δεν πρόλαβα ένα καλό λαβράκι περίπου στα δύο κιλά. Το ψάρι ήρθε από πίσω μου την ώρα που ξεψάριζα έναν σαργό. Μόλις το πήρα χαμπάρι, μαρμάρωσα. Με γρήγορες κινήσεις όπλισα πάλι το ψαροτούφεκο και γύρισα αργά προς το λαβράκι. Εκείνο έστριψε και κατευθύνθηκε προς έναν μεγάλο βράχο. Με το που μπήκε από πίσω του, όρμισα να το προλάβω. Όντος το ψάρι βγήκε από την πλευρά που περίμενα αλλά με μεγάλη ταχύτητα. Με το που με πήρε χαμπάρι εξαφανίστηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το ίδιο συνέβη και με ένα πολύ ωραίο λούτσο. Πάλι έχοντας πιάσει έναν σαργό, την ώρα που αναδύομαι πίσω από τις πέτρες, ο λούτσος πέρασε από μπροστά μου και εξαφανίστηκε.

«Μάλλον είχε έρθει να δει τι ήταν αυτό το μαύρο πράγμα που έκανε τόσο θόρυβο κάτω από την πέτρα...» σκέφτηκα. Κανένα από τα δύο ψάρια δεν τα είδα ξανά. Αφού έκανα μερικά καρτέρια, αποφάσισα να βγω. Καθώς κολυμπώ προς την παραλία, βλέπω πάνω σε μια πλάκα μια καραβίδα. Βουτώ κι ενώ την παραπλανώ με το ψαροτούφεκο, με μια αστραπιαία κίνηση την πιάνω με το δεξί μου χέρι. Κοιτώντας αυτόν τον πολύ νόστιμο μεζέ, βλέπω ότι είναι μικρή. Παίρνω μια ανάσα, βουτώ και την αφήνω στην ησυχία της μέσα σε μια σχισμή για να έχει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει.

Καλή συνέχεια μικρούλα...

«Αν μεγαλώσεις και σε πετύχω τότε θα έχεις διαφορετική τύχη μικρούλα μου....» της είπα  χαμογελώντας.

Το καλωσόρισμα της Καρπάθου!!!!

Γύρισα σπίτι κατάκοπος και αφού ξεκουράστηκα λίγο, άπλωσα τα ψάρια για τις ανάλογες φωτογραφίες. Αργά το απόγευμα ο farmer John μαζί με τα σύνεργά του καθάρισε όλα τα 
ψάρια. Ο ροφός ήταν 6,9 κιλά....

Ο καιρός είχε αρχίσει να φορτώνει. Ο γνωστός ΒΒΔ έκανε την εμφάνισή του στον ορίζοντα. Σιγά-σιγά είχε γίνει ένα γεμάτο εξάρι.

«Ως εδώ ήταν..... πάει η μπουνάτσα, μας τελείωσε...» σκέφτηκα. Ο γνωστός Καρπάθικος καιρός είχε κάνει την εμφάνιση του για άλλη μια φορά. Από εδώ και πέρα το ψάρεμα θα γινόταν μέσα στα κύματα;;;;

......συνεχίζεται......

Translation of the above article. 
Karpathian Sea Easter Gifts Part 1

Photo-video: Zacharias Skevofilax  

(1st picture: A pleasant surprise!!!)

I did not remember in so many years I had traveled to Karpathos, my favorite island, that I had traveled in a night flight. In this unprecedented experience, the full moon was added. Just before we landed, the moonlight had painted with silver colour the surface of the sea. It was as though I was in another Universe, somewhere else in the Creation of the Almighty. Together with the tranquility of the landscape, the whole spectacle was unreal. But another surprise was waiting for me. The strong NNW winds were absent!!!!!! After I met my parents (hugs and kisses) we drove to our home.

The next morning, the surprise was still present. The sea was motionless. It was an opportunity to go diving to some places that the NNW winds strike them all the times. I decided to go a little later and went out to the garden to see what John Farmer was doing. After opening grooves, he made the pits, put the goat's droppings, shuffled the soil with the manure, he planted his cucumbers.He had already planted his pumpkins, peppers and eggplants. I sat down and watched him with how much love he did the agricultural jobs or rather his farm hobby. Every plant was treated it as if it was a new child, with much love and affection. (2nd-6th picture: Farmer John in action...) 

At one point I concentrated by listening the outdoor environment. Silence was prevailing. The absolute peace !!!! Once in a while a birdie was singing. At that time, a goat's complaining bleat was heard. Then silence. The absolute silence !!! The mind rests, the spirit calms..... 

It was the time to feed the cats. Every cat was gathered around my father and he cared for them with incredible love once more. I went inside the house to see what my mother was doing, the madam-Mimitsa otherwise (as I called her in order to tease her)!!! I found her in her kitchen after she had prepared the traditional Karpathians buns and was cleaning her kneading machine. After a while she was going to prepare and bake our family's bread.

(7th picture: Madam Mimitsa in action...)

It was time to get ready for my new fishing adventure. Even the universe was agreeing for this dive. Such calm sea should not be missed. I prepared my stuff, I loaded it in the car and drove for a deep fishing place I was planning to dive. I parked my car and I descended the small cliff, dressed on a small beach and when I was ready, I dove. The waters here in Karpathos were much warmer than the ones in Attica. In the surface the temperature was 17 degrees Celsius. But the southwest winds had turned the sea waters a bit blurry. I dove in shallow waters to warm-up my lungs and then I swam for the deep place I had chosen. When I reached at my destination, I could barely see the sea floor from the surface. I dove and swam to cover a lot of distance in order to find the best fishing places that I knew. I dropped the rope of my buoy next to the rock I wanted to dive. But due to the blur and the sight of a big parot-fish, made me to loose the main entrance of the rock by about one meter. So I found myself a little farther from the main entrance. There I saw a big black head of a dusky grouper, who after looking at me, turned and swam under the rock that was at about -25 meters from the surface. I had a shot but the long distance and the size of the fish, made me to hesitate and I did not pressed the trigger. As the dusky grouper turned, I saw a white mark on its body.

"O no! The fish has been shut and I just lost it ... " I thought. Looking better I noticed that the white mark was its side fin and was not due to an old wound. I was relived when I realised that and emerged.  After I had relaxed for some minutes on the surface, I was ready for a second dive. But this time I knew exactly how and where to dive. I ideally approached the entrance of the rock. But the dusky grouper was a bit left than I expected it. So it turned and got into the rock. I followed it calmly, I turned on my flash light and as soon as the fish turned and looked at me, I pressed the trigger of my speargun aiming at the face of the fish. The dusky grouper tried to avoid the spear but it was too late. The spear had struck it in the nose and had come out next to the side fin. I pulled the spear and I felt the fish fighting on the other side of the spear. I was a little delayed by the spear as it had been tangled between two rocks. Pushing it a little forward came out very easily. I embraced the dusky grouper tightly and emerged. 

(8th picture: The king was caught....)

Basically my fishing trip was over. I caught a fish of about seven kilos and I did not want anything else. I did some more dives to observe the place. Nothing was swimming. Everything seemed dead. In my opinion, it was the intense thermocline few meters before the sea floor. That's why the dusky grouper I caught was under the rock. I did not see it outside. If I did not know the particular rock, I would not catch the fish. In one of my dives, I saw something moving next to another rock. I dove and when I got next to that rock, I found myself face to face with a two kilo dusky grouper. The fish stood in front of its cave and looked at me. I smiled at the innocence of the small fish, I saluted it and emerged. I picked up my buoy and swam towards the shallows. Looking into different rocks, I managed to catch two middle size sheepsheads. Since I did not want to miss the wonderful day, I went to the car. There, after I changed my gear, I started fishing in shallow waters. There were more fish in the shallows but not great ones. The waters were much warmer here. As I was swimming, my glance caught a motion on the bottom. It seemed to me that a stone was swimming !!!

"This is not possible...." I thought. I changed my direction and swam towards the swimming stone. Looking better I saw it was a nice cuttlefish. It was an easy target. He aimed and caught it. After a while I caught another one. Then I saw a school of parrot-fish. Most of the fish were medium in size, but the leader was a big one. I dove and ambushed on the seabed and caught it. As I taking care of it, under my fins there was another cuttlefish. which I caught it too.
(9th picture: One of the three cuttlefish...)

I had caught three cuttlefish and I was drooling, thinking how tasteful they would be if they were cooked with rise or with spinach. By ambushing on the seabed I caught a total of five parot-fish. Then I started searching the rocks I was interested. I managed to catch four more sheepsheads but I did not get a good sea-bass about two kilos. The fish came from behind me as I was taking care one of the sheepshead. Quickly I armed my speargun and turned slowly towards the sea bass. It turned and headed for a big rock. By the time it got behind it, I swam quickly towards the rock. The fish came out of the side I was expecting but with great speed. The moment it felt me, it disappeared towards the opposite direction. The same happened with a very nice barracuda. Again, having caught a sheepshead, as I emerged behind the rocks, the barracuda pasted in front of me and disappeared into the deep blue. 

"Probably it had come to see what was the black thing doing, that made so much noise under the stones ..." I thought. Both of them approached me closely and never saw them again. After making a few ambushes, I decided to go out. As I was swimming to the beach, I saw a crawfish on a rock. I dove and while I mislead it with the speargun, I grabbed it with a quick movement of my right hand. Looking at this very tasty creature, I realised it was too small. I took a breath, dove and left it in a slit in order to have better chances to survive. 

(10th picture: Good luck little one...)

"If we meet again in the future, your luck will be different my little one ...." I said smilingly. and got out of the water. I arrived home very tired, rested for a while and took some pictures of the entire catch. Late in the afternoon, farmer John along with his fishing kit, cleansed all the fish. The dusky grouper was 6.9 kilos.... (11th picture: The Karpathian Wellcome!!!!)

The weather had begun to change. The well-known NNW wind made its appearance on the horizon. Slowly it had reached six Beaufort in strength. 

"So that was all ..... the calm sea is history..." I thought. The well-known Carpathian weather had made its appearance once again. From now on, fishing would take place in the waves????

....to be continued....