Τα τσαούσια του Πέτρου !!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Peter's pink dentex !!!

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ  

Ο Καπετάν Πέτρος!!!

"Γειά σου Πέτρο, πως πάει?" τον ρώτησα από το τηλέφωνο.

"Μια χαρά. Πότε θα έρθεις?" μου απάντησε ρωτώντας με.

"Έλεγα να έρθω την Παρασκευή.... Εσύ πότε έχεις ρεπό?" ρώτησα.

"Αύριο έχω ρεπό. Θα έχω και την βάρκα και θα ψαρέψω Β. Ευβοϊκό .." μου απάντησε.  

"Τέλεια... να έρθω τότε αύριο να πάμε μαζί ???"

"Εννοείτε. Να είσαι εδώ κατά τις 7 π.μ.... να πάμε...." μου είπε.

"Ωραία, τα λέμε αύριο πρωί πρωί...." και έκλεισα το τηλέφωνο.

Μάζεψα το εξοπλισμό, τα φόρτωσα και χαράματα έφυγα για να συναντήσω τον φίλο μου. Όπως είχαμε προγραμματίσει, στις 7 το πρωί είμασταν πανέτοιμοι και πλεύσαμε με ούριο άνεμο. Ο Β. Ευβοϊκός είχε κολλήσει. Δεν υπήρχε το παραμικρό κύμα. Πήγαμε στα μέρη του Πέτρου και αφού έκανα μερικές ρηχές βουτιές για να ετοιμαστώ, τραβήξαμε για τα βαθειά. Δυστυχώς όμως η θολούρα ήταν παρούσα. Μετά τα δέκα μέτρα, όπου και να πήγαμε ήταν εκεί. Αφού ετοιμάστηκα βούτηξα για τα βαθειά. Ο βυθός (βάσει βυθόμετρου) ήταν τα -28 έως -32μ. Πήρα μια πολύ βαθειά ανάσα και καταδύθηκα. Μετά τα -10 μ. η θολούρα ήρθε να με συναντήσει. Καθώς πήγαινα πιο βαθειά, τόσο τα νερά γινόταν πιο θολά. Περίπου στα -20μ. εμφανίστηκε και το κρύο θερμοκλινές. Προχώρησα πιο βαθειά και το νερό γινόταν ακόμη πιο κρύο. Νόμιζα ότι είχα βουτήξει στα τάρταρα. Έριξα μια κλεφτή ματιά στο υποβρύχιο ρολόι μου. -25.4 μ. έδειξε. Κοίταξα μπροστά βυθίστηκα λίγο ακόμη. Ο βυθός άφαντος. μια σκοτεινιά απλωνόταν παντού. Σταμάτησα την βουτιά και αναδύθηκα. Έκανα άλλες τρεις προσπάθειες, μετά ίδια αποτελέσματα, και εξήγησα στον Πέτρο την όλη κατάσταση. Αποφασίσαμε να πάμε πιο ρηχά στα περίπου -20μ. έως -24μ. Φτάσαμε στο σημείο που μου επέδειξε ο Πέτρος και βούτηξα. 

Η κυρία θολούρα...

Εδώ τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Η επιφάνεια ήταν θολή. Μετά  τα -10μ. καθάριζε και λίγο πριν τον πάτο ήταν θολά και κρύα. Εδώ ήταν και λίγο πιο έντονο το υπόγειο ρέμα του Β. Ευβοϊκού. Πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα. Ο βυθός ήταν γεμάτος με μεμονωμένες μεγάλες πέτρες σε σειρά. Λες και κάποιο χέρι τις είχε τοποθετήσει σε μια νοητή ευθεία. Προσγειώθηκα στον βυθό δίπλα σε μια πέτρα. Υπήρχαν πάρα πολλές καλόγριες, αλλά δεν υπήρχαν αξιόλογα ψάρια. Στην επόμενη βουτιά σε άλλη πέτρα, είδα σηκιούς ανάμεσα στα χαράκια της πέτρας. Καθώς σέρνομαι για να πλησιάσω, βλέπω μπροστά μου δύο κιλίσιες τσιπούρες. Γυρίζω προς τις τσιπούρες, αλλά τα ψάρια δεν με δέχονται. Πάνε λίγο πιο πέρα, και τότε εμφανίζεται άλλη μια τσιπούρα. Τα τρία ψάρια βάθυναν και εξαφανίστηκαν μέσα στην θολούρα. Γυρίζω προς τους σηκιούς, αλλά τα μεγαλύτερα ψάρια είχαν εξαφανιστεί κι αυτά. Ξεκούραση και βουτιά πιο πέρα. Εδώ η πέτρα είναι πιο χαμηλή και σχεδόν καλύπτεται από την θολούρα. Όμως με το που προσγειώνομαι στον βυθό, μια ωραία συναγρίδα ξεκολλά από την κορυφή της πέτρας και χάνεται μέσα στην θολούρα. Δεν μου έδωσε την παραμικρή ευκαιρία για βολή. Συνεχίζω το καρτέρι μου και ξαφνικά, μια συναγρίδα ξεπετάγεται μέσα από την θολούρα. Έκπληκτος  από το όλο γεγονός, σημαδεύω το ψάρι, που μου φαίνεται μεγάλο, και του ρίχνω. Η χτυπημένη συναγρίδα χάθηκε μέσα στην θολούρα. Έφυγα για την επιφάνεια ξετυλίγοντας το μουλινέ. έδεσα το ψαροτούφεκο στην σημαδούρα μου, έχοντας το σχοινί του πάντα τεντωμένο. Αφού ξεκουράστηκα, βούτηξα για το ψάρι, αλλά δεν το είδα πουθενά.

"Μάλλον ξεψάρισε...." σκέφτηκα. Άρχισα να ξεμπλέκω το σχοινί από τον βράχο, όταν ένα μέρος του σχοινιού έμπαινε μέσα σε μια σχισμή. Τραβώ τα σχοινιά και αντιλαμβάνομαι ότι κάτι μου αντιστέκεται σθεναρά. Τραβώ με δύναμη και ξεπετάγεται μια μικρή συναγρίδα, περίπου κιλό. Την αρπάζω και φεύγουμε αγκαλιά για την επιφάνεια.Το όλο σκηνικό με ξεγέλασε νομίζοντας  ότι το ψάρι που έπιασα ήταν το μεγάλο που χάθηκε στην θολούρα. Ο Πέτρος είχε ήδη πιάσει ένα ωραίο τσαούσι και αρκετά μεγάλα κοκκάλια. Προχωρήσαμε αρκετά σε ένα άλλο μέρος που ήξερε ο Πέτρος.

"Αν είναι να βρούμε τσαούσια, εδώ θα τα βρούμε. Ο βυθός κυμαίνεται στο συν πλην -20 μ." μου είπε. Μέχρι να ετοιμαστώ είχε πιάσει ένα ωραίο τσαούσι με το καλάμι του. Πήρα θάρρος και βούτηξα. Η θολούρα ως συνήθως παρούσα. Καταδύομαι και αρχίζει να αχνοφαίνεται ο βυθός. Όμως το κοπάδι με τα τσαούσια έχουν ανεβεί να με δουν. Όπου και να δω υπάρχουν ψάρια. Με τα χρυσο-κόκκινα χρώματά τους, κάνουν το όλο θολό πεδίο εκπληκτικά πανέμορφο. Τα χάνω στην αρχή, αλλά συνέρχομαι γρήγορα. Σημαδεύω το πιο κοντινό και προσπαθώ να το σκοτώσω ακαριαία για να μην τρομάξει το υπόλοιπο κοπάδι. Όντως η βολή είναι τέλεια και εγώ πιάνω το πρώτο μου σημερινό τσαούσι που είναι περίπου μισό κιλό. 

Το 1ο μου τσαούσι σήμερα!!!

Το δίνω στον Πέτρο οποίος εν τω μεταξύ έχει πιάσει άλλο ένα. Ξεκουράζομαι και μετά από μερικά λεπτά ξαναβουτώ. Αυτή την φορά προσγειώνομαι στον θολό βυθό. Ψάχνω τα ψάρια....Μετά από λίγο, όλο το κοπάδι έρχεται από πίσω μου και περνά από μπροστά μου με όλη του την μεγαλοπρέπεια. Λόγω του βάθους, τα χρώματά τους δεν είναι ευδιάκριτα, αλλά είχαν την αρχοντική τους παρουσία σε όλο τους το μεγαλείο. Υπήρχαν μεγάλα ψάρια ανάμεσα σε αυτό το εκπληκτικό στο κοπάδι. Ένα από τα μεγαλύτερα ήρθε κοντά να με δει. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο, σημάδεψα κι έριξα στο μεγάλο τσαούσι. Η βέργα βρήκε στο κέντρο το ψάρι, το οποίο με απίστευτη ταχύτητα εξαφανίστηκε μέσα στην θολούρα. Ανέβηκα στην επιφάνεια τραβώντας τον υπέροχο κυνηγό στην επιφάνεια.

Το μεγαλύτερο τσαούσι 1,6 κιλά !!!

Δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχα πιάσει ένα τσαούσι 1,6 κιλά και όλο αυτό χάρη στον φίλο μου τον Πέτρο. Στις επόμενες βουτιές τα τσαούσια ήταν τρομαγμένα και δεν πλησίαζαν κοντά. Βουτιά στην βουτιά, κάποια στιγμή ένα τσαούσι ξέκοψε και ήρθε προς εμένα. Μου έριξε μια γρήγορη ματιά και την ώρα που έστριψε να φύγει, του έριξα. Το τσαούσι προσπάθησε να απαλλαγεί από την βέργα, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι έπιασα το τρίτο μου τσαούσι, που ήταν και αυτό περίπου μισό κιλό. 

Ένα ακόμη...

Ο Πέτρος είχε ήδη πιάσει άλλα δύο ψάρια. Σε μια άλλη βουτιά κι ενώ πλησιάζω τον βυθό, συνειδητοποιώ ότι ένα σαλάχι κάθεται στον βυθό. Καθώς πλησιάζω, το σαλάχι αρχίζει να κινείται. πάει λίγο πιο κάτω και κάθεται στον βυθό. Το ακολουθώ και του ρίχνω στο κεφάλι. 

Δευτερόλεπτα πριν τηρήσω την υπόσχεσή μου.... 

Αρχίζει να κολυμπά  αλλά δεν μπορεί να πάει και πολύ μακριά. Δίνω στον Πέτρο το ψαροτούφεκο, αφού του εξηγώ τι έχει γίνει, του λέω να μαζεύει το σχοινί σταθερά. Παίρνω ένα άλλο ψαροτούφεκο και ξαναρίχνω στο σαλάχι για να το σιγουρέψω. Με έναν γάντζο ο Πέτρος το ανεβάζει στο σκάφος. Πριν προλάβω να ξεμπερδέψω τα σχοινιά των δύο ψαροτούφεκων, ο Πέτρος to έχει κόψει σε κομμάτια και το τοποθετεί στο ψυγείο. Ήταν ένα σαλάχι περίπου δέκα κιλών. Τα τσαούσια έφυγαν και έτσι πήγαμε σε άλλον τόπο. Ούτε εκεί τα βρήκαμε. Είχα αρχίσει να κουράζομαι κι έτσι τράβηξα προς τα ρηχά. Σε ένα καρτέρι κοντά σε μια ξέρα, με περικύκλωσε ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από μουρμούρες μέσα στην θολούρα. Τα μεγαλύτερα ψάρια στάθηκαν μακρυά κι έτσι έριξα κι έπιασα ένα μεσαίο ψάρι. 

Η μουρμούρα...

Έκανα μερικά καρτέρια πάνω στην ξέρα και μεταξύ των άλλων μικρών ψαριών, εμφανίστηκε μπροστά μου ένας μικρός σηκιός. Ήρθε κοντά να με δει και μετά έφυγε και πήγε λίγο παραπέρα και με περιεργαζόταν. Χαμογέλασα με την αφέλιά του και τον άφησα στην ησυχία του. Ήρθε κοντά κι ο Πέτρος. Σε μια άτσαλη κίνηση μου, έσκισα την στολή μου στον σβέρκο. Ευτυχώς είχα φέρει ένα δεύτερο σακάκι στολής κι έτσι άλλαξα. Έκανα ένα τελευταίο καρτέρι στα ρηχά για να δω μήπως υπάρχει κάποιο λαβράκι. Αντ' αυτού φάνηκε στο βάθος μια γνωστή μεγάλη σκιά. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα έπληξε τον στόχο κι εγώ σταμάτησα το ψάρεμα με μια μεγάλη ούγενα. 

Η ωραία ούγενα!!!

Βγήκαμε, έβγαλα φωτογραφία τα ψάρια, τα καθάρισα και αποχαιρετώντας τον φίλο μου, έφυγα για την πρωτεύουσα.   

Όλα μαζί, κόκκινα και μη....

Υ.Γ. Κάποια από τα ψάρια τα φάγαμε οικογενειακώς με την Σταυρούλα, τον θείο μου Νίκο και την θεία Χιότ, καθώς και με τους γονείς μου... .

Με καλή παρέα... 

Translation of the above article. 

Title: Peter's pink dentex!!!

Photo-video: Zacharias Skevofilax

(1st picture: Captain Peter !!!)

"Hi Peter, how are you?" I asked him on the phone.

"Fine. When will you visit us?" he answered me.

"I was thinking to come on Friday .... When do you have a break?" I asked him.

"Tomorrow I will have the boat and I will fish in North Evoikos Bay ..." he answered me.

"Perfect ... then I will come tomorrow so we can fish together ???" I asked.

"Ofcourse... Be here at 7am .... " he told me. 

"Fine, see you tomorrow morning ...." and I hung up.

I gathered my diving gear, loaded it and at dawn I left to meet my friend. As we had planned, at 7:00 am, we were ready and sailed with calm winds. N. Evoikos bay was waveless. We went to Peter's place and after I did a few shallow dives to get ready, we sailed for the deep fishing grounds. Unfortunately, the sea was once again blurry. After the first ten meters, wherever we went, madam blur was present. The seabed (based on a sonar) was from-28m to-32m. I took a very deep breath and dived. After-10 m the blur was present. As I went deeper, the water became more turbid. About -20m. a cold thermocline appeared.

I continued submerging and the water got colder. I thought I had dived into the Tartars. I looked at my underwater watch.-25.4 m. showed. I looked ahead and sank a little further. I could not see the bottom. Darkness was spreading everywhere. I stopped diving and emerged. I made three more attempts, with the same results, and explained to Peter the whole situation. We decided to go shallower at about -20m. up to -24m. We reached the point that Peter showed me and I dived again. (2nd picture: Madam blur...) Here the conditions were completely different. The surface of the sea was blurry. After -10m. it was clearing and just before the bottom it was blurry and cold. Here was a little more intense the underground stream of North Evoikos. I took a deep breath and dived. The seabed was covered with individual large stones in a row. It was as if Someone had placed them in an imaginary straight line. I landed on the seabed next to a rock. There were too many black damselfish (Chromis chromis), but there were no notable fish. The next dive was to another large stone. I saw corvina (Sciaena umbra) between the stone slits. As I crawled closer, when I saw in front of me two gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) about a kilo each. I turned to the gilt-head (sea) bream, but the fish do not accept my presence. They swam a little further, and they joined by a third gilt-head (sea) bream. The three fish deepened and disappeared into the murky waters. I turn to the corvina, but the bigger fish had also disappeared. I stayed on the surface to rest for a while and when I was ready I dived a bit further down. Here the particular rock was lower than the previous one and was almost covered by the turbidity. But as I landed on the seabed, a nice snapper (Dentex dentex) took off the top of the rock and got lost in the blur. It did not give me the slightest chance for a shot. I continued my ambush and suddenly a snapper came out through the murky waters. Surprised by the whole event, I aimed at the fish, which seemed big enough, and pulled the trigger. The fish disappeared in the murky waters. I unreeled the rope of the speargun and swam towards the surface. I tied the speargun to the buoy with its rope stretched. After resting I dived for the fish, which was nowhere to be seen.

"Probably it freed itself from the spear ..." I thought. I started untangling the rope from the rock, when I realised that part of the rope went into a slit. I pulled the rope and realise that something was strongly resisting. I pulled harder and a small dentex, about a kilo, came out. I embraced it and swam for the surface. The whole scene fooled me, thinking that the fish I caught was the big one that got lost in the blur. Peter had already caught a nice pink dentex (Dentex gibbosus) and quite large  guelly jacks (Caranx dentex). We sailed way to another place that Peter knew. 

"If we are to find pink dentex, this is the place. The seabed is about -20 m." he said. By the time I got ready he had caught a nice pink dentex with his fishing rod. This event filled me with courage and dived  Madam blur was as usual present. I dived and as I barely started to see the seabed, the herd of the pink dentex had come up to see me. Everywhere I looked there were fish. With their golden-red colours made the cloudy sea waters surprisingly beautiful. I pulled my self out of the ecstasy as quickly as possible I could. I aimed at the nearest one, trying to kill it instantly, so it would not scare the rest of the fish. Indeed, the shot was perfect and I caught my first pink dentex of the day. (3rd picture: My first pink dentex of the day !!!) I gave it to Peter, who in the meantime had caught one more. I rested for a while and after a few minutes I dived again. This time I landed on the blurry bottom. I was looking for the fish.... After a while, the whole herd came from behind me and passed in front of me with all its grandeur. Due to the depth, their colours are not visible, but they had their manorial presence in all their glory. There were big fish among this amazing herd. One of the biggest ones came to see me. I did not expect anything better, I aimed and shot the big pink dentex. The spear struck the fish in the center, which disappeared with incredible speed into the blur. I emerged to the surface pulling the wonderful predator to the surface. (4th picture:  The biggest pink dentex of 1.6 kg !!!) I could not believe what I was seeing. I had caught a 1.6 kg pink dentex and all this thanks to my friend Peter. In the next dives, the pink dentex were terrified and did not come close. Dive after dive, at some point a pink dentex swam towards me. It glanced at me and as it turned to leave, I pulled the trigger. The pink dentex tried to get rid of the spear, but in vain. So I caught my third pink dentex, which was also about half a kilo. (5th picture: One more...) Peter had already caught two more fish.

In another dive and as I approach the bottom, I realised that a stingray (Myliobatoidei) was laying on the bottom. As I approached it, the stingray started to move, went a little further down and sat at the bottom again. I followed it and shot it on its head. (6th picture: Just before I kept my promise...). It started swimming but it could go very far. I gave Peter the speargun, after I explained to him what had happened, and I told him to reel in the rope firmly. I took another speargun and shot again the stingray. With a hook Petros put it on the boat. Before I managed to untangle the ropes of the two spearguns, Peters had cut it into pieces and placed it in the fridge. It was a stingray about ten kilos. The pink dentex had left and so we went to another place. We did not find them there either. I was getting tired and so I swam towards the shallows. In an ambush near a reef, I was surrounded by a very large herd of striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) in the blur. The bigger fish stood far away, so I shot and caught a medium size fish. (7th picture: The striped sea-bream...) I ambushed several times the reef on and among the other small fish, a small corvina appeared in front of me. The fish came close to observed me and then left and swam a little further and stayed there curious about me. I smiled at its innocence and left it alone. Peter also came near. In an awkward movement, I tore my uniform around my neck. Luckily I had brought a second uniform jacket and so I changed. I made one last ambush in the shallows looking for any sea bass (Dicentrarchus labrax). Instead, a well-known large shadow appeared in the background. I aimed as best as I could and pulled the trigger. The spear hit the target and I stopped fishing with a large sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo) on my spear. (8th picture: The nice sharpsnout sea-bream!!!) We went out, I took some pictures of the fish, cleaned them and saying goodbye to my friend, I drove towards the capital. (9th picture: All the fish together...)

P.S. Some of the fish were consumed in a family dinner with Stavroula,, my uncle Nikos and aunt Hiot, as well as with my parents ....

(10th picture: With good company....)