Ένα υπέροχο λαβρακοψάρεμα!!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: An incredible sea bass spearfishing!!!

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ  

Ο άστατος  καιρός των προηγούμενων ημερών με είχε βάλει σε σκέψεις. Η κατεύθυνση των ανέμων άλλαζε σε διάστημα μερικών ωρών..... 

"Λες...." αναρωτήθηκα και έβαλα ένα πλάνο για την επόμενη εξόρμηση. Δυστυχώς οι φίλοι μου Θοδωρής, Νικόλας ή ο Αλέξης δεν μπορούσαν να παρευρεθούν λόγω διαφορετικών υποχρεώσεων. Έτσι αποφάσισα να πάω σε κάποια γνώριμα και πολύ αγαπητά μερη στον Β. Ευβοϊκό. Ξεκίνησα αξημέρωτα και έφτασα λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος. Γρήγορο ντύσιμα λόγω του παγετού (0° C) και βούτηξα στην ζεστασιά της θάλασσας. (12° C) !!!. Το πρώτο κομμάτι με τις πέτρες είχε αρκετά καλή ορατότητα, πράγμα που με εξέπληξε μπορώ να πω. Πλακώθηκα στα καρτέρια... Έβλεπα πολλά μικρόψαρα σχεδόν σε κάθε βουτιά, χωρίς να εμφανίζεται κάποιος κυνηγός... Σε μια βουτιά μου ήρθαν μεγάλοι κέφαλοι. Τα ψάρια έμειναν μακριά μου, δεν με πλησίασαν καθόλου ότι κόλπο αν έκανα και χάθηκαν στο μπλέ. Υπήρχε και μια μικρή τσιπούρα παρέα με τους κεφάλους, η οποία όλο νάζι δεν με πλησίασε. Στα επόμενα καρτέρια κέφαλοι άλλοτε σε μεγάλα κοπάδια άλλοτε σε μικρα, με προσπερνούν. 
"Μήπως να πιάσουμε μερικούς Ζάχο...." σκέφτηκα. Βουτώ και μου ήρθαν τέσσερις κέφαλοι από τα αριστερά μου. Τα ψάρια με αγνοούσαν. Έγλυφαν τις πέτρες και συνέχιζαν την πορεία τους. Σημάδεψα κι έπιασα το πρώτο μου ψάρι, που ήταν του κιλού. Μετά από λίγο άλλοι τέσσερις κέφαλοι πλησίασαν. Τα ψάρια αδιαφόρησαν για την παρουσία μου και άρχισαν να γλύφουν τις μπροστινές πέτρες. Ο μεγαλύτερος, που ήταν κι ο τελευταίος, ήταν πιο κοντά μου. Καθώς έχωσε το κεφάλι του στην πέτρα για να βοσκήσει και δεν με έβλεπε, σύρθηκα στον βυθό και τον πλησίασα. Όταν ήμουν εντός βολής, του έριξα και έπιασα τον δεύτερο κέφαλο που ήταν πάνω από κιλό. Συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε μια άλλη βουτιά μου ήρθαν μικρά λαβράκια. Με περιεργάστηκαν και εγώ χάρηκα που μου έκαναν παρέα. Σε αντίθεση με τους κεφάλους, αυτά παρέμειναν δίπλα μου παρατηρώντας με, μέχρι που έφτασε η στιγμή να πάρω αέρα. Προχώρησα κι άλλο καρτερεύοντας. Πάλι εμφανίστηκαν κέφαλοι. 
"Τώρα που είδαμε λαβράκια, έστω και μικρά, ας μην πιάσουμε άλλους κεφάλους, εκτός κι αν είναι τεράστιοι...." σκέφτηκα. Πλησιάζω την παραλία γιατί κάτι μου φάνηκε να είδα. Δεν ήμουν σίγουρος τι ήταν. Καθώς προσγειώνομαι στον βυθό, με περικύκλωσε ένα τεράστιο κοπάδι από αθερίνες. Ο αριθμός τους απίστευτος. Μαγική στιγμή. Όπου και να κοιτούσα, ψαράκια με προσπερνούσαν. Σε κάποια σημεία οι αθερίνες ήταν τόσες πολλές λες και ήταν παστωμένες. 
"Δεν μπορεί, κάποιο λαβράκι ή κάποιος άλλος κυνηγός θα περάσει. Το τραπέζι είναι στρωμένο...." σκέφτηκα. Στο αμέσως επόμενο καρτέρι κι ενώ έχω ξαπλώσει πάνω σε κάτι πέτρες μερικά μέτρα πιο πέρα, αντιλαμβάνομαι ότι ένα ψάρι με πλησιάζει από τα δεξιά μου. Η κατεύθυνσή του μου λέει ότι έρχεται από τα βαθιά. Μαρμαρώνω στην κυριολεξία, χαμηλώνω το βλέμμα μου και περιμένω. Η πορεία του ψαριού είναι τέτοια, ώστε θα περάσει από μπροστά μου, αλλά λίγο μακριά. Είναι ένα λαβράκι περί τα δύο κιλά. Όντος το ψάρι με πλησιάζει αρκετά γρήγορα, χωρίς να κόψει ταχύτητα.. Διόρθωσα την σκόπευσή μου και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον κυνηγό στην μέση. Το λαβράκι προσπάθησε μάταια να απαλλαγεί από την βέργα. 

Το πρώτο!!!

Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλά και ζητώντας του συγνώμη για τον πόνο που του προκάλεσα και το κρέμασα στην ψαροβελόνα μου. Όλος χαρά  συνέχισα τα καρτέρια μου χωρίς την ανάλογη επιτυχία. Λίγο πιο κάτω άλλαξε ο βυθός. Έγινε πιο πετρώδης. Εδώ, παρόλα τα πολλά μικρόψαρα δεν είδα τίποτε. Υπήρχαν υπέροχα πράσινο-κίτρινα σφουγγάρια απαράμιλλης ομορφιάς κατά την άποψή μου. Σε μια βουτιά και ενώ πάω να πιαστώ από μια πέτρα για να καρτερέψω, πετάγεται μπροστά μου μια καλή σουπιά. Πάει λίγο πιο κάτω και παραλάσσεται πίσω από κάτι φύκια .
"Εύκολος στόχος...." σκέφτηκα. Σημάδεψα χωρίς να προσέξω πολύ και φυσικά....       αστόχισα. Έγδαρα την πλάτη της σουπιάς, η οποία εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού.
"Καλά να πάθεις γιατί θεώρησες δεδομένο ότι θα την πιάσεις χωρίς να συγκεντρωθείς...." τα έψαλα στον εαυτό μου. Όχι γιατί δεν έπιασα την σουπιά, αλλά το ότι ήμουν σίγουρος για το αποτέλεσμα. Πόσα πράγματα και καταστάσεις παίρνουμε δεδομένα στην ζωή μας, ενώ δεν θα έπρεπε..... Με αυτές τις σκέψεις βγήκα από την θάλασσα, μπήκα στο αμάξι και οδήγησα σε ένα άλλο ψαρότοπο αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Το ξέρω το μέρος. Δεν έχει σχεδόν καθόλου πέτρες και ο βυθός είναι αμμώδης με φύκια. Με το που έβαλα το κεφάλι μου στο νερό, συνάντησα μια γνώριμη ύπαρξη. Ήταν η κυρά θολούρα σε όλο της το μεγαλείο. Περίμενα ότι θα ήταν θολά, αλλά η μαντάμ το είχε παρακάνει. Σε μερικά καρτέρια δεν έβλεπα ούτε την μύτη από το ψαροτούφεκο μου. Ξέροντας, από παλιά ψαρέματα ότι το μέρος κρατά ψάρια, επέμεινα στα καρτέρια μου. Έψαχνα να δω σκιές. Δεν περίμενα κάτι περισσότερο. Μου ήρθαν κάποιοι κέφαλοι γρήγορα και με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκαν μέσα στην θολούρα. Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα. Η ορατότητα καλυτέρευε όταν καθόμουν πάνω στα φύκια. Έτσι λοιπόν σε ένα καρτέρι, μου φάνηκε ότι είδα μια επιθυμητή σιλουέτα να κινείται. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και έριξα. Από το τέντωμα του σχοινιού, κατάλαβα ότι είχα πετύχει τον στόχο μου. Ήξερα ότι ήταν λαβράκι, αλλά πόσο μεγάλο??? Τραβώντας το κοντά μου, ήταν ένα λαβράκι πάνω από κιλό (1280 γρ) και το είχα πετύχει λίγο πριν τα βράγχιά του. 

Ένα ακόμη....

Χαρούμενος το έβαλα στην σημαδούρα μου και προχώρησα. Ένα λαβράκι πέρασε από πάνω και μετά από μπροστά μου και δεν το πήρα χαμπάρι. Το βράδυ το διαπίστωσα όταν κοιτούσα τα βίντεο που είχα τραβήξει!!!. Μετά από μερικά καρτέρια, μετά δυσκολίας διέκρινα δύο λαβράκια. Το δεύτερο ήταν το μεγαλύτερο. Από την μια τα ψάρια  ήταν νευρικά, από την άλλη η θολούρα, δεν κατάφερα να ρίξω. Παρέμεινα στον βυθό κάνοντας μαλακούς θορύβους. Εμφανίστηκαν κι άλλα πιο μικρά ψάρια, αλλά εγώ έψαχνα το μεγάλο. Τα ψάρια ξαναήρθαν, αλλά αυτή την φορά το μικρότερο πέρασε πρώτο. Γνωρίζοντας τώρα την πορεία τους περίμενα και μόλις το μεγαλύτερο πέρασε από μπροστά μου, ακολουθώντας την πορεία του μικρότερου, πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε το λαβράκι πίσω από το μάτι και το ψάρι έπεσε στον βυθό. Η άσπρη του κοιλιά φάνηκε πάνω στον λασπώδη βυθό. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχα πιάσει ένα δίκιλο λαβράκι ( 1900 γρ). 

Το μεγάλο!!!

Το κρεμώ κι αυτό στην σημαδούρα και συνεχίζω. Ξεκούραση για λίγο. Την ώρα που κάθομαι  να ξεκουραστώ, παρατηρώ ένα μικρό πλασματάκι να κινήται πάνω στην άμμο. Είναι ένας μικρούλης κάβουρας του βυθού ή αλλιώς καβουρομάνα. Έχει παραλλάξει το σώμα του για να αποφεύγει τυχόν κινηγούς. Είναι τόσο λεπτά και ευθραυστα τα μέλη του, που με μεγάλη προσοχή τον έπιασα για να δείξω το λιλιπούτειο μέγαθός του. 

Το τέρας...χαχα...

Τον αφήνω να συνεχίσει την ζωήτ του, αφού τράβηξα το βιντεο που ήθελα. Στο αμέσως επόμενο καρτέρι μου ήρθε ένα κοπάδι από λίγο πιο μικρά ψάρια. Το κοπάδι πέρασε από μπροστά μου κι εγώ διάλεξα ένα από τα πιο μεγάλα και το έπιασα. Πάλι βουτιά σε ένα δεμάτι από φύκια. Κάνω όμως λάθος εκτίμηση και προσγειώνομαι λίγο πιο μπροστά από όπου ήθελα, με συνέπεια το ψαροτούφεκο να μην καλύπτεται από τα φύκια. Αν κάνω πίσω για να το κρύψω, θα σηκώσω τόση λάσπη που δεν θα βλέπω ούτε την μύτη μου, που λένε. Τα δευτερόλεπτα περνούν βασανιστικά αργά, αλλά κάτι μου λέει να παραμείνω στο πόστο μου. Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι μια κίνηση μπροστά μου. Μετά διαπιστώνω δύο ουρές. Κάνω κάποιους θορύβους με συνέπεια το ένα ψάρι να έρθει να με δει και με το που στρίβει για να φύγει του ρίχνω. Το σκοινί τεντώνει κι εγώ έχω πιάσει ένα ακόμη λαβράκι. 

Το 5ο....

Κοιτώντας το βίντεο το βράδυ, παρατήρησα ότι το εν λόγω λαβράκι μου είχε έρθει από τα αριστερά και λίγο ψηλότερα από εμένα, πέρασε σχεδόν από μπροστά μου κι εγώ δεν το είδα. Τακτοποιώ κι αυτό το ψάρι, όταν η ματιά μου κάτι έπιασε πάνω στον βυθό.
"Μάλλον είναι ψάρι ..." σκέφτηκα και βούτηξα. Στον αμμώδη βυθό ένα λιλιπούτειο καπόνι έχει κάνει την παραλλαγή του. Φαίνεται σαν μια πετρούλα ή μικρό κλαδάκι. Καθώς το πλησιάζω, ανοίγει τα πλαϊνά του πτερύγια για να φανεί μεγαλύτερο. Το πλησιάζω κι άλλο και παίρνει δρόμο με τα υπέροχα πτερύγιά του ανοιχτά. Έχουν ένα μωβ ηλεκτρίκ χρώμα. Πάει λίγο παραπέρα και ξανακάθεται. Το πλησιάζω. Φουσκώνει πάλι για να αυξήσει τον όγκο του.  Όταν το πλησιάζω αρκετά κοντά, αρχίζει να κολυμπά με τα πτερύγια ανοιγμένα. 

Ο όμορφος!!!

Το ακολουθώ και όταν καταλαβαίνει ότι θα συνεχίζω να το πλησιάζω, κλείνει τα πτερύγια του και με απίστευτη ταχύτητα για το μπόι του, εξαφανίστηκε.....Συνέχισα κάνοντας πολλά καρτέρια και κατάφερα να πιάσω άλλα τρία λαβράκια. Δυστυχώς η μπαταρία της υποβρύχιας κάμεράς μου εξαντλήθηκε και δεν υπάρχουν πλάνα για αυτές τις συλλήψεις. Τελικά κατάκοπος και ψιλοπαγωμένος βγήκα στην παραλία από όπου είχα βουτήξει. Κοίταξα τριγύρω να μην με δει κανένας και τακτοποίησα τα ψάρια στο ψυγείο πάγου, αφού έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτό με τα 7 λαβράκια και τους δύο κέφαλους... περιχαρής πήρα τον δρόμο του γυρισμού....

Τέλος για σήμερα...

Υ.Γ. #1. Το καταδυτικό μου ρολόι έγραφε: 107 βουτιές σε 5 ώρες και 35 λεπτά που ήταν ο συνολικός χρόνος ψαρέματος!!!
Υ.Γ #2. Μερικές μέρες αργότερα τα πιρούνια έπιασαν φωτιά. Απολαύσαμε τους εκλεκτούς μεζέδες της Σταυρούλας μαζί με κάποια από τα ψάρια, παρέα με τους αγαπημένους φίλους μας Μαρία και Θοδωρή.    

Μαζί με τους φίλους μας....

Translation of he above article. 

Title:  An incredible sea bass spearfishing!!!

Photo-video: Zacharias Skevofilax

The unstable weather of previous days had put me in thoughts. The direction of the winds were changing within a few hours .....
"Should I ...." I wondered and started planning my next fishing expedition. Unfortunately my friends Theodoris, Nicolas or Alexis could not attend due to different obligations. So I decided to go to some familiar and very dear places in North Euboean Bay. I started at dawn and arrived just before the sun rose. I wore my fishing gear as fast as I could due to the outside freezing temperature (0 ° C) and dove in the warmth of the sea. (12 ° C) !!!.
The first fishing ground was covered with the stones and had pretty good visibility, which was a nice surprise, I could say. So I started my ambushes....I saw large schools of sand smelt (Atherina hepsetus) in almost every dive, without any predator appearing ... In one dive, big mullets (Mugil cephalus) appeared in the horizon. The fish stayed away from me, they didn't even get close to me, no matter what trick I tried, and eventually got lost in the blue sea. There was also a little gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) with the mullets, which did not come close either. During the next ambushes, mullets, sometimes in large schools sometimes in small ones, were passing by.
"Maybe we should catch some Zac ... " I thought. In the next ambush four mullets appeared on my left. The fish were ignoring me. They were feeding on the sea floor, continuing their journey. I aimed and caught my first fish of the day, which was about one kilogram. After a while another four mullets appeared. These fish ignored my presence too and started feeding on the stones in front of me. The last one, was the biggest one and the closed to me. As it was feeding, a stone cover its head and it did not realise my presence. Realising the opportunity, I crawled on the seabed among the stones and approached the fish. When I was in range, I pulled the trigger and caught the second mullet of the day, that was over a kilogram. I continued my fishing and in the next dive I came across small sea bass (Dicentrarchus labrax). Full of curiosity were looking at me and I was glad that they were swimming around me. Unlike the mullets, the small sea basses were staying next me until it was time to get some air. I went further ambushing. Again, mullets appeared.
"Now that we had seen sea basses, even small ones, let's not catch other mullets unless they're huge ...." I thought. I swam towards the sea shore because I seemed to see something. I wasn't sure what it was. As I landed on the seabed, I was surrounded by a huge flock of sand smelt. Their number was incredible. Magical moment. Wherever I looked, the fish were there. At some points the bait fish were so many that I could not see through them.
"It is impossible with so many bait fish some sea bass or some other predator should pass. The meal is ready ...." I thought. At the very next ambush and as I hid behind a stone a few meters further, I realised that a fish was approaching from my right. Its was coming from deep sea. I literally froze, lower my eyes and waited. The course of the fish was such that it would pass in front of me, but a little further away. It was a sea bass about two kilograms The fish was approaching me pretty fast, without slowing down. I corrected my aim and pulled the trigger. The spear found the predator in the middle. The sea bass tried in vain to get rid of the spear. (1st picture: The first catch!!!).
I embraced it, kissed it and apologised for the pain I caused it and hung it on my fish holder. Full of joy, I continued fishing without much success. A little further down the seabed was covered with more stones. Here, despite the many schools of bait fish, I saw nothing. There were wonderful green-yellow sponges of unmatched beauty in my opinion. In a dive and as I was going to grab a stone to hide, a good size common cuttlefish (Sepia officinalis) jumped in front of me. It went a little further down and stoped behind some seaweeds
"Easy target ...." I thought. I aimed without paying much attention and of course .... I missed. I scratched the back of the cuttlefish, which disappeared in the blink of an eye.
"You deserved to miss it, because you thought you were going to catch it without any concentration on the target..." I confronted myself. Not because I didn't catch the cuttlefish, but because I was sure of the successful outcome. How many things and situations we take as granted in our lives that we should not ..... With these thoughts I got out of the sea, got into the car and drove to another fishing spot, several kilometres away. I knew this place too. It had almost no stones and the bottom was sandy with seaweed. When I got my head into the sea, I met a familiar being. It was the majestic blur in all its glory. I expected it would be cloudy, but the Madame blur had overdone it. In some ambushes, I could not even see the tip of my speargun. Knowing, from past fishing experience that the place held fish, I insisted on continuing my ambushes. I was looking for shadows. I didn't expect anything more. At some point, mullets came quickly and disappeared into the blur. I couldn't do anything. The visibility improved as I laid on the seaweeds. So in an ambush, it seemed to me that I saw a desired silhouette moving. I aimed as best as I could and pulled the trigger. From the stretch of the fishing rope, I realised that I had achieved my goal. I knew it was a sea bass, but how big ??? Reeling in the rope, I saw it was a sea bass over one kilogram (1280 g) and I had shot it just before its gills. (2nd picture: One more...) Happy with the second catch, I put it on my buoy with the and move on. A sea bass swam over me and in front of me and I didn't see it. Later the night, as I was looking at the videos I had taken, I realised what had happened !!!. After a few dives, in an ambush, I found it difficult to spot two sea bass. The second was the largest. On the one hand the fish were nervous, on the other the blur, I didn't manage to shoot them. I remained at the bottom making soft noises. Other smaller sea basses appeared, but I was looking for the big one. The two fish came back, but this time the smaller one was first. Knowing their course, I waited and as soon as the smaller one passed in front of me, followed by the bigger one, I pulled the trigger. The spear stroke the sea bass behind the eye and the fish fell on the sea bed. Its white belly was shining on the muddy bottom. I could not believe what I was seeing. I had caught a two-kilogram sea bass (1900 g).
(3rd picture: The biggest one !!!I) I hung this on the buoy with the rest of the fish and continued. I decided to rest for a while. As I sit down on the sand, I noticed a small creature moving on the sand. It is a teeny-tiny spiny spider crab (Maja squinado). It had cover its body with algae his body to avoid the passing by predators. Its legs were so thin and fragile that I took it with great care to show its lilliputian size on the video.
(4th picture: the monster...haha....) I let it go and continued with my fishing. In the very next ambush, a school of slightly smaller sea basses appeared in front of me. As they passed, I picked one of the biggest ones and caught it. The next ambush was on a bunch of sea weeds. But I was wrong in my estimate and landed a little bit ahead of where I wanted to, so the speargun was not covered by the sea weeds. If I pulled my self back to hide in the sea weeds, I would stir so much mud from the seabed, that I would not be able to see even my nose, as it is said. The seconds were passing torturously slowly, but something was telling me to stay in my post. Suddenly I realised a movement in front of me. Looking more carefully, I saw two fish-tails. I made some noises as a result of one fish came to see me and as it turned to leave, I pulled the trigger. The rope was stretching and I had caught another sea bass. (5th picture: The fifth one....) Looking at the video later on that night, I noticed that the sea bass had come from my left and a little higher than me, almost passed in front of me and I didn't see it. I put this fish with the rest, when my eyes caught something on the seabed.
"Probably it is a fish ..." I thought and dove. On the sandy bottom a teeny tiny red gurnard (Chelidonichthys spinosus) was playing dead. It looked like a small stone or a tree branch. As I approached it, it opened its side fins to look bigger. I got closer to it and the little creature took off with its beautiful wings open. They had a purple electric colour. It went a little further and sat again on the seabed. I got even closer and it swelled again to increase its size. When I got too close, it started to swim again with its fins opened.
(6th picture: The beautiful one....) I followed it and when it realised that I would continue to follow it, the small red gurnard closed its side fins and disappeared with incredible speed for its size..... I continued ambushing and managed to catch three more sea basses. Unfortunately the battery of my under water camera had ran out and there were no videos for them. Finally tired and almost frozen I got out. I looked around to see if there were any people on the beach and put the fish in the ice fridge, after I had taken some commemorative photos with the 7 sea basses and the two mullets ... got dressed and happy I drove back ....(7th picture: Done for today....)
PS # 1. My diving watch showed: 107 dives in 5 hours and 35 minutes which was the total fishing time !!!
PS # 2. A few days later our forks were on fire. We enjoyed Stavroula's delicacies along with some of the fish of the above story. We were accompanied by our dear friends Maria and Theodore. (8th picture: Together with our friends...)

Ένα ψάρεμα όλο εμπόδια....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A fishing expedition full of obstacles....

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

 Μια μικρή ομορφιά!!!

Έφτασαν τα κούλουμα κι αποφάσισα να πάω ένα ακόμη ψάρεμα, μήπως, και πιάσω κάποιο χταπόδι.... Ξύπνησα χαράματα και ο ελαφρύς νοτιάς με έκανε να χαρώ.... Λαβράκια έλεγε το μενού.... Που να ήξερα τι μου επεφύλαξε το Σύμπαν. Έφτασα στον τόπο που ήθελα να βουτήξω, ντύθηκα και βούτηξα με ανυπομονησία μπορώ να πω. Έκανα μερικά καρτέρια για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου και κολύμπησα για το καλό κομμάτι που συνήθως έβρισκα κάποια λαβράκια. Στον δρόμο μου μια μικρή χελώνα Καρέττα -Καρέττα κάθονταν πάνω στην άμμο. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερά μου και βουτώ. Με παίρνει όμως χαμπάρι κι αρχίζει σιγά-σιγά να απομακρύνεται, έχοντας με πάντα στο οπτικό της πεδίο. Την ακολουθώ όσο μπορώ, μέχρι που επιταχύνει και χάνεται στο βαθύ μπλε. Συνεχίζω την πορεία μου. Φτάνω στο καλό σημείο και πλακώνομαι στα καρτέρια. Τίποτα δεν φάνηκε. Απτόητος συνεχίζω λίγο πιο κάτω. Τίποτε πάλι.

"Δεν μπορεί, έστω κάποιο μικρό λαβράκι θα φανεί..." σκέφτηκα. Έκανα ένα καρτέρι σε ένα δεμάτι φύκια. Μετά από λίγο εμφανίστηκε ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από αθερίνες. Περίμενα μήπως κάποιο ψάρι ακολουθούσε το κοπάδι των αθερίνων. Τίποτε για μια ακόμη φορά. Όμως ο βυθός ήταν πολύ θολός, εξωπραγματικά θολός θα έλεγα. 
"Κάτι μεγάλο έχει σκάψει πρόσφατα. Ελπίζω το κοπάδι να είναι πολύ μεγάλο...." σκέφτηκα και προχώρησα παρακάτω προς την θολούρα. Κολυμπούσα όσο γίνεται πιο ήρεμα με τις λιγότερες το δυνατόν κινήσεις. Μετά από αρκετά μέτρα είδα την αιτία της θολούρας. Ένας οστρακοαλειέας με μια μπουκάλα στην πλάτη μάζευε κυδώνια. Τον παρακολούθησα αρκετά και μετά βούτηξα κοντά του. 

Για σου φίλε...

Καθώς με πλησίασε γυρνώντας με είδε και τρόμαξε. Χαιρετηθήκαμε με νοήματα και έφυγα, αφήνοντας τον να κάνει την δουλειά του. Ούτως ή άλλως τα είχε τρομάξει όλα. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Λίγο πριν βγω σε ένα τελευταίαo καρτέρι, πριν αλλάξω τόπο, ξεκόλλησε από τον βυθό μια μεγάλη σουπιά. Την ακολούθησα κι όταν σταμάτησε και παραλλάχθηκε της έριξα και την έπιασα.

"Πάλι καλά..." είπα και βγήκα. Πήγα λίγο ποιο κάτω και βούτηξα. Στην άμμο μπροστά μου, ανάμεσα σε κάτι πέτρες υπήρχε μια μεγάλη κατσούλα. Πήγα από πάνω της και πριν χωθεί κάτω από την άμμο της έριξα κάθετα. Ως δια μαγείας, η βέργα κεραυνοβόλησε στον σβέρκο το λεπτό ψάρι κι εγώ έπιασα το πρώτο μου ψάρι. 

Η όμορφη κατσούλα!!!

Είναι ένα λεπτό ψάρι κίτρινο με ροζ κάθετες σαν σίγμα τελικό γραμμές. Λένε ότι τηγανητό είναι πεντανόστιμo. Για να δούμε... Καρτέρι στο καρτέρι κάποια στιγμή μου ήρθε ένας μεγάλος κέφαλος. Το ψάρι κολυμπούσε παράλληλα με εμένα. Μαρμάρωσα στην κυριολεξία και μόλις με πλησίασε του έριξα κι έπιασα έναν κέφαλο πάνω από κιλό. (1,2 κιλά). Παρατηρώντας τον, συνειδιτοποίησα ότι το μάτι που ήταν προς την μεριά μου ήταν τυφλό!!! Συνέχισα και μετά από μερικά καρτέρια μου ήρθαν πολλοί κέφαλοι. Περίμενα να με πλησιάσουν οι μεγαλύτεροι του κοπαδιού, αλλά την τελευταία στιγμή το κοπάδι επιτάχυνε κι εγώ δεν πρόλαβα να τους ρίξω. Ψιλο-απογοητευμένος συνέχισα τα καρτέρια χωρίς να δω κάτι αξιόλογο. Αποφάσισα να γυρίσω για να πάω σε άλλο μέρος. Κάποια στιγμή βούτηξα και καρτέρεψα. Μπροστά μου και λίγο αριστερά, ξεκολλά ένα χοντρό χταπόδι, Αναδύομαι και το ακολουθώ για να δω που θα κρυφτεί. Όντως μετά από μερικά μέτρα, παραλλάσεται δίπλα σε μια πέτρα. Έχει γίνει ίδιο με την πέτρα. Αν δεν το είχα δει που σταμάτησε, δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι. Σημαδεύω και το πιάνω. Βουτώ για να το ξεκολλήσω από τον βυθό και καθώς παλεύουμε, βλέπω ότι είναι δύο τα χταπόδια. Κιντερ έκπληξη που λένε. Είχε πιάσει ένα πιο μικρό, το σκότωσε κι ετοιμαζόταν να το φάει. Πρέπει να το είχε σκοτώσει πριν από λίγο γιατί που και που είχε τα χρώματά του.

Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια!!!!

"Για δες, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια...." μου είπα. Αν είχα καταλάβει τι είχε γίνει μπορεί και να μην του έριχνα. Ήταν οριακό το βάρος του μεγάλου χταποδιού, λίγο πιο βαρύ από κιλό. Τέλος πάντων. Αφού τα τακτοποίησα στην σημαδούρα για να κάνουν παρέα στον κέφαλο, συνέχισα να κολυμπώ για να βγω. Που και που έκανα κάποιο καρτέρι, αλλά μάταια. Έχω πλησιάσει ένα δεμάτι φύκια και σκέφτομαι ότι είναι ωραίο μέρος για καρτέρι. Ενώ ετοιμάζομαι να βουτήξω και βολιδοσκοπώ το μέρος, παρατηρώ μια σιλουέτα στην άμμο. Ίσα-ίσα που φαίνεται. Είναι μια σουπιά χωμένη μέσα στην άμμο. Την πιάνω κι αυτήν και βγαίνω έξω. Μπαίνω στο αμάξι και πάω μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω. Είναι ένα αρκετά καλό μέρος, όπου στο παρελθόν μου έχει δώσει λαβράκια. Ξέρω και πως κυκλοφορούν τα ψάρια και ο νοτιάς με βοηθά ιδιαίτερα. Βουτώ, κολυμπώ και όταν φτάνω εκεί που θέλω, ξεκινώ τα καρτέρια. Συνήθως εμφανίζονται στην αρχή κέφαλοι και δεν τους πειράζω για να μην τρομάξουν τα λαβράκια που ακολουθούν. Τίποτα. Λίγο πιο κάτω μια από τα ίδια. Η απόλυτη νέκρα. Ανοίγομαι προς τα βαθιά, τα ίδια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχει κεφάλους, έστω μικρούς. Αυτό συνεχίστηκε για μισή ώρα περίπου, όταν είδα μια σημαδούρα μπροστά μου και στα ρηχά. Πλησιάζω να δω τι κάνει ο συνάδελφος. Είναι ένας δύτης που μαζεύει αχινούς. Με ένα σαν σκαλιστήρι πιάνει όποιον αχινό δει και τον βάζει σε μια διχτυωτή τσάντα. Έχει μαζέψει αρκετούς, καμιά εκατοστή θα έλεγα και συνέχιζε να μαζεύει. 

Χωρίς λόγια...

Και ας έχουν κηρυχθεί απειλούμενο είδος. Βουτά, τους ξεκολλά με το σκαλιστήρι και τους βάζει μέσα στην διχτυωτή του τσάντα. Απομακρίνθηκα χωρίς να του πω κάτι. Συνέχισα το ψάρεμα, αλλά μάταια. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Τα είχε τρομάξει όλα από ότι φαίνεται σκέφτηκα και βγήκα. Άλλαξα μέρος και πήγα σε έναν μεγάλο κόλπο πιο κάτω. Από πολύ παλιά δεν μου πολυάρεσε αυτό το μέρος, αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές. Βούτηξα κι έκανα έναν μεγάλο κύκλο. Πουθενά δεν κυκλοφορούσε κάτι μεγάλο. Κάποιοι καλοί σαργοί φάνηκαν κάποια στιγμή, αλλά μόλις με αντιλήφθηκαν εξαφανίστηκαν με απίστευτη ταχύτητα. Κάποια ψάρια θα πρέπει ακόμη να τρέχουν!!! Υπήρχε και μια βραχονησίδα μπροστά μου. Σκέφτηκα να την κολυμπήσω γύρω- γύρω και να βγω. Μια από τα ίδια. Δεν είδα τίποτε το σπουδαίο. Είχα αρχίσει να κουράζομαι από τις πολλές ώρες μέσα στο κρύο νερό. Ευτυχώς είχε λιακάδα... Με.τo που προσπερνώ την βραχονησίδα, είδα πολλές καλόγριες μαζεμένες και είπα να κάνω ένα καρτέρι. Με πολύ προσπάθεια έπεισα τον εαυτό μου να βουτήξει. Πρσγειώνομαι στον βυθό και περιμένω χαζεύοντας τον χορό από τις καλόγριες. Σε κάποια στιγμή παρατηρώ κάποιες καλόγριες να παραμερίζουν. Κοιτάζω προσεκτικά και διακρίνω ένα ασημί ψάρι να με πλησιάζει από λίγο πιο βαθιά. Είναι μια ωραία τσιπούρα που έρχεται αργά-αργά λικνίζοντας το ασημένιο κορμί της δεξιά- αριστερά. Στρίβω πολύ απαλά το ψαροντούφεκο προς τα δεξιά, όσο χρειάζεται και περιμένω ακίνητος το ψάρι. Χαμηλώνω και την ματιά μου για να μην τρομάξει καθώς έρχεται καταπάνω μου. Το ψάρι με πλησιάζει νωχελικά κι έρχεται να δει τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από τις πέτρες του βυθού. 

Λίγο πριν....

Με το που κάνει να στρίψει και μου δίνει λίγο μεγαλύτερο στόχο, πατώ την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει το υπέροχο ψάρι ψιλά στον σβέρκο και η τσιπούρα απλά βυθίστηκε, Παίρνω αγκαλιά την 1,3 κιλά τσιπούρα και γεμίζοντας την φιλιά βγήκα. 

Επιτέλους!!!

Δεν περίμενα να μου Δώσει ένα τόσο υπέροχο δώρο, σε αυτήν την ερημιά που κολυμπούσα τόση ώρα!!!

Όλα μαζί...

Translation of he above article. 

Title: A fishing expedition full of obstacles....

Photo-video: Zacharias Skevofilax

(1st picture: The small beauty!!!)

Ash Monday was approaching, so I decided to go for another fishing hoping to catch among other fish some common octopus (Octopus vulgaris). I woke up at dawn and the light south winds made me very happy .... Sea basses (Dicentrarchus labrax) were on the menu .... But I did not know what the Universe was planning. I drove to the place I wanted to spearfish, got dressed and impatiently dove. I made some ambushes to warm up my lungs and swam for the best fishing ground, where I usually found for some nice sea bass. On my way a small loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta) was sitting on the sandy sea bed. I turned on my underwater camera and dove. Unfortunately as I got closer, the small sea turtle slowly began to pick up its speed. I follow it as far as I could, until it accelerated and disappeared into the deep blue. I continued my course and got to the fishing point I wanted and started my ambushes. Nothing appeared. I conclude a bit further down. Nothing again.
"At least, a small size sea bass may appear ..." I thought. I made an ambush on a bunch of sea weeds. After a while a very large flock of baitfish appeared. I waited for some predator to follow the flock. Nothing again. But the sea floor was very cloudy, I would say, really cloudy.
"Something big has been digging recently. I hope the flock is a large one ..." I thought and proceeded to the blurry waters. I swam as calmly as possible with the fewest possible movements. After several meters I saw the cause of the blur. A scuba diver was picking common cockle (Cerastoderma edule) on the seabed. I watched him quite a bit and then I dove close to him. As he turned around, he saw me and was surprised. We greeted each other with divers' signals and I swam away, letting him to continue with his job. 

( 2nd picture: Hallo friend...)Anyway he had frightened all the fish of the area. Nothing was swimming around. Just before I got out, on the last ambush, I saw a nice cuttlefish (Sepiida) swimming. away from me. I followed it and when it stopped, I caught my first trophy of the day.
"Well done..." I said and got out. I drove a little further down and dove again. On the sandy sea bed, in front of me, there was a big pearly razorfish (Xyrichtys novacula) between some stones on the sea bed. I went over the fish and before it got under her sand I shot it vertically. The spear stroke the neck of the slender fish and I caught my first fish. It had a delicate yellow colour with pink vertical like S lines.

(3rd picture: The beautiful pearly razorfish!!!) They say fried is delicious. Time will show....I continued ambushing. At some point a big mullet (Mugil cephalus) was swimming towards me. I literally froze and as soon as it approached me I shot it and caught a mullet over a kilo. (1.2 kg). Observing it closely I realised that the eye that suppose to watch me was blind !!! I kept going and after a few ambushes many mullets approached me. I was waiting for the biggest fish to come close, but at the last moment the herd had accelerated and I did not manage to shoot any of them. Disillusioned, I continued ambushing without seeing anything remarkable. I decided to change my fishing place. At some point, I dove and waited on the sea floor. In front of me and a little to the left, a fat octopus swan away. I emerged and followed it to see where it would hide. In fact, after a few meters, it stopped next to a stone. It had become as the stone next to it. If I hadn't seen it where it stopped, I wouldn't be able to find it. I aimed and catch it. I dove to pull it off the bottom and as I grabbed it, I saw two octopuses. It had caught a smaller one, killed it and was preparing to eat it when I shot it. It must have just killed it, because the dead one had maintained its colours. 

(4th picture: Two birds with one stone!!!)
"Two birds with one stone....." I said. If I had realised what had happened, I might not have shot it, because the big octopus was slightly heavier than a kilo. Anyway. After arranging them on the buoy with the mullet, I kept on swimming to get out, From time to time I did some ambushes, but in vain. I've approached a bunch of seaweeds and I thought it was a great place for an ambush. As I got ready to dive, I noticed a silhouette hiding just beneath the sand. It was another cuttlefish. I caught it too and go out. I got into the car and drove a few kilometres further away. This new fishing ground had given me big sea bass in the past. I knew how the fish were approaching and leaving this place and the south winds were helping me a lot to achieve my goal. I dove, swam and when I got where I wanted to be, I started ambushing. Usually mullets were arriving in the beginning, and I didn't bother them and waited for the sea bass. Nothing. I swam even further and ambushed. The absolute desert. I swam to deeper waters. Nothing again. I could not understand why even smaller mullets were absent. This continued for about half an hour, when I saw a buoy in front of me in the shallows. I swam towards the diver to see w hat he was doing. It was a diver that was collecting Mediterranean sea urchins (Paracentrotus lividus). With a small curved shovel he was catching any sea urchin he saw and was putting them in a net bag. It had gathered enough, more the one hundred, I could say and continued gathering more. 

(5th picture: No Comments...)Sea urchins had been declared as endangered species. He dove, pulled them with his bend shovel and put them in his net bag. I swam away without telling him anything. I continued fishing, but in vain. Nothing was swimming around. He had scared all the fish away and so I got out. I changed place and drove to a large bay near by. I did not liked much this place, but I didn't have another choice. I dove and swam in the bay. Nothing big was swimming anywhere. Some good size white sea breams (Diplodus sargus) appeared at some point, but as soon as they realised my presence, they disappeared with incredible speed. Some fish probably are still running !!! There was a rocky islet in front of me. I decided to swimming around it and finish my fishing expedition. Same things here too. I didn't see anything worth catching. I had begun getting tired for swimming so many hours in the cold sea waters. Luckily there was sunshine..... As I passed the rocky islet, I saw a lot of black damselfish (Chromis chromis) gathered around and something was telling me to dive and ambush. I tried very hard to convince myself to dive. I reached the seabed and waited, while watching the dancing of the black damselfish. At some point I noticed that some black damselfish were moving aside. I looked carefully and noticed a silver fish was approaching me from a little deeper. It was a nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) that was swimming slowly by rocking its silver body left and right. I gently turned the speargun towards the direction of the fish and waited. I also lower my eyes so that it would not get scared as it came towards me. (6th picture: Just before....)The fish approached me slowly and came to see what was behind the bottom rocks. As it turned sideways, I had a much bigger target, I pulled the trigger. The spear stroke the beautiful fish in its neck and the 1.3 kg gilt-head (sea) bream just sank. (7th picture: At last!!!)I embraced it and kissed and got out of the sea. I didn't expect the Universe to provide me such a wonderful gift, in this vast, empty wilderness that I was swimming for so long !!! (8th picture: All together...)