Το καλοκαιρινό δώρο του Β. Ευβοϊκού!!!

Η υπέροχη Β. Εύβοια!!

Φωτογραφία: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ, Σταυρούλα Παναγέα.

Οι ομορφιές μαζί....

Τελικά ήρθε το καλοκαίρι και μας έπιασε απροετοίμαστους!!! Η άδεια της Σταυρούλας εγκρίθηκε τελευταία στιγμή και έτσι δεν μπορέσαμε να προγραμματίσουμε που να πάμε χρησιμοποιώντας άλλα μέσα πέραν του αυτοκινήτου. Τα δρομολόγια των πλοίων δεν ταίριαζαν και έτσι ο κλήρος έπεσε στο αμάξι μας. Με ένα γρήγορο ψάξιμο αποφασίσαμε να πάμε, που αλλού, στην Β. Εύβοια. Βρήκαμε και ένα κατάλυμα που μας άρεσε και βάλαμε πλώρη για το Ψαροπούλι Ευβοίας. Η διαδρομή μέχρι σε ένα σημείο την ξέρω πολύ καλά, γιατί πολύ παλιά ψάρευα αυτά τα μέρη. Τόσο ψηλά όμως δεν είχα φτάσει. Που έβρισκα τα κουράγια να οδηγώ και να κάνω μονοήμερα ψαρέματα τόσο μακριά, ακόμη απορώ. Πήγαινα, ψάρευα και μετά δουλειά!!! Μόνο που το σκέφτομαι με κουράζει!!!

Το Ψαροπούλι....

Ξεκινήσαμε το πρωί και χωρίς βιασύνες απολαύσαμε την διαδρομή. Η Β. Εύβοια είναι απίστευτα όμορφη. Έχει εκπληκτικά δάση από πολύ μεγάλα δένδρα (πεύκα, βελανιδιές, πλατάνια κτλ). Έχει και αρκετά ποταμάκια, αλλά δυστυχώς πολλά από αυτά έχουν ξεραθεί. Κάναμε αρκετούς σταθμούς για ξεκούραση και τσιγάρο (Σταυρούλα), απολαμβάνοντας την υπέροχη φύση. Τελικά το μεσημέρι φτάσαμε στο ποθητό Ψαροπούλι. Μια απέραντη παραλία τριών χιλιομέτρων με σκούρα-μαύρη άμμος μας καλωσόρισε με το που μεταβήκαμε το βουνό.

Όλα ήταν τέλεια. Η θάλασσα ήσυχη, η ηρεμία του τοπίου απίστευτη. Επιτέλους οι διακοπές με την Σταυρούλα ήταν προ των πυλών. Ρώτησε η Σταυρούλα σε μια ταβέρνα για το ξενοδοχείο και η καλοσύνη του κύριου την κέρδισε. «Αν δεν σε πειράζει, θα φάμε εδώ το βράδυ. Φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος!!!» μου είπε. Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο όσο γίνεται πιο γρήγορα και κατεβήκαμε για μπάνιο. Η θάλασσα ήταν τόσο τέλια όσο την είχαμε δει. Όταν τελειώσαμε πήγαμε για φαΐ στην συγκεκριμένη ταβέρνα και τις επόμενες πέντε μέρες που μείναμε δεν αλλάξαμε εστιατόριο. Το φαγητό, η περιποίηση και η απλότητα του Γιώργου (ιδιοκτήτη) ήταν εξαιρετική.

Από ψαρευτικής απόψεως δεν βρήκα και τίποτα σπουδαίο. Για να μην αδικήσω τον τόπο, δεν τον ψάρεψα όσο χρειαζόταν. Ψάρεψα δύο φορές από μια ώρα την κάθε φορά και φυσικά δεν περίμενα να πιάσω κάτι σπουδαίο. Εξάλλου το μέρος μου ήταν εντελώς άγνωστο. Σίγουρα κάπου θα κρύβει τα υπέροχα θαλάσσια στολίδια που τόσο ποθώ.

Περάσαμε πέντε υπέροχες, ξέγνοιαστες μέρες με την Σταυρούλα με αρκετό ύπνο, φαΐ και ξεκούραση. Το τελευταίο βράδυ και ενώ είμαστε στο δωμάτιο, ξέσπασε μια δυνατή μπόρα. Βγήκαμε στο μπαλκόνι και αγκαλιασμένοι απολαύσαμε αυτή την αναπάντεχη ομορφιά. Χοντρές ψιχάλες πέφτανε μανιασμένες πάνω στην γη, αλλά το όλο περιβάλλον ήταν απίστευτα ήρεμο. Δεν άκουγες τίποτα παρά μόνο την βροχή. Το βρεγμένο χώμα μύριζε υπέροχα. Αστραπές έσκιζαν τον ουρανό, που παρέμεινε βαρύς για πολλές ώρες. Μείναμε έτσι για αρκετές ώρες και όταν καταλάγιασε το φαινόμενο πήγαμε για ύπνο. Η διακοπές μας τελείωναν με τον πιο όμορφο τρόπο. Έτσι τουλάχιστον πίστευα εγώ, αλλά Κάποιος Άλλος είχε διαφορετική γνώμη…..

Το μεσημέρι φύγαμε ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που είχαμε έρθει. Όταν όμως φτάσαμε στο Ευβοϊκό κάναμε μια μικρή αλλαγή για να βουτήξω σε ένα μέρος που είχα να το ψαρέψω αρκετό καιρό. Ενώ πλησιάζαμε την παραλία φάνηκε καπνός μέσα σε μια χαράδρα. Στην επόμενη στροφή είδαμε και την πυροσβεστική. Περάσαμε με προσοχή και φτάσαμε στην παραλία. Τέσσερα πυροσβεστικά αεροπλάνα βουτούσαν στην θάλασσα, έπαιρναν νερό και χανόντουσαν μέσα στην χαράδρα. Αυτοί οι γενναίοι πιλότοι, που ρισκάρουν τα πάντα σε κάθε αποστολή τους, κατάφεραν να σβήσουν την φωτιά μετά από πολλές διαδρομές. Τους ευχηθήκαμε καλή επιστροφή, καθώς τα αεροπλάνα χανόταν στο μακρινό ορίζοντα.      

Είχε έρθει η στιγμή για μια σύντομη βουτιά. Ετοιμάστηκα με μια χαρά, λες και είχα να βουτήξω μήνες. Ως συνήθως ο Β. Ευβοϊκός ήταν για άλλη μια φορά θολός. Δεν με πείραξε καθόλου και καθώς ανοιγόμουν, έψαξα μέσα στο μυαλό μου να βρω τα διάφορα μονόπετρα και να θυμηθώ τα σημάδια μου. Όντος μετά από λίγο βρήκα το μέρος που ήθελα να ψαρέψω. Στην πρώτη μου κιόλας βουτιά και ενώ προσγειώνομαι πάνω σε μια πέτρα, διακρίνω μέσα στην θολούρα μια χοντρή μούρη να με κοιτάζει. Γυρίζω το όπλο και ρίχνω, καθώς το μεγάλο λαβράκι ετοιμαζόταν να φύγει. Η βολή είναι οριακή, αλλά το έχω πετύχει στον σβέρκο. Μην ξέροντας αν το έχει ξεπεράσει η βέργα, όρμισα πάνω στο ψάρι, καθώς αυτό προσπαθούσε να απαλλαγεί από την βέργα. Το αγκαλιάζω για να διαπιστώσω ότι η βολή μου ήταν καίρια και το έχει ξεπεράσει λίγο κάτω από το απέναντι μάγουλο. Του δίνω ένα γρήγορα τέλος, το φυλάω ζητώντας του συγνώμη και χοροπηδώ από την χαρά μου. Το ψάρι έχει και μια πολύ λεπτή πετονιά, περίπου ένα μέτρο, να βγαίνει από το στόμα του. Τραβάω με δύναμη και ένα αγκίστρι πετάγεται έξω. Αυτός ο υπέροχος κυνηγός κατάφερε να κόψει την πετονιά, αλλά δεν γλύτωσε από εμένα. 

Ο μεγάλος αλλά άτυχος κυνηγός...

Έχουν περάσει μόνο 15 ' και το ψάρεμά μου έχει ήδη τελειώσει. Αποφασίζω να γυρίσω, όταν από κάτω μου περνάει ένα γοφάρι περίπου δυόμιση κιλά. Πλακώνομαι στα καρτέρια αλλά δεν το ξαναείδα. Αντ-αυτού μου ήρθαν πολλά κιλίσια γοφάρια κοπαδιαστά. Οι ασημένιες ράχες τους άστραφταν μέσα στην θολούρα, δίνοντας ένα χαρμόσυνο τόνο στην μονότονη θολούρα που μου έχει δώσει τόσα πολλά. Χάρηκα που τα είδα και δεν τα πείραξα. Έριξα δυο φορές σε κάτι χοντρές σκιές, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να πιάσω δύο κεφάλους περίπου 1,5 κιλά ο καθένας. Λίγο πριν βγω μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από κεφάλους. Υπήρχαν ψάρια κοντά στα δύο κιλά, αλλά εγώ αφ’ ενός είχα πιάσει αυτό που ήθελα, αφ’ ετέρου δεν τα χρειαζόμουν και απλώς τους χάζεψα. Το κοπάδι, μου ήρθε και στο επόμενο καρτέρι, αλλά μετά χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο. Βγήκα έξω και με περίμενε η καλή μου. Της έκανα νόημα να φέρει την φωτογραφική μηχανή και με αποθανάτισε αγκαλιά με τις άλλες αγάπες  μου.

Συνολικά...

Το βράδυ μας βρήκε δίπλα στην θάλασσα να τρώμε στο μαγαζί του Βασίλη, σαγανάκι με γαρίδες, βλίτα, πατάτες τηγανητές και φυσικά ένα από τα ψάρια. Η Σταυρούλα έτρωγε, εγώ από την πείνα μου τα κατασπάραζα….. με συνοδεία τον ήρεμο παφλασμό των κυμάτων κάτω από τον έναστρο ουρανό της Εύβοιας!!! Τα πάντα ήταν τέλεια!!!!!