Η τελευταία φετινή καλοκαιρινή Καρπάθικη μπουνάτσα...The last spearfishing in calm waters of Karpathos this summer...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The last spearfishing in calm waters of Karpathos this summer... 

Video&Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Ο καιρός έκοψε σχεδόν τελείως αργά το απόγευμα. Βλέποντας την όλη κατάσταση ετοιμάστηκα για τον ρηχό κι αγαπημένο μου ψαρότοπο. Ήταν η τρίτη φορά φέτος που μου επέτρεπε να ψαρέψω σε ήρεμα ρηχά νερά και δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη!!! Τα ετοίμασα όλα από βραδύς και το χάραμα με βρήκε να οδηγώ. Μετά από περίπου μισή ώρα, ήμουν εκεί που ήθελα. Ντύθηκα στα γρήγορα και βούτηξα. Στο πρώτο κιόλας καρτέρι μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από σκάρους. Πάνω από 20 σκάροι σχεδόν με περικύκλωσαν. Περίμενα να βρω τον μεγαλύτερο. Μεσαία και μεγάλα ψάρια με γυροφέρναν νευρικά. Εγώ τον σκοπό μου. Μετά από λίγο είδα και τον αρχηγό του κοπαδιού. Στεκόταν λίγο μακρύτερα, αλλά όχι και τόσο μακριά. Σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Ο μεγάλος σκάρος χτυπημένος χάθηκε κάτω από τον πρώτο βράχο που βρήκε. Μάταια όμως, γιατί τραβώντας το σχοινί, ήρθε στην αγκαλιά μου. 

Ο 1ος μεγάλος σκάρος...

Ήταν ένας σκάρος του κιλού (1,1 κιλά). Κοιτώντας πιο προσεχτικά, διαπίστωσα ότι μαζί με τον σκάρο είχα πιάσει κι έναν άσπρο γερμανό!!! Τον έβγαλα όσο πιο προσεχτικά μπορούσα και τον άφησα να φύγει. Τακτοποίησα τον σκάρο και συνέχισα. Το μέρος το γνωρίζω πολύ καλά μπορώ να πω κι έτσι ξέρω και που θα βουτήξω. Πλησίασα έναν βράχο και χώθηκα στην σκιά του. Μετά από λίγο σύρθηκα προς τα εμπρός. Ένας καλός σκάρος ήρθε να με δει, αλλά τον αγνόησα. Σάρπες, άσπροι γερμανοί και κέφαλοι ήρθαν να με προηπαντίσουν. Εγώ απτόητος έψαχνα για το "ασήμι". Μετά από λίγο φάνηκε αυτό που έψαχνα. Ένας καλός σαργός κρύφτηκε πίσω από έναν βράχο, δίνοντάς μου την ευκαιρία να ετοιμαστώ. με το που προέβαλε από την άλλη μεριά του βράχου, πάτησα την σκανδάλη. Ο σαργός πρόλαβε να σκύψει, αλλά η βέργα τον πέτυχε ψιλά στον σβέρκο. 

...και ο 1ος σαργός της ημέρας...

Το 1ο ασήμι είχε πιαστεί. Ήταν ένα ψάρι των 510 γρ. Στο ίδιο μοτίβο βούτηξα και πάλι. Σάρπες τρέχανε σαν παλαβές και διάφορα άλλα ψάρια, χωρίς να δω κάτι καλό. Κοιτώντας τριγύρω, πιάνω την κίνηση ενός μεγάλου σκάρου στα τελείως αριστερά μου. Έχει κι άλλους σκάρους τριγύρω, αλλά όχι στο μέγεθός του. Γυρίζω ολόκληρος γρήγορα και τον πετυχαίνω πριν χαθεί πίσω από έναν βράχο. Σπαρταρώντας χώθηκε κάτω από μια πέτρα. Η βολή μου ήταν λίγο χαμηλή κι έτσι έδωσε στον σκάρο την δυνατότητα να προβάλει αντίσταση. 

Ο 2ος και μεγαλύτερος όλων...σημερινός!!!

Μετά από λίγο είχα στα χέρια μου έναν ακόμη μεγάλο σκάρο (1,3 κ). Καθώς τακτοποιώ τον σκάρο στη σημαδούρα, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση. Ένας καλός σαργός έχει χωθεί από τον φόβο του κάτω από μια πέτρα, αλλά ο μισός είναι έξω. 

...και δήθεν είχε κρυφτεί!!!

Χαμηλώνω την δύναμη του ψαροντούφεκου και του ρίχνω σχεδόν εξ επαφής. Όμως παρατηρώ ότι η βέργα δεν τον έχει ξεπεράσει. Βουτάω και πιάνω το ψάρι ενώ ταυτόχρονα σπρώχνω την βέργα να τον ξεπεράσει και να διασφαλίσω τον 2ο μισόκιλο σαργό. Την ώρα που γίνονται όλα αυτά κι έχω τον σαργό στα χέρια μου, βλέπω σαργούς να τρέχουν και να χάνονται σε μια σχισμή έξω-έξω. Τακτοποιώ τον σαργό και πάω προς τα εκεί που είδα τους σαργούς. Στους -20 πόντους νερό, υπό την προστασία των μπουρμπουλήθρων, ωραίοι σαργοί μπαινοβγαίνουν σε σχισμές. Πλησιάζω, αλλά οι πολλές μπουρμπουλήθρες μου κάνουν την ζωή δύσκολη. Τα ψάρια αισθανόμενα την παρουσία μου κρύβονται και δεν τα βλέπω. Περιμένω όσο μπορώ ακίνητος και κάποια στιγμή ξεπροβάλει ένας σαργός. Προλαβαίνω και του ρίχνω και τον πετυχαίνω λίγο πριν ουρά.

Ένας; ακόμη από τα πολύ βαθειά (-20 εκ)!!!

Τον τραβάω έξω κι είναι ένα ψάρι 620 γρ. Άφησα τα τρομαγμένα ψάρια και πάω παρακάτω, σε μια γνωστή μου πέτρα. Στην σκιά που δημιουργείται από τον όγκο της πέτρας, φιλοξενεί πολλούς σαργούς. Παίρνω μόνο έναν κι έτσι πάντα υπάρχουν ψάρια εκεί. Πλησιάζω και ψεύτο-κρύβομαι πίσω από μια πέτρα. Ο κυματισμός δεν μου επιτρέπει να είμαι σταθερός στο πόστο μου. Όμως ξέρω την πορεία των ψαριών και περιμένω. Μετά από λίγο ένας ωραίος σαργός περνάει κι εγώ πατάω την σκανδάλη. Πετυχαίνω τον σαργό χαμηλά στην κοιλιά και ορμάω για να τον πιάσω.

Άλλος ένας "βαθύς" σαργός!!!

Όπερ και εγένετο. Είναι ένα ψάρι των 580 γρ. Τακτοποιώ τον σαργό, οπλίζω το ψαροντούφεκο, όταν κάτω από τα πέδιλα μου περνάει με φόρα ένας σαργός. Μπαίνει σε μια τρύπα και κάθεται. Βουτάω αμέσως, ενεργοποιώ την υποβρύχια κάμερα και πατάω την σκανδάλη. Λόγω της όλης ταχύτητας δεν υπάρχει η βολή στο βίντεο. Τραβάω τον σαργό έξω εύκολα, γιατί τον έχω πετύχει κέντρο. Είναι ένα ακόμη ψάρι των 450 γρ. 

Ο πιο μικρός όλων...

Αποφασίζω να γυρίσω ψαρεύοντας και να βγω. Σε μια σχισμή κάνω ένα καρτέρι. Μετά από λίγο βγαίνει ένας μισόκιλος σαργός να δει τι γίνεται και τον πιάνω. Είμαι κοντά σε μια καλή σπηλιά, που κάτι μέσα μου με "τρώει" να την ψάξω. Την είχα ψάξει με το που βούτηξα το πρωί, αλλά δεν είδα τίποτα. Πλησιάζω, ανάβω τον φακό και τον σβήνω αμέσως. Περιμένω κι εμφανίζονται δυο σαργοί όλο περιέργεια. Έχω βολή στον μικρό, αλλά εγώ θέλω τον μεγάλο. Περιμένω και την κατάλληλη στιγμή πατάω την σκανδάλη, ενώ ο σαργός προλαβαίνει και στρίβει. Τραβάω έξω το μεγάλο ψάρι που είναι του κιλού. 

Ο μεγαλύτερος όλων, 1 κιλό!!!

Όπως έστριψε, η βέργα τον πέτυχε στο μάγουλο και του βγήκε από το στόμα. Πάω να πάρω το πλάνο με το ψάρι, αλλά η υποβρύχια κάμερα λείπει!!!. Έχει σπάσει η βάση της... Ψάχνοντας την βρίσκω να είναι στην είσοδο της σπηλιάς. Είχα παρατηρήσει ότι ο ένας βραχίονας της βάσης είχε σπάσει, αλλά τώρα έσπασε κι ο 2ος. Αποφάσισα να βγω, όταν θυμήθηκα ότι έχω παραγγελία για σκάρους από τους συγγενείς. Έπιασα άλλους δύο κιλίσιους σκάρους και βγήκα. 

Πήγα σπίτι και μετά το τέλος των επιφωνημάτων, ο προσωπικός μου φωτογράφος (η μάνα μου) έβγαλε τις απαραίτητες φωτό. Ο καιρός είχε αρχίσει να φορτώνει πάλι. Το Καρπάθικο μελτέμι έλεγε το βροντερό του παρών. 

Τέλος τα ρηχά στην Κάρπαθο για φέτος...

Με τις τεχνικές δεξιότητες του πατέρα μου, φτιάξαμε μια καινούργια βάση για την υποβρύχια κάμερα, για τα υπόλοιπα ψαρέματά μου στο νησί . 

                                                Για την παρούσα φάση, μια χαρά είναι.. 

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: The last spearfishing in calm waters of Karpathos this summer... 

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

Late in the afternoon, the weather had completely calmed down. Realising what was happening, I got ready for my favourite shallow fishing spot. It was the third time that it had allowed me to fish in calm shallow waters this summer and I didn't want to waste this opportunity!!! I prepared everything the previous evening and the dawn found me driving. After about half an hour, I was where I wanted to be. I quickly got dressed and dived in. In the very first ambush, a large school of parrotfish (Sparisoma cretense) came to me. More than 20 parrotfish almost surrounded me. I waited to find the biggest one. Medium and large in size fish were circling me nervously. After a while, I saw the leader of the school. It was standing a little further away, but not that far. I aimed and pulled the trigger. The big parrotfish, disappeared under the first rock it found. But in vain, because reeling in the rope, it came into my arms. (1st Picture: The 1st big parrotfish...). It was about a kilo (1.1 kg) fish. Looking more carefully, I realised that along with the parrotfish, I had also caught a Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) !!! I pulled it out as carefully as I could and let it go. I put the parrotfish on my buoy and continued. I know the place very well and so I know where to dive. I approached a rock and hid in its shadow. After a while, I crept forward. A good parrotfish came to see me, but I ignored it. Salema porgies (Sarpa salpa), Streamlined spinefoot and grey mullets (Mugil cephalus) came to meet me. I undaunted searched for "silver". After a while, I found what I was looking for. A good white sea bream (Diplodus sargus) hid behind a rock, giving me a opportunity to get ready. As soon as it appeared on the other side of the rock, I pulled the trigger. The white sea bream managed to duck, but the spear hit it just short of the neck. (2nd Picture:... and the 1st white sea bream of the day...). The 1st silver had been caught. It was a 510 gr fish. I dived again in the same pattern. Salema porgies  were running like crazy and various other fish, without seeing anything good. Looking around, I caught the movement of a large parrotfish to my far left. There were other parrotfish in the vicinity, but not as big. Immediately, I turned completely around and shot it before it disappeared behind a rock. It swam under a stone. My shot was a bit low, giving the parrotfish the opportunity to put up resistance. (3rd Picture:The 2nd and biggest of all of the day!!!). After a while I had another large parrotfish (1.3  kg) in my hands. As I was arranging the parrotfish on the buoy, my gaze caught a movement. A good white sea bream had swam under a stone, but half of it was out.     (4th Picture:...and supposedly it was hiding!!!). I lowered the power of the speargun and shot it almost at point blank range. However, I noticed that the spear had not passed through it. I dived and caught the fish while simultaneously pushing the spear to pass through it and secured the 2nd half-kilo white sea bream. While all this was happening and I had the white sea bream in my hands, I saw several white sea breams running and disappearing into a crevice at very shallow waters. I arranged the fish and swam to where I saw the white sea breams. In the -20 cm deep, under the protection of the bubbles, beautiful white sea breams were entering and exiting crevices. I got closer, but the many bubbles make my life difficult. The fish, sensing my presence, hid and I couldn't see them. I waited as long as I could, motionless, and at some point a white sea bream emerged. Immediately I pulled the trigger, catching it just before its tail. (5th Picture: One more from the very deep waters (-20cm)!!!). I pulled it out and it was a 620 gr fish. I left the frightened fish and went further, to a rock I know. In the shadow created by the many rocks, it hosts many white sea bream. I only catch one and so there are always fish there. I approached and pretend to hide behind a stone. The ripple did not allow me to be steady at my post. But knowing the course of the fish and I waited. After a while, a nice white sea bream passed by and I pulled the trigger. I hit the fish low in the belly and rushed to catch it. (6th Picture: Another white sea bream from the very deep!!!). And so it happened. It was a 580 gr fish. As I was arranging the fish and then arming the speargun, a white sea bream pasted under my fins. It entered a hole and sat down. I dived in immediately, activated the underwater camera and pulled the trigger. Due to the speedy situation, the shot was not filmed. I pulled the fish out easily, because I have hit it in the center. It was a 450 gr fish. (7th Picture: The smallest fish...). I decided to go back, while fishing on my way out. Just on the entrance of a crevice, I dived and waited. After a while, a half-kilo white sea bream came out to see what was going on and I caught it. I was near to a good cave, when my instinct was telling me to search it. I had searched for it when I dived in the morning, but I didn't see anything. I approached, turned on the flashlight and immediately turned it off. I waited and two white sea breams appeared, full of curiosity. I had a shot at the small one, but I wanted the bigger one. I waited and at the right moment I pulled the trigger, while the white sea bream managed to turn. I pulled out the big fish that weighed a kilo.                 (8th Picture: The biggest white sea bream...one kilo!!!). As it turned, the spear hit it in the cheek and came out of its mouth. I went to use the underwater camera to film the fish, but it was missing!!!. Its base was broken... Looking for it, I found it at the entrance of the cave. I had noticed that one arm of the base was broken, but now the second one was broken as well. I decided to go out, when I remembered that my relatives had ordered parrotfish. I caught two more big parrotfish and went out. I went home and after the exclamations ended, my personal photographer (my mother) took the necessary photos. The weather had started to turn ugly again. The Carpathian NNW winds were making their thunderous presence felt. (9th Picture: The last shallow spearfishing in Karpathos Island for this year... ). With my father's technical skills, we fixed a new base for the underwater camera, for the rest of my fishing trips on the island. (10th Picture: It will do for now... ).