Το μέρος του Πέτρου...

Ο Πέτρος εν δράσει!!!!

Φωτογραφία-video:Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Το τηλέφωνο χτύπησε και ακούστηκε η φωνή του Πέτρου: "Ζάχο τι κάνεις; Πότε θα έρθεις στα μέρη μου;"

"Για ψάρεμα εννοείται..." είπα με απορία.

"Βεβαίως!!! Θα πάμε με την βάρκα μου σε κάτι μεσοπέλαγα μέρη και βλέπουμε....Θα φύγουμε πρωί-πρωί και ότι γίνει...." μου είπε.

"Είμαι μέσα... Μόνο που θα έρθω από το προηγούμενο απόγευμα και τα λέμε...." απάντησα.

Τελείωσα τις δουλειές μου και αφού τακτοποίησα τον εξοπλισμό μου, έφυγα για να συναντήσω τον Πέτρο. Είχα όμως πολύ ώρα μέχρι να έρθει ο Πέτρος και είπα να βουτήξω σε ένα μέρος που είχα καιρό να το ψαρέψω. Έτσι ντύθηκα και βούτηξα στις εκβολές ενός ποταμού. Το νερό εννοείται θολό, αλλά όχι κρύο. 23 βαθμούς Κελσίου, μια χαρά!!! Στο πρώτο καρτέρι μου προσγειώθηκα δίπλα σε ένα δένδρο και μου ήρθαν κέφαλοι. Δεν έδωσα σημασία. Καθώς περνούσαν τα δευτερόλεπτα, ανάμεσά τους εμφανίστηκε μια καλή ούγενα. Σημάδεψα κι έπιασα μια 420 γρ ούγενα.

Το πρώτο....

Το ίδιο επαναλήφθηκε στο επόμενο καρτέρι και έπιασα άλλη μια ούγενα, λίγο πιο μικρή. Μετά από μερικά καρτέρια, πλησίασα μια φυκιάδα. Στο καρτέρι που έκανα μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από λαβράκια. Τα μεγαλύτερα ψάρια ήταν περίπου κιλού. Όμως το όλο θέαμα με έκανε να μην ρίξω. Τα ψάρια με περικύκλωσαν και μετά έφυγαν προς τα αριστερά. Σε μερικά δευτερόλεπτα, τα ψάρια μου ήρθαν από τα δεξιά και πέρασαν σχεδόν όλα από μπροστά μου. Ευτυχώς είχα ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερά μου. Λίγο πιο κάτω επαναλήφθηκε το συμβάν. Όμως αυτά τα ψάρια ήταν πιο μικρά και λιγότερα σε αριθμό αυτή την φορά. Δεν ξέρω αν ήταν το ίδιο κοπάδι, αλλά ούτε τώρα πάτησα την σκανδάλη. Συνέχισα τα καρτέρια μου, όταν οριακά διέκρινα μια καλή μουρμούρα. Το ψάρι δεν πλησίαζε πολύ ότι κόλπο και να της έκανα. Σε μια στιγμή η μουρμούρα έκανε να με πλησιάσει, αλλά έστριψε για να φύγει. Δεν είχα καμιά άλλη επιλογή, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Δεν είδα καμιά αντίδραση και σκέφτηκα ότι μάλλον αστόχησα. Όταν μάζεψα την βέργα μου, η μουρμούρα ήταν πάνω. Όπως έστριψε το ψάρι και εγώ της έριξα, η βέργα βρήκε το ψάρι στην πλάτη και της βγήκε από το μάτι, σκοτώνοντας την ακαριαία.

"Πάλι καλά...τυχεράκια..." σκέφτηκα.

Το τυχερό...

Μετά από μερικά καρτέρια έπιασα άλλη μια μουρμούρα. Είχε αρχίσει να νυχτώνει και αποφάσισα να βγω. Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια μου, είδα μια σκιά να με πλησιάζει διστακτικά.

"Μάλλον κέφαλος του κιλού είναι...." σκέφτηκα και έριξα. Έπιασα όμως ένα λαβράκι 840 γρ. Στεναχωρήθηκα και βγήκα έξω. Το ψάρεμα είχε πάει μια χαρά, παρόλο που δεν είχα πιάσει κάτι μεγάλο. Ντύθηκα και πήγα να βρω τον Πέτρο. Τα είπαμε και δώσαμε ραντεβού για το επόμενο πρωινό. Εγώ την έπεσα στο φαΐ, χαζεύοντας την ερωμένη μου (θάλασσα) και  την εκπληκτική ομορφιά του υπέροχου τοπίου!!! Με αυτές τις εμπειρίες με πήρε ο Μορφέας και χάθηκα μέσα στην αγκαλιά του.....

Ξύπνησα πολύ πρωί και περίμενα τον Πέτρο. Μετά από λίγη ώρα, κατέφθασε με την βάρκα του. Την ρίξαμε από την παραλία, φορτώσαμε τους εξοπλισμούς μας και φύγαμε. Ο Πέτρος κοιτώντας τα σημάδια του, πλεύσαμε στον τόπο που είχε διαλέξει. Με άφησε σε μια μεσοπέλαγη αλλά ρηχή ξέρα για να ανοίξω και εκείνος πήγε λίγο πιο μακριά. Ξεκίνησα τα καρτέρια. Στο πρώτο καρτέρι να μια κιλήσια τσιπούρα. Το ψάρι δεν με έχει αντιληφθεί και την ώρα που έχει σκύψει και τσιμπολογούσε τον βυθό, σημάδεψα και τις έριξα. Η βέργα έφυγε με μεγάλη ταχύτητα προς την τσιπούρα, για να φρενάρει ελάχιστα εκατοστά πριν πλήξει τον στόχο μου. Η τσιπούρα πανικόβλητη εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού. Κοιτώντας απορημένος, είδα ότι το σκοινί είχε μπλέξει σε μια γωνία του ψαροτούφεκου, φρενάροντας την βέργα την πιο ακατάλληλη στιγμή. Χαμογελώντας, ξέπλεξα το σκοινί και συνέχισα τις βουτιές μου. Σε μια άλλη βουτιά μου ήρθαν ούγενες και μια τσιπούρα πιο μικρή. Ενεργοποιώ  την υποβρύχια κάμερά μου και ρίχνω στην τσιπούρα. Πιάνω το ψάρι και προσέχω να πάρω το πλάνο, όταν αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω βγάλει το κάλυμμα της πρόσοψης..... Χαμογέλασα με την όλη κατάσταση.... Έκανα αρκετές βουτιές χωρίς να δω τίποτα το ιδιαίτερο. Στο τελευταίο μου καρτέρι μου ήρθαν πάλι οι ούγενες. Αυτά τα ψάρια ήταν σχετικά μικρά και δεν ασχολήθηκα. Όμως ανάμεσά τους υπήρχε και ένα διαφορετικό ψάρι. Δεν ήταν μικρή συναγρίδα, αλλά αυτό ήταν..... και πάτησα την σκανδάλη. Έπιασα ένα λυθρίνι και από την έκπληξή και χαρά μου, ξέχασα να ενεργοποιήσω την κάμερά μου. Τότε άκουσα τον Πέτρο να μου φωνάζει. Πλησίασα και μου είπε να ανέβω στην βάρκα και με πήγε ακόμη πιο ανοιχτά.

"Έχει τσαούσια και κάποια μεγαλύτερα ψάρια που δεν τσιμπούν... " μου είπε.

"Μα αν βουτήξω θα τα τρομάξω και θα σου χαλάσω το ψάρεμά σου...." απάντησα

" Μην ανησυχείς, έχω πιάσει κάποια ψάρια, βούτα!!! Το βάθος είναι -19 με -20 μέτρα." μου είπε. Αφού ηρέμησα, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Θολούρα αρκετή και δεν έβλεπες και πολλά. Αισθανόμουν λες και βουτούσα σε πολύ βαθιά νερά. Μετά από λίγο φάνηκε ο βυθός. Διάσπαρτες πέτρες χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μόλις πέρασα  το μέσα από την θολούρα τα νερά ήταν πιο κρύα. Υπήρχε ένα υπόγειο κρύο ρέμα. Προσγειώθηκα στον βυθό και καρτέρεψα. Πολλές καλόγριες, σπάροι και κακαρέλοι αρκετά μεγάλοι. Όμως δεν είχα έρθει για τέτοια ψάρια. Σύρθηκα προς έναν βράχο για να έχω καλύτερη ορατότητα. Μετά από λίγο φάνηκαν κάτι σαν μικρές συναγρίδες.... Περίμενα λίγο και είδα ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια να με πλησιάζει από τα αριστερά μου. Όμως δεν ήταν συναγρίδα. Σημάδεψα γρήγορα και έριξα. Το ψάρι έφυγε πολεμώντας να απελευθερωθεί. Εγώ έφυγα για την επιφάνεια, τραβώντας το ψάρι μαζί μου. Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου ένα τσαούσι. Το πρώτο μου τσαούσι που είδα ποτέ στο βυθό κι έχω πιάσει. Ήταν ένα ψάρι περίπου κιλό (960 γρ.).

Το πρώτο μου τσαούσι ever...

Το τσαούσι σε σχέση με τα συγγενικά του ψάρια έχει μια βασική διαφορά. Το πρώτο ραχιαίο του αγκάθι είναι μεγάλο και βαμμένο κόκκινο. Είναι ένας εντυπωσιακός, όμορφος και δυνατός κυνηγός!!! Στο επόμενο καρτέρι βούτηξα λίγο πιο μακριά. Προσγειώθηκα σε έναν λασπώδη βυθό. Οι πέτρες που είχα δει ήταν πιο μακριά. Γυρίζοντας προς τα αριστερά μου είδα τα τσαούσια να έρχονται λίγο φοβισμένα. Ένα από αυτά κεφάλωσε και ήρθε καταπάνω μου. Σημάδεψα γρήγορα και έριξα. Το ψάρι χάθηκε μέσα στην θολούρα, αλλά το τράβηξα στην επιφάνεια. Ήταν το δεύτερό μου τσαούσι των 400 γρ.

Το δεύτερο....ever...

Έκανα μερικές βουτιές, αλλά τα ψάρια ήταν άφαντα.  Πλησίασα την βάρκα. Ο Πέτρος είχε πιάσει άλλα δύο τσαούσια και ένα ωραίο φαγρόπουλο. Πήγαμε σε άλλα μέρη, αλλά τα ψάρια δεν μας έκαναν την χάρη. Σε κάποιες βουτιές ήταν τόσο θολά που νόμιζα ότι βουτούσα στο χάος. Σε μια από αυτές και ενώ νομίζω ότι είμαι πολύ βαθιά,  ρίχνω μια κλεφτή ματιά στο ρολόι μου. Το βάθος ήταν -14,8 μέτρα μόνο. Πήρα θάρρος και προσγειώθηκα στα -22,4μ. Αλλά ψάρια δεν είδα ποτέ. 'Ετσι πήραμε την απόφαση να βγούμε. Τα ψάρια είχαν εξαφανιστεί και όποια βρίσκαμε δεν τσιμπούσαν ούτε έρχονταν στα καρτέρια.
"Τι λες Ζαχαρία, συνεχίζουμε το ψάρεμα από την βάρκα, με.... καλάμια εννοώ..." με ρώτησε ο Πέτρος.
"Εγώ δεν ξέρω να ψαρεύω με αυτόν τον τρόπο..." του απάντησα
"Μην ανησυχείς, θα σου μάθω εγώ...." "Φύγαμε..." είπα όλος ενθουσιασμό. Ο Πέτρος τα ετοίμασε όλα, πήραμε και έναν άλλο φίλο,. τον Παναγιώτη και ξεκινήσαμε. Μετά από μερικά μαθήματα, ξεκίνησα να ρίχνω κι εγώ μακριά με επιτυχία το ψεύτικο ψαράκι. Ρημάξαμε τα κοκκάλια, τα οποία ήταν και μεγάλα. Εννοείται ότι οι δύο  φίλοι μου έπιασαν τα περισσότερα ψάρια.. Εγώ έπιασα 6 -7 κοκκάλια. Το πως νοιώθει κανείς το άρπαγμα του δολώματος, το τράβηγμα του κυνηγού, η απόδραση του μερικές φορές.... απίστευτες εμπειρίες για μένα. Είμαι σίγουρος ότι θα ξαναδοκιμάσω. Μου άρεσε πολύ. Όχι όσο το ψαροτούφεκο, αλλά ήταν κάτι το διαφορετικό.... Ο Πέτρος έπιασε και μια παλαμίδα και στο τέλος ένα τσαούσι!!! Μου είπε και μια συνταγή για τα κοκκάλια.

Ο Ουρανός πήρε φωτιά!!!

Ο καιρός είχε σπάσει τελείως. Μια υπέροχη ηρεμία απολιωνόταν παντού. Μόνο η μηχανή της βάρκας έσπαγε αυτήν την απόλυτη ηρεμία. Ο ουρανός είχε πάρει φωτιά. Το ομορφιά του πλανήτη μας σε όλο της το μεγαλείο.   Ζούμε σε έναν πολύ όμορφο πλανήτη, ας τον διατηρήσουμε έτσι και για τις επόμενες γενιές.....

Όλα του ψαροτούφεκου μαζί....

Περιμένοντας τον chef....

Με το καλάμι....                                      η προετοιμασία....                              το ψήσιμο.
Τα τσαούσια τα τιμήσαμε ιδιαιτέρως με την καλή μου και την αδελφή της την Σία. Τα κοκκάλια, αφού τα μαγειρέψαμε με την συνταγή του Πέτρου, τα ρημάξαμε μια άλλη μέρα με   την Σταυρούλα!!!








Translation of the above article.

Title: Peter's fishing place. 

Photo-video: Zacharias Skevofilax

(1st picture: Peter in action!!!)

The phone rang and I heard Peter's voice: "How are you Zac? When are you planning to visit us?" "You mean for fishing......" I answered puzzled.

"Of course !!! My boat is ready and we will go to some far away fishing grounds .... We will leave early in the morning...." he told me. 

"Lets do it ... But I will there earlier in the afternoon of the previous day...." I replied. I finished my responsibilities and after arranging my equipment, I drove to meet Peter. But I had plenty before the meeting with Peter, so I decided to dive in a place that I had not fishing it for long time. So I got dressed and dove in a river's mouth. The water was of course blurry, but the water temperature was fine. 23 degrees Celsius!!! In my first ambush, I landed next to a sunken tree, and a school of mullets (Mugil cephalus) approached me. I ignored them and continued waiting for something better. Few seconds later, a nice sharpsnout sea-bream (Diplodus puntazzo) appeared among them. I aimed and caught a 420 grams sharp-snout sea-bream. ( 2nd picture: The first catch of the day....) The same thing was repeated on the next ambush and I caught another one, a bit smaller. As I continue fishing, I approached an area which was covered with sea weeds. I dove and waited.... A big flock of sea-bass (Dicentrarchus labrax) came towards me. The biggest fishes were about a kilogram. The beautiful spectacle made me not to press the trigger. The fish surrounded me and then vanished in the blurry waters. In a few seconds, the entire flock came from my right side and passed in front of me. Luckily I had activated my underwater camera. Few minutes later on, the same incident was repeated. But these time the fish were fewer and smaller. I did not know if it was the same flock. I just watched them until they too got vanished in the murky waters. 

I continued fishing, when I could barely spotted a nice striped sea-bream (Lithognathus mormyrus). The fish did not swam close enough, no matter what tricks I did. In a moment the striped sea-bream swam to approach me, but it turned immediately to leave. I had no choice, I aimed and pulled the trigger instantly. I did not see any reaction, and I thought that I had missed my target. When I picked up my shaft, the striped sea-bream was there. As the fish turned and I shot it, the shaft had stricken the fish on its back and came out of its eye, killing it instantly. 

"Well done... but that was a lucky shot...." I thought.  (3rd picture: The lucky shot...) After a couple ambushes I caught another striped sea-bream. It was getting late and I decided to go out. In one of my last ambushes as I was getting closer to the shore, I saw a shadow approaching me with caution.

"Probably it is a mullet about a kilo ...." I thought and pulled the trigger. But I caught a sea bass of 840g. I felt bad for the small fish and went out. The fishing had gone well, even though I did not catch something big. I wore my cloths and went to find Peter. We decided to meet early the next morning. I enjoyed the food that I had brought, while looking at the beauty of the sea, and the wonderful landscape !!! I did not remember anything else since Morpheus embraced me... 

I woke up very early in the morning and waited for Peter. After a while, he arrived with his boat. We loaded our equipment and took off for the place he had chosen. I needed to warm up my lungs, so he dropped me off in the shallows. I started the ambushes. In the first one, I saw a nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata). The fish had not see me and when it started eating on the sea floor, I aimed and pulled the trigger. The shaft went directly to the designated target, but few centimeters before it stroke the fish stopped. The gilt-head (sea) bream panicked and disappeared in the blink of an eye. Felt puzzled when I realised I that the rope was entangled in a corner of the speargun, stopping the shaft at the most inappropriate moment. Smiling, I fixed my mistake and continued my dives. In another ambush I saw a smaller gilt-head (sea) bream. I activate my underwater camera and I shot it. I got the fish and looked at the camera to complete the catch on the video, when I realised that I did not remove the cover of the lens ..... I burst laughing.... with the entire situation ... I continued fishing without seeing anything special. In of my last ambushes, sharpsnout sea-bream approached me.The fish were relatively small and I was not interested. But there was a different fish among them. It was not a small snapper (Dentex dentex) but this was a ..... and I pulled the trigger immediately. I caught a common pandora (Pagellus erythrinus) and as surprised and happy I was, I forgot to activate my camera. At that moment I heard Peter's voice. I approached him and told me to get in the boat and it went further away in the sea.

" There are pink dentex (Dentex gibbosus) some other bigger fish that do not bite ... " he told me 

"But if I dive, I will scare the rest of the fish and will spoil your fishing ...." I replied

"Do not worry, I've caught some fish. The depth is -19 to -20 meters, dive..."he said. After I calmed down, I took a deep breath and dove. The waters were murky and I could not see much. I felt like I was diving in very deep waters. After a while the bottom barely appeared. Scattered stones were on the sea bed, without any special interest. Right before the sea floor the waters were more blurry. As soon as I passed through, I felt a colder under water current. I landed on the bottom and started fishing. Many black Damselfish (Chromis chromis), annular sea-bream (Diplodus annularis), and big two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) were present. But I did not come for catch such fishes. I crawled to a nearby rock to have better visibility. After few seconds some fish, that looked like small snappers appeared out of the blue.... I waited a bit more when I saw one of the biggest fish approached me on my left. But it was not a snapper. I aimed quickly and I shot it. The fish started fighting to free itself from the shaft. I ascended, pulling the fish towards the surface. After a while, I had a pink dentex in my hands. I've never seen underwater nor I've caught a pink dentex so far in my life. It was about a kilo (960 gr). ( 4th picture: My first pink dentex ever...) The pink dentex in relation to its related species has a key difference. Its first dorsal thorn is large and painted red. It is an impressive, beautiful and fearful hunter!!!For the next ambush I dove a little farther. I landed on a muddy bottom. The stones I had seen on my previous dive were farther away. Turning to my left, I saw the pink dentexes approaching with caution. Suddenly one of them turned and came directly towards me. I aimed quickly and I shot it. The fish got lost in the blur, but I pulled it to the surface. It was my second pink dentex of 400 gr. ( 5th picture: My second one... ever... )I continued diving, but the fish were gone. I approached the boat. Petros had caught two more  pink dentexes and a nice seabream (Pargus purgus). We went to other places, but the fish did not bite. In some dives, the sea was so blurry that I thought I was diving into chaos. In one of these dives and while I thought I was too deep, I took a sneaky look at my diving watch. The depth was -14.8 meters only. This gave  me courage and landed at -22.4m. But I never saw any fish. So decided to get out. The fish had disappeared and whatever we found them, they nether bite nor appeared to my ambushes.

"Zac, should we continue fishing from the boat, with ... reeds I mean ... "Peter asked me.

"I do not know how to fish this way ..." I replied

"Do not worry, I'll show you ..." 

"Lets do it ..." I said with enthusiasm. Petros prepared everything. We picked another friend, Panayiotis and we started fishing. After few lessons, I was able to throw successfully far away the fake lure. We caught many guelly jacks (Caranx dentex) , which were big. Of course my two friends caught most of them. I managed to catch 6-7 guelly jacks. The feeling of catching, reeling in the hunter, its fight and sometimes escaping ...were incredible experiences for me. I'm sure I'll try again in the future. I liked it very much. Not as much as the apnea spearfishing.... but this was something different ... Peter caught a bonito (Sarda sarda) and a pink dentex at the end of our fishing expedition !!! He also told me a recipe for the guelly jacks. (6th picture: The sky is on fire!!!)

The wind was completely calmed down. A great tranquility was littered everywhere. Only the the noise from boat's engine was disturbing our ears from this absolute calm. The sky looked like was on fire. The beauty of our planet in all its greatness. We live on a very beautiful planet,. Lets keep this way for the next generations ..... (7th picture: All the spearfishing trophies...)
(8th picture: Waiting for the chef...)   (9th picture: All the reel trophies.)
(10th picture: The preparation.)     (11th picture: the cooking)

The pink dentexes were delicious and were eaten by Stavroula, her sister Sia and myself. 

The guelly jacks were coked according to Peter's recipe and there were delicious too....