You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: The last minute...
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Το lockdown είχε ανακοινωθεί ότι θα ίσχυε από το βράδυ της ίδιας ημέρας. Έτσι δεν έχασα χρόνο και έφυγα με το που τελείωσε η δουλεία μου. Είχα μόνο τρεις ώρες πριν νυχτώσει κι έτσι όπου φύγει-φύγει. Τα είχα ήδη φορτώσει όλα για να είμαι έτοιμος και έτσι τα κατάφερα. Με το που έφτασα τέσσερις φίλοι με περίμεναν.
 |
| Οι τέσσερις.... φίλο μου... |
Τέσσερις κορμοράνοι κολυμπούσαν σαν να ήθελαν να με προϋπαντήσουν. Τους χάζεψα για λίγο, ζήλεψα την ανεμελιά και την ελευθερία τους. Ούτε κορονοϊό, ούτε άλλες έγνοιες έδειχναν να έχουν. Έπλεαν ανάλαφροι μέχρι που βούτηξαν και τους έχασα. Δεν περίμενα να βγουν στην επιφάνεια, αλλά πήγα να φορέσω την στολή μου. Ετοιμάστηκα σε χρόνο ντε-τε και βούτηξα για να ξεδώσω. Έκανα μερικές βουτιές για να ζεσταθούν τα πνευμόνια μου και ξεκίνησα τα καρτέρια μου. Στο πρώτο κιόλας καρτέρι, ενώ έχω ξαπλώσει πάνω στα φύκια, διακρίνω έναν σκούρο όγκο μπροστά μου. Κοίταξα καλύτερα και διέκρινα τι ήταν. Μια μικρή χελώνα η οποία είχε πάρει χαμπάρι την παρουσία μου. Γύρισα την κάμερα και σύρθηκα πάνω στα φύκια, πλησιάζοντας την χελώνα σιγά-σιγά.
 |
| Η μικρή χελώνα.. |
Καθώς την πλησίασα, άρχισε σιγά-σιγά να επιταχύνει μέχρι που εξαφανίστηκε στο βαθύ γαλάζιο. Την αποχαιρέτησα και γύρισα στο ψάρεμά μου. Στο επόμενο καρτέρι πάνω στα φύκια, διακρίνω στο βάθος έναν καλό κέφαλο.
"Είναι μακριά... για να δούμε θα πλησιάσει???" αναρωτήθηκα. Περίμενα στο πόστο μου και ο κέφαλος ερχόταν προς το μέρος μου. Προχώρησε κι άλλο, τσιμπολόγησε μερικές φορές κάτι από τον βυθό. Μετά σηκώθηκε για να με δει καλύτερα, αλλά αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος του. Είχα πολύ μεγάλο στόχο και τον πέτυχα. Ο κέφαλος προσπάθησε να φύγει αλλά ήταν αργά. Έτσι έπιασα το πρώτο ψάρι της ημέρας που ήταν πάνω από κιλό (1200 γρ.).
 |
| Το πρώτο της ημέρας... |
Ξανά καρτέρι στο τέλος της φυκιάδας. Ενώ περιμένω και δεν έχω δει τίποτα, ένας κέφαλος εμφανίζεται μπροστά μου. Το ψάρι είχε έρθει χαμηλά πάνω από τον βυθό τρώγοντας κι λόγω της θολούρας δεν τον πήρα χαμπάρι. Έκανε ένα μοιραίο λάθος. Αντί να φύγει για τα βαθιά και να τον χάσω, έστριψε για να με δει. Έτσι μου έδωσε μεγάλο στόχο και εγώ έπιασα έναν ακόμη κέφαλο του κιλού. Συνέχισα τα καρτέρια μου όταν παρατήρησα κάτι παράξενο στον αμμώδη βυθό. Στον επίπεδο βυθό, σε πολλές μεριές υπήρχαν λοφάκια από άμμο. Ένα μάλιστα ήταν διπλό.
 |
| ??? |
Έκανα καρτέρια αλλά δεν είδα τον κατασκευαστή. Πλησίασα τον διπλό λοφίσκο και περίμενα λίγο μήπως δω τον δράστη. Όταν αναδύθηκα είδα μια μικρή τρύπα στην κορυφή του διπλού λoφίσκου.
"Μάλλον ο κατασκευαστής είναι μέσα..." σκέφτηκα και προχώρησα παρακάτω. Καρτέρι στο καρτέρι περνούσε η ώρα όταν φάνηκαν στο βάθος μουρμούρες. Βουτώ και προσγειώνομαι στα όρια της φυκιάδας. Όμως οι μουρμούρες δεν πλησίαζαν. Περίμενα λοιπόν μήπως και... όταν ήρθε δίπλα μου μια κατσούλα.
 |
| Η περίεργη κατσούλα... |
Είναι ένα ροζ ψαράκι με σιέλ γραμμές σαν Αγγλικό σίγμα, κάθετες στο σώμα της. Περίμενα να δω τι θα κάνει. Με περιεργάστηκε την πρώτη φορά από κάποια απόσταση. Μετά γύρισε πάλι, πλησίασε την υποβρύχια κάμερα κι έριξε μια ματιά. Προχώρησε προς τα λάστιχα του ψαροτούφεκου λες και ήθελε να τα τσιμπολογίσει. Έφυγε για να γυρίσει πίσω, έριξε μια γρήγορη ματιά και απομακρύνθηκε σαν αν σκεφτόταν: "Αρκετά με αυτόν τον περίεργο..." Καθώς κολυμπώ στην επιφάνεια διακρίνω μια ακόμη χελώνα Καρέτα-καρέτα. Βουτώ και την πλησιάζω. Αυτή είναι πολύ πιο μεγάλη από την προηγούμενη. Όταν έφτασα αρκετά κοντά της, ακολούθησε την κατηφόρα του βυθού και χάθηκε στο μπλε.
 |
| Η μεγάλη Καρέτα-καρέτα |
Το ευχάριστο είναι ότι φέτος έχω δει πάρα πολλές χελώνες Καρέτα-καρέτα στα ψαρέματά μου, σε σχέση με άλλες χρονιές.... Όμως εμφάνιση των μουρμούρων με είχε βάλει σε σκέψεις. Πήρα την απόφαση να μην κυνηγήσω άλλους κεφάλους. Εξάλλου ο βυθός είχε αλλάξει όψη και είχε γίνει βραχώδης. Εδώ τριγυρνούσαν λαβράκια και τσιπούρες άλλες φορές. Σε ένα καρτέρι κι ενώ δεν φαίνεται τίποτε σπουδαίο, μια μεσαία μουρμούρα με τάσεις αυτοκτονίας εμφανίστηκε μπροστά αλλά λίγο μακριά μου. Το ψάρι κολύμπησε νωχελικά παράλληλα προς εμένα. Μου έδωσε όλο τον απαιτούμενο χρόνο να σημαδέψω και να πιάσω την πρώτη μου μουρμούρα. Στο επόμενο καρτέρι ένα κοπαδάκι από μικρές γόπες με γυροφέρνουν. Περιμένω να δω κάποιον κυνηγό. Όμως ένα κοπάδι από κεφάλους εμφανίστηκε από τα δεξιά μου. Λες κι είχαν ακούσει την απόφασή μου και παρέλασαν μπροστά μου. Εγώ απλώς τους παρακολουθούσα για να έχω ένα καλύτερο πλάνο. Συνεχίζοντας και ενώ έχω κρυφτεί ανάμεσα σε κάτι βράχια και περιμένω, διακρίνω μακριά και λίγο πλάι μου μια μεγάλη ουρά. Έχει και σύννεφα άμμου τριγύρω από το ψάρι.
"Μάλλον είναι μεγάλη μουρμούρα..." σκέφτηκα. Αν αναδυόμουν και βουτούσα ξανά, σίγουρα θα την έχανα. Θα με έπαιρνε χαμπάρι.....Έτσι λοιπόν σύρθηκα όσο πιο ήρεμα μπορούσα, τραβώντας με τα χέρια μου και όχι κουνώντας τα πέδιλα μου, για να αποφύγω τους κραδασμούς και πλησίασα την μουρμούρα. Εκείνη όλη αυτήν την ώρα απλά έτρωγε, σκάβοντας τον βυθό σηκώνοντας σύννεφα άμμου. Μόνο όταν είχα πλησιάσει αρκετά κοντά της, σηκώθηκε να δει τι ήταν αυτό που αισθάνθηκε. Χωρίς να χάσω χρόνο της έριξα στο κεφάλι και έπιασα μια ωραία μουρμούρα.
 |
| Η μεγάλη μουρμούρα... |
Στο τέλος του ψαρότοπου υπάρχει ένα μεγάλο πέτρινο ζάρι. Είναι κατασκευασμένο από μπετόν και το χρησιμοποιούσαν μάλλον για κάποια παλιά ιχθυοκαλλιέργεια. Οι αλυσίδες υπήρχαν ακόμη. Πλησίασα και βούτηξα πίσω από το ζάρι. Είδα κάτι λάμψεις στον βυθό. Σύρθηκα λίγο ακόμη κι όταν είδα πιο ήταν το μεγαλύτερο ψάρι, σημάδεψα κι έριξα. Έπιασα μια σάρπα. Την ήθελα για να δω την γεύση της στο σούσι που ήθελα να φτιάξω. Δεν είδα τίποτε άλλο και βγήκα έξω. Εκεί δίπλα, πάνω στα ψηλά βράχια της παραλίας με περίμεναν τρις από τους τέσσερις "φίλους μου". Δεν γνωρίζω αν ήταν οι ίδιοι πρωινοί μου φίλοι, αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία.
 |
| Τρις από τους τέσσερις??? |
Μπήκα στο αμάξι κι οδήγησα δυο κόλπους παρακάτω. Δεν είχα πολύ χρόνο γιατί νύχτωνε. Βούτηξα και προχώρησα στον λασπώδη βυθό. Λίγο πιο κάτω ήταν το "καλό σημείο". Βούτηξα και προχώρησα λίγο πιο βαθιά. Όταν έφτασα εκεί που νόμιζα ότι έπρεπε να είμαι, καρτέρεψα. Μέσα την θολούρα εμφανίστηκαν αρκετές σκιές. Έψαχνα την πιο μεγάλη, η οποία εμφανίστηκε ελαφρώς στα δεξιά μου. Δεν περίμενα κάτι άλλο κι έτσι έριξα στο λαβράκι. Είδα την λάμψη του, το σπαρτάρισμά του, αλλά τίποτε άλλο. Δεν υπήρχε η παραμικρή αντίσταση....
"Αστόχησα??? " αναρωτήθηκα..."Μα η βολή ήταν στον στόχο... Πόσες φορές όμως έχω αστοχήσει σε σίγουρους στόχους... Πάρα πολλές..." απάντησα στον εαυτό μου και μάζεψα το σκοινί που κατέληγε στην βέργα του ψαροτούφεκου. Όμως αισθανόμουν πιο βαριά την βέργα, καθώς μάζευα το σχοινί. Με ανυπομονησία το μάζεψα γρήγορα, όπου πάνω στην βέργα με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Όπως έστριψε το λαβράκι για να φύγει, η βέργα το πέτυχε πίσω στην πλάτη και του βγήκε ανάμεσα στα μάτια, σκοτώνοντάς το ακαριαία. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν μου έφερε την παραμικρή αντίσταση κι εγώ νόμισα ότι είχα αστοχήσει.
 |
| Επιτέλους... |
Περιχαρής μάζεψα το πολύτιμο τρόπαιό μου και βγήκα. Άλλωστε είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Ποιος ξέρει πότε θα μπορέσω να ψαρέψω ξανά λόγω του lockdown?
 |
| Τέλος για σήμερα... |
Translation of the above article.
Title: The last minute...
Photo-video: Zacharias Skevofilax
The lockdown was announced and was going to be enforced late in evening of this day. So I did not want to lose this last opportunity and I left when my job was over. I had only three hours before nightfall. I had already loaded all my diving gear and drove away. When I arrived, four friends were waiting for me. (1st Picture:My four...friends...) Four cormorants were swimming as if they were waiting me. I gazed at them for a while, I envied their carelessness and freedom. Neither coronavirus nor any other worries seemed to bother them. They were floating as they were weightless, then dived and I lost them from my sight. I did not wait them to surface, but I went to put on my diving gear. I got ready in no time and dived at once. I did some shallow diving to warm up my lungs and started my ambushes. In the very first ambush, while I was lying on the seaweed, I saw a dark object in front of me. I took a closer look and saw what it was. A small loggerhead sea turtle (Caretta-caretta), that had seen me. I turned around my underwater camera and crawled on the seaweeds, slowly approaching the turtle.(2nd Picture: The small loggerhead sea turtle...) As I approached it, slowly began to accelerate until it disappeared into the deep blue. I goodbyed the small sea turtle and contιnued my spearfishing. In the next ambush on the seaweed, I saw in the background a good size mullet (Mugil cephalus).
"It's far away... let see if it will approach me???" I wondered. I maintained my position while the mullet continued approaching me. The mullet continued swimming towards my position, while nibbling the seabed. Then it got up to get a better look at me, but that was also its fatal mistake. I had a very big target in front of me and I got it. The mullet tried to swim away but it was too late. So I caught the first fish of the day that was over a kilo (1200gr.) (3rd Picture:The first one of the day...). Ambushing again at the end of the seaweed. While I was waiting, a mullet suddenly appeared in front of me. The fish was swimming very close to the sea floor while eating and due to the blurry water, I did not realised its presence. It made a fatal mistake. Instead of swimming to deep waters and definitely loose it, it swam around me to get a better look at me. So it gave me a big target and I caught another mullet about a kilo. I continued my ambushes when I noticed something strange on the sandy bottom. On the flat bottom, in many places there were small hills of sand. One of them was double (4th Picture:???). I continued my ambushes trying to find out who was the builder of these sandy hills, but I did not find it. I approached the double hill, waiting to see the builder. As I emerged I saw a small hole in the top of the double hill.
"Probably the builder is inside ..." I thought and proceeded with my spearfishing. Ambush after ambush, the time passed when striped sea-breams (Lithognathus mormyrus) appeared in the background. I dived and landed on the seabed. But the striped sea-bream did not approach me. So I was waiting in case that... when a pearly razorfish (Xyrichtys novacula) swam next to me. (5th Picture: The curious pearly razorfish...) It is a pink fish with light blue lines like es, perpendicular to its body. I waited to see what it would do. It observed me from a distance. Then it turned, approached the underwater camera and glanced at it. It swam towards the speargun as if he wanted to take a bite off it. It left to turn back, took a quick glance and swam away as it was thinking: "Enough with this strange creature..." As I swam to the surface I saw another loggerhead sea turtle . I dived and approached it. This turtle was much larger than the previous one. When I got close enough to it, the turtle followed the deep slope of the seabed and got lost in the deep blue.(6th Picture: The loggerhead sea turtle ). It is exciting that I have seen so many loggerhead sea turtles in my fishing trips this year, compared to other years. On the other hand, the appearance of the striped sea-breams put me in thoughts. So I decided not to chase any more mullets. Besides, the seabed had changed and become rocky. Sea basses (Dicentrarchus labrax) and gilt-head (sea) breams (Sparus aurata) used to roam here. In an ambush and while nothing great seems to appear, a medium size striped sea-bream with suicidal tendencies appeared in front but it was a bit away from me. The fish swam lazily parallel to me. It gave me all the time I needed to aim and finally caught my first striped sea-bream. At the next ambush, a flock of small bogue (Boops boops) surrounded me. I was expecting to see a predator. But instead a school of mullets appeared from my right. It was as if they knew my decision and paraded in front of me. I was just followed them with the underwater camera to get a better video. Continuing and while I was hiding among some rocks and waited, I saw a big tail a bit far from me. Sand clouds were all around the fish.
"It's probably a big striped sea-bream..." I thought. If I emerged and dived again, I would definitely scared it. It would realise my presence..... So I crawled as calmly as I could, pulling my body with my hands and not using my fins to swim in order to avoid any vibration as I was approaching the striped sea-bream. All this time the fish was eating, digging the seabed creating sand clouds. Only when I got close enough to the fish, the striped sea-bream got up to see what it was approaching. Without wasting any time, I shot the striped sea-bream on its head and caught a nice fish. (7th Picture: The big striped sea-bream...). At the end of the fishing spot there is a large stone that looked like a dice. It was made of concrete and was probably used for some old aquaculture. The chains were still there. I approached and dived behind the dice. I saw some flashes, in the blurry waters, at the sea floor. I crawled a little more, when I saw the biggest fish, I aimed and pulled the trigger. I caught a salema porgy (Sarpa salpa). I wanted to make a sushi with the salema porgy, wondering how it would taste. I did not see something else worth catching and went out. Right there, on the high rocks of the beach, three of my four "friends" were waiting for me. I do not know if they were my morning friends, but that did not matters at all. (8th Picture: Three out of four???). I got in the car and drove a couple kilometres further down. I did not have much time because it was getting dark. I dived and landed on the muddy bottom. A little further down was the "best spot". I dived and descend a little deeper. When I got to the spot where I thought I should be, I waited on the seabed. Several shadows appeared in the blur. I was looking for the biggest one, which appeared slightly to my right. I was not expecting anything else so I pulled the trigger at the sea bass. I saw its shine, its writhe, but nothing else. There was not the slightest resistance ...
"Did I miss ???" I wondered... "The shot was on the target... But how many times have I missed at targets that I was sure of the outcome... Too many ..." I answered myself and reeled in the rope that was connected to the spear. But I felt it heavier as I reeled in the rope. With impatience I reeled it in quickly, where a pleasant surprise was waiting me. As the seabass turned to leave, the spear stroke it in the back and came out between its eyes, killing it instantly. That was the reason why I did not feel the slightest resistance and I thought I had missed. (9th Picture: At last...). Happily I picked up my precious trophy and left. Besides, it was getting dark. I took the photos I wanted and took the road back home. Who knows when I will be able to fish again because of the lockdown? (10th Picture:Done for today...)
