Ο χειμώνας αργά-αργά βγαίνει στην ζωή μας για μια ακόμη φορά. Έχει και αυτός τα καλά του, αλλά σαν το καλοκαίρι δεν είναι. Οι στολές παραμένουν ακόμη χοντρές, με τα πολλά βαρίδια και το ψάρεμα αρχίζει σιγά-σιγά να βαθαίνει (για μένα τουλάχιστον). Φυσικά εξακολουθεί να υπάρχει και η θολούρα. Βέβαια τα καλά του χειμώνα είναι η απίστευτη ηρεμία που επικρατεί στην θάλασσα και όσες ώρες και αν ψαρεύεις, γυρίζεις στο σπίτι σου πολύ νωρίς! Νυχτώνει κατά τις πέντε, οπότε....
Έτσι και έγινε. Ξεκίνησα για ένα ακόμη ψάρεμα για τον Β. Ευβοϊκό. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι φάνηκαν κάποια γοφάρια, όχι πολλά, αλλά ωραία ψάρια (3-4 κιλά). Ξύπνησα χαράματα, φόρτωσα τον απαραίτητο εξοπλισμό και τράβηξα για να βρω την τύχη μου....
Το κρύο ξύριζε στην κυριολεξία το πρωί, αλλά ποιος έδινε σημασία. Ντύθηκα πολύ γρήγορα και γεμάτος ανυπομονησία βούτηξα στην αγκαλιά της κρύας ερωμένης μου. Ήταν ως συνήθως θολή. Προχώρησα και έφτασα στα γνωστά μου ξενέρια. Έκανα αρκετά καρτέρια, αλλά τίποτα. Δεν με ένοιαζε καθόλου, αρκεί που βουτούσα. Αποφάσισα να κάνω μια μεγάλη βόλτα, άσχετα με το αποτέλεσμα. Είχε περάσει πάνω από μια ώρα χωρίς να δω κάτι σπουδαίο, κάτι που να άξιζε να του ρίξω. Τα μικρόψαρα ήταν εκεί. Αυτή την φορά είχαν προστεθεί και μεγάλα κοπάδια από αθερίνες. Μάταια περίμενα να δω κάποιον κυνηγό να τις κυνηγάει. Καρτέρι στο καρτέρι τελικά έριξα σε μια σκιά και έπιασα έναν κέφαλο 1,2 κιλών. "Πάλι καλά..." είπα και συνέχισα. Σε ένα καρτέρι βρήκα στολισμένα σε μια τρύπα διάφορα κοχύλια. "Χταπόδι μάλλον..." σκέφτηκα και βούτηξα να δω. Μετά από λίγο φέρνω στην επιφάνεια ένα δυόμισι κιλά.
"Μια χαρά...συνεχίζουμε" είπα στον εαυτό μου.
Έπιασα και μια καλή σουπιά! Με τα μελάνια που αμόλησε ήταν λες και κάπνιζε η θάλασσα!
Η σουπιά που έβαλε "φωτιά" στην θάλασσα!!!
Έτσι πέρασε ακόμη μια ώρα. Είχα κάνει έναν μεγάλο κύκλο και αποφάσισα να βγω ψαρεύοντας. Θα μου έπαιρνε πάνω από ώρα για να φτάσω στο αυτοκίνητό μου. Εκεί το τοπίο είναι σαν βούρκος και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή. Στο πρώτο καρτέρι πιάνω ένα λαβράκι κοντά στο ενάμισι κιλό! (1,4 κιλά). Λίγο πιο κάτω σε δυο απανωτά καρτέρια μου έρχονται από τα πλάγια 2 κέφαλοι (1,8 & 1,7 κιλών)!!!
Ένας από τους δύο...
"Κοίτα που αυτό το μέρος που δεν μου αρέσει, μου έχει δώσει τα ωραιότερα ψάρια σήμερα..." σκέφτηκα. Στις πέτρες έξω-έξω έπιασα κι έναν σαργό 320 γρ και εκεί αποφάσισα να βγω. Έβγαλα και μια γρήγορη φωτογραφία για να μην δουν τα ψάρια διάφοροι περίεργοι και χώθηκα στο αυτοκίνητό μου για μια ξεκούραση.
Συνολικά... μέρος 1ο...
Ήταν ήδη μεσημέρι και εγώ σκεφτόμουν να φύγω, να γυρίσω σπίτι. Άλλωστε είχα πιάσει πολύ περισσότερα απ΄ ότι περίμενα. Καθώς ξεκουραζόμουν, δεν ξέρω αν με πήρε και ο ύπνος, μου ήρθε στο μυαλό μια κουβέντα που είχα ακούσει πριν το καλοκαίρι για έναν μικρό κάβο λίγο πιο κάτω. Χωρίς να αλλάξω, οδήγησα το αμάξι μου στον τόπο που σκέφτηκα. Ήταν ένας μικρός κάβος που δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Ο τρόπος όμως που μιλούσαν οι δύο ψαράδες για αυτό το σημείο, με έκανε να αποφασίσω να βουτήξω. Ξεκουράστηκα λιγάκι και αφού ετοιμάστηκα βούτηξα. Ήταν ένας λασπώδης βυθός με διάσπαρτες πέτρες. Στα πρώτα καρτέρια δεν είδα τίποτα. Ανοίχτηκα κι άλλο και πλακώθικα στα καρτέρια. Ένα μεγάλο κοπάδι από ωραίες μουρμούρες φάνηκε. Κρύφτηκα όσο καλύτερα μπορούσα και κατάφερα να πάρω τρία όμορφα ψάρια. (520, 420 & 400 γρ). Μετά το τρίτο ψάρι το κοπάδι με τις μουρμούρες στεκόταν εκτός βολής. Δεν με πείραζε καθόλου και τις χαιρέτισα, ευχαριστώντας το κοπάδι για τα 3 υπέροχα ψάρια και απομακρύνθηκα. Καρτέρι στο καρτέρι έπιασα και ένα λαβράκι καλό (1,3 κιλά) και είπα "φτάνει πια".
Καθώς πλησίαζα να βγω, πιάνει το μάτι μου κάτι περίεργο. Μια χειλού κάνει την ψόφια ή κάτι άλλο συμβαίνει. Πλησιάζω το ψάρι που έχει διπλώσει σε μια πέτρα και το παρατηρώ. Η χειλού κάνει τον ψόφιο κοριό και όταν την πλησίασα πολύ, τότε πήρε δρόμο για να κρυφτεί πιο κάτω. Χαμογέλασα με την αφέλεια του μικρού ψαριού και ξεκίνησα να βγω.
Το βάθος δεν ήταν ούτε 1,5 μέτρα και σε μια ρόδα αυτοκινήτου βλέπω μια αρκετά μεγάλη ουρά. Πλησιάζω όσο πιο απαλά μπορώ και κεραυνοβολώ ακαριαία στο κεφάλι μια τσιπούρα 1,6 κιλών. Το ψάρι ή είχε κρυφτεί εκεί για να με αποφύγει ή δεν με είχε πάρει χαμπάρι.
Μια τσιπούρα από τα "βαθιά"...
Κοιτώντας καλύτερα είδα ότι είχε βάλει το κεφάλι της μεταξύ της ρόδας και μιας μικρής πέτρας. Έτσι δεν με έβλεπε και θεώρησε ότι ήταν ασφαλής!!! Τι να πει κανείς. Περιχαρής και ευχαριστώντας τον Ύψιστο για τα υπέροχά Του δώρα βγήκα σαν τον κλέφτη, επειδή λίγο πιο κάτω υπήρχαν και άλλοι ψαράδες που ψάρευαν με πετονιές και καλάμια. Ο χειμώνας τελείωνε πολύ ευχάριστα!!!!
Συνολικά...μέρος 2ο...
Εν τω μεταξύ ο καιρός είχε αλλάξει. Βαριά σύννεφα είχαν καλύψει τον ουρανό καθώς πλησίαζε το δειλινό. Περίμενα, ότι από στιγμή σε στιγμή θα έριχνε καρεκλοπόδαρα. Μπήκα στο αμάξι μου και καταβροχθίζοντας ότι έβρισκα από τη πείνα μου, χάζεψα το τοπίο. Ήθελα να ρουφήξω και την τελευταία εικόνα της αγαπημένης μου πριν φύγω. Και τότε μου έκανε την χάρη.... μέσα από μια χαραμάδα ξεπρόβαλε το Φως, δημιουργώντας ένα τοπίο απίστευτης ομορφιάς, αναγκάζοντάς με να το χαζεύω εκστασιασμένος, όση ώρα κράτησε αυτό το τόσο απλό για Εκείνον μεγαλείο!!!
........μέσα από μια χαραμάδα ξεπρόβαλε το Φως!!!!
