Καλοκαιρινά λαβράκια κι άλλα ψάρια...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Summer time sea basses and more.... 

Φωτογραφία -  video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ  

Οι νερόμπομπες του Πασειδώνα!!!

Αν και μέσα του Ιούνη, η θάλασσα ήταν ακόμη κρύα. Έτσι μια καθημερινή που δεν υπήρχαν επαγγελματικές υποχρεώσεις, αποφάσισα να πάω για λαβράκια. Με λίγα λόγια: ρηχά καρτέρια σε θολά νερά. Χαράματα βρέθηκα σε έναν αγαπητό λαβρακότοπο να ψαρεύω. Φυσούσε ένας απαλός νοτιάς που όσο περνούσε η ώρα δυνάμωνε κι εγώ χαιρόμουν. Με το που βούτηξα, ένας κέφαλος του κιλού είναι από κάτω και πλάγια από εμένα βόσκοντας. Με παίρνει χαμπάρι κι αρχίζει να κολυμπά.

"Ή τώρα ή ποτέ..." είπα στον εαυτό μου, σημάδεψα κι έριξα. Πέτυχα τον εν κίνηση κέφαλο από την επιφάνεια!!! Όλος χαρά τον τακτοποίησα στην σημαδούρα μου και συνέχισα. Δεν έχω προλάβει να τακτοποιήσω τον κέφαλο και μπροστά μου μια ούγενα κόβει βόλτες στον βυθό. Το ψάρι με έχει πάρει χαμπάρι και αρχίζει τα ζιγκ-ζαγκ νευρικό αλλά όχι φοβισμένο. Δεν βουτώ, γιατί θα φύγει. Παραμένω στην επιφάνεια περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Με το που στρίβει και μου δίνει λίγο μεγαλύτερο στόχο, ρίχνω και πιάνω το δεύτερό μου ψάρι, από την επιφάνεια!!! Χωρίς καν να βουτήξω έχω ήδη πιάσει δύο ψάρια!!!

"Πολύ καλά πάμε Ζάχοοοο...λες να μην υπάρχει η θολούρα???" είπα στον εαυτό μου όλος χαρά. Όμως το επιφανειακό ψάρεμα είχε λάβει τέλος. Έτσι ξεκίνησα τα καρτέρια μου. Μετά από λίγο σε ένα καρτέρι με πήρε στην αγκαλιά της. Ήταν η αγαπημένη μου φίλη μαντάμ θολούρα, που τόσο καρτερικά με περιμένει να βρεθούμε!!! Χαμένος μέσα στις σκέψεις μου και την μοναξιά μου, παρατήρησα μια γνωστή σιλουέτα. Ήταν μια ωραία ούγενα, αλλά δεν έλεγε να πλησιάσει. Σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα κι έριξα σε αυτό το φάντασμα της θολούρας. Η βέργα καρφώθηκε στο κέντρο του στόχου κι εγώ είχα πιάσει το τρίτο μου ψάρι.  

Η μεγάλη ούγενα...

Καθώς έχω φτάσει στην φυκιάδα που είχα σκοπό να ψαρέψω, εμφανίστηκε μπροστά μου ένα τεράστιο κοπάδι από ψιλή σαρδέλα.

"Εδώ είμαστε.....και τώρα έχουν σειρά τα λαβράκια..." σκέφτηκα. Έκανα ένα καρτέρι και περίμενα. Μετά από λίγο εμφανίστηκαν τα λαβράκια. Ήταν όμως όλα μικρά. Μάλλον μικρότερα από ότι ήθελα και δεν τα ενόχλησα. Ξανά βουτιά και καρτέρι εκεί που είναι το ψιλό (ψιλή σαρδέλα). Όντως τα ψαράκια ήρθαν και πάλι. Στο βάθος εμφανίστηκαν δύο ωραίες ούγενες, αλλά εγώ έψαχνα κάτι πιο μεγάλο. Μετά από λίγο το κοπάδι της ψιλής σαρδέλας έφυγε πανικοβλημένο, σημάδι ότι κάτι πλησιάζει από την αντίθετη πλευρά. Όντως ένα καλό λαβράκι ήρθε να με επιθεωρήσει. Στάθηκε μπροστά μου κάνοντας τον στόχο μου αρκετά μεγάλο με αποτέλεσμα να πιάσω ένα ψάρι 1,3 κιλών. Είχα πιάσει αυτό που έψαχνα. 

Το 1ο της ημέρας...

"Μάλλον θα πρέπει να κυκλοφορούν κι άλλα...." σκέφτηκα. Καρτέρι στο καρτέρι δεν είδα κάτι μεγάλο και είχα φτάσει στο τέλος της πρώτης φυκιάδας. Γνωρίζοντας καλά το μέρος συνέχισα να κολυμπώ. Εδώ κάνει ένα κόψιμο ο λασπώδης βυθός και κρατά πότε-πότε κάποια ψάρια πάνω στο κόψιμο. Έτσι έκανα ένα καρτέρι και περίμενα. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα εμφανίστηκε ένα κοπάδι με μουρμούρες. Τα ψάρια όμως δεν ήρθαν κολυμπώντας κοντά στον βυθό, αλλά με επιθεωρούσαν από τα μεσόνερα. Κάποια ψάρια ήταν αρκετά μεγάλα και μου τράβηξαν την προσοχή. Σημάδεψα ένα από τα μεγαλύτερα κι έτσι έπιασα την πρώτη μουρμούρα της ημέρας. 

Η 1η μουρμούρα της ημέρας...

Καρτέρι στο καρτέρι έπιασα άλλες δύο μουρμούρες και αποφάσισα να βγω. Καθώς κολυμπώ για την στεριά, βλέπω τον βυθό στρωμένο με μικρά μπαλόνια,- νερόμπομπες θα έλεγα. Κάποιο είδος μεδουσοειδές, σε σχήμα μικρού μπαλονιού να κείται στον βυθό. Ήταν πολυάριθμα και σε ομάδες. 

"Μάλλον τα εγγόνια του Ποσειδώνα ετοιμάζονται για νεροπόλεμο με αυτές τις νερόμπομπες...." σκέφτηκα χαμογελώντας. Ήταν πρώτη φορά που παρατηρώ ένα τέτοιο φαινόμενο. Τράβηξα το βίντεο που ήθελα και βγήκα Πήγα στο αμάξι κι οδήγησα πιο κάτω και βούτηξα ξανά. Κι εδώ ο βυθός ήταν λασπώδης. Βούτηξα ψάχνοντας ένα από τα μέρη που κρατάνε ψάρια. Σύρθηκα στον βυθό διαβάζοντας τα σημάδια μου. Βρήκα το μέρος που έψαχνα και απλά περίμενα. Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα, ένα λαβράκι πετάχτηκε μπροστά μου μέσα από την πυκνή θολούρα. Ήταν αρκετά μεγάλο κι εγώ προσπάθησα να ακολουθήσω την πορεία του με το ψαροτούφεκό μου. Μόλις έκοψε ταχύτητα, για δέκατα του δευτερολέπτου, του έριξα, σχεδόν εξ επαφής. Το ψάρι χάθηκε μέσα στην πυκνή θολούρα. Σίγουρος για την βολή μου, μάζεψα γρήγορα το σχοινί του ψαροτούφεκου, όπου στο τέλος μαζί με την βέργα φάνηκε ένα δίκιλο λαβράκι (1,8 κιλά). 

Το μεγαλύτερο!!!

Όλος χαρά πήρα το υπέροχο ψάρι αγκαλιά και το γέμισα φιλιά. Έκανα αρκετά καρτέρια και τελικά μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από κεφάλους. Τα ψάρια κολυμπούσαν στην επιφάνεια και μόλις ένιωσαν την παρουσία μου, βούτηξαν για να δουν τι ήταν αυτό το πράγμα ακουμπισμένο στον βυθό. Κάποια από τα ψάρια ήταν αρκετά μεγάλα. Συγκράτησα τον εαυτό μου, γιατί αυτήν την φορά έψαχνα κάτι πιο μεγάλο. 

"Λες να τους ακολουθεί κανένα γοφάρι???" αναρωτήθηκα και συνέχισα να περιμένω. Όντως στο τέλος του κοπαδιού υπήρχε ένας κυνηγός. Δεν ήταν όμως γοφάρι αλλά λαβράκι. Δεν με χάλασε καθόλου κι όταν με πλησίασε του έριξα. Εξαφανίστηκε μέσα στα θολά νερά, αλλά όπως χτυπιόταν για να ελευθερωθεί, η ασημένια του φιγούρα άστραφτε, φωτίζοντας το μουντό και θολό τοπίο. Το μάζεψα γρήγορα το 1,4 κιλών πολύτιμο λάφυρό μου. 

Ένα ακόμη...

Είχα όμως αρχίσει να κουράζομαι. Είχαν περάσει σχεδόν πέντε ώρες ψαρεύοντας, και η πείνα μεν η κούραση δε, είχαν αρχίσει να απαιτούν τα θέλω τους. Έτσι αποφάσισα να βγω ψαρεύοντας. Σε ένα καρτέρι και ενώ ψάχνω μέσα στην θολούρα κάποιο ψάρι, αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός αρκετά μεγάλου ψαριού ακριβώς στο όριο της θολούρας. Το ψάρι έρχεται καταπάνω μου καλυμμένο από το πυκνό πέπλο της θολούρας, αλλά για κακή του τύχη το έχω πάρει χαμπάρι. Έχω γίνει στήλη άλατος. Δεν κουνώ ούτε το βλέμμα μου. Εκείνο καχύποπτα πλησιάζει αργά-αργά. Όταν είμαι σίγουρος πατώ την σκανδάλη. Η βέργα πλήττει τον υπέροχο κυνηγό πάνω από το μάτι του και το 1,3 κιλών λαβράκι απλά βυθίστηκε μέσα στην θολούρα. 

Το άτυχο λαβράκι...

Όλος χαρά το μαζεύω κι αυτό κι αποφασίζω να βγω. Καθώς όμως κολυμπώ για την παραλία με κυκλώνουν κέφαλοι. 

"Άντε άλλο ένα...." είπα στον εαυτό. μου. Προσγειώθηκα στον βυθό και περίμενα. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν οι κέφαλοι. Στην αρχή διστακτικοί και μακριά, αλλά όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα το κοπάδι με πλησίασε κάνοντας κύκλους γύρω μου. Εγώ έψαχνα ανάμεσά τους κάποιον κυνηγό. Μετά από λίγο φάνηκε ένα λαβράκι να κολυμπά ανάμεσα στους κεφάλους. Η πορεία του ψαριού μου έδειχνε ότι δεν θα πλησίαζε κι έτσι σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα έφυγε με απίστευτη ταχύτητα κι έπληξε τον κυνηγό στην πλάτη και του βγήκε πίσω από το μάτι και πριν το συνειδητοποιήσω  το λαβράκι που απλά βούλιαξε. Δεν πίστευα στα μάτια μου τι είχα καταφέρει. 

Το τελευταίο...

Κολυμπώντας για να βγω έκανα μερικά καρτέρια αλλά δεν είδα τίποτα που να ήθελα να πιάσω. Καθώς πλησιάζω την παραλία, διαπιστώνω ότι ένα μεγάλο σαλάχι έχει κρυφτεί ανάμεσα στα φύκια. Πολύ εύκολος στόχος, αλλά ήμουν υπέρ-ευχαριστημένος με τόσα ψάρια που είχα πιάσει. Μπορούσα άνετα να του ρίξω από την επιφάνεια.Έκανα μια βουτιά μπροστά του για να πάρω το πλάνο που ήθελα. Το μεγάλο σαλάχι αμέσως πετάχτηκε κι εξαφανίστηκε μέσα στην θολούρα...

"Πολλά μας Έδωσε σήμερα Ζάχοοο...." είπα στον εαυτό μου κι ετοιμάστηκα να βγω χαρούμενος. Όμως Εκείνος Είχε άλλα πλάνα!!! Ανάμεσα στα πρώτα φύκια της παραλίας και σε βάθος περίπου μισό μέτρο να μια ωραία σουπιά. Την πιάνω και την ώρα που την βάζω στην ψαροβελόνα μου, νάσου άλλη μια. Την πιάνω κι αυτήν και βγήκα χωρίς να ψάξω άλλο....

"Αρκετά ....." είπα στον εαυτό μου. Κοίταξα μήπως υπήρχε κανείς στην παραλία. Ευτυχώς ήμουν μόνος μου. Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα, καθάρισα τα ψάρια. Εκείνη την στιγμή ήρθε ο φίλος μου ο Πέτρος. Του έδειξα τα ψάρια και τα είπαμε. Όταν του είπα για το σαλάχι και σε τι βάθος το βρήκα, μου έβαλε τις φωνές που άφησα ένα τόσο ωραίο μεζέ να φύγει. Του υποσχέθηκα ότι το επόμενο θα το μοιραστούμε. Δώσαμε ραντεβού, αποχαιρετιστήκαμε και πήρα τον δρόμο του γυρισμού, μασουλώντας τους υπέροχους μεζέδες της Σταυρούλας. Ήταν τόσο νόστιμοι....

Όλα μαζί...

Translation of the above article. 

Title: Summer time sea bass and more.... 

Photo-video: Zacharias Skevofilax

(1st picture: Poseidon's water-balloons ???)

Although in June, the sea was still cold. So one day that I had no professional obligations, I decided to go for sea bass (Dicentrarchus labrax). In short: shallow ambushes in murky waters. At dawn I found myself in a lovely sea bass fishing place. A gentle south wind was blowing that was getting stronger as time went on that made me even happier. As soon as I dove, underneath me, a mullet (Mugil cephalus) about one kilo was grazing. As soon as it realised my presence it started swimming.

"Either now or never ..." I said to myself, aimed and pulled the trigger. I shot the moving mullet from the surface !!! I happily arranged it on my buoy and continued. By the time I arranged the mullet, in front of me there was an sharpsnout sea-bream (Diplodus putanzzo) swimming on the bottom. Once again, as it realised my presence it started swimming doing zigzags, showing that it was nervous but not scared. I did not dive, because the fish would swam away. I stayed on the surface waiting for the right moment. As soon as it turned and I had a bigger target, I pulled the trigger and caught my second fish, from the surface !!! Without even diving I had already caught two fish !!!

"Very well done Zac ...Maybe today the waters are not blurry ??"  I said to myself with all joy. But the fishing from the surface was over. So I started my ambushes. After a while in an ambush she took me in her arms. She was my favourite friend madam blur, who was so eagerly waited for me to meet her!!! Lost in my thoughts and in my loneliness, I noticed a familiar silhouette. It was a beautiful sharpsnout sea-bream, but it did not approach me. I aimed as best as I could and pulled the trigger to this ghost of blur. The spear found its target in the center and so I caught my third fish. As I reached the seaweeds that I was looking for, a huge herd of small sardines appeared in front of me.

(2nd picture: The largest sharpsnout sea-bream....)

"Here we are ..... and now it's seabass time... " I thought. I dove and waited. After a while seabasses appeared. But they were all small. Probably smaller than I wanted and I did not bother them. Diving again and ambushing where the small sardine was. Indeed the fish came again. In the background appeared two nice sharpsnout sea-bream, but I was looking for something bigger. A really good seabass came to inspect me. It stood in front of me providing me with a big enough target and so I caught a 1.3 kg fish. I caught what I was looking for.

(3rd picture: The fist one of the day...)

"Probably there are more ..." I thought. Ambush after ambush I did not see anything big and I had reached the end of the first seaweeds. Knowing the place well, I continued swimming. Here the muddy seabed had a steep slope and sometimes holds fish by the edge of the slope. So I dove and waited. After several seconds a herd of striped sea-bream (Lithognathus mormyrus) appeared. The fish, however, did not come swimming near the bottom, but they inspected me from midwater. Some fish were big enough and caught my attention. I aimed at one of the biggest and so I caught the first striped sea-bream of the day. 

(4th picture: The first striped sea-bream of the day...) Ambush after ambush I managed to catch two more striped sea-breams and decided to go out. As I swam towards the shore, I saw that the seabed was covered with small balloons, - I should say water-balloons.  A type of jellyfish, in the shape of a small balloon, lying on the bottom. They were numerous and in groups.

"Poseidon's grandchildren are probably ready for a water-balloon fight ..." I thought with a smile. It was the first time I had noticed such a phenomenon. I took the video I wanted and got out. I went to my car and drove several kilometres and dove again. Here, too, the seabed was muddy. I dove looking for one of the places that holds fish. I crawled to the bottom looking for my marks. I found the place I was looking for and waited. After a few seconds, a sea bass swam in front of me through the thick blur. It was big enough and I tried to follow its path with my speargun. As soon as it stopped, for tenths of a second, I shot at a very close range. The fish was lost in the dense blur. Confident of my shot, I quickly reeled in the speargun's rope and along with the rod, a two kilo sea bass (1.8 kg) appeared. (5th picture: The biggest sea bass!!!). I happily took the wonderful fish in my arms and kissed it several times. I made several ambushes and finally a large school of mullets swam towards me. The fish were swimming on the surface and as soon as they felt my presence, they dove to see what was lying on the bottom. Some of the fish were quite large. I controlled myself not to shoot any mullet no mater how big they were, because this time I was looking for something bigger.

"Maybe a bluefish (Temnodom saltator) will follow them ???" I wondered and kept waiting. Indeed, at the end of the herd there was a predator. But it was not a bluefish but a seabass. I did not mind at all and when it approached me I shot it. The seabass disappeared into the murky waters, but as it was fighting to free itself, his silver body shone, illuminating the hazy and murky landscape. I quickly picked up my 1.4 kg precious trophy. (6th picture: One more...) But I was starting to get tired. I was fishing for almost five hours. My hunger and tiredness were demanding to be fulfilled. So I decided to go out. In an ambush and while I was looking for some fish in the blur, on my way out, I realised  the presence of a fairly large fish right on the edge of the blur. The fish swam towards me, covered by the bitter veil of blur, but it was unlucky  because I saw it. I remained in my position as motionless as I could.I do not even look at it. The suspicious fish was slowly approaching me. When I was sure I pressed the trigger. The spear hits the wonderful hunter above his eye and the 1.3 kg seabass just sank into the blur. 

(7th picture: The unlucky sea bass...) I decide to go out, but as I was swimming towards the beach I was surrounded by mullets.

"One more .... " I said to myself. I landed on the bottom and waited. After several seconds the mullets appeared. At first they stayed far away, but as the seconds passed the herd approached me making circles around me. I was looking for a predator. After a while, a sea bass appeared swimming among the mullets. The course of the fish showed me that it would not approach me, so I aimed as best as I could and pressed the trigger. The spear left at incredible speed and stroke the sea bass on its back and got out behind its eye. Before I realised what had happened  the seabass was sinking. I could not believe in my eyes what I had accomplished. (8th picture: The last one for today...) I continued swimming towards the beach, when I saw a stingray (Myliobatoidei) hidden among the seaweeds. Very easy target, but I was very pleased with so many fish I had caught. I could easily shot it from the surface. I dove in front of it to get the video I wanted. The big stingray jumped out its hide-out and disappeared into the blur ...

"The Almighty provided us a lot of fish today, Zac..." I said to myself and I prepared to get out. But He had other plans too!!! Among the first seaweeds of the beach and at a depth of about half a meter there was a nice common cuttlefish (Sepia officinalis). I caught it and the moment I put it on my fish-hunger, I saw another one. I caught it too and went out without looking for anything else ....

"Enough ....." I said to myself. I looked around to see if anyone was on the beach. Fortunately I was alone. I took the photos I wanted, cleaned the fish. At that moment my friend Petros came. I showed him the fish and we talked about them. When I told him about the big sting ray and how deep I found it, he shouted at me that I let such a delicacy to go away. I promise him that the next one we would share the next sting ray I would see. We schedule the next fishing trip, we said goodbye and I took the road back home, chewing on the wonderful appetisers of Stavroula. They were so delicious ...(9th picture: All together....)