Το λάθος, το τρόπαιο, η αστοχία και άλλα...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Ψαρεύοντας μέσα στο Φως!!!

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Για άλλη μια φορά, μέσα στο καταχείμωνο πήγα για μια γρήγορη βουτιά. Περίμενα τα νερά να ήταν θολά, αλλά τα βρήκα πιο θολά από ότι νόμιζα. Βούτηξα και ξεκίνησα τα καρτέρια μου αμέσως. Σε περίπου τρις ώρες θα νύχτωνε, οπό έπρεπε να βιαστώ. Αφού έκανα μερικά καρτέρια για να ζεσταθούν τα πνευμόνια μου, προχώρησα στα γνωστά μου μέρη και πλακώθηκα στα καρτέρια. Σε ένα από αυτά, νιώθω ότι κάτι είναι πίσω μου, στην πλάτη μου. Γυρίζω όσο πιο ήρεμα μπορώ και βλέπω τέσσερις πλατιές σκιές.

"Μεγάλες ψαλίδες...." σκέφτηκα. Έστρεψα το ψαροτούφεκο προς τον πιο κοντινό στόχο και πάτησα την σκανδάλη. Το χτυπημένο ψάρι άρχισε να παλεύει, ενώ τα υπόλοιπα εξαφανίστηκαν μέσα στην θολούρα. Η ψαλίδα χτυπιόταν αρκετά, αλλά επειδή ήταν καλή η βολή μου, τράβηξα το ψάρι γρήγορα κοντά μου. Δυστυχώς είχα κάνει λάθος. Δεν ήταν μεγάλη ψαλίδα, αλλά μια μικρή λίτσα του κιλού. Αν είχα καταλάβει ότι ήταν λίτσα τέτοιου μεγέθους, δεν υπήρχε περίπτωση να έριχνα σε ένα τόσο μικρό ψάρι. Όμως η βολή μου ήταν καίρια και δεν θα ζούσε αν την άφηνα να φύγει. Στεναχωρήθηκα για το μικρό ψάρι, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.

Το λάθος μου...

Την κρέμασα στην ζώνη μου και προχώρησα παρακάτω. Στο επόμενο καρτέρι, έχω χωθεί μέσα σε μια σχισμή. Το καρτέρι μου είναι σχεδόν τέλειο μπορώ να πω. Είμαι πολύ καλά κρυμμένος και έχω πανοραμική θέα. Τα δευτερόλεπτα περνούν και στο βάθος περνάει με αρκετή ταχύτητα μια καλή λίτσα, περίπου 5-6 κιλά. Μάλλον ήταν με το προηγούμενο κοπάδι και δεν την είχα δει. Το ψάρι δεν με πλησίασε καθόλου, που σημαίνει ότι είχε πρόσφατα τρομάξει. Έκανα το λάθος και το πλήρωσα. Ελπίζοντας μήπως και γυρίσει το ψάρι παραμένω κρυμμένος κάνοντας απαλούς θορύβους για να προκαλέσω την περιέργειά του. Όμως συνειδητοποιώ, ότι την ακολουθεί ένα μεγάλο λαβράκι, πιο κοντά σε εμένα. Το ψάρι είναι οριακά στην βολή μου και απομακρύνεται. Σημαδεύω ενστικτωδώς και πατώ την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον στόχο της, παίρνει κάποιο σχοινί από το μουλινέ μου και μετά η απόλυτη ακινησία. Το σχοινί είναι εντελώς ακίνητο. Τίποτε δεν το τραβάει, ούτε χτυπιέται στην άλλη άκρη, που δεν φαίνεται λόγω της θολούρας!!!

"Μάλλον δεν το κράτησε και ξεψάρισε...." σκέφτηκα απογοητευμένος. Κολυμπώ νωχελικά για να μαζέψω την βέργα μου.... όταν βλέπω το ψάρι στον θολό βυθό. Η βέργα το έχει βρει πίσω στην πλάτη και του έχει βγει κάτω από το στόμα. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μην μπορεί να κολυμπήσει!!! Βουτώ και πιάνω την βέργα και παρατηρώ ότι δεν έχουν βγει τα φτεράκια. Σπρώχνω την βέργα για να ξεπεράσει και να σιγουρέψω το ψάρι. Έχω πιάσει ένα μεγάλο λαβράκι 3,3 κιλά και είμαι πανευτυχής.

Ένα όμορφο θήραμα!!!

Το φέρνω κοντά μου, εκείνο χτυπιέται αλλά είναι ήδη πολύ αργά. Του δίνω ένα γρήγορο τέλος για να μην ταλαιπωρείται επιπλέον και το γεμίζω φιλιά. Έχω φτάσει και στο τέλος του ψαρότοπου αλλά και επειδή σε λίγο θα σκοτεινιάσει, χρειάζεται να πάρω μια γρήγορη απόφαση. Να μείνω ή να αλλάξω τόπο; Κάνω ένα τελευταίο καρτέρι πριν γυρίσω πίσω. Δεν περιμένω να δω ή να πιάσω κάποιο ψάρι. Καθώς προσγειώνομαι στον βυθό και καρτερεύω, παρατηρώ αριστερά μου πολλά ψαράκια είναι μαζεμένα γύρω από μια πέτρα. 

"Κάτι υπάρχει εκεί μέσα και πρέπει να είναι μεγάλο..." σκέφτηκα. Μετά από λίγο ξεπροβάλει μια μεγάλη σμέρνα. Το ψάρι βγαίνει όλο έξω από την πέτρα και προχωράει. Βρίσκω την ευκαιρία να την ακολουθήσω, κινηματογραφώντας την. Με παίρνει χαμπάρι και μαρμαρώνει στην μέση του πουθενά. Την πλησιάζω και παίρνω το πλάνο που θέλω. Η σμέρνα με ανοιχτό το στόμα με παρατηρεί, δείχνοντάς μου τα πολυάριθμα δόντια της. Αναδύομαι και κρατιέμαι από έναν βράχο μπροστά από την σμέρνα.

Το μεγάλο θαλάσσιο φίδι!!!

Η μύτη της βέργας σχεδόν ακουμπά το ψάρι. Εκείνη με κοιτά σαστισμένη. Είναι μια σμέρνα περίπου 2-3 κιλών. Με κοιτάζει αποσβολωμένη χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Είμαι σίγουρος ότι σκεφτόταν ότι την έχει πατήσει, αν αυτό το μεγάλο και μαύρο ον αποφασίσει να της επιτεθεί!!! Όταν μου τελείωνε ο αέρας μου και αναδύθηκα, η σμέρνα με όπισθεν προσπάθησε να μπει κάτω από μια πλάκα. Μη μπορώντας να βρει μια τρύπα με την ουρά της, έστριψε και χώθηκε κάτω από την πρώτη πλάκα που βρήκε. Κολύμπησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έφτασα στο αμάξι μου και έφυγα για τον διπλανό κόλπο. Με το που έφτασα βούτηξα αμέσως και ξεκίνησα τα καρτέρια. Οι βουτιές συνεχίζονταν να είναι μεγάλες και εγώ άρχιζα να κρυώνω (13°C) λόγω των πολλών και μεγάλων καρτεριών. Στα περισσότερα καρτέρια έβλεπα μόνο μικρά ψάρια. Σε ένα από αυτά και ενώ έχω χωθεί ανάμεσα από δύο πλάκες. Μετά από περίπου ενάμισι λεπτό παραμονής στον βυθό, εμφανίστηκε ένας καλός σαργός. Το ψάρι έρχεται από κάπως μακριά. Κάνει νευρικές κινήσεις, αλλά πλησιάζει όλο περιέργεια για να δει τι είναι αυτό που δεν ταιριάζει με το όλο τοπίο. Έρχεται καταπάνω μου κι εγώ με απαλές κινήσεις διορθώνω την σκόπευσή μου. Με το που μπαίνει στον πεδίο βολής και κάνει να στρίψει, του ρίχνω. Η βέργα προλαβαίνει και βρίσκει τον σαργό στο σώμα του, λίγο πριν την ουρά. Έχω πιάσει έναν μισόκιλο σαργό (430 γρ).

....

Τον τακτοποιώ και συνεχίζω. Λίγο πιο κάτω σε ένα άλλο καρτέρι, δεν βλέπω τίποτα το ιδιαίτερο. Περιμένω κοιτάζοντας πότε δεξιά πότε αριστερά. Τα δευτερόλεπτα περνούν αλλά τίποτε. Έχει περάσει ένα λεπτό και σαράντα περίπου δευτερόλεπτα, όταν παρατηρώ μπροστά μου τις καλόγριες να μπαίνουν στην πλάκα τρομαγμένες.
"Κάτι πλησιάζει, αλλά από που έρχεται;;;;" αναρωτιέμαι. Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου μια μεγάλη τσιπούρα. Έρχεται γρήγορα καταπάνω μου. Φοβούμενος να μην στρίψει ξαφνικά και εξαφανιστεί, πατώ την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα.

Κι όμως αστόχησα...

Δεν έδειξα την κατάλληλη ψυχραιμία, με αποτέλεσμα να μην σημαδέψω σωστά κι έχασα ένα υπέροχο ψάρι. Πέτυχα τον σαργό που ήταν πολύ πιο μικρός στόχος και έχασα τον μεγάλο.... Αυτά έχει το ψάρεμα. Μάζεψα τα κουράγια μου και πήγα στον κάβο βαριεστημένος για 2-3 καρτέρια και να βγω. Δεν περίμενα να δω και σπουδαία πράγματα. Στο πρώτο καρτέρι, ήταν τέτοια η γωνία του ήλιου, που λες και ψάρευα μέσα στο φως!!! Το όλο σκηνικό μου έδωσε μια υπέροχη ηρεμία, καθώς εκστασιασμένος κοιτούσα αυτό το απαράμιλλης ομορφιάς καθημερινό θαύμα. Στο επόμενο και τελευταίο σημερινό καρτέρι και ενώ δεν έχει περάσει μισό λεπτό, οι καλόγριες τρομαγμένες κρύφτηκαν. Η όλη τους κίνηση μου έδειχνε ότι κάτι πλησίαζε από τα αριστερά μου. Όντως ένα αρκετά μεγάλο κοπάδι από κεφάλους εμφανίστηκε. Όμως στην άκρη του κοπαδιού υπήρχαν και δύο τσιπούρες. Εγώ δύο κατάφερα να δω μέσα στην θολούρα. Σημάδεψα την πιο κοντινή κι έριξα μια οριακή βολή απελπισίας. Μέσα στην θολούρα δεν είδα τι είχα καταφέρει.
"Μάλλον δεν έπρεπε να της ρίξω..." σκέφτηκα και πήγα προς τον βράχο που είχε καταλήξει η βέργα μου. Έκπληκτος η τσιπούρα ήταν εκεί.

Το τυχερό...

Εκεί τελείωσε και το σημερινό μου ψάρεμα, το οποίο είχε πάει αναπάντεχα πολύ καλά μπορώ να πω, παρ όλη την αστοχία μου!!! Λίγο πριν βγω, βρήκα μια μικρή πεσκανδρίτσα. Εννοείται δεν την πείραξα, αλλά αντιθέτως προσπάθησα να την ταΐσω. Βρήκα ένα ψάρι μισοφαγωμένο, έκοψα ένα κομμάτι και το έβαλα σε ένα πλαστικό καλαμάκι. Την πλησίασα κάνοντας το καλαμάκι για να φανεί ότι είναι ζωντανό το κομμάτι του ψαριού. Η μικρή πεσκανδρίτσα δεν ήθελε να φάει. Έμοιαζε ταλαιπωρημένο ψάρι, λες και είχε ξεφύγει από κάποιο δίχτυ ή κάποιος την πέταξε στην θάλασσα. Της άφησα το κομμάτι του ψαριού δίπλα της και βγήκα....

....




Translation of the above article.

Title: The mistake, the trophy, the miss and more.... 
Photo-video: Zacharias Skevofilax.

1st picture: (Fishing with in the Light!!!)

Once again, in the middle of the winter, I went for a quick dive. I expected the water to be blurry, but I found it more blurred than I thought. I dove and started my ambushes right away. In about three hours the day light it would be gone, so I had to be in a hurry. After making some dives, to warm my lungs, I went to my well-known places and started fishing by ambushing and looking for some good size fish. In an ambush, I felt a presence behind me, on my back. I turned as calmly as I could and saw four broad shadows.

"Large blue butterfish (Stromateus fiatola)... " I thought. I turned my speargun toward the nearest target and pulled the trigger. The fish with the spear on it, began to struggle, while the rest of the flock disappeared into the blur. The fish was struggling hard enough, but since my shot was very good, I pulled quickly the fish near me. Unfortunately I was wrong. It was not a big blue butterfish but a small lichia (Lichia amia) about a kilo. If I knew that it was a lichia of such size, there was no way I would shoot such a small fish. But my shot was fatal and the fish would not live if I let it free. I felt sorry for catching such a small fish, but I could not do anything else. (2nd picture: My mistake...)  I hung it on my belt and swam further away. On the next ambush, I crawled between two rocks and waited. My ambush was almost perfect, I could say. I was very well hidden while having a panoramic view. The seconds were passing, and far enough a good size lichia, about 5-6 kilos, passed very quickly far away from me. It was probably part of the previous flock and I did not realise its presence. The fish did not approach me at all, which meant it was scared recently. The previous shot was a mistake and I paid its price. Hoping that the fish could turn around, I remained hidden, making gentle noises to provoke its curiosity. But then I realised that a big sea bass (Dicentrarchus labrax) was following the lichia, but much closer to me. The fish was marginally with-in the range of my speargun and it was swimming away. I instinctively aimed and pressed the trigger. The spear stroke its target, the fish took some rope from my reel and then the absolute immobility. The rope of the reel was completely immobile. Nothing was pulling it and I did not feel any vibrations at the other end. I could not see anything due to the blurry waters!!!

"Probably the spear did not hold it and got away .... " I thought. Disappointed I swam lazily to pick-up my spear ... when I saw the fish on the cloudy sea floor. The spear had stroke it on its back and it had come out under its mouth. As a result the fish could not swim!!! I dove and grabbed the spear when I realised that the spear-tip was still in the fish. I pushed the spear to secure the big fish. I've caught a 3.3 kilos sea bass and I was full of joy. (3rd picture: A beautiful prey!!!) I embraced it, while the sea bass was strangling to get free, but it was already too late. At that moment, I had arrived at the end of the fishing ground and I needed to reach a quick decision, if I should stop fishing or to continue in another fishing place near-by, before it got dark. I dove for one last ambush before I turned back. I did not expect to see or catch any fish. As I landed on the bottom and ambushed, I noticed my left many small fishes were gathered around a stone. 

"Something big is under that rock... " I thought. After few seconds a big mediterranean moray eel (Muraena helena) in front of me. The fish came out of the rock and started swimming away from me. This was a great opportunity to film the moray eel. By the time it realised my presence, it froze in the middle of nowhere, waiting to see what I was going to do. I was approaching it calmly while filming this beautiful creature. The moray eel was observing me, while showing me its numerous teeth. I emerged in order to change the angle of my filming, while I found a grip on a rock in front and above the fish. ( 4th picture: The big sea snake!!!) The tip of my spear almost was touching the fish's nose. This 2 to 3 kilos moray eel was looking without knowing what to do. I'm sure it was thinking that it was in a big trouble, if this big and black creature decided to attack it!!! When I was out of air, I left my grip and emerged in the surface of the sea, while the moray eel was trying with its tale to find a rock to get under it and hide.Being unable to find a hole with its tail, the fish turned and swam under the first rock it found. I swam as fast as I could, I got to my car and drove for the next bay. By the time I arrived, I dove immediately and started fishing. I was beginning to feel the coldness of the sea (13°C) due to the many and long and underwater ambushes. Most of the times, I only saw small fish. In one of these ambushes, I managed to hide well between two flat rocks. A minute and a half had passed while waiting hidden, when a size good white sea bream (Diplodus sargus) appeared. The fish was coming towards me from some distance. It was swimming nervously, but approached in full curiosity to see what was the black thing that did not blend well with the landscape. With gentle moves, corrected my aim. At the moment it entered the firing distance, I pulled the trigger. The spear advanced with great speed and stoke the white sea bream just before its tail. I caught a half-kilo white sea bream (430 g). (5th picture: ....) I put it on my fishing hanger and continued. A little further down on another ambush, I was looking around to see if there was any big pray. Seconds were passing with out finding anything worth catching. A minute and forty seconds had passed, when the black damselfish (Chromis chromis) in front of me, entered terrified a rock on the sea floor.

"Something big is approaching, but from which direction????" I wonder and looked around. Suddenly I saw a nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata) in front of me. The fish was approaching me very quickly. Fearing that suddenly it would turn around and it would disappear in the blurry waters, I pressed the trigger and of course I missed. (6th picture: I managed to miss...) I lost my temper, so I did not aim correctly and lost a wonderful fish. I hit the white sea bream that was a much smaller target and missed the bigger one.... Oh well, such is life... Disappointed from my miss, I found the courage and swam to the nearby cape, for 2-3 ambushes before I finished fishing. I did not expect to see anything special. I dove and landed on the sea bed, but the angle of the sun was such, that it looked like as if I was fishing in the light!!!. The whole scene filled me with a wonderful tranquility, as I was in ecstasy, looking at this unparalleled beauty of everyday's miracle. The next ambush was the last one for today's fishing. Once again I landed on the sea floor, with in the first 30 seconds, the black damselfish swam terrified under the rocks of the sea bed. Their movement showed me that something was approaching from my left. Indeed, a large school of mullets (Mugil cephalus) appeared swimming fast. But at the edge of the school of mullets there were two gilt-head (sea) bream. At least I managed to see two in the blurry waters. I aimed at the closest one and I pressed the trigger. It was a marginal shot of despair. Due to the blurry waters I was not able to see the results of
my action.
"Probably it would had been better if I did not pulled the trigger....." I thought and swam towards the rock that my spear had landed. I was shocked when I saw that the gilt-head (sea) bream was there,
( 7th picture: The lucky shot...) At that moment, today's spearfishing expedition had ended, which was unexpectedly successful I could say, even though I did manage to miss the big gilt-head (sea) bream!!! Shortly before I went out, I found a small anglerfish (Lophius piscatorius). I found a fish half-eaten, I cut a piece from it and put it on a plastic straw. I approached it by swinging the straw from left to right, in order to resemble that the piece of fish was alive. The small anglerfish refused to eat. It looked like as if it had escaped from a fishing net or someone threw it back into the sea. I left the piece of the fish next to it and went out....