You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Meeting a wounded ancient being.....
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Η εποχή μύριζε μπαρούτι και το 2ο lockdown ήταν προ των πυλών. Τα ΜΜΕ και ειδικά η τηλεόραση προσπαθεί να σπείρει τον φόβο και την ανασφάλεια. Τα περισσότερα ρεπορτάζ έχουν να κάνουν με το δράμμα ή τον πόνο κάποιου συνανθρώπου μας, για να μας πείσουν ότι η κατάσταση είναι έτσι όπως μας την περιγράφουν. Αηδιασμένος από την όλη κατάσταση, αποφάσησα να προλάβω και πήγα ένα ακόμη ψάρεμα, πριν το απαγορεύσουν. Βλέπετε ο κορονοϊός κολάει ιδιαίτερα όταν ψαρεύει κάποιος και μάλιστα όταν κάνει υποβρύχιο ψαρεμα. Έτσι αποφάσισαν οι ειδικοί στο θέμα!!!
Με αυτές τις σκέψεις, έφτασα εκεί που ήθελα και άρχισα να ετοιμάζομαι. Μέσα στην μαυρίλα που υπήρχε στην ατμόσφαιρα, την ανασφάλεια, τον φόβο και την τρομολαγνεία της εποχής μας, κάτι μου τράβηξε το βλέμμα. Ανάμεσα στα βότσαλα της παραλίας, ανάμεσα στις πέτρες, ένα μικρό φυτό είχε ξεπροβάλει. Η φύση, μου έδειχνε το μεγαλείο της, απλά, όμορφα, ταπεινά.
 |
| Το μεγαλείο της Φύσης!!! |
Κοίταξα το λιλιπούτειο φυτό, το οποίο φύτρωσε σε ένα εχθρικό κατά την απόψή μου για αυτό περιβάλλον. Δεν παραπονιόταν, δεν γκρίνιαζε για την κακή του τύχη. Έμενε αγέρωχο και προσπαθούσε να ζήσει άλλη μια μέρα. Ήταν δε τόσο μικρό που πολύ εύκολα θα μπορούσε κάποιος να το πατήσει ή να το ξεριζώσει κτλ. Όμως αυτό ήταν εκεί χωρίς να παραπονιέται, καμαρωτό να παλεύει για την επιβίωσή του. Το κοίταξα αρκετή ώρα και μια σκέψη τρύπωσε στο μυαλό μου. Ακόμη και αυτό το μικροσκοπικό φυτό, έχει περισσότερη Πίστη στο Θείο Σχέδιο από εμάς τους ανθρώπους!!! Κάνουμε μεγαλεπίβολα σχέδια, προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα και τους πάντες κάνοντας την ζωή μας και την ζωή των συνανθρώπων μας μίζερη και ξεχνάμε το ποιο βασικό. Να ζούμε, να ζούμε την κάθε στιγμή μας σαν Άνθρωποι του Πνεύματος, σκορπώντας χαμόγελα και καλοσύνη!!! Μια ήταν η οδηγία που μας Άφησε, μία. Δεν ήταν πολλές για να μπερδευτούμε, ΜΙΑ. "Αγαπάτε Αλλήλους" Είπε. Τίποτε άλλο, "Αγαπάτε Αλλήλους". Κι εμείς κάνουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό...
Έβαλα την στολή μου, πήρα και τα υπόλοιπα συμπράγκαλά μου και τράβηξα για την παραλία. Μετά από μερικά μέτρα άρχιζε η άμμος. Καθώς πλησιάζω το νερό, βλέπω ένα ακόμη αξιοπερίεργο θαύμα της φύσης. Ένα παγκάκι που είχε τοποθετηθεί στην παραλία για να κάθονται οι περαστικοί, η άμμος το είχε καταπιεί. Το είχε σκεπάσει όλο και στην πλάτη του είχε φυτρώσει ένα θαλασσόδενδρο.
 |
| Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’ αυτό μένειν (Ηράκλειτος)!!! |
Μου θύμισε τα πλάνα που κάνουμε σαν άνθρωποι, τους υπολογισμούς μας κτλ για να έρθει μια στιγμή η Ζωή και να σου υπενθυμίσει ότι τίποτε δεν ορίζουμε. Άλλος Κρατάει τα λουριά και Κουμαντάρει αυτόν τον υλικό κόσμο. Το μόνο που μας μένει είναι να κάνουμε μια προσπάθεια, μια θετική προσπάθεια.... και βούτηξα στην κάπως κρύα αλλά συνάμα θολή ερωμένη μου. Μπροστά μου απλωνόταν μια αρκετά μεγάλη φυκιάδα. Ξεκίνησα τα καρτέρια μου, προσμένοντας τα λαβράκια. Έκανα αρκετά καρτέρια χωρίς κάποια επιτυχία. Γνωρίζοντας καλά το μέρος επέμεινα να καρτερεύω. Σε ένα από αυτά κάτι φάνηκε να με πλησιάζει από τα δεξιά μου. Έμεινα στο πόστο μου και μετά από λίγο φάνηκαν κέφαλοι. Ξέροντας ότι το μέρος κρατάει λαβράκια, αποφάσισα να μην τους ρίξω. Όμως το τελευταίο ψάρι ήταν πιο μεγάλο και δεν ήταν κέφαλος. Χαρούμενος από την διαπίστωση σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Το σχοινί του μουλινέ ξετυλίχτηκε σαν τρελό κι εγώ κατάλαβα ότι η βολή μου ήταν επιτυχημένη. Μετά από λίγο ήρθε στα χέρια μου ένα λαβράκι του ενάμισι κιλού (1,600 γρ.). Το είχα πετύχει λίγο πιο ψηλά από ότι ήθελα στον σβέρκο, χωρίς να του κάνω σοβαρή ζημιά και γι αυτό μου αντιστάθηκε σθεναρά μπορώ να ομολογήσω. Έτσι χρειάστηκα λίγο παραπάνω χρόνο μέχρι να το πάρω στα χέρια μου.
 |
| Ο κυνηγός πιάστηκε... |
Χαρούμενος από την έκβαση της μάχης συνέχισα τα καρτέρια μου χωρίς μια δεύτερη επιτυχία. Το μέρος τελείωσε κι εγώ αποφάσισα να αλλάξω τόπο. Βγήκα στην παραλία προσεχτικά να μην πληγώσω το μικρό φυτό, το χαιρέτισα και οδήγησα προς σε ένα βραχώδη ψαρότοπο. Εδώ υπήρχε λιγότερη θολούρα. Ξεκίνησα τα καρτέρια μου, αλλά μόνο μικρά ψάρια υπήρχαν. Σε μια βουτιά, λίγο πριν προσγειωθώ στον βυθό, βλέπω ένα καλό μπαρμπούνι να βόσκει κοντά μου. Αλλάζω κατεύθυνση και πριν ακουμπήσω στον βυθό, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα καρφώνεται με ταχύτητα στον βυθό, έχοντας διαπεράσει το λεπτό ψάρι. Το μπαρμπούνι πέθανε ακαριαία κι εγώ μάζεψα το δεύτερό μου ψάρι.
 |
| Το 1ο μπαρμπούνι... |
Συνεχίζω να κολυμπώ όταν διαπιστώνω την παρουσία ενός μεγάλου κοπαδιού σαρδέλας να κολυμπά από κάτω μου.
"Ευκαιρία να δούμε αν υπάρχει κάποιος κυνηγός στην περιοχή..." σκέφτηκα. Πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Πέρασα ανάμεσα από τα ψαράκια και προσγειώθηκα στον αμμώδη βυθό. Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα και σε κάποια στιγμή τα ψαράκια όλα μαζί τρέξανε προς μια κατεύθυνση. Γυρίζω προς την αντίθετη πλευρά και διακρίνω μια παλαμίδα να έρχεται με ταχύτητα προς το μέρος. Το ψάρι είναι πολύ πιο ψιλά από ότι εγώ και φαίνεται ότι απλά θα περάσει. Δεν έχω και πολλές επιλογές. Σημαδεύω και πατώ την σκανδάλη.
 |
| Η άστοχη βολή... |
Απλά τρόμαξα τον κυνηγό, ο οποίος εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα όσο είχε έρθει. Έκανα ένα ακόμη καρτέρι, μήπως περάσει κανένας άλλος κυνηγός. Όμως αντί να δω κάποιο τονοειδές που περίμενα, ένας ωραίος σαργός ήρθε κατα πάνω μου κάνοντας τα γνωστά του ζικ-ζακ. Με το που έκανε να στρίψει του έριξα και έπιασα ένα σαργό 400 γρ. Όμως καθώς μάζευα το σχοινί του ψαροτούφεκου, παρατήρησα ένα κοπάδι με σηκιούς να τρυπώνουν τρομαγμένοι κάτω από μια μεγάλη πέτρα. Υπήρχε ένα μεγάλο ψάρι μεταξύ τους, ενώ όλα τα υπόλοιπα ψάρια ήταν μικρά. Κολυμπώ προς την πέτρα, παίρνω μια ανάσα και βουτώ. Με το που πλησιάζω μια από τις τρύπες, βλέπω μια στήρα λίγο μικρότερη από κιλό να χάνεται κάτω από την πέτρα.
"Εδώ μάλλον θα έχει ενδιαφέρον...." είπα και αναδύθηκα. Πήγα στην σημαδούρα και πήρα τον υποβρύχιο φακό μου. Όταν ήμουν έτοιμος, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Πλησίασα όσο πιο ήρεμα και ήσυχα μπορούσα. Έριξα μια ματιά κάτω από την πέτρα και είδα τους σηκιούς. Ήταν ένας μεγάλος περίπου 500-600 γρ. και οι υπόλοιποι ήταν μικρούλιδες. Σύρθηκα στην επόμενη είσοδο της πέτρας όταν είδα τις ασημένιες σιλουέτες των σαργών να αστράφτουν μέσα στο σκοτάδι της πέτρας. Άναψα τον φακό, χρησιμοποιώντας την πιο χαμηλή δέσμη, ίσα-ίσα για να δω τα ψάρια. Είδα καμιά δεκαριά ψάρια. Σημάδεψα τον μεγαλύτερο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα τραντάχτηκε, δείχνοντας ότι ο στόχος επιτεύχθη. Τράβηξα την βέργα γρήγορα έξω για να μην τρομάξουν τα υπόλοιπα ψάρια. Έπιασα έναν ωραίο σαργό κοντά στα 600 γρ.
 |
| Ο μεγαλύτερος.... |
Αφού τον τακτοποίησα βούτηξα ξανά στην ίδια τρύπα. Υπήρχε πολύ θολούρα και δεν επέμεινα. Πήγα από την πίσω πλευρά της πέτρας και σε μια σχισμή είδα δύο σαργούς. Σημάδεψα και έπιασα άλλον έναν. Προηγουμένως είχα δει ένα μεγαλύτερο ψάρι από τον τελευταίο που είχα πιάσει. Όμως η πέτρα χρειαζόταν να ησυχάσει μερικά λεπτά για να μπορέσω να την ψάξω καλύτερα. Πόντισα την σημαδούρα μου και κολύμπησα λίγο πιο πέρα. Χαζεύοντας εδώ κι εκεί είδα ένα καλό μπαρμπούνι. Απομακρύνθηκα για να ηρεμίσει και όταν κάθισε στον βυθό παραλλαγμένο, έκανα την βουτιά μου. Το πλησίασα με ήρεμες κινήσεις κι όταν έκρινα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή, πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε το μπαρμπούνι χαμηλά κι εγώ όρμησα να το προλάβω πριν σκιστεί και το χάσω. Τα κατάφερα κι έτσι έπιασα ένα ακόμη καλό ψάρι. Κολύμπησα λίγο ακόμη και μετά γύρισα στην πέτρα. Ψάχνοντας την πλάκα βρήκα πάλι τον σηκιό. Τον αγνόησα και συνέχισα να ψάχνω. Σε μια πλευρά που δεν είχα ψάξει, είδα την στήρα. Δεν με ενδιέφερε και συνέχισα να ψάχνω. Σε μια σχισμή δίπλα στην στήρα είδα τον σαργό που έψαχνα. Είχα όμως ξεμείνει από αέρα και αναδύθηκα. Πήρα μια γρήγορη ανάσα και βούτηξα. Το ψάρι ήταν λίγο πιο μέσα από εκεί που το είχα δει. Σημάδεψα κι έριξα στον 4ο σαργό. Η βέργα βρήκε το ψάρι λίγο πιο πάνω από το πλαϊνό πτερύγιο και βγήκε από το στόμα.
 |
| Ο 4ος.... |
Ήταν ένα ψάρι 450 γρ. Άφησα το υπόλοιπα ψάρια στον πανικό που τους είχα προκαλέσει και προχώρησα πιο κάτω. Η βασική ιδέα είναι να αφήνουμε αρκετά ψάρια, ώστε η πέτρα να κρατά ψάρια στο μέλλον. Επίσης, τα ψάρια όπως η στήρα ή ο σηκιός ήταν ο λόγος που τόσοι πολλοί σαργοί βρέθηκαν κάτω από την πέτρα. Καλό είναι λοιπόν να μην πειράζουμε τέτοια ψάρια. Έτσι το μέρος θα φιλοξενεί πάντα ωραία ψάρια. Στα καρτέρια μου δεν είδα κάτι σπουδαίο και αποφάσισα να βγω. Ενώ κολυμπώ για να φτάσω στην παραλία, συνάντησα μια χελώνα Καρέτα-καρέτα. Την άφησα λίγο για να ηρεμίσει και μετά την πλησίασα. Όμως με αυτό το αρχαίο ον κάτι δεν πήγαινε καλά. Βούτηξα και την πλησίασα από πίσω. Μόλις με πήρε χαμπάρι, έστριψε και είδα το πρόβλημα. Το δεξί μπροστινό πτερύγιο έλειπε ολόκληρο. Με το που προσπάθησε να με αποφύγει, αυξάνοντας ταχύτητα και κουνώντας βίαια το πτερύγιά της, μπουρμπουλήθρες βγήκαν από το κομμένο πτερύγιο και η χελώνα τράβηξε για τα βαθειά, σε μια προσπάθεια να με αποφύγει.
 |
| ???!!! |
Για να μην την βάλω σε κίνδυνο, απομακρύνθηκα, μιας και δεν ήξερα πόσος αέρας της είχε απομείνει και θα μπορούσε να πνιγεί. Εκείνη σταμάτησε να βυθίζεται και αναδύθηκε. Χαιρέτισα το αρχαίο ον και βγήκα. Ποιος ξέρει τι της προκάλεσε αυτόν τον τραυματισμό. Πάντως μια χαρά τα έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και έφυγα για το σπίτι, ήρεμος πνευματικά μεν αλλά κουρασμένος σωματικά δε λόγω του 4ωρου ψαρέματος.
 |
| Όλα μαζί... |
Translation of the above article.
Title: Meeting a wounded ancient being.....
Photo-video: Zacharias Skevofilax
The atmosphere was heavy as the 2nd lockdown was just round the corner. The mass media and especially the television was trying to spread the fear and the uncertainty. Most of the reports had to do with the drama or the pain of one of our fellow human beings in order to convince us that the reality was as they had shown it to us. Disgusted by the whole situation, I decided to go for spearfishing again, before they forbid it. You see, the covid-19 can spread particularly when someone is fishing and especially when he/she is fishing underwater. So was decided by the experts of the subject !!!
With these thoughts, I got where I wanted to go and started getting ready. In the darkness that existed in the atmosphere, the insecurity, the fear and the lust for terrifying everyone, something caught my eye. Among the pebbles of the beach, among the stones, a small plant had sprouted. Nature showed me its greatness, its simplicity, its beauty and how to be humble. (1st picture: Nature's wonder!!!) I looked at the lilliputian plant, which grew, in my opinion, in a hostile environment. It did not complain, it did not growl about its bad luck. It remained lofty and tried to live another day. It was so small that someone could very easily step on it or pull it out of the ground etc. But it was there without complaining and fighting for its survival. I looked at it for quite some time and a thought penetrated my mind. Even this tiny plant had more Faith in the Divine Plan than us humans !!! We make grandiose plans, we try to control everything and everyone, making our lives and the lives of our fellow human beings miserable, while forgetting the most basic thing. To live, to live every moment as People of the Spirit, scattering smiles and kindness !!! One was the instruction He had left us, one. There were not many to be confused, ONE. "To love each other," He said. Nothing else, "To love each other". And we just do the opposite...
I put on my wet suit, took the rest of my gear and walked towards the beach. As I was approaching the sea, I noticed another wonder of the nature. A bench that had been placed on the beach for passers to sit on, it was being "swallowed" by the sand of the beach. The sand was all over it and a sea tree had grown on its back.(2nd picture: Everything flows, never stays the same (Heraclitus)!!!) Reminded me of the plans we were making, our calculations etc., so that Life could come in an instant and reminded us that we do not control anything. Someone else Holds the straps and Commands this material world. All we have left is to make an effort, a positive effort.... and I dived into my somewhat cold but at the same time blurry mistress. A rather large seaweed bottom was spreading in front of me. I started my ambushes, waiting for the sea basses (Dicentrarchus labrax). I made several ambushes without any success. Knowing the place well, I insisted on my ambushes. In one of them something seemed to be approaching me from my right. I stayed in my position and after a while, mullets (Mugil cephalus) appeared. Knowing that the place holds sea bass, I decided not to shoot them. But the last fish was bigger and was not a mullet. Happy with this realisation, I aimed and pulled the trigger. The reel was unfolding like crazy and I realised that my shot was successful. After a while, I got in my hands a one and a half kilo sea bass (1,600 gr.). I had shot it a little higher than I wanted, in its neck, without achieving any serious damage and this was the reason that it strongly resisted. So it took me a little more time to get it in my hands. (3rd Picture: The predator is caught...) Happy with the outcome of the battle, I continued my ambushes without succeeding again. The fishing ground was ending and I decided to change place. I went out watching not to step on the small plant, greeted it farewell and drove to a rocky fishing spot. The visibility was better in this fishing ground. I started my ambushes, but saw only small fish. In a dive, just before I reached the sea bed, I saw a large size goatfish (Mullus surmuletus) grazing near me. I changed direction and just before I touched the bottom, I pulled the trigger. The spear, having penetrated the thin fish, got stuck in the sandy bottom. (4th Picture: The 1st goatfish...) The goatfish died instantly and I caught my second fish. I continued swimming when I noticed the presence of a large flock of sardines (Sardina pilcharduss) swimming below me.
"There is a good chance a predator to be around ..." I thought. I took a deep breath and dived. I passed through the fish and landed on the sandy bottom. Several seconds passed and at some point all together the sardines ran away. I turned to the opposite side and saw a bonito (Sarda sarda) coming towards me with great speed. The fish was much higher than me and it looked like it would not slow down. I did not have many choices. So, I aimed and pulled the trigger.(5th Picture: The missed shot...) I just scared the predator, which disappeared as fast as it came. I decided to dive once more, to see if any other predator would pass. But instead of seeing a tonoid that I was waiting for, a nice white sea bream (Diplodus sargus) swimming towards me, doing its known zig-zag. As it turned, it showed me its full size, I shot it and caught a fish of about 400gr. But as I was reeling in the speargun's rope, I noticed a flock of terrified corvina (Sciaena umbra) hiding under a large rock. There was a large fish among them, while the rest of the fish were small. I swam towards the rock, took a breath and dived. As I approached one of the entrances, I saw a golden grouper (Epinephelus costae) slightly smaller than a kilo, disappearing under the rock.
"This looks interesting..." I said and emerged. I went to the buoy and got my underwater flash light. When I was ready, I took a deep breath and dived. I approached as calmly and quietly as I could the rock. I glanced under the rock and saw the corvinas. The biggest one was of about 500-600 gr. and the rest were tiny. I crawled at the next entrance of the rock, when I saw the silver silhouettes of the white sea bass, shining in the darkness of the rock. I turned on the flashlight, using the lowest beam, just enough to see the fish. I saw about a dozen fish. I aimed at the largest one and pulled the trigger. The spear was shaken violently, indicating that I had achieved my goal. Immediately I pulled the spear out so the rest of the fish would not be scared. I caught a nice size white sea bream about 600 gr. (6th Picture: The biggest of all...) After arranging it on my buoy, I dived into the same entrance again. There was a lot of blur and I could not do much. I swam to the opposite side of the rock and in a slit I saw two white sea breams. I aimed and caught one more. But I had seen a bigger fish than the last one I caught. But the rock needed to calm down for a few minutes so I could search it again. I dipped my buoy and swam a little further. While looking around, I saw a nice size goatfish. Ι swam a little further away, so the fish would calm down and when it sat on the seabed in variation, I dived. I approached it with calm movements and when I thought it was the right time, I pulled the trigger. The spear stroke the goatfish lower than I wanted and I rushed to catch it, before it tore itself and got lost. So I caught another good size fish. I swam around for a little more and then I turned to the rock. Searching the rock I found again the big corvina. I ignored it and kept looking. In one side of the rock that I had not searched, I saw the golden grouper. I was not interested and kept looking. In a slit next to the golden grouper, I saw the white sea bream I was looking for. But I had run out of air and emerged. I took a quick breath and dived. The fish was a little deeper than where I had seen it. I aimed and pulled the trigger to the 4th white sea bream. The spear stroke the fish just above the side fin and came out of its mouth. (7th Picture: The 4th one...) It was a fish of 450 gr. I left the rest of the fish in the panic I had caused them and swam further away. The main idea was to leave enough fish alive so the rock would provide more fishes in the future. Also fish such as the golden grouper or corvina were the reason that so many white sea breams had gathered under the rock. So it is good not to catch such fish. By doing so, the rock will always host nice size fish to catch. I did not see anything great in my ambushes and I decided to go out. While swimming to reach the shore, I met a loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta). I stayed away for a while from the turtle to calm down and then I approached it slowly. But with this ancient being something was wrong. I dived and approached it from behind. As soon as the turtle realised my presence, it turned around and I saw the problem. The right front fin was entirety missing. As it tried to avoid me by increasing speed and violently waving its fin, bubbles came out of the missing fin and the turtle pulled for the deep, in an attempt to avoid me.(8th Picture: ???!!!) In order not to put the turtle in more danger, I change my direction swimming away from it, since I did not know how much air it had left in its lungs and it could drown. The turtle stopped descending and emerged. I greeted farewell this ancient being and left. Who knows what caused this injury. I took the necessary pictures I wanted with all the fish and drove home, mentally calmed but physically tired due to the 4 hours of spearfishing. (9th Picture: All together...)
