Καρπάθικη πασχαλιά και σαργοψαριά #1. Easter in Karpathos island and many sea-bream spearfishing #1.

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Easter in Karpathos island and many white sea-bream while spearfishing #1.  

Video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ. 

Φωτογραφία: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Ευθυμία Σκευοφύλαξ (μανούλα).

Έφτασα αεροπορικώς στο αγαπημένο μου νησί και το αμάξι με το πλοίο θα έφτανε αργά το επόμενο απόγευμα. Έτσι είχα περίπου μιάμιση ημέρα για τα διάφορα, πριν ξεκινήσουν τα ψαρέματα. Αγκαλιές, φιλιά με τους γονείς.....

Ο χειμώνας ήταν πολύ κρύος με πολλές βροχές στο νησί και οι αγροτοδουλειές του All-weather John, πήγαν πολύ πίσω. Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες άρχισαν οι ζέστες. 

Το φυτώριο....

Στο φυτώριο μόλις που εμφανίστηκαν τα πρώτα φυλλαράκια και ο πατέρας μου άρχισε να ετοιμάζεται για τα φυτέματα. Κάποιες ντοματιές, κολοκυθιές, και μελιτζάνες τις είχε ήδη φυτέψει. Το θερμοκήπιο το είχε τελειώσει και περιμέναμε τα τροπικά φυτά του να μεγαλώσουν για να μεταφυτευτούν. 

Το θερμοκήπιο έτοιμο!!!

Έτσι δεν υπήρχαν και πολλές δουλειές για να παρέχω την βοήθειά μου. Έκανα μια μεγάλη βόλτα, θαυμάζοντας την λουλουδο-φορεμένη Κάρπαθο. 

Η λουλουδο-φορεμένη Κάρπαθος!!!

Είναι εκπληκτικό πως η φύση αλλάζει κατά την άνοιξη. Το νησί, όπως κι η υπόλοιπη Ελλαδάρα μας, ήταν καταπράσινο με απίστευτα χρώματα από τα διάφορα αγριολούλουδα. Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα και γύρισα σπίτι. 

Η επιλογή σπόρων...

Το καράβι αισίως έφτασε και τα σχέδια για εξόρμηση άρχιζαν να καταστρώνονται. Το μόνο εμπόδιο ο καιρός. Φυσούσε ένας πολύ ισχυρός ανατολικός άνεμος, που οι ριπές του μπορεί να έφταναν και τα 9 μποφόρ. Δύο πτήσεις από Αθήνα με ελικοφόρα αεροπλάνα δεν κατάφεραν να προσγειωθούν και γύρισαν πίσω!!! Χαράματα βρέθηκα στο νερό. Ήθελα να πάω στα βαθειά αλλά δεν το τόλμησα. Ο καιρός με είχε κυριολεκτικά καθηλώσει στα πολύ ρηχά. Ώρες-ώρες οι ριπές έπεφταν πάνω μου και εγώ νόμιζα ότι κάποιος μου έριχνε σφαλιάρα!!! Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενα. Στο πρώτο καρτέρι να ένας ωραίος σαργός. Σημάδεψα κι έριξα σίγουρος για την επιτυχία. Φυσικά αστόχησα!!! Μετά από λίγο, ενώ είμαι στην επιφάνεια δίπλα σε ένα ξενέρι, βλέπω ένα λαβράκι να με πλησιάζει. Είναι περίπου κιλό και δεν το ενοχλώ. Όμως πίσω του, αχνά φαίνονται δυό μεγαλύτερες σκιές. Δύο λαβράκια, το ένα είναι πάνω από δύο κιλά. Τα ψάρια είναι νευρικά, αλλά το μεγαλύτερο γυρίζει και το έχω κορνίζα. Σίγουρος πάλι, του ρίχνω και αστοχώ. Εκνευρισμένος με τον εαυτό μου συνεχίζω και βρίσκω μια καλή σουπιά, παραλλαγμένη ανάμεσα στις πέτρες, εύκολος στόχος. Σημαδεύω, ρίχνω και η σουπιά σκίζεται και την χάνω στα πολύ ρηχά. 

"Μήπως πρέπει να σοβαρευτούμε Ζάχο...." είπα στον εαυτό μου αυστηρά. Ξεκίνησα τα πολύ ρηχά καρτέρια και σερνόμουν στον βυθό. Γρήγορα έπιασα δύο καλούς σαργούς. 

Επιτέλους...

"Επιτέλους..." σκεφτικά. Καθώς ετοιμάζομαι να βουτήξω, παρατηρώ μπροστά μου μια μεγάλη ουρά σαργού και κινείται ανάμεσα σε δύο πέτρες. Πλησιάζω όσο πιο ήσυχα μπορώ και μόλις έχω μεγάλο στόχο ρίχνω και πιάνω ένα ακόμη σαργό των 510 γρ. 

Να κι ο δεύτερος...

Στο επόμενο καρτέρι συμβαίνει κάτι μαγικό. Ένα μεγάλο κοπάδι από σκάρους κάνει παρέλαση μπροστά μου. Έχει αρκετά μεγάλα ψάρια, αλλά το όλο σκηνικό είναι τόσο υπέροχο που δεν μπόρεσα να πατήσω την σκανδάλη. Απλά παρέμεινα στην θέση μου απολαμβάνοντας αυτήν την ζωντανή μαγεία που εξελισσόταν μπροστά μου. 

Μαγεία, πως να ρίξεις!!!

Μετά από μερικές βουτιές, μερικοί σκάροι ήρθαν μπροστά μου. Διάλεξα τον πιο μεγάλο κι έπεσα έναν σκάρο 680 γρ. Είχα παρατηρήσει στο μεγάλο κοπάδι των σκάρων, ότι ένας καλός σαργός κολυμπούσε ανάμεσα στο κοπάδι. Τον περίμενα στην επόμενη βουτιά. Όντως μετά από μερικά δευτερόλεπτα, έκανε αυτό που περίμενα και του απέβη μοιραίο. Στο επόμενο καρτέρι μου ήρθε το μεγάλο κοπάδι. Δεν τα πείραξα τα ψάρια και το κοπάδι ηρέμησε. Αυτή η ηρεμία τράβηξε ακόμη έναν σαργό από μακριά. Ο σαργός γλίστρισε ανάμεσα στους σκάρους, αλλά για κακή του τύχη τον είχα δει. Η βέργα πέτυχε τον σαργό στην πλάτη και το ψάρι ξάπλωσε πάνω στην επόμενη πέτρα. Η όλη φασαρία φόβισε έναν ακόμη σαργό που τρύπωσε κάτω από την πρώτη πλάκα που βρήκε. Βούτηξα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και έπιασα ένα μισόκιλο ψάρι. Έπιασα έναν σκάρο 800 γρ και έναν ακόμη τρυπωμένο σαργό. 

Να κι ο μεγάλος...

Όμως ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει κατεύθυνση. Έτσι με το που πέρασα τον κάβο για να βγω, βρήκα τον καιρό κόντρα. Τι να έκανα? Έπρεπε να διανύσω μια απόσταση 200μ. περίπου με κόντρα καιρό. Συνέχισα το ψάρεμα μου, προχωρώντας σιγά-σιγά. Σε μια βουτιά, είμαι ανάμεσα σε σκοτωμένα φύκια. Ο έντονος κυματισμός μου φέρνει δυσκολίες. Εγώ σέρνομαι στον βυθό με τα χέρια μου, προσπαθώντας να βρω κάποιο καλό ψάρι. Ενώ προχωρώ, αντιλαμβάνομαι ότι μπροστά και δεξιά μου, υπάρχει μια φαρδιά σκιά που τσιμπολογά. Σημαδεύω και ρίχνω. Το ψάρι τρέχει αλλά είναι πλέον αργά. Είναι ένας μεγάλος σαργός (650γρ). 

Ανάμεσα στα νεκρά φύκια...

Σχεδόν το ίδιο συνέβει και με έναν μεγάλο σκάρο (800γρ) ανάμεσα στα νεκρά φύκια. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής το ξέρω καλά και συνήθως το ψαρεύω πάντα με καιρό. Υπάρχουν μεγάλοι ογκόλιθοι, όπου κρύβονται καλά θηράματα. Όμως τα ψάρια είναι πολύ κινηγιμένα και χρειάζεται ειδιέτερη τεχνική για να έχεις κάποιο αποτέλεσμα. Εγώ έχω καταλήξει στο συρτό καρτέρι. Βουτάω και σέρνομαι στο βυθό, χωρίς να χρεισιμοποιώ τα πέδυλά μου όσο μπορώ. Έτσι λοιπόν στο πρώτο συρτό καρτέρι βλέπω κάποιους σκάρους να περνούν από μπροστά μου. Περιμένω να δω αν υπάρχει κάτι καλύτερο μεταξύ τους. Υπάρχουν κάποιοι γερμανοί (ψάρια) αλλά ούτε κι αυτοί με ενδιαφέρουν. Καθώς ετοιμάζομαι να προχωρήσω, διαπιστώνω ότι υπάρχει κι ένας καλός σαργός ο οποίος περιφέρεται. Σταματώ κάθε μου κίνηση, περιμένω και μόλις μου δίνει την ευκαιρία που περιμένω, πατάω την σκανδάλη. Ο έντονος κυματισμός σε συνδυασμό με την θολούρα είχε σαν αποτέλεσμα η βέργα να πετύχει τον σαργό χαμηλά στην κοιλιά. Ένας αγώνας άρχισε με δύο διαφορετικούς παίχτες. Εγώ σπεύδω να πιάσω τον σαργό (580 γρ), κι εκείνος χτυπιέται για να ξεψαρίσει. Τελικά τον πρόλαβα... 

Μόλις και τον πρόλαβα...

Συνεχίζω στο ίδιο μοτίβο. Διάφορα ψάρια εμφανίζονται τα οποία αγνοώ. Καθώς είμαι πίσω από έναν μεγάλο βράχο και πάω να βγω, ένας μεγάλος σαργός εμφανίζεται μπροστά μου. Το ψάρι κάνει να φεύγει κι εγώ ενστικτωδώς του ρίχνω. Κι αυτόν η βέργα τον βρίσκει χαμηλά στην κοιλιά κι ένας ακόμη αγώνας αρχίζει πάλι. Με γρήγορες κινήσεις τον φέρνω στα χέρια μου τον σαργό των 700 γρ. Δεν πίστευα στα μάτια μου με αυτά που συνέβησαν. 

Ο μεγαλύτερος όλων...στο παρατσάκ...

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καθώς ξεκουραζόμουν στην επιφάνεια της θάλασσας, αντιλαμβάνομαι κάποια κίνηση σε μια βαθειά τρύπα. Βουτώντας όσο πιο ήσυχα μπορώ και βλέπω τρεις σαργούς να κόβουν βόλτες αμέριμνοι. Σημαδεύω τον πιο κοντινό μου και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει κάθετα τον σαργό, κι εγώ φέρνω στην αγκαλιά μου άλλο ένα μισόκιλο ψάρι (490 γρ). 

Άμα σε θέλει...

Δέκα μέτρα πριν βγω, αποφασίζω να κάνω το τελευταίο καρτέρι μέσα στην θολούρα, πάνω στην άμμο. Έρχονται δύο μικρές μουρμούρες. Δεν ασχολούμαι μαζί τους και συνεχίζω να περιμένω. Μετά από λίγο εμφανίζεται μια μεγαλύτερη. Ρίχνω και πιάνω μια μουρμούρα 440 γρ. 

Καλώς την...

Εκεί είπα τέλος. Τι σαργοψαριά ήταν αυτή!!! Δεν περίμενα να είχε τέτοια επική κατάληξη το ψάρεμα μου, ειδικά έτσι όπως ξεκίνησε...

Όλα μαζί!!!

Translation of the above article. 

Title: Easter in Karpathos island and many white sea-bream while spearfishing #1. 

Video: Zacharias Skevofilax. 

Photo: Zacharias Skevofilax, Efthimia Skevofilax (mamy). 

I arrived by airplane at my favourite island of Karpathos but the car would arrive late the next afternoon by the ship liner. So I had about a day and a half to do different things, before the fishing started. Hugs, kisses with parents.....

The winter was very cold and rainy on the island and All-weather John's farming went far behind schedule. The weather had wormed-up during the last 2-3 weeks. In the seed-bed the first plants appeared and my father started preparing his planning what to grow. (1st Picture: The seed-bed...). He had already planted some tomatoes, zucchini, onions and eggplants. The greenhouse was ready and waiting for the tropical plants to be transplanted. (2nd Picture: The greenhouse is ready!!!). So my assistance was not needed. I took a long walk, admiring the flower-dressed Karpathos. (3rd Picture: The flower-dressed Karpathos!!!). It is amazing how nature changes during spring. The island, like the rest of Greece, was green with incredible colours from the various wildflowers. I took the photos I wanted and returned home. (4th Picture: Choosing seeds...)

The ship finally arrived and I started to plan about the first spearfishing excursion. The only obstacle was the weather. A very strong east wind was blowing, and from time to time was reaching up to 9 Beaufort. Two flights from Athens failed to land and returned!!! At sunrise I was in the water. I wanted to go for deep spearfishing, but the weather had literally pushed me to stay in very shallow waters. From time to time, the wind gusts fell on me and I thought that someone was throwing a cuff at me!!! Things did not turn out as I expected. In the first ambush, I saw to a nice white sea bream (Diplodus sargus). I aimed and pulled the trigger, full in confidence for a successful catch. Of course I missed!!! After a while, as I am on the surface next to a rock, I saw a sea bass (Dicentrarchus labrax) approaching me. It was about a kilo and I did not bother it. But behind it, two larger shadows appeared. They were two sea bass and the biggest one was over two kilos. The fish were nervous, but the biggest one turned in front of me. Sure again, I pulled the trigger and missed it too. Irritated with myself I continued and found a nice common cuttlefish (Sepia officinalis) tucked between the rocks, an easy target. I aimed at once, shot it and the cuttlefish was torn and I lost it in the very shallows. 

"Lets get serious Zac..." I said to myself sternly. I started the very shallow ambushes and crawled on the seabed. I quickly caught two nice white sea breams. (5th Picture: At last...). "At last..." I said. As I was getting ready to dive, I notice a big white sea bream's tail moving in front of me between two stones. I dived as quietly as I could and as soon as I had an adequate target I shot it and caught another white sea bream of 510 gr. (6th Picture: The second one...). Something magical happens in the next ambush. A large school of parrotfish (Sparisoma cretense) paraded in front of me. Among them there were some big fish, but the whole scene was so amazing that I could not pull the trigger. I just stayed in my position enjoying this living-magical scene that was unfolding in front of me. (7th Picture: The magical scene!!!). After a few dives, some parrotfish came in front of me. I chose the biggest one and got one that was 680 gr. I had noticed in the large school of parrotfish, that a good white sea bream was swimming among the school. I was waiting for it on the next dive. Indeed, after a few seconds, the white sea bream did what I was expecting and caught it. At my next ambush, the big school of parrotfish approached me again. I did not bother the fish and they calmed down. This calmness attracted another white sea bream from far away. The white sea bream slipped between the parrotfish, but I had seen it. The spear stroke the white sea bream on its back and the fish fell on the next stone. The whole commotion frightened another white sea bream that hid under the first rock it found. I dived as calmly as I could and caught a half kilo fish. I caught another parrotfish of 800 gr. and a sea bream too. (8th Picture: The biggest one...). But the weather had begun to change direction. So as I passed the cape to get out, I found out that the wind was blowing towards me. What could I do? I had to cover a distance of about 200 m with opposite wind. I continued my spearfishing, swimming slowly. In an ambush, I was among dead seaweed. The strong ripples made my spearfishing difficult. I crawled on the seabed using my hands, trying to find some good fish. As I crawled, I realised that in front and to my right, there was a wide shadow that nibbled the seafloor. I aimed and shot it. The fish tried to avoid the spear but it was too late. It was a large white sea bream (650gr.). (9th Picture: Among the dead seaweeds...). Almost the same happens with a large parrotfish (800gr.) that was among the dead seaweed too. I know very well this part of the route and I usually try to fish this spot with stormy weather. The seafloor is covered with large boulders, where nice prey is hidden. But the fish are very mobile and terrified and so a special technique must be implemented to get some result. I've come up with something out of the ordinary. I dive and crawl on the boulders, without using my fins to move as much as I can. I pull myself only with my hands. So in the first ambush I saw some parrotfish passing in front of me. I waited to see if there was anything better among them. There were some streamlined spinefoot (Siganus argenteus) but I was not interested in them either. As I prepare to move on, I saw a nice white sea bream that was following them. I stoped moving immediately, waited and as soon as it gave me the opportunity I was waiting for, I pulled the trigger. The intense ripple in combination with the blurry waters resulted in the spear found the sea bream low in its abdomen. A match started with two different players. I hurried to catch the white sea bream (580 gr.), as it was trying to get rid of the spear. I finally caught it... (10th Picture: Just in time...). I continued using the same pattern. Various fish appeared which I ignored. As I was behind a big rock, just before I crawled over it, a big white sea bream appeared in front of me. The fish tried to swim away as I instinctively pulled the trigger. The spear stroke the fish low in the abdomen too and another fight began. With quick movements, I brought it in my hands the 700 gr. white sea bream. (11th Picture: The biggest sea bream...). I could not believe my eyes with what was happening. As if all these were not enough, as I rested on the surface, my eyes caught some movements in a deep hole. Diving as quietly as I could and saw three  white sea breams moving carefree. I aimed the closest one and pulled the trigger. The spear stroke the sea bream vertically, and I brought in my arms another half kilo of fish (490 gr.). (12th Picture: If you are lucky...). Ten meters before I got out, I decided for one last ambush on the sandy seabed in the blurry waters. Two small striped sea-breams (Lithognathus mormyrus) approached me. I did not bother them and kept waiting. After a while a bigger one appeared. I shot it and caught a striped sea-bream 440 gr. (13th Picture: Wellcome...). At that moment I decided to get out. What a successful white sea bream spearfishing it was!!! I did not expect my fishing to have such an epic end, especially since it started... (14th Picture: All the trophies together...).