Σφυροκέφαλος χωρευταράς γυμνοσάλιαγκας και ο 10αρης ροφός!!! Dancing hammerhead sea slug & the 10 kilos dusky grouper !!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title:Dancing hammerhead sea slug & the 10 kilos dusky grouper !!!

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ  

Ο καλοκαιρινός 10αρης ροφός!!!

Λόγω οικογενειακών προβλημάτων υγείας, όλα τα πλάνα περί καλοκαιρινών διακοπών του 2020 ανατράπικαν. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού, μείναμε στην Αθήνα. Όταν τελείωσαν όλα, αποφάσησα να πάω για μια πρωινή βουτιά σε έναν σχετικά κοντινό μεν αλλά βαθύ δε τόπο. Έφυγα χαράματα. H κήνιση στους δρόμους ανύπαρκτη, η ζέστη όμως υπαρκτή. Έφτασα εκεί που ήθελα και με πολύ ανυπομονισία, ντύθικα και βούτηξα στα δρισερά νερά. Όμως με περίμενε μια έκπληξη. 

???

Τα νερά ήταν γεμάτα από ένα μεδουσοειδές. Κατά εκατοντάδες απλώνονταν όπου και αν πήγαινα. Τα περισσότερα ήταν μαζεμένα στους κόλπους, καθώς ο ελαφρύς κυματισμός τα έσπρωχνε προς τα εκεί. Συνήθως είναι κολλημένα μεταξύ τους και σχηματίζουν μια μακριά ζώνη αρκετών μέτρων. Αυτά μάλλον τα "έκοψε" ο δυνατός καιρός των προηγουμένων ημερών. Έχουν αρκετά φαρδιά στόματα (για το μέγεθός τους) και με αυτό φιλτράρουν την θάλασσα τρώγοντας πλαγκτόν. Οι γόπες ομαδικά σε διάφορα σημεία είχαν στήσει τρελό τσιμπούσι σε αυτά τα μεδουσοειδή !!! Επίσης είδα και αρκετούς θαλάσσιους γυμνοσάλιαγκες στον βυθό της θάλασσας, που μάλλον ζευγαρώνουν και είχαν γίνει μια μπάλα θα έλεγα. Υπήρχαν και κάτι κολλημένα σαν μακαρόνια στις πέτρες δίπλα τους, που μάλλον ήταν τα αυγά τους. 

Θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκες εν δράση....

Χάζεψα αρκετή ώρα αυτά τα δύο γεγονότα και αφού τα βιντεοσκόπησα, τράβηξα για εκεί που είχα προγραμματίσει. Ο καιρός ιδανικός. Ελαφρύς κυματισμός με αρκετά καλή διαύγεια. Κολύμπησα αρκετά και έφτασα στον επιλεγμένο προορισμό μου. Η παρουσία των πολλών μικρόψαρων με χαροποίησε ιδιαίτερα. Αφού τακτοποίησα την σημαδούρα μου, ξεκίνησα τα καρτέρια. Παντού υπήρχαν μικρόψαρα κι εγώ περίμενα να δω κάποια κίνησή τους που θα μου έδειχνε ότι έρχεται κάποιος κυνηγός. Μάταια όμως. Καμιά απότομη φυγή από τα μικρόψαρα. Σε μια βουτιά βλέπω μπροστά μου μια μεγάλη σμέρνα. Είναι όλη έξω και με παρατηρεί. Βουτώ πάνω της και την τσιμπώ με το ψαροτούφεκό μου για να απομακρυνθεί από εμένα.

Η μεγάλη κυρία...

"Είσαι τυχερή που δεν σε βρήκα στην Κάρπαθο.....Γιατί θα είχες διαφορετική τύχη...." της είπα. Εκείνη γυρίζει και λικνίζοντας το μυώδες κορμί της, χάνεται στο μπλε. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Στο επόμενο καρτέρι, καθώς περιμένω κοντά στον γκρεμό, συνειδητοποιώ, ότι η κυρά σμέρνα έχει χωθεί σε μια τρύπα δίπλα μου και με παρατηρεί. Γυρίζω την κάμερά μου και την πλησιάζω. Εκείνη σίγουρη, γιατί αυτή την φορά είναι τρυπωμένη, με παρατηρεί απτόητη και άφοβη. Περιτριγυρίζεται και από ένα κοπαδάκι μπλε ψαράκια (νομίζω ότι είναι καλόγριες). Είναι όμως τόσο μικρά, που η σμέρνα δεν τους δίνει σημασία. 

!!!

Την αφήνω στην ησυχία της και συνεχίζω πιο κάτω το ψάρεμά μου. Σε ένα από τα καρτέρια μου, κι ενώ μου κάνουν παρέα οι γύλοι και άλλα μικρόψαρα, παρατηρώ μια κίνηση στα μικρόψαρα. Έχω κρυφτεί πολύ καλά και είμαι σίγουρος ότι οι ερχόμενοι κυνηγοί με αισθάνονται, αλλά δεν με βλέπουν. Έτσι κι έγινε. Εμφανίζονται δύο λούτσοι, περίπου ένα κιλό ο καθένας τους που έρχονται καταπάνω μου. Ο ένας μάλιστα από την φόρα που έχει πάρει, κινδυνεύει να καρφωθεί πάνω στην βέργα μου μόνος του. Με το που με βλέπει εξαφανίζεται στα βαθειά....

Εγώ χαμογελώ παρακολουθώντας τον. Μετά ξανά σιωπή, ηρεμία. Τα καρτέρια διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς κάτι μεγάλο να εμφανίζεται. Κάποια στιγμή ενώ έχω προσγειωθεί στον βυθό και κοιτώ προς το απέραντο γαλάζιο, η ματιά πιάνει μια ανεπαίσθητη κίνηση μπροστά από χέρι μου. Ανάμεσα από τα πλατιά φύκια του βυθού, με έχει πλησιάσει μια μικρή σμέρνα ψάχνοντας για κάποιον μεζέ. Κινείται με την κάλυψη των φυκιών και είναι σχεδόν αθέατη. Μη έχοντας όρεξη να την ταΐσω με κάποιο δάχτυλό μου, την ανασηκώνω από τα φύκια με το ψαροτούφεκό μου. Ξαφνιασμένη πετάγεται έξω από τα φύκια, γεμάτη απορία και κοιτά τριγύρω. Την ξαναπλησιάζω με το ψαροτούφεκό μου και όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου, κουνώντας με απίστευτη ταχύτητα το ευλύγιστο και μυώδες κορμί της, χάνεται στα φύκια λίγο πιο κάτω, ακολουθούμενη από ένα κοπάδι καλόγριες. 

Σε ένα άλλο καρτέρι, δεν ξέρω το γιατί, οι καλόγριες σε απίστευτους αριθμούς είναι ανακατεμένες με γόπες και στα βαθειά υπάρχει ένα παραπέτασμα από ψιλή και ασημένια σαρδέλα. Έχω μείνει αποσβολωμένος από το όλο θέαμα. Τα δευτερόλεπτα παιρνούν και κοιτάζω σαν χάνος αυτό το υπέροχο θέαμα. Στο τέλος λόγω έλλειψης αέρα, αναγκάστηκα να βγω. Όμως δεν πέρασε ούτε ένας κυνηγός. 

Πανδαισία!!!

"Αν με τόσα ψαράκια δεν βρέθηκε ένας κυνηγός να περάσει.... Μάλλον πρέπει να αλλάξω τακτική ψαρέματος..." σκέφτηκα. Ξεκίνησα λοιπόν να ψάχνω ότι μου άρεσε. Σε μια βουτιά, κι ενώ σέρνομαι στον βυθό, πλησίασα ένα κόψιμο. Τα μικρόψαρα κι εδώ είναι πολυάριθμα. Σταματώ για να δω αν υπάρχει κάποιος κυνηγός. Τίποτα. Ξέροντας το μέρος, έστριψα αριστερά για να δω τι γίνεται στην σπηλιά. Πλησιάζοντας αρχίζουν να βγαίνουν αρκετοί μεγάλοι κακαρέλοι, κάποιοι σαργοί και πάρα πολλά ευμεγέθη μελανούρια. Εγώ ψάχνω το ροφό ή κάποιο ροφοειδές.....

"Με τέτοια συγκέντρωση άσπρων ψαριών, δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιο μαύρο...." σκέφτηκα. Όμως δεν είδα τίποτα. Αποφάσισα να φύγω αλλά να γυρίσω σε καμιά ώρα. Έψαχνα από εδώ, βουτούσα από εκεί, τίποτα. Σε ένα καρτέρι μια θολούρα στα ρηχά μου τράβηξε την προσοχή μου.  Πλησιάζω σιγά-σιγά και βλέπω κεφάλους να βόσκουν. Είναι μαζεμένοι, με αγνοούν τελείως και τρώνε μετά μανίας. 

Τρώνε μετά μανίας....

Εγώ είδα δύο ομάδες, αλλά πιστεύω ότι υπήρχαν περισσότερες. Μόνο όταν βγήκα από το πόστο μου, τότε σταμάτησαν να τρώνε και οι περισσότεροι έφυγαν, ενώ κάποιοι επέμειναν στο τσιμπούσι τους. Καθώς επιστρέφω για να κάνω ένα καρτέρι, αντιλαμβάνομαι κάτι πάνω στον βράχο. Είναι ένα μικρό χταποδάκι. Με το που το πλησιάζω, φουσκώνει και απλώνει το σώμα του για να δείξει πόσο μεγάλο είναι στον εχθρό που πλησιάζει. Το πλησιάζω με το χέρι μου, κι εκείνο αντιστέκεται. Κάνει ελάχιστα πίσω. Μου δείχνει ότι δεν φοβάται. Συνεχίζω να το πλησιάζω. Το ακουμπώ και αντί να κάνει πίσω, σπρώχνει μπροστά το φουσκωμένο κορμί του ακουμπώντας με!!! Αυτό έγινε δύο φορές!!!

Ο μικρούλης τσαμπουκάς!!!

Με το που πάω να βάλω το χέρι μου από κάτω του παίρνει δρόμο. Σταματά λίγο πιο κάτω, φουσκώνει και περιμένει. Το πλησιάζω και φεύγει. Χάνεται πίσω από έναν βράχο, αλλά με το που τον φτάνω, ρίχνει μελάνι και κρύβεται. Έχω δει που μπήκε και κλείνω με το χέρι μου την εύκολη έξοδο. Αφήνει πολύ μελάνι και φεύγει. Αρκετά το τρόμαξα και το αφήνω στην ησυχία του. Έχει περάσει περίπου μία ώρα από την στιγμή που είχα δει τα πολλά άσπρα ψάρια να φεύγουν από την σπηλιά. Κολυμπώ και φτάνω εκεί που  θέλω. Λίγη ξεκούραση να πέσουν οι παλμοί της καρδιάς.... Παίρνω μια βαθειά ανάσα και βουτώ. Σέρνομαι στον βυθό πολύ ήρεμα. Σε κάποια στιγμή υπάρχουν μπροστά μου ψάρια. Σταματώ να προχωρώ για να φύγουν ήρεμα και να μην μεταδώσουν πανικό τους σε οτιδήποτε υπάρχει στο κόψιμο του βράχου και την σπηλιά. Συνεχίζω ήρεμα κοιτώ δεξιά μου τίποτε. Κοιτώ αριστερά μου και βλέπω το μισό σώμα ενός μεγάλου ροφού να χάνεται πίσω από έναν βράχο. Στρίβω τελείως αριστερά καλυπτόμενος από τα βράχια και βγαίνω πάνω από την σπηλιά. Ο ροφός αμέριμνος, αιωρείται στα μεσόνερα περιτριγυρισμένος από άσπρα ψάρια. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε να σκεφτώ. Σημαδεύω σβέρκο και πατώ την σκανδάλη. Δεν ξέρω τι έχω πετύχει και ορμάω να τραβήξω εκτός της σπηλιάς την βέργα, για να μην βραχώσει ο ροφός....... όταν τον βλέπω πάνω στην βέργα σχεδόν ακίνητο. Τρεμοπαίζει το σώμα του λιγάκι, σημάδι ότι η βέργα πέτυχε την σπονδυλική του στήλη. Ηρεμία.... ανακατεμένη με χαρά. Μαζεύω τον ροφό σιγά-σιγά για να παίρνω και το πλάνο μου, μα όταν είναι πια κοντά μου, κάνει μια ύστατη προσπάθεια και χτυπιέται. Η βέργα τον έχει ξεπεράσει, αλλά τα φτεράκια της είναι μέσα στο σώμα του ψαριού. Το αποτέλεσμα ήταν το ψάρι να φύγει πάνω από την βέργα. Βαριά πληγωμένο αλλά ελεύθερο. Πανικός!!! Τα παρατάω όλα και τον παίρνω αγκαλιά να μην έχουμε κανένα απρόοπτο. Προσπαθώ να τον πιάσω από το στόμα αποφεύγοντας τα μεγάλα του αγκάθια που έχει στην πλάτη του. Αν είσαι λίγο απρόσεκτος μπορεί να τρυπηθείς βαθειά. 

Επιτέλους....

Εκεί τελείωσαν όλα. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Έβαλα τον 10αρη ροφό στην σημαδούρα (9,840 γρ.) και δεν ψάρεψα καθόλου μέχρι που βγήκα στην παραλία. Λίγο πριν βγω, στα ρηχά, υπάρχει ένα περίεργο ημιδιάφανο πλάσμα με συνολικά 16 πόδια και χορεύει κουνώντας το σώμα του δεξιά αριστερά. Το κεφάλι του είναι σαν σφυρί και τον ονόμασα σφυροκέφαλο. Νομίζω ότι ανήκει στην κατηγορία του γυμνοσάλιαγκα..... Το μέγεθός του ήταν όσο η παλάμη μου. 

Ένας ακίνδυνος σφυροκέφαλος...

Όταν με πήρε χαμπάρι το έπαιξε ψόφιος κοριός για να μην τον αρπάξει το τέρας που τον παρατηρούσε. Είχε κοντά και χοντρά πόδια και όσο πλησίαζες προς το τέλος γινόντουσαν πιο λεπτά. Τα τελευταία πόδια του ήταν μικρούτσικα. Πρώτη φορά βλέπω ένα τέτοιο πλάσμα. Στην απεραντοσύνη της Δημιουργίας η άγνοιά μας....!!! Απομακρύνθηκα προσέχοντας να μην κάνω δίνες και το ταλαιπωρήσω κι άλλο. Αρκετή τρομάρα πήρε από την παρουσία μου. Βγήκα έξω, έβγαλα τις φωτό που ήθελα, άλλαξα και πήρα δρόμο για το σπίτι. Θα γίνει γερό τσιμπούσι με τους κολιτούς....

Translation of the above article. 

Title: Dancing hammerhead slug & the 10 kilos dusky grouper !!!

Photo-video: Zacharias Skevofilax

(1st picture: The 10 kilos dusky grouper of summer time!!!)

Due to family health problems, all plans for summer vacation 2020 were canceled. So most of the summer time, we stayed in Athens. When it was all over, I decided to go for a morning swim in a relatively close by but deep fishing ground. I left at dawn. The traffic was non-existent, but the hot weather was present. I got where I wanted to fish and with a lot of impatience, I got dressed and dived into the cool sea. But a surprise was waiting for me. The water was full of a different kind of jellyfish. (2nd picture: ???). They spread by the hundreds wherever I swam. Most of them were gathered in the small bays as the light waves pushed them there. They were usually "glued" together and form a long line of several meters. These were probably "cut" by the strong winds of the previous days. They had quite wide mouths (for their size) and filtered the sea by eating the plankton. Bogues (Boops boops) in groups in various places had set up crazy feast on these jellyfish!!! Also I saw several sea slugs (Aplysia dactylomela) on the seabed, which were probably mating and tangled like a ball, I could say. There was also something stuck on the rocks like spaghetti, next to them, which were probably their eggs. (3rd picture: Sea slugs in action...). I videoed these two events and then I swam where I had planned to fish. The weather was perfect. Light ripples with fairly good water clarity. I swam and reached the chosen destination. The presence of many small bait-fish made me very happy. After arranging my buoy, I started the ambushes. There were bait-fish everywhere I was waiting to see some movement of them that would show me that a predator was coming. In vain. Not a single movement of the small bait-fish. In a dive I saw in front of me a big mediterranean moray eel (Muraena helena). The fish was laid on the sea floor and was observing me. I dived towards it and poked it with my speargun in order to swim away from me. (4th picture: The big madam...)

"You are lucky that I did not find you in Karpathos ..... Because your fate would be different...." I told it. The mediterranean moray eel turned and moving its muscular body, disappeared into the blue. At least I thought so. At the very next ambush, as I waited above the underwater cliff, I realised that the lady moray eel had entered into a hole next to me and was observing me. I turn my camera and approached it. Being sure, since its body was protected in the hole, observed me fearlessly. It was surrounded by a flock of blue fish (I think they were black damselfish (Chromis chromis). But they were so small that the moray eel was not interested to eat them. (5th picture: !!!).  I left the moray eel alone and continue my fishing further down. In one of my ambushes, while I am being accompanied by rainbow wrasse (Coris julis) and other small fish, I noticed a movement of the bait-fish. I was hidden very well and I was sure that the oncoming predators felt my presence, but could not see me. Two barracudas (Sphyraena sphyraena) appeared, about a kilo each, swimming towards me. In fact, one of them was swimming so fast towards me that could nailed to my rod by itself. As it realised my presence, changed course and disappeared in the deep sea.... I smiled following its course. Then nothing again, tranquillity everywhere. The ambushes continued without anything big predator appearing. At one point as I landed on the seabed looking at the endless blue, my eyes caught an imperceptible movement in front of my hand. Among the wide algae of the seabed, a small mediterranean moray eel was approaching me looking for a quick meal. It was moving with the algae's cover and it was almost invisible. To avoid biting off one my fingers, I lifted it from the seaweed using my speargun. The small moray eel, full of wonder and surprised, jumped out of the algae wondering what was going on. I approached it again with my speargun and when it realised my presence, shaking its flexible and muscular body with incredible speed, it disappeared into the algae a little further down, followed by a herd of black damselfish. 

I did not know the reason, but in an ambush black damselfish in incredible numbers are mixed with bogues and with silver sardines that created a curtain in front of me. I was stunned by the whole spectacle. The seconds were passing and I was looking at this wonderful spectacle like a loss. Due to the lack of air, I had to emerge. But not a single predator passed.     (6th picture: Beauty !!!)

"With so many baitfish... not a single predator passed .... I probably have to change my fishing stile ..." I thought. So I started searching any rocks I liked. In a dive, and while crawling to the bottom, I approached an underwater cliff. The small fish were numerous here as well. I stopped and looked around if there was a predator. Nothing. Knowing the place, I turned left to see what was happening in the cave. As I approached, several large two-banded sea bream (Diplodus vulgaris), some white sea breams (Diplodus sargus) and many large saddled sea-bream (Oblada melanura) began swimming away. I was looking for the dusky grouper (Epinephelus guaza) or any other kind of groupers ....

"With such a concentration of fish, definitely a grouper should be around....." I thought. But I did not see anything. I decided to fish somewhere else and return to this place later on, in an hour. I was looking in different places but found nothing big. In an ambush, a blur in the shallows caught my attention. I approached slowly and saw mullets (Mugil cephalus) grazing. They were in groups, completely ignored me and they devouring something on the seabed.(7th picture: Feasting...) I saw two groups, but I think there were many more. As I moved to videoed from a better angle, most of the mullets stopped eating and left, while some insisted on continuing their feast. As I return to my fishing, I notice something on a rock. It was a small common octopus (Octopus vulgaris). As I approached it, it inflated and stretched its tinny body in order to look bigger to the approaching enemy. I got even closer with my hand and tried to touch it. The small creature went few centimetres back but stayed in its grounds. It showed me that it was not afraid. I kept approaching it. I touched it and instead of swimming away, it pushed its inflated body forward, pushing me back!!! This happened twice !!! (8th picture: The little rascal!!!). As I tried to put my hand under it, it swam way. It stoped a little further away, inflated its body and waited. I approached it, tried to touch it again but it left. It got lost behind a rock, but as soon as I reached it, it spilled ink and hide further down under a rock. I had seen where it had entered and I closed the main exit with my hand. It spilled a lot of ink and left. I decided that I had scared it a lot and so I swam away. It has been about an hour since I had left the cave. I swam and got there. A little rest to drop my heartbeats. I took a deep breath and dived. I crawled on the seabed very calmly. At some point there were small fish in front of me. I stopped moving so that they could leave calmly and would not transmit any panic to the area. As I reached the underwater cliff, I looked to my right but saw nothing. I looked to my left and saw a large dusky grouper disappearing behind a rock. I turned sharply towards the left, covered by the rocks and swam over the cave. The dusky grouper was carefree, hovering in the middle of the cave, surrounded mostly by white sea bream. There was no time to think. I aimed at its neck and pulled the trigger. I did not know what I had achieved and I rushed to pull the rod out of the cave, so that the dusky grouper would not get tangled ....... when I saw it on the rod almost motionless. Its body trembled from time to time, a sign that the rod had stroke its spine. Calming down....full of joy....I reeled in the dusky grouper slowly to get my video, but when it was close to me, the grouper made a last effort to get free and shook its body violently. The rod was in its body, but the flaps of the rod were inside the body of the fish. As a result the rod got out its body and the fish, even though heavily wounded was free. Panic!!! I dropped everything and embraced it, to be sure that I would not have any unnecessary surprises. I tried to grabbed the grouper by its mouth, avoiding the big dorsal spines on his back. If somebody is a little careless, can be deeply pierced. That's where my fishing trip ended.(9th picture: Finally...). At least I thought so. I put the 10 kilos dusky grouper on the buoy (9,840 gr) and did not fish at all until I got out. Just before I went out, in the shallows, there was a strange translucent creature with 16 legs in total and was dancing, by shaking its body from right to left. Its head looked like a hammer and so I named it a hammerhead. I think it belongs to the category of sea slugs ..... Its size was as big as my palm. (10th picture: The harmless hammerhead...). When it realised my presence, it pretended to be dead so that the monster that was watching it would not grab it. Its front legs were short and fat. Its leg were becoming thinner and smaller at the end of its body. Its last legs were tiny. This was the first time I saw such a creature. In the vastness of Creation our ignorance .... !!! I swam away, avoiding to make any vortices with my fins in order not to bother it even more. It was probably quite frightened by my presence. I went out, took the photos I wanted, changed and drove home. With my friends, we are going to have a feast.....