Ψαρεύοντας άσπρα και κίτρινα.... Fishing white and yellow fish....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing white (sea breams) and yellow (goatfish) among others.

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Μετά από δύο χρόνια λόγω του Covid 19, ξαναβρέθηκα στην αγαπημένη μου Κάρπαθο. Η πολύ πρωινή πτήση, είχε σαν αποτέλεσμα να είμαι πολύ κουρασμένος για ένα βαθύ ψάρεμα. Όχι βέβαια πως ο καιρός βοηθούσε. Ένα 7αρη ΒΒΔ μελτέμι ήταν ένας ακόμη παράγοντας που με ανάγκασε να ψαρέψω ρηχά. Αφού το μεσημέρι παρέλαβα το αμάξι από το πλοίο της γραμμής, τακτοποίησα τα πράγματα μου, ξεκίνησα της αγροτικές δουλειές. Ανέλαβα να κόψω σταφύλια και φραγκόσυκα. Τα φραγκόσυκα ήταν λίγα, αλλά τα σταφύλια φέτος ήταν η χρονιά τους. Από ένα μόνο κλήμα του έχει ο all-weather John (ο πατέρας μου), είχε σταφύλια να γεμίσουμε καμιά δεκαρία κουβάδες!!! 

Αγροτοδουλειές...

Αφού λοιπόν τελείωσα τις αγροτικές μου υπποχρεώσεις, ξεκίνησαν τα πολυπόθιτα πλάνα για την αυριανή βουτιά. Ξύπνησα αξημέρωτα και πήγα για να ψαρέψω μέσα στα κύματα. Με το που βούτηξα και δεν έχω προλάβει να κολυμπήσω μερικά μέτρα, μπροστά μου ένας καλός σαργός τσιμπολογά ένα ψόφιο ψάρι. Είναι τόσο απασχολημένος με το τσιμπούσι του, που δεν με έχει πάρει χαμπάρι. Βουτώντας όσο πιο ήσυχα μπορούσα και εννοείται ότι δεν ενεργοποίησα την υποβρύχια κάμερα για να μην κάνει το γνωστό μπιπ και με καταλάβει ο σαργός. του ρίχνω κάθετα και πιάνω έναν σαργό 650 γρ. 

Ο πεινάλέων!!!

Όλος χαρά τακτοποιώ το πρώτο μου ψάρι, μετά από δύο χρόνια απουσίας από τα Καρπάθικα νερά. Συνεχίζω και λίγο πιο κάτω βλέπω ένα καλό κίτρινο μπαρμπούνι. Έχουν έρθει από την Ερυθρά θάλασσα και από ότι φέρεται τα πάνε μια χαρά. Έχουν όμως διαφορετική συμπεριφορά σε ότι αφορά το κυνήγι τους. Δεν κάθονται όταν σε δουν κι είναι πολύ πιο κινητικά από τα δικά μας. Βουτώντας μακριά του και την ώρα που τρώει, το πλησιάζω και πατώ την σκανδάλη. Το αποτέλεσμα ήταν να πιάσω ένα ακόμη ψάρι. 

Το 1ο κίτρινο...

Όλος χαρά το τακτοποιώ και συνεχίζω. Καθώς κολυμπώ παρατηρώ ότι ο αριθμός των κίτρινων μπαρμπουνιών είναι πολύ μεγάλος. Σχεδόν τα βλέπω παντού κι είναι πολύ κινητικά. Καρτέρι στο καρτέρι φτάνω σε μια σπηλιά, που στο παρελθόν μου έχει δώσει σαργούς ή ροφούς.

"Λες????" αναρωτήθηκα και βούτηξα. Βλέπω έναν καλό σαργό να χάνεται μέσα στα νεκρά φύκια που στολίζουν τον πάτο της σπηλιάς. Προσγειώνομαι και ανάβω τον φακό μήπως.... Ο σαργός έκπληκτος προσπαθεί να χωθεί μέσα στα νεκρά φύκια, αλλά τον προλαβαίνει η βέργα. Τον τραβώ αμέσως έξω και η βέργα μου δίνει την αίσθηση ότι τραβώ ένα πολύ μεγάλο ψάρι. Ο όγκος του ψαριού φέρνει μαζί του κι ένα δεμάτι φύκια. Χαμογελώ κι αφού τον καθαρίσω από τα φύκια, το τακτοποιώ κι αυτόν.

Πήγε να κρυφτεί αλλά...

"Τώρα σειρά έχουν τα κίτρινα μπαρμπούνια..." σκέφτηκα χαμογελώντας. Λες και με άκουσε το σύμπαν, μετά από μερικά καρτέρια, ένα κίτρινο μπαρμπούνι βόσκει, αγνοώντας με. Το ψιλο-κρύβει μια πέτρα και ίσως γι΄αυτό με αγνοεί. Σχεδόν χωρίς να βουτήξω, το σημαδεύω και πατώντας την σκανδάλη, έπιασα το 4ο μου ψάρι. 

Ένα ακόμη ...

Συνεχίζω κάνοντας καρτέρι και κανένα ψαχτήρι, όταν το απαιτεί η περίσταση. Σε ένα καρτέρι έχω ξεχάσει να ενεργοποιήσω την υποβρύχια κάμερα, όταν μαζί με τους γερμανούς που με περιτριγυρίζουν, υπάρχει ανάμεσά τους κι ένας καλός σαργός. Το ψάρι νευρικιά αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση, αλλά σε κάποια στιγμή ολιγωρεί κι εγώ δεν χρειάζομαι τίποτε παραπάνω. Πατώ την σκανδάλη κι πιάνω έναν ακόμη σαργό των 450γρ.

Και ο σαργός...

"Τώρα τα μπαρμπούνια έχουν σειρά...." σκέφτηκα χαμογελώντας. Όντως στο επόμενο καρτέρι, ένα κοπαδάκι από κίτρινα μπαρμπούνια, βόσκουν λίγο πιο κάτω. Βουτάω και κρύβομαι, αλλά αντί να συρθώ προς τα ψάρια, εκείνα έρχονται καταπάνω μου. Το πιο μεγάλο κολυμπά μπροστά μου και σε μια στιγμή που έχει έρθει πολύ κοντά, σημαδεύω και πατώ την σκανδάλη, πιάνοντας το 3ο μπαρμπούνι.

Ένα από τα τελευταία...

"Ισοπαλία 3-3....." σκέφτηκα γελώντας. Καθώς τακτοποιώ το ψάρι, η ματιά μου πιάνει κάτι περίεργο πάνω στον αμμώδη βυθό. Υπάρχει κάτι που δεν ταιριάζει με τον βυθό. Βουτάω, αφού στρίψω την υποβρύχια κάμερα κι πλησιάζω το ψαράκι. Είναι ένας ακόμη θαλάσσιος λαθρομετανάστης. Είναι ένας μικρός ψάρι σκαντζόχοιρος, ο οποίος κι αυτός έχει έρθει από την Ερυθρά θάλασσα. Τραβώ τα πλάνα που θέλω και τον αφήνω στην ταραχή του, καθώς προσπαθεί να απομακρυνθεί από το τέρας που τον κυνηγούσε. Λίγο πιο κάτω σε ένα ακόμη καρτέρι μου έρχονται κέφαλοι. Τα ψάρια είναι πολλά, αλλά τα προπορευόμενα είναι τα μικρά. Έτσι περιμένω να περάσουν, παραμένοντας ακίνητος. Τα προπορευόμενα ψάρια ηρεμούν κι αυτήν την ηρεμία την μεταδίδουν και στο υπόλοιπο κοπάδι. Έρχονται κοντά μου τα μεγαλύτερα ψάρια και πιάνω έναν από τους τελευταίους και πιο μεγάλους. Είναι ένα ψάρι κοντά στο κιλό. Τον τακτοποιώ και συνεχίζω. Λίγο πιο κάτω συναντώ ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο κοπάδι από ψαράκια. Πλησιάζω να δω τι ψαράκια είναι και μένω κόκκαλο. Είναι μικροί λαγοκέφαλοι.... Δυστυχώς δεν έκανα λάθος και το μέλλον δείχνει να είναι δυσοίωνο σε αυτό το θέμα.... Έχω όμως φτάσει στο τέλος του ψαρότοπου και επιστρέφω. Προχωρώντας σε ένα κατρακύλι και πιάνω μια φευγαλέα κίνηση. Ένα ψάρι πρόλαβε να κρυφτεί, αλλά εγώ έπιασα την τελευταία στιγμή την κίνηση του. Βουτάω και περιμένω και μετά από λίγο εμφανίζεται ένας κακαρέλος όλος περιέργεια να με δει. Σημαδεύω όσο καλύτερα μπορώ, γιατί είμαι στριμωγμένος ανάμεσα στις πέτρες. Τα καταφέρνω και πιάνω τον τέταρτο σαργό. Όμως καθώς βγάζω το κεφάλι μου έξω από τις πέτρες, διαπιστώνω ότι ένα μεγάλο κοπάδι από σκάρους με περιεργάζονται σε κοντινή απόσταση. Υπάρχει κι ένα ψάρι που πλησιάζει το κιλό, ανάμεσά τους. Με ελάχιστες κινήσεις αναδύομαι και τακτοποιώ τον κακαρέλο, ενώ το ένα μου μάτι κοιτά τον μεγάλο σκάρο. Σίγουρα θα πρέπει να είχα αλληθωρίσει όλη αυτήν την ώρα. Γρήγορα βουτάω, προτού το κοπάδι φύγει μακριά. Χώνομαι ανάμεσα σε κάτι πέτρες, αλλά και η θολούρα με βοηθάει. Μακριά, στο βάθος ο μεγάλος σκάρος κάθεται εκτός βολής. Καθώς τα δευτερόλεπτα περνούν, το κοπάδι αρχίζει να με πλησιάζει όλο και πιο πολύ, αναγκάζοντας τον αρχηγό να με πλησιάσει. Μένει όμως μακριά, αλλά όχι τόσο μακριά μου. Κάνει έναν κύκλο και την ώρα που ετοιμάζεται να φύγει, μου δείχνει όλο του το μέγεθος, εγώ πατάω την σκανδάλη. Ο μεγάλος σκάρος προσπαθεί να φύγει και κρυφτεί κάτω από τις πέτρες αλλά είναι πολύ αργά. Εγώ ορμάω καταπάνω του, γιατί δεν ξέρω πόσο καλή είναι η βολή μου. Τον πιάνω και διαπιστώνω ότι είχα δίκιο. Η βολή λόγω της απόστασης είναι χαμηλά στην κοιλιά, αλλά τον προλαβαίνω πριν μου σκιστεί. Είναι ένας μεγάλος σκάρος κοντά στο κιλό (930 γρ.). Δεν περίμενα να πιάσω ένα τέτοιο ψάρι και περιχαρής προχώρησα προς την παραλία. Τότε είδα τις μουρμούρες. Ήταν δυο ψάρια μακριά μου και τσιμπολογούσαν τον αμμώδη βυθό. Με πήραν χαμπάρι και σηκώθηκαν να με δουν. Σταμάτησα να κολυμπώ και έμεινα μακριά τους. Εκείνες συνέχισαν το τσιμπολόγημα του βυθού. Υπήρχε ένα δεμάτι με φύκια πάνω σε έναν βράχο που με έκρυβε από τα ψάρια. Γνωρίζοντας που ήταν, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Σύρθικα πάνω από τα φύκια, προχώρησα στον βράχο και μπροστά μου φάνηκαν τα ψάρια. Σημάδεψα το πιο κοντινό και πάτησα την σκανδάλη. Η μουρμούρα χτηπιμένη στην πλάτη έμεινα σχεδόν ακήνιτη στον βυθό.

Να και η μουρμούρα...

Αποφάσισα ότι αρκετά για σήμερα, αλλά ο Ποσειδώνας είχε άλλα σχέδια. Καθώς κολυμπάω με περιτριγυρίζει ένα κοπαδάκι από μικρά μαγιάτικα και καρακίδες. Το κοπάδι με τριγυρνάει συνέχεια και με ακολουθεί ότι κι αν κάνω!!! 

Η νέα γενιά!!!

Στα τελευταία 50 μέτρα προτού βγω, συνάντησα αρκετά κίτρινα μπαρμπούνια. Έτσι έπιασα άλλα πέντε και συνολικά τα μπαρμπούνια κέρδισαν τους σαργούς με 8-4. Ένα όμως περιστατικό με συγκλόνισε μπορώ να πω. Κάνω ένα καρτέρι και την κατάλληλη στιγμή χτυπώ ένα ακόμη κίτρινο μπαρμπούνι. Η βέργα πέφτει μερικά μέτρα μακριά, δίπλα σε μια πέτρα στον βυθό κι εγώ σπεύδω να πιάσω το τρόπαιο μου πριν ξεψαρίσει. Με το που φτάνω την βέργα κι απλώνω το χέρι μου για να πιάσω και να σιγουρέψω το ψάρι, πετάγεται ένα κεφάλι γεμάτο δόντια και αρπάζει το μπαρμπούνι. Με μια απότομη κίνηση του μυώδους σώματός της, η σμέρνα αποσπά το ψάρι από την βέργα και εξαφανίζεται κάτω από την πέτρα. Δυστυχώς δεν έχω σε βίντεο το όλο σκηνικό. Ευχαρίστως θα αντάλλασσα όλα τα ψάρια που είχα πιάσει για να είχα το βίντεο με την σμέρνα... Έψαξα για να βρω την σμέρνα αλλά.... Στο τελευταίο καρτέρι που αποφάσισα να κάνω, εμφανίστηκαν μικροί λαγοκέφαλοι (περίπου κιλό). Όμως τα ψάρια δεν με πλησίαζαν στο καρτέρι. Έτσι λοιπόν έβαλα τα μεγάλα μέσα σε εφαρμογή. Άρχισα να καθαρίζω ένα από τα ψάρια που είχα πιάσει. Μετά από μερικά λεπτά εμφανίστηκαν οι μικροί και από πίσω τους 5-6 μεγάλοι λαγοκέφαλοι. Με πλησίασαν πολύ γρήγορα και αρτόμητα μπορώ να πω. Σημάδεψα και έπιασα πολύ εύκολα ένα ψάρι 4,6 κιλών. Οι υπόλοιποι εξαφανίστηκαν.... 

Η πρώτη βουτιά στην Κάρπαθο μετά από δύο χρόνια, για εμένα, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και ας μην έπιασα κάποιο πολύ μεγάλο ψάρι. Το καταδυτικό μου ρολόι έγραψε 63 ρηχές βουτιές σε τρεισήμισι ώρες.... 

Τέλος για σήμερα.....

Όλα μαζί...

Translation of the above article.

 

Title: Spearfishing white (sea breams) and yellow (goatfish) among others..

Photo-video: Zacharias Skevofilax.

After two years due to Covid 19, I found myself again in my favourite island of Karpathos. The early morning flight to Karpathos, resulted being very tired for deep spearfishing. The weather did not help at all. The 7th Beaufort NNW winds called meltemi was another factor that forced me to fish shallowly. In the afternoon I picked up my car from from the ship. I arranged my things, I started the farm works. I cut grapes and prickly pears. The prickly pears were few, but the grapes this year were more than plenty. All-weather John (my father) has only one vine, but it could fill up to ten buckets!!! (1st picture: Agricultural obligations). So after I finished my agricultural obligations, the long-awaited plans for tomorrow's dive began. I woke up early and went shallow spearfishing in the waves. As soon as I dived and I had not swam a few meters, in front of me a good size white sea bream (Diplodus sargus) was nibbling on a dead fish. It was so busy eating that he did not realised my presence. Diving as quietly as I could and of course I did not turn on the underwater camera so that it did not make the well-known beep so the white sea bream could see me. So I dived and shot it vertically, catching a white sea bream of 650 gr. (2nd picture: The hungry one...). I happily arranged my first fish, after two years of absence from the Karpathian waters. I continued and a little further down I saw a good size yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus). They had arrived from the Red Sea and as they say they have adopted successfully in their new environment. But their behaviours were different, in compression with the local speeches, when it comes to spearfishing. They do not lay down when they see you and are much more mobile than the local ones. I dived away from it and while it was eating, I approached it and pulled the trigger. The result was to catch another fish. (3rd picture: The first yellow...) Full of joy, I arranged it and continued. As I was swimming, I noticed that the number of yellow goatfish was enormous. I saw them almost everywhere and they were very mobile. Ambush after ambush, I reached an underwater cave, which in the past I had caught white sea breams or dusky groupers (Epinephelus guaza). 

"Is there a chance????" I wondered and dived. I saw a good size white sea bream hiding in the dead seaweeds that adorn the bottom of the cave. I landed on the sea bed and turned on the flashlight, in case.... The white sea bream was surprised and tried to get deeper under the dead seaweeds, but the spear caught it. I immediately puled it out but the spear was very heavy, giving me the feeling that I was pulling a very large fish. The size of the fish brought along a bundle of seaweed. I smiled and after I cleaned it from the seaweed, I arranged it too. (4th picture: It tried ti hide but...)

"Now it's the turn of the yellow goatfish..." I thought smiling. It was as if the universe heard me, after a few ambushes, a yellow goatfish was grazing, ignoring me. It was hidden behind a stone and maybe that was the reason it was ignoring me. Almost without diving, I aimed at it and pulled the trigger, and caught my 4th fish. (5th picture: One more...). I continued ambushing or searching any rock that looked promising when the occasion required it. In an ambush, I had forgotten to activate the underwater camera, when together with the Dusky spinefoot (Siganus sp.) who surrounded me, there was a good size white sea bream among them. The fish nervously constantly changed directions, but at some point it stoped moving and I did not need anything more. I pulled the trigger and caught a white sea bream of 450gr. (6th picture: And the sea bream...)

 "Now the is the turn of the yellow goatfish once more..." I thought with a smile. Indeed, in the next ambush, a school of yellow goatfish was grazing a little further away. I dived and hid, but instead of crawling towards the fish, they swam towards me. The biggest one swam in front of me and at a moment it was very close, I aimed and pulled the trigger, catching the 3rd yellow goatfish. (7th picture: One more...)

"Its a draw... 3-3...." I thought laughing. As I was arranging the fish, my gaze caught something strange on the sandy bottom. There was something strange on the seabed. I dived, after turning around the underwater camera and approached the fish. It was another illegal maritime immigrant. It was a small spot-fin porcupine fish (Diodon hystrix), which had also swam from the Red Sea. I took the necessary video shots and left it in its turmoil as it tried to get away from the monster that was chasing it. A little further down in another ambush I saw mullets (Mugil cephalus) approaching. There were many fish, but the leading ones were the small ones. So I waited for them to pass, remaining motionless. The leading fish calmed down and transmitted the calmness to the rest of the school. The biggest fish came to me and I caught one of the last and biggest ones. It was a fish close to a kilo. I arranged it with the rest and continued. A little further down I met a large, very large school of fish. I approached to see what fish there were and I froze. They are small silver-cheeked toadfish (Lagocephalus sceleratus).... Unfortunately I was not wrong and the future seemed to be ominous in this matter.... But I had reached the end of the fishing ground and I decided to return. As I was swimming next to an underwater cliff, my eyes caught a fleeting motion. A fish managed to hide, but I caught its movement at the last moment. I dived and waited and after a while a two-banded sea bream (Diplodus vulgaris)  appeared all curious to see me. I aimed as best as I could, because I was crammed between the sea bed stones. I managed and to catch the fourth white sea bream. But as I razed my head out of the stones, I found out that I was surrounded by a large herd of parrotfish (Sparisoma cretense), who were curious to find out what was the hidden creature. Among them, there was a fish close to a kilo. With minimal movements, I emerged, arranged the two-banded sea bream, while one of my eyes looked at the large parrotfish. I must had been crossed eye all this time. I dived quickly, before the herd left. I was hidden among some stones and the blurry waters were on my side too. The large parrotfish stayed away from me and watched me. As the seconds were passing by, the herd started to get closer and closer to me, forcing the leader to follow them. It stayed away, but not so far away from me. It swam in circles and as it prepared to leave, it showed me its full size and I pulled the trigger. The big parrotfish tried to leave and hid under the stones but it was too late. I rushed towards it, because I did not know how good my shot was. I grabbed it and find out that I was right. The shot, due to the distance, was low in the abdomen, but I was able to catch it before it was too late. It was a large parrotfish close to the kilo (930 gr.). I did not expect to catch such a fish and happily I went towards the beach. Then I saw striped sea-bream (Lithognathus mormyrus). They were two fish away from me and were nibbling on the sandy bottom. They realised my presence and emerged to see me. I stopped swimming and stayed away from them. They continued to nibble on the seabed. There was a bundle of seaweeds on a rock that hid me from the fish. Knowing where they were, I took a deep breath and dived. I crawled above the seaweed, the following rock and in front of me the fish appeared. I aimed at the nearest fish and pulled the trigger. The spear struck the striped sea-bream on its back and left the fish almost motionless at the bottom.(8th picture: And the striped sea-bream...). I decided that was enough for today, but Poseidon had other plans. As I was swimming, I was surrounded by a school of little amberjacks (Seriola dumerili) and yellow jacks (Carangoides bartholomaei). They constantly surrounded me and followed me no matter what I did!!! (9th picture: The new generation!!!). In the last 50 meters before getting out, I came across several yellow goatfish. So I caught five and in total the yellow goatfish beat the white sea bream by 8-4. But one incident shocked me I could confess. In an ambush I shot another yellow goatfish. The spear had fallen a few meters away, next to a stone on the sea floor and I rushed to catch my trophy before it got free. As I reached the spear and stretched out my hand to catch and secure the fish, a month full of teeth grabbed the yellow goatfish. With a sudden movement of its muscular body a Mediterranean moray eel (Muraena helena) tore the fish from the spear and disappeared under the stone. Unfortunately I did not have the scene in video. I would gladly exchange all the fish I had caught to have this video with the moray eel... I searched to find the moray eel but... In the last ambush, small silver-cheeked toadfish appeared (about a kilo). But the fish did not approach me at all. So I used a different trick to attract the fish. I started cleaning one of the fish I had caught. After a few minutes, the small ones appeared and behind them 5-6 large silver-cheeked toadfish, They approached me very quickly and fearlessly I could say. I aimed and caught very easily a 4.6 kg fish. The rest disappeared never to be seen.... 

For me, the first dive in Karpathos after two years, was successful, even though I did not catch anything big. My diving watch recorded 63 shallow dives in three and a half hours....(10th picture: Done for today....) (11th picture: All the trophies together...)