Ένα ψάρεμα στο Μυρτώο πέλαγος.

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: A fishing expedition on the Myrtoan Sea.

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.  

Το ραντεβού είχε κλειστεί πολλούς μήνες πριν. Όμως όταν έφτασε η πολυπόθητη ημερομηνία, ο Θοδωρής με την Μαρία δεν μπόρεσαν να έρθουν λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Φύγαμε λοιπόν με την Σταυρούλα... Ο δρόμος μια χαρά μέχρι που βγήκαμε από την εθνική οδό. Αν και η απόσταση ήταν σχετικά μικρή, οι πολλές στροφές, οι στενοί δρόμοι και οι βουνοκορφές που έπρεπε να περάσουμε κυριολεκτικά μας κούρασαν. Τελικά μετά από 4,5 ώρες από την ώρα που ξεκινήσαμε, εμφανίστηκε μπροστά μας η θάλασσα. Μεγάλοι κι απότομοι γκρεμοί, κατεβαίνοντας προς την θάλασσα και ξαφνικά να μια υπέροχη καταπράσινη κοιλάδα. Λες και είμασταν σε ένα από το μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν ή στο Jurasic Park... Μια αποκομμένη κοιλάδα στην μέση του πουθενά. Είχαμε φτάσει επιτέλους στο Κυπαρίσσι. 

Το πανέμορφο Κυπαρίσσι!!!

Περικυκλωμένο από πανύψηλα βουνά, δεν φαινόταν καθόλου από τον δρόμο. Μόνο όταν κανείς φτάσει πολύ κοντά μπορεί να το δει. Η δε οδήγηση, εμπειρία ζωής!!! Φτάσαμε στο ξενοδοχείο κι αφού τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε για μια βόλτα και για βραδινό. Τα πάντα ήταν ήρεμα. Ακόμη και το σερβίρισμα του φαγητού έχει την δική του ηρεμία. Λες και οι ντόπιοι το κάνουν επίτηδες για να απολαύσουμε το υπέροχο τοπίο. Φυσικά μετά από λίγο δεν μας ενοχλούσε αυτή η βραδύτητα. Ίσα-ίσα ήταν απολαυστική και η ρυθμοί της καθημερινότητας έπεσαν. Άνθρωποι χαμογελαστοί, να σε χαιρετούν (οι περισσότεροι)... όπως είναι η ουσία της Ζωής. Εννοείται ότι στο τέλος καταλήξαμε για ένα ντόπιο γλυκό στο Γλυκάκι. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν μια επιγραφή που την είχε γράψει η ιδιοκτήτρια η κ. Νόρα. 

Τα λόγια είναι περιττά!!!

Με τον σύζυγο τον κ. Γιώργο φτιάχνουν σπιτικά, πεντανόστιμα γλυκά που μαζί με την απλότητα τους σε κερδίζουν....

Αλλά ας γυρίσουμε και στο ψάρεμά μας. Μιας και δεν θα έρχονταν τελικά με τον Θοδωρή, τον ρώτησα που να βουτήξω και φυσικά μου είπε με λεπτομέρειες που να πάω. Όταν τα σημείωνα, μια σκέψη μου ξέφυγε και την είπα μεγαλόφωνα.: "Υπάρχει κάποιο μέρος που να μην το έχεις ψαρέψει???" Ένα τρανταχτό γέλιο ακούστηκε και ένα απλό: "Υπάρχουν...." πήρα για απάντηση.

Ξύπνησα πρωί και ξεκήνισα για τον ψαρότοπο. Είχα μια αμφιβολία για τα σημάδια του Θοδωρή, μίας κι είχε ψαρέψει σε αυτό το μέρος περίπου 20 χρόνια πριν. Βούτηξα από την παραλία και καθώς προχωρούσα είδα κάτι περίεργο μισό-κρυμμένο στην άμμο. Βούτηξα δίπλα του κι είδα ένα αρκετά μεγάλο σκαρμό. Είχε χωθεί μέσα στην άμμο κι έχοντας το ανάλογο χρώμα δεν φαινόταν καθόλου. Εκεί περίμενε να περάσει κάποιο ψαράκι για να το αρπάξει.

Ο σκασμός περιμένοντας...

Μόλις τον πλησίασα πήρε δρόμο για να πάει λίγο πιο κάτω για να χωθεί και πάλι στην άμμο. Αυτό έγινε 3-4 φορές, μέχρι που πήρα τα πλάνα που ήθελα και τον άφησα στην ησυχία του. Ξεκίνησα λοιπόν να ψάχνω τα σημάδια του Θοδωρή... Στα ρηχά βρήκα έκπληκτος την σχισμή όπου ακριβώς που μου είχε πει. Μια οριζόντια βαθειά σχισμή εκεί που δεν περιμένεις να υπάρχει. Έψαξα για τα άσπρα ψάρια, αλλά η σχισμή ήταν γεμάτη με μικρούς σηκιούς. Ήταν ψάρια από 300 γρ έως το πού 500 γρ. Έψαξα καλά την σχισμή αλλά δεν είδα κανένα άλλο ψάρι. Περίμενα να βρω κάποιο ροφοειδές, λόγω του αριθμού των σηκιών, αλλά μάταια. Kολύμπησα να βρω το επόμενο μέρος που μου είχε πει ο Θοδωρής. Ωραίες πλάκες εμφανίστηκαν μπροστά μου, στην μέση του πουθενά, όπως μου τις είχε περιγράψει ο φίλο μου. Ξεκίνησα λοιπόν τα καρτέρια, ελπίζοντας μήπως μου έρθει κάτι καλό. Μάταια όμως. Κάποιοι ευμεγέθεις σαργοί ακόμη τρέχουν.... Σε μια στιγμή κι ενώ είμαι καλά κρυμμένος, βλέπω ένα σαλάχι να κολυμπά στο βυθό. Βγαίνω από την κρυψώνα μου, απλά για να έχω το πλάνο. Με το που με παίρνει χαμπάρι εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού. 

"Δύσκολα τα πράγματα..." σκέφτηκα. Προχωρώ και βλέπω ένα κοπαδάκι από σαργούς & κακαρέλους να μπαινοβγαίνουν σε μια σχισμή. Παίρνω το κοντό ψαροντούφεκο και βουτώ. Φτάνω στο άνοιγμα και το μόνο αξιόλογο ψάρι είναι ένας κακαρέλος.

"Δεν ήρθαμε εδώ για κακαρέλους..." είπα στον εαυτό μου και δεν έριξα. Καθώς βγάζω το κεφάλι από την σχισμή, βλέπω μπροστά μου 6-7 συναγρίδες να μα κοιτούν. Το μεγαλύτερο ψάρι ήταν περίπου 3-3,5 κιλά και είναι σε απόσταση 3 μέτρων περίπου μακριά μου. Ξεκολάω όσο πιο ήρεμα μπορούσα και αναδύομαι σχεδόν ακίνητος. Παίρνω το μακρύ ψαροντούφεκο και πλακώνομαι στα καρτέρια. Σας πληροφορώ δεν τις είδα ποτέ. Ούτε από μακριά!!! Σε κάποια στιγμή μου ήρθαν κιλίσιες καρακίδες. Τις αγνόησα και συνέχισα να ψάχνω τις συναγρίδες. Οι καρακίδες έκαναν έναν κύκλο από πίσω μου για να περάσουν όλες μαζί από μπροστά μου. Τα υπέροχα κίτρινα χρώματά τους πρόσθεσαν λίγη ακόμη μαγεία στον ήδη μαγικό βυθό. Χαμογέλασα παρατηρώντας τες μέχρι που χάθηκαν στο βαθύ μπλε. 

Όμορφα περίεργες...

Σε ένα από τα πολλά καρτέρια, καθώς κοιτούσα τον ορίζοντα, συνειδητοποιώ, ότι δίπλα μου σε μια σχισμή υπάρχει ένα καλό μαύρο, μάλλον ροφός. Το ψάρι κάθεται από την έξω πλευρά της σχισμής, μακριά μου. Αναδύομαι κι αφού ξεκουραστώ, βουτιά πάλι αλλά πιο κοντά στο μονόπετρο. Τώρα ο ροφός έχει μπει μέσα και με κοιτά ακίνητος μέσα στο σκοτάδι που του παρέχει η σχισμή του μονόπετρου. Αφού βεβαιώθηκα ότι οι συναγρίδες δεν έρχονταν, γύρισα το ψαροντούφεκο σημαδεύοντας τον ροφό. Δεν ήθελα να ανάψω φακό, μήπως και τρομάξω το ψάρι. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Χαμός. Η βέργα τραντάχτηκε βίαια και το ψάρι προσπάθησε να πάει προς τα δεξιά, όπου ήταν και το βαθύτερο μέρος της σχισμής. Από την μια το τράβηγμά μου, από την άλλη η μακριά βέργα, σταμάτησαν την φυγή του. Ταυτόχρονα πετάχτηκε μια μεγάλη σκορπίνα που τρύπωσε λίγο πιο κάτω. Αναδύθηκα έχοντας τεντωμένο το σχοινί. Πήρα μερικές γρήγορες ανάσες, έδεσα το σχοινί στην σημαδούρα, πήρα το κοντό ψαροντούφεκο και βούτηξα στο ψάρι. Ο ροφός ήταν όλος έξω από την σχισμή. Το ένα φτεράκι της βέργας είχε σκαλώσει, αλλιώς θα τον είχα στα χέρια μου με την πρώτη βουτιά. Ξεσκάλωσα την βέργα και διαπιστώνοντας ότι η βολή μου ήταν καλή δεν τον δευτέρωσα.  

Ο βασιλιάς πιάστηκε...

  Η βέργα τον είχε πετύχει κάτω από το μάτι... Τακτοποίησα στην σημαδούρα μου τον 3,5 κιλά ροφό και βούτηξα για την σκορπίνα.

Τέλος...

 Ήταν εκεί που την είχα δει και κρυβόταν μέσα στην θολούρα που είχε προκαλέσει η μάχη με τον ροφό. Εύκολος στόχος κι έτσι πήρα και μια 600 γρ. σκορπίνα.   

....και η μεγάλη κόκκινη σκορπίνα...

Συνέχισα τα καρτέρια αλλά ούτε οι σαργοί δεν φάνηκαν. Σε μια στιγμή καθώς είμαι στην επιφάνεια διακρίνω ένα σχήμα ψαριού που μάλλον κάθεται πάνω στην άμμο. Μοιάζει με μαύρο ψάρι και φαίνεται μεγάλο. Χωρίς πολλές σκέψεις, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα πάνω στον στόχο μου. Όσο πλησιάζω στον βυθό, ξεκαθαρίζει και η σιλουέτα του ψαριού. Είναι μια μεγάλη σμέρνα, που είχε βγει από μια τρύπα και αιωρείται περιμένοντας κάτι καλό να περάσει... Την πλησίασα για να πάρω το υποβρύχιο πλάνο, ενώ η σμέρνα φοβισμένη, τρύπωσε. Πήγα πιο βαθειά και πόντισα την σημαδούρα για να βουτήξω. Την ώρα που τα βαρίδι της σημαδούρας ακούμπησε στον βυθό, εμφανίστηκε ένα καλό γουρουνόψαρο να περιεργάζεται το κίτρινο βαρίδι. Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο βούτηξα πάνω στο ψάρι. Το γουρουνόψαρο απλά γύρισε και με κοίταξε, δείνοντάς μου έναν μεγάλο στόχο. Σημάδεψα κι έπιασα ένα δίκιλο ψάρι (2,200 γρ). 

Να κι ο μεζές...

Έκανα μερικά ακόμη καρτέρια αλλά δεν είδα τίποτε άλλο. Είχα φτάσει σε ένα μικρό, αλλά βαθύ κάβο, που ήταν το τρίτο μέρος του Θοδωρή. Τον κάβο το "χτυπούσε" ο καιρός κι έτσι ήταν λίγο πιο θολά τα νερά. Έκανα μερικές βαθιές βουτιές, αλλά δεν είδα τίποτε το σπουδαίο. Μικρές στήρες τρύπωναν εδώ κι εκεί αλλά τίποτε μεγάλο. Σε μια από τις βουτιές κι ενώ σέρνομαι να φτάσω στο κόψιμο, βλέπω μπροστά μου έναν καλό σαργό. Γυρίζω ελαφρά το ψαροντούφεκο και την ώρα που πιέζω την σκανδάλη, αντιλαμβάνομαι μια καλή στήρα να με κοιτά από το παρακάτω σκαλί. Αφήνω τον σαργό και πηγαίνω προς την στήρα. Πλησιάζω όσο μπορώ και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα βρήκα την στήρα ψιλά στον σβέρκο και με το που τρύπωσε απελευθερώθηκε από την βέργα. Όσο κι αν έψαξα την τρύπα δεν την βρήκα ποτέ. Το καλό είναι ότι θα ζήσει και μάλιστα για πολλά χρόνια μετά από αυτήν την εμπειρία. Τότε αποφάσισα να πάω λίγο πιο ρηχά και να ψάξω το κόψιμο που φαινόταν καλό. Έτσι στην επόμενη βουτιά κι ενώ κατευθύνομαι στα βαθιά, αντιλαμβάνομαι στα αριστερά μου και πιο ρηχά, ένα κοπάδι με ωραίους σηκούς. Στρίβω προς τα ψάρια και πλησιάζω σβηστός. Οι σηκιοί με αντιλαμβάνονται κι αρχίζουν να κολυμπούν. Σημαδεύω έναν από τους πιο μεγάλους, και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα βρίσκει τον σηκιό στον σβέρκο και καθηλώνει το ψάρι. Τραβώ απαλά την βέργα να ξεβρακώσει κι αναδύομαι με έναν 800 γρ. σηκιό. 

Ο ωραίος σηκιός...

Αφού ξεκουράστηκα έκανα άλλη μια βουτιά μήπως βρω κανέναν σηκιό, αλλά... Έτσι τα μάζεψα και τράβηξα για την παραλία. Εκεί λίγο πριν βγω, κάτι διαφορετικό μου τράβηξε την ματιά μου. Ένα λιλιπούτειο χταποδάκι με κοίταζε πίσω από μια πετρούλα. Με το που το πλησίασα, απλά τράβηξε μια πέτρα κι έκλεισε την πόρτα του σπιτιού του. Έτσι έκλεισε και το ψάρεμά μου στο Μυρτώο πέλαγος.

Υ.Γ1. Το γουρουνόψαρο και την σκορπίνα τα τιμήσαμε την επόμενη μέρα με την ανάλογη παρέα....

Με την καλύτερη παρέα!!!

Υ.Γ2. Τον ροφό μια εβδομάδα αργότερα με την γνωστή ανάλογη παρέα, καθώς επίσης και με δύο πολύ καλούς φίλους από την Αργεντινή, την Πία και τον Μάρκο... 

 

Όλη η τρελοπαρέα μαζί...

Translation of the above article.

 

Title:A fishing expedition on the Myrtoan Sea.

Photo-video: Zacharias Skevofilax.

The date for the fishing expedition was set some months ago. But when the coveted date arrived, Theodore and Maria could not attend due to family obligations. So I left with Stavroula... The road was fine until we left the national road. Although the distance was relatively short, the unlimited turns, the narrow roads and the mountain peaks we had to cross, literally tired us. Finally, 4.5 hours later, the sea appeared in front of us. Large and steep cliffs, descending to the sea and suddenly to a wonderful green valley. It's as if we were in one of Jules Verne's novels or in Jurasic Park... A cut-off valley in the middle of nowhere. We had finally arrived in Kyparissi. (1st Picture: The beautiful Kyparissi!!!) Surrounded by towering mountains, it could not be seen from the road at all. Only when one gets too close can actually see it. The driving was a life-time experience !!! We arrived at the hotel and after settling in, we went out for a walk and later on for dinner. Everything was calm. Even serving food has its own serenity. It was as if the locals were doing it on purpose, so we could enjoy the wonderful landscape. Of course, after a while we were not bothered at all by this slowness. It was almost enjoyable and the rhythms of everyday life dropped. Smiling people, greeted us (most of them)... as is the essence of Life. Of course, we ended up for a local dessert in the store called Glykaki. What impressed us was an inscription written by the owner, Mrs. Nora, which said:

"Life is short,

Time flies,

Enjoy Life" Nora!!!(2nd picture).Together with her husband Mr. George they made homemade, delicious sweets and along with their kindness everything was just perfect...

But let's go back to the spearfishing. Since they were not able to join us, Theodore and Maria, I asked him where to dive and of course he told me every needed detail about where to go. When I was writing them down, a thought came out loud: "Is there a place that you haven't fished???" A loud laugh was heard and a simple: "There are ...." was heard as an answer. 

I woke up early in the morning and drove for the fishing spot. I had some doubts about Theodore's signs, since he had fished this place about 20 years ago. I dived from the beach and as I was swimming, I saw something strange half-hidden in the sand. I dived next to it and saw a fairly large lizardfish (Synodus intermedius). It was hidden under the sand and having the appropriate skin-colour, it was almost invisible.             (3rd Picture: The lizardfish waiting...) It was waiting for any small fish to pass by to catch it. As soon as I approached it, the lizardfish took off, went a little further to plunge back into the sand. This happened 3-4 times, until I got the video-shots I wanted and left it alone. So I started looking for the signs of Theodore... In the shallows, I was surprised to find the slit exactly where he told me. A horizontal deep slit where you do not expect it to be. I was looking for white sea breams (Diplodus sargus), but the slit was full of small corvinas (Sciaena umbra). They were fish, weighting from 300 gr to 500 gr at most. I searched the slit well but did not see any other fish. I was expecting to find a dusky grouper (Epinephelus guaza), due to the number of corvinas, but in vain. I swam to find the next part that Theodore had told me. Nice underwater stones appeared in front of me, in the middle of nowhere, as my friend had described them to me. So I started the ambushes, hoping that something good would come to me. In vain again. Some large size white sea breams are still running.... At some point and while I was well hidden, I saw a stingray (Myliobatoidei) on the seabed. I come out of my hiding place, just to have the video shot. As soon as it realised my presence it disappeared with the blink of an eye.

"Things are going to be difficult ..." I thought. I swam ahead and saw a flock of white sea bream & two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) coming in and out of a slit. I took the small speargun and dived. I reached the opening of the slit and the only remarkable fish was a two-banded sea bream.

"We did not come here for two-banded sea bream... " I said to myself and did not pull the trigger. As my head came out of the slit, I saw in front of me 6-7 snappers (Dentex dentex) looking at me. The biggest fish was about 3-3.5 kg and was about 3 meters away from me. I emerged as calmly as I could almost motionless, I could say. I took the long speargun and started the ambushes. I never saw them again, not even from far away!!! At some point I was surrounded by yellow jack (Carangoides bartholomaei) which were about a kilo in weight. I ignored them and kept looking for the snappers. The yellow jacks swam behind me and passed in front of me. Their beautiful yellow colours added a little more magic to the already magical seabed. I smiled watching them until they disappeared into the deep blue waters. (4th Picture: Beautiful and curious...) In one of the many ambushes, as I looked at the horizon, I realised that next to me in a slit there was a good size dusky grouper. The fish was on the outside of the slit, away from me. I emerged and after resting, dived closer to the big rock. But the dusky grouper had moved in and was looking at me motionless in the darkness provided by the slit of the rock. I continued ambushing looking for the snappers, but realising that they were not coming, I turned the speargun aiming the dusky grouper. I did not want to use my underwater flashlight, in order not to scare the fish. I aimed and pulled the trigger. The spear was shaking violently, while the fish tried to go to the right side, where it was the deepest part of the slit. But as I was pulling the rope, along with the long spear, I was successful to stop its movement. At that moment, a large red scorpionfish (Scorpaena scrofa) moved and hide a little further down. I emerged with the rope stretched. I took a few quick breaths, tied the rope to the buoy, took the short speargun and dived again. The entire dusky grouper was out of the slit but one of the flaps of the spear was stuck on the rock, otherwise I would have the dusky grouper in my hands with the first dive.                  (5th Picture: The king is caught...)  freed the spear and realising that my shot was almost perfect, there was no meed for second shot. The spear had stoke the fish under its eye... (6th Picture: The end..." arranged the 3.5 kg. dusky grouper on my buoy and dived for the scorpionfish. It was right there, where I had seen it and it was hiding in the blur caused from the battle with the dusky grouper. Easy target and so I got a 600 gr. scorpionfish. (7th Picture:...and the big red scorpionfish....) I continued the ambushes but even the white sea bream did not appear. As I was swimming in the surface, I saw a fish shape that was probably lied down on the sandy bottom. It looked like a big dusky grouper. Without much thought, I took a deep breath and dived. As I was approaching the bottom, the silhouette of the fish became clearer. It was a large Mediterranean moray eel (Muraena helena), which had come out of a hole and was hovering, waiting for something good to pass... I approached it to get the underwater video shot, while the moray eel scared, crawled backwards in its hole. I decided to try my luck on deeper waters. Plunged the weight at the end on the rope of the buoy and got ready to dive. By the time the weight landed on the seabed, a good size grey triggerfish (Balistes capriscus) appeared observing the yellow weight. Without wasting any time I dived towards the fish. The triggerfish just turned and looked at me, giving me a big target. I aimed and caught a two kilos fish (2,200 gr). (8th Picture:I The delicacy is caught...) I did a few more ambushes but..... I had reached a small but deep cape, which was the third place of Theodore. The cape was on the eye of the weather and so the sea was a little more cloudy. I did some deep dives, but I did not see anything great. Small golden groupers (Epinephelus costae) were hiding left and right. In one of the dives and while I was crawling to reach the underwater cliff, I saw in front of me a good size white sea bream. I turn the speargun slightly and as I was ready to pull the trigger, I realised a good size golden grouper looking at me from a deeper rock. I left the white sea bream alone and continued towards the golden grouper.  I got as close as I could and pulled the trigger. The spear found the golden grouper high on its neck and as it entered its hole it was released from the spear. No matter how hard I searched the hole I could n't find it. The good thing is that it will live for many years after this experience. I decided to go a little deeper and look for the underwater cliff that looked good. So on the next dive and as I was heading deeper, I noticed on my left and shallower, a school of nice corvina. I turned towards to the fish. The corvina noticed my presence and started swimming. I aimed one of the largest, and pulled the trigger. The spear found the corvina on the neck and pined the fish on the seabed. I gently pulled and emerged with a 800 gr. corvina.(9th Picture: The nice corvina...) After I rested, I took another dive in case I could find any more corvina but... So I gathered all my gear and swam towards the beach. There, just before I went out, something different caught my eye. A tiny common octopus (Octopus vulgaris) was looking at me behind a stone. As I approached, it pulled the stone and closed the entrance of its cave. This was how my fishing expedition in the Myrtoam Sea ended.

P.S1. The grey triggerfish and the scorpionfish we was eaten with the best company...(10th Picture: The best company!!!)

P.S2. The dusky grouper was eaten by the best company, accompanied with two good friends from Argentina, Pia & Marcos...                                (11th Picture: The crazy bunch...)