Οδοιπορικό στην Μήλο

Μήλος: Στο βάθος ο Αδάμαντας.

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A fishing expedition on Milos island among others.

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Παναγέα Σταυρούλα.  

Η Μήλος μεταξύ άλλων νησιών, ήταν χρόνια στα πλάνα μας. Έτσι φέτος τα καταφέραμε και επισκεφθήκαμε το υπέροχο αυτό νησί. Φτάσαμε αργά το απόγευμα και από μιας άποψης, μοιάζει πολύ με την Κίμωλο, αλλά η Μήλος είναι πιο κοσμοπολίτικη... Τα άσπρα της βράχια μας θύμισαν την πατρίδα της κιμωλίας. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν το Φως του νησιού. Αργά το απόγευμα και το Φως ήταν πολύ πιο έντονο από ότι έχω παρατηρήσει σε διαφορά μέρη της υπέροχης χώρας μας. Εντυπωσιακό θα έλεγα. Είναι ένα υπέροχο νησί με φοβερές παραλίες. 

Παλαιοχώρι...

Σαρακήνικο...

Έχει τόσες πολλές που θα μπορούσε να συγκριθεί με την αγαπημένη μου Κάρπαθο!!!  Μείναμε λίγο έξω από τον Αδάμαστα, (το κύριο λιμάνι του νησιού). Μεγάλο νησί και το αμάξι κρίνεται εντελώς απαραίτητο. Το οδικό δίκτυο είναι πολύ καλό, αλλά υπάρχουν μέρη που το αυτοκίνητο δεν μπορεί να φτάσει. Υπάρχουν κάποιες φοβερές παραλίες που η πρόσβαση τους γίνεται μόνο με σκάφος.  Το νησί έχει μεγάλη οικονομική δραστηριότητα μιας και έχει λατομεία περλίτη, μεγάλα θερμοκήπια, πολλές και διάφορες καλλιέργειες, μελίσσια κλπ. Φυσικά το βαρύ χαρτί είναι ο τουρισμός.  Όπου φάγαμε μείναμε ευχαριστημένοι. Οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες αλλά οκ. Το κακό ήταν που υπήρχε ένα δυνατό μελτέμι 5-6 ΒΒΔ που δεν με άφησε να ψαρέψω στα μέρη που μου είχε πει, για μια ακόμη φορά, ο φίλος μου ο Θοδωρής. Έτσι αρκέστηκα να ψαρέψω στα υπήνεμα του βοριά. Πήγαμε λοιπόν με την Σταυρούλα και ψάξαμε χωματόδρομους που οδηγούσαν σε πιο ερημικά μέρη. Κάναμε ένα σαφάρι στην Μήλο και είδαμε πράγματα που δεν υπάρχουν στους τουριστικούς οδηγούς δυστυχώς. Βρήκαμε υπέροχους υπεραιωνόβιους κέδρους. Ψηλά, αγέρωχα δένδρα. Ο "μύθος" λέει ότι η Κυβετός του Νώε φτιάχτηκε από μεγάλους κέδρους του Λιβάνου!!! 

Ένας από τους πολλούς αρχαίους κέδρους!!!

Βρήκαμε και ένα μικρό grand canion στην μέση του πουθενά. Ευτυχώς δεν συναντήσαμε κανένα αμάξι να έρχεται από την αντίθετη πλευρά, γιατί όλοι οι χωματόδρομοι ήταν πολύ στενοί. Κοίταξα λοιπόν τους χάρτες μου και διάλεξα ένα μέρος στην τύχη και βούτηξα. Εντύπωση μας έκαναν τα ζεστά νερά της. 'Όπου υπήρχε θειάφι στην παραλία, μέσα στην θάλασσα τα νερά ήταν ζεστά!!! Αν έσκαβες λίγο πιο βαθειά στην άμμο, τότε η θερμοκρασία ήταν ανυπόφορη... Ζέστη.... Αυτό το παρατήρησα και μέσα στον βυθό. Σε μεριές μεριές υπήρχαν κίτρινα μπαλώματα. Η άμμος είχε κιτρινίσει από το θειάφι. Όταν την έπιασα για να δω την υφή της, αισθάνθηκα μια ζέστη. Το ίδιο συνέβη και όπου έβγαιναν μπουρμπουλήθρες από τον βυθό. Ο Ήφαιστος φαίνεται ότι ανακάτευε την υποβρύχια μαρμίτα του... Βλέποντας την διαμόρφωση του βυθού, κατάλαβα ότι τα ψάρια θα ήταν λίγα, πολύ λίγα. Στα περισσότερα ψαρέματα δεν έπιασα τίποτε, ούτε καν είδα κάποιο καλό ψάρι έστω να χάνεται στο βάθος. Σε δύο όμως ψαρέματα η τύχη μου χαμογέλασε. Ξεκίνησα λοιπόν να ψαρεύω κι έπεσα πάνω σε καλά μπαρμπούνια. Έπιασα 4 την πρώτη φορά κι ανοίχτηκα για να δω το μέρος. Πλάκες, μονόπετρα, ογκόλιθοι απλώνονταν σε μεγάλη έκταση. Πήρα μια χαρά, δεν περιγράφεται. 

Ένα από τα πολλά...

"Εδώ είμαστε..." σκέφτηκα χαμογελώντας. Περίμενα να δω κάποιο αξιόλογο ροφό, μια συναγρίδα ίσως... Μάταια όμως. Τα βράχια σταματούσαν σε βάθος 10-12 μ. και με την εύκολη πρόσβαση από την παραλία, τα πράγματα έμοιαζαν πολύ δύσκολα. Ψαρεύοντας δεξιά-αριστερά έπιασα κι έναν σαργό κοντά κιλό και χάρηκα. 

Ο πρώτος μεγάλος...

Εκεί τελείωσε το πρώτο ψάρεμά μου. Μην έχοντας άλλη επιλογή και γνωρίζοντας κάπως καλύτερα τον τόπο, πήγαμε και την επομένη. Πήρα μόνο το κοντό μου ψαροντούφεκο κι έτσι ελάφρυνε η σημαδούρα μου αρκετά, για να μπορέσω να παλέψω τον καιρό που με έσπρωχνε προς το ανοιχτό πέλαγος. Φόρεσα και την παραλλαγή μου στο κεφάλι και βούτηξα. Στο δεύτερο ρηχό καρτέρι για να μου ανοίξουν τα πνευμόνια, εμφανίστηκαν ωραίοι κέφαλοι. Έχοντας παραγγελία από την καλή μου για σεβίτσε, σημάδεψα κι έριξα σε έναν από τους πιο μεγάλους.

Το σεβίτσε...

Η βέργα πρόλαβε τον κέφαλο λίγο πριν την ουρά κι εγώ σκεφτόμουν το σεβίτσε καθώς τον κρέμασα στην σημαδούρα μου. Άρχισα λοιπόν να κολυμπώ για να βρω τα χθεσινά βράχια. Μετά από αρκετά λεπτά κολύμπι, έφτασα εκεί που ήθελα. Ο καιρός με έσπρωχνε προς το πέλαγος, αλλά σήμερα ήμουν έτοιμος για όλα του τα τερτίπια. Καθώς κολυμπώ και διάφοροι σαργοί τρέχουν δεξιά-αριστερά, η ματιά μου πιάνει την κίνηση ενός σαργού που τρυπώνει κάτω από μια πέτρα. Πλησιάζω σιγά-σιγά ψάχνοντας το μέρος. Στην επόμενη πέτρα, σε ένα μικρό άνοιγμα, παρατηρώ την κίνηση ενός ωραίου σαργού. 

"Μάλλον αυτός είναι..." είπα στον αυτό μου και βούτηξα όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Το ψάρι έκοβε βόλτες στο άνοιγμα της τρύπας. Εγώ έχω βουτήξει και καλύπτομε από τον προηγούμενο βράχο. Όταν πλησίασα και ήμουν εντός βολής έψαξα για τον σαργό. Εκείνος τα ίδια. Μόλις έστριψε και μου έδωσε μεγαλύτερο στόχο, πάτησα την σκανδάλη κι έπιασα έναν κοντά στο κιλό σαργό (900 γρ.).

Ένας ακόμη...

Όλος χαρά τον έβαλα κι αυτόν στην σημαδούρα και συνέχισα παρακάτω. Είδα πολλούς σαργούς, αλλά ήταν πολύ φοβισμένοι. Δεν τρυπώναν καθόλου κι όταν έκανα καρτέρια, ανέβαιναν στην επιφάνεια για να μπορέσουν να δουν που είμαι!!!

"Έξυπνα και δύσκολα ψάρια Ζακ...." σκέφτηκα και βούτηξα για ένα ακόμη καρτέρι. Κρύβομαι ανάμεσα σε κάτι πλάκες, αλλά οι σαργοί που είχα δει είναι εξαφανισμένοι. Καθώς γυρίζω, βλέπω 5-6 ψάρια να με πλησιάζουν από την πλευρά που είμαι εντελώς ακάλυπτος. Είχα ξεχάσει να ενεργοποιήσω την κάμερα. Την ενεργοποιώ και περιμένω. Το μεγαλύτερο ψάρι, στρίβει μακριά μου κι εγώ σημαδεύω όσο μπορώ καλύτερα και του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει τον σαργό ψιλά στην πλάτη. Ο σαργός με φορά μπαίνει κάτω από μια πλάκα, αλλά είναι ήδη πολύ αργά γι αυτόν. Έτσι έπιασα άλλον έναν ακόμη σαργό 650 γρ. 

"Συνεχίζουμεεεε...." λέω στον εαυτό μου χαμογελώντας. Μετά από μερικά άκαρπα καρτέρια, βρίσκω πάλι το κοπάδι των πονηρών σαργών. Βουτώ στην πρώτη πλάκα, σέρνομαι και χώνομαι στην γούβα της δεύτερης πλάκας και περιμένω. Οι σαργοί σηκώνονται στον Θεό και με παρατηρούν από απόσταση ασφαλείας. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να περιμένω. Τα ψάρια πηγαίνουν προς τα δεξιά μου και ο όγκος του βράχου δεν μου επιτρέπει να τα βλέπω πια. Εγώ περιμένω. Μετά από λίγο ένας καλός σαργός κάνει το λάθος να θέλει να με δει κι εμφανίζεται μπροστά μου. Είναι αρκετά ψιλά, αλλά είναι εντός βεληνεκούς. Σημαδεύω όσο καλύτερα μπορώ και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα βρίσκει τον σαργό λίγο πιο πάνω από την ουρά. Το ψάρι τρέχει να φύγει αλλά είναι πολύ αργά. Έπιασα έναν σαργό 550 γρ. Συνεχίζω τα καρτέρια μου, που ως συνήθως τα περισσότερα είναι άκαρπα. Οι σαργοί έχουν φοβηθεί και δεν πλησιάζουν καθόλου. Κάθονται μακριά και ψιλά, κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας!!! Έτσι αποφασίζω να κάνω ένα καρτέρι σε μια πέτρα που σχεδόν είναι έξω από το νερό. Τα ψάρια δεν πλησιάζουν... Περιμένω μήπως....και τότε μια καλή ούγενα ξεκόβει από το υπόλοιπο κοπάδι κι έρχεται καταπάνω μου. Εγώ κρύβομαι όσο μπορώ περισσότερο και η ούγενα με πλησιάζει κι άλλο. Όταν έφτασε αρκετά κοντά έστριψε για να φύγει δίνοντας μου μεγαλύτερο στόχο. Έριξα κι έπιασα μια ωραία ούγενα των 800 γρ.

Να και η πρώτη ούγενα...

Συνέχισα τα καρτέρια , αλλά τώρα οι σαργοί ήταν άφαντοι. Αποφάσισα να πλησιάσω το τέλος του ψαρότοπου και να κάνω καμμιά βουτιά ακόμη. Ενώ είμαι στην επιφάνεια, βλέπω 4 ούγενες να κολυμπούν λίγο πιο μακριά. Απομακρύνομαι κι άλλο και βουτώ. Τα ψάρια έρχονται προς το μέρος μου. Χωρίζονται σε δύο ομάδες και το πιο μεγάλο έρχεται πιο κοντά για να με δει. Καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται να πλησιάσει άλλο, σημαδεύω και ρίχνω. Η βέργα βρήκε στον σβέρκο την ούγενα κι εκείνη τρεμάμενη έπεσε στον βυθό.

...και η δεύτερη...

Πήρα στα χέρια μου όλος χαρά ένα ακόμη τρόπαιο και το έβαλα στην σημαδούρα. Μπροστά μου απλωνόταν μια φυκιάδα. Το βάθος πιο μεγάλο τώρα. Έβγαλα την παραλλαγή και την κρέμασα στην σημαδούρα. Έκανα διάφορες βουτιές αλλά δεν είδα τίποτε. Βάθυνα κι άλλο αλλά.... Τότε σε ένα από τα καρτέρια μου, διέκρινα την σιλουέτα δύο ψαριών στο όριο της φυκιάδα.

"Μάλλον είναι σηκιοί...." σκέφτηκα. αναδύθηκα και ήρεμα κολύμπησα προς τα ψάρια. Από την επιφάνεια μόλις που διέκρινα το ένα από τα δύο ψάρια. Μόλις ξεκουράστηκα, πλησίασα κι άλλο τον στόχο μου, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Πλησίασα τον σηκιό με όσο λιγότερες κινήσεις και θορύβους. Το ένα ψάρι δεν το έβλεπα πουθενά. Το άλλο χώθηκε λίγο πιο μέσα στα φύκια και περίμενε. Μόλις που φαινόταν. Σημάδεψα και του έριξα. Η βέργα καρφώθηκε στον βυθό., αλλά κάτι τραβούσε την πετονιά μέσα στα φύκια. Τράβηξα το σχοινί και φάνηκε το ψάρι, αλλά η βέργα είχε καρφωθεί καλά στον βυθό. Έτσι χρειάστηκε να κάνω άλλη μια βουτιά για να βγάλω την βέργα. Έπιασα και τον 700 αρη σηκιό και αποφάσισα ότι τέρμα το ψάρεμα.

...και ο σηκιός...

Όμως ο Ποσειδώνας δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Λίγο πριν φύγω από τις φυκιάδες, διακρίνω ανάμεσα στα φύκια μια χελώνα Καρέττα-Καρέττα να κοιμάται??? Την πλησιάζω από μακριά αλλά αρχίζει να φεύγει. Δεν την πλησιάζω άλλο για να μην τρομάξει κι αναδύομαι. Με το που απομακρύνομαι, με πήρε στο κατόπι. Ήρθε κοντά για να με δει. Το ίδιο συνέβει τρεις φορές, αλλά κάθε φορά που με ακολουθούσε απομακρυνόταν σιγά-σιγά. Τελικά κάθισε στην άμμο και περίμενε. Την πλησίασα όσο μπορούσα, μέχρι που έφυγε για το απέραντο γαλάζιο. 

Μια αρχαία φίλη!!!

Αποχαιρέτησα την αρχαία φίλη μου και τράβηξα για την παραλία. Εκεί μια γούβα στον βυθό είναι γεμάτη κάτι κίτρινα μεδουσσοειδή, που μοιάζουν σαν φελιζόλ από κάποια συσκευασία του Ποσειδώνα???!!! 

???

Ενώ πλησιάζω για να βγω και νομίζω ότι τα ψάρεμα τελείωσε, συναντώ ένα τεράστιο κοπάδι άσπρων γερμανών να τσιμπολογούν τον βυθό??? Στην άμμο τι να φάνε οι άσπροι γερμανοί??? Όμως παρατηρώντας καλύτερα, διαπίστωσα ότι τσιμπολογούσαν στα σημεία όπου κάτι έβγαινε από τον βυθό. και η άμμος ήταν άσπρη σαν το γάλα!!! Έτσι τελείωσε και το ψάρεμα στην πανέμορφη Μήλο. 

Το βράδυ εννοείται ότι θα είχε ψαροφαγία. Μεταξύ των άλλων έφτιαξα το σεβίτσε ενώ το στήσιμο του πιάτου το ανέλαβε η Σταυρούλα. Το τοποθέτησε και στην κατάλληλη θέση και έβγαλε μια επαγγελματική φωτό του θέματος. Εύκολα το πλήρωνες αυτό το πιάτο σε ένα ακριβό εστιατόριο. Καταλαβαίνεται ότι εκείνο το βράδυ φάγαμε και γκουρμέ!!!

                                                   Το σεβίτσε...τι master chef μου λέτε..

Κατά την διάρκεια των διακοπών μας, επισκεφθήκαμε και διάφορα μουσεία. Το αρχαιολογικό ειδικά μας άρεσε πάρα πολύ. Εκπληκτικά ειδώλια με τις λιτές τους γραμμές, πήλινα διάφορα και μαρμάρινα αγάλματα. Πολύ μεγάλη στενοχώρια όμως μόλις αντικρίσαμε το γύψινο ομοίωμα της Αφροδίτης της Μήλου. Το αρχαίο άγαλμα το βρήκαν σε έξι κομμάτια περίπου το 1820 και το αγόρασαν οι Γάλλοι. Αργότερα μας έστειλαν και το αντίγραφο που σήμερα δεσπόζει την μια από τις δύο αίθουσες του μουσείου.

                           Οι δύο ομορφιές μαζί, η αληθινή & η ψεύτικη!!!

Τέλος πήγαμε να δούνε και τις κατακόμβες. Το μεγαλύτερο μέρος τους δεν έχουμε πρόσβαση, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος κατάρρευσης.

Οι κατακόμβες.

Σε κάποιο άλλο σημείο έβγαιναν ζεστά νερά προς την θάλασσα. Δεν έχασα την ευκαιρία να κάνω μια επίσκεψη. Διαπίστωσα ότι τι νερά δεν ήταν καυτό και χώθηκα μέσα. Ευκαιρία βρήκε η Σταυρούλα να με απαθανατίσει....

                                                                      Τα λόγια είναι περιττά...

Έτσι τελείωσαν οι φετινές διακοπές μας στην υπέροχη Μήλο. Ελπίζουμε να επισκεφτούμε ξανά αυτό το ωραίο νησί των Κυκλάδων.

                                                                   Όλα μαζί....

Translation of the above article.

 

Title:A fishing expedition on Milos island among others.

Photo-video: Zacharias Skevofilax, Panagea Stavroula.

(1st Picture: Milos island and the main port Adamadas (far right)

Milos, among other islands in the Aegean sea, has been in our plans for years. So this year we managed to visit this wonderful island. We arrived late in the afternoon and it looked a lot like Kimolos, but Milos is more cosmopolitan... Its white rocks reminded us of the homeland of chalk. What impressed me was the Light of this island. Late in the afternoon and the Light was much brighter than I have ever noticed in different parts of our wonderful country. Impressive I would say. It is a wonderful island with awesome beaches. It has so many that it could be easily compared to my favorite island Karpathos !!! (2nd Picture: Paleochori beach...).            (3rd Picture: Sarakiniko beach...). We stayed a little outside Adamastas, (the main port of the island). It is a big island and the car usage was absolutely necessary. The road network was very good, but there were places that they could not be reached by car. There were some awesome beaches that could be reached only by boat. The island has great economic activity since it has perlite quarries, large greenhouses, many different crops, beehives, etc. Of course the main business activity is tourism. Unfortunately, the strong north-northwest winds 5-6 NNW, did not allow me fish in the places that I had been told, once again by my friend Theodore. Stavroula and I looked for dirt roads that led to less popular places. We did a "safari" in Milos and we saw things that unfortunately did not exist in tourist guides. We found wonderful centuries-old cedars. Tall, amazingly big trees. The "legend" says that Noah's ark was made of large cedars trees of Lebanon!!! (4th Picture: One of the old-ancient cedar tree!!!). We also found a small grand canyon in the middle of nowhere. Fortunately we did not encounter any cars coming from the opposite side, because almost all the dirt roads were very narrow. So I looked at my maps and chose a place to dive. We were impressed by its warm sea waters. Where there was sulfur on the beach, in the sea the waters were warm!!! If you dug a little deeper in the sand, the temperature was unbearable... Heat.... I noticed the same situation in the seabed too. There were yellow patches here and there on the sea floor. The sand had turned yellow due to the sulfur. I picked some to see its texture, I felt a warmth coming underneath. The same happened where bubbles came out of the bottom. Hephaestus probably had been stirring his underwater pot... Seeing the formation of the seabed, I realised that the fish would be few, very few I could say. In most spearfishing attempts, I did not catch anything, I did not even see any good size fish to get lost in the deep blue. But in two attempts, lady luck smiled at me. I started fishing and came across good size goatfish (Mullus surmuletus). I caught 4 and decided to go deeper to explore this place. Large rocks and boulders were spreading over a large area. My joy was indescribable.(5th Picture: One of many...)

"Here we are Zac..." I thought smiling. I was expecting to see a remarkable dusky grouper, a snapper maybe... But in vain. The rocky bottom ended at a depth of 10-12 m and with such an easy access from the beach, things seemed to be very difficult. Fishing some part of the rocky bottom, I finally caught a white sea bream (Diplodus sargus) about a kilo and I was very happy. (6th Picture: The first big in size fish...). That's where my first fishing trip ended. Having no other choices and knowing the place a little better this time, we visited again the next day. I only took my short speargun and so my buoy was light enough to be able to fight the weather that yesterday was pushing me towards the open sea. I also wore my camouflage on my head and dived. In my second shallow ambush, to warm up my lungs, a nice school of mullets (Mugil cephalus) appeared in front of me. Stavroula had requested ceviche, so I aimed and shot one of the biggest mullets. (7th Picture: For ceviche...). The spear caught the mullet just before the tail and I was thinking about the ceviche as I hung it on my buoy. Then, I started swimming to find yesterday's rocks. After several minutes of swimming, I got where I wanted to be. The weather was pushing me towards the open sea, but today I was ready to tackle all its tricks. As I was swimming, various white sea breams were running towards different directions, my gaze caught the movement of a white sea bream getting under a rock. I approached slowly looking around the place. On the next stone, in a small opening, I noticed the movement of a nice white sea bream. 

"Probably it is the one I saw ..." I said to myself and dived as calmly as I could. The fish continued swimming in the entrance of the rock. I dived, managing to be covered by the previous rock. When I approached it and I was in a shooting range, I looked for the white sea bream. It was there. As soon as it turned and showed me a bigger target, I pulled the trigger and caught one near the kilo of white sea bream (900 gr.). (8th Picture: One more...) Full of joy, I put it on the buoy and continued. I saw many white sea breams, but they were very scared. They did not hide under the rocks. When I was ambushing on the sea bed, they were swimming to the surface so that they could see where I was!!!

"Smart and difficult fish Zak to catch...." I thought and dived for another ambush. I was hiding among some slabs, but the white sea breams I had seen were nowhere around. As I turned, I saw 5-6 fish approaching me from the side that I was completely uncovered. I had forgotten to turn on the underwater camera. I turned it on and waited. The biggest fish, turned away from me and I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear stroke the white sea bream finely on the back. The fish swam under a slab, but it was too late for it. So I caught another white sea bream that was 650 gr.

"Lets continue..." I said to myself, smiling. After some fruitless ambushes, I found again the herd of the sly white sea breams. I dived into the first rock, crawled and hid into a hole of the second rock and waited. The white sea breams swam high up close to God and watched me from a safe distance!!! I had no choice but to wait. The fish swam towards my right and the size of the rock did not allow me to see them anymore. I waited even longer. After a while, a good size white sea bream made the mistake of wanting to see me and appeared in front of me. It is quite far, but it was within range. I aimed as best I can and pulled the trigger. The spear stoke the white sea bream a little above its tail. The fish tried to swim away but it was too late. I caught a white sea bream of 550 gr. I continued my ambushes, which as usual most were fruitless. The white sea breams were scared and did not approach me at all. They stayed far away close to the sea surface!!! So I decided to ambush behind a large stone that was almost out of the sea. The fish were not approaching... I continued waiting... and then a good size sharp-snout sea bream  (Diplodus putanzzo) broke away from the rest of the herd and swam towards me. I tried to hide as much as I could and the fish approached me even closer. When it was close enough, it turned to leave, giving me a bigger target. I shot it and caught a nice sharp-snout sea bream of 800 gr. (9th Picture: The first sharp-snout sea bream...). I continued ambushing where ever possible, but now the white sea breams were vanished. I decided to approach the end of the fishing spot and dive. While on the surface, I saw 4 sharp-snout sea bream swimming a little farther. I swam away from them and dived. The fish started swimming towards me. They split into two groups and the biggest one came even closer to observe me. I understood that it was not going to approach me anymore, I aimed and pulled the trigger. The spear stoke the fish on its neck and sharp-snout sea bream trembled and fall on the sea bed.(10th Picture: One more sharp-snout sea bream...). I happily embraced my new trophy and put it on the buoy. The seafloor had changed and seaweed was spreading in front of me. The depth was greater at this point. I took off the camouflage from my head and hung it on the buoy. I did several dives but saw nothing. I went even deeper but.... Then in one of my ambushes, I saw the silhouette of two fish on the verge of algae.

"They're probably corvinas (Sciaena umbra)..." I thought. I emerged and calmly swam towards the fish. From the surface I could barely see one of the two fish. As soon as I rested, I approached my goal even closer in the surface, took a deep breath and dived. I approached the corvina with the least possible movements and noises. I did not see the second fish anywhere. The other one, pushed a little deeper into the seaweed and waited. I could barely see it. I aimed as good as I could and pulled the trigger. The spear was stuck on the sea floor, but something was pulling the line into the algae. I pulled the line and the fish appeared, but the spear was well stuck to the bottom. So I had to take another dive to get the spear out. So I caught the 700 gr. corvina and decided to end my fishing trip.(11th Picture: ...and the corvina...). But Poseidon had not said his last word. Just before I left the algae, I saw a loggerhead sea turtle (Caretta-Caretta) sleeping??? I approached it slowly but it started to swim. I did not want to scare it so I emerged. To my great surprise the turtle followed me close enough to observe me. The same thing happened three times, but each time it stayed more and more further away. Finally the turtle sat on the sandy bottom and waited. I approached it as close as I could, until loggerhead sea turtle left for the deep blue. I said goodbye to my ancient friend and headed for the beach.(12th Picture: An ancient friend!!!). Little further down, a pit on the seabed was full of some yellow jellyfish, which look like styrofoam from a package of Poseidon???!!!         (13th Picture: ???). As I was approaching the sea shore, I meet a huge herd of streamlined spinefoot (Siganus argenteus) nibbling on the seabed??? What could the streamlined spinefoot eat in the sand??? But observing better, I noticed that they were nibbling on the points where something was coming out of the bottom. The sand was white as milk!!! Thus ended my spearfishing expedition in the beautiful island of Milos. As it was expected, we had fish for dinner. Among other things, I prepared the requested ceviche while Stavroula undertook the setting of the dish. She put it in the perfect spot and took a professional photo of the subject. Easily this dish could be presented in an expensive restaurant. It is understood that that night had a gourmet dinner!!! (14th Picture: Ceviche...by master chefs...). During our staying in Milos, we also visited various museums. We especially liked the archeological one. Stunning figurines with their simple lines, various clay and marble statues. We were sad as soon as we saw the plaster model of Aphrodite of Milos. The ancient statue was found broken in six pieces around 1820 and bought by the French government. Later they sent us the copy that now dominates one of the two rooms of the museum.           (15th Picture: The two beauties together, the original & the fake!!!). Finally we went to see the catacombs. Because there is a risk of collapse, most of them were not allowed to enter.. (16th Picture: The catacombs.). Elsewhere, hot water was coming into the sea. I did not miss the opportunity to pay a visit. I noticed that the water was not so hot and I got under it. Stavroula found an opportunity and took a picture...       (17th Picture: No comments...). Thus ended our vacation in beautiful island of Milos. We hope to visit again this beautiful island of Cyclades.(18th Picture: All the trophies together.)