Ένα πασχαλινό οδοιπορικό στην Κάρπαθο.

Το χωριό μου η Αρκάσα στο βάθος το Φοινίκι!!!

Επιτέλους  ήρθε το φετινό Πάσχα για να πάω στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Η μακρινή της απόσταση από την Αθήνα είναι η ευχή  αλλά συνάμα και η κατάρα της. Κατάρα, γιατί είναι πολύ μακριά και δεν βολεύει για να πάει κάποιος για ένα σαββατοκύριακο. Το καράβι κάνει πάρα πολλές ώρες να φτάσει και το αεροπλάνο κοστίζει αρκετά. Ευχή, γιατί είναι μακριά και πολλά μέρη της είναι ακόμη παρθένα. Έτσι περιμένω τις μεγάλες αργίες ή τις διακοπές για να πεταχτώ κοντά της.

Η Αρκάσα και στο βάθος το Παλιόκαστρο...

Σαν νησί έχει, μεταξύ άλλων, και την περίφημη Όλυμπο. (Στην ντόπια διάλεκτο λέγεται Έλυμπος.) Όποιος την επισκεφθεί θα ακούσει κομμάτια της Δωρικής διαλέκτου! Ναι καλά διαβάσατε. Θα ακούσετε τα γαρ, τα τις και άλλα πολλά. Έχει εκπληκτικές νοστιμιές, όπως και όλο το νησί βέβαια. Αυτό όμως που με τρελαίνει στην Κάρπαθο (πέραν των ψαριών της), είναι οι αμέτρητες εκπληκτικές παραλίες της. Έχει παραλίες για όλα τα γούστα. Θέλετε οργανωμένες με ομπρέλες και καντίνες. Θέλετε να είστε ολομόναχος/η σε μικρές παραλίες, μεγάλες…. Ότι θέλετε, όλες έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Πρασινογάλαζα νερά!!! 

Μπορεί να ακούγομαι προκατειλημμένος επειδή την αγαπάω πολύ, αλλά ρωτήστε κάποιους που την έχουν επισκεφθεί. Θα δείτε ότι δεν υπερβάλω. Αν όμως την επισκεφθείτε αφιερώστε της τουλάχιστον μια εβδομάδα και δεν θα το μετανιώσετε.   

Έφτασα αργά το Σάββατο. Έτσι δεν υπήρχε περίπτωση έστω για μια σύντομη βουτιά. Την Κυριακή των Βαΐων όμως δεν υπήρχε περίπτωση να μην βουτήξω. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 6 το πρωί, αλλά εγώ σηκώθηκα με τα χίλια βάσανα στις 7:30. Ήταν όλα τόσο ήσυχα που δεν σου έκανε καρδιά να ξυπνήσεις. Στις 8:30 βουτούσα. Είχε έναν υπέροχο νοτιά και έτσι πήγα για ρηχά καρτέρια σε έναν από τους αγαπημένους μου τόπους. Έψαξα κάτι γνώστες πλάκες για κανένα ροφό αλλά δεν βρήκα τίποτα. 

Πλακώθηκα στα καρτέρια και έπιασα 5 μεγάλους σαργούς, 2 σάρπες και τρεις σκάρους. ‘Όλα μαζί ήταν περίπου 8 κιλά. Η πρώτη μέρα είχε πάει υπέροχα. Φάγαμε το μεσημέρι και εγώ πήγα για να ξαπλώσω καμιά ωρίτσα. Τελικά κοιμήθηκα τρεις ώρες!!! Όταν ξύπνησα ο πατέρας μου καθάριζε τα ψάρια. "Γιατί τόση βιασύνη; Ούτε φωτογραφία δεν τα βγάλαμε…" τον ρώτησα. "Θα φέρεις άλλα αύριο!!!" μου απάντησε.

Ο μπαμπάς εν δράσει.. 

"Μπράβο σιγουριά!!" σκέφτηκα. Το βράδυ πέρασε ήσυχα και πήγαμε για ύπνο.

Ξημέρωσε η Μεγάλη Δευτέρα και εγώ σχεδίαζα να πάω ψάρεμα το μεσημέρι σε έναν βαθύ τόπο. Καθώς πήγαινα για το πρωινό άκουσα την μοναξιά της κουζίνας!! Η μητέρα μου είχε βάλει στο CD player όλο της το ρεπερτόριο…. Από τον "Κυρ Αντώνη" του Χατζηδάκη μέχρι το "λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και το αγόρι μου" με την Μαρινέλλα. Και όλα αυτά την ώρα που ετοίμαζε τους νηστίσιμους λαχανοντολμάδες. Πότε-πότε συνόδευε και τον εκάστοτε τραγουδιστή/στρια. Πολλά από αυτά τα τραγούδια τα ακούγαμε και όταν ήμασταν στην Αιθιοπία. Έτσι έχουν μια ιδιαίτερη αξία για εμάς. Εμένα μου φέρνουν πολλές μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια, τα οποία νοσταλγώ. Όταν ήρθε η ώρα φόρτωσα τον εξοπλισμό μου και πήγα στην παραλία. Όμως το σκούτερ αρνιόταν πρισματικά να πάρει μπρος και έτσι τα μάζεψα και οδήγησα μέχρι τον κάβο. Εκεί ανακάλυψα ότι είχα ξεχάσει να πάρω την υποβρύχια κάμερά μου. Αφού ετοιμάστηκα βούτηξα. Έκανα μερικές βουτιές για να "ανοίξω" και βλέπω έναν ροφό 2-3 κιλά να χώνεται σε μια τρύπα. Βουτάω και βλέπω το ψάρι. Σημαδεύω εγκέφαλο και πατάω την σκανδάλη. Τραβάω την βέργα και έρχεται άδεια. Πως έχασα το ψάρι δεν ξέρω. Ξεκινώ για τα βαθιά και ενώ έχω φτάσει στον τόπο, αισθάνομαι ότι είμαι πολύ ελαφρύς. Γυρίζω να δω την σημαδούρα μου, αλλά έχει κοπεί η πετονιά και η σημαδούρα είναι καμιά εκατοστή μέτρα μακριά και την παίρνει ο ελαφρύς νοτιάς. "Να δω τι άλλο θα μου συμβεί σήμερα…" σκέφτηκα και άρχισα να κολυμπάω γρήγορα για να την προφτάσω. Την έπιασα και την έδεσα στο βαρίδι της. Κολυμπάω πίσω φτάνω στον τόπο και αρχίζω τις βαθιές βουτιές. Έλα όμως που τα πνευμόνια μου αντιδρούν. Εδώ και δύο εβδομάδες είμαι λίγο κρυωμένος και δεν λέει να φύγει η γρίπη. Κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι είναι η γρίπη των πτηνών. Δεν ξέρω αν είναι η γρίπη των πτηνών ή των χοίρων ή της αντιλόπης και του ελέφαντα μαζί.... Το καλό είναι ότι δεν είχα καθόλου πυρετό και έχει υποχωρήσει αρκετά μετά από τόσο καιρό. Με το ζόρι έφτασα στα -23,7 μ. Δεν είναι ότι το βάθος είναι μικρό τέτοια εποχή, είναι ότι εγώ δεν αισθανόμουν καλά. Από ψάρια δεν είδα και τίποτε σπουδαίο. Ένας δίκιλος που πήγε στα πολύ βαθιά και ένας 3-4 κιλά ροφός που λόγω της θολούρας δεν μπόρεσα να βρω που τρύπωσε. Αυτός ήταν η αιτία που βούτηξα σε αυτά τα μέτρα. "Αφού είναι έτσι τα πράγματα πάμε για προπόνηση" είπα στον εαυτό μου. Πλακώθηκα στις βουτιές, στο γρήγορο κολύμπι και τράβηξα για να βγω. Λίγο πριν βγω, η ματιά μου κάτι έπιασε. Σε ένα δεμάτι από φύκια, καθόταν μέσα ένας σικυός. Πλησίασα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και έπιασα ένα μισόκιλο ψάρι. Η Κάρπαθος έχει πολλούς σικυούς μέσα στις φυκιάδες. Όμως ποτέ δεν μπόρεσα να δω έναν. Ειδικά τα καλοκαίρια τους ακούω όταν κάνω καρτέρια, αλλά ποτέ δεν έχω δει κανένα. Έχω πάει και σε διαφορετικές ώρες. Έχω ψάξει μήπως και τους βρω. Τίποτα!!! Τελικά την πλήρωσε ο σικυός. Βγήκα έφαγα κάτι κρεατοπιττάκια της μητέρας μου και πήρα δρόμο για το σπίτι. Μονό που σκεφτόμουν τους λαχανοντολμάδες, μου έτρεχαν τα σάλια. Όταν τελικά κάθισα στο τραπέζι, το πιρούνι έβγαλε φωτιές και οι λαχανοντολμάδες υπέστησαν μεγάλες απώλειες!!!

Μεγάλη Τρίτη έχει ψώνια το πρωί στην πρωτεύουσα του νησιού. Έτσι όταν επιστρέψαμε ετοιμάστηκα για μια σχετικά μικρή βουτιά. Θα πήγαινα σε ένα μέρος όπου το βαθύτερο σημείο είναι στα 20 μ. Έχει κάτι ωραίες πλάκες που κατά καιρούς μου έχουν δώσει πολύ μεγάλους ροφούς! Βούτηξα και έψαξα όλες τις πλάκες. Τα πνευμόνια μου ήταν κάπως καλύτερα, αλλά οι ροφοί έλειπαν. Με εξαίρεση δυο μικρά ψάρια, που δεν τα πείραξα, δεν υπήρχε τίποτα. Μέσα σε μιάμιση ώρα το ψάρεμα είχε τελειώσει. Πήγα σπίτι και επιτέθηκα μετά μανίας στα μαγειρεμένα σαλιγκάρια της μητέρας μου…..

Μεγάλη Τετάρτη ήταν ημέρα ξεκούρασης. Βοήθησα τον πατέρα μου στις διάφορες δουλειές στον μπαξέ του.

ο Farmer John επί τω έργω...

Κατόπιν έπαιξα με τις γάτες μας, τις χάιδεψα και χάζεψα τα τέσσερα καινούργια μας γατάκια. Το απόγευμα πήγα για να αναπληρώσω το κενό που είχα προκαλέσει στην κατσαρόλα με τα σαλιγκάρια. Ξέροντας που να ψάξω, μάζεψα σε μια ώρα μια σακούλα. Αυτά μάλλον θα τα απολαύσουμε το καλοκαίρι….

Η καινούργια μαμά...

Μεγάλη Πέμπτη εννοείται ότι θα βουτούσα. Ξύπνησα χαράματα και πήγα με το αυτοκίνητο σε έναν δύσκολο και πολυψαρεμένο τόπο που εκτιμώ ιδιαίτερα. Τα ψάρια του είναι τρομαγμένα, αλλά αν σου τα Δώσει είναι ένα κι ένα. Ξεκίνησα με καρτέρια και άρχισα να πιάνω το ένα πίσω από το άλλο. Έπεισα 6 σαργούς, 8 σκάρους και τέσσερις σάρπες. Στο τελευταίο καρτέρι στα ρηχά είδα ένα θέαμα που έχω χρόνια να το δω. Μεγάλα κοπάδια από διάφορα ψάρια (σκάροι, σαργοί, σάρπες, γερμανοί και πολλοί κέφαλοι) να περνούν από μπροστά μου. Είχα την ευκαιρία να πιάσω μερικά, αλλά για να μην χαλάσω την απερίγραπτη ομορφιά του όλου σκηνικού, είπα να το απολαύσω και να μην πατήσω την σκανδάλη!!!! Αυτός ο καταπληκτικός, ζωντανός θαλάσσιος πίνακας πηγαινοερχόταν μπροστά μου απλώνοντας όλο του το μεγαλείο. Ξεκόλλησα από τον βυθό και πήρα μια ανάσα γρήγορη και κώλυσα πάλι στον πάτο μερικά μέτρα πιο μπροστά. Το ίδιο συνέβει άλλες δύο φορές. Όταν όμως ξαναπήρα ανάσα τα κοπάδια τράπηκαν σε φυγή. 

Τότε αποφάσισα να πάω να ψάξω κάποιες πλάκες που στο παρελθόν μου είχαν δώσει μεσαίους και μεγάλους ροφούς. Στην πρώτη πλάκα είδα από μακριά να τρυπώνει βιαστικά ένας μεγάλος σαργός. Βούτηξα χωρίς να κάνω καλή εξίσωση, για να μην τρομάξει το ήδη τρομαγμένο ψάρι από την φασαρία της εξίσωσης, και έπιασα ένα σαργό του κιλού. Στις διάφορες πλάκες έπιασα άλλους τέσσερις σαργούς, τρεις από τους οποίους ήταν περίπου κιλό ο καθένας. Σε μια βολή μέσα σε μια πλάκα, ενώ σημάδευα έναν σαργό, έπιασα κατατύχη και μια μεγάλη σάρπα μαζί με τον σαργό! Έπιασα και δύο κεφάλους που κρυβόντουσαν ανάμεσα στις πέτρες και λίγο πριν βγω το σουξέ τελείωσε με δύο μεγάλες σουπιές. Κοίταξα το καταδυτικό μου ρολόι και έδειχνε 186 βουτιές μέσα σε τεσσερισήμισι ώρες! Μπορεί η Κάρπαθος να μην μου έδωσε τον ροφό που έψαχνα, αλλά στα άσπρα ψάρια της ήταν κάτι παραπάνω από γενναιόδωρη.  

Μεγάλη Παρασκευή είναι μέρα ξεκούρασης, αλλά με πονάει το αφτί μου. Εκείνη η μισή εξίσωση μου είχε κάνει την ζημιά της. Ελπίζω να μην κρατήσει πολύ. Το απόγευμα επιτάφιος όπως αρμόζει στην παράδοσή μας. Η μέρα κύλισε πολύ ήρεμα.

Ξύπνησα νωρίς το Μεγάλο Σάββατο με έναν βαρύ ουρανό γεμάτο σύννεφα. Μετά από λίγο έβρεχε. Τότε μας έφεραν και το κατσικάκι για το αυριανό τραπέζι. 

Η μαμά επί τω έργω...

Στην Κάρπαθο το έθιμο είναι να το κάνουν γεμιστό στο φούρνο. Όσοι είναι τυχεροί και μερακλήδες το αργοψήνουν σε φούρνο με κλιματόβεργες και γίνεται πεντανόστιμο! Όχι πως της μάνας μου υστερεί σε τίποτα. Ίσα-ίσα… Αφού το έκοψε ο πατέρας μου κατά παραγγελία της σεφ μας, εγώ βγήκα έξω να απολαύσω την βροχή. Το βρεγμένο χορτάρι μύριζε τόσο υπέροχα. Κάθισα και απόλαυσα αυτό το υπέροχο τοπίο. Μόνο κατά την άνοιξη μπορεί κανείς να δει την Κάρπαθο τόσο πράσινη. 

Με εξαίρεση την βόρια Κάρπαθο που έχει ένα μεγάλο πευκοδάσος και κάτι κέδρους στα νότια της, η υπόλοιπη είναι κατάξερη. Το αφτί μου με ενοχλούσε και έτσι δεν θα πήγαινα για βουτιά. Μετά από λίγο σταμάτησε η βροχή και αποφάσισα να πάω να μαζέψω πάλι σαλιγκάρια. Αυτή την φορά ήταν πιο εύκολα τα πράγματα, γιατί τα σαλιγκάρια είχα βγει λόγω της βροχής. Καθώς τα μάζευα αναρωτήθηκα γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω; Τότε μου ήρθε μια φλασιά. Δεν είναι το μάζεμα των σαλιγκαριών που με ευχαριστεί, αλλά η όλη διαδικασία που είμαι μέσα στην φύση! Μύριζα τα βρεγμένα χόρτα, ακουμπούσα το χώμα με τα χέρια μου, άκουγα τα κύματα της θάλασσας… Υπήρχε μια απίστευτη ηρεμία στο όλο τοπίο, μια απόλυτη θα έλεγα ησυχία, που σου ηρεμεί το μυαλό, το πνεύμα, τον νου. Δεν ξέρω πόση ώρα είχα μείνει σε αυτή την έκσταση, μέχρι που άκουσα την μητέρα μου να με φωνάζει. Ήταν η ώρα να ταΐσω τις γάτες μας. Φυσικά θα έπεφτε και το ανάλογο χάιδεμα που τόσο μου αρέσει και όπερ και εγένετο…. 

Όλο το ασκέρι μαζεμένο...

Το βράδυ στην ανάσταση έγινε το έλα να δεις από τα βαρελότα και τις κροτίδες. Όμως θα πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν πολύ λιγότερα από άλλες χρονιές και τα βεγγαλικά ήταν πολύ περισσότερα.

Η Κυριακή του Πάσχα μας υποδέχτηκε συννεφιασμένη. Που και που έβγαινε ο ήλιος. Το αφτί ήταν αρκετά καλά αλλά όχι τελείως καλά. Είπα να του δώσω λίγο χρόνο παραπάνω και να πάω το απόγευμα. Έφερα και την θεία Σοφία (την μεγαλύτερη αδελφή του πατέρα μου) και φάγαμε του σκασμού οικογενειακώς. 

Τα δύο αδελφάκια.....

Ρημάξαμε το κατσικάκι, την γέμιση, τις πατάτες και την σαλάτα. Μετά κατέφθασε και το παγωτό και έκλεισε το όλο θέμα με έναν βαθύ μεσημεριάτικο ύπνο. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση για βουτιά. Όταν ξύπνησα έκανα έναν περίπατο για να την αποχαιρετίσω. Τις έδωσα ραντεβού για το καλοκαίρι και γύρισα σπίτι για να μαζέψω τα πράγματά μου.   
    

Ένα ακόμη υπέροχο Πάσχα είχε λάβει τέλος. Την επομένη θα έφευγα για την Αθήνα....