You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: White Sea breams of the Saronic Bay!!!
Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Οι μεταβολές του καιρού και τα έντονα καιρικά φαινόμενα με έβαλαν σε σκέψεις. Παρακολουθώντας το μετεωρολογικό δελτίο, είδα ότι ο καιρός μέσα στην νύχτα άλλαξε. Από ισχυρούς Νοτιάδες σε Βόρειους μέτριους ανέμους.
"Πάμε ένα πολύ πρωινό και ρηχό ψάρεμα??? Θα βρούμε εκπλήξεις Ζάχο!!!" είπα στον εαυτό μου και ξεκίνησα να τακτοποιώ τα ψαρικά. Τα φόρτωσα στο αμάξι και ήμουν πανέτοιμος. Νωρίς το χάραμα με βρήκε να ντύνομαι στον επιλεγμένο ψαρότοπο. Ο καιρός ήταν όπως ακριβώς έλεγε η πρόβλεψη, ασθενείς Βόρειοι άνεμοι. Βούτηξα με ανυπομονησία και ξεκίνησα τα καρτέρια. Λιγουρευόμουν λαβράκια και άλλα τρόπαια. Δυστυχώς δεν είδα ούτε ένα μικρό λαβράκι. Όμως... ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά τους.
Η θάλασσα κρύα, 16οC και αρκετή θολούρα, ή μάλλον ιδανική θολούρα. Τόσο θολή όσο την ήθελα. Με το που βούτηξα, στα βράχια της παραλίας υπάρχει μια γλώσσα που το παίζει χαζή.
 |
| Το έπαιζε χαζή... |
Έχει κάνει την παραλλαγή της και περιμένει να φύγω για να συνεχίσει το κυνήγι της. Την πλησιάζω όσο μπορώ για να πάρω το πλάνο που θέλω και μετά τη αφήνω στην ησυχία της. Τα πρώτα καρτέρια εντελώς άκαρπα, σάρπες, γερμανοί και μικροί σαργοί. Εγώ το βιολί μου. Απολάμβανα την βουτιά, την μοναξιά και την ησυχία που επικρατούσε. Σε μια στιγμή έχω φτάσει σε ένα γνωστό κόψιμο του βυθού. Στο κόψιμο κάνει ένα βαθύ χαράκι που σπάνια έχει και κάποιο ψάρι. Κάνω την βουτιά μου, τίποτε, άδειο. Κοιτάω μπροστά και στον βυθό απέναντι υπάρχει ένας καλός σαργός λίγο πιο μακριά, που μασουλάει κάποια λιχουδιά που βρήκε. Συνεχίζω την βουτιά και απλώς αφήνοντας τα βαρίδια να με βυθίσουν χωρίς να κουνώ τα πέδιλα. Ο σαργός συνεχίζει να τσιμπολογάει τον βράχο. Με παίρνει χαμπάρι αλλά σαστίζει και δεν ξέρει τι να κάνει. Μου δίνει όλο τον χρόνο να σημαδέψω και την στιγμή που ετοιμάζεται να φύγει, προλαβαίνω και του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει τον σαργό διαγώνια στην μέση κι εγώ έχω πιάσει το 1ο ψάρι της ημέρας. Είναι ένα σαργός 400 γρ.
 |
| ο 1ος σαργός 400 γρ... |
"Καλά ξεκινήσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. Ακολούθησαν αρκετά καρτέρια χωρίς επιτυχία, όταν ένας ωραίος σαργός χώθηκε κάτω από μια πέτρα. Κατεβάζω την σκάλα στο ψαροντούφεκο και βουτώ. Με το που πλησιάζω την πέτρα, ο σαργός βγάζει το κεφάλι του. Αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζω και από τις νευρικές του κινήσεις, καταλαβαίνω ότι θα φύγει. Σημαδεύω όσο πιο καλά μπορώ και πατώ την σκανδάλη. Φυσικά αστόχησα.
"Δεν πειράζει...συνεχίζουμε..." είπα στον εαυτό μου. Έχω φτάσει σε έναν μικρό κάβο, που κάνει ένα απότομο κόψιμο στην πίσω του πλευρά. Εκεί έχω πάρει διαφορά ωραία ψάρια, αλλά θέλει συρτό καρτέρι. Όντως βουτάω και σέρνομαι κοιτάζοντας τριγύρω. Με το που περνάω τον κάβο, αντιλαμβάνομαι έναν πολύ μεγάλο σαργό να τσιμπολογά τον βράχο. Το ψάρι δεν έχει αντιληφθεί την παρουσία μου. Σημαδεύω αστραπιαία και όταν με αντιλαμβάνεται κάνει για να φύγει, τον προλαβαίνει η βέργα. Από την ορμή που έχει η βέργα συμπαρασύρει και τον σαργό προς το κόψιμο. Όμως μια κωλοτούμπα που κάνει ο σαργός, καταλαβαίνω ότι η βολή ήταν εκεί που έπρεπε. Όντως με το που μαζεύω το σχοινί, παρατηρώ ότι τον έχω πετύχει πίσω από το μάτι...
 |
| Ο 2ος του κιλού (970 γρ.)... |
Το ψάρι είναι μεγάλο, κοντά στο κιλό (970 γρ!!!). Χαρές και πανηγύρια, Ευχαριστίες κλπ.
"Λαβράκια δεν έχουμε δει...Μήπως είναι η μέρα των σαργών???" αναρωτήθηκα. Τακτοποιώ το ψάρι και συνεχίζω. Δεν έχω προλάβει να οπλίσω, όταν κάτω από τα πέδιλα κοντοστέκεται ένα καλός κακαρέλος. Χωρίς πολλά-πολλά βυθίζομαι λίγο σημαδεύω και ρίχνω. Αυτή την φορά η κάθετη βολή είναι πετυχημένη.
 |
| Ο κακαρέλος... |
Μαζεύω τον κακαρέλο και συνεχίζω. Μετά από μερικά συρτά καρτέρια, μου έρχεται ένας σαργός. Το ψάρι είναι νευρικό κι όταν αποφασίζω να του ρίξω είναι πλέον αργά και φυσικά αστόχησα. Γρήγορο καρτέρι στο μπροστινό κόψιμο, μήπως και υπάρχει κάτι καλό και δεν το έχω δει. Περιμένω-περιμένω και μετά από αρκετά δευτερόλεπτα εμφανίζεται μπροστά στην μύτη της βέργας ένας χάνος. Ένας δεύτερος είναι στα δεξιά μου και παρακολουθεί. Το πρώτο ψαράκι είναι τόσο κοντά που σπρώχνοντας απαλά το ψαροντούφεκο το ακουμπάει η βέργα και εκείνο πετάγεται για να πάει λίγο πιο πέρα και να ξαναγυρίσει να με δει. Χαμογέλασα και έφυγα για την επιφάνεια.
 |
| Γι' αυτό λέγεται χάνος!!! |
 |
| Ο 4ος των 640 γρ... |
Είναι ένας ακόμη υπέροχος αργός των 640 γρ!!! Μόνο κωλοτούμπες δεν έκανα. Έχω πάρει τον δρόμο του γυρισμού, εννοείται ψαρεύοντας. Σε κάποια στιγμή βλέπω στον βυθό μια ραχοκοκαλιά ψαριού. Βουτάω για την περιεργαστώ, αλλά να κάνω και καρτέρι. Δεν μπορώ να καταλάβω από τι ψάρι είναι. Καθώς συνεχίζω το καρτέρι έρποντας, πέφτω πάνω σε ένα κεφάλι από ρίκι.
 |
| ??? |
 |
| Τελικά ήταν ρίκι!!! |
"Τώρα κατάλαβα σε ποιον ανήκει η ραχοκοκαλιά..." σκέφτηκα. Κάνω ένα ακόμη καρτέρι και σέρνομαι λίγο μπροστά. Το κοπάδι με τις σάρπες, με είχε πάρει χαμπάρι και με το που βούτηξα, έφυγε μακριά. Περιμένω και βλέπω μια σκιά να με πλησιάζει στα δεξιά μου. Στρίβω απαλά το ψαροντούφεκο και περιμένω. Ο σαργός
στρίβει σχεδόν εκτός βολής. Εγώ ακίνητος. Υπάρχει κι ένας βράχος που τον καλύπτει κι έτσι παίρνει θάρρος και με πλησιάζει. Την ώρα που στρίβει να φύγει σκέφτομαι: " Ή τώρα ή ποτέ... " και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα περνάει σουβλάκι τον σαργό που είναι λίγο πιο μικρός από τον προηγούμενο (610 γρ).
 |
| Ο 5ος των 610 γρ. |
Χαρές και πανηγύρια... Λίγο πριν βγω αποφασίζω να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι σε ένα γνωστό-καλό σημείο. Βουτάω και κρύβομαι πίσω από ένα βράχο. Περιμένω λίγο και μετά σέρνομαι στην επόμενη προεξοχή του βυθού και περιμένω. Εκεί, ως δια μαγείας, έρχεται ένα καλός σαργός να δει αυτό το παράξενο πλάσμα που σέρνεται τόσο άτσαλα στον βυθό. Με το που πάει να τρίψει του ρίχνω και τον πίσω από το μάτι. Ο σαργός κάνει μια κωλοτούμπα και προσγειώνεται στον βυθό.
Ο τελευταίος των 580 γρ...
Είναι σαν τους τελευταίους (580 γρ.). Ευχαριστώντας τα Ουράνια για την απίθανη ψαριά, κολύμπησα προς την παραλία για να βγω. Θεώρησα ότι η εκπληκτική ημέρα είχε τελειώσει, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Σε βάθος ούτε δυο μέτρα, υπάρχει μια μεγάλη χελώνα Καρέτα-καρέτα. Κάθεται στον βυθό με το κεφάλι σκυμμένο. Δεν την ενοχλώ γιατί νομίζω ότι τρώει. Αλλά παρατηρώντας την, βλέπω απλώς δεν κουνιέται για να μην την δω και να την προσπεράσω.
 |
| Το κερασάκι της βουτιάς!!! |
"Ευκαιρία να κολυμπήσουμε μαζί!!!" σκέφτηκα και βούτηξα. Την πλησίασα ήρεμα και την έπιασα όσο πιο απαλά μπορούσα από το κέλυφος πίσω από τον σβέρκο της. Η χελώνα ξεκίνησε να κολυμπάει, εγώ βοηθούσα με τα πέδιλα και πήγαμε μερικά μέτρα βόλτα. Την άφησα ευχαριστώντας την νοερά και βγήκα.
 |
| Τέλος για σήμερα... |
Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και έφυγα. Μαγικό τέλος σε μια αναπάντεχα πετυχημένη ψαριά. Μπορεί η σημερινή σαργοψαριά να μην συγκρίνεται με εκείνων της Καρπάθου, αλλά για κολυμπητό ψαροντούφεκο στον Σαρωνικό είναι μια πολύ ωραία ψαριά!!!
Title: White Sea breams of the Saronic Bay!!!
Video & photos : Zacharias Skevofilax.
The changing weather along with the severe weather conditions got me thinking. Watching the weather report, I saw that the weather would changed overnight. From strong South winds to North moderate ones.
"Let's go for a very early morning and shallow fishing??? We will find surprises Zac!!!" I said to myself and started arranging the spearfishing gear. I loaded them into the car and all was set. The dawn found me γgetting dressed at the chosen fishing spot. The weather was exactly as the forecast said, light Northerly winds. I eagerly dived in and started the ambushes. I coveted sea bass (Dicentrarchus labrax) and other trophies. Unfortunately I didn't see a single small sea bass. But... let's take things from the beginning.
The sea was a bit cold, 16οC and quite cloudy, or rather ideal cloudy. The sea was as blurry as I wanted it to be. As I dived, on the rocks of the beach there was a common sole (Solea vulgaris) playing dead. (1st Picture: It was playing dead...). It had disguised itself and was waiting for me to pass, so it could continue hunting. I got as close as I could to get the video shot I wanted and then I left it alone. The first dives were completely fruitless, Salema porgy (Sarpa salpa), Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) and small white sea breams (Diplodus sargus). I didn't mind and continued enjoying the dive, the solitude and the quietness that prevailed. At some point, I had reached a familiar small cliff on the bottom. In one side of the cliff, there is a deep groove that rarely had any fish. I searched it, but found nothing, it was empty. As I was looking ahead on the bottom, there was a good white sea bream a little further away, munching on some treats it had found. I continued my dive, letting my weights descending me without moving the flippers. The white sea bream continued to nibble the rock. When it realised my presence, got confused and didn't know what to do. By doing so, it gave me all the necessary time to aim and the moment it was about to leave, I pulled the trigger. The spear hit the fish diagonally in the middle of its body and I had caught the 1st fish of the day. It was a 400 gr. white sea bream. (2nd Picture: The 1st White Sea bream of 400 gr...).
"We're off to a good start Zac..." I said to myself smiling. Several ambushes followed without success, when a fine white sea bream was hidden under a rock. I lower the power to the speargun and dived. As I was approaching the rock, the white sea bream poked its head out. It realised that I was approaching and from its nervous movements, I understood that it would leave. I aimed as best as I could and pulled the trigger. Of course I missed it.
"It's okay...let's keep going..." I said to myself. I had reached a small cape, where there is a sharp cut on its back side. I had caught some nice fish here in the past, but I must crawl on he sea bed pulling my self with my hands, without using my flippers. So I dived and crawled looking around. As I passed the cape, I noticed a very large white sea bream nibbling on the rocks. The fish had not noticed my presence. I aimed in a flash and when it realised my presence and started to leave, the spear caught up with it. Due to the momentum of the spear, it pushed the fish towards the other side of the small cape and I lost it from my site. But a backflip made by the white sea bream, I understood that the shot was where it should be. As I reeled in the rope, I saw that I had hit it behind the eye... (3rd Picture: The 2nd and biggest of 970 gr...). The fish was big, close to the kilo (970 gr!!!). Joys and celebrations, Thanking the Heavens, etc.
"We haven't seen sea bass...Is it the day of the white sea breams???" I wondered. I arranged the fish and continued. Just as I armed the speargun, I saw a good two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) standing under the flippers. Without doing much, I sank a little and pulled the trigger. This time the vertical shot was successful. (4th Picture: The two-banded sea bream...). I collected the two-banded sea bream and continued. After a few ambushes, a white sea bream came towards me. The fish was nervous and by the time I decided to shot it was too late and of course I missed it. Quick ambush on the front cut, maybe there was something good out there that I hadn't seen. I waited and waited, and after several seconds a Comber-fish (Serranus cabrilla) appeared in front of the tip of the spear. A second one was on my right watching. The first fish was so close that by gently pushing the speargun, the spear touched it and it jumped to go a little further away and turned to see me again. I smiled and left for the surface. (5th Picture: That is why it is called comber-fish!!!).
"Due to the fact that the fish are scared, the shot must be made when as the fish is approaching, because if it turns it will run away with incredible speed and we are going to loose it Zac..." I said to myself. So in one of the next ambushes, I dived in and waited as usual. I moved forward a little and waited. Again, a little ahead and waiting. I let the Salema porgy and Streamlined spinefoot to pass undisturbed and waited. After a while a good white sea bream came up to me. As soon as it began to turn, I shot it. The spear hit it just behind the gills and I'd caught another fish. (6th Picture: The 4th of 640 gr...). It was another great 640 gr. white sea bream!!! I was literally dancing in the sea. I had taken the way back, by fishing of course. At some point I saw a backbone of a fish on the sea floor. I dived to examine it, but also to end up with an ambush I couldn't tell from what fish it was.(7th Picture: ???). As I continue the ambush crawling, I bump into a head of a Little tunny (Euthynnus alletteratus). (8th Picture: It is a Little tunny!!!).
"Now I know whose the backbone belongs to..."I thought. I did another ambush and crawled forward a bit. The school of Salema porgy had seen me and as soon as I dived, it swam away. I waited and saw a shadow approaching me to my right. I turned the speargun gently and waited. The white sea bream turned away of the range of the shot. I remained motionless. There was a rock that gave some cover to the fish, so it felt safe and approached me. As it turned to leave I thought: "It's now or never..." and pulled the trigger. The spear skewered the white sea bream, which was a little smaller than the previous one (610g). (9th Picture: 5th and 610 gr...). Joys and celebrations... Just before going out I decided to do one last ambush at a known-good spot. I dived and hid behind a rock. I waited a bit and then crawled to the next ledge of the seabed and waited. There, as if by magic, a good white sea bream came to see the strange creature that was crawling awkwardly on the bottom. As soon as it started to turn, I shot it behind the eye. The white sea bream did a somersault and landed on the sea bed. (10th Picture: 6th and 580 gr...). It was almost like the last ones (580g.). Thanking the Heavens for the incredible fishing expedition, I swam towards the beach to get out. I thought the amazing day was over, but I was counting without the innkeeper, as they say. At a depth of not even two meters there was a large loggerhead sea turtle (Caretta caretta). The turtle sat on the seafloor with its head down. I didn't bother it because I thought it was eating. Watching closer, I realised that it was not moving and waiting for me to pass. (11th Picture: The best encounter of the day!!!).
"Great chance to swim together!!!" I thought and dived. I calmly approached the turtle and grabbed it as gently as I could by the shell behind its neck. The turtle started swimming, I helped with the flippers and we traveled a few meters. I left it thanking it mentally and went out. I took the necessary photos I wanted and left. Today's white sea bream fishing may not be comparable to those of Karpathos, but for spearfishing in the Saronic Bay, I caught very nice fish !!! (12th Picture: Done for today...).
