 |
| Βουτώντας μέσα στο ΦΩΣ!!! |
Το μετεωρολογικό δελτίο έλεγε ότι από την Δευτέρα το Καρπάθικο μελτέμι επέστρεφε δριμύτερο με 6-7 ΒΒΔ μποφόρ. Έτσι για να μην χάσω την βουτιά, είπα Κυριακάτικα να πάω νωρίς-νωρίς για ψάρεμα. Το ρολόι χτύπησε στις 5 και 50 πμ. Κοίταξα έξω, ήταν ακόμη σκοτάδι και ξαναξάπλωσα για μισή ώρα υποτίθεται. Την επόμενη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου, ήταν επτάμισι. Πετάχτηκα λες και είχα ελατήρια στα πόδια. Προς μεγάλη μου έκπληξη το μελτέμι είχε έρθει μια μέρα πιο νωρίς. Μπορεί να μην ήταν 6-7 μποφόρ, αλλά ήταν ένα πεντάρι γεμάτο. Αλλαγή σχεδίου. Όμως μια δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε. Η δεξιά μου αμυγδαλή με πονάει λίγο. Έτσι δεν ξέρω αν μπορώ να βουτήξω. Σίγουρα απέκλεισα τα πολύ βαθιά. "Θα πάω κάπου και αναλόγως βλέπουμε." σκέφτηκα. Θα ξεκινούσα από τα ρηχά και έχει ο Θεός.
Άλλαξα τον εξοπλισμό μου και τράβηξα στο μέρος που θα βουτούσα. Είναι μια παραλία που κάνει ρηχές πλάκες και όσο ανοίγεσαι τόσο βαθαίνει. Το πλάνο ήταν να βουτήξω προς τα αριστερά, μιας και πριν από αρκετό καιρό το είχα ψαρέψει στα δεξιά. Όμως επειδή στα δεξιά υπάρχουν κάτι πολύ καλές πλάκες, αποφάσισα να πάω να ρίξω μια γρήγορη ματιά και μετά θα συνέχιζα αριστερά.
Έφτασα και ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα γιατί ο καιρός δυνάμωνε συνεχώς και βούτηξα. Εννοείται ότι ο δυνατός ΒΒΔ τα είχε θολώσει όλα. Αυτό δεν με πείραζε καθόλου, ίσα-ίσα με βοηθούσε στα καρτέρια μου. Στα πρώτα καρτέρια δεν είδα τίποτε. Είχα αποφασίσει να ψαρέψω το πολύ μια ώρα το δεξί κομμάτι και μετά στα αριστερά. Στα επόμενα καρτέρια αστόχησα σε έναν κακαρέλο και μου ξεψάρισε ένας σαργός. Είχα φτάσει στο μέρος που ήθελα να δω. Το μέρος κάνει μεγάλες σπηλιές σε βάθος μόλις από 2 έως πέντε μέτρα. Είναι ένα εκπληκτικό μέρος, που πολύ παλιά πρέπει να είχε απίστευτα πολλά και μεγάλα ψάρια. Έψαξα την πρώτη σπηλιά αλλά δεν βρήκα τίποτα. Η δεύτερη είναι μια πολύ μακριά και έχει πολλές σχισμές. Βούτηξα και έψαξα τον κεντρικό θάλαμο χωρίς αποτέλεσμα. Καθώς κολυμπούσα κοιτώντας με προσοχή τις σχισμές, χωρίς να τον έχω πάρει χαμπάρι, ένας ροφός πετάχτηκε έξω και άρχισε να κολυμπάει προς την είσοδο μιας άλλης σπηλιάς. Γνωρίζοντας ότι εκεί που μπήκε δεν έχει μέρος να κρυφτεί, συνέχισα να κολυμπώ προς το τέρμα της. Όντως το ψάρι βγήκε από την σπηλιά, χώθηκε σε μια σχισμή, για αν βγει ξανά και έστριψε μέσα σε μια άλλη.
 |
| Η άτυχη πορεία του ροφού... |
«Αν τον τρόμαξα και πετάχτηκε, τότε υπάρχει περίπτωση να τον πιάσω. Αν είναι τρομαγμένο ψάρι λόγω κάποιου άλλου ψαροτουφεκά, τότε ήταν ωραίος που τον είδα…. Θεέ μου, αν μου τον δώσεις, τότε για μένα τελειώνει το ψάρεμα σήμερα….» σκέφτηκα ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά προς τα Ουράνια. Εκεί που μπήκε ήταν πολύ στενά και δεν χωρούσα να δω τι γίνεται. Όμως μπροστά από εκεί που τρύπωσε τελευταία, υπήρχε μια μικρή πλάκα που φαινόταν ότι επικοινωνούσε με την προηγούμενη. Άνοιξα την υποβρύχια κάμερά μου και βούτηξα. Πλησίασα όσο πιο ήσυχα μπορούσα και κοίταξα μέσα χωρίς να ανάψω τον φακό. Το ψάρι αιωρείτο ανάμεσα στις δύο πλάκες. Δεν έχασα ευκαιρία, σημάδεψα στο κεφάλι και πάτησα την σκανδάλη. Ενώ περίμενα μάχη, δεν έγινε τίποτε. Τραβάω αμέσως την βέργα και αυτή βράχωσε ανάμεσα στις σχισμές. Πανικός!!! «Τι έχει γίνει…» αναρωτήθηκα. Πήγα από την άλλη μεριά και προσπάθησα να δω. Δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσω την βέργα, αλλά είδα ότι το ψάρι είχε μείνει ακίνητο πάνω στην βέργα μου. Ουφ!!! Ηρεμία!!! Αναδύθηκα και αφού συλλογίστηκα τι έπρεπε να κάνω, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Χώθηκα προσεχτικά σχεδόν ολόκληρος μέσα στην σχισμή, έπιασα την σκαλωμένη βέργα, την ξεμπέρδεψα και έβγαλα το ψάρι. Η βέργα τον είχε βρει ανάμεσα στα μάτια, σκοτώνοντάς τον ακαριαία και είχε βγει λίγο πριν από την ουρά.
Τον πήρα αγκαλιά, τον φίλησα ζητώντας του συγγνώμη και πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό ευχαριστώντας τα Ουράνια για το πολύτιμο Τους δώρο.
Έκανα μερικά καρτέρια όπου μου άρεσε, αλλά δεν είδα τίποτε το αξιόλογο και βγήκα. Ήταν μόλις μια ώρα από τότε που είχα φτάσει στην παραλία. Είχα πολύ ώρα στην διάθεσή μου να ψαρέψω αλλά δεν έβλεπα τον λόγο γιατί να το κάνω. Είχα ξεπεράσει τις προσδοκίες μου με τον ροφό κι αυτό μου έφτανε.
 |
| Το τρόπαιο της ημέρας... |
Άλλαξα και έφαγα ότι είχα φέρει μαζί μου. Έχοντας μπόλικο χρόνο αποφάσισα να μαζέψω ξύλα για το τζάκι. Έτσι θα είχα την δικαιολογία να κάτσω παραπάνω στην παραλία. Αφού μάζεψα όσα μπορούσα, ευχαρίστησα την γαλανή αλλά αφρισμένη ερωμένη μου και όχι μόνο, πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό.
 |
| Στο κατακαλόκαιρο... τα ξύλα του χειμώνα... |
Μπορεί σε πολλούς ψαροτουφεκάδες να μην λέει πολλά ένας 4,6 κιλά ροφός, αλλά η όλη σύλληψή του, τα συναισθήματα που με διαπέρασαν, μου γέμισαν τις μπαταρίες μου και αυτό μου ήταν υπέρ-αρκετό.
