Κρύα και θολά αλλά το μεγάλο δεν ξέφυγε...In cold & murky waters, but the big one didn't get away....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: In cold & murky waters, but the big one didn't get away....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Τρεις εβδομάδες αφότου έχασα το μεγάλο γοφάρι και την βέργα μου, βρέθηκα στον ίδιο ψαρότοπο για να δω τι θα γίνει. Βασικά καθώς θα ψάρευα, θα προσπαθούσα να βρω την χαμένη μου βέργα. Τα πράγματα όμως ξεκίνησαν κάπως ανάποδα (με την καλή έννοια) αυτήν την φορά. Πρώτα πήγα για μια γρήγορη ματιά στην αγαπημένη μου λάσπη. Μετά από μερικά καρτέρια, πρώτα εμφανίστηκε ένα μεγάλο κοπάδι από μουρμούρες τις οποίες και αγνόησα. Κάποια ψάρια ήταν αξιόλογα, αλλά εγώ είχα έρθει για μεγαλύτερα θηράματα. Αμέσως μετά τις ακολούθησαν τα λαβράκια. Είναι το γνωστό κοπάδι με καμιά 10αριά ψάρια μεσαίου μεγέθους τα οποία δεν τα πειράζω. Χαζεύω την αθωότητά τους. Έτσι λοιπόν αφού με έφεραν μερικές βόλτες και ξεθάρρεψαν, άρχιζαν να με πλησιάζουν πάρα πολύ κοντά. Σαν αποτέλεσμα ήταν ένα από αυτά να περάσει ήρεμα κάτω από το ψαροντούφεκο!!! 

Πέρασε κάτω από το ψαροντούφεκο!!!

Χαμογέλασα παρατηρώντας την όλη του συμπεριφορά και αναδύθηκα. Ως συνήθως δεν τα ξαναείδα... Προχώρησα και έφτασα στην εγκαταλελειμμένη πλατφόρμα. Εκεί ήταν που είχα χάσει τα μεγάλο γοφάρι. Έκανα μερικά καρτέρια αλλά τίποτε. Μπήκα από κάτω της πολύ ήρεμα, αλλά οι αισθήσεις μου στο μάξιμουμ. Είχε πάρα πολλούς κεφάλους. Κάποια ψάρια ήταν πάνω από δύο κιλά. 

"Ήρεμα Ζάχο, ήρεμα...Δεν ήρθαμε για κεφάλους εδώ..." είπα στον εαυτό μου. Κοιτώντας δεξιά-αριστερά, είδα ένα γοφάρι περίπου 1,5 κιλών, αλλά χάθηκε μέσα στην θολούρα. 

"Καλύτερα γιατί ήταν κάπως μικρό. Ας ψάξουμε μήπως έχει και παρέα..." σκέφτηκα. Εκεί που ήμουν κρυμμένος πίσω από μια κολώνα, διέκρινα μια μεγάλη σκιά να κολυμπάει ήρεμα ανάμεσα στους κεφάλους. Το ψάρι μάλλον δεν με έχει πάρει χαμπάρι και στρίβοντας πίσω από τις κολώνες, βρέθηκα πίσω και από πάνω του. Δεν ήθελα τίποτε περισσότερο, σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Το γοφάρι χτυπώντας βίαια την μεγάλη ψαλιδωτή ουρά του, χάθηκε μέσα στην θολούρα. Ξέροντας ότι η βολή μου είναι πολύ καλή, κόντραρα το ψάρι και το οδήγησα έξω από την πλατφόρμα, και να μην πάλι έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Μετά από μερικά λεπτά, που μου φάνηκαν αιώνες, το έπιασα από την ουρά. Με μια γρήγορη κίνηση του έπιασα το κεφάλι, τα βράγχια και εκεί τελείωσαν όλα. 

Επιτέλους ο κυνηγός είναι στην αγκαλιά μου!!!

Είχα επιτέλους το γοφάρι στην αγκαλιά μου. Ήταν ένα τρίκιλο ψάρι. Θα πρέπει να ήταν το μισό σε βάρος από εκείνο που είχα χάσει. Χαρές, πανηγύρια, αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και φυσικά ευχαριστίες στα Ουράνια για το υπέροχό Τους δώρο. Βασικά το ψάρεμα είχε τελειώσει σε μισή ώρα!!! Όμως είχα ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα, είχα οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα κι έτσι αποφάσισα να συνεχίσω. Χαλάρωσα λοιπόν και ξεκίνησα ένα ήρεμο ψάρεμα. Δεν πείραξα το μεγάλο κοπάδι με τους κεφάλους. Αφού έψαξα για κανένα γοφάρι ή λαβράκι, έφυγα για τις φυκιάδες. Όμως, προς το τέλος της πλατφόρμας μου ήρθαν τέσσερεις κέφαλοι. Σημάδεψα τον πιο μεγάλο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε την σπονδυλική του στήλη και ακινητοποίησε τον κέφαλο των 1,6 κιλών. 

Να και ο 1ος κέφαλος...

Μάζεψα το 2ο ψάρι της ημέρας και τράβηξα για τις φυκιάδες χωρίς να ψαρέψω άλλο το μέρος. Τοποθέτησα τα πολύτιμα τρόπαια στην σημαδούρα. Αποφάσισα να να ψάξω για μεγάλους μεμονωμένους κεφάλους αλλά όχι αν ήταν σε μεγάλο κοπάδι. Έτσι λοιπόν χαλαρά ξάπλωσα στην πρώτη φυκιάδα που βρήκα. Καθώς καρτέρευα και περίμενα μήπως φανεί κάτι καλό, βρήκα μια ανεμώνη να μου κάνει παρέα. Στην παγωμένη μοναξιά μου, αυτό το τόσο απλό πλάσμα, γέμισε με μια πρωτόγονη ομορφιά το θολό τοπίο. Όταν πια δεν μπορούσα άλλο, την αποχαιρέτησα για την καλοσύνη της να μου κρατήσει παρέα και αναδύθηκα. 

Μια όμορφη αλλά επικίνδυνη παρέα!!!

Λίγο πιο κάτω, σε ένα άλλο καρτέρι, προσγειώθηκα στο τέλος της φυκιάδας. Περίμενα και μετά από λίγο, ψιλότερα από εμένα φάνηκαν 5-6 ψάρια. Άφησα να περάσουν κι έψαχνα κάποιον κέφαλο μόνο του. Όντως, προς το τέλος του καρτεριού φάνηκε ένας καλός κέφαλος. Παρόλο που ήταν λίγο μακριά και εν κίνηση, τον πέτυχα στο κέντρο. Ήταν ένα ψάρι 1,5 κιλών. 

Να κι ο 2ος κέφαλος....

Είχα αφήσει την σημαδούρα λίγο μακριά κι έτσι κρέμασα τον κέφαλο πάνω μου. Υπήρχαν κάτι μεγάλες πέτρες εκεί κοντά κι έτσι αποφάσισα να κάνω εκεί μια βουτιά. Μετά από λίγο ήρθαν κέφαλοι. Πέρασαν κάποια ψάρια κιλίσια, αλλά έψαχνα κάτι μεγαλύτερο. Καθώς τα ψάρια άρχισαν να ηρεμούν φάνηκαν κάποια πιο μεγάλα ψάρια. Μάλιστα ένα από αυτά ήρθε τόσο κοντά που του έριξα σχεδόν εξ επαφής και βγήκα.

Ο 3ος ήταν 1,7 κιλά...

Όλα μαζί!!!

Τέλος για σήμερα!!!

Πήγα σε ένα γνωστό κι απόμερο μέρος όπου αφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτό, καθάρισα τα ψάρια και πήρα τον δρόμο της επιστροφής... 

Υ.Γ. Το ψάρι συνοδευόμενο με άλλες λιχουδιές της Σταυρούλας, το απολαύσαμε μερικές μέρες αργότερα με εκλεκτή παρέα. Δυστυχώς ο Παντελής και η Μίνα έλειπαν λόγω γρυπής. 

 

Από τα δεξιά ο Κωνσταντίνος, η Κρυσταλία, ο Βαγγέλης, ο Γιώργος, εγώ & η Σταυρούλα. Λείπουν ο Παντελής και η Μίνα λόγω γρίπης...

Translation of the above article.

Title: In cold & murky waters, but the big one didn't get away....

Video & Photos : Zacharias Skevofilax

Three weeks after losing the big bluefish (Temnodom saltator) and my spear, I found myself in the same fishing spot to see what was going on. Basically I would be fishing there while trying to find my lost spear. But things started a bit backwards (in a good way) this time. First I went for a quick look at my favourite muddy place. After a few ambushes, a large school of striped sea bream (Lithognathus mormyrus) appeared which I ignored. Some fish were decent in size, but I had come for bigger game. Immediately after, they were followed by sea bass (Dicentrarchus labrax). It's the well-known school of about 10 medium-sized fish that I don't mind. I just admire their innocence. In the beginning they swam nervously around me, but as they got acquainted with my presence, they started to get very close to me. As a result, one of them passed calmly under the speargun!!! (1st Picture: It swam under the speargun!!!). I smiled while observing its demeanour and emerged. As usual I didn't see them again in the next ambushes... I moved on and reached the abandoned platform. It was here that I had lost the big bluefish. I did a few ambushes but nothing appeared. I got under the abandoned platform very calmly, but my senses were at the maximum. There I found many mullets (Mugil cephalus). Some fish were over two kilos.

"Take it easy Zac, take it easy...We didn't come here for mullets..." I said to myself. Looking around, I saw a bluefish of about 1.5 kg, but I lost it in the blur. 

"Better this way because it was a bit small. Let's see if it was with a company..." I thought. While I was hidden behind a pillar, I saw of a long shadow swimming calmly among the mullets. It seemed that the fish did not realise my presence. I waited behind the pillars, I found myself behind and on top of the fish. Without loosing any precious time, I aimed as best as I could and pulled the trigger. With a violent movement of its big tale, the predator disappeared in the blur. Knowing that my shot was very good, I pulled the fish and drove it off the platform, to avoid any unpleasant troubles. A few minutes later, which seemed like ages, I caught it by the tail. With one quick movement I grabbed his head, gills and the fight was over. (2nd Picture: At last, the predator is in my arms!!!). At last, the bluefish was in my arms. It was a three kilo fish. It must have been half the weight that the one I had lost last time. Joys, celebrations, hugs, kisses, apologies and of course thanking the Heavens for Their wonderful gift. Basically the fishing expedition was over in just half an hour!!! But I had woken up at dawn, I had driven many kilometres, so I decided to continue. So I relaxed even more and continued fishing while enjoying the scenery. I didn't mind the big school of mullets. After looking for any other bluefish or sea bass, I swam for the seaweed bed. But towards the end of the platform four mullet came my way. I aimed the largest one and pulled the trigger. The spear struck its spine and immobilised the 1.6 kg mullet. (3rd Picture: The 1st mullet of the day...). I caught the 2nd fish of the day and swam for the seaweed bed without fishing this area any more. I placed the precious trophies on the buoy. I decided to look for large mullets that were swimming alone, avoiding shooting any fish that was part of a large school. So I laid down comfortably on the first bundle of seaweed I found. While I was looking around and waiting for something good to show up, I found a sea anemone (Actiniaria) to keep me company. In my frozen solitude, this simple creature filled the murky landscape with a primitive beauty. When I could n't hold my breath any more, I bid it farewell for its kindness in keeping me company and emerged. (4th Picture: A beautiful but dangerous company!!!). A little further down, in another ambush, I landed at the end of the seaweeds. I waited and after a while, 5-6 fish appeared closer to the surface. I let them pass since I was looking for a single mullet. Indeed, towards the end of my breath a good mullet appeared. Even though he was a bit far and on the move, I managed to hit the fish in the center. It was a 1.5kg fish. (5th Picture: The 2nd mullet of the day...). I had left the buoy a little a bit far so I hung the mullet on me. There were some big rocks nearby so I decided to take a dip there. After a while mullets approached me. They were about a kilo, but I was looking for something bigger. As the fish began to calm down some larger fish appeared. In fact, one of them came so close that I almost touched with the spear and I shot it.              (6th Picture: The 3rd one was 1.7 kg...). So I caught another mullet and headed out. (7th Picture: All the trophies together!!!), (8th Picture: Done for today!!!). I went to a well-known and secluded place where, after taking the necessary photos, I cleaned the fish and made my way back.. 

PS The bluefish accompanied by other Stavroula's delicacies, were enjoyed a few days later with special friends. Unfortunately, Pantelis and Mina were absent due to a flu infection. (9th Picture: Starting from the right: Konstadinos, Kristalia, Vaggelis, George, myself & Stavroula. Due to a flu infection, Pantelis and Mina were not present...).