You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Following your intuition....
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Το lockdown του κορονοϊού για την ερασιτεχνική αλιεία έλαβε τέλος (προς το παρόν τουλάχιστον). Την επόμενη στιγμή που το έμαθα, ετοίμασα τα ψαρικά και παίρνω τηλέφωνο τους κολλητούς. Δυστυχώς κανένας δεν μπορούσε κι έτσι αποφάσισα να πάω για ένα ρηχό ψάρεμα μόνος μου σε θολά νερά. Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά κι εγώ σκεπτόμουν λαβράκια. Από βραδύς όμως μου είχε καρφωθεί μια ιδέα στο μυαλό μου. Να μην πιάσω μικρά ψάρια και ούτε κεφάλους, εκτός κι αν ήταν πολύ μεγάλοι. Έτσι τα φόρτωσα όλα και χαράματα ξεκίνησα για τον προορισμό μου. Φυσούσε ένα απαλό νοτιαδάκι και έκανε αρκετό κρύο. Ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και βούτηξα. Ο ουρανός φορτωμένος με σκούρα σύννεφα. Ήταν βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή θα έβρεχε καρεκλοπόδαρα. Τα νερά ήταν θολά, πολύ θολά. Ειδικά όπου ο βυθός ήταν αμμώδης τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Άλλο που δεν ήθελα και ξεκίνησα τα καρτέρια μου.
"Όπως είπαμε Ζάχο, όχι μικρά και κεφάλους...." σκέφτηκα. Προχώρησα λίγο πιο κάτω, όταν ένα μεγάλο κοπάδι από ωραίους κεφάλους εμφανίστηκε από κάτω μου.
 |
| Λες και το ήξεραν..... |
"Είπαμε δεν πιάνουμε κεφάλους σήμερα..." σκέφτηκα και βούτηξα, αφού γύρισα ανάποδα την υποβρύχια κάμερά μου. Το κοπάδι μεγάλο με μεγάλους κεφάλους λες και ήξερε ότι δεν θα έριχνα. Πέρασαν από κάτω μου και χάθηκαν μέσα στην θολούρα, όταν βούτηξα για να πάρω ένα καλύτερο πλάνο. Ήταν καμιά τριανταριά μεγάλα ψάρια και θα μπορούσα να είχα ρίξει από την επιφάνεια εύκολα και με επιτυχία. Λίγο πιο κάτω, ενώ είμαι στην επιφάνεια, είδα μέσα στην θολούρα ασημένιες λάμψεις. Κέφαλοι... Βούτηξα και καρτέρεψα, πάλι με την υποβρύχια κάμερα ανάποδα, για να δω πόσο κοντά μου θα έρχονταν τα ψάρια. Προσγειώθηκα στον θολό βυθό και περίμενα. Το κοπάδι με πλησίασε λίγο καχύποπτο. Καθώς περνούσαν τα δευτερόλεπτα κι εγώ δεν κουνιόμουν, άρχισαν να ηρεμούν. Πέρασαν από μπροστά μου αλλά λίγο μακριά. Μετά εμφανίστηκαν από τα δεξιά μου κι έκαναν έναν κύκλο γύρω μου πιο κοντά. Κάποια ψάρια αν τέντωνα το χέρι μου μπορεί και να τα ακουμπούσα.
"Όχι σήμερα...." υπενθύμισα στον εαυτό μου. Συνέχισα τα καρτέρια μου, όταν πρόσεξα ένα παραλλαγμένο μπαρμπούνι, ανάμεσα σε κάτι πέτρες. Ανάδυση, γρήγορη εισπνοή. Βούτηξα κοντά του και περίμενα. Όταν χαμήλωσε τα ραχιαία του πτερύγια το πλησίασα. Έφτασα πολύ κοντά του, σχεδόν το ακούμπησα με την υποβρύχια κάμερα.
 |
| Τέλεια παραλλαγή... αλλά οι ψείρες ξέρουν.... |
 |
| Ένα μπερδεμένο μπαρμπούνι!!! |
Ένα ακόμη μπαρμπούνι τα ακολούθησε και στο βάθος πρόσεξα μια μικρή τσιπούρα. Συνέχισα να παρακολουθώ τα μπαρμπούνια καθώς άλλαζαν την κατεύθυνσή τους αμήχανα, μέχρι που αποφάσισαν να φύγουν. Ευχαριστημένος από το όλο πλάνο, καθώς γυρίζω να δω από την άλλη μεριά, βλέπω τρεις τσιπούρες. Ειδικά οι δύο πρώτες είναι ωραία ψάρια κοντά στα δύο κιλά. Έχω βολή, αλλά κρατώ τα ψαροτούφεκό μου ανάποδα!!! Μου βγήκαν τα μάτια!!!
 |
| Εδώ μου "βγήκαν" τα μάτια!!! |
Δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Αν γύριζα το ψαροτούφεκο, σίγουρα θα τα τρόμαζα χωρίς καμία επιτυχία. Απλά περίμενα να φύγουν οι τσιπούρες για να μην τις τρομάξω. Όταν τις έχασα από το οπτικό μου πεδίο, αναδύθηκα όσο πιο ήρεμα μπορούσα χωρίς πολλές κινήσεις.
"Αυτά μάλιστα... αξίζει να προσπαθήσω..." σκέφτηκα. Η διαίσθησή μου είχε δίκιο. Αν είχα ρίξει στους κεφάλους ή στα μπαρμπούνια, σίγουρα δεν θα έβλεπα καν τις τσιπούρες... Πλακώθηκα στα καρτέρια, προσπαθώντας να είμαι όσο πιο καλά κρυμμένος γινόταν. Σε ένα από τα πολλά καρτέρια που ακολούθησαν, προσγειώθηκα δίπλα σε κάποιες πέτρες. Χώθηκα όσο πιο πολύ μπορούσα και περίμενα. Έχει περάσει πάνω από ένα λεπτό όταν διαπιστώνω αριστερά μου και λίγο ψηλότερα περνά μια ωραία τσιπούρα. Το ψάρι δείχνει να μην με έχει πάρει χαμπάρι ή ψάχνει να με βρει. Σημαδεύω και πατώ την σκανδάλη. Το ψάρι σοκάρεται για δέκατα του δευτερολέπτου, αλλά μετά παίρνει δρόμο ξετυλίγοντας με φρενίτιδα το σχοινί του μουλινέ. Σίγουρος για την βολή μου, κοντράρω το ψάρι που τρέχει σαν δαιμονισμένο δεξιά-αριστερά. Τραβώ το ψάρι κοντά μου, αλλά εκείνο αντιστέκεται. Μετά από μερικά λεπτά παίρνω στην αγκαλιά μου μια δίκιλη τσιπούρα (1,9 κιλά).
 |
| Αγκαλιά με την βασίλισσα του χειμώνα!!! |
Βασικά το ψάρεμά μου μόλις είχε τελειώσει. Είμαι πολύ χαρούμενος για την σύλληψη αυτού του υπέροχου ψαριού, αλλά περισσότερο για το ότι η διαίσθησή μου είχε δίκιο. Έκανα μερικά καρτέρια μήπως... Σε ένα καρτέρι κι ενώ περιμένω, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση μέσα στην θολούρα στα αριστερά μου. Γυρίζω και βλέπω ένα δίκιλο λαβράκι να στρίβει για να φύγει. Το ψάρι είχε έρθει να με δει από πίσω μου. Στρίβω το ψαροτούφεκο σχεδόν 180 μοίρες. Το ψάρι όμως δεν στέκεται ούτε για λίγο, όπως συνήθως κάνουν τα λαβράκια πριν φύγουν. Εγώ αλληγόρισα για δέκατα του δευτερολέπτου να πατήσω την σκανδάλη κι έτσι έχασα το ψάρι μέσα στην απίστευτη θολούρα. Άρχισα να κολυμπώ προς την παραλία όπου είχα παρκάρει, όταν είδα μια μουρμούρα να κολυμπά περίπου ένα μέτρο πάνω από τον βυθό??? Πλησιάζω όσο πιο ήρεμα μπορώ, κουνώντας ελάχιστα τα πέδιλά μου. Το ψάρι δείχνει αμέριμνο να κόβει βόλτες. Όταν ήμουν εντός πεδίου βολής, πήρα μια ανάσα και βούτηξα. Άφησα το βάρος μου να με βυθίσει αποφεύγοντας τις πολλές κινήσεις. Η μουρμούρα έτριψε αργά-αργά, δίνοντάς μου μεγαλύτερο στόχο. Σημάδεψα κι έπιασα το δεύτερό μου ψάρι.
 |
| Η αμέριμνη μουρμούρα... |
"Ένα ακόμη δώρο..." είπα στον εαυτό μου και κολύμπησα προς την παραλία. Όμως μια κίνηση στον βυθό μου τράβηξε την προσοχή. Ήταν μια πολύ μεγάλη Καρέτα-καρέτα. Βούτηξα και την πλησίασα. Με το που έκανα να την πλησιάσω, πήρε δρόμο. Σταμάτησα για λίγο κι εκείνη ηρέμησε και την πλησίασα κι άλλο αργά-αργά. Αλλά δεν με άφησε να την πιάσω, απλά κατάφερα να την ακουμπήσω.
 |
| Τέλος για σήμερα... |
Υ.Γ. Την τσιπούρα την απολαύσαμε μερικές μέρες αργότερα στο σπίτι των φίλων μας, Θοδωρή και Μαρία μαζί με τους υπόλοιπους εκλεκτούς μεζέδες που είχαν φτιάξει!!!
 |
| Με καλή παρέα... |
Translation of the above article.
Title: Following your intuition....
Photo-video: Zacharias Skevofilax
The lockdown due to coronavirus for amateur fishing was over (at least for now). The next moment I found this out, I prepared my fishing gear and called my fishing bodies. Unfortunately, none of them could join me, so I decided to go alone for shallow spearfishing in murky waters. In the heart of the winter, I was thinking about sea bass (Dicentrarchus labrax) spearfishing. But the night before the fishing trip, an idea had stuck in my head. I should not catch small fish and/or mullets (Mugil cephalus), unless they were very large. So I packed everything and drove at dawn for my destination. There was a gentle south wind but it was quite cold. I got dressed as fast as I could and dived.
The sky was loaded with dark clouds. It was certain that at some point it would rain cats and dogs. The sea was cloudy, very cloudy. Especially where the seabed was sandy, things were very difficult.
"As it was decided Zach, not small fish and mullets ...." I reminded to myself. I swam a little further down, when a large school of beautiful mullets appeared under me. "No mullets today ..." I said and dived, after turning my underwater camera around. It was a large in number school of mullets and some members were very big. They were swimming calmly as if they knew I would not shoot them. They passed under me and got lost in the blur. They were about thirty big fish and I could easily and successfully catch at least one of them from the surface. (1st Picture: It seemed they knew...) A little further down, while I was on the surface, I saw silver flashes in the blur. Mullets... I dived ambushing on the seabed, again with the underwater camera turned around, to see how close the fish would come. I landed on the muddy bottom and waited. A school of mullets approached me a little suspicious. As the seconds passed and I did not move, they began to calm down. They passed in front of me but they were a little far. Then they appeared to my right and circled around me and got closer. If I stretched my hand I could touch some of them.
"Not today ..." I reminded myself. I continued my ambushes, when I noticed a varied goatfish (Mullus surmuletus), among some stones. I emerged immediately, took a breath and dived at once. I dived near the fish and waited. When it lowered its dorsal fins (a sign that it was relaxed) I approached it. I got very close to the fish. I almost touched it with the underwater camera. (2nd Picture: Perfect variation... but the sea lice knew better...) Then it came off the seabed with his dorsal fins raised, a sign that he was worried. The goatfish had two sea lice (Caligidae) on its body. One was very big and the second small. They are parasites that live at the expense of the host they get stuck, eventually ending up killing the fish, especially if it is small, as this goatfish. It got lost behind the rocks of the seabed.... I had begun to doubt my current decision. Should I pull the trigger at any fish I liked???? I decided to follow my intuition a little more. I noticed another goatfish movement and dived for another video-shot. I turned the underwater camera around once more, took a deep breath and dived. I landed on the muddy bottom and waited. Two goatfish accompanied by other small fish approached me. Especially the largest, came very close to inspect the strange being sitting on the seabed in front of it motionless. I followed their swimming path with my underwater camera. From time to time they would relax by lowering their dorsal fins and other times they would lift them showing me that they were worried. They changed direction, but they were quite confused and they did not know what to do. They stopped, they looked at me, started swimming again to stop again, they turned to look at me...(3rd Picture: A confused goatfish!!!). Another goatfish followed them and in the background I noticed a small gilt-head (sea) bream (Sparus aurata). I continued observing the goatfish as they changed direction awkwardly, until they decided to leave. Pleased with the whole outcome, I turned to see what was going on the other side, when I saw three gilt-head (sea) breams. Especially the first two were close to two kilos. I could easily shoot them, but my speargun was looking towards the opposite direction!!! I felt like my eyes popped out of my diving mask!!! There was nothing I could do. If I turned around the speargun, I would definitely scare them without any success. I just waited for the gilt-head (sea) bream to leave calmly. When I lost sight of them, I emerged as calmly as I could without much movement. (4th Picture: Seeing this, my eyes popped out!!!)
"These are worth trying ..." I thought. My intuition was right. If I had shot the mullets or the goatfish, I certainly would not have even seen the gilt-head (sea) breams... In one of the many ambushes that followed, I landed next to some rocks. I managed to hide as best as I could under the rocks and waited. It had been over a minute waiting, when I realised on my left and a little higher than my position, a nice gilt-head (sea) bream was swimming. The fish seemed that it did not realise my presence or it was looking for me. I aimed and pulled the trigger. The fish was shocked for tenths of a second, but then started swimming frantically, unrolling violently the rope of the reel. Confident of my shot, I reeled in the fish that run like a demon changing directions. I dragged the fish close to me, but it was resisting. After a few minutes I took in my arms a two kilos gilt-head (sea) bream (1.9 kg). (5th Picture: Embracing the queen of the winter!!!). Actually my fishing expedition was over. I was very happy to catch this wonderful fish, but more so that my intuition was right. I did some ambushes in case... In an ambush and while I was waiting, my gaze caught a movement in the murky waters on my left. I turned and saw a two kilos sea bass leaving. The fish had come from behind me to see me. I turned around the speargun almost 180 degrees. But the fish did not stoped for a moment, as the sea bass usually do before they disappeared. I hesitated for a split of a second to pull the trigger and so I lost the fish in the incredible blur. I started swimming towards the beach where I had parked my car, when I saw a striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) swimming about one meter above the bottom??? I approached as calmly as I can, making the least possible movements. The fish seemed to be carefree and did not realised my presence. When I was in shooting range, I took a breath and dived. I let my weight to sink me, avoiding any movements. The striped sea-bream turned slowly, giving me a bigger target. I aimed and pulled the trigger and caught my second fish.(6th Picture: The carefree striped sea-bream...)
"Another gift ..." I said to myself and swam to the beach. But a movement at the bottom caught my attention. It was a very big loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta). I dived and approached it. As I got closer, the sea turtle took off. I stopped swimming for a while and the sea turtle calmed down, so I approached it slowly again. But the sea turtle did not let me to grab it. I just managed to touch it. The sea turtle moved its fins and left for the deep blue waters, while I swam for the surface.(7th Picture:Touch and go...) At that moment, the storm broke out. It rained for about twenty minutes. It poured a lot of water. By the time I got out, the rain had stoped. I took the photos I wanted, changed and hit the road back home, chewing on Stavroula's fine delicacies.(8th Picture: Done for today...)
P.S. Few days later, we enjoyed the gilt-head (sea) bream at the house of our friends, Theodore and Maria along with the other exquisite appetisers they had cooked!!! (9th Picture: Enjoying....)
