Κάρπαθος ολέ !!!

Μια όμορφη Καρπάθικη καλημέρα!!! 

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Φτάσαμε στο αγαπημένο μας νησί με την βραδινή πτήση. Θέλετε η αγωνία, το τρέξιμο να τα προλάβουμε όλα πριν φύγουμε… πολύ κούραση. Ξύπνησα νωρίς, μιας και ο καιρός είχε «κόψει» τελείως. Σκέφτηκα να ψαρέψω βαθιά, αλλά η κούραση δεν με άφηνε. Έτσι αποφάσισα να πάω σε ένα αγαπημένο μου πολύ ρηχό τόπο. Άλλωστε οι προηγούμενες φουρτούνες δεν είχαν επιτρέψει σε κάποιον άλλον να πάει να ψαρέψει σε αυτό το μέρος. Τα φόρτωσα όλα στο αμάξι και σε μισή ώρα ήμουν εκεί που ήθελα. Ντύθηκα γρήγορα και βούτηξα. Φυσικά ήταν θολά, όχι όσο ο αγαπημένος μου Β. Ευβοϊκός αλλά ήταν θολά. Δεν με πείραζε καθόλου. Ίσα-ίσα με βόλευε, γιατί θα ψάρευα με καρτέρι στα ρηχά, εκεί που δεν μπορώ όταν έχει καιρό. Βούτηξα με μια λαχτάρα…

Στο πρώτο καρτέρι δεν είδα τίποτε. Στο δεύτερο καρτέρι έχει κάτι ωραίους σκάρους. Χώνομαι πίσω από μια πέτρα και τα ψάρια έρχονται καταπάνω μου. Την στιγμή που σημαδεύω τον μεγαλύτερο, διακρίνω αρκετά πίσω του και μέσα στους αφρούς μια μεγάλη ψαλιδωτή ουρά. «Κέφαλος ρεκόρ» σκέφτηκα και κρύφτηκα ακόμη πιο πολύ. Όμως ήταν ένας μεγάλος λούτσος, περίπου 3 με 4 κιλά, στάθηκε εκτός βολής να με παρατηρεί με τα μεγάλα ψυχρά του μάτια. Προσπάθησα να συρθώ προς το μέρος του, αλλά με ένα χτύπημα της ουράς του χάθηκε από τα μάτια μου. Εννοείτε ότι οι σκάροι είχαν και αυτοί εξαφανιστεί. Λίγο πιο κάτω έπιασα έναν ωραίο σκάρο. Το ένα καρτέρι διαδεχόταν το άλλο και οι σκάροι στην ψαροκρεμάστρα μου πλήθαιναν. Έπιασα οκτώ. Τους κρέμασα στην σημαδούρα και συνέχισα. Μετά ήρθε η σειρά των σαργών. Λες και ήταν συνεννοημένα. Έπιασα επτά.

Ένας του κιλού!!!

Όταν είχα πιάσει τρεις σαργούς, ήμουν ήδη στην στροφή του μικρού κάβου, κάτω από κάτι πέτρες είδα μια γνωστή σιλουέτα να με κοιτάει. Ένας ροφός 2-3 κιλών, μέσα στο σκοτάδι με παρατηρούσε. Έκανα να τον πλησιάσω έρποντας, αλλά εξαφανίστηκε και εγώ δεν ξέρω που. «Θα τα πούμε αργότερα» σκέφτηκα και συνέχισα. Ψάρεψα κανένα δεκάλεπτο μακριά του και

Ένας ακόμη...

ξαναγύρισα. Αυτή την φορά ήμουν πάνω από την τελευταία πλάκα που τον είδα να κρύβεται. Έκανα μια ήρεμη κατά το δυνατόν βουτιά και κοίταξα μέσα στην σχισμή. Είδα ένα σκούρο κεφάλι να με κοιτάει. Το ψαροτούφεκο ήταν σωστά τοποθετημένο και εγώ σημαδεύοντας για καίρια βολή πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε τον ροφό κάτω από το μάτι και εγώ τον τράβηξα έξω. Ψιλοβράχωσε καθώς γύρισε το κεφάλι του, αλλά τον άρπαξα από το μάγουλο και με δύο προσπάθειες τον πέταξα έξω. Είχα πιάσει έναν τρίκιλο ροφό (2,960γρ) σε βάθος δύο μέτρων και ήμουν όλο χαρά. 

Το "μεγάλο" της ημέρας...

«Να δω τι άλλο θα μου Δώσει σήμερα» σκέφτηκα. Τότε θυμήθηκα μια διαμπερή σχισμή εκεί κοντά, πιο ρηχά ακόμη, που είχα πιάσει έναν ροφό πέντε κιλών, σε βάθος το πολύ ενός μέτρου. Από εκεί που πηγαίνω τα ψάρια δεν με βλέπουν, γιατί κοιτάνε από την άλλη πλευρά, αλλά εγώ έχω βολή. Όντος έφτασα και με μεγάλη προσοχή έριξα μια κλεφτή ματιά. Έμεινα εμβρόντητος. Μια σφυρίδα, μέσα στο σκοτάδι κοιτάζει από την άλλη μεριά. «Σφυρίδα στην Κάρπαθο;!!!» αναρωτήθηκα. Είναι η δεύτερη φορά που βλέπω. Το πρώτο ψάρι ήταν το πολύ 200 γραμμάρια. Μια δίκιλη σφυρίδα σε βάθος ενός μέτρου!!! Από την λαχτάρα μου ξέχασα να ανοίξω την κάμερα. Σημάδεψα το ψάρι και έριξα. Η βολή την βρήκε στον σβέρκο και της βγήκε μέσα από το στόμα. Όρμισα από την άλλη μεριά του βράχου αγνοώντας τι άλλο υπήρχε. Την πήρα αγκαλιά…. Τελικά ήταν μια σφυριδούλα 1,3 κιλών.

«Μικρή είναι. Φαινόταν μεγαλύτερη….» σκέφτηκα. Προχώρησα μέχρι το επόμενο καβάκι, πιάνοντας τρις κεφάλους. Εκεί ξεκινούσε η άμμος και έτσι αποφάσισα να γυρίσω. Ένα όμως καλό μπαρμπούνι και μια ωραία μουρμούρα με καθυστέρησαν λίγο, μέχρι να προστεθούν στην συλλογή μου.

Τους έχω αδυναμία....

Εννοείται ότι το ψάρεμα είχε τελειώσει με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι τουλάχιστον πίστευα εγώ. Την ώρα που πάω να στρίψω από ένα βράχο μια κίνηση μου τραβάει την προσοχή. Διακρίνω μια αρκετά μεγάλη ουρά ενός κεφάλου, που μάλλον δεν με έχει πάρει, καθώς έγλυφε τον βράχο. Προχώρησα όσο πιο απαλά μπορούσα και τον περίμενα σημαδεύοντας τον. Το ψάρι ήρθε προς το μέρος μου για να με δει, κάνοντας έτσι πολύ εύκολη την σύλληψη ενός ωραίου κεφάλου (1,6 κιλών). 

Χωρίς λόγια....

Λίγο πριν βγω, θυμήθηκα μια βαθιά σπηλιά που κρατούσε κάποιο καλό ψάρι παλιά και είπα να ρίξω μια ματιά.Τότε η υποβρύχια κάμερα έμεινε από μπαταρία δυστυχώς. Βουτάω και βλέπω μέσα 4-5 μεγάλες ούγενες, ασημί με μαύρες ραβδώσεις να κόβουν βόλτες. Κάνω ένα καρτέρι και ένα από τα πιο μεγάλα ψάρια έρχεται να με δει. Ρίχνω και πιάνω μια ούγενα 870 γρ. Την ώρα που ξανά-οπλίζω, το μάτι μου πιάνει κάτι πολύ μεγάλο να κινείται καμιά δεκαριά μέτρα μακριά μου. Γρήγορη βουτιά και καρτέρι για να δω τον παρείσακτο επισκέπτη. Μια μεγάλη χελώνα Καρέτα-Καρέτα, κόβει βόλτες γύρω μου. Κολυμπώ γρήγορα και ξανά βουτιά. Η χελώνα είναι εκεί αλλά δεν με αφήνει να την πλησιάσω. Αυτό έγινε 4-5 φορές. Σε μια από αυτές, να τος πάλι ο λούτσος. Αυτή την φορά είναι εντός βολής, αλλά ποιος του δίνει σημασία. Απορημένος με κοιτάει, καθώς εγώ σηκώνομαι από την κρυψώνα μου, τον προσπερνώ και ξανά κρύβομαι. Η χελώνα τα δικά της. Με κρατάει σε απόσταση και ότι κι αν κάνω δεν με αφήνει να την πλησιάσω. Ο λούτσος από την άλλη αποσβολωμένος και απορημένος με παρατηρεί. Τώρα είναι πλάγια και λίγο πίσω μου. Αν στρίψω λίγο το όπλο έχω βολή. Όμως εγώ θέλω να αγγίξω την χελώνα. Καθώς σηκώνομαι για άλλη μια φορά, ο μεγάλος αυτός κυνηγός αποφασίζει να με αφήσει να κυνηγάω την χελώνα και χάνεται στο πέλαγος. Μετά από λίγο έφυγε η χελώνα. Βγήκα στην παραλία κουρασμένος από την όλη προσπάθεια, αλλά γεμάτος συγκινήσεις που μόνο η θάλασσα μπορεί να σου προσφέρει. Κάθισα και σκέφτηκα την όλη φάση της τελευταίας στιγμής. Μπορεί να θεωρηθεί λάθος από πολλούς που ασχολούνται με το ψαροτούφεκο το ότι δεν έπιασα τον μεγάλο λούτσο, ενώ μου έδωσε επανειλημμένως την ευκαιρία. Όμως για εμένα ούτε χίλιοι λούτσοι δεν αξίζουν όσο το άγγιγμα ενός τόσο αρχαίου ζώου, όπως η συγκεκριμένη χελώνα. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζα τίποτα. Πάλι τα ίδια θα έκανα και ας γνώριζα ότι δεν πρόκειται να αγγίξω αυτό τον πανέμορφο θαλάσσιο μαθουσάλα!!! 

Ευχαριστώντας τον Δημιουργό για τις τόσο πολλές και όμορφες εμπειρίες που μου επέτρεψε να γευτώ, πήρα τον δρόμο για το σπίτι. Εκεί μέσα σε επιφωνήματα και χαρές έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα. Συνολικά η ψαριά ήταν 14 κιλά.

Συνολικά η ψαριά...

Υ/Γ

Μια εβδομάδα αργότερα, ένα πρωινό που είχε κόψει λίγο ο καιρός, έκανα μια γρήγορη βουτιά και σε βάθος ενός μέτρου, έπιασα μεταξύ των άλλων, τον τριάρη λούτσο...(3,2 κιλά). Το ψάρι, ενώ έκανα ένα καρτέρι, ήρθε μέσα από τους αφρούς και παραλίγο να καρφωθεί πάνω στην βέργα. Εγώ απλώς πάτησα την σκανδάλη σημαδεύοντάς τον κάτω από το μάτι. Και ενώ περίμενα μάχη, ο μεγάλος κυνηγός απλά βούλιαξε...

Ο μεγάλος κυνηγός και η παρέα του...