Άστεγα Χριστούγεννα....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Homeless Christmas... 

Φωτογραφία: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

....με ανάμεικτα συναισθήματα ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο...

Όλα άρχισαν με το lockdown... Από ότι είπαν οι ειδικοί, επιτρεπόταν το κολύμπι ανοικτής θαλάσσης, αλλά απαγορευόταν η κάθε είδους ερασιτεχνική αλιεία!!! Έτσι λοιπόν βρήκα μια παραλία στην περιοχή μου και ξεκίνησα τις προπονήσεις μου. Που να ήξερα τι θα ακολουθούσε!!! Πήγαινα περίπου 2 με 3 φορές την εβδομάδα και κολυμπούσα. Έκανα τις βουτιές μου, τις άπνοιές μου και χάζευα τα ψάρια που περνούσαν τριγύρω μου. Σχεδόν κάθε φορά που πήγαινα για βουτιά, έψαχνα μήπως υπήρχε κάποιο καλύτερο μέρος για να βουτήξω. Έτσι μια μέρα πήγα στο τέρμα της παραλίας. Εκεί συνάντησα δύο ανθρώπους να λιάζονται στο ζεστό χειμωνιάτικο ήλιο. Τους χαιρέτησα και πήγα σε μια γωνιά να ντυθώ. Χωρίς να με πλησιάσει, ο ένας μου έπιασε την κουβέντα. Μιλήσαμε κυρίως για το ψάρεμα και του άρεσαν ιδιαίτερα τα μακριά μου πέδιλα. Βουτούσε κι εκείνος στο παρελθόν, αλλά δεν μπορούσε πια, γιατί τον πονούσε το πόδι του. Καθώς ντυνόμουν είδε την μπλε σαπουνάδα στο μπουκάλι και την πέρασε για γαλαζόπετρα. Με πολύ ευγένεια μου έκανε την σύσταση να μην την χρησιμοποιήσω για τα χταπόδια, γιατί καταστρέφονται τα θαλάμια τους. (Οι στολές που χρησιμοποιώ χρειάζονται σαπουνάδα ή να βραχούν καλά για να φορεθούν, αλλιώς θα σκιστούν). Χαμογέλασα και του εξήγησα την χρήση του γαλάζιου υγρού. Ένα δυνατό γέλιο ακούστηκε και μετά μου ζήτησε συγνώμη. Εγώ τους χαιρέτησα και βούτηξα.... Συναντηθήκαμε πολλές φορές καθώς περνούσαν οι μέρες, οι εβδομάδες. Ήταν δύο άστεγοι που έμεναν σε ένα ερειπωμένο χάλασμα. Σπίτι δεν το έλεγες. Αυτοί οι δύο που στο ήλιο δεν είχαν μοίρα, είχαν μαζέψει και περιποιόντουσαν τέσσερα αδέσποτα σκυλιά!!! 

Ο Μιλτιάδης & εγώ...

Ο Μιλτιάδης ήταν ο πιο ομιλητικός και ο φίλος του από την Αίγυπτο τον έλεγαν Μάρκο. Είπαμε πολλά, διηθηθήκαμε ο ένας στον άλλον ιστορίες. Εντύπωση μου έκανε η αξιοπρέπεια των δύο. Θα μπορούσαν να ζητάνε κάθε φορά που τους συναντούσα, τα πάντα. Όμως, όσες φορές τους ρώτησα αν χρειάζονταν κάτι, η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: "Τίποτα, να' σαι καλά" !!!

Αυτό ήταν ένα μάθημα ζωής. Είναι δυνατόν εν έτη 2020 να υπάρχουν άστεγοι στην Ελλάδα, στον Δυτικό πολιτισμό; Που είναι άραγε αυτός ο πολιτισμός μας; Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται δεξιά και αριστερά άσκοπα και δεν μπορούν να εξαλείψουν την πείνα;

Ρε παιδιά, που πήγε εκείνο το "Αγαπάτε Αλλήλους"???

Ο Μάρκος...

Μια από τις ημέρες που τους επισκέφθηκα, τους πήρα ότι μου ήρθε στο μυαλό. Με πολύ δυσκολία κατάφερα να τους πείσω να τα πάρουν. Βλέπετε δεν μου έλεγαν τι χρειάζονταν κι έτσι έπρεπε να το μαντέψω.... Μετά από αρκετή ώρα γύρισα σπίτι. Με είχε πιάσει και μια λιγούρα κι άνοιξα το ψυγείο. Δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω. Ένιωσα τέτοια ντροπή που το έκλεισα χωρίς να πάρω κάτι. Άλλοι να μην ξέρουν τι έχουν κι άλλοι να μην έχουν ένα πιάτο φαΐ.... Δεν εννοώ να ζήσουμε μέσα στην μιζέρια. Δεν εννοώ να απαρνηθούμε τα χρήματα. Τα χρήματα στην εποχή που ζούμε είναι μια πολύ δυνατή ενέργεια. Αν την απαρνηθείς τότε θα απομακρυνθεί, και τα βιώματα από την έλλειψή της δεν θα είναι και τόσο ευχάριστα. Από την άλλη αν γίνουμε σκλάβοι της, τότε χάσαμε όλο το μεγαλείο αυτής της ενέργειας. Γιατί αυτή η ενέργεια κρύβει ένα τεράστιο μεγαλείο μέσα της. Αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να απαλύνει τον πόνο πολλών συνανθρώπων μας. Τότε αυτό που θα νιώσεις είναι τόσο σπουδαίο, τόσο μαγικό... Τότε γεύεσαι την πραγματική αξία αυτής της ενέργειας, αλλά με μια προϋπόθεση.  Ότι κάνουμε, το κάνουμε για τον συνάνθρωπό μας κι όχι για να μας πουν μπράβο, γιατί τότε ότι κάναμε δεν μετράει. Είναι σαν να μην κάναμε τίποτα. Ωφελείται ο αποδέκτης μεν, αλλά στο δικό μας ταμείο δεν μπήκε τίποτα δε. Βλέπετε Αυτοί που Είναι εκεί ψηλά, Μπορούν και διαβάζουν τις καρδιές μας, Μπορούν και Γνωρίζουν τον λόγο της κάθε μας πράξης. Όπου λοιπόν εμφανίζεται ο εγωισμός, δεν μετράει υπέρ μας η καλή πράξη, όσο μεγάλη κι αν ήταν. 

Ας αρπάξουμε την ευκαιρία και να αδράξουμε στις φετινές γιορτές το Πνεύμα των Χριστουγέννων, δείχνοντας καλοσύνη στους συνανθρώπους μας. Είναι το μόνο που μας έχει απομείνει. Υπάρχει μια πανδημία που μας επηρεάζει όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής ή/και οικονομικής τάξης. Η κλιματική αλλαγή τα ίδια. Ο χρόνος κυλά πολύ πιο γρήγορα. Έχουμε την αίσθηση ότι έχουμε λιγότερο χρόνο καθημερινά. Κι έτσι είναι. Με κάθε δευτερόλεπτο που περνά, ο χρόνος μας πάνω στην Γη μειώνεται. Δεν έχουμε έρθει για να ζήσουμε απ' αόριστον εδώ στον χωμάτινο αυτόν κόσμο. Καλούμαστε να αποφασίσουμε με ελεύθερη βούληση, τι πορεία θα ακολουθήσει ο καθένας μας. Μόνο που εδώ λαμβάνονται υπόψη οι πράξεις μας, γιατί κάνουμε ότι κάνουμε, και όχι τα ευχολόγια και οι φανφάρες που είναι τόσο έντονες στην εποχή μας. Είμαστε τόσο ευλογημένοι, ας μην επιλέξουμε να ζούμε στην μιζέρια.....

Με αυτές τις σκέψεις και προβληματισμούς, σας εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου Καλά Χριστούγεννα και ένα Φωτισμένο Νέον Έτος. 

Translation of the above article. 

Title: Homeless Christmas...

Photo: Zacharias Skevofilax

... with mixed feelings I started writing this article... 

It all started with the covid 19 lockdown... The experts decided: swimming in the open sea was allowed, but amateur fishing was forbidden!!! So I found a beach close-by and started my training. I had no idea what was going to follow!!! I was going about 2 to 3 times per week and dived. I did my dives, my ambushes (without a speargun) and I was looking around as the fish were passing-by me. Almost every time I went for diving, I wondered if there was a better place to dive on this sea shore. So one day, I went to the far end of the beach. There I saw two people sunbathing under warm winter sun. I greeted them and went to a corner to get dressed. Without approaching me, one of them started a conversation. We mainly talked about fishing and he especially liked my long diving fins. He used to dive in the past, but he could no longer, because his leg was hurt. While I was getting dressed, he saw the blue soap in the bottle and thought it was a blue chemical that was used to catch octopus. Very kindly advised me not to use it for octopuses, because their chambers would be poisoned. (The diving uniforms I use, need soap suds or need to get very well wet to wear them, otherwise they will be torn). I smiled and explained to him the use of the blue liquid. I heard a loud laugh and then he apologised to me. I greeted them and dived.... We met many times as the weeks passed. They were two homeless people living in some ruins. You could not call these ruins home. These two who had practically nothing, had gathered and took care four stray dogs!!! Miltiades was the most talkative one and his Egyptian friend was called Marco. (1st Picture: Miltiades & me...) We talked a lot, telling each other stories. I was impressed by their dignity. They could ask for many things/goods every time I met them. But every time I asked them if they needed something, the answer was always the same. Nothing, thank you!!! This was a life-time lesson. How is it possible in 2020 to have homeless people in Greece, in Western civilisation? Where is our civilisation? Hundreds of millions of euros are spent unnecessarily and cannot eradicate hunger? Hey guys, where did that: "To Love Each Other" go ???             (2nd Picture: Markos...)

One of the days I visited them, I brought them what ever I thought they might needed. It took me a while to persuade them to take the goods I brought them. They never told me what they needed and so I had to guess.... After a while I returned to my home. I was a bit hungry and I opened the refrigerator. I did not know what to choose to eat. I felt so ashamed that I closed it without eating anything. Others do not know what they have in their possession and others do not have a single plate of food... I do not mean to live in misery. I do not mean to give up money. Nowdays, money is a very powerful energy. If you deny the money-energy, then it will move away and the experiences of its absence will be unpleasant. On the other hand, if we become its slaves, then we have lost all the greatness of this energy, since it is hidden inside it. When used properly, it can alleviate the pain/sores of many of our fellow human beings. Then you will feel so great, so amazed... At that point, you have tasted the true value of this energy. 

But this must be done under the following condition. Whatever we do, we do it for our fellow man and not to be applauded, because then what we did, does not count for us. It's like we did nothing. You see, Those Who are up above, They are able reading our hearts. They know the reason of our every action. So whenever egoism appears in good deeds, no matter how great these deeds may be, they do not count in our favour.

Let us seize the opportunity and let us seize the Christmas Spirit by showing kindness to our fellow human beings. It's all we have. There is a pandemic that affects us all, regardless of social and/or economic status. The climate change affects us too. Time flows much faster. We are experiencing the feeling that we have less time every day. And so it is. With each passing second, our time on Earth decreases. We did not come to live indefinitely in this world. We are called to decide, based on our free will, what path each of us will follow. Here only our actions are taken into account and not what we declare doing.

We are so blessed, let us not choose to live in misery ....

With these thoughts and questioning, I wish you from the bottom of my heart Merry Christmas and an Enlighten new Year.