You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: It was cold, too cold....
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Βροχές, χιόνια, καταιγίδες κτλ.... όμως το μεράκι, μεράκι. Έτσι λοιπόν για μια ακόμη φορά ξεκίνησα να πάω για ψάρεμα. Η μετεωρολογική πρόβλεψη έλεγε για βροχή με χιονόνερο, αλλά ποιος να πτοηθεί? Χαράματα λοιπόν βρέθηκα να ντύνομαι, ενώ ο βαριάς κυριολεκτικά ξύριζε. Ευτυχώς την ώρα που έβαζα την στολή δεν έβρεχε!!! Περίμενα ότι τα νερά θα ήταν θολά κι έτσι πήρα το πιο κοντό ψαροντούφεκο που είχα και δεν έπεσα έξω. Η κυρά θολούρα ήταν πιστή στο ραντεβού της. Τα νερά θολά και κρύα. 12οC έδειξε το υποβρύχιο ρολόι μου!!! Δεν έχω προλάβει να μπω και μετά δυσκολίας διακρίνω μια γνωστή σιλουέτα πάνω στην λάσπη που καλύπτει τον βυθό. Είναι και καλή σουπιά. Σημαδεύω όσο μπορώ πιο καλά και πατώ την σκανδάλη. Το αποτέλεσμα ήταν να πιάσω μεν την σουπιά, αλλά με το μελάνι της δε, έκανε τα νερά τόσο μαύρα που δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου.
 |
| Βρε καλώς την... |
Προχώρησα λίγο πιο κάτω και ξεκίνησα τα καρτέρια μου. Σε μια βουτιά, προσγιώθικα δίπλα σε κάτι κλαδιά που είχε φέρει μάλλον η κακοκαιρία των προηγουμένων ημερών. Συνήθως ανάμεσα στα κλαδιά υπάρχουν ψάρια είτε που κρύβονται από τους διώκτες τους, είτε που καρτερεύουν για κάποιο πιθανό μεζέ. Κάθισα όσο πιο απαλά μπορούσα, για να μην σηκώσω θολούρα και περίμενα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα αρκετά λαβράκια με προσπέρασαν. Τα μεγαλύτερα να ήταν το πολύ ένα κιλό, αλλά εγώ έψαχνα για πιο μεγάλα ψάρια. Δυστυχώς κανένα αξιόλογο δεν εμφανίστηκε. Ξανά καρτέρι στο ίδιο σημείο αλλά.... Πήγα λίγο πιο κάτω και βούτηξα. Εδώ υπήρχαν κάτι καλάμια που ήξερα και που στο παρελθόν είχα πιάσει ωραία ψάρια. Βούτηξα και περίμενα. Όντως μετά από λίγο μου ήρθαν κάποια λαβράκια, λίγο πιο μεγάλα από τα προηγούμενα, αλλά κι αυτά ήταν μικρότερα από αυτά που έψαχνα. Αποφάσισα να πάω λίγο βαθύτερα και βούτηξα. Προσγιώθηκα πάνω στον λασπώδη βυθό και περίμενα. Έκανα και μερικούς λαριγκισμούς για να τραβήξω την περιέργεια των ψαριών. Μετά από λίγο από πάνω και μπροστά μου εμφανήστικαν κέφαλοι. Ένας από τους πιο μεγάλους έστριψε και με πλησίασε. Ενστικτοδώς του έριξα, αλλά ήταν σαν να αστόχησα. Μέσα στην πυκνή θολούρα που επικρατούσε, δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχα καταφέρει. Δεν υπήρχε η παραμικρή αντίσταση.
"Μάλλον από το πολύ το κρύο αστοχήσαμε Ζάχοοοο..." είπα στον εαυτό μου και τράβηξα για την επιφάνεια. Βαριεστημένα μάζεψα το σχοινί για να φέρω κοντά μου την βέργα, η οποία όμως ερχόταν βαριά. Με έκπληξη διαπίστωσα, ότι δεν είχα αστοχήσει, του εναντίων. Η βολή ήταν τέλεια. Η βέργα πέτυχε τον μεγάλο κέφαλο στο δεξί πλαϊνό φτερό και του βγήκε λίγο πάνω από τα μάτια, σκοτώνοντας τον ακαριαία.
 |
| Ο πρώτος και μεγαλύτερος... |
Όλος χαρά πήρα το ψάρι και το τοποθέτησα στην σημαδούρα μου. Στα επόμενα καρτέρια μου ήρθαν κέφαλοι πάλι, αλλά ήταν μικροί. Συνέχισα το ψάρεμά μου ψάχνοντας τα πολυπόθητα λαβράκια. Σε κάποιο καρτέρι και ενώ περιμένω στον έρημο βυθό, από τα δεξιά μου εμφανίστηκε ένα καλό λαβράκι. Το ψάρι ήρεμα με προσπέρασε, δείνοντάς μου όλον τον απαρέτιτο χρόνο να ετοιμαστώ. Την κατάλληλη στιγμή πάτησα την σκανδάλη και το ενάμισι κιλό λαβράκι (1,4 κ) απλά ακούμπησε πάνω στον λασπώδη βυθό. Η βέργα είχε πετύχει εγκέφαλο για δεύτερη φορά σήμερα!!!
 |
| Να και το λαβράκι... |
Το κρέμασα κι αυτό μαζί με τον κέφαλο και συνέχισα. Πλησίαζα στο τέλος του ψαρότοπου, μετά θα πήγαινα για τις φυκιάδες. Στο τελευταίο καρτέρι μου, κρύφτηκα πίσω από κάτι εξογκώματα του βυθού και περίμενα. Ένα μεγάλο κοπάδι από κεφάλους μου ήρθε. Τα ψάρια πηγαινοέρχονταν. Κάποια ήταν αρκετά μεγάλα, αλλά εγώ έψαχνα λαβράκια. Στο τέλος του καρτεριού, όταν συνειδητοποίησα ότι τα λαβράκια δεν θα εμφανιστούν, έριξα σε έναν από τους πιο μεγάλους. Αυτή την φορά η βέργα πέτυχε τον κέφαλο στο κέντρο του σώματός του και άρχισε μια υποτιπόδης μάχη. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου έναν κέφαλο 1,2 κ.
 |
| Να και ο δεύτερος... |
Πήγα πίσω, εκεί που είχα δει τα μικρά λαβράκια κι έκανα ένα τελευταίο καρτέρι. Κέφαλοι εμφανήστικαν αλλά εγώ έψαχνα κάτι καλύτερο. Ανάμεσα στους κεφάλους υπήρχε και μια ωραία ούγενα. Σημάδεψα και έριξα στο ψάρι, που μου είχε δώσει έναν αρκετά μεγάλο στόχο, καθώς κολυμπούσε φαρδύ-πλατύ μπροστά μου. Έπιασα μια ούγενα 800 γρ.
 |
| Αυτήν δεν την περίμενα.... |
"Άλλη μια βουτιά και φύγαμε για τις φυκιάδες..." είπα στον εαυτό μου. Βρήκα μια πλάκα μέσα στον βούρκο και προσγειώθηκα πάνω της. Περιμένοντας, είδα μπροστά κι αριστερά μου μια μαύρη ανεμώνη του βυθού. Γύρισα απαλά και πήρα ένα όμορφο πλάνο από αυτό το απόκοσμο αλλά συνάμα υπέροχο πλάσμα του βυθού.
 |
| Μια θανάσιμη ομορφιά!!! |
Αυτός ο ρομαντισμός μου είχε σαν αποτέλεσμα να τρομάξω ένα καλό λαβράκι που ερχόταν καταπάνω μου από τα δεξιά μου. Η κίνηση μου, να γυρίσω προς το μέρος του, το έτρεψε σε φυγή μέσα στην θολούρα. Έκανα μερικά καρτέρια μήπως και αλλά.... Λίγο πριν μπω στην φυκιάδα, κάτι έπιασε η ματιά μου. Βουτώ και καρτερεύω. Δύο λαβράκια εμφανίστηκαν μπροστά μου, χωρίς να μπορώ να καταλάβω πόσο μεγάλα είναι. Τα παρατηρώ και καθώς περνάνε από μπροστά μου καταλαβαίνω ότι δεν είναι και τόσο μεγάλα, οριακά μικρότερα από ότι ήθελα. Καθώς τα κοιτώ να απομακρύνονται, αντιλαμβάνομαι ένα μεγάλο λαβράκι τα ακολουθεί από απόσταση. Γυρίζω το ψαροντούφεκο και το τελευταίο δευτερόλεπτο που ετοιμάζομαι να πατήσω την σκανδάλη το ψάρι με ένα δυνατό χτυπάμε της ουράς του, χάνεται στην πικρή θολούρα. Συνεχίζω το καρτέρι κάνοντας λαριγκισμούς, αλλά δεν φάνηκε ποτέ.... Έκανα διάφορα καρτέρια αλλά δεν είδα κάτι καλό. Ούτε κεφάλους δεν είχε. Σε ένα από τα τελευταία μου καρτέρια, οριακά ένα ψάρι κολυμπά μακριά μου. Το σχήμα του, που μόλις το διακρίνω, μου θυμίζει μουρμούρα. Το ψάρι πότε πάει δεξιά, πότε αριστερά. Τα φύκια μου δίνουν την κάλυψη που θέλω κι έτσι όταν κουνώ το ψαροντούφεκο, δεν φαίνεται να επηρεάζει το ψάρι. Ακολουθώ το ψάρι με το ψαροντούφεκο και στο τέλος του καρτεριού, η μουρμούρα στρίβει και κάνει το λάθος να έρθει λίγο πιο κοντά. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο, σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε την μουρμούρα στο κέντρο κι άρχισε να κάνει κύκλους, σημάδι ότι είχα πετύχει την σπονδυλική της στήλη.
 |
| ...να και η μουρμούρα... |
Τότε αποφάσισα να βγω. Μου Είχε Δώσει πολύ περισσότερα απ' ότι περίμενα. Καθώς κολυμπώ βλέπω κάτι περίεργο ανάμεσα στα φύκια. Μια χειλού πέρνει δρόμο κι εγώ χαζεύω την όμορφη φωλιά της, που είναι κατασκευασμένη από φύκια. Από το κέντρο οι σπείρες ξεκινούν και ανοίγουν, δείχνοντας την απλή αλλά και τόσο όμορφη κατασκευή. Κάτι φάνηκε να υπάρχει στο κέντρο της φωλιάς, αλλά δεν ήθελα να πλησιάσω μήπως και κάνω κάποια ζημιά.
 |
| Μια υπέροχη κατασκευή!!! |
Κολυμπώ για να φτάσω από εκεί που βούτηξα και λίγο πριν βγω, βλέπω κάτι γνωστό. Μια μικρή σουπιά έχει κάνει την παραλλαγή της και περιμένει να περάσει ένας μεζές. Βουτώ διπλά της και την πλησιάζω. Το μέγεθός της είναι σαν το δάχτυλο μου.
"Λες να με αφήσει να την αγγίξω???" αναρωτήθηκα. Την πλησιάζω, την ακουμπώ με το δάχτυλό μου, πέρνει δρόμο, για να πάει κανένα μέτρο πιο πέρα και ξανά-μανά τα ίδια.
 |
| Να κι ο λουκουμάς!!! |
Την άφησα στην ησυχία της και βγήκα. Άλλαξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα λόγω του κρύου, καθάρισα τα ψάρια και δρόμο για το σπίτι, απολαμβάνοντας τις λιχουδιές της Σταυρούλας.
 |
| Τέλος για σήμερα... |
Translation of the above article.
Title: It was cold, too cold....
Photo - video: Zacharias Skevofilax.
Rains, snow, thunderstorms etc.... but who cares. So once more I went spearfishing. The meteorological forecast said it was going to rain with sleet, but who cares. So at dawn I found myself getting dressed, while the north winds was blowing cold. Fortunately, it was not raining when I put on mi underwater gear!!! I expected the water to be cloudy so I got the shortest speargun I had and I was right. Mrs. Blur was faithful to her appointment. The waters were cloudy and cold. My underwater watch showed 12οC!!! Just when I got underwater, I could barely see a familiar silhouette on the mud that covered the seabed. It was a good in size common cuttlefish (Sepia officinalis). I aimed as best as I could and pressed the trigger. As a result I caught the cuttlefish, but it spitted so much ink, that made the sea so black that I could not even see my nose. (1st picture: Wellcome...). I went a little further down and started my ambushes. In an ambush, I landed near some branches that had probably brought by the bad weather of the previous days. Usually between the branches there are fish that are either hiding from their pursuers, or that are ambushing for a possible snack. I landed as softly as I could, so as not to stir up the blur and waited. In a few seconds several sea bass (Dicentrarchus labrax) passed by me. The biggest ones were at most one kilo, but I was looking for bigger fish. Unfortunately no bigger fish appeared. I ambushed once more in the same spot but.... I went a little further down and dived. There were some reeds here that I knew and that in the past I had caught nice fish around them. I dived and waited. Indeed, after a while some sea bass appeared. They were a little bigger than the previous ones, but still they were smaller than what I was looking for. I decided to go a little deeper and dived. I approached the muddy bottom and waited. I also did some noise to catch the curiosity of the fish. After a while, mullets (Mugil cephalus) appeared in front of me. One of the biggest ones turned and approached me. I instinctively shot it, but in the dense blur that prevailed, I could not understand what I had accomplished. There was not the slightest resistance on the spear.
"Probably because of the cold we missed Zac..." I said to myself and swam to the surface. Bored, I reeled in the rope to bring in the spear, but I realised it was heavy. I was surprised to find out that I had not failed, on the contrary. The shot was perfect. The spear stroke the big mullet on the right side and came out just above its eyes, killing the fish instantly. (2nd picture: The first and biggest...). I happily took the fish and placed it on my buoy. In the next cartridges my head came again, but they were small. I continued my fishing looking for the coveted sea bass. In an ambush and while I was waiting at the deserted seabed, a good size sea bass appeared from my right. The fish calmly passed in front of me, giving me all the necessary time to get ready. At the right moment I pulled the trigger and the one and a half kilo of sea bass (1.4 kg) just landed dead on the muddy bottom. Bull's-eye for the second time today!!! (3rd picture: And the sea bass...). I hung it along with the mullet and continued. I was approaching the end of the fishing ground, then I would go for the eelgrass bed. In my last ambush, I hid behind some bumps on the bottom and waited. A large school of mullets came towards me. The fish were coming and going. Some were big enough, but I was looking for sea bass. At the end of the ambush, when I realised that no sea bass would appear, I shot one of the biggest mullets. This time the spear stroke the mullet in the center of its body and thus a subdued battle had started. After few seconds I had a 1.2 kg mullet in my hands. (4th picture: Here is the second one...). I swam back to where I had seen the small sea basses and dived for one last ambush. Mullets appeared but I was looking for something better. Between the mullets there was a nice sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo). I aimed and shot the fish, which had given me a fairly large target, as it swam in front of me. I caught a fish of 800 gr. (5th picture: I was not expecting such a trophy...)
"One more dive and we will go for the for the eelgrass bed (Zostera marina)..." I said to myself. I found a rock in the muddy sea floor and landed on it. While waiting, I saw in front of me and a little to my left a black tube-dwelling anemone (Ceriantharia) of the seabed. I turned gently and took a beautiful video-shot of this eerie but at the same time wonderful creature of the sea. (6th picture: A deadly beauty!!!). This romantic view of mine, was the reason of scaring a good size sea bass that was coming towards me from my right. As I turned my speargun towards the fish, the sea bass changed direction and got lost into the blur. I did a few more ambushes, in case, but... Just before I entered the eelgrass bed, something caught my eye. I dive and waited. Two sea bass appeared in the murky waters. But I was not able to realise how big they were. As they passed in front of me I realised that they are not so big, marginally smaller than I wanted. As I was watching them moving away, I realised a much larger sea bass was following them from a distance. I turned my speargun and the last second I was ready to pull the trigger, the fish moves its tail violently and got lost in the thick blur. I continued the ambush making several noises to attract the fish, but it never appeared.... I did several ambushes but I did not see anything.... In one of my last ambushes, a fish was swimming away from me. Its shape, which I could barely see, reminded me of a striped sea-bream (Lithognathus mormyrus). The fish was changing directions constantly. The long eelgrass bed gave me the necessary coverage, so when I turned the speargun towards the fish, it did not seem to affect the fish. I follow the fish with the speargun and at the end of the ambush, the murmur turned and made a fatal mistake, getting a little closer. I did not expect anything better, I immediately aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear stroke the murmur in the center of its body and began to make circles around the spear, a sign that I had succeeded in hitting its spine. (7th picture: Here is the stripped sea bream...). At that point, I decided to go out. The Almighty had provided me much more than I expected. As I was swimming I saw something strange among the seaweeds. An ocellated wrasse (Symphodus ocellatus) swam away as I was staring at its beautiful nest, which is made of seaweed. Spirals started spreading from its center, revealing the simple yet so beautiful construction. Something seemed to be in the center of the nest. I decided not to get closer as I did not want to cause any damage. (8th picture: A beautiful construction!!!). Just before I get out, I saw something familiar. A small cuttlefish had made its variation and was waiting for a treat to pass. I dived next to it. Its size was as big my finger.
"Is it possible to touch it???" I wondered. I approach it, I touched it with my finger. The small cuttlefish jumped and swam away for a meter. It landed on the seabed and waited. (9th picture: The small rascal!!!). I let it alone and went out. I changed as fast as I could due to the cold weather, cleaned the fish and drove home, enjoying the delicacies of Stavroula. (10th picture: All the trophies of the day...)
