Ένα ψάρεμα όλο εκπλήξεις.....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Επιτέλους ξημέρωσε......ώρα για βουτιά

Μετά από ένα μεγάλο αγχωτικό διάστημα, επιτέλους τελείωσαν επιτυχώς τα οικογενειακά-ιατρικά τρεχάματα (δόξα τον Θεό), είπα να πάω για ένα πολύωρο ψάρεμα Σαββάτου, να ξεδώσω. Έτσι τα φόρτωσα στο αυτοκίνητο και νωρίς τα χαράματα πήρα τον δρόμο για τον Σαρωνικό. Σε δύο μέρη που ήθελα να ξεκινήσω την βουτιά μου, ήταν ήδη κατειλημμένα από άλλους ψαροτουφεκάδες. Έφτασα στο τρίτο μέρος και με το που ντύθηκα, εμφανίστηκαν άλλοι δύο ψαροτουφεκάδες. Βούτηξα αμέσως με λαχτάρα και άρχισα να ψαρεύω. Μέχρι να ντυθούν, εγώ θα είχα απομακρυνθεί και θα ψάρευα επιτέλους μόνος αυτόν τον αχανή ψαρότοπο. Η θολούρα παρούσα εννοείται. Ο χτεσινός νοτιάς τα είχε θολώσει όλα. Έκανα κάποιες γρήγορες βουτιές για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου και ξεκίνησα το ψάρεμά μου. Ήθελα απλώς να κολυμπήσω, να ηρεμήσω και να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Δεν με πολύ-ένοιαζε αν θα έπιανα κάποια ψάρια. Το βασικό ήταν ότι βουτούσα... Δεν έχω κολυμπήσει καμιά εικοσαριά μέτρα και βρίσκω έναν κακαρέλο ψόφιο μεν, αλλά φρέσκο δε. Κοιτώντας καλύτερα βλέπω ότι το καμένο το ψαράκι είχε πιαστεί σε μια πετονιά. Δεν ξέρω πως κατάφερε να την κόψει, αλλά το όλο εγχείρημα μάλλον του στοίχισε την ζωή του. Κοιτάζω και βλέπω έναν ψαρά στην παραλία με καλάμια. Πιάνω το ψάρι και του το πάω. Ήταν όντως δική του η πετονιά. Με ευχαρίστησε και εγώ συνέχισα την πορεία μου. Στο πρώτο σοβαρό καρτέρι μου, μετά από ένα λεπτό και κάτι δευτερόλεπτα, πέρασε από μπροστά μου ένας κιλίσιος κέφαλος. Το ψάρι ήταν μόνο του κι έτσι δεν αναρωτιόμουν αν το ακολουθούσε κάτι μεγαλύτερο και του έριξα. Ο κέφαλος σπαρτάρισε προσπαθώντας να απαλλαγεί από την βέργα και να τρυπώσει κάτω από έναν βράχο, αλλά δεν τον άφησα. Αφού τον τακτοποίησα, συνέχισα τα καρτέρια μου. Σε ένα από αυτά πέρασαν δύο κέφαλοι από πάνω μου. Μέχρι να τα πάρω χαμπάρι, τα ψάρια ήταν εκτός βολής. Γυρίζοντας λίγο να δω προς την κατεύθυνση απ' 'οπου είχαν έρθει τα δύο ψάρια, συνειδητοποιώ ότι τα ακολουθεί ένα κοπάδι. Οι δύο πρώτοι κέφαλοι φαίνεται να ήταν οι προπομποί του κοπαδιού. Περιμένω κι ενώ το κοπάδι είναι εκτός βολής, ένας κάνει το λάθος και με πλησιάζει. Δεν περιμένω τίποτε περισσότερο και του ρίχνω πιάνοντας έτσι τον δεύτερο μου κέφαλο, ο οποίος ήταν λίγο πιο μεγάλος από τον πρώτο. 

"Καλά τα πάμε Ζάχο..." είπα χαμογελώντας στον εαυτό μου. Τα καρτέρια συνεχίζονταν και εγώ απολάμβανα την ηρεμία και την απόλυτη γαλήνη του βυθού. Πουθενά δεν ακουγόταν το παραμικρό. Μόνο το μουρμουρητό της θάλασσας. σαν να μου έκανε παράπονα ότι την ξέχασα για κάποιο καιρό. (Άλλο που δεν ήθελα...) Είχα φτάσει στον κάβο και στο πρώτο μεγάλο καρτέρι μου ήρθε οριακά και διστακτικά ένας μεσαίος σαργός. Δεν είδα τίποτε άλλο κι έτσι επικεντρώθηκα πάνω του. Το ψάρι με πλησίασε κάνοντας τα γνωστά ζικ-ζακ, που κάνουν οι σαργοί όταν είναι νευρικοί. Μόλις έστριψε και είχα κάπως καλύτερο στόχο του έριξα αν και ήταν αρκετά μακρυά. Έπιασα έναν μεσαίο σαργό 370 γρ.

"Πάλι καλά..." είπα και κολύμπησα για να περάσω τον κάβο. Όμως ένας άλλος ψαροτουφεκάς ερχόταν από την άλλη μεριά ταυ  κάβου. Τα μάζεψα και βγήκα. Δεν υπήρχε λόγος να ψαρέψω το μέρος που είχε ήδη άλλους τρις ψαροτουφεκάδες. Μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα σε έναν κοντινό μεν, αλλά μικρό κόλπο. Ευτυχώς δεν ήταν κανένας  άλλος εκεί. Βούτηξα και ξεκίνησα τα καρτέρια μου. Σε ένα από αυτά και ενώ έχει περάσει μόνο μισό λεπτό, μου ήρθε ψιλά ένα λαβράκι. Με περιεργάστηκε και την ώρα που έστριβε για να φύγει του έριξα και έπιασα το πρώτο λαβράκι της ημέρας. Ήταν ένα ψάρι 1,3 κιλών.

Το πρώτο!!!

Όλος χαρά μάζεψα το πολύτιμο τρόπαιό μου και συνέχισα το ψάρεμα. Όμως ο κόλπος τέλειωσε χωρίς να δω τίποτε άλλο. Βγαίνω έξω, αμάξι στον επόμενο. Αυτός ήταν λίγο πιο μεγάλος κόλπος και στην άλλη άκρη του υπήρχε μια σημαδούρα ψαροτουφεκά. Βούτηξα αμέσως και ξεκίνησα τα καρτέρια, για να προλάβω πριν με πλησιάσει ο άλλος ψαροτουφεκάς. Σε ένα από τα καρτέρια μου έχω κρυφτεί πολύ καλά ανάμεσα σε κάτι σπασμένες πλάκες. Στα είκοσι δευτερόλεπτα, διακρίνω μέσα στην θολούρα μια ασημένια σκιά να πλησιάζει. Από την κίνησή της καταλαβαίνω ότι πρόκειται για λαβράκι. Το ψάρι κολυμπά προς τα δεξιά μου, αλλά μόλις με αντιλαμβάνεται, στρίβει κι  έρχεται καταπάνω μου. Σημαδεύω και του ρίχνω κατάμουτρα. Προλαβαίνει να στρίψει, αλλά η βέργα το βρίσκει στα πλαϊνά του πτερύγια. Έπιασα ένα ψάρι 1,2 κιλών και περιχαρής συνεχίζω.

Το δεύτερο!!!

Μετά από μερικά καρτέρια, έχω πλησιάσει τον άλλον ψαριοτουφεκά και είναι η ώρα να φύγω και από εδώ. Δεν υπάρχει λόγος να ψαρέψω το μέρος που είχε ψαρέψει εκείνος, γιατί είμαι σίγουρος ότι ο τόπος είναι τρομαγμένος και τα λιγοστά καλά ψάρια την έχουν κάνει. Στο αμάξι πάλι. Όμως όπου και να πήγα είχε άλλους και ψάρευαν. Υπάρχει ένα κατρακύλι που δεν είχε ψαράδες..... 

"Ή το έχουν ψαρέψει... ή είμαι τυχερός ,,,," σκέφτηκα και βούτηξα. Δεν είχε και σπουδαία πράγματα, αλλά δεν είχα κι άλλη επιλογή. Καρτέρι στο καρτέρι έφτασα και στην αποχή που ήταν στα -8 μέτρα. Οριακό βάθος για τα τόσα πολλά κιλά που φορούσα (18 κιλά). Ξεκουράστηκα αρκετά και βούτηξα. Λίγο πιο μακριά εμφανίστηκαν κάτι καλοί σαργοί. Σέρνομαι στον βυθό, όταν αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερά μου. Την ενεργοποιώ και περιμένω καρτερεύοντας. Ανάμεσα στους σαργούς υπάρχει και μια μεγαλύτερη ασημένια πλατιά φιγούρα. Είναι μια ωραία τσιπούρα στην οποία συγκεντρώνομαι, αγνοώντας τους σαργούς παρόλο που κάποιοι είναι και πιο κοντά μου. Η τσιπούρα με πλησιάζει καχύποπτα και μπαίνει στο πεδίο βολής. Περιμένω να στρίψει για να έχω μεγαλύτερο στόχο και πατώ την σκανδάλη. Η βολή είναι μακρινή. Η τσιπούρα προλαβαίνει να στρίψει για να φύγει, αλλά η βέργα την προλαβαίνει. Την περνάει σουβλάκι και το ψάρι βυθίζεται μη μπορώντας να κολυμπήσει. Ενθουσιασμένος βουτώ πάνω στο ψάρι και το φέρνω στην επιφάνεια. Είναι μια ωραία τσιπούρα 880 γρ.

Να και η ομορφιά...

Το ψάρεμα μου έχει πάει υπερβολικά καλά. Χαρούμενος τα μαζεύω για να βγω. Για να κάνω την ζωή μου πιο εύκολη, αποφασίζω να βγω από την μικρή παραλία που έχει άμμο αντί να περπατώ πάνω στα βράχια. Όμως το σύμπαν είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του. Καθώς κολυμπώ προς την παραλία, χωρίς να έχω όρεξη για ακόμη μια-δυο βουτιές, η ματιά μου πιάνει μια γνωστή σιλουέτα πάνω στον αμμώδη βυθό. Μια ωραία πεσκανδρίτσα παραλλαγμένη κάνει το καρτέρι της. Εύκολος στόχος. Το δύσκολο είναι να την δεις. Έχω πιάσει άλλη μια φορά, πριν από δυο χρόνια. Αυτή φαίνεται να είναι λίγο πιο μεγάλη. Σημαδεύω πάνω από το μάτι της και πιάνω μια δίκιλη πεσκανδρίτσα.

Αν έχεις τύχη διάβαινε...

Ποιος να το περίμενε τόσα ψάρια στον πολύ-ψαρεμένο Σαρωνικό;;;. Σχεδόν χοροπηδώντας βγήκα. Άλλαξα κι έβγαλα μερικές γρήγορες φωτογραφίες και όπου φύγει-φύγει. Βρήκα ένα μέρος που δεν είχε κόσμο και καθάρισα τα ψάρια. Η πεσκανδρίτσα είχε καταπιεί μια σάλπα περίπου 250 γρ. Μάλιστα ήταν διπλωμένη, γιατί αλλιώς δεν χωρούσε στο στομάχι της!!!

Όλα μαζί!!!

Είχε μεγάλη όρεξη...

Όμως κάτι με έτρωγε μέσα μου για ένα κοντινό ψαρότοπο που είχα πολύ καιρό να τον ψαρέψω. Έτσι στα μαύρα χαράματα της επόμενης μέρας (Κυριακή), σε συνδυασμό με την βροχή, με βρήκα να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου για μια γρήγορη πρωινή βουτιά. Με τα πολλά τα κατάφερα και την ώρα που χάραζε ήμουν μέσα στο νερό. Στα πρώτα καρτέρια δεν είδα τίποτε καλό. Μετά από λίγο μου ήρθε ένα κοπάδι κέφαλοι. Κάποια από τα ψάρια ήταν αρκετά καλά. Ένα μεγάλο ήρθε αρκετά κοντά. Σήκωσα το ψαροτούφεκο προς τον κέφαλο, αλλά συγρατήθηκα. Άλλωστε είχα πιάσει αρκετά ψάρια χτες. Σήμερα έψαχνα κάτι πιο μεγάλο. Χαμήλωσα το ψαροτούφεκο, αφήνω τα ψάρια να περάσουν και συνεχίζω το καρτέρι μου. Μετά από κάποια δευτερόλεπτα, ενώ κοιτώ προς τα αριστερά μου και γυρίζω το κεφάλι μου προς τα δεξιά, βλέπω δίπλα μου ένα μεγάλο λαβράκι. Το ψάρι είχε έρθει από τα δεξιά μου την ώρα που κοιτούσα αριστερά μου, με συνέπεια να μην το πάρω χαμπάρι πιο νωρίς. Πέρασε αργά-αργά από μπροστά μου και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον μεγάλο κυνηγό στον σβέρκο. Η βολή ήταν τόσο κοντινή, που όλη η βέργα πέρασε μέσα από το ψάρι. Το λαβράκι προσπάθησε να φύγει σέρνοντας την βέργα, χωρίς επιτυχία και καθώς μάζευα το σχοινί, ακούμπησε πάνω στον βυθό κατάκοπο.

Λίγο πριν το τέλος...

Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλιά και ευχαριστώντας τα Ουράνια για το υπέροχο δώρο Τους, βγήκα στην παραλία σχεδόν περπατώντας πάνω στην θάλασσα!!! Αυτό μάλλον ήταν το τελευταίο λαβρακο-ψάρεμα αυτής της σεζόν.
Το λαβράκι ζύγιζε 3,34 κιλά....

Τίτλοι τέλους....

!!!

Υ.Γ. Ήταν ένα ψάρεμα όλο εκπλήξεις. Η Ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της. Όπως λέει και το τραγούδι: "Δανεικά είναι στο κάτω-κάτω...".
Καλό ταξίδι αγαπητέ κυρ. Λευτέρη. Είθε να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει...
(κούφα σοι χθὼν ἐπάνωθε πέσοι, Ευριπίδης : Άλκηστις)

Translation of the above article.

Title: A spearfishing trip full of surprises...

Photo-video: Zacharias Skevofilax. 

1st picture: (At last the sunrise.... time for fishing )

After a long and stressful time, my family's medical problems had ended (Thank God). I decided to go for a long- fishing trip on a Saturday, to relax. So I loaded my gears into the car and early at dawn, I hit the road towards the Saronic Gulf. The first two fishing places I wanted to start my dives, were already occupied by other fishermen. I drove further away to another place and got dressed as fast as I could. Just as I entered the sea, two fishermen appeared. I dove immediately with craving and started fishing. By the time they would get dressed, I would be far enough to fish alone this vast fishing ground. The sea was blurry as I was expecting it to be. Yesterday's southern winds were responsible for the blurry wasters. I made some quick dives to worm-up my lungs and started my fishing. I just wanted to swim, to calm down and relaxed myself. I did not really care if I was going to catch some fish. The main thing was that I was diving ... I had not swim more that twenty meters and I find a dead two-banded sea-bream (Diplodus sargus) that looked fresh. Looking closer I saw that the poor creature was caught on a fishing line. I did not know how it managed to cut the line off, but it seemed its struggle probably costed its life. I looked and saw a fisherman on the beach with fishing rods. I took the small fish and gave it to him. It was his broken fishing line. He thanked me and I continued my course. In my first serious ambush, after a minute and a few seconds, a mullet (Mugil cephalus) swam by me. The fish was alone, so I did not wonder if it was followed by something bigger and so I shot it. The mullet tried to get rid of the spear by getting under a rock, but I did not let it to do so and I caught my first fish which was about a kilo. After I put it on my fish-hanger, I continued my ambushes. In one of them, two mullets passed over me. By the time I realised their presence, the fish were out of my reach. Turning my head to the direction where the two fish came, I saw that a school of fish was following them. The first two mullets seemed to be the precursors of the school. I maintained my position hidden on the sea floor, while the entire school of the mullets was out of the range of my speargun. At that moment, one mullet made its final mistake and came closer towards me. I did not expect anything more and I pressed the trigger, catching my second mullet, which was a bit bigger than the first one.

"So far so good, Zac..." I said to myself smiling. My ambushes continued, and I was enjoying the tranquility and absolute serenity of the seabed. Everything was so quiet and calm. Only the murmur of the sea I could hear. as if it was complaining to me that I forgot it for some time. (Another excuse for more diving....). I had reached the cape and in my first very long ambush, a middle size white sea-bream (Diplodus sargus) approaching me reluctantly. I did not see anything else so I focused on it. The fish approached me by making the known zigzags, as white sea-breams do when they are nervous. As it turned and I had a somewhat better target, I press the trigger, even though it was quite far away. I caught a medium white sea-bream of 370 gr. 

"Well done ..." I said and swam to pass the cape. But another spear-fisherman was swimming towards me, from the other side of the cape. I turned and got out. There was no reason to fish the part of the fishing ground that already had been fished by three other divers. I returned to my car and drove to a nearby small bay. Luckily there was no one else there. I dove and started my ambushes. In one of them, and while only half a minute has passed, a sea-bass (Dicentrarchus labrax) swam over me. It looked at me and as it turned to leave, I shot it and I caught the first sea-bass of the day. It was a 1.3 kg fish.

(2nd picture: The first sea-bass!!!) 

Full of joy, I collected my precious trophy and continue fishing. But the fishing ground ended without seeing anything else. I got out and drove to the next. This was a little bigger bay and at the far end, there was a fishing buoy. I dove immediately and started my ambushes before the other spear-fisherman approached me. In one of my ambushes, I had been hiding very well between some broken rocks. Only twenty seconds had passed, when I saw a silver shadow approaching me in the blurry waters. From its movements, I realised that it was a sea-bass. The fish was swimming to my right, but as soon as it realised my presence, it turned and came over me. I aimed at its face and pulled the trigger. It managed to turn, but the spear hit it on its side fins. I caught a fish of 1.2 kilos and continued fishing joyfully. 

(3rd picture: The second sea-bass ). After few more ambushes, I had approached the other spear-fisherman and it was time to leave this place as well. There was no reason to fish the place that he had fished, because I was sure that the few large fishes of this place would be terrified and gone. Once again in the car. But wherever I went, there were other fishermen. But a near-by rocky bay there were no one else ....

"Either someone had fished already this small place.... or I'm lucky ,,,, " I thought and dove. I did not expect great things, but on the other hand, I did not have any other choice.After few ambushes I had reached the end of the rocky bottom, that was at -8 meters. This was a marginal depth for me, since I was wearing too many kilos (18 kilos for the shallow ambushes). I rested enough on the surface of the sea and dove. After a while, some good size white sea-breams appeared far away. I crawled on the bottom towards the fish, when I realised that I had not activated my underwater camera. I activated it and waited for the fish. Among the white sea-breams, there was a larger and wider silver figure. It is a beautiful gilt-head sea-bream (Sparus aurata) which attracted my attention, ignoring the white sea-bream, even though some of them were much closer to me. The gilt-head sea-bream was approaching me suspiciously while entering my firing range. I waited for the fish to turn, in order to have a much larger target and pulled the trigger. It was a shot of a marginal distance. The gilt-head sea-bream managed to turn in order to escape from the spear, but it was too late. The spear stroke the fish and passed through its body, like a kebab, preventing the fish to swim. Excited I dove over the fish and brought it to the surface. It is a beautiful gilt-head sea-bream of 880 gr. (4th picture: It's a beauty...) My fishing expedition had gone unexpectedly well. It was time to get out. To make my life easier, I decide to get out from a small sandy beach, instead of walking on the rocks. But the Universe had other plans in its mind. As I was swimming to the beach without wanting to fish any more, my eyes caught a familiar silhouette on the sandy bottom. A beautiful anglerfish (Lophius piscatorius) disguised, was ambushing, looking for prey. Easy target. The difficult thing is to realise its presence. I had caught once more, two years ago. This one seemed to be a bit bigger. I aimed over its eye and caught a two kilos anglerfish. (5th picture: If you are lucky....). Not even in my wild dreams, I did not expect to catch so many fish in the over-fished Saronic bay. I changed and took some quick pictures and I was gone. I found a place that did not have people and I cleaned the fish. The angler-fish had swallowed a salema porgy (Sarpa salpa) about 250g. It was folded, otherwise it would not fit in the anglerfish's stomach !!! 

(6th picture: All the fishes together !!!) (7th picture: It had a great appetite...) 

But something inside was telling me to dive in a nearby fishing area, that I had not fished it for a long time. So, the next morning, early at Sunday's dawn under heavy rain, I found myself trying to convince me for a quick morning dive. Finally I drag myself out of the bed and by sunrise I was diving. During the first ambushes, I saw only small fish. After a while, a school of mullets approached my ambush. Some of the fish were pretty big in size. One of the bigger ones swam close by me. I lifted the speargun, aiming the mullet, but I did not pull the trigger. I had caught enough fish yesterday. Today I was looking for something bigger. I lowered the speargun, letting the fish to pass and I continued my ambush. After few more seconds, while I was looking to my left, as I turned my head to the right, I saw a big sea bass beside me. The fish had come from my right side, while I was looking to my left, so I did not realised its presence sooner. It swam slowly in front of me and at the right moment I just pulled the trigger. The spear stroke the big hunter on its neck. The shot was so close, that the whole spear had passed through the fish. The sea bass attempted to escape by dragging along the spear without success, and as I reeled in the rope, it sat down on the sea floor exhausted. (8th picture: Just before the end...) I embraced it, kissed it many times and thanked the Heavens for their wonderful gift, I went out almost walking on the sea !!! This was probably the last sea-bass fishing for this season. 
(9th picture: The end...) (10th picture: !!!)

The sea-bass weighted 3.34 kilos...

P.S. It was a fishing expedition full of surprises. Life has its ups and downs. As the song says: "Everything happens for a reason...." 

Rest in peace dear Mr. Lefteris. May the earth rests lightly on you.. Euripides : Alcestis.