Έχει ο καιρός γυρίσματα...κυριολεκτικά....

Έκανε λίγο κρύο...

Φωτογραφία-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Παρόλο που η Ε.Μ.Υ. έδινε άστατο καιρό, σιγά μην άφηνα την ευκαιρία να πάει χαμένη. Άλλωστε όπως λέει και ο λαός μας: η τρέλα δεν πάει στα βουνά....και πλησιάζει η απαγόρευση του Μάη....

Τα φόρτωσα όλα και μέσα στα άγρια χαράματα έφυγα για εκεί που ήθελα να βουτήξω. Είχα να πάω μακριά κι έτσι έφυγα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Μετά από δυόμιση ώρες οδήγησης έφτασα εκεί που ήθελα. Ο καιρός καθαρός, αλλά το κρύο ξύριζε. 3 βαθμούς Κελσίου, αλλά το βοριαδάκι ήταν αυτό που έκανε τα πράγματα δύσκολα. Ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και βούτηξα. Η θάλασσα ρυτιδιασμένη αλλά και κρύα. 13 βαθμούς Κελσίου έδειχνε το καταδυτικό μου ρολόι. Αλλά ποιος μασάει; Ξεκίνησα τα ρηχά καρτέρια για να ζεσταθούν τα πνευμόνια μου. Στο δεύτερο καρτέρι και δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερά μου, να σου ένα καλό λαβράκι. Το ψάρι εμφανίστηκε από πίσω μου, όπου δεν ήμουν καλά κρυμμένος. Ήρθε αργά, επιθεωρώντας με, και έστριψε πολύ γρήγορα. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να σημαδέψω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και να του ρίξω. Φυσικά αστόχησα... Αστόχησα σε ένα τρίκιλο ψάρι....Τα έβαλα με τον εαυτό μου, αλλά μην έχοντας τίποτε άλλο συνέχισα τα καρτέρια μήπως και φανεί κάποιο άλλο ψάρι. Μάταια όμως. Παρόλο που ο βυθός ήταν εξαιρετικός με πλάκες, ποσειδωνίες αρκετή θολούρα, δεν είδα κάτι αξιόλογο. Μια μικρή τσιπούρα εμφανίστηκε κάποια στιγμή, αλλά μόλις με πήρε χαμπάρι εξαφανίστηκε στην στιγμή!!! Μου έκανε φοβερή εντύπωση, η έλλειψη των ψαριών. Ψάρευα για 2 ώρες δεν είδα κάτι το εντυπωσιακό πέραν του λαβρακιού. Μάλιστα σε κάποια στιγμή, τα ψάρια εξαφανίστηκαν όλα, τρυπώνοντας κάτω από τις διάφορες πλάκες. Πλακώθηκα στα καρτέρια προσπαθώντας να δω ποιος ήταν ο κυνηγός που τα έχει τρομάξει και από πού έρχονταν. Μάταια και πάλι. Δεν είδα τίποτα. Τότε άκουσα τον θόρυβο μιας μηχανής. Βγάζοντας το κεφάλι μου έξω, είδα μια τράτα να έχει ρίξει τα δίκτυα της. Το τρεχαντήρι βγήκε στην παραλία, έξω έξω, έδεσαν ένα σκοινί σε ένα μεγάλο δέντρο για να έχουν κόντρα, και μάζευαν το δίχτυ. Βλέποντας την ερημιά του τοπίου, αποφάσισα να πλησιάσω την τράτα. Όταν πλησίασα κοντά ενεργοποίησα και την υποβρύχια κάμερα. Χαιρέτησα τους ψαράδες και αυτοί ανταπέδωσαν. Ψάρευαν σαρδέλα. Με ρώτησαν γελώντας αν ήθελα καμιά σακούλα με σαρδέλα. Τους ευχαρίστησα και συνέχισα να τραβάω το πλάνο μου. Είχαν εγκλωβίσει έναν μεγάλο αριθμό ψαριών.

Εγκλωβισμένες σαρδέλες....

Συζητώντας μαζί τους, μου είπαν ότι η ποσότητα που είχαν πιάσει ήτανε μικρή, περίπου καμιά δεκαριά τελάρα. Όταν τους ρώτησα πόσο μεγάλη είναι μια καλή καλάδα, η απάντηση με εξέπληξε. 60 με 70 τελάρα είναι μια καλή ψαριά!!! Έμεινα εμβρόντητος. Να γιατί τα ψάρια είχαν εξαφανιστεί.  Για να μην σκιστεί το δίχτυ, έβαζαν μια απόχη και την γέμιζαν με τα ψαράκια. Μετά την έπιαναν δύο άτομα και μετέφεραν τις σαρδέλες στα τελάρα. Χάζεψα λίγο ακόμα αυτόν τον διαφορετικό τρόπο ψαρέματος και πήρα το δρόμο του γυρισμού. Βρήκα και μια σαρδέλα η οποία είχε καταφέρει να ξεφύγει από το δίχτυ, αλλά τα πολλαπλά τραύματα της την είχαν αποτελειώσει.

Ένα από τα θύματα....

Απογοητευμένος και άπραγος βγήκα και πήγα στο αμάξι. Μέχρι να τακτοποιήσω τα πράγματα μου, η τράτα και είχε βγει στα ανοιχτά και έριχνε τα δίχτυα της πάλι. Μια ακόμα οικολογική καταστροφή με τις ευλογίες του νόμου ήταν έτοιμη να ξανά-διαπραχθεί. Εκνευρισμένος από το όλο θέμα και θέαμα, οδήγησα μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω και ξαναβουτήξα. Εδώ το τοπίο είχε αλλάξει εντελώς. Είχε απίστευτη θολούρα και μάλλον επρόκειτο λόγω της ιχθυοκαλλιέργειας. Ο βοριάς που είχε δυναμώσει λίγο, τα έχει κάνει όλα μαντάρα. Με το ζόρι έβλεπα την άκρη το ψαροντούφεκού μου. Τα νερά ήταν πιο κρύα από ότι πριν. Συνέχισα να κάνω τα καρτέρια μου χωρίς μεγάλη επιτυχία. Σε μερικές μεριές δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Πλησίασα σε μια πλατφόρμα της ιχθυοκαλλιέργειας και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα, βούτηξα. Με το ζόρι έβλεπα στο ένα μετρό. Λίγο πριν ξεμείνω από αέρα, είδα μια σκιά ενός ωραίου λαβρακιού να εμφανίζεται με ταχύτητα μπροστά μου. Το ψάρι, με το που με πήρε χαμπάρι, έστριψε και χάθηκε μέσα στην θολούρα. Ενστικτωδώς σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη. Η απόλυτη ηρεμία..... Ούτε ένα χτύπημα, ούτε το μόλυνε ξετυλίχτηκε.

"Μάλλον αστόχησα....." σκέφτηκα. Έπιασα το σκοινί του ψαροντούφεκου και άρχισα να το μαζεύω. Όμως υπήρχε κάτι βαρύ στην άλλη άκρη. Καθώς μάζευα το σκοινί ένοιωσα κι ένα τρέμουλο.

"Μάλλον δεν αστόχησα....." σκέφτηκα χαμογελώντας και μάζεψα το υπόλοιπο σκοινί με γρήγορες αλλά σταθερές κινήσεις. Ως δια μαγείας, μπροστά στα μάτια μου, εμφανίστηκε ένα μεγάλο λαβράκι χτυπημένο στο σβέρκο. Η βέργα μάλλον του είχε σπάσει την σπονδυλική στήλη και αυτό δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πέραν ενός απαλού τρέμουλου. Τον πήρα αγκαλιά και αφού του έδωσα ένα γρήγορο τέλος, το γέμισα φιλιά.

Το μεγάλο....

Είχα χάσει ένα μεγάλο λαβράκι που δεν έπρεπε να το χάσω, και μου είχε Δώσει ένα άλλο που δεν έπρεπε να το πιάσω. Αφού το κρέμασα στην ψαροβελόνα μου, συνέχισα να κάνω τα καρτέρια μου. Μια από τα ίδια. Θολούρα, κρύο και πολύ νέκρα. Είχε περάσει άλλη μια ώρα χωρίς να δω κάποιο ψάρι. Αποφάσισα να κάνω μερικά καρτέρια και να βγω. Σε ένα από αυτά μου φάνηκε ότι είδα μια σκιά να γλιστράει πάνω από μια πλάκα.

"Είναι όντως ψάρι ή μήπως με ξεγελούν τα μάτια μου;;;" αναρωτήθηκα.... Όμως αυτή η σκιά διέφερε από τις υπόλοιπες που είχα δει σήμερα. Έτσι επικεντρώθηκα και όταν την ξαναείδα σημάδεψα όσο μπορούσα καλύτερα και πάτησα την σκανδάλη. Αυτή τη φορά το μόλυνε ξετυλίγονταν με φρενήρη ταχύτητά. Είχα πετύχει τον στόχο μου, αλλά δεν ήξερα τι ήτανε; Μάζεψα το σκοινί με σταθερή ταχύτητα, αλλά όποτε το ψάρι σκορτσάρε, του άφηνα σχοινί. Πάντα όμως το είχα τεντωμένο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, που έμοιαζαν για αιώνες, πήρα στην αγκαλιά μου ένα δεύτερο λαβράκι, χτυπημένο στην ουρά!!! Αγκαλιές και φιλιά.....

Το μικρότερο...

"Ούτε αυτό το ψάρι έπρεπε να το πάρω.... Ήθελε και μου το Έδωσε!!!" σκέφτηκα. Έκανα, ακόμα μερικά καρτέρια κι βγήκα. Πήγα λίγο πιο κάτω και ξανά-βούτηξα. Εδώ τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Έβλεπα αρκετά καλά και είχε και λίγο κυματισμό. Πέρασαν άλλες δύο ώρες χωρίς να δω κάτι το αξιόλογο. Σε μια στιγμή, καθώς κολυμπώ στην επιφάνεια, βλέπω μερικές πέρκες να είναι μαζεμένες στο κέντρο μιας πλάκας. Κοιτάζω καλύτερα και βλέπω ένα παραλλαγμένο χταπόδι. Βουτάω κατά πάνω του και αρχίζω να παίζω μαζί του. Είναι περίπου ενάμιση κιλό. Κάναμε αρκετά λεπτά παρέα. Βασικά εγώ το παρενοχλούσα κι αυτό το καημένο προσπαθούσε ξεφύγει.

Ένας φίλος φουσκωμένος....λίγο....

Στο τέλος, μιας και μου είχες χαρίσει όμορφα πλάνα, το άφησα να φύγει. Το χαιρέτησα και κολύμπησα προς το αμάξι μου, όπου και βγήκα.
Έβγαλα τις φωτογραφίες που ήθελα και καθάρισα τα ψάρια. Το μεγάλο ήταν νηστικό, ενώ το μικρό είχε μεγάλη όρεξη και είχε φάει: δύο χειλούδες, ένα μπαρμπούνι, ένα μουσμούλι και έναν μισοχωνεμένο σπάρο!!! Μπράβο όρεξη!!! Άλλαξα, την έπεσα στο φαΐ. Μου έκανε εντύπωση, παρ όλες τις ιδανικές συνθήκες, δεν είδα ψάρια και αυτό είναι που με πείραξε περισσότερο. Δεν με νοιάζει τόσο πολύ να τα πιάσω. Προτιμώ να τα δω και ας μην πιάσω κανένα. Όμως εδώ δεν είδα ψάρια.....

Τα δύο μαζί!!!!

Υστερόγραφο. Το μεγάλο λαβράκι ήταν 2,9 κιλά ενώ το μικρότερο ήταν 2,5 κιλά. 


Translation of the above article.


Title: As the tide turns.....

(1st picture: It was a bit cold....)

Photo-video: Zacharias Skevofilax.

Although the weather forecast was predicting unstable weather, I did not want this opportunity to get lost. There is a saying in Greece that states: madness does not go to the mountains .... Also during the month of May, amature spearfishing it is forbidden by the Greek legal system. I loaded my gears very early in the morning and I drove for the place where I wanted to dive. After two and a half hours of driving I arrived at the designated place. The sky was cloudless, but it was too cold. 3 degrees Celsius. The north sea-brease was making things more difficult. I got dressed as fast as I could and dove. The sea was clear but cold. My diving-watch was showing 13 degrees Celsius. But who cares? I started diving in the shallows to warm my lungs. It was on the second ambush and without activating my underwater camera, I saw a good sea bass (Dicentrarchus labrax). The fish came behind me, where I was not well hidden. It came slowly, inspecting me, and turned away very quickly. The only choice I had was to aim and pull the trigger as fast as possible. Of course I missed ... I did not catch a three kilo sea-bass.....I blamed myself for the miss. On the other hand, the only thing I could do is to continue fishing. I kept ambushing hoping that another big fish would appear, but in vain. Although the seabed was excellent for fishing since it was coverd with flat rocks, posidonia enough blur, I did not see anything remarkable. A small (gilt-head) sea-bream (Sparus aurata) appeared, but when it saw me disappeared immediately!!! I was astonished by the absence of fish. I was fishing for two hours, I did not see anything impressive besides the sea-bass. At some point, the small fish disappeared all, hiding under the various rocks. I dove at once ambushing on the first rock I found, trying to see who the preditor was and from which direction was coming. In vain again. I did not see anything. The only thing that was different was the noise of a boat-machine. I looked around and saw a fishing trawler throwing its nets. After few minutes, the fishing trawler came out on the beach. The fishermen tied a rope to a large tree to have a stand and gathered the nets. Realising the absence of fish, I decided to approach the fishing trawler. When I approached it, I turned on the underwater camera. I saluted the fishermen and they also saluted me back. They were catching sardines. They were teasing me by asking if I wanted a bag of sardines. I thanked them and continued to film their big catch.
(2nd picture: The trapped sardines...)

Talking to them, they told me that the amount they had caught was small, about ten buckets. When I asked them how big is a good catch, their answer surprised me. 60 to 70 buckets was a satisfactory catch !!! I was speechless. That was why the fish had disappeared from this area..... 

In order not to tear the net, they put a smaller net and filled it with the sardines. Two people were picking up the smaller net from different sides and carried the sardines to the buckets. I stayed and observed this different way of fishing for a while and then I decided to change fishing place. On the way back I also found a sardine that had managed to escape from the net, but due to its multiple wounds had died.
(3rd picture: One of the victims.... )

Disappointed and with out caching anything, I went out and got in the car. While I was settling my gears, the trawler had gone out and was throwing its deadly nets nets again. Another ecological disaster with the blessings of the law was ready to be re-committed. Frustrated from the whole scene, I drove a few miles, got ready and dove. Here the underwater landscape had changed completely. The sea was unbelievably blurry. I think that the main reason was the near-by fish farming. The north wind was starting to blow more, making my fishing more difficult. I could barely see the tip of my speargun. The sea was much colder than before. I continued my ambushes without great success. Nothing was swimming. I approached a platform of the fishery, I took a deep breath and dove. The visibility was not more than a meter. Just before I was out of air, I saw a shadow of a nice sea bass appearing in front of me at great speed. Once the fish noticed my presence, turned and got lost in the blur. I instinctively aimed and pulled the trigger. The spear disappeared in the thick blur and then ... the absolute calm ..... Nothing...... peace and quiet....

"Probably I missed the target ....." I thought. I started reeling the rope of my speargun, when I felt a very light trebling on the tips of my fingers. I felt that I was dragging something heavy with the spear. "I probably did not miss....." I thought smiling. I reeled in the rest of the rope with quick but steady moves. A big sea bass  appeared in front of me out of the blue. It was shut on its neck. The spear had probably broken its spine. This was the reason that the only thing I felt was a gentle tremble. I embraced it, kissed it and asked for forgiveness for the pain I had caused it. 

(4th picture: The bigger one...)

I had missed on a great sea bass I should not, and the Almighty had been Given me another one that I should not. After I hung it on my weight belt, I continued with my ambushes. Nothing had changed: Blurred, cold and no fish. Another hour passed without seeing any fish. I decided to make some more ambushes before I finished my fishing expedition. In one of these ambushes, it seemed to me that I saw a shadow gliding over a flat rock.

"Was it real a fish what I saw or my eyes tricked me?" I wondered.... But this shade differed from the rest that I had seen today. So I concentrated on my ambush and when I saw it again coming, I aimed as good as I could at it, and pulled the trigger. But this time the rope of the reel was unfolding with frenzy speed. I managed to hit my target, but did not know what it was? I reeled in the rope with a steady speed, but whenever the fish was running, I released some rope, having the rope always stretched. After a few seconds, that looked like centuries, I took in my arms a second big sea bass, that was hit on its tail !!! Hugs and kisses... 

(5th picture: The smaller one...) 

"I should not have taken this fish too... but the Almighty Wanted me to have it and Gave it to me !!!" I thought. I did a couple more ambushes and I got out. I drove a little further and dove again. Here the visibility was better. The waters were much clearer even though there were some waves. Two more hours had passed without seeing anything remarkable. At one point, as I was swimming on the surface, I saw a few painted combers (Serranus scriba) gathered around a rock. I focused on the rock and I saw a camouflaged octopus (Octopus vulgaris).  I dove and started playing with it. It was about a kilo and a half. I spent several minutes playing with it. When I felt that I was harassing it, while it was trying to escape, I let it go. 

(6th picture: The blow-up friend.....)

I swam to my car and got out. I took the pictures I wanted and cleaned the fish. The big one was probably fasting since its belly was empty, while the smaller one had a great appetite. It had swollen two small green ballan wrasse, a goatfish, an axillary sea-bream (Pagellus acarne) and a half-digested white sea-bream !!! Now this is what I call great appetite !!! I changed and put my cloths. Then I ate what I had brought with me. I was astonished, that despite all the ideal conditions, I did not see any fish. I prefer seeing them than catching them, but I did not see any ..... 

(7th, 8th, 9th picture: Both the fish.....)

P.S. The big sea bass was 2.9 kilos, while the smaller one 2.5 kilos.