Καλή αρχή...υπέροχο τέλος!!! A good start...a great end!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A good start...a great end!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Τελείωσα από την δουλεία νωρίς και όπου φύγει-φύγει για μια κοντινή βουτιά. Ο  απαλός Ν.Ν.Δ. μου ψυθίρισε για καρτέρια στα ρηχά, όπερ και εγένετο. Έφτασα, ντύθηκα με απίστευτη ταχύτητα και βούτηξα. Εκεί στα -2μ, κάτω από τα πόδια μου υπάρχει μια χελώνα. Δεν περίμενα να δω κάτι με το που μπήκα κι έτσι άτσαλα που βούτηξα την τρόμαξα. Κολυμπούσε ήρεμα, αλλά δεν με άφησε να την πλησιάσω. Αφού πήρα το πλάνο που ήθελα, βούτηξα μήπως... αλλά εκείνη χτυπώντας τα πτερύγιά της χάθηκε στο μπλε. 

Μια απρόσμενη όμορφη έκπληξη!!!

"Καλή αρχή Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. Μετά από μερικά άκαρπα καρτέρια, παρατήρησα μακριά μου σκιές πάνω από τον βυθό.

"Μάλλον είναι μουρμούρες κι από ότι φαίνονται είναι και καλές..." σκέφτηκα. Πήγα λίγο πιο πίσω και βούτηξα. Σύρθηκα και κρύφτηκα ανάμεσα σε δύο πέτρες και περίμενα. Μετά από λίγο το κοπάδι με πλησίασε καχύποπτο. Πέρασε από μπροστά μου, όμως εγώ έψαχνα μια από τις πιο μεγάλες μουρμούρες. Οι πιο μικρές ήρθαν πρώτες κοντά, αλλά από πίσω τους και λίγο μακριά, φάνηκε μια καλή. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε τον στόχο, αλλά παρατηρώ ότι η μουρμούρα είναι ελεύθερη!!! Κάνει μια περιστροφή και αιωρείται ανάσκελα στο νερό. Η βέργα πέτυχε το ψάρι στο κεφάλι ψηλά, σκοτώνοντας την ακαριαία καθώς της έσπασε το κρανίο. Βούτηξα κι έπιασα την μουρμούρα.

Αν έχεις τύχει διάβαινε...

Συνέχισα και λίγο πιο κάτω σε ένα ακόμη καρτέρι και καθώς έρπω στον βυθό, παρατηρώ τρεις κεφάλους στα ρηχά. Ο πιο μεγάλος είναι ο τελευταίος. Περιμένω κι όταν θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα βρίσκει τον κέφαλο χαμηλά στην κοιλιά κι με ένα απότομο τίναγμα, σκίζεται και φεύγει. 

"Άντε πάλι..." λέω. Παρατηρώ όμως ότι το ψάρι δεν κολυμπάει καλά λόγω την πληγής του και ότι πάει ακόμη πιο ρηχά. Μαζεύω γρήγορα την βέργα και οπλίζω ακολουθώντας τον κέφαλο. Τον έχω στριμώξει σε μια γωνιά και ετοιμάζω το ψαροντούφεκο. Όταν κάνει να φύγει, κολυμπώ κλείνοντάς του τον δρόμο, αναγκάζοντάς τον να γυρίσει πίσω. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνες, είμαι πάλι έτοιμος. Έχει όμως αρκετό κομματισμό και αυτό με δυσκολεύει. Δεν θα έχω άλλη ευκαιρία αν αστοχήσω. Με το που περνάει το κύμα, του ρίχνω και επιτέλους πιάνω τον κέφαλο του κιλού (1,100 γρ).

...το δις εξαμαρτείν....

Τον τακτοποιώ στην σημαδούρα και συνεχίζω. Καθώς κολυμπάω, ενώ έχω κάνει πολλά καρτέρια χωρίς να δω κάτι μεγάλο, παρατηρώ ένα μεγάλο κοπάδι με καλόγριες.

"Λες???" αναρωτήθηκα και βούτηξα. Μαζί με τις καλόγριες υπάρχει κι αθερίνα ψιλά. Εμφανίζεται κι ένα τεράστιο κοπάδι από μεσαίους κακαρέλους, ακολουθούμενοι από γόπες και γερμανούς. Γύλοι πηγαινοέρχοναται και μέσα σε αυτό το εκπληκτικό σκηνικό, περιμένω τον Λεβιάθαν να βγει από τα βαθειά. Μάταια όμως, δεν ήρθε κανένας κυνηγός. Πήγα λίγο πιο βαθειά μήπως και... Χώθηκα σε μια τρύπα και περίμενα. Από τα δεξιά μου ήρθε ένας καλός σαργός. Δεν του έδωσα σημασία και αυτό έδωσε θάρρος στην τσιπούρα που ακολουθούσε να με πλησιάσει. Τα μικρόψαρα ήταν παντού και κολυμπούσαν αμέριμνα, σημάδι ότι τίποτε μεγάλο δεν κυκλοφορούσε. Έτσι στράφηκα προς την τσιπούρα και μόλις πέρασε από μπροστά μου της έριξα. Η βέργα την πέτυχε στην πλάτη και της βγήκε πάνω από το μάτι. Το ψάρι απλά κάθισε ανάποδα στον βυθό. 

Βρε, βρε καλώς την...

Πήρα όλος χαρά την 600αρα τσιπούρα και την έβαλα μαζί με τα υπόλοιπα ψάρια. Καθώς τακτοποιώ τα ψάρια, βλέπω ένα ψαράκι να μην κολυμπάει καλά. Βουτάω και πιάνω μια μένουλα. Την κρατάω απαλά για να πάρει δυνάμεις και την αφήνω. Το έκανα 2-3 φορές και στο τέλος μου φάνηκε ότι ήταν καλύτερα. 

Ο Λάζαρος...

Έχω φτάσει στο τέλος του ψαρότοπου όπου υπάρχει ένα μεγάλο χαράκι στον βυθό. Στο παρελθόν έχω πιάσει μεγάλα και ωραία ψάρια σε αυτό το μέρος. Παίρνω μια βαθειά ανάσα και βουτάω. Καρτερεύω, σέρνομαι και ξανά τα ίδιο. Στα δεξιά μου τα πλάτωμα είναι άδειο. Έτσι πάω αριστερά και περιμένω. Κέφαλοι περνάνε κοντά στην επιφάνεια αλλά δεν ασχολούμαι. Καθώς γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά, βλέπω μια λίτσα να με έχει πλησιάσει. Με το που στρίβει της ρίχνω. Πέρνει δρόμο, αλλά η βολή μου είναι πολύ καλή. Κοντράρω δυνατά το ψάρι, το οποίο μετά από λίγο έρχεται στα χέρια μου. Είναι λίγο μικρή (1,7 κιλά). 

Το λάθος...ήταν λίγο μικρή...

Η θολούρα και η κοντινή απόσταση με ξεγέλασαν, και βγήκα. Έβαλα τα ψάρια στο ψυγείο πάγου, αλλά κάτι με έτρωγε έντονα για τον επόμενο κόλπο. 

Οδήγησα μέχρι εκεί και είπα ότι θα ψαρέψω πολύ λίγο, 30 λεπτά μόνο. Καθώς κολυμπάω βλέπω μουρμούρες. Βλέπω και μια παρατημένη, παλιά άγκυρα και βουτάω δίπλα της. Οι μουρμούρες πουθενά. Περιμένω μήπως... αλλά από τα αριστερά έρχεται φουριάτη μια Κατσούλα. Περιεργάζεται το ψαροντούφεκο, πάει από την άλλη μεριά, ξαναγυρίζει, το δαγκώνει και πέρνει δρόμο!!! 

Είχε μεγάλη όρεξη!!!

Στην προτελευταία βουτιά έχω ξαπλώσει στον βυθό και με περιτριγυρίζουν διάφορα ψαράκια, αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός μεγάλου ψαριού, οριακά μέσα στην θολούρα. Κάνω διάφορους απαλούς θορύβους και κερδίζω την περιέργειά του. Το ψάρι στρίβει κι έρχεται καταπάνω μου. Μαρμαρώνω. Ούτε τα βλέφαρα δεν κουνάω. Είναι μια ωραία τσιπούρα που έρχεται καταπάνω μου ήρεμη!!! Έχω κατά μέτωπο βολή, αλλά η κίνηση του ψαριού μου λέει ότι δεν χρειάζεται να βιαστώ. Με το που κάνει να στρίψει της ρίχνω. Η βέργα την πετυχαίνει στην μέση και η τσιπούρα αφού κάνει μια περιστροφή, πέφτει στον βυθό. Χαρές και πανηγύρια. Αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και ευχαριστήρια στα Ουράνια για το εκπληκτικό τους δώρο... Είναι ένα ψάρι 1,6 κιλών. 

Επιτέλους...μια υπέροχη βασίλισσα του χειμώνα!!!

Πήρα τον δρόμο για να βγω, έχοντας κάνει μόνο δυο βουτιές. Είδα πάλι τις μουρμούρες. 

"Άντε άλλη μια βουτιά....Θα δούμε αλλά δεν θα πιάσουμε μουρμούρα..." είπα στον εαυτό μου και βούτηξα. Όντως, αφού προσγειώθηκα στον βυθό, από τα δεξιά μου ήρθε το κοπάδι. Καθώς μια από τις πιο μεγάλες περνούσε από μπροστά μου κι έχω βολή, αντιλαμβάνομαι κάτι πολύ μεγάλο με πλησιάζει από τα αριστερά μου και ψιλά. Περιμένω και βλέπω μπροστά μου μια χελώνα Καρέτα-Καρέτα. Με κοιτάει κι όταν αντιλαμβάνεται τι είμαι, χάθηκε στο βαθύ μπλε.

Το ωραιότερο καρτέρι της ημέρας!!!

Είναι η πρώτη μου φορά που σε καρτέρι μου ήρθε χελώνα!!! Έτσι υπέροχα τελείωσε το σημερινό μου ψάρεμα...  

Translation of the above article.

Title: A good start...a great end!!!

Video & Photos : Zacharias Skevofilax.

As I finished work early, I decided to go for a quick spearfishing nearby. The gentle S. S. W.  winds was whispering to me about shallow ambushes, and so it happened. I arrived, got dressed with incredible speed and dived. There, at-2m, under my feet there is a loggerhead Mediterranean Sea turtle (Caretta caretta). I didn't expect to see anything when I went in, so I jumped in splashing in the sea. As a result I scared the turtle. It was swimming calmly, but it wouldn't let me near it. After I got the video shot I wanted, I dived just in case... but the turtle flapped its fins and disappeared into the blue.        (1st Picture: An unexpected beautiful surprise!!!).

"Nice start Zach..." I said to myself smiling. After a few fruitless ambushes, I noticed distant shadows above the bottom.

"They must be striped sea breams (Lithognathus mormyrus) and from the looks of it they are good in size..." I thought. I went a little further away and dived. I crawled and hid between two stones and waited. After a while the fish approached me suspiciously. Τhey passed in front of me, but I was looking for the biggest ones. The smaller ones came close first, but behind them and a little far away, a good one appeared. I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear hit the target but I notice the stripped sea bream was free!!! It did a summersault and floated on its back in mid waters. The spear hit the fish high in the head, killing it instantly as it fractured its skull. I dived in and caught the stripped sea bream. (2nd Picture: If you are lucky...). Continuing a little further down in another ambush and as I crawled to the bottom, I noticed three mullets (Mugil cephalus) in the shallows. The last one was the biggest fish. I waited and when I thought it was the right moment, I pulled the trigger. The spear found the mullet low in the belly and with a sharp movement, it got free and swam away.

"Come on again..." I said. But I noticed that the fish was not swimming well because of the wound and that it was going even shallower. I quickly picked up the spear and started loading the speargun, while following the mullet. I had cornered it and continued preparing the speargun. When it tried to leave, I swam and blocked its path, forcing the fish to turn back. After a few seconds that seemed like ages, I was ready again. But the waves made the aiming difficult. I won't have another chance if I miss. As a wave passed, I pulled the trigger and caught the one kilo mullet (1,100 gr.).                        (3rd Picture:...If you make the same mistake twice...). I put the mullet on the buoy and continued. As I continued, having made several fruitless ambushes, I notice a large school of black Damselfish (Chromis chromis).

"Is there a chance???" I wondered and dived. Along with the black Damselfish there was also sand smelt (Atherina hepsetus) close to the surface. A huge school of medium-sized two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) also appeared, followed by  bogue (Boops boops) and Dusky spinefoot (Siganus sp.). Rainbow wrasse (Coris julis) was swimming around me and in this amazing setting, I waited for Leviathan to emerge from the depths. But in vain, not a single predator appeared. I went a little deeper just in case... I sank into a hole and waited. A good size White Sea bream (Diplodus sargus) came from my right. I ignored it and this encouraged the qilt-head sea bream (Sparus aurata) that was following to approach me. Bait fish were all around, swimming carelessly, a sign that nothing big was in the area. So I turned towards the qilt-head sea bream and as soon as it passed in front of me, I pulled the trigger. The spear found the fish in the back and came out above its eye. The fish just sat upside down on the seabed. (4th Picture: Well-well, welcome darling...). I happily took the 600 gr. qilt-head sea bream and put it together with the rest of the fish. As I arranged the fish, I noticed a small fish not swimming well. I dived and caught a Blotched Picarel (Spicara maena). I hold it gently to gain strength and let it go. I did it 2-3 times and in the end it seemed to me that it was in a much better condition. (5th Picture: Lazarus !!!). I'd reached the end of the fishing grounds where there is a large and long hole on the sea floor. In the past I had caught big and nice fish here. I took a deep breath and dived. I crawled, I crawled. To my right the plateau was empty. So I crawled to my left and waited. I saw mullets passing close to the surface but I didn't bother them. As I turned my head to the right, I saw a leerfish (Lichia amia) approaching me. As it turned, I shot it. The fish started immediately its fight. Knowing that my shot was very good, I did not let the fish any choice to fight hard, and brought it quickly into my hands. It was a bit small (1.7 kg).       (6th Picture: The mistake...it was a bit small...). The blurry waters and being so close to me, tricked me, and I made the mistake catching such as a small fish. So I got out. I put the fish in the ice cooler, but something was telling me to fish the next bay. I drove up there and decided that would fish only for 30 minutes. As I swam I saw striped sea breams. I found an abandoned old anchor and dived next to it. The striped sea breams were nowhere. I waited in case... but a  pearly razorfish (Xyrichtys novacula) came furiously from the left. Curiously examined the speargun, went to the other side of it, turned around again, biting the speargun a couple times and swam on its way!!!. (7th Picture: It had a great appetite!!!). In the penultimate dive, as I was lying on the seabed and various small fish were surrounded me, I perceived the presence of a large fish, marginally in the blur. I made various soft noises and gained its curiosity. The fish turned and started swimming towards me. I literally froze. I didn't even move my eyelids. It was a nice qilt-head sea bream calmly approaching me!!! I could shot it in the face, but the its body movement told me I didn't need to rush. As soon as it turned and I had a bigger target, I pulled the trigger. The spear hit it in the middle and the qilt-head sea bream, after making a summersault, fell on the sea floor. Joys and celebrations. Hugs, kisses, apologies and thanks to the Heavens for their amazing gift...It was a 1.6 kg fish. (8th Picture: At last...a gorgeous winter queen!!!). I made my way out, having only done a couple of dives. At that point, I saw the striped sea breams again.

"Let's do one final dive....Lets look but we won't catch a striped sea bream..." I said to myself and dived. Indeed, after I landed on the bottom, a school of stripped sea bream came from my right. As one of the largest ones was passing in front of me and I had a shot, I realised something very large was approaching me from my left and close to the surface. I waited and saw passing in front of me a loggerhead sea turtle. It looked at me and when it realised what I was, it quickly disappeared into the deep blue. (9th Picture: The most beautiful ambush of the day!!!). This was my first time ever that a sea turtle approached while ambushing!!! The most wonderful end of today's fishing expedition...

Η απρόσμενη μεγάλη τσιπούρα , λαβράκια & σμέρνες... The unexpected large gilt-head sea bream, sea bass & moray ells....

 

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title:The unexpected large gilt-head sea bream, sea bass & moray ells....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Παραμονή των εκλογών, ξύπνησα χαράματα για να πάω στον αγαπημένο μου Β. Ευβοϊκό. Είχα να τον ψαρέψω αρκετούς μήνες. Από την μια οι πολλές βροχές, από την άλλη οι πολλοί σεισμοί, δεν τόλμησα να το επιχειρήσω. Αυτήν την χρονική στιγμή φαινόταν ότι όλα θα ήταν μια χαρά. Τράβηξα κυριολεκτικά τον εαυτό μου από την γλυκιά ζεστασιά του κρεβατιού και έφυγα σαν τον κλέφτη. Όλα είχαν φορτωθεί από την προηγούμενη μέρα. Μετά από περίπου δύο ώρες οδήγησης μέσα στην μαύρη νύχτα, έφτασα χαράματα εκεί που ήθελα. Ντύθηκα γρήγορα και βούτηξα. Για τις επόμενες δύο ώρες καρτεριών δεν είδα τίποτα το αξιόλογο. Όλα τα ψάρια που είδα ήταν μικρά. Απογοήτευση... Άλλαξα μέρος και πήγα στις φυκιάδες. Στην αρχή είδα 2-3 μικρά λαβράκια και αναθάρρησα. Έμεινα με την χαρά στα χείλη, γιατί κι εδώ ερημιά. Έκανα αρκετά άκαρπα καρτέρια μέσα στα φύκια. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα κάτι να με πλησιάζει από πίσω. Έστριψα απαλά για να διαπιστώσω ότι ένα κοπάδι από καμία 10ρια μικρούς λούτσους ήρθαν να με επιθεωρήσουν. 

Η επόμενη γενιά των κυνηγών...

Το κοπάδι ήρθε από τα δεξιά μου, σταμάτησε μπροστά μου και μετά σιγά-σιγά απομακρύνθηκαν και χάθηκαν στην θολούρα. Στο τέλος λίγο πριν βγω, βλέπω έναν γύλο να κάθεται ανάμεσα στα φύκια. Η στάση του σώματός του μου έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Πλησίασα το ψαράκι και διαπίστωσα ότι μαζί με έναν γερμανό (ψάρι), είχαν πιαστεί σε ένα πολυάγκιστρο. Έψαξα να δω αν ήταν κάποιου ψαρά, αλλά η πετονιά ήταν κομμένη μερικά μέτρα μακρύτερα. Σήκωσα την πετονιά με τα ψαράκια και αναδύθηκα. Εκεί στην επιφάνεια απελευθέρωσα και τα δύο. Ευτυχώς ήταν ζωντανά. Λίγο πριν βγω, βρήκα και έναν νεκρό κέφαλο. Τον περιεργάστηκα, αναρωτιόμενος πια να ήταν η αιτία θανάτου και βγήκα. 

"Δύσκολα τα πράγματα Ζάχοοοο...." είπα στο εαυτό μου. Έκανα αρκετά καρτέρια χωρίς αποτέλεσμα. Βγήκα και οδήγησα αρκετά παρακάτω σε ένα δύσκολο μέρος. Δύσκολο γιατί είναι σχεδόν πάντα θολό και έχει και πολλά πράγματα ο βυθός. (σύρματα, κλαδιά, ξύλα κλπ). Το πρώτο μέρος, αν και είναι από τα αγαπημένα μου ήταν παντελώς άδειο, έρημο.

"Μήπως να τα παρατήσουμε και να φύγουμε??? " αναρωτήθηκα. "'Έχουν περάσει 3 ώρες και δεν έχουμε δει τίποτε το ιδιαίτερο..." σκέφτηκα. "Ας κάνουμε μια προσπάθεια ακόμη και μετά φεύγουμε...." είπα στην εαυτό μου. Βρήκα ένα μέρος που το ήξερα και βούτηξα. Περίμενα ανάμεσα σε κάτι κλαδιά, καλάμια μήπως και αλλάξει η τύχη μου. Ξαφνικά από τα δεξιά μου ήρθε ένας καλός κέφαλος. Γυρίζω να τον δω και δεν αντιλαμβάνομαι ότι ένα καλό λαβράκι ερχόταν από την άλλη μεριά. Το λαβράκι ήρθε μπροστά μου και μόλις το πήρα χαμπάρι και έστριψα λίγο το ψαροντούφεκο, πετάχτηκε τρομαγμένο. Έκανα έναν απαλό λαριγκισμό και το ψάρι γυρίζει και έρχεται να με ξαναδεί. Αυτήν την φορά όμως εγώ είμαι έτοιμος και όπως πάει να φύγει πατάω την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε το ψάρι στο μάτι και το λαβράκι ξάπλωσε ανάσκελα στον βυθό. 

Επιτέλους το 1,7 κιλά!!!

Όλος χαρά το έπιασα γεμίζοντάς το φιλιά. Ήταν ένα ψάρι 1,7 κιλά. Λίγο πιο κάτω βλέπω κάτι σκιές στον βυθό. Βουτάω αμέσως και περιμένω. Στην αρχή μου ήρθαν κέφαλοι. Δεν τους πείραξα και τότε εμφανίστηκαν λαβράκια. 

Άγρια ομορφιά!!!

Τα ψάρια ήταν πολλά και παντού. Ερχόντουσαν και κέφαλοι. Κάποια ψάρια ήταν τόσο κοντά που θα μπορούσα να τα ακουμπήσω. Ένα λαβράκι πέρασε πάνω από το ψαροντούφεκο κι ένα άλλο από κάτω! Ένας κέφαλος παραλίγο να με τρακάρει! Μερικά λαβράκια ήταν αρκετά καλά, αλλά αποφάσισα να μην ρίξω και απολάμβανα το σκηνικό. Στην επόμενη βουτιά, αρχικά εμφανίστηκαν πολλοί σπάροι. Μετά οι κέφαλοι και στο τέλος διστακτικά κάποια λαβράκια. 

Χωρίς λόγια!!!

Πάλι δεν έριξα. Στην επόμενη βουτιά εμφανίστηκαν τα λαβράκια στην αρχή και μετά ανακατεμένα με τους κεφάλους. Τότε είδα και το μεγαλύτερο και μόλις πέρασε από μπροστά μου του έριξα. Η βέργα το βρήκε στο κέντρο σπάζοντας την σπονδυλική του στήλη και αυτό κάθησε στα ρηχά. 

Το 2ο λαβράκι...

Το πήρα και έκανα τα καθέκαστα. Προχώρησα λίγο πιο κάτω κι αποφάσισα να πάω στα ρηχά για να μην κολυμπήσω τον κόλπο και αφού περάσω τον κάβο να βγω. 

Το 1,3 κιλά.!!!

Έτσι θα ψάρευα και άλλα σημεία της περιοχής. Σε ένα καρτέρι στα πολύ ρηχά μου ήρθαν πολλοί κέφαλοι. Κάποια ψάρια ήταν αρκετά μεγάλα, αλλά εγώ δεν ενέδωσα και τα άφησα να περάσουν. Έφτασα στον κάβο και τον πέρασα ψαρεύοντας πιο κοντά στην στεριά αυτήν την φορά. Εδώ ο βυθός είναι πιο περτώδης αλλά εξίσου θολός. Κάνω ένα καρτέρι αλλά τίποτε. Η διαίσθησή μου, μου λέει να συρθώ μέχρι το τέλος του βράχου που κάθομαι πάνω. Όντως προχωράω όσο πιο ήρεμα μπορώ χωρίς να κουνώ τα πέδιλά μου. Ξαφνικά μέσα από μια εσοχή βγαίνει μια μεγάλη τσιπούρα. Το ψάρι μόλις που το βλέπω. Με έχει πάρει χαμπάρι κι είναι έτοιμη να την κάνει. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να σημαδέψω και να της ρίξω. Η βέργα την πετυχαίνει χαμηλά και το ψάρι σοκαρισμένο πέφτει στον βυθό. Με το που την πλησιάζω, παίρνει έναν δρόμο κι εγώ απλά παρακολουθώ κρατώντας το σχοινί τεντωμένο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, που μου φάνηκαν αιώνας, την φέρνω στην αγκαλιά μου. 

Μια δίκιλη βασίλισσα του χειμώνα!!!

Η βέργα έχει πετύχει την τσιπούρα χαμηλά στην κοιλιά και δεν σκίστηκε για υπήρχαν τα κάτω φτεράκια της. Δεύτερη φορά που μου Δίνουν ψάρι από τα κοιλιακά του πτερύγια. (Δείτε το προηγούμενο άρθρο με το τρίκιλο γοφάρι)!!!. Είναι ένα ψάρι κοντά στα δύο κιλά (1950 γρ.). Αγκαλιές, φιλιά και ευχαριστίες τα Ουράνια και τα υπέροχά Τους δώρα και βγήκα. Αφού άλλαξα, αποφάσισα να καθαρίσω τα ψάρια. Βρήκα ένα μέρος που μου άρεσε κι έχει βότσαλα και ξεκίνησα το καθάρισμα. Σε κάποια στιγμή πιάνει το μάτι μου μια κίνηση. Δύο σμέρνες έχουν έρθει πολύ κοντά μου. 

Απρόσκλητος επισκέπτης...

Με τον Παντελή & την Μίνα!!!

Τους ρίχνω διάφορους μεζές από τα εντόσθια των ψαριών κριμένος πίσω από έναν βράχο και σχεδόν βγήκαν έξω από το νερό για να φάνε.!!! 

Υ.Γ. Τα λαβράκια μαζί με άλλους μεζέδες, το απολαύσαμε με εκλεκτή παρέα μερικές μέρες αργότερα.

!!!

Translation of the above article.

Title: The unexpected large gilt-head sea bream, sea bass & moray ells....

Video & Photos : Zacharias Skevofilax.

At the eve of the elections, I woke up early to go to my beloved Ν. Evvoikos Bay. I hadn't fish this fishing spot for several months. On the one hand the many rains, on the other τηε tοο many earthquakes, I did not dare to attempt it. At this point in time, it seemed that everything would be fine. I literally pulled out myself from the sweet warmth of my bed and left. Everything was loaded from the day before. After about two hours of driving in the dark night, I arrived at my destination at dawn. I quickly got dressed and dived. For the next two hours I saw nothing worth catching. All the fish were small. Disappointment... I changed place and went to fish in the seaweeds. At first, I saw 2-3 small sea bass (Dicentrarchus labrax) and I cheered up. Unfortunately the joy did not last long. I made several fruitless ambushes in the seaweed. At one point I felt something approaching me from behind. I turned gently to find that out of that a school of about 10 small barracuda (Sphyraena sphyraena) came to inspect me. (1st Picture: The next generation predators...). The fish came from my right, stopped in front of me, and then slowly moved away and disappeared into the blur. At the end, just before I go out, I saw a Mediterranean rainbow wrasse (Coris julis) sitting among the seaweed. Its body posture was telling me something was going wrong. I approached the little fish and found that together with a dusky spinefoot (Siganus sp.), they had been caught on a fishing line. I looked to see if there was a fisherman around, but the line had been cut a few meters further. I picked up the fishing line and emerged. There, on the surface, I released both fishes. Luckily they were still alive. Just before I left, I also found a dead mullet (Mugil cephalus). I wondered what was the cause of its death, and went out.

"Things are going to be difficult Zach..." I said to myself. I got out and drove quite a bit further into a difficult to spearfish spot. Difficult because it is almost always cloudy and a lot of things were laying on the sea floor. (wires, branches, wood, etc.). The first part, although it is one of my favourite spot, was completely empty, deserted.

"Should we just give up and leave???" I asked myself. "It has been 3 hours and we haven't seen anything special..." I thought. "Let's make one more effort and then leave..." I said to myself. I found a place I knew and dived. I waited among some branches and reeds in case my luck changed. Suddenly from my right came a nice mullet. I turn to see it and didn't realise that a good in size sea bass was coming from the opposite side. The sea bass swam in front of me and as soon as I realised and turned slowly the speargun, it got scared and changed sharply direction to leave. I made a soft sound in my larynx and the fish turned and swam back to see me. But this time I was ready and as it was about to leave once more, I pulled the trigger. The spear found the fish in the eye and the sea bass laid on its back on the seabed. (2nd Picture: Finally, 1.7 kg!!!). Full of joy, I grabbed it and kissed it many times. It was a 1.7 kg fish. A little further down I saw some shadows on the sea floor. I immediately dived in and waited. Mullets appeared. I didn't bother them and then some sea bass followed. (3rd Picture: Wild beauty!!!). The fish were plentiful and everywhere. Mullets were also coming. Some fish were so close I could touch them. One sea bass went over the speargun and another one under it! A mullet nearly bumped on me! A few sea bass were pretty good in size, but I decided not to shoot them and continued enjoying the scenery. On the next dive, many annular sea-bream (Diplodus annularis) appeared initially. Then the mullets and finally hesitantly some sea bass appeared. (4th Picture: No Comments!!!). I didn't pull the trigger again. On the next dive, sea basses appeared first and then mixed in with mullets. At that time, I saw the biggest one and as soon as it passed in front of me, I shot it. The spear hit it in the center, breaking its spine and the fish sat in the shallows, on the bottom. (5th Picture: The second sea bass...). I embraced it and did the ritual. I went a little further down and decided to go to the shallows so as not to swim in the bay and after crossing the cape to get out. (6th Picture: The 1.3kg sea bass...). By doing so, I would fish other parts of the area. Lots of mullets approached me in an ambush, in the very shallows. Some fish were quite big, but I didn't give in and let them passed. I reached the cape and passed it fishing closer to shore this time. Here the bottom was more rocky but just as murky. I ambushed but nothing. My intuition was telling me to crawl towards the end of the rock I was laying on. Indeed, I proceed as calmly as I could without moving my fins. Suddenly a large gilt-head sea bream (Sparus aurata) emerged from a recess. I could barely see the fish. It had realised my presence, and it was ready to swim away. I did not have any other choice but to aim and pull the trigger. The spear stroke it low and the fish fell to the bottom in shock. As I approached it, the large gilt-head sea bream started swimming like crazy and I just watched it, keeping the rope taut. After a few seconds, which seemed like a life time, I brought the fish into my arms. (7th Picture: The two kilos winter queen!!!). The spear had found the bream low in the belly and it did not tear because its lower fins. Second time The Heavens    provided me with a fish caught by the ventral fins. (See the previous article with the three-kilogram bluefish)!!!. The gilt-head sea bream was almost two kilos (1.950 gr.). Hugs, kisses and thanking the Heavens and Their wonderful gifts and I went out. After changing, I decided to clean the fish. I found a place I liked that had pebbles and started cleaning. At some point, my eyes caught a movement. Two morey ells (Muraena helena) had come very close to me. I threw them various pieces of fish guts, while I was hiding behind a rock and they almost came out of the water to eat.!!! (8th Picture: The uninvited guest...).

P.S. The sea bass along with other appetisers, we enjoyed it with a special company a few days later. !!! (9th Picture: Along with Pantelis & Mina!!!).

Επιστροφή με γοφάρια στα πάτρια εδάφη.... Bluefish in the home land....

 You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Bluefish in the home land....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Το καλοκαίρι δυστυχώς τελείωσε και τώρα τα κεφάλια μέσα. Πέρασε απίστευτα γρήγορα, λες και ήταν ακόμη χτες. Έτσι λοιπόν με την πρώτη ευκαιρία, έκανα μια απογευματινή επιδρομή σε κοντινά, γνωστά μέρη. Δεν περίμενα να πιάσω τίποτα. Περισσότερο ήταν για να βουτήξω και να δω πως είναι η κατάσταση του βυθού. Έφτασα απόγευμα μετά το σχολείο στον τόπο που ήθελα να ψαρέψω και νωχελικά ντύθηκα και βούτηξα. Μόλις είχε αρχίσει και ο νοτιάς, προμηνύοντας ότι η κυρά θολούρα θα ήταν παρούσα. Μικρόψαρα πολλά. Τα μεγάλα έλειπαν. Τα νερά ήταν λίγο θολά, αλλά γενικώς μια χαρά. Συνέχισα μέχρι που είδα μια καλή μουρμούρα να σκάβει τον βυθό. Απομακρύνθηκα και βούτηξα. Το ψάρι όμως με είχε δει. Ήταν λίγο νευρικό και γι' αυτό περίμενα ξύνοντας τον βράχο. Με κοίταξε με απορία και ξαναχάθηκε από το οπτικό μου πεδίο, αφού την έκρυβε ο μεγάλος βράχος. Σύρθηκα κρυμμένος και όταν την πλησίασα αρκετά, η μουρμούρα σηκώθηκε να με δει. Με το που με είδε άρχισε να κολυμπάει και απομακρύνθηκε.

"Ή τώρα ή ποτέ..." είπα στον εαυτό μου. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε κάθετα την μουρμούρα στον σβέρκο και την κόλλησε στον βυθό με την ορμή που είχε. Η βολή ήταν απίστευτη και μάλλον πολύ τυχερή. 

Το 1ο από τα πάτρια εδάφη...

Χαμογελαστός πήρα την μουρμούρα και την έβαλα στην σημαδούρα. Το πρώτο φθινοπωρινό ψάρι είχε πιαστεί. Συνεχίζοντας, μια φιγούρα μου τράβηξε την προσοχή. Λίγο πιο βαθειά, μια γνωστή σιλουέτα ξεκουραζόταν πάνω στον πετρώδη βυθό. Πλησίασα όσο πιο ήσυχα μπορούσα και βούτηξα από πίσω του. Ήταν ένας αετός της θάλασσας (είδος σαλαχιού) καμιά δεκαριά κιλά. Είδα τις γαλάζιες ραβδώσεις του και τότε εκείνος σηκώθηκε από τον βυθό. Προχώρησε λίγο και μόλις αντιλήφθηκε ότι τον ακολουθούσα, έκλεισε με δύναμη τα φτερά του και χάθηκε στο μπλε. 

Ο αετός... πετάει!!!

"Για σου φιλαράκο, ελπίζω να τα ξαναπούμε...." του είπα νοερά. Πάνω στην στροφή του κάβου βρήκα πολλές γόπες να τσιμπολογούν. Αραιά, που και που έκαναν και κάποια σπασίματα. 

"Λες???" αναρωτήθηκα και βούτηξα δίπλα τους. Βρήκα ένα μέρος που μου άρεσε και περίμενα. Μετά από λίγο τα μικρόψαρα έτρεξαν από τα δεξιά μου. Έψαξα να βρω τον κυνηγό. Κοίταξα χαμηλά κοντά στον βυθό, αλλά αντιλήφθηκα, λίγο αργά, την παρουσία δύο γοφαριών ψηλά κοντά στην επιφάνεια. Γύρισα το ψαροντούφεκο και την στιγμή που ήμουν έτοιμος να πατήσω την σκανδάλη, χτύπησαν τις ουρές τους και τα έχασα...

"Κρίμα..." ήταν το μόνο που σκέφτηκα. Έκανα πολλά καρτέρια αλλά τα ψάρια δεν τα ξαναείδα. Πλησίασα σε ένα καβάκι και σύρθηκα και βγήκα να δω. Στο μικρό πλάτωμα είχε ωραίες και μεγάλες σάρπες, αλλά δεν είχα έρθει για αυτά τα ψάρια, 

"Που είναι αυτοί που σας τρώνε ???" τις ρώτησα καθώς χανόντουσαν μέσα στην θολούρα. Εννοείται απάντηση δεν πήρα. Προχώρησα πιο κάτω όπου ο βυθός βαθαίνει απότομα. Όμως μετά το καβάκι κάνει ένα ακόμη ρηχό πλάτωμα, όπου συνήθως βόσκουν διαφορά ψάρια. Στο παρελθόν έχω πάρει ωραία ψάρια σε αυτό το μέρος. Έτσι λοιπόν βούτηξα πριν φτάσω και σύρθηκα. Ξεπρόβαλα σιγά-σιγά και μόλις που πρόλαβα να δω τρία γοφάρια να έρχονται καταπάνω μου από τα πολύ ρηχά και με μεγάλη ταχύτητα. 

Η απρόσμενη έκπληξη!!!

Ενστικτωδώς σημάδεψα το προπορευόμενο ψάρι και πάτησα την σκανδάλη. Τα ψάρια και τα τρία έφυγαν με απίστευτη ταχύτατα, και το μουλινέ ξετυλίχθηκε σφυρίζοντας. Μη γνωρίζοντας πόσο καλή ήταν η βολή μου, δεν κόντραρα καθόλου τα ψάρι. Ευτυχώς. Που και που μέσα στην θολούρα έβλεπα το ασημί κορμί του να φωτίζει τα θολά νερά. Κρατούσα το σχοινί τεντωμένο κι ευχόμουν να μην μπερδευτεί πουθενά το ψάρι γιατί θα το έχανα. Μετά από αρκετά λεπτά μάχης το πλησίασα και στην δεύτερη απόπειρα το έπιασα από την ουρά.

Ο εξουθενωμένος κυνηγός!!!

Αμέσως το έπιασα κι από τα βράγχια και η μάχη είχε κριθεί υπέρ μου. Ήταν ένα υπέροχο τρίκιλο γοφάρι!!! 

Τα δόντια του είναι απίστευτα!!!

Η βολή μου δεν ήταν καθόλου καλή, πολύ κακή θα έλεγα. Το ψάρι το είχα πετύχει χαμηλά στην κοιλία του, κι ευτυχώς κρατιόταν από τα δύο πτερύγια που έχει εκεί. 

Επιτέλους!!!

Οι αγκαλιές, τα φιλιά και οι συγγνώμες έπεσαν βροχή μπορώ να πω, ευχαριστώντας τα Ουράνια για το υπέροχο Τους δώρο!!! Και από που κρατήθηκε!!!. Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο. Άλλωστε είχαν περάσει και κοντά τρεις ώρες από την στιγμή που βούτηξα. Χαρούμενος πήρα τον δρόμο του γυρισμού, απλά κολυμπώντας. Είδα άλλη μια μουρμούρα να σκάβει την άμμο, την χαιρέτησα λέγοντας της: "Είσαι πολύ τυχερή γλυκιά μου..." και συνέχισα να κολυμπάω για να βγω. Όμως η ματιά έπιασε μια μεγάλη φιγούρα μέσα στην θολούρα. Βούτηξα και εμφανίστηκα μπροστά της. Ήταν μια υπέροχα όμορφη και μεγάλη καρέττα-καρέττα. Με το που με είδε ξαφνιάστηκε, άλλαξε κατεύθυνση, αλλά κοντοστάθηκε να με περιεργαστεί γεμάτη απορία. Κολύμπησε ήρεμα παρατηρώντας με. 

Μια ήρεμη αρχαία φίλη!!!

Άρπαξα την ευκαιρία και την πλησίασα κι άλλο. Ακούμπησα απαλά το χέρι μου στο καφέ-κόκκινο κέλυφός της, αλλά η χελώνα δεν άλλαξε συμπεριφορά. Κολυμπήσαμε μαζί και σε κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο και αναδύθηκα. Εκείνη συνέχισε να κολυμπάει ήρεμα, μέχρι που την έχασα μέσα στην θολούρα. 

"Στο καλό γλυκιά μου. Μακάρι να ξανασυναντηθούμε κάποια στιγμή..." της είπα και τράβηξα για την παραλία από όπου είχε ξεκινήσει η σημερινή περιπέτεια.

3 κιλά !!!

Υ.Γ.1. Το φινάλε ήταν εξίσου επικό όσο και η έκβαση του ψαρέματος μπορώ να ομολογήσω!!! 

Υ.Γ.2. Το γοφάρι μαζί με άλλους μεζέδες, το απολαύσαμε με εκλεκτή παρέα μερικές μέρες αργότερα. 

Ο Γιώργος, ο Κωνσταντίνος, η Κρυσταλία, η Σταυρούλα και εγώ.

Translation of the above article.

Title:  Bluefish in the home land....

Video & Photos : Zacharias Skevofilax.   

The summer is unfortunately over and back to the routine. It went by incredibly fast, like it was just yesterday. So at the first opportunity, I was ready for an afternoon foray into nearby, familiar places. I didn't expect to catch anything. I wanted to dive and see what was going on around Athens. I arrived in the afternoon after school at the place I wanted to fish, lazily dressed and dived. The souther winds had just begun to blow, foreshadowing that madam blur would be present. The sea was full with baitfish. On the other hand, the big fish were missing. The waters were a bit murky but generally speaking were ok. I kept going until I saw a good striped sea bream (Lithognathus mormyrus) digging the bottom. I swam away and dived. But the fish had seen me. It was a bit nervous, so I waited scraping a rock on the sea bed. It looked at me questioningly and disappeared again from my field of vision, since a big rock was intervening. I crawled hiding and when I got close enough to it, the striped sea bream rose to see me. As soon as it saw me, it started to swim and moved away. 

"It's now or never..." I said to myself. I aimed as best I could and pulled the trigger. The spear struck the fish in the neck and stuck it to the bottom with the momentum it had. The shot was incredible and probably a very lucky one. (1st Picture: The 1st fish from the home land...). Smiling, I took the striped sea bream and put it on the buoy. The first fish had been caught. Continuing, a figure caught my eye. A little deeper, a familiar silhouette was resting on the rocky bottom. I approached as quietly as I could and dove behind it. It was a common eagle ray (Myliobatis aquila)  about ten kilos. I saw its blue streaks and then it rose from the bottom. It moved forward graciously and as soon as it realised I was following it, flapped its wings with force and disappeared into the blue. (2nd Picture: The eagle is flying!!!). 

"See you buddy, I hope we meet again..." I told it mentally. On the bend of the cape I found many bogue (Boops boops) nibbling. From time to time they were moving nervously all together.

"Is it possible???" I wondered and dived next to them. I found a place I liked and waited. After a while the baitfish ran from my right. I looked for the predator. I looked down near the bottom, but Ι realised, a little too late, the presence of two bluefish (Temnodom saltator) high up near the surface. I turned the speargun towards them and just as I was about to pull the trigger, they slapped their tails and I got lost...

"What a pity..." was all I thought. I ambushed plenty of times but I never saw the two fish again. I approached a small cape and crawled out to have a look. On the small flat there were nice and big salema porgy (Sarpa salpa), but I didn't come to catch those fish. 

"Where are those who eat you ???" I asked them as they disappeared into the blur. Of course I did not get an answer. I moved further down where the seabed deepens sharply. But after another small cape, there is another shallow plateau, where usually different fish graze. In the past I had caught nice fish in this place. So I dived in before and crawled. I emerged slowly and just in time to see three bluefish coming at me from the very shallows and at great speed. (3rd Picture: The unexpected surprise!!!). Instinctively I aimed the advancing fish and pulled the trigger. All three fish flew away with incredible speed, while the reel was unwinding whistling. Not knowing how good my shot was, I didn't fight the fish at all. Thank God. Here and there in the blur I could see its silver body lighting up the murky waters. I kept the line tight and hoped that the fish wouldn't get tangled anywhere because I would lose it. After several minutes of fighting I approached it and on the second attempt I caught it by its tail. (4th Picture: The exhausted predator!!!). I immediately grabbed it by the gills and the battle was decided in my favour. It was a wonderful three kilo bluefish!!! (5th Picture: Its teeth are amazing!!!). My shot was not good at all, very bad I would say. I managed to hit the fish low in its belly, and fortunately the rope was holding on by the two fins it had there. (6th Picture: Finally!!!). Hugs, kisses and apologies for the pain that I caused, thanking the Heavens for their wonderful gift!!! and from where it was hanging!!!. I didn't need to fish anymore. After all, almost three hours had passed since I started my diving expedition. I happily made my way back, just swimming. I saw another striped sea bream digging in the sand, I greeted her saying: "You're very lucky honey..." and continued swimming. But my glance caught a large figure in the blur. I dived and appeared just before it. It was a wonderfully beautiful and large loggerhead sea turtle (caretta-caretta). As soon as it saw me, was surprised, changed its direction, but stopped to look at me curiously. It was calmly swimming watching me. (7th Picture: An ancient calmed friend !!!). I grabbed the opportunity and approached it even closer. I gently placed my hand on its brown-red shell, but the turtle did not change its behaviour. We swam together but at some point I couldn't keep-up anymore and surfaced. The turtle continued swimming calmly until I lost it in the blur. 

"Bye-bye honey. I hope we meet again sometime..." I told it and headed for the beach where today's adventure had started.(8th Picture: 3 kilos !!!). 

P.S.1. The finale was just as epic as the outcome of today's fishing I must admit!!!. 

P.S.2. We enjoyed the bluefish together with other appetisers with special friends a few days later. (9th Picture: George, Konstantinos, Crystalia, Stavroula and me).

Ψαρεύοντας στα 100... εκατοστά!!! Spearfishing in 100... cm!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in 100...  cm!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Η ζωή στην Κάρπαθο συνεχίζονταν σε καλοκαιρινούς ρυθμούς για τον ντόπιο πληθυσμό. Για εμάς τους τουρίστες, τα πράγματα ήταν μια χαρά. Διακοπές!!! Όμως ένα απόγευμα, γνωστές και φίλες μαζεύτηκαν στο μαγαζί της κ. Σοφίας για να τυλίξουν ντολμαδάκια. Τα παραδοσιακά ντολμαδάκια της Καρπάθου είναι πολύ μικρά και τρομερά νόστιμα. Η παραγγελία ήταν για ένα γάμο... 3000 κομμάτια!!! Μαζεύτηκαν λοιπόν επτά γυναίκες για να τα βγάλουν εις πέρας. Επί οκτώ ώρες περίπου, έπλαθαν, έκοβαν, τύλιγαν κτλ για να τα πάρει στο τέλος ο Βαγγέλης να τα ψήσει. 

Όρθια η Άννα, δίπλα της η κ Ειρήνη, οι ξαδέλφες μου Χαρούλα & Άννα, η μητέρα μου, η κ Ευγενία και η κ Σοφία!!!

Εκτός από δυο κυρίες που είναι στο μαγαζί, οι υπόλοιπες ήρθαν με περίσσια αγάπη να βοηθήσουν άνευ πληρωμής, επειδή υπήρχε ανάγκη!!! Το ελληνικό φιλότιμο σε όλο του το μεγαλείο!!!

Μερικές μέρες αργότερα, την ημέρα της Παναγίας μας, η μητέρα μου, μας μαγείρεψε το παραδοσιακό κατσικάκι γεμιστό. Κανονικά το ψήνουν σε ξυλόφουρνο με κληματόβεργες. Αλλά επειδή δεν έχουμε τέτοιον, το μαγείρεψε στον ηλεκτρικό φούρνο. Το κατσικάκι είχε λιώσει και ήταν λουκούμι. Η δε γέμιση και οι πατάτες.... πεντανόστιμα όλα. 

Η μαμά δίνει ρέστα!!!

Κόντεψα να σκάσω από το πολύ φαί!!! Το απόγευμα παρατήρησα ότι ο καιρός είχε πέσει κατά πολύ. Ίσως με είδε το Σύμπαν από ψηλά και μου έκανε την χάρη, για να κάψω το περιττό μου λίπος. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να επιθεωρώ και να φτιάχνω τα ψαροντούφεκά μου. Τότε άκουσα την μητέρα μου να με ρωτάει. "Για που το έβαλες πάλι???" Της εξήγησα ότι ο καιρός έχει μαλακώσει πολύ και ότι ήταν ευκαιρία να πάω στα ρηχά και αγαπημένα μου μέρη και συνέχισα την δουλεία μου. Σε κάποια στιγμή που έψαξα ένα από τα ψαροντούφεκα που είχα φτιάξει... και είδε την μητέρα μου να το κρατάει πονηρά και να μου λέει: "Φύγαμε??? Αφού θα πας ρηχά μπορώ να έρθω!!!" και ξέσπασε στα γέλια. Την πήρα αγκαλιά και της απάντησα: "Εννοείται!!!" 

 Έτοιμη για τα βαθειά!!!

Ξύπνησα από τα άγρια χαράματα κι έφυγα σφαίρα για τα υπήνεμα του βοριά. Η θάλασσα ήταν απλώς ρυτιδιασμένη!!!Τα φόρτωσα όλα στο αυτοκίνητο και μετά από μισή ώρα οδήγησης, ήμουν εκεί που ήθελα, φυσικά χωρίς την μάνα μου. Δεν ήθελα ανταγωνισμό και άσε που μπορεί η πρωτάρα να μου έβαζε τα γυαλιά. Η θάλασσα χαρτί σαγρέ. Απλά ρυτιδιασμένη, χωρίς καθόλου κύμα!!! Ντύθηκα και βούτηξα. Υπήρχαν πάρα πολλοί σκάροι, αμέτρητοι θα έλεγα. Εγώ όμως έψαχνα για το ασήμι!!! τους σαργούς.  Στην πρώτη κιόλας βουτιά, στα τάρταρα των 100.... εκατοστών, σε γνωστή τρύπα, βλέπω έναν πολύ αξιόλογο κιλίσιο σαργό να κόβει βόλτες μέσα στο σκοτάδι. Καθώς τον σημαδεύω, διαπιστώνω πίσω του υπάρχει ένας τρίκιλος ροφός. Τον ροφό τον βλέπω από μια μικρή τρύπα από όπου δεν χωράει να βγει κι έτσι δεν ρίχνω. Την γλύτωσε κι ο σαργός!!! Έκανα έναν μεγάλο κύκλο και ξαναπήγα στην γνωστή τρύπα. Δεν βρήκα τίποτα. Έκανα ένα καρτέρι λίγο πιο κάτω και περίμενα. Ένα μεγάλο κοπάδι από καμιά 25αρια σκάρους πέρασε από μπροστά μου. Περίμενα να βρω τον πιο μεγάλο και του έριξα. 

Το 1ο της ημέρας...

Το πρώτο ψάρι της ημέρας ήταν ένας σκάρος 700 γρ. Τον τακτοποιώ και συνεχίζω. Είμαι πάνω στην στροφή του μικρού κάβου. Εκεί αν συρθεί κανείς πολύ πιο πριν, αιφνιδιάζει τα ψάρια που είναι κάτω από τον μεγάλο βράχο. Όπερ και εγένετο. Βουτάω πολύ πιο πριν, σέρνομαι και καθώς με κρύβει ένας άλλος μεγάλος βράχος, πλησιάζω ήσυχα. Ανάβω ίσα-ίσα τον φακό και μόλις διακρίνω τον μεγάλο σαργό του ρίχνω. Ορμάω και τραβάω την βέργα έξω για να μην έχω τυχόν μπελάδες. Η βέργα έρχεται έξω βαριά. Ο σαργός είναι 800 γρ!!! 

Ο 1ος & μεγάλος  σαργός των 800 γρ.

"Ωραία...συνεχίζουμε..." είπα στον εαυτό μου και πήγα ακόμη πιο ρηχά. Σε ένα γνωστό σκίσιμο, σαργοί τρέχουν μέσα στο σκοτάδι της σχισμής. Ανάβω λίγο-λίγο τον φακό και στην κατάλληλη ρίχνω. Πετυχαίνω στην μέση έναν ακόμη σαργό των 560 γρ.  

560  γρ και συνεχίζουμε...

Αφού τακτοποιήσω το ψάρι, πλησιάζω όσο πιο κοντά μπορώ στην σχισμή. Κάνει ένα τούνελ, που εκεί στέκονται τα ψάρια όταν τρομάξουν. Μπαινοβγαίνουν κι αν έχεις υπομονή μπορεί να πιάσεις έναν ακόμη. Μετά χάνοντ  αι. Έτσι λοιπόν περιμένω. Στην αρχή πάντα εμφανίζονται οι μικρότεροι. Αν δεν ρίξεις, τότε ξεθαρρεύουν οι μεγάλοι κι έρχονται. Περιμένω  λοιπόν και πίσω από τους μικρούς εμφανίζεται ένας καλός. Σημαδεύω όσο πιο καλά μπορώ και πατάω την σκανδάλη. Από το τράνταγμα της βέργας καταλαβαίνω ότι ο στόχος επιτευχθεί, αλλά πρέπει να πάρω το ψάρι στα χέρια μου... Τραβάω την βέργα έξω σταθερά και αγκαλιάζω ένα ψάρι 450 γρ. 

0 3ος και 450 γρ.

Ξεκούραση. Παίρνω μερικές ανάσες και παρατηρώ το περιβάλλοντα χώρο. Καθώς κοιτάω δεξιά-αριστερά, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση ενός καλού σαργού ανάμεσα σε κάτι σκάρους. Πλησιάζω και βουτάω, σέρνομαι προς την τρύπα που είδα το ψάρι. Εμφανίζονται μπροστά μου σκάροι που τους αγνοώ. Μετά από λίγο εμφανίζεται κι ο σαργός. Του ρίχνω στο κέντρο και πετάγεται έξω κάνοντας την ζωή μου πιο εύκολη. Είναι λίγο πιο μεγάλος από τον τελευταίο 480 γρ. 

Ο πονηρός των 480. γρ!!!

Καθώς ερευνώ το περιβάλλον βλέπω μια μπουρού κρυμμένη ανάμεσα στις πέτρες. Την πιάνω, αλλά διαπιστώνω ότι είναι ζωντανή. Αφού την περιεργάστηκα την έβαλα στην θέση της και κολύμπησα πιο κάτω.  

Η τυχερή Μπούρου...

Κάνω ένα ακόμη καρτέρι πριν πάρω τον δρόμο του γυρισμού. Κρύβομαι καλά και περιμένω. Εμφανίζονται σκάροι, αλλά δεν τους δίνω και πολύ σημασία. Έρχονται και άλλοι και άλλοι... Είναι περίπου καμιά 50αρια!!! Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο κι έτσι ψάχνω τον αρχηγό. Ρίχνω σε ένα μεγάλο και πιάνω έναν 800 γρ. Έχοντας πάρει τον δρόμο του γυρισμού, κάνω μια στάση στον μικρό κάβο πάλι. Με την γνωστή τεχνική πλησιάζω και ψάχνω την μεγάλη σχισμή. Τα ψάρια της είναι μικρά, αλλά ο φακός τρομάζει έναν καλό σκάρο, που βγαίνει από την προστασία του σκοταδιού κι εγώ πιάνω ένα ψάρι των 800 γρ. Πιάνω λίγο πιο κάτω κι έναν ακόμη σκάρο, κόκκινο αυτήν την φορά των 700 γρ. 

Να κι ένας κόκκινος σκάρος.

Συνεχίζοντας, βλέπω έναν μικρό σαργό να πετάγεται έξω από μια μικρή σπηλιά, αρκετά μακριά από εμένα. 

"Τι τον φόβισε αυτόν???" αναρωτήθηκα. Πλησιάζω πλάγια για να μην φαίνομαι από το άνοιγμα κι όταν είμαι έτοιμος, εμφανίζομαι μπροστά στην τρύπα. Δεν ξέρω τι να περιμένω και έτσι οι αισθήσεις μου είναι στο ζενίθ. Δεν ανάβω φακό, αλλά βλέπω τα δόντια ενός καλού σαργού, Το ψάρι είναι κάθετα και για να μην ρισκάρω άλλο του ρίχνω. Η βέργα δεν τραντάχτηκε καθόλου, αλλά πριν προλάβω να σκεφτώ ότι μάλλον αστόχησα, κάτι ασήμισε στο σκοτάδι. Τραβάω την βέργα και έχω πετύχει τον σαργό ανάμεσα στα μάτια. Είναι ο πιο μεγάλος της ημέρας 850 γρ. 

Το έπαιζε τσαμπουκάς ο 850 γρ...

Προχωρώντας για να βγω, βλέπω κεφάλους να τρυπώνουν. Πλησιάζω και βουτάω λίγο πιο μακριά τους, καθώς έχω και την κάλυψη ενός άλλου βράχου. Σέρνομαι και πλησιάζω κι άλλο, αλλά τα ψάρια με παίρνουν χαμπάρι και τρέχουν κάτω από τις διάφορες πέτρες. Μένω στο πόσο μου και περιμένω. Δύο ψάρια έχουν μείνει κάτω από συγκεκριμένη πέτρα. Στην πρώτη ευκαιρία, σημαδεύω και ρίχνω. Ο κέφαλος χτυπιέται και πάει και σφηνώνει το κεφάλι του ανάμεσα σε δύο πέτρες, ενώ όλο του το σώμα είναι ορατό. Είναι 1100 γρ. Καθώς πηγαίνω προς την έξοδο, κάτι μου τράβηξε τον ενδιαφέρον. Μια φευγαλέα κίνηση σε έναν βράχο χωρίς πολύ ενδιαφέρον. Πλησιάζω κοιτώντας ερευνητικά, όταν διαπιστώνω ότι ένας μεγάλος σαργός έχει τρυπώσει σε μια τρύπα που καλά-καλά δεν τον χωράει. Χωρίς να το πολύ-καταλάβω έπιασα ένα ψάρι 650 γρ. Αν μου έλεγαν ότι εκεί είχε κρυφτεί, δεν νομίζω ότι θα το πίστευα. Συνεχίζοντας είπα να ψάξω μια καλή σχισμή. Κάνω ένα καρτέρι και περιμένω. Διάφορα ψάρια κολυμπούν τριγύρω, αλλά εγώ περιμένω καρτερικά. Μετά από λίγο εμφανίζεται μέσα στην σχισμή ένας καλός σαργός. Εγώ ακίνητος. Ο σαργός συνεχίζει, κρύβεται πίσω από τις πέτρες της σχισμής. Εγώ τον χαβά μου. Όλος περιέργεια, βγαίνει για να με δει και εκεί τον έπιασα. Είναι 450 γρ. Καθώς κολυμπώ, βλέπω έναν μεγάλο σαργό να κολυμπάει νευρικά. Δεν έχω την πολυτέλεια για πολλά, αλλά δεν ελπίζω ότι θα τον βρω. Βουτάω αμέσως και καρτερεύω πίσω από έναν βράχο. Σέρνομαι προς τα εμπρός για να έχω καλύτερη κάλυψη και περιμένω. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα ο σαργός γυρίζει να δει τι γίνεται, κρατώντας μια απόσταση ασφαλείας, ή έτσι νόμιζε κι εγώ του ρίχνω. Η βέργα τραντάζεται βίαια. Την τραβάω απαλά και βλέπω ότι έχω πιάσει τον μεγαλύτερο σαργό της ημέρας. 950 γρ. 

Ο μεγαλύτερος όλων 950 γρ!!!

Βάζω τα ψάρια στην σημαδούρα και βλέπω πάλι τους κεφάλους να τρυπώνουν. Γρήγορη βουτιά και αμέσως βολή. 

Ο ένας από τους δύο κεφάλους...

Το ψάρι πετάγεται έξω, τον παίρνω αγκαλιά και βγαίνω. 

Ώρα να βγω...

Το τελευταίο ψάρεμα στην αγαπημένη μου κάρπαθο ήταν και το πιο ποιοτικό!!!

Κάρπαθος 2023 τέλος...

Άντε και του χρόνου, να με Αξιώσει να ξαναψαρέψω στα αγαπημένα μου νερά της. 

Translation of the above article.

Title:Spearfishing in 100... cm!!!

Video & Photo : Zacharias Skevofilax.   

Life in Karpathos Island continued at summer's pace for the local population. For us tourists, things were fine. Vacation!!! But one afternoon, acquaintances and friends gathered at Ms. Sofia's shop to wrap dolmadaki. The traditional dolmadakia of Karpathos are very small and extremely tasty. The order was for a wedding... 3000 pieces!!! So seven women got together to full-fill the order. For about eight hours, they formed, cut, rolled, etc., so finally Vangelis would take to cook them. (1st Picture: Anna is standing, next to her is Ms. Irini, my cousins ​​Haroula & Anna, my mother, Ms. Eugenia and Ms. Sofia!!!). Besides two of the ladies who are working in the shop, the rest came with plenty love to help without payment, because there was a need!!! The Greek philotimo in all its glory!!! 

A few days later, on Madonna's Day, my mother cooked us the traditional stuffed goat. It is normally baked in a wood-fired oven with vines. But since we don't have one, she cooked it in the electric oven. The goat meat had melted and was a delight. And the filling and the potatoes... all delicious.            (2nd Picture: Mum knows what to do!!!). I almost exploded from too much eating !!! In the afternoon I noticed that the weather was calming down considerably. Maybe the Universe saw and did me a favour, to burn off my excess fat. So I started inspecting and repairing my spearguns. Then I heard my mother asking me: "Where are you planning to go again???" I explained to her that the weather had softened a lot and that it was an opportunity to go to my favourite shallows and continued the repairs. At one point when I looked for one of the spearguns I had fixed... and saw my mother holding it slyly and saying: "Let's go??? Since you're going shallow I will come too !!!" and burst out laughing. I hugged her and replied: " Definitely !!!".              (3rd Picture: Ready for the very deep waters!!!). 

I woke up early at dawn and rushed to reach the chosen fishing spot. The sea was just perfect!!! I loaded everything in the car and after half an hour of driving, I was where I wanted to be, without my mother of course. I didn't want competition, and let alone the mum-rookie could come up with big surprises, you never know. The sea was just wrinkled, no waves at all!!! I got dressed and dived. There were too many parrotfish, countless I would say. But I was looking for silver !!! the white sea breams (Diplodus sargus). In the very first dive, in the extreme depth of 100... centimetres, in a well-known hole, I saw a very remarkable white sea bream swimming around in the dark. As I aimed it, I saw behind it a three-kilo dusky grouper (Epinephelus guaza). I could see the dusky grouper from a small hole where I could not get it out, so I didn't shoot it. The white sea bream got lucky too !!! I made a big circle swimming and went back to the same hole. I did not find anything, the fish were gone. I made an ambush a little further down and waited. A large school of about 25 parrotfish (Sparisoma cretense) passed in front of me. I waited to find the biggest one and shot it. (4th Picture: The 1st catch of the day...). The first fish of the day was off 700 gr. I put it on the buoy and continued. I was approaching the small cape. There if one crawls a bit far ahead, it surprises the fish that are under the big rock. And so I did it. I dived far ahead, crawled, and as another large rock was hiding my presence, quietly approached. I turned on the underwater flash light, just enough I could see, when I noticed the presence of a big white sea bream and shot it. I rushed and pulled the spear out to avoid any troubles. The spear came out heavy. The white sea bream was 800 gr. !!! (5th Picture: The 1st & big white sea bream of 800 gr. !!!).

"Well done...lets continue..." I said to myself and went even shallower. In a known slit, white sea breams were swimming through the darkness of the slit. I turned on the underwater flash light just enough and pulled the trigger at the appropriate fish. I caught another 560 gr. white sea bream.              (6th Picture: 560 gr. and continuing...). After arranging the fish, I got as close as I could to the slit. There is a tunnel, where the fish were hiding when they get scared. They swim in and out and if you are patient enough, you might catch one more. Then the fish disappear for the rest of the day from the tunnel. So I waited. At first the smallest fish appeared. If you don't shoot, then the big guys get curious and appear too. So I waited and behind the little white sea breams, a good one appeared. I aimed as best I could and pulled the trigger. From the jerking of the spear, I realised that the goal was achieved, but I had to get the fish in my hands... I pulled the spear out firmly and hug a 450 gr. fish.(7th Picture: The 3rd one of 450 gr. ...). Relaxing a bit. I took a few breaths and observed the surroundings. As I was looking around, my gaze caught a movement of a good white sea bream among some parrotfish. I approached and dived, crawled towards the hole where I saw the fish. Some parrotfish appeared in front of me and I ignored. After a while the white also appeared. I shot it in the middle and it jumped out of the hole, making my life easier. It was slightly larger than the last 480 gr.              (8th Picture: The wicked one of 480 gr. ...). As I surveyed the surroundings, I saw a Triton's trumpet (Charonia tritonis) hidden among the stones. I caught it, but found out it was alive. After examining it, put it back and swam further down. (9th Picture: The lucky one ...). I did one more ambush before returning. I hid well and waited. Parrotfish appeared, but I didn't pay much attention to them. More and more parrotfish were coming... They were about 50 fish!!! There was nothing better so I was looking for the leader, the biggest fish. I shot a big one and caught an 800 gr. fish. On the way back, I stopped at the small cape again. With the well-known technique I approached and looked in the big crack. Most of the fish were small, but the beam of my flashlight spooked a good parrotfish, which came out of the cover of darkness and I caught an 800 gr. fish. A little further down, I catch another parrotfish, a red one this time of 700 gr. (10th Picture: The red parrotfish...). Continuing on, I saw a small white sea bream swimming in a hurry out of a small cave, quite far from me.

"What scared it???" I wondered. I approached from the side so not to be seen through the opening and when I was ready, I appeared in front of the hole. I didn't know what to expect and so my senses were at their maximum. I didn't turned on the flashlight, but I noticed the teeth of a good white sea bream. The fish was vertical and I did not to take any more chances, so I pulled the trigger. The spear didn't jerk at all, but before I thought that I must had missed, something flashed in the darkness. I pulled the spear and I have hit the big white sea bream between the eyes. It was the largest of the day 850 gr. (11th Picture: The bully of 850 gr. ...). As I was swimming to get out, I saw mullets (Mugil cephalus) swimming next to the bottom rocks. I approached and dived a little further away from them while taking cover from a rock. I crawled and got closer, but the fish sensed me and hid under the various rocks. I stayed on the seafloor and waited. Two mullets stayed under a certain rock. At the first opportunity, I aimed and shot one of them. The mullet that was hit put its head between two stones, while its entire body was visible. It was 1.100 gr. As I was swimming towards the exit, my eyes caught a movement. A fleeting movement under a rock without much interest. I approached, looked inquisitively, and found that a large white sea bream has burrowed into a hole that seemed it didn't fit in. Surprisingly enough, I caught a 650gr. fish. If someone told, that a large white sea bream was hiding in that slit, I don't think I'd have believed him. Moving on, I decided to look for a good crack. I ambushed and waited. Various fish were swimming around, but I was waiting patiently. After a while, a good white sea bream appeared in the crevice. I stayed motionless. The white sea bream continued, hiding behind the stones of the crevice. I stayed motionless. Full of curiosity, the fish comes out to see me and there I caught him. It was 450 gr. As I was swimming, I saw a large white sea bream swimming nervously. Immediately I dived knowing that the possibilities finding the fish were slim. Ι was hidden behind a rock. I crawled forward to get a better cover and waited. After several seconds the large white sea bream turned to see what was going on, keeping a safe distance, or so it thought and I pulled the trigger. The spear jerked violently. I pulled it gently and saw that I have caught the biggest white sea bream of the day. 950 gr. and I hadn't activated the underwater camera. (12th Picture: The biggest 950 gr. !!!). As I was putting the fish on the buoy and I saw several mullets hiding under the rocks again. Quick dive and instant shot. (13th Picture: One of the two mullets...). The fish jumped out of the rock, I grabbed it and went out.        (14th Picture: Time to went out...). 

The last fishing in my beloved Karpathos was also the best!!! 

(15th Picture: The end of Karpathos 2023...). 

With God's Will, I will be fishing again in my favourite waters.