You may find this article in English at the end of the Greek version.
Title: Bluefish, Sharpsnout sea-bream and more...
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
Επιτέλους, το καλοκαίρι ήρθε με τις ζέστες του. Η απαγόρευση του μήνα Μάη έφυγε και όλα ετοιμάστηκαν για την πολύ-αναμενόμενη βουτιά. Το πλάνο ήταν να πάμε ψάρεμα με τον Πέτρο. Θα τον έβρισκα στην Β. Εύβοια και με την βάρκα του θα πηγαίναμε κοντά σε ιχθυοκαλλιέργειες. Φτάσαμε, ετοιμαστήκαμε και βούτηξα. Ο Πέτρος ανοίχτηκε με την βάρκα και ξεκίνησε το ψάρεμά του. Έκανα μερικά καρτέρια για να ανοίξουν τα πνευμόνια μου. Η θάλασσα απίστευτα ζεστή 22°C !!! Το τι ψάρια είδα δεν λέγεται. Μικρά ως επί των πλείστων, αλλά πάρα πολλά. Στον αριθμό υπερτερούσαν οι τσιπούρες. Όλες μικρές, που και που καμιά μεσαία. Σε μια στιγμή, ενώ είμαι στην επιφάνεια, βλέπω ένα κιλίσιο λαβράκι στα μεσόνερα. Το πλησιάζω ήρεμα και διαπιστώνω ότι από την πλευρά που το πλησιάζω είναι τυφλό. Γυρίζω την κάμερα και προσπαθώ να το πιάσω με το χέρι. Την τελευταία στιγμή, μάλλον κάτι κατάλαβε και γύρισε, οπότε με είδε και πήρε δρόμο. Χαμογέλασα και συνέχισα, αλλά δεν είχε τίποτε μεγάλο. Αφού ήμουν έτοιμος άρχισα τις βαθιές βουτιές, όπου με περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Μόλις πέρασα τα -7 μέτρα υπήρχε ένα απαλό ρέμα και πολικό ψύχος. Τα νερά ήταν παγωμένα. Έκανα μερικές βουτιές, αλλά στην ζώνη των -20 με -30 μέτρων δεν υπήρχε ψυχή. Τι πλαναρίσματα έκανε, τι καρτέρια σε αυτό το βάθος δεν είδα λέπι. Απογοητευμένος τράβηξα για τα πολύ ρηχά. Κάποια στιγμή βλέπω τον Πέτρο να συνομιλεί με κάποιον. Μου κάνει νόημα να πλησιάσω. Είχε έρθει ο γνωστός του και μου είπε ότι αν ήθελα μπορούσα να ψαρέψω κάτω από την προβλήτα, αλλά όχι κοντά στα κλουβιά. Δεν είχα κάποια καλύτερη επιλογή... Τον ευχαρίστησα και μπήκα κάτω από την προβλήτα. Μεταξύ της προβλήτας και της επιφάνειας της θάλασσας υπήρχε μια διάφορα περίπου ένα μέτρο. Άνετα μπορούσα να κινηθώ. Εξέτασα την όλη κατασκευή μήπως υπήρχαν πεσμένα υλικά ή πετονιές ή δίχτυα που θα με έβαζαν σε κίνδυνο, αλλά ευτυχώς δεν υπήρχαν. Η ορατότητα ήταν μέχρι τα 6-7 μέτρα και από κι και κάτω υπήρχε ένα παχύ στρώμα θολούρας και κρύου. Υπήρχε ένα απαλό ρέμα με σχεδόν παγωμένο για την εποχή νερό κι εδώ. Έτσι ξεκίνησα το ψάρεμά μου. Με το που μπαίνω από κάτω, υπάρχει ένας μεγάλος κέφαλος μπροστά μου. Το ψάρι δεν κινείται καθόλου. Πως να ρίξω;;; Τον ακουμπώ με το ψαροτούφεκό μου και παίρνει δρόμο κάνοντας έναν κύκλο γύρω μου. Έχω πάλι βολή αλλά πως να ρίξω;;; χαμογελώ και συνεχίζω. Δεν έχω προλάβει να προχωρήσω και ένα κοπάδι από δίκιλα γοφάρια έρχονται καταπάνω μου. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα, σημαδεύω ένα από τα πιο μεγάλα και του ρίχνω. Το γοφάρι έφυγε με απίστευτη ταχύτητα, προσπαθώντας να μπερδέψει το σκοινί στις κολώνες της πλατφόρμας. Δεν το άφησα όμως κι έτσι πήρα στα χέρια μου το πρώτο μου ψάρι. Ήταν ένα γοφάρι 1,7 κιλά.
Title: Bluefish, Sharpsnout sea-bream and more...
Φωτογραφία - video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ
 |
| !!!!! |
"Επιτέλους..." είπα χαρούμενος, " συνεχίζουμε..." Στις επόμενες βουτιές δεν είδα τίποτε σπουδαίο. Υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από σάρπες. Κάποια ψάρι ήταν κιλήσια σίγουρα, αλλά εγώ είχα έρθει για τα ψάρια που τις τρώνε..... Σε μια βουτιά παρατηρώ ότι υπάρχουν και ωραίες ούγενες, λίγο πάνω από το όριο της θολούρας. Κάνω ένα καρτέρι, βουτώντας όσο γίνεται πιο ήρεμα. Όμως τα ψάρια με πήρανε χαμπάρι και χάθηκαν μέσα στα θολά νερά.
"Τα ψάρια είναι κυνηγημένα και θα πρέπει να αλλάξω τρόπο ψαρέματος...." σκέφτηκα. Έτσι λοιπόν, όποτε μπορούσα τραβούσα με τα χέρια μου τα εξογκώματα πάνω στις κολόνες, για να βυθιστώ, χωρίς να κουνώ τα πέδιλά μου. Αυτή η τεχνική έκανε ακόμη πιο ήρεμη την βουτιά μου και οι ούγενες παρέμειναν εκεί που τις έβλεπα. Στην πρώτη απόπειρα με την νέα τεχνική, βλέπω μπροστά και μακριά μου 5-6 ψάρια. Πλησιάζω έρποντας πάνω στην κολόνα (ούτε ο Spider-man να ήμουν), σημαδεύω το πιο μεγάλο ψάρι και πιάνω μια ούγενα 890 γρ.
Τακτοποιώ το ψάρι και πάω λίγο πιο κάτω για την επόμενη βουτιά. Βουτώ και καρτερεύω στην κολόνα όταν από τα αριστερά μου εμφανίζονται έξι γοφάρια. Τα δύο προπορευόμενα ήταν και τα πιο μεγάλα. Σημάδεψα το δεύτερο και πάτησα την σκανδάλη. Το γοφάρι στην προσπάθειά του να απελευθερωθεί, το γοφάρι γίνεται ένα κουβάρι με την πετονιά, κάνοντας την ζωή μου πιο εύκολη. Το έφερα γρήγορα στα χέρια μου. Ήταν ένα γοφάρι δύο κιλών. Ξεκούραση για λίγο. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική, κατάφερα και πήρα άλλες πέντε ούγενες από 600-700 γρ.
Εντύπωση μου έκανε ότι τα λαβράκια, όσα κατάφερα να δω, ήταν μικρά,πολύ μικρά. Έτσι τελείωσε και το σημερινό μας ψάρεμα.
Ο Πέτρος είχε πιάσει μια ωραία τετράκιλη συναγρίδα, δύο λυθρίνια και αρκετά τσαούσια. Όλα τα ψάρια ήταν πολύ ρηχά. Από -50μ. έως -80 μέτρα μόνο!!! Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα καθάρισα τα ψάρια και τα τακτοποίησα μέσα στο ψυγείο με μπόλικο πάγο. Η ζέστη άγγιζε τους 35°C. Αφού τελείωσα με όλες τις εκκρεμότητες, πλακώθηκα στο φαΐ..... Μια ιδέα μου σφηνώθηκε στο μυαλό. Γιατί να μην μείνω εδώ και να ρίξω μια πρωινή βουτιά και μετά να φύγω; Την έπεσα για ύπνο μέσα στο αμάξι και το χάραμα με βρήκε να ντύνομαι αγναντεύοντας την μαγεία του Β. Ευβοϊκού. Όμως ο Β. Ευβοϊκός είχε άλλα στα μυαλό του. Ήταν πολύ πιο θολός απ' ότι χτες. Θολούρα, ζέστη στα ρηχά (22°C) και καθόλου ψάρια. Τι πήγα σε γνωστές πλάκες, τι έκανα καρτέρια στις φυκιάδες... τίποτε, νέκρα. Πολύ μικρά ψάρια και αυτά λίγα. Μια καλή σουπιά είδα από την επιφάνεια και με το που έκανα να βουτήξω λίγο μακριά της, εξαφανίστηκε μέσα στην θολούρα. Αποφάσισα να πάω προς τα βαθιά, μήπως και άλλαζε η τύχη μου. Το πρώτο μισάωρο δεν είδα λέπι. Μόνο πολύ λίγα μικρά ψάρια.. Καθώς κολυμπώ στην μέση του πουθενά, αντιλαμβάνομαι μια μεγάλη σκιά να περνά από κάτω μου με αρκετή ταχύτητα. Σπάω την μέση μου και βουτώ όσο πιο γρήγορα μπορώ, σημαδεύω και ρίχνω. Δεν ξέρω τι βολή έχω κάνει, αλλά το μουλινέ ξετυλίγεται σαν δαιμονισμένο. Το ψάρι χάνεται μέσα στην θολούρα και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρατώ τεντωμένο το σκοινί. Τραβώ το ψάρι κοντά μου, αλλά όποτε σκορτσάρει το αφήνω να απομακρυνθεί, αλλά πάντα με το σκοινί τεντωμένο. Μετά από περίπου είκοσι λεπτά, το μεγάλο γοφάρι έχει έρθει πολύ κοντά. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει πετάγεται έξω από το νερό. Εγώ απτόητος. Όμως παρατηρώ ότι το ένα φτεράκι της βέργας έχει βγει λόγω του σκισήματος από την πάλη του ψαριού. Ορμάω πάνω του και το πιάνω από την ουρά. Το μεγάλο γοφάρι χτύπησε με δύναμη την ουρά του και πηγαίνει πέρα-δώθε, αλλά δεν το αφήνω. Γινόμαστε μαλλιά κουβάρια με την πετονιά και το ψάρι. Μετά από λίγο κατάφερα και το έπιασα από τα βράγχια. Έβγαλα το μαχαίρι και όλα τελειώσαν.
Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλία ζητώντας του συγνώμη. Είχα καταφέρει να πιάσω ένα πεντάκιλο γοφάρι (4,88 κιλά). Το ψάρεμά μου είχε τελειώσει, αλλά έχοντας πολύ ώρα μπροστά μου, αποφάσισα να ψαρέψω λίγο ακόμη. Δεν βρήκα τίποτε και κολύμπησα προς την ακτή για να βγω. Λίγο πριν την παραλία, είδα μια στενόμακρη λάμψη ανάμεσα στην θολούρα. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Δεν ήξερα τι είχα καταφέρει πάλι, αλλά το ξετύλιγμα του μουλινέ μου επιβεβαίωνε ότι ήταν επιτυχής η βολή μου. Μετά από μερικά λεπτά, ένας δίκιλος λούτσος (1,8 κιλών) ήρθε να κάνει παρέα στο γοφάρι και βγήκα. Προχώρησα με το αμάξι λίγο πιο κάτω και ετοιμάστηκα για ρηχά καρτέρια. Με το που βουτώ μπροστά μου είναι ένα χταποδάκι παραλλαγμένο. Είναι εκπληκτικό το πως μπορεί να αλλάζει χρώματα και την υφή του αυτός ο εκπληκτικός χαμαιλέων της θάλασσας. Δίπλα του παρέα και ένας χάνος, που καραδοκούσε να του αρπάξει κανένα κομμάτι από τα πλοκάμια του. Τα πλησίασα με την κάμερα, πήρα τα πλάνα που ήθελα και τα άφησα στην ησυχία τους. Κολύμπησα και έψαξα που θα έκανα το πρώτο μου καρτέρι. Καρτερεύοντας μέσα στην φυκιάδα, είδα ένα καλό λαβράκι. Το ψάρι ήρθε καταπάνω μου και χωρίς πολλά-πολλά πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον λύκο της θάλασσας χαμηλά κάτω από την γνάθο του. Το λαβράκι σπαρτάρισε και δίπλα του εμφανίστηκαν, ως δια μαγείας, άλλα πέντε ψάρια, κάποια μεγαλύτερα από αυτό που είχα ρίξει. Μόλις αντελήφθησαν την παρουσία μου, εξαφανίστηκαν στην θολούρα κι εγώ πάλευα να φέρω κοντά το ψάρι πριν ξεψαρίσει. Τελικά το πήρα αγκαλιά κι αυτό. Ήταν ένα λαβράκι 1,5 κιλών.
Κάνω ένα καρτέρι εκεί κοντά, περιμένοντας μήπως και φανούν τα υπόλοιπα λαβράκια και μου έρχεται ένας κέφαλος. Θεώρησα ότι ήταν αρκετά μεγάλος και του έριξα κι έπιασα ένα ψάρι 800 γρ. Είπα να κάνω έναν κύκλο και να βγω. Σε ένα σημείο η θάλασσα ήταν πολύ πιο θολή. Λες και κάποιος έσκαβε στον βυθό.
"Κάτι υπάρχει εκεί και είναι μεγάλο..." σκέφτηκα και πλησίασα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Μέσα στην απίστευτη θολούρα διέκρινα ένα γνωστό σχήμα. Ήταν η σιλουέτα μιας μεγάλης χελώνας Καρέττα-Καρέττα. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα και βουτώ πάνω της για να προλάβω να πάρω το πλάνο μου. Με πήρε χαμπάρι κι εξαφανίστηκε μέσα στην θολούρα με απίστευτη ταχύτητα. Λίγο πιο ρηχά, σε ένα κλαδί στον βυθό, βλέπω ένα ωραίο μπλε καβούρι. Κατεβάζω σκάλα στο ψαροτούφεκο και του ρίχνω. Εύκολος και πολύ νόστιμος στόχος.
Τότε αποφάσισα να βγω ψαρεύοντας. Έκανα μερικά καρτέρια και στο προτελευταίο, μέσα στην θολούρα, είδα αριστερά μου την σιλουέτα μιας αρκετά καλής ούγενας. Το ψάρι έστριψε την ώρα που πατούσα την σκανδάλη, με συνέπεια η βέργα να την περάσει σαν σουβλάκι και να την ακινητοποιήσει. Ήταν μια ούγενα 430 γρ. Αυτό ήταν και το τελευταίο μου τρόπαιο για σήμερα. Βγήκα, άλλαξα, καθάρισα τα ψάρια και οδήγησα κατάκοπος μεν, πανευτυχής και πνευματικά ήρεμος δε......
Title: Bluefish, Sharpsnout sea-bream and more...
At last, the hot summer had arrived. The ban on May for spearfishing had ended and I was ready for the long-awaited spearfishing trip. The plan was to go fishing with Peter. I would find him in North Evia and with his boat we would go near fish farms. We met, got ready and I dove. Peter with his boat went far away and stared fishing. I did a shallow ambushes to worm-up my lungs. The sea incredibly warm 22 ° C !!! I saw lots of fish, small in majority, Number wise, the gilt-head sea breams (Sparus aurata) were the number one fish that I saw. As I was swimming in the surface, I noticed a sea bass (Dicentrarchus labrax) in front of me standing still next to the surface. I approached it calmly and I realised that from the side I was approaching, the fish was blind. I turned the underwater camera around and tried to catch it with my hand. At the last moment, it probably felt my presence, turned around, saw me and took off. I smiled and continued, but I could not find any big ones. So I decided to start diving much deeper. Unfortunately an unpleasant surprise awaited me. As soon as I passed -7 meters there was a gentle stream and ice cold waters. I did some dives, but in the -20 to -30-meter zone, nothing was swimming. No matter what fishing technique I tried, I did not see a single fish, not even a small one. Disappointed I swam towards the very shallow once more. At some point I saw Peter talking to someone. He signalled me to approach him. His acquaintance had come and he told me, that if I wanted I could fish under the jetty, but not near the fish-cages. I did not have a better choice ... I thanked him and I swam under the jetty. Between the jetty and the surface of the sea there was at least a meter of air space. Comfortable I could move. I examined the whole construction if there were fallen materials or fishing lines or nets that would put me at risk, but fortunately everything was fine. The visibility was up to 6-7 meters, and from there on there was a thick layer of blurry and cold waters. There was also a gentle stream with almost ice-cold water here. So I started fishing. By the time I get underneath the jetty, there is a big mullet (Mugil cephalus) in front of me. The fish did not move at all. How could I shot it ??? I touched it with my speargun and swam around me.I still had plenty of time to shoot it, but I did not want to pull the trigger and let it to pass by.smiling..... I have not been able to swam more when a flock of two kilos bluefish (Temnodom saltator) came towards me. I managed to activate the underwater camera, aimed one of the biggest ones and pulled the trigger. The bluefish swam with incredible speed, trying to tangle the rope on the platform's pillars. Being sure about my aim, I reeled in quickly the fish and took into my hands the first fish of the day. It was a 1.7 kg bluefish. (1st picture: !!!)
"At last ... " I said happily, " lets continue ..." In the next dives I did not see anything great. There was a very large flock of salema porgy (Sarpa salpa). Some fish were surely a kilo in weight, but I had come for the fish that hunted them ..... In a dive, I notice that there were nice sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo) just above the blur. I dove ambushing, as calmly as possible. But the fish felt my presence and got lost in the blur.
"The fish were being hunted by other spear-fishermen. So I have to change my fishing technique..." I thought. So, whenever I could, I was pulling my self with my hands, from the bulges on the pillars, so that I could sink, without moving my fins. This technique allowed me to dive calmer, and the shaprsnout sea-bream stayed where I was watching them. In the first try with the new technique, I saw 5-6 fish. I approached crawling on the pillar (I probably looked like the Spider-man), aimed the biggest fish and caught a 890 gram fish.
(2nd picture: The first shaprsnoutsea-bream ...)
I hanged the fish and swam a little further for the next dive. I dove and ambushed on a pillar when six bluefish appeared to my left. The two leading ones were the biggest ones. I aimed the second and pulled the trigger. The bluefish in his attempt to get free, got tangled with the speargun's line, making my life easier. I reeled it quickly into my hands. It was a two-kilos fish. After relaxing for a while, using the same technique, I managed to get another five shaprsnout sea-bream from 600-700 gr.
 |
| Η πρώτη από τις έξι... |
Τακτοποιώ το ψάρι και πάω λίγο πιο κάτω για την επόμενη βουτιά. Βουτώ και καρτερεύω στην κολόνα όταν από τα αριστερά μου εμφανίζονται έξι γοφάρια. Τα δύο προπορευόμενα ήταν και τα πιο μεγάλα. Σημάδεψα το δεύτερο και πάτησα την σκανδάλη. Το γοφάρι στην προσπάθειά του να απελευθερωθεί, το γοφάρι γίνεται ένα κουβάρι με την πετονιά, κάνοντας την ζωή μου πιο εύκολη. Το έφερα γρήγορα στα χέρια μου. Ήταν ένα γοφάρι δύο κιλών. Ξεκούραση για λίγο. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική, κατάφερα και πήρα άλλες πέντε ούγενες από 600-700 γρ.
 |
| Και η τελευταία... |
Εντύπωση μου έκανε ότι τα λαβράκια, όσα κατάφερα να δω, ήταν μικρά,πολύ μικρά. Έτσι τελείωσε και το σημερινό μας ψάρεμα.
 |
| Όλα μαζί της πρώτης μέρας... |
 |
| Επιτέλους κάτι μεγάλο... |
Το πήρα αγκαλιά, το γέμισα φιλία ζητώντας του συγνώμη. Είχα καταφέρει να πιάσω ένα πεντάκιλο γοφάρι (4,88 κιλά). Το ψάρεμά μου είχε τελειώσει, αλλά έχοντας πολύ ώρα μπροστά μου, αποφάσισα να ψαρέψω λίγο ακόμη. Δεν βρήκα τίποτε και κολύμπησα προς την ακτή για να βγω. Λίγο πριν την παραλία, είδα μια στενόμακρη λάμψη ανάμεσα στην θολούρα. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Δεν ήξερα τι είχα καταφέρει πάλι, αλλά το ξετύλιγμα του μουλινέ μου επιβεβαίωνε ότι ήταν επιτυχής η βολή μου. Μετά από μερικά λεπτά, ένας δίκιλος λούτσος (1,8 κιλών) ήρθε να κάνει παρέα στο γοφάρι και βγήκα. Προχώρησα με το αμάξι λίγο πιο κάτω και ετοιμάστηκα για ρηχά καρτέρια. Με το που βουτώ μπροστά μου είναι ένα χταποδάκι παραλλαγμένο. Είναι εκπληκτικό το πως μπορεί να αλλάζει χρώματα και την υφή του αυτός ο εκπληκτικός χαμαιλέων της θάλασσας. Δίπλα του παρέα και ένας χάνος, που καραδοκούσε να του αρπάξει κανένα κομμάτι από τα πλοκάμια του. Τα πλησίασα με την κάμερα, πήρα τα πλάνα που ήθελα και τα άφησα στην ησυχία τους. Κολύμπησα και έψαξα που θα έκανα το πρώτο μου καρτέρι. Καρτερεύοντας μέσα στην φυκιάδα, είδα ένα καλό λαβράκι. Το ψάρι ήρθε καταπάνω μου και χωρίς πολλά-πολλά πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον λύκο της θάλασσας χαμηλά κάτω από την γνάθο του. Το λαβράκι σπαρτάρισε και δίπλα του εμφανίστηκαν, ως δια μαγείας, άλλα πέντε ψάρια, κάποια μεγαλύτερα από αυτό που είχα ρίξει. Μόλις αντελήφθησαν την παρουσία μου, εξαφανίστηκαν στην θολούρα κι εγώ πάλευα να φέρω κοντά το ψάρι πριν ξεψαρίσει. Τελικά το πήρα αγκαλιά κι αυτό. Ήταν ένα λαβράκι 1,5 κιλών.
 |
| Να κι ο λύκος... |
"Κάτι υπάρχει εκεί και είναι μεγάλο..." σκέφτηκα και πλησίασα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Μέσα στην απίστευτη θολούρα διέκρινα ένα γνωστό σχήμα. Ήταν η σιλουέτα μιας μεγάλης χελώνας Καρέττα-Καρέττα. Ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα και βουτώ πάνω της για να προλάβω να πάρω το πλάνο μου. Με πήρε χαμπάρι κι εξαφανίστηκε μέσα στην θολούρα με απίστευτη ταχύτητα. Λίγο πιο ρηχά, σε ένα κλαδί στον βυθό, βλέπω ένα ωραίο μπλε καβούρι. Κατεβάζω σκάλα στο ψαροτούφεκο και του ρίχνω. Εύκολος και πολύ νόστιμος στόχος.
 |
| Να και μια νοστιμιά... |
 |
| Τα της δεύτερης μέρας... |
Translation of the above article.
Photo-video: Zacharias Skevofilax.
At last, the hot summer had arrived. The ban on May for spearfishing had ended and I was ready for the long-awaited spearfishing trip. The plan was to go fishing with Peter. I would find him in North Evia and with his boat we would go near fish farms. We met, got ready and I dove. Peter with his boat went far away and stared fishing. I did a shallow ambushes to worm-up my lungs. The sea incredibly warm 22 ° C !!! I saw lots of fish, small in majority, Number wise, the gilt-head sea breams (Sparus aurata) were the number one fish that I saw. As I was swimming in the surface, I noticed a sea bass (Dicentrarchus labrax) in front of me standing still next to the surface. I approached it calmly and I realised that from the side I was approaching, the fish was blind. I turned the underwater camera around and tried to catch it with my hand. At the last moment, it probably felt my presence, turned around, saw me and took off. I smiled and continued, but I could not find any big ones. So I decided to start diving much deeper. Unfortunately an unpleasant surprise awaited me. As soon as I passed -7 meters there was a gentle stream and ice cold waters. I did some dives, but in the -20 to -30-meter zone, nothing was swimming. No matter what fishing technique I tried, I did not see a single fish, not even a small one. Disappointed I swam towards the very shallow once more. At some point I saw Peter talking to someone. He signalled me to approach him. His acquaintance had come and he told me, that if I wanted I could fish under the jetty, but not near the fish-cages. I did not have a better choice ... I thanked him and I swam under the jetty. Between the jetty and the surface of the sea there was at least a meter of air space. Comfortable I could move. I examined the whole construction if there were fallen materials or fishing lines or nets that would put me at risk, but fortunately everything was fine. The visibility was up to 6-7 meters, and from there on there was a thick layer of blurry and cold waters. There was also a gentle stream with almost ice-cold water here. So I started fishing. By the time I get underneath the jetty, there is a big mullet (Mugil cephalus) in front of me. The fish did not move at all. How could I shot it ??? I touched it with my speargun and swam around me.I still had plenty of time to shoot it, but I did not want to pull the trigger and let it to pass by.smiling..... I have not been able to swam more when a flock of two kilos bluefish (Temnodom saltator) came towards me. I managed to activate the underwater camera, aimed one of the biggest ones and pulled the trigger. The bluefish swam with incredible speed, trying to tangle the rope on the platform's pillars. Being sure about my aim, I reeled in quickly the fish and took into my hands the first fish of the day. It was a 1.7 kg bluefish. (1st picture: !!!)
"At last ... " I said happily, " lets continue ..." In the next dives I did not see anything great. There was a very large flock of salema porgy (Sarpa salpa). Some fish were surely a kilo in weight, but I had come for the fish that hunted them ..... In a dive, I notice that there were nice sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo) just above the blur. I dove ambushing, as calmly as possible. But the fish felt my presence and got lost in the blur.
"The fish were being hunted by other spear-fishermen. So I have to change my fishing technique..." I thought. So, whenever I could, I was pulling my self with my hands, from the bulges on the pillars, so that I could sink, without moving my fins. This technique allowed me to dive calmer, and the shaprsnout sea-bream stayed where I was watching them. In the first try with the new technique, I saw 5-6 fish. I approached crawling on the pillar (I probably looked like the Spider-man), aimed the biggest fish and caught a 890 gram fish.
(2nd picture: The first shaprsnoutsea-bream ...)
I hanged the fish and swam a little further for the next dive. I dove and ambushed on a pillar when six bluefish appeared to my left. The two leading ones were the biggest ones. I aimed the second and pulled the trigger. The bluefish in his attempt to get free, got tangled with the speargun's line, making my life easier. I reeled it quickly into my hands. It was a two-kilos fish. After relaxing for a while, using the same technique, I managed to get another five shaprsnout sea-bream from 600-700 gr.
( 3rd picture: The last shaprsnout sea-bream..)
I was surprised that the only sea bass I saw were small, very small. That was how our fishing trip had ended. (4th & 5th pictures: 1st day's fishing trophies...)
On the other hand, Petros had caught a nice four kilo snapper (Dentex dentex), two common pandora (Pagellus erythrinus) and several Pink dentex (Dentex gibbosus). All the fish were caught in very shallow waters. From -50m to -80m only !!! I took some pictures, cleaned the fish and I arranged them in the fridge with plenty of ice. The outside temperature was 35 ° C. After I finished with all the pending things, I devoured the food I had brought..... An idea stuck in my head. "Why not stay here tonight and dive early in the morning?". I fell to sleep in the car and the dawn found me gearing up while gazing at the magic scenery of North Evoikos bay. But N. Evoikos had other things in its mind. It was much more blurred than yesterday, with 22 ° C in the shallows and no fish. I went to known rocks, I ambushed in the sea weeds ... nothing. Very few small fish, nothing else. I saw from the surface a good cuttlefish (Sepiida) but when I dove, it disappeared into the blur. I decided to go deeper, hoping that my luck would change. The first half hour, I did not see any big fish. Only very few small fish .... As I was swimming in the surface in the middle of nowhere, I saw a big shadow below me, passing by at a great speed. I bent my waist, dove as fast as I could, aimed and pulled the trigger. I did not know what I had accomplished, but the rope from my reel was unfolding with such frenzy rhythm that I could hear it underwater. The fish was lost in the blur and all I could do was hold the rope firmly stretched. As time passed, I started pulling the fish close to me, but whenever the fish was swimming away, I let it go away, but always with the rope firmly straightened. After about twenty minutes, I brought it close to me, the big bluefish. In an attempt to escape, it jumped out of the water. But I noticed that one flaps of the spear had come out of the flesh of the big bluefish due to its struggle, while was trying to get free. I rushed on it and caught it from the tail. The big bluefish stroke its powerful tail vigorously, shaking me from left to right, but I did not let it go. I got tangled up with the fishing line and the fish. After a while I managed to catch it from its gills. I pulled off my knife out and everything was over.
I was surprised that the only sea bass I saw were small, very small. That was how our fishing trip had ended. (4th & 5th pictures: 1st day's fishing trophies...)
On the other hand, Petros had caught a nice four kilo snapper (Dentex dentex), two common pandora (Pagellus erythrinus) and several Pink dentex (Dentex gibbosus). All the fish were caught in very shallow waters. From -50m to -80m only !!! I took some pictures, cleaned the fish and I arranged them in the fridge with plenty of ice. The outside temperature was 35 ° C. After I finished with all the pending things, I devoured the food I had brought..... An idea stuck in my head. "Why not stay here tonight and dive early in the morning?". I fell to sleep in the car and the dawn found me gearing up while gazing at the magic scenery of North Evoikos bay. But N. Evoikos had other things in its mind. It was much more blurred than yesterday, with 22 ° C in the shallows and no fish. I went to known rocks, I ambushed in the sea weeds ... nothing. Very few small fish, nothing else. I saw from the surface a good cuttlefish (Sepiida) but when I dove, it disappeared into the blur. I decided to go deeper, hoping that my luck would change. The first half hour, I did not see any big fish. Only very few small fish .... As I was swimming in the surface in the middle of nowhere, I saw a big shadow below me, passing by at a great speed. I bent my waist, dove as fast as I could, aimed and pulled the trigger. I did not know what I had accomplished, but the rope from my reel was unfolding with such frenzy rhythm that I could hear it underwater. The fish was lost in the blur and all I could do was hold the rope firmly stretched. As time passed, I started pulling the fish close to me, but whenever the fish was swimming away, I let it go away, but always with the rope firmly straightened. After about twenty minutes, I brought it close to me, the big bluefish. In an attempt to escape, it jumped out of the water. But I noticed that one flaps of the spear had come out of the flesh of the big bluefish due to its struggle, while was trying to get free. I rushed on it and caught it from the tail. The big bluefish stroke its powerful tail vigorously, shaking me from left to right, but I did not let it go. I got tangled up with the fishing line and the fish. After a while I managed to catch it from its gills. I pulled off my knife out and everything was over.
(6th Picture: Al last a big fish....)
I embraced it, kissed it and apologised. I had managed to catch a five kilos bluefish (4.88 kg). My fishing trip was over, but I had plenty of time to fish, so I decided to continue fishing a bit longer. I did not find anything else so I decided to go some where else. Shortly before I got out, I saw a slim shining presence in the blurry waters. I aimed and pulled the trigger. I did not know what I had accomplished, but the rewinding of rope from my reel confirmed that my shot was successful. After a few minutes, a two kilo barracuda (1.8kg) (Sphyraena sphyraena) in my hands, next to the bluefish and I went out. I drove my car a little further and got prepared for shallow ambushes. As I dove, in front of me, there is an octopus (Octopus vulgaris) in variation. It is amazing how the colours and the texture of this amazing sea chameleon can change. Next to it, a comber-fish (Serranus cabrilla) which was waiting for the opportunity to grab a piece of the octopus's tentacles. I approached with my underwater camera, got the video I wanted, and swam away, trying to find where I could do my next ambush. In an ambush on the seaweeds of the sea floor, I saw a nice sea bass. The fish came towards me and without any thought I pulled the trigger. The spear stroke the sea wolf under its jaw. The sea bass swam away with great speed, and next to it appeared out of the blue, another five sea basses, some bigger than the one I had shut. As soon as they realised my presence, they disappeared in the blurry waters and I was struggling to bring the fish in before it got free. I finally got it in my hands and It was a 1.5 kilogram sea bass.
(7th picture:The sea wolf was caught...)
I dove near by, hoping to see again the rest of the sea basses but instead I saw a mullet. I thought it was big enough, pulled the trigger and caught a fish of 800 gr. I decided to make a circle fishing and done for the day. At one point the sea was much blurrier. It was like something big was digging on the sea floor.
"Something there, and it's big ... " I thought and approached as quietly as I could. Inside the incredible blur I could see a familiar shape, the silhouette of a great loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta). I activated the underwater camera and dove. In a few seconds it felt my presence and disappeared into the blur at an incredible speed. On my way out, I saw a nice blue crab (Callinectes sapidus) under a tree branch on the sea bed and I caught it. An easy and very tasty target.
I dove near by, hoping to see again the rest of the sea basses but instead I saw a mullet. I thought it was big enough, pulled the trigger and caught a fish of 800 gr. I decided to make a circle fishing and done for the day. At one point the sea was much blurrier. It was like something big was digging on the sea floor.
"Something there, and it's big ... " I thought and approached as quietly as I could. Inside the incredible blur I could see a familiar shape, the silhouette of a great loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta). I activated the underwater camera and dove. In a few seconds it felt my presence and disappeared into the blur at an incredible speed. On my way out, I saw a nice blue crab (Callinectes sapidus) under a tree branch on the sea bed and I caught it. An easy and very tasty target.
(8th picture: A tasty catch...) In one of the last ambushes in the blurry sea, I saw on the left the silhouette of a sharpsnout sea-bream. As I was pulling the trigger, the fish turned so the spear passed through it like a skewer and the fish dropped on the sea floor. It was a 430 gr sharpsnout sea-bream. This was my last trophy for today. I went out, changed, I cleaned the fish, and I drove back home. I was tired but really delighted and spiritually calm.
(9th & 10th picture: 2nd day's fishing trophies...)
