Καρπάθικη σαργοψαριά #2. Karpathos island with many sea-bream spearfishing #2.

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Karpathos Island with many white sea-bream while spearfishing #2.  

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ. 

Οι Πασχαλινές μου διακοπές περνούσαν μέσα στην ηρεμία. Αυτή η εντυπωσιακή ησυχία που απλωνόταν παντού, γέμιζε και το τελευταίο μου κύτταρο. Εκστατικές καταστάσεις. Καταστάσεις που όσοι ζούμε στις μεγαλουπόλεις, έχουμε ξεχάσει ή μας διαφεύγει, αυτό το τόσο απλό αλλά συνάμα απίστευτο μεγαλείο. Το να ζεις μέσα στην ηρεμία και κοντά στην φύση. Τρέχουμε να προλάβουμε μέσα στο άγχος, στην κίνηση και τα περισσότερα δεν τα προλαβαίνουμε. Έχουμε ξεχάσει να νιώθουμε καθημερινά το Πνεύμα μας, να είμαστε στο κέντρο μας, γιατί δεν φτάνει μας ο χρόνος κι όλο τρέχουμε αγχωμένοι. Με συνέπεια βέβαια να εμφανίζονται μακροχρόνια διάφορες ασθένειες, πολλές από αυτές αυτοάνοσες, γιατί ο οργανισμός μας δεν αντέχει άλλο. Μα θα μου πείτε η επαρχία δεν τα έχει αυτά??? Βεβαίως, αλλά σε πολύ, σε πάρα πολύ λιγότερο βαθμό... 

Η Φύση γνωρίζει!!!

Βασικό ρόλο παίζει τι ζητάει ο καθένας μας από την ζωή που κάνει. Μας φτάνουν αυτά που έχουμε ή θέλουμε όλο και περισσότερα??? Το να έχεις κάποιες απαιτήσεις για να ζεις καλύτερα, αυτό είναι φυσικό και επόμενο. Το να ζητάς όλο και περισσότερα και να μην είσαι ποτέ ευχαριστημένος με αυτά που έχεις, αυτό είναι προβληματικό. Και μετά αναρωτιόμαστε πως φεύγουν από αυτήν την ζωή τόσοι πολλοί συνάνθρωποί μας πχ από καρκίνο... Ο καθένας ας αναλογιστεί την πορεία του σε αυτό τον παχυλό υλικό κόσμο. Καλό είναι να θυμόμαστε, ότι τίποτε δεν μας ανήκει, όλα θα τα αφήσουμε πίσω, "δανικά είναι στο κάτω-κάτω...", όπως λέει και το τραγούδι. Αλλά ας γυρίσουμε στα δικά μας. 

Την τελευταία μέρα των διακοπών του Πάσχα 22, αποφάσισα για μια ακόμη βουτιά. Όμως, ο καιρός μου τα χάλασε. Ένα δυνατό 5αρι ΒΒΔ, με ανάγκασε να ψαρέψω στα ρηχά. Δεν με χάλασε καθόλου, γιατί τα δύο ψαρέματα στα βαθειά δεν είδα και τίποτα σπουδαίο. Αντιθέτως στα ρηχά υπήρχαν πολλοί ευμεγέθεις σαργοί και άλλα ωραία ψάρια. Έτσι λοιπόν χαράματα βρέθηκα να κολυμπάω σε γνωστά μου μέρη. Βούτηξα λοιπόν και ξεκίνησα τα καρτέρια. Στο πρώτο κιόλας, μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από άσπρους γερμανούς. Ανάμεσά τους όμως υπήρχαν ωραίοι σκάροι. Δεν ήταν πολλοί οι σκάροι, αλλά αρκετά μεγάλοι. Διάλεξα τον πιο μεγάλο και του έριξα. Η βέργα πέτυχε το ψάρι στον σβέρκο, το οποίο έκανε μια τούμπα και προσγειώθηκε στον βυθό. Είχα πιάσει ένα ψάρι 780 γρ. 

Η αρχή του τέλους...

Το κοπάδι με τους σκάρους προχώρησε λίγο πιο κάτω και χώθηκε κάτω από μια πλάκα. Πλησίασα κι ενώ σκεφτόμουν ποιον σκάρο να πιάσω, κάτι γυάλισε πίσω από το κοπάδι. Αγνόησα αμέσως τους σκάρους, οι οποίοι σιγά-σιγά έφυγαν, κι ανοίγοντας τον υποβρύχιο φακό μου είδα έναν καλό σαργό. Έριξα κι έπιασα τον πρώτο σαργό της ημέρας. 

Καλώς τον 1ο...

Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, παρατήρησα ότι ένας άλλος καλός σαργός είχε λουφάξει ανάμεσα σε δύο πέτρες. Πλησίασα όσο πιο ήσυχα μπορούσα κι άρχισα να κολυμπάω κυκλικά. Μόλις διέκρινα καλύτερα το σώμα του ψαριού, πάτησα την σκανδάλη κι έπιασα ένα ψάρι των 550 γρ. 

Να κι ένας μεγάλος...

Με την ίδια τακτική στα πολύ ρηχά, έπιασα άλλους δύο σαργούς. Πήγα λίγο πιο βαθειά και ξεκίνησα πάλι τα καρτέρια. Βλέπω πάλι τους σκάρους να κόβουν βόλτες γύρω από έναν βράχο. Γρήγορο καρτέρι. Καθώς περιμένω να έχω κάποιον καλύτερο στόχο, διαπιστώνω ότι ένας καλός ροφός καθόταν κρυμμένος πίσω από μια πέτρα μπροστά μου. Αν δεν κουνιόταν δεν θα τον έπαιρνα χαμπάρι. Καθώς περιμένω να αποφασίσω, αποκλείοντας τους σκάρους, ένας ωραίος σαργός με τάσεις αυτοκτονίας, βγαίνει να με δει από μια τρύπα λίγο πιο κάτω. Με το που κάνει να στρίψει, του ρίχνω λίγο πίσω από τα βράγχια και πιάνω άλλον ένα σαργό των 600 γρ. 

Τον έφαγε η περιέργεια!!!

Φεύγω από το μέρος, για να ηρεμίσει ο ροφός, για να γυρίσω αργότερα. Έκανα έναν μεγάλο κύκλο ψαρεύοντας. Πάω πίσω στον ροφό και βουτάω όσο πιο ήρεμα μπορώ. Ανοίγω τον υποβρύχιο φακό και ως δια μαγείας το ψάρι είναι μπροστά μου. Με το που πατώ την σκανδάλη, προλαβαίνει και στρίβει. Η βέργα τον πετυχαίνει λίγο πιο πίσω από εκεί που ήθελα. Τον έχει βρει αρκετά πίσω από το μάτι αλλά με το που τον τραβάω έξω, παίρνω στην αγκαλιά μου ένα ψάρι 1,8 κιλά. 

Το αναπάντεχο δώρο!!!

Χαρούμενος από το απρόσμενο αποτέλεσμα, αποφασίζω να τελειώσω το ψάρεμα μου. Τα φορτώνω στην σημαδούρα και κολυμπώ για την παραλία. Όμως σε κάτι πολύ ρηχά ξενέρια, παρατηρώ σαργούς να μπαινοβγαίνουν. Με το που πλησιάζω, τα ψάρια χάνονται κάτω από τα βράχια της ακτής. Το καλό είναι ότι τα βράχια με κρύβουν κι ότι μπορεί να ψαρέψω έχοντας τον αναπνευστήρα μου έξω από το νερό. Δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ ώρα, γιατί ένας μεγάλος σαργός βγήκε όλος περιέργεια να δει τι γίνεται. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο και του έριξα στον σβέρκο. Κι αυτός έκανε μια τούμπα και προσγειώθηκε στον πετρώδη βυθό. 

Ήταν περίεργος!!!

Ήταν ένα ψάρι των 500 γρ. Πλησιάζοντας την ακτή, χωρίς να δω τίποτα, είπα να κάνω το τελευταίο καρτέρι. Κοιτώντας δεξιά-αριστερά παρατηρώ ένα κοπάδι σκάρων να φεύγει. 

"Μάλλον δεν τους προλάβαμε Ζάχοοο..." είπα στον εαυτό μου. Δεν έχω προλάβει να τελειώσω την σκέψη μου, όταν ένας μεγάλος σκάρος βγαίνει κάτω από την πλάκα που είναι μπροστά μου. Σημαδεύω και τον πιάνω, λέγοντας του: "Εσύ πήγαινες γυρεύοντας...." Καθώς κολυμπώ στα πιο ρηχά, βλέπω πολλούς μεσαίους κεφάλους να τσιμπολογούν στην επιφάνεια. Πλησιάζω να δω μήπως υπάρχει κάποιος πιο μεγάλος. Σέρνομαι στον βυθό μήπως... όταν από την μπροστινή πλάκα εμφανίζεται ένα ωραίος σαργός. Με το που με παίρνει χαμπάρι προσπαθεί να χωθεί πιο χαμηλά με συνέπεια να του ρίξω από πάνω. 

Πήγε να λουφάξει αλλά...

Πιάνω άλλο ένα ψάρι κι αποφασίζω να βγω. Εξάλλου είμαι πολύ κοντά στην παραλία. Έλα που όμως ένας ακόμη σαργός χώνεται σε μια σχισμή δίπλα μου. Χωρίς πολλές σκέψεις του ρίχνω, αλλά η βέργα δεν τον ξεπεράσει καθώς χτυπάει στον βράχο πίσω του και έτσι τον χάνω. 

"Λες να βγει από πίσω???" αναρωτιέμαι. Οπλίζω το ψαροντούφεκο αλλά ξεχνώ να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερά μου. Με το που στρίβω από τον βράχο που του είχα ρίξει, βλέπω τον σαργό να προσπαθεί να κολυμπήσει, κάνοντας τούμπες στο νερό, σημάδι ότι είχα πετύχει την σπονδυλική του στήλη. Στεναχωρήθηκα μπορώ να πω κι αμέσως του έριξα και τον έπιασα. 

Προσπάθησε να διαφύγει, αλλά...

Τον αποτελείωσα με το μαχαίρι μου για να μην υποφέρει κι άλλο και ζητώντας του συγνώμη τον έβαλα με το υπόλοιπα ψάρια. Τράβηξα κι ένα βίντεο με όλα τα ψάρια μαζί και βγήκα. 

Δεν έχω παράπονο φέτος το Πάσχα από την αγαπημένη μου Κάρπαθο. Μου τα έδωσε πλουσιοπάροχα και τα ψάρια και τις μπουνάτσες!!!

Πάσχα 22 τέλος...

Translation of the above article.

Title: Karpathos Island with many white sea-bream while spearfishing #2. 

Video & Photo : Zacharias Skevofilax. 

My Easter vacation was passing in peace. This impressive silence that spread everywhere, filled even my last cells. Ecstatic conditions. Conditions that those of us who live in big cities, have forgotten or missing this simple but at the same time available greatness. Living in peace with-in and being closer to  nature. We run in stress, in the traffic and most of us do not manage to accomplish what we are planning for. We have forgotten to feel our Spirit every day, to be in our center with-in, because the available time is not enough and we are always running anxiously. As a result, various diseases appear in the long run, many of them autoimmune, because our body can no longer tolerate this situation... (1st Picture: Nature knows !!!) 

What each of us looks for from Life, plays a key role. Are we content with what we have or we want more and more??? Having some requirements to live a better life it is expected. But, if always asking for more and never being content with what we have, creates problems. And then we wonder how so many of our fellow human beings are leaving this life, for example, from cancer... Let each one consider his/her course of life in this material world. It is helpful to remember that nothing belongs to us, we will leave everything behind, "After all, everything has an expiration date...", as the song says. But let's get back to our business.

On the last day of my Easter 22 holidays, I decided to take another dive. But the weather created a problem. Strong 5 Beaufort NNW winds, forced me to fish in the shallows. It did not bothered me at all, because in the two deep spearfishing dives, I did not see anything special. In the shallows, on the other hand, there were many large white sea breams among other nice fish. So at dawn I found myself swimming in places I knew. I dived and started the ambushes. In the very first ambush, a large school of white streamlined spinefoot (Siganus argenteus) came to me. But among them were some beautiful parrotfish (Sparisoma cretense). The parrotfish was not that many, but they were quite large. I chose the biggest one and pulled the trigger. The spear hit the fish in the neck, which made a summersault and landed on the bottom. I had caught a fish of 780 gr.(2nd Picture: The begging of the end...)

The rest of the parrotfish swam a little further and got under a rock. I approached them and while I was thinking which parrotfish to catch, something shone behind the parrotfish. I immediately ignored the parrotfish, which slowly swam away and after turning on my underwater flash light, I saw a nice white sea bream (Diplodus sargus). I pulled the trigger and caught my first white sea bream of the day.   (3rd Picture: The first white sea bream...)

Going a little further down, I noticed that a large white sea bream was hidden between two stones. I approached as quietly as I could and started swimming in a circle. As soon as I could have a better target, I pulled the trigger and caught a fish of 550 gr. (4th Picture: And the big one...). Using the same tactic in the very shallows, I caught two more white sea bream. I went a little deeper and started the ambushes again. I saw the parrotfish again swimming and nibbling around a rock. Fast dive. As I was waiting to have a better target, I realised that a nice dusky grouper (Epinephelus guaza) was hiding behind a stone in front of me. If it had not move, I would not notice that the fish was there. As I was waiting to decide, excluding the parrotfish from my plans, a nice white sea bream with suicidal tendencies came out to see me through a hole a little further down. As it turned to enter the hole again, I shot it a little behind the gills and caught another white sea bream of 600 gr.                            (5th Picture: Curiosity can be deadly...). I swam away for about 10 minutes, to calm down the dusky grouper and returned. I went back to the dusky grouper and dived as calmly as I could. I turned on the underwater flag light and magically the fish was in front of me, looking at me. As soon as I pulled the trigger, it managed to turn. The result was that the spear got it a little further than where I wanted. It had stoke the fish further behind the eye, but as soon as I pulled it out, I had in my arms a 1.8 kg fish. (6th Picture: An unexpected present!!!). Happy with the unexpected result, I decided to finish my fishing. I put all the fish on the buoy and swam towards the beach. But in the very shallow, I noticed several white sea breams coming in and out from several rocks. As I approached them, the fish get lost under the rocks of the shore. I had the advantage that the rocks were hiding me and also my snorkel was out of the water. I did not have to wait long time, because a big white sea bream came out full of curiosity to see what was happening. I did not expect anything better and shot it on its neck. It made a summersault and landed on the rocky bottom. (7th Picture: It was curious...). It was a fish of 500 gr. Approaching the shore, without seeing anything, I decided to make my last ambush. Looking around, I noticed a school of parrotfish leaving.

"Too late Zac..." I said to myself. I had not finish my thought, when a big parrotfish came out of a rock in front of me. I aimed and caught it, saying: "You asked for it...." As I was swimming in the shallows, I saw many middle size mullets (Mugil cephalus) nibbling the sea-surface. I approached them to see if there was a bigger fish among them. I crawled on the bottom in case... when a nice white sea bream appeared from the front rock. Once it realised my presence, he tried to swim under the rock, so I shot it from above.              (8th Picture: It tried to hide but...). I caught one more fish and decided to get out. Besides, I was very close to the sea shore. But another white sea bream swam into a slit next to me. Without much thought I shot it, but the spear did not pass through it as it hit the rock behind the fish and so I lost it.

"Is there a chance that it would come out from behind???" I wondered. I armed the speargun but I forget to activate my underwater camera. As I turned around the rock, I saw the white sea bream trying to swim, making summersaults in the water, a sign that I had shot it in its spine. I felt sorry for it and I immediately shot it again and caught it.           (9th Picture: It tried to escape but...). I killed it with my knife so that it would not suffer any more and I asked for forgiveness for the pain I caused it and placed it with the rest of the fish. I also video all the fish together and went out. I have no complaints this Easter from my favourite Karpathos. It provided me with many fish and calmed seas!!! (10th Picture: 2022 Easter vacations are over...).