You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: A close-by fishing spot...
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Μια και η παρέα δεν μπορούσε να πάει ψάρεμα, αποφάσισα να πάω κάπου κοντά για να μην χάσω την βουτιά. Έτσι χωρίς να βιάζομαι και ούτε να ξυπνώ χαράματα, ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για ένα κυριλέ ψάρεμα. Έφτασα αργά το πρωί, ντύθηκα και βούτηξα με την ησυχία μου. Τα νερά θολά, σιγά μην δεν ήταν. Εγώ τον χαβά μου. Έκανα μερικά καρτέρια για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου και τράβηξα για τον κάβο. Κι εκεί τα καρτέρια ήταν άκαρπα. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω συρτά καρτέρια. Βουτούσα έκανα καρτέρι κι όταν δεν έβλεπα κάτι σερνόμουν στον βυθό για το επόμενο πόστο. Σε μια από τις βουτιές είδα ένα καλό κοπάδι με σκάρους, το οποίο όμως δεν με πλησίαζε. Βούτηξα λοιπόν περίμενα και μόλις χάθηκαν οι σκάροι από το πεδίο ορατότητας μου, σύρθηκα στον επόμενο βράχο. Με το που πλησιάζω, βλέπω τις καλόγριες να χαμηλώνουν όλες μαζί.
"Ή εγώ τις τρόμαξα ή κάτι πλησιάζει..." σκέφτηκα και περίμενα. Μετά από λίγο ένας μεγάλος κέφαλος περνάει από πάνω μου. Σημαδεύω γρήγορα γιατί το ψάρι είναι έτοιμο να με προσπεράσει και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον κέφαλο, ο οποίος χάνεται στην θολούρα με την βέργα να στριφογυρίζει από τα χτυπήματα του ψαριού. Έτσι έχω στα χέρια μου το πρώτο ψάρι της ημέρας που είναι 1,6 κιλά.
Ο πρώτος της ημέρας...
Τον τακτοποιώ στην σημαδούρα και συνεχίζω ακάθεκτος. Στο αμέσως επόμενο καρτέρι δεν βλέπω τίποτα κι αρχίζω να σέρνομαι στον βυθό. Σε κάποια στιγμή ο πιο μεγάλος σκάρος αποφασίζει να φύγει περνώντας από μπροστά μου. Σημαδεύω στον σβέρκο και τον πετυχαίνω, πιάνοντας έναν μισόκιλο σκάρο.
Να κι ο σκάρος...
"Καλά ξεκινήσαμε Ζάχο.." είπα στον εαυτό μου. Τον τακτοποίησα και συνέχισα. Αρκετά άκαρπα καρτέρια... Σε ένα ακόμη, ενώ προσγειώνομαι στον βυθό, άσπροι γερμανοί τρέχουν προς τα αριστερά μου. Κάποιοι είναι αρκετά μεγάλοι, αλλά δεν με ενδιαφέρουν. Στο τέλος του κοπαδιού εμφανίζεται ένας καλός κέφαλος να τους ακολουθεί. Μου δίνει όλον τον χρόνο που χρειάζομαι να δω αν πόσο μεγάλος είναι, σημαδεύω και πιάνω ένα ψάρι 1,200 γραμμαρίων.
Ο 2ος σήμερα...
"Συνεχίζουμεεε..." είπα χαμογελαστός στον εαυτό μου. Δεν έχω προχωρήσει μερικά μέτρα, όταν η ματιά μου πιάνει μια κίνηση στον βυθό. Ένα μεγάλο χταπόδι προσπαθεί να τρυπώσει κάτω από μια πέτρα, αλλά για κακή του τύχη το είδα. Βουτώ στο αδυσώπητο βάθος του 1,5 μέτρου και το χτυπώ, το τραβώ έξω, το βιντεοσκοπώ και το τοποθετώ πάνω στην σημαδούρα μου. Είναι 2,5 κιλά.
Το μικρότερο!!!
Δεν περίμενα τέτοια ευχάριστη εξέλιξη. Αμέριμνος λοιπόν κολυμπούσα και όπου μου άρεσε βουτούσα. Έτσι σε μια βουτιά, αφού περίμενα αρκετά, αποφασίζω να αναδυθώ, όταν ένας μεγάλος κέφαλος περνάει από μπροστά μου. Εύκολη βολή σε ένα ψάρι κοντά στα δύο κιλά. Η βέργα βρίσκει τον κέφαλο στον σβέρκο. Πιάνω ένα ψάρι 1,8 κιλών και αποφασίζω να γυρίσω πίσω και να βγω.
Ο μεγάλος...
Λες και είχα πιάσει αμπάριζα. Σε διάφορα συρτά καρτέρια, έπιασα άλλον έναν σκάρο του μισού κιλού και άλλους δύο κεφάλους του κιλού.
Ο 2ος σκάρος...
Χαρούμενος συνέχισα και σε ένα από τα τελευταία καρτέρια μου σέρνομαι σε μια συστάδα από πέτρες. Έρχονται κάτι καλές σάρπες αλλά δεν δίνω σημασία. Γυρίζω το κεφάλι μου προς τα δεξιά, αλλά η ματιά μου κάτι πιάνει προς τα αριστερά. Μια μεγάλη τσιπούρα ακολουθούσε τις σάρπες και μόλις που πρόλαβα να την δω να χάνεται στην θολούρα. Στρίβω το ψαροντούφεκο προς την μεριά της τσιπούρας, αλλά εκείνη την στιγμή από πάνω μου πέρασε ένα τονάκι που τρόμαξε τα μικρόψαρα και μαζί τους την τσιπούρα που δεν την ξαναείδα. Αυτό το γεγονός με έβαλε σε σκέψεις κι αποφάσισα την επομένη το πρωί να είμαι στον ίδιο ψαρότοπο, αλλά δεν θα έπιανα άλλους κεφάλους εκτός κι αν ήταν τεράστιοι.
Έτσι λοιπόν το επόμενο πρωινό βρέθηκα να ετοιμάζομαι για ένα ακόμη ψάρεμα στο ίδιο μέρος με χτες. Πλακώθηκα λοιπόν στα καρτέρια. Ένα τονάκι πέρασε με φουλ ταχύτητα και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να θαυμάσω την ταχύτητα και την ευελιξία του. Λίγο πιο κάτω σε ένα καρτέρι με πλησιάζει μια γνωστή φιγούρα. Ένα κιλίσιο λαβράκι ήρθε να δει τι ήταν αυτό που κρυβόταν πίσω από τις πέτρες. Το σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα το βρήκε πίσω από τα μάγουλά του κι αυτό άρχισε να τρέχει δεξιά-αριστερά, αλλά ήταν πολύ αργά.
Να και η έκπληξη!!!
Το έφερα στην αγκαλιά μου και το κρέμασα στην σημαδούρα μου. Μετά από μερικά άκαρπα καρτέρια, προσγειώθηκα στον βυθό και περίμενα. Ξαφνικά όλα τα μικρόψαρα τρέξανε προς τα δεξιά μου πανικοβλημένα, δείχνοντας ότι ο εν λόγω κυνηγός ερχόταν από την εν λόγω κατεύθυνση. Τίποτε.
"Δεν μπορεί.... κάτι θα φανεί... έστω ένα τρελαμένο τονάκι..." σκέφτηκα αλλά μάταια επέμεινα, τίποτε. Ανάδυση, ανάλυση των δεδομένων και βουτιά λίγο πιο κάτω. Τα μικρόψαρα ήταν παρόντα, αλλά λιγότερα. Παρέμεναν όμως νευρικά. Σύρθηκα λίγο πιο μπροστά για να έχω καλύτερο οπτικό πεδίο. Καθώς κυλούν τα δευτερόλεπτα βασανιστικά, διαπιστώνω ότι μια στενόμακρη σιλουέτα να έρχεται από τα ρηχά. Είναι ένας καλός λούτσος που μόλις με αντιλαμβάνεται στρίβει, δείχνοντάς μου όλο του το μυώδες και αθλητικό του κορμί. Σημαδεύω και τον πετυχαίνω στο κέντρο του κορμιού του, αλλά λίγο χαμηλά.
Αυτή κι αν ήταν έκπληξη!!!
Ο σπίντερ της θάλασσας χτύπησε τόσο βίαια την ουρά του, που δημιούργησε μπουρμπουλήθρες στο νερό, προσπαθώντας να απαλλαγεί από την βέργα. Μάταια όμως και μετά από λίγο τον είχα στην αγκαλιά μου. Τον έβαλα να κάνει παρέα με το λαβράκι. Δεν είδα καμιά τσιπούρα και είπα να τελειώσω το σημερινό μου ψάρεμα. Ήμουν αρκετά κουρασμένος κι έτσι αποφάσισα να κολυμπήσω χωρίς καρτέρια και να βγω. Ενώ πλησιάζω στην παραλία που βούτηξα και σε βάθος 2 μέτρων περίπου, βλέπω κάτι που δεν ταιριάζει με το περιβάλλον. Κάτι δεν πάει καλά με τον βυθό. Κοιτώντας καλύτερα διαπιστώνω ένα μεγάλο χταπόδι. Βάζω την μικρή σκάλα στο ψαροντούφεκο, το σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια και πατώ την σκανδάλη. Σίγουρος για την βολή μου, πιάνω άτσαλα το χταπόδι, ενώ ταυτόχρονα η βέργα φεύγει από πάνω του. Ήταν κοντά στον βράχο οπότε η βέργα δεν το ξεπέρασε και τώρα είναι ελεύθερο. Το χταπόδι τυλίγεται πάνω μου, αλλά έτσι όπως το έπιασα δεν μπορώ να το ακινητοποιήσω. Είναι τόση η δύναμή του, που κόλλησε τα πλοκάμια του πάνω μου και τραβώντας με ανάγκασε να λυγίζω το χέρι μου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, το μεγάλο χταπόδι να μου φύγει από τα χέρια και να γλιστρήσει στην πλάτη μου. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να το αφήνω να κάνει ότι θέλει. Μετά από λίγο με άφησε, αφού αμόλησε μπόλικο μελάνι και τράβηξε για τον βυθό. Γυρίζω δεξιά-αριστερά ψάχνοντας να δω που είναι. Το βλέπω και χωρίς να χάσω χρόνο βούτηξα και αυτήν την φορά το έπιασα από την κουκούλα του. Εκεί τελείωσαν όλα.
Και το τέρας!!!
Κρέμασα το τετράκιλο χταπόδι (3.900 γρ) μαζί με τα άλλα δύο τρόπαιά μου και ετοιμάστηκα να βγω. Όμως η θάλασσα είχε άλλα στο μυαλό της. Λίγο πριν το τέλος, ένα αρχαίο ον μου έκανε την τιμή να με επισκεφθεί και να το δω από κοντά. Μια μεγάλη χελώνα Καρέττα-Καρέττα κολυμπούσε κάτω από τα πόδια μου, μερικά μέτρα πιο βαθειά. Πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα πάνω της. Δεν απομακρύνθηκε αλλά με άφησε να την πλησιάσω πολύ κοντά. Αυτό έγινε δύο φορές και την δεύτερη την χάιδεψα στο πόδι της, ευχαριστώντας την για την τιμή που μου επέτρεψε να την αγγίξω, ενώ εκείνη χάθηκε στα βαθιά γαλάζια νερά. 
Μια αρχαία φίλη!!!
Υ.Γ. Μπορεί να μην βρήκα τις μεγάλες τσιπούρες που έψαχνα, αλλά οι σημερινές εμπειρίες ήταν.... Άντε και στις επόμενες!!!
 |
| Τα της 2ης μέρας...
|
Title: A close-by fishing spot...
Photo- video: Zacharias Skevofilax.
Since my friends could not go fishing, I decided to go somewhere close-by so as not to miss the dive. So without being in a hurry or waking up at dawn, I started my spearfishing. I arrived late in the morning, got dressed and dived calmly. The waters were cloudy as usual. I did not mind at all. I made a few dives to warm-up my lungs and swam for the cape. There the ambushes were fruitless too. So I decided to combine ambushing and crawling in my dives. I was diving and when I did not see anything I was crawling to the bottom for the next fishing post. In one of the dives, I saw a good school of parrotfish (Sparisoma cretense), but they did not approach me. So I dived and waited and as soon as the parrotfish disappeared from my field of vision, I crawled to the next rock. As I approach, I saw the black damselfish (Chromis chromis) all together swimming towards the seabed.
"Either I scared them or something is approaching..." I thought and waited. After a while, a big mullet (Mugil cephalus) passed over me. I quickly aimed because the fish was ready to overtake me and I pulled the trigger. The spear hit the mullet, which was lost in the blurry waters with the spear spinning from the fight of the fish to get free. After few seconds, I had in my hands the first fish of the day which was 1.6 kg. (1st Picture: The first of the day...). I arranged it on the buoy and continued. In the next ambush I did not see anything and I started crawling on the bottom. At some point the biggest parrotfish decides to leave, passing in front of me. I aimed at its neck and caught a half-kilo parrotfish. (2nd Picture: The first parrotfish...).
"So far so good Zac..." I said to myself. I arranged it and continued. Quite fruitless ambushes... In another one, as I approached the bottom, streamlined spinefoot (Siganus argenteus) running to my left. Some were big enough, but I was not interested. At the end of the school, a good size mullet appeared following them. It gave me all the time I needed to see how big it was and so I caught a 1,200 gram fish. (3rd Picture: The second mullet of the day...).
"Lets continue..." I said, smiling to myself. I had not swam few meters when my gaze caught a movement on the sea floor. A large common octopus (Octopus vulgaris) was trying to disappear under a rock, but I managed to see it. I dived into the abyss of -1.5 meter and shot it, pulled it out, filmed it and placed it on my buoy. It weighed 2.5 kg. (4th Picture: The smaller one!!!). I did not expect such a pleasant progress. So I swam carefree and dived wherever I liked. So in a dive, after I was waiting for a while, I was ready to emerge, a big mullet passed in front of me. Easy shot on a fish close to two kilos. The spear stroke the mullet in the neck. I caught a 1.8 kg fish and decide to swim back and to go out (5th Picture: The biggest one...). It was as history repeated itself. In various ambushes, I caught another half-kilo parrotfish and two other mullets about a kilo. (6th Picture: The second parrotfish...). Happily, I continued and in one of the last ambushes I crawled on a pile of stones. Some good salema porgy (Sarpa salpa) were approaching me but I was not interested. As I turned my head to the right, my gaze caught the last second a movement to my left. A large gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) was following the salema porgy and as soon as I managed to see it, it disappeared in the murky waters. I turned the speargun towards the gilt-head (sea) bream, but at that moment a little tunny (Euthynnus alletteratus) passed over me scaring the baitfish and along with them the gilt-head (sea) bream too. This fact made me thinking and I finally decided that the next morning I was going to fish the same fishing spot. This time I was not going to catch any mullets, unless they were really big.
So I started my ambushes. A little tunny passed-by me at full speed and all I could do was to admire its speed and flexibility. A little further down in an ambush, a familiar figure approached me. A sea bass (Dicentrarchus labrax) came to see what was hiding behind the rocks. I aimed and pulled the trigger. The spear found it behind its cheeks and it started swimming changing directions, but it was too late. I brought it in my arms and hung it on my buoy. (7th Picture: The surprise!!!). After few fruitless ambushes, I landed once more on the seabed and waited. Suddenly all the baitfish ran to my right in panic, indicating that the predator was coming from that direction. Nothing.
"This is not possible.... something will appear... even a crazy little tunny..." I thought but in vain, nothing. I emerged, analysing the situation and dived again a little further down. The baitfish were present, but were fewer in numbers. I noticed that they were remaining nervous. I crawled a little further to have a better view of the surrounding area. As the seconds were passing by torturously slow, I saw an elongated silhouette swimming towards me, from the shallows. It was a good size barracuda (Sphyraena sphyraena) that, as soon as it realised my presence, turned around, showing me its entire muscular and slim body. I aimed and shot it in the center of its body, but a little low. The sea sprinter hit its tail so hard that it created bubbles in the water, in its effort to get rid of the spear. But in vain and after a while I had it in my arms. (8th Picture: The big surprise!!!). I hung it along with the sea bass. I did not see any gilt-head (sea) bream and I decided to finish my fishing today. I was quite tired so I decided to swim without ambushing and to go out. As I approached the beach where I started my fishing and at a depth of about 2 meters, I saw something that did not fit in with the environment. Something was wrong with the seabed. Looking better I saw a large common octopus. I aimed it between the eyes and pulled the trigger. Confident for my shot, I grabbed awkwardly the big octopus , while at the same time the spear fell on the seabed. The octopus was close to the rock, so the spear did not penetrated it and now it was free. The octopus was wrapped around me and I could not immobilise it. It strength was so great that as it stuck its tentacles on me and pulled, forcing me to bend my arm. As a result, the large octopus slipped out of my hand and crawled on my back. I had no choice but to let it do what it wanted. After a while it left me, after spitting plenty of ink and swam for the sea floor. I turned around looking for it. I found where it was and without wasting any time, I dived but this time I caught him by its head. That was where it all ended. (9th Picture: the monster!!!). I hung the four kilos octopus (3,900 gr.) along with my other two trophies and got ready to go out. But the lady sea had other things in mind. Just before the end, an ancient being honoured me by visiting and being able seeing it up close. A large loggerhead sea turtle (Caretta caretta) was swimming under my feet, few meters deeper. I took a deep breath and dived on it. It did not move away but instead it let me to get very close. This happened twice and the second time I caressed its leg, thanking this ancient friend for the honour that allowed me to touch it, while it got lost in the deep blue waters.
(10th Picture: The ancient friend!!!).
P.S. I was not able to find the big gilt-head (sea) breams I was looking for, but today's experiences were.... Looking for the next ones!!! (11th Picture: All the trophies of the second day...).
