You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Karpathos windless!!!
Video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.
Φωτογραφία: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Ευθυμία Σκευοφύλαξ (μανούλα).
 |
| Μου έκανε την χάρη!!! |
Ο καιρός είχε πέσει τελείως κι αποφάσισα αυτήν την φορά να πάω λίγο πιο βαθειά, μήπως και... Έτσι λοιπόν διάλεξα τον ανάλογο ψαρότοπο, τα φόρτωσα στο αυτοκίνητο και.... Έφτασα εκεί που ήθελα και ξεκίνησε το ψάρεμα μου. Έκανα 2-3 βουτιές για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου και ξεκίνησα για τα βαθειά. Μετά από αρκετό κολύμπι και σε βάθος 10 περίπου μέτρων υπήρχαν δύο καλές εκπλήξεις. Δύο ροφοί, αφού με περιεργαστήκαν, τρύπωσαν κάτω από τα βράχια της περιοχής. Βουτώ για τον μεγαλύτερο, αλλά υπάρχει κι ένας τρίτος μικρούλης, που δεν έχω δει, και με μπερδεύει. Το ψάρι είναι πολύ κινητικό και μου τραβάει την προσοχή για κάποια δευτερόλεπτα, με συνέπεια να δώσει την ευκαιρία στο μεγαλύτερο ψάρι να χωθεί μέσα στην τρύπα του, σηκώνοντας την άμμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να δω τι γίνεται κάτω από την πλάκα. Αποφασίζω να κάνω μια βόλτα τριγύρω και να ξαναέρθω όταν καθαρίσει η πλάκα. Ξέρω την συγκεκριμένη πλάκα, η οποία έχει κι άλλη είσοδο.
"Λες να έχει πάει από την πίσω πλευρά????" αναρωτήθηκα. Αφού πέρασαν περίπου 10' βούτηξα στο τέλος της πλάκας. Με το που κοίταξα στο σημείο που συνήθως κάθεται το ψάρι, εκεί είδα μια μούρη να με κοιτάει. Σημαδεύω κεφάλι και πατώ την σκανδάλη. Το ψάρι κινείται αλλά η βέργα το πετυχαίνει κάτω από το μάτι και το περνάει σουβλάκι. Μην μπορώντας να κουνηθεί, τράβηξα την βέργα και βγήκε πολύ εύκολα.
 |
| Με ξεγέλασε, ήταν ο μεσαίος... |
"Μάλλον είναι το μεσαίο ψάρι." είπα στον εαυτό μου. Όντως ήταν (1,8 κιλά). Άφησα λίγο χρόνο να περάσει και μετά βούτηξα από την άλλη πλευρά. Κοιτώντας μέσα, είδα άλλη μια μούρη να με κοιτάει. Χωρίς πολλές σκέψεις πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα τραντάχτηκε, αλλά στο τράβηγμα μου, ήρθε απλά λίγο έξω. Σχεδόν το 1/3 της βέργα ήταν έξω από την πλάκα, αλλά η υπόλοιπη δεν..... Βουτάω μετά από λίγο και διαπιστώνω ότι ο ροφός έχει ψεύτο-βραχώσει στα δεξιά. Φαίνεται το κεφάλι του. Αποφασίζω να πάρω το δεύτερο ψαροντούφεκο που έχω στην σημαδούρα και να του ρίξω. Έτσι θα μου είναι πιο εύκολο να μανουβράρω το ψάρι. Την ώρα που ετοιμάζομαι να βουτήξω στον ροφό, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση σε μια πέτρα λίγο πιο πέρα. Ένας ωραίος σαργός προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από ένα βραχάκι. Όμως δεν τον χωράει με συνέπεια να φαίνονται τα πλαϊνά του πτερύγια. Αφήνω τον ροφό και βουτάω στον σαργό. Τον πλησιάζω όσο πιο ήσυχα μπορώ από την πλευρά που δεν με βλέπει. Με το που μπαίνω στο πεδίο βολής, στρίβω τον βλέπω και του ρίχνω στην μέση. Έπιασα ένα ωραίο σαργό (650γρ.) και ποτέ δεν κατάλαβα τι γύρευε εκεί αυτό το ψάρι.
 |
| Τι γύρευε εκεί??? |
Λίγη ξεκούραση και βουτιά στον ροφό. Τον βλέπω, σημαδεύω και ρίχνω, αλλά το ψάρι πάλι δεν βγαίνει. Βουτάω μερικές φορές και εξετάζω τι χρειάζεται να κάνω για να βγει. Η αιτία είναι ότι ο όγκος του ροφού. Τραβώντας στην ευθεία το ψάρι δεν χωράει να βγει. Χρειάζεται να πάει πιο αριστερά που υπάρχει περισσότερο ύψος στην πλάκα για να βγει. Κάνω μια σύσκεψη με τον εαυτό μου και αποφασίζω να τον σπρώξω με το ψαροντούφεκο και να τον τραβήξω έξω. Όντως μετά από λίγο, τον σπρώχνω με το ψαροντούφεκο, και αμέσως τον τραβάω προς τα αριστερά.... και το ψάρι έρχεται στα χέρια μου. Είναι ένας ροφός τεσσάρων κιλών (3,8 κιλά). Εντύπωση μου έκανε ότι και οι δύο βολές ήταν κάτω από το μάτι του ψαριού, αλλά και παράλληλες. Ο ροφός δεν μπορούσε να κινηθεί λόγω που και οι δύο βέργες τον είχαν περάσει σουβλάκι. Απλά ο όγκος του ήταν η αιτία που δεν έβγαινε το ψάρι.
 |
| Αυτός μάλιστα... |
Όλος χαρά, τον τοποθετώ στην σημαδούρα μαζί με τα άλλα δύο ψάρια και τραβάω ένα βίντεο, θεωρώντας ότι τα ψάρεμά μου έχει τελειώσει. Όταν τελειώνω, διαπιστώνω ότι ένα μεγάλο κίτρινο μπαρμπούνι έχει τάσεις αυτοκτονίας και τριγυρνάει κάτω από τα πέδιλα μου. Βουτάω, σημαδεύω και του ρίχνω, πιάνοντάς το. Κι όλα αυτά σε περίπου μια ώρα βουτιάς!!!
"Ας βγούμε Ζακ, αλλά ας μην ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο...." είπα στον αυτό μου. Έτσι ανοίχτηκα λίγο και πήρα τον δρόμο του γυρισμού, κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο. Ξέροντας καλά το μέρος, επιλέγω κάποιες πέτρες να τις ψάξω. Στην πρώτη κιόλας πλάκα, βλέπω έναν εξίσου ωραίο σαργό. Πίσω του υπάρχει κι ένα μεγάλο λεοντόψαρο. Κατεβαίνω ρίχνω στον σαργό, ο οποίος από τα χτυπήματα του πετάγεται μέσα στα χέρι μου. Ήταν ένα ψάρι των 550 γρ.
 |
| Να και ο δεύτερος σαργός.... |
Στην επόμενη βουτιά, πιάνω και το λεοντόψαρο, το οποίο μόλις με είδε έτρεξε να κρυφτεί στην βαθειά σχισμή, αλλά δεν πρόλαβε. Εκεί είδα και δύο τροπικούς αχινούς.
 |
| Εσένα δεν στην χαρίζω... |
Τους τρύπησα και τους δύο με την βέργα του ψαροντούφεκου και τους αποτελείωσα με το μαχαίρι μου. Έχουν κατακλείσει τις θάλασσες μας, σφραγίζοντας τις τρύπες και τις σχισμές και δεν αφήνουν τα ψάρια να μπούν. Δεν έχουν φυσικούς εχθρούς και απλώνονται με απίστευτη ταχύτητα. Συνεχίζοντας είδα και τον γνωστό ροφό, ονόματι "Μπούλης". Είναι ένα ψάρι +15 κιλά και χώνεται σε μια τρύπα που χωράει ολόκληρο φορτηγό. Τον χαιρέτησα καθώς έτρεχε να κρυφτεί και πήγα λίγο πιο κάτω σε κάτι κοφτά υποβρύχια βράχια και σπηλιές. Κάποιες φορές έχω δει και πιάσει μεγάλα ψάρια εκεί. Έτσι λοιπόν όλος περιέργεια βούτηξα στην πρώτη γνωστή σχισμή. Υπήρχε ένα μελανούρι κι ένα λεοντόψαρο. Δεν ασχολήθηκα και συνέχισα στην πιο βαθειά σχισμή. Δυστυχώς δεν είχε μαύρα ψάρια αλλά ήταν γεμάτη μελανούρια. Αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν υπήρχε κάτι καλύτερο έπιασα ένα καλό μελανούρι.
 |
| Το πρώτο μελανούρι... |
 |
| Το τελευταίο μελανούρι... |
Στην επόμενη βουτιά πιάνω και το μεγάλο λεοντόψαρο που ήταν κοντά στο ένα κιλό. Γυρίζω πίσω στην πρώτη σχισμή και πιάνω το λεοντόψαρο που είχα δει κι άλλο ένα λίγο πιο βαθειά.
 |
| Το μεγάλο λεοντόψαρο... |
Είχα φτάσει κοντά στο σημείο που είχα βουτήξει και απόλυτα ικανοποιημένος από το ψάρεμά μου, βγήκα. Δυσάρεστη εντύπωση μου έκαναν οι παρά πολλοί τροπικοί αχινοί στα βαθειά. Ήταν τόσοι πολλοί που χρειάζεται να βουτήξει κανείς με μπουκάλες και να τους μαζέψει κανείς. Σε λίγα χρόνια, αν δεν γίνει κάτι να αλλάξει η κατάσταση, δεν θα έχει μείνει σχισμή για να φιλοξενήσει τα ψάρια της Μεσογείου!!!
 |
| Τέλος για σήμερα... |
Translation of the above article.
Title: Karpathos windless!!!
Video: Zacharias Skevofilax.
Photo: Zacharias Skevofilax, Efthimia Skevofilax (mamy).
(1st Picture: The weather did me a favour!!!)
The weather had calmed down and I decided to go a little deeper, in case that... So I chose the appropriate fishing spot, loaded my gear in the car and.... I got where I wanted and started my fishing. I did 2-3 dives to warm-up my lungs and started swimming for the deeper place. After a lot of swimming and at a depth of about 10 meters there were two good surprises. Two dusky groupers (Epinephelus guaza) after examining me, swam under the rocks of the area. I dived for the biggest one, but there was a third, little one, that I have not seen, and confused me. The fish was very mobile catching my attention for a few seconds, thus giving the bigger fish a chance to get deeper into its hole, lifting the sand. As a result, I could not see what was happening under the rock. I decided to swim around and come back when the sand had settled down. I know this plate, which has another entrance.
"Do you think it went so deep under that it would be possible to see the fish from the back entrance????" I wondered. After about 10 minutes I dived at the end of the rock. As I looked at the spot where the fish usually sat and I saw a known figure looking at me. I aimed at its head and pulled the trigger. The fish moved but the spear stroke it under the eye and passed it on like a skewer. Unable to move, I pulled the spear and it came out very easily. (2nd Picture: It fulled me, it was not the biggest fish...)
"It's probably the middle-size fish." I said to myself. It really was (1.8 kg). I let some time pass and then I dived from the other side. Looking inside, I saw another known figure looking at me. Without much thought I pulled the trigger. The spear was shaken violently, but as I tried to pull it, it just came out just a little. Almost 1/3 of the spear was out of the rock, but the rest did not... Looking closer, the head of the dusky grouper was visible. I decided to shoot it with the second speargun that I had on the buoy. This would make it easier for me to manoeuvre the fish. As I was getting ready to dive, my gaze caught a movement on a rock a little further. A nice white sea bream (Diplodus sargus) tried to hide behind a rock. But it did not fit so that its side wings were visible. I left the dusky and dived for the white sea bream. I approached it as quietly as I could, from the side it could not see me. As soon as I entered the shooting range, I turned, saw it and shot it in the middle of its body. I caught a nice white sea bream (550gr.). (3rd Picture: What it was doing there???). And I never understood what this fish was doing there. A little rest on the surface and a dived for the dusky. I see it, aimed and shot it for the second time, but still the fish did not come out. I dived a few times and looked at what I needed to do to get it out. The reason was that the fish was big. Pulling in a straight the fish could not come out because at that spot the rock narrow. It needed to go further to the left where there is more height on the rock to get it out. I had a meeting with myself and decided to push it with the speargun and then pulled it out. Indeed, after a while, I pushed the dusky, and immediately I pulled it to the left... and the fish came into my hands. It is a four kilo (3.8 kg) dusky grouper. I was impressed that both shots were under the eye of the fish, but also parallel. (4th Picture: This was the one...). The dusky grouper could not move because both spears had passed it like a skewer. Full of joy, I placed it on the buoy along with the other two fish and shot a video, thinking my fishing was over. When I finished, I saw that a large yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus) had suicidal tendencies as it was swimming under my fins. I dived, aimed and shot it, catching it. And all this happened in about an hour of fishing!!!
"Let's go out Zac, by following a different swimming path..." I said to myself. So I swam further away making a big circle on my way out. Knowing the place well, I chose some stones to look for. On the very first stone, I saw an equally beautiful white sea bream. Behind it there was a large lionfish (Pterois volitans). I shot the white sea bream, which was a fish of 550 gr. (5th Picture: The second white sea bream...). In the next dive, I caught the lionfish, which as soon as it saw me, ran to hide in the deep slit, but it was too late. (6th Picture: No favour to you...). There I also saw two tropical sea urchins (Diadema Setosum). I pierced both of them with the spear and finished them with my knife. They have over taken our seas, sealing holes and crevices and preventing fish from entering. They have no natural enemies and are spreading with incredible speed. Continuing I saw the well-known dusky grouper, named "Mpoulis". It was a fish +15 kg and swan into a hole that can fit an entire truck. I greeted him as it ran to hide and I went a little further down on some underwater cliffs and caves. In the past I had seen and caught big fish there. So out of curiosity I dived into the first known slit. There was a saddled sea-bream (Oblada melanura) and a lionfish. I did not bother and continued for the deepest underwater caves. Unfortunately I did not see any black fish (groupers) but it was full of saddled sea-breams. After making sure there was nothing better, I caught a good size saddled sea-bream. (7th Picture: The first saddled sea-bream...). The next dive was a little deeper. I knew a good slit that has given me some nice fish in the past. So I dived and approached it. I saw inside the slit a very large lionfish, but also a saddled sea-bream which was swimming away from the back of the slit. I swam around the rock and as soon as I saw the saddled sea-bream, I shot it and caught it near its tail. (8th Picture: The last saddled sea-bream...). In the next dive I caught the big lionfish that was close to one kilo. I went back to the first slit and caught the lionfish I had seen and one more a little deeper. (9th Picture: The biggest lionfish...). I had reached the point where I had started my fishing and completely satisfied with the outcome, I went out. The unpleasant surprise was the too many tropical sea urchins in the deeper waters. There were so many that one needs to scuba-dive to collect them. In a few years, if nothing is done to change the situation, there will be no holes and crevices left for the fish of the Mediterranean Sea!!! (10th Picture: Done for today...).
