Η εκθρόνηση ενός βασιλιά...

Τα δύο μικρότερα....

Φωτογραφία-Video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Δεν μπορώ να έχω παράπονο από το φετινό καλοκαίρι σε ότι αφορά τον καιρό στην Κάρπαθο. Εδώ και μια εβδομάδα, έχει σταθερά ένα τεσσάρι δυτικό που μου επιτρέπει να ψαρεύω όπου θέλω. Τώρα όσον αφορά τα ψάρια, αυτό είναι άλλη υπόθεση. Τι φταίει; δεν ξέρω. Με όσους φίλους έχω μιλήσει, έχει πολύ λίγα ψάρια, τα οποία και δεν κυκλοφορούν. Τώρα φταίνε τα κρύα νερά (24 C) επιφάνεια στα τέλη Ιουλίου; Δεν τα λες και ζεστά τα νερά. Από τα -14μ. τα νερά αρχίζουν και κρυώνουν αρκετά. Ελπίζω αυτή να είναι η αιτία και όχι καμιά μόλυνση, υπερθέρμανση κλπ.

Η σταφυλο-παραγωγή....

Ξύπνησα το πρωί και ο δυτικός μαζί με την υγρασία έκαναν τα ρούχα να κολλάνε πάνω σου. Βγήκα τάισα τα γατιά μας και μετά έκοψα σταφύλια. Εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια έχουμε ένα κλήμα που αν έχουμε φάει κανένα κιλό σταφύλια είναι ζήτημα, συνολικά όλα αυτά τα χρόνια. Όλα ήταν σάπια από μια πεταλούδα που γεννάει τα αυγά της ανάμεσα στις ρόγες. Έτσι σαπίζει ολόκληρο το τσαμπί. Βλέπετε ο πατέρας μου δεν θέλει να τα ραντίζει με τίποτα. Τα πάντα είναι άκρως βιολογικά. Ο Farmer John απεφάσισε φέτος να το ρίξει κάτω και είπε στο κλήμα ότι: "Αν φέτος δεν φάμε καρπό, θα σε ξεριζώσω". Φαίνεται ότι ήταν πολύ πειστικός και το κλήμα έκανε τόσα πολλά σταφύλια που δεν προλαβαίνουμε να τρώμε. Σχεδόν κάθε τρίτη μέρα κόβω περίπου έναν κουβά και δεν λένε να τελειώσουν τα σταφύλια. Όχι πως παραπονιέμαι, αλλά μου κάνει εντύπωση...

Εκείνη την ημέρα είπα να πάω ένα μακρινό ψάρεμα σε έναν βαθύ τόπο, που λόγω του καλού καιρού θα μπορούσα να τον βουτήξω. Όμως η ζέστη και η υγρασία με έκαναν να βαριέμαι να πάω, σχεδόν μεσημεριάτικα, για βουτιά. Έπιασα τον εαυτό μου να του λέω: "Ωραία, δεν πάμε. Τι θα κάνουμε; Θα δούμε τηλεόραση ή θα αποβλακώθούμε με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή;" Βλέπετε όσο αφορά το μπάνιο, πέραν ότι το βαριέμαι!!! Ναι καλά διαβάσατε, κρυώνω κιόλας. Στα τόσα χρόνια ψαροτούφεκο, έχω συνηθίσει να βουτάω με στολή (χειμώνα-καλοκαίρι) και χωρίς στολή δεν το μπορώ γιατί κρυώνω. Αυτό είναι και το "παράπονο" της Σταυρούλας μου, ότι δεν κάνουμε μπάνιο μαζί αρκετή ώρα. Θυμάμαι μια φορά στην Ιεράπετρα είχαμε βρει κάτι ζεστά νερά και εκεί καθίσαμε μέχρι να μουλιάσουμε και οι δύό μας..... Ωραία που ήταν τα ζεστά νερά.....

Τράβηξα από το αυτί τον εαυτό μου και άρχιζα να ετοιμάζομαι. Αφού πήρα αυτά που χρειαζόμουν, μπήκα στο αμάξι μου και οδήγησα για τον μακρινό κάβο που ήθελα να ψαρέψω. Βαριεστημένα μέσα στην ζέστη, μπορώ να πω, ντύθηκα. Βούτηξα μέσα στο δροσερό νερό και ως δια μαγείας η βαρεμάρα εξαφανίστηκε. Έκανα μερικές ρηχές βουτιές για να "ανοίξουν" τα πνευμόνια και ξεκίνησα το κολύμπι για τον ψαρότοπου που ήταν αρκετά μακριά από τον κάβο. Στο δρόμο έπιασα και έναν σαργό περίπου 400 γρ. Σε μια πέτρα πιο κάτω ένας τριάρης περίπου ροφός με κοιτάει. Με το που κάνω να βουτήξω, τρυπώνει. Συνεχίζω την βουτιά μου και φτάνω στη είσοδο. Κοιτάζω τίποτε. Ανάβω τον φακό για να δω καλύτερα. Το ψάρι είναι στο βάθος και με κοιτάει. Σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια και πατάω την σκανδάλη. Ο ροφός πετάγεται έξω και εγώ μένω με την βέργα στο χέρι. Η βολή έγινε εκεί που έπρεπε, αλλά δεν ήταν κάθετη. Έτσι η βέργα τον έξυσε, χαρίζοντας του μια χωρίστρα, χωρίς να του πειράξει το κρανίο. Αν είχε σπάσει κάτι στο  κρανίο του, θα έμενε στον τόπο. Δύσκολα κάποιος άλλος ψαροτουφεκάς θα τον πιάσει.... 

Η ορατότητα ήταν μέχρι τα -30μ. περίπου, πράγμα συνηθισμένο για την Κάρπαθο. Μετά από περίπου 20' κολύμπι, έφτασα εκεί που ήθελα. Η ξέρα απλωνόταν μπροστά μου. Μου ήρθαν πολλές αναμνήσεις καθώς την χάζευα. Προχώρησα κάνοντας μια βουτιά για να μπορώ να δω καλύτερα. Τίποτε δεν κυκλοφορούσε. Προχώρησα κι άλλο. Είδα ένα μεγάλο και πλατύ μονόπετρο. Αποφάσισα να κάνω ένα καρτέρι πάνω σε αυτό. Είναι αρκετά υπερυψωμένο κι έτσι θα μπορέσω να δω και καλύτερα και πιο μακριά. Αφού ηρέμησα αρκετά, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Μόλις πέρασα τα -14μ., ένοιωσα το θερμοκλινές, που ήταν αρκετά δροσερό, ευχάριστα μπορώ να πω. Προσγειώθηκα από στο μονόπετρο στα -20. και κοίταξα να δω τι γίνεται. Παντού νέκρα, ούτε σαργούς, ούτε καν σκάρους δεν έβλεπα. Αφού πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα, αποφάσισα να αναδυθώ. Την ώρα που ξεκολλούσα από τον βυθό, ένας μικρός ροφός βγήκε να με δει. Κοίταξα που ήταν το ψάρι. Ήταν κοντά σε μια πλάκα που στο παρελθόν μου έχει δώσει αρκετά μαύρα (ροφούς). Ξεκουράστηκα και όταν ήμουν έτοιμος βούτηξα. Έφτασα εκεί που ήταν ο μικρός ροφός. Είχε λουφάξει μέσα σε μια σχισμή και με κοιτούσε όλος περιέργεια. Ήταν περίπου ένα κιλό. Τον χάζεψα για λίγο και μετά γύρισα προς την πλάκα. Δυστυχώς ήταν άδεια. Αναδύθηκα χαμογελώντας στον μικρό ροφό, που ήταν στην ίδια θέση και εξακολουθούσε να με παρατηρεί. Όμως καμιά δεκαριά μέτρα πιο μπροστά, σε μια άλλη γνωστή πλάκα, ένας τριάρης ροφός, μπήκε με πολύ φόρα μέσα. Ποντίζω την σημαδούρα μου, όσο πιο κοντά μπορώ και ετοιμάζομαι για βουτιά. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βουτάω. Ενώ έχω διανύσει τα τρία τέταρτα περίπου της απόστασης, από την άκρη της πλάκας, πετάγεται έξω ένας μεγάλος ροφός. Με βλέπει και μπαίνει πάλι με τα χίλια μέσα. Κόβω την κατάδυση και βγαίνω στην επιφάνεια. "Αν το ψάρι τρόμαξε από εμένα που πλησίαζα, τότε τα πράγματα θα είναι εύκολα. Αν είναι τρομαγμένος.... την κάτσαμε..." σκέφτηκα. Το βάθος της πλάκας είναι στα -25μ. Ξεκουράστηκα αρκετά, αφ΄ενός για να είμαι έτοιμος για την βαθιά βουτιά, αφ΄ετέρου για να δώσω την ευκαιρία στο ψάρι να ηρεμήσει. Όταν θεώρησα ότι είχε περάσει αρκετή ώρα, βούτηξα. Πλησίασα στο σημείο που τον είχα δει, και με το ψαροτούφεκο έτοιμο, κοίταξα μέσα στην τρύπα, χωρίς να ανάψω φακό. Εκεί ήταν και ο ροφός. Ένα μεγάλο κεφάλι με παρατηρούσε. Έχοντας υπ' όψιν το χάσιμο του τρίκιλου ροφού νωρίτερα, σημάδεψα το δεξί του μάτι και πάτησα την σκανδάλη. Εκεί πήγε και καρφώθηκε η βέργα με απίστευτη ταχύτητα. Το μεγάλο ψάρι χτυπήθηκε και προσπάθησε να χωθεί πιο μέσα στην τρύπα. Όμως η μακριά βέργα, που του είχε βγει στο πλαϊνό πτερύγιο, τον εμπόδιζε. Μην έχοντας άλλη επιλογή ο ροφός πετάχτηκε έξω. Βλέποντας την όλη κατάσταση τον τράβηξα προς το μέρος μου και ανέβηκα στην επιφάνεια, κρατώντας το σκοινί του ψαροτούφεκου πάντα τεντωμένο.

Ο βασιλιάς...

εκθρονίστηκε....

Τον έφερα στην αγκαλιά μου και του έδωσα ένα γρήγορο τέλος. Τον φίλησα, ζητώντας του συγνώμη και κρέμασα τον δεκάρι (10,700γρ) ροφό στην σημαδούρα μου. Εκεί τελείωσε και το ψάρεμά μου.


Πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό, παρόλο που στο βάθος της ξέρας κάτι "καλό" κινήθηκε. "Μια άλλη φορά..." είπα σε αυτό που είδα.

Βγήκα, τακτοποίησα τα πράγματά μου και πήγα σπίτι. Αφού κόπασαν τα επιφωνήματα, βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες....      

Τα δύο βαρεμένα...(ο ροφός δεν μετράει!!!)

  Υ.Γ. Στην γλώσσα των ψαροτουφεκάδων, βασιλιάς είναι ο ροφός και βασίλισσα η συναγρίδα. Αυτοκράτορας ο τόνος και πρίγκιπας το μαγιάτικο. Η βασίλισσα του χειμώνα είναι η τσιπούρα.....