Μπορεί μια από τις βασικότερες ασχολίες μου να είναι το ψάρεμα, αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες κατά την διάρκεια της παραμονής μου στο αγαπημένο μου νησί της Καρπάθου. Έτσι μάζεψαμε φραγκόσυκα με τον Farmer John. Έχει τεσσάρων ειδών φραγκόσυκα. Το κλασικό Καρπάθικο, τα κίτρινα, τα μοβ και τα μεγάλα μοβ. Τα μεγάλα μοβ ωριμάζουν στο τέλος του Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Αυτά θα πρέπει να τα περιμένω αργότερα και μου αρέσουν πάρα πολύ. Επειδή ο πατέρας αναλαμβάνει το καθάρισμα των ψαριών, εγώ καθαρίζω τα φραγκόσυκα. Αφού τελειώσω, θα μπουν στο ψυγείο για να τα απολαύσουμε παγωμένα. Δεν ξέρω αν σας αρέσουν, αλλά εγώ τα τρώω πέντε-πέντε!!!
...και το τέλος....
Μετά ήρθε η σειρά του θυμαριού. Κοντεύει να μου τελειώσει κι έτσι το απόγευμα πήγα και μάζεψα αρκετό. Θα το ξεραίνω και μετά θα μπει σε ένα γυάλινο βάζο, από όπου βάζω στα φαγητά, σαλάτες κλπ. Μου αρέσει πάρα πολύ η γεύση του. Μόνο στο γάλα δεν βάζω χαχα!
Το θυμάρι στην φύση..
... το μαζεμένο..
... και το σπορείο του Farmer John!!
Το μετεωρολογικό δελτίο έλεγε ότι ο καιρός θα χαλάσει κι έτσι αποφάσισα να πάω για μια βουτιά πρωί-πρωί. Ξύπνησα στις 5:15 πμ. Κοίταξα έξω και ήταν σκοτάδι. Ξανάπεσα για ύπνο και ξύπνησα στις 5:50 πμ. Μόλις που έβλεπες έξω. Πήρα τον εξοπλισμό και τράβηξα για το μέρος που είχα πιάσει το μεγάλο σαλάχι. Ντύθηκα και βούτηξα με ανυπομονησία μπορώ να πω.
Δεν έχω κολυμπήσει πέντε λεπτά, κι ένας ροφός περίπου τρία κιλά τρέχει και μπαίνει σε μια πλάκα κάτω από τα πόδια μου. Το βάθος είναι περίπου τρία μέτρα. Η πρώτη έκπληξη!!! "'Εφαγα" την πλάκα, αλλά δεν είδα τίποτα. Την έψαξα πόντο-πόντο. Τίποτα! Ο ροφός άφαντος. Που χώθηκε το άτιμο για ψάρι;;; Προχώρησα και έπιασα έναν σαργό 400 γρ. περίπου. Μετά έπιασα δυο καλά μπαρμπούνια. Καθώς προχωράω η ματιά μου πιάνει κάτι περίεργο σε μια σκιά. Είναι ένας περίεργος κοκωβιός. Το κεφάλι του είναι μαύρο και το υπόλοιπο σώμα του κόκκινο. "Πρέπει να είναι οπαδός της Milan!!!" σκέφτηκα χαμογελώντας. Πήρα το πλάνο που ήθελα και συνέχισα το ψάρεμά μου.
Ο οπαδός της Milan!!!
Τότε φάνηκαν οι πρώτοι οι σκάροι. Έπιασα τρεις καρτερεύοντας, που ήταν και οι πιο μεγάλοι. Καθώς καρτέρευα στο απύθμενο βάθος του 1,5 μέτρων, εμφανίστηκε η δεύτερη έκπληξη. Ένας μεγάλος λούτσος 5-6 κιλών, με παρατηρεί, αλλά είναι οριακά εντός βολής. Σπρώχνω με το χέρι μου, για να τον πλησιάσω, σημαδεύω και ρίχνω την ώρα που έφευγε το μεγάλο ψάρι. Φυσικά αστόχησα. Ο μεγάλος κυνηγός ανέπτυξε ταχύτητα και τον έχασα στο μπλε. Ήταν μια βολή απελπισίας μπορώ να πω. Σιγά-σιγά ο καιρός αγριεύει. Όμως είχα αρκετή ώρα για ψάρεμα. Προχώρησα λίγο πιο κάτω και έπιασα έναν ακόμη σαργό. Σε ένα καρτέρι, την ώρα που κοιτάζω πίσω μου, βλέπω έναν λούτσο. Τον είδα πάλι άλλη μια φορά. Δεν ξέρω αν ήταν το ίδιο ψάρι. Αποφάσισα να κάνω έναν μεγάλο κύκλο και να ξανάρθω στο ίδιο μέρος. Όντος μετά από περίπου 40' ξανακαρτέρευα για τον λούτσο, εκεί που τον είχα δει. Λες και το κατάλαβαν τα ψάρια έκαναν παρέλαση μπροστά μου. Στην αρχή ήρθαν κάποιοι σκάροι. Μετά πέρασαν κάποιοι σαργοί αρκετά καλοί.
"Ρίξε..." άκουγα τον εαυτόν μου.
"Δεν ήρθαμε για αυτούς ..." απάντησα
"Την χοντρή σάρπα που περνάει; Τον κέφαλο; ή τον μεγάλο σκάρο;"
"Όχι" μου απάντησα. Είχα κάνει περίπου 15 καρτέρια χωρίς να τον δω. Ψιλό-απογοητευμένος από την μη εμφάνιση του λούτσου, αποφάσισα να ρίξω σε ότι καλό θα μου έρθει. Τότε εμφανίστηκε ένας μεγάλος κέφαλος. Το ψάρι πρέπει να ήταν περίπου 1,5 κιλά. Κρύφτηκα όσο πιο καλύτερα μπορούσα και περίμενα να με πλησιάσει. Ξαφνικά το ψάρι άλλαξε πορεία ενώ εγώ τον κοιτούσα απορημένος. Καθώς γυρίζω το κεφάλι μου από την άλλη μεριά για να δω μήπως υπάρχει κάτι άλλο, βλέπω τον μεγάλο λούτσο. Είχε έρθει ανάμεσα στα βράχια και εγώ δεν τον έχω πάρει χαμπάρι. Γυρίζω το ψαροτούφεκο όσο πιο γρήγορα μπορώ. Το ψάρι ρέει μέσα στο νερό χωρίς να κουνάει τίποτα. Ενώ αρχίζει και απομακρύνετε, σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Εκείνο το δευτερόλεπτο ήρθε ένα κύμα και με κούνησε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η βολή να γίνει ψηλά στον σβέρκο του ψαριού. Ο μεγάλος κυνηγός τινάχτηκε και προσπάθησε να ξεφύγει, προσπαθώντας να μπλέξει το σχοινί του όπλου μου, ανάμεσα στις πέτρες. Αν τα κατάφερνε, με μια απότομη κίνηση θα απελευθερωνόταν και... Η βέργα τον κρατάει από μια μικρή πετσούλα στον σβέρκο. Βλέποντας την όλη κατάσταση, άφησα το όπλο και κυριολεκτικά όρμισα στο ψάρι σκεπτόμενος: "Όχι, όχι..." Το ψάρι πήγαινε αριστερά- δεξιά και εγώ μαζί του. Κάποια στιγμή τραβώντας απαλά την πετονιά, έπιασα την βέργα. Ο μεγάλος κυνηγός έγειρε το κεφάλι του για να βαθύνει. Άρπαξα την ευκαιρία και βυθίστηκα μαζί του, χρησιμοποιώντας την βέργα υπέρ μου. Έσπρωξα το ψάρι με την βέργα και το εγκλώβισα στον βυθό. Με το άλλο μου χέρι έψαξα για τα βράγχιά του. Μόλις πέρασε μέσα σε αυτά ο αντίχειράς μου όλα είχαν τελειώσει. Ο 4,8 κιλών λούτσος χτυπήθηκε βίαια, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω. Του έδωσα ένα γρήγορο τέλος με το μαχαίρι μου και φιλώντας το, αποφάσισα να βγω.
Ο μεγάλος κηνυγός...
Αντί όμως να γυρίσω από εκεί που είχα έρθει, αποφάσισα να πάω ανοιχτά στην φυκιάδα που είχα πιάσει το μεγάλο σαλάχι. Αν έβρισα άλλο σαλάχι είχα αποφασίσει να μην το πιάσω. Άλλωστε η κατάψυξη είχε πολλά κομμάτια ακόμη από τον προηγούμενο γίγαντα. Το ευχάριστο ήταν ότι είδα καμιά δεκαριά ροφάκια. Μέσα στην φυκιάδα έπιασα έναν καλό σαργό και με κάθετη βολή μια ωραία μουρμούρα. Σε μια μεριά έχει κάτι σίδερα στον βυθό. Σε κάποια από αυτά έχουν φυτρώσει κάτι καταπληκτικά διαφανή θαλάσσια φυτά-σπόγγοι. Ήταν πολυάριθμα και πολύ όμορφα. Τα χάζεψα και θαύμασα το μεγαλείο της Φύσης. για το πως μπορεί να μεταμορφώνει κάτι άσχημο (σκουριασμένες λαμαρίνες) σε κάτι τόσο εξωπραγματικά όμορφο.
Η Πανσοφία της Φύσης σε Όλο Της το Μεγαλείο!!!
Σκέφτηκα να πάω από την άλλη μεριά της φυκιάδας. Όταν έφτασα στο τέλος της, αποφάσισα να τελειώσει εκεί το ψάρεμά μου. Όμως με περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Ενώ ετοιμάζομαι να φύγω, βλέπω ένα ψάρι να κάθεται πάνω στην άμμο. "Κέφαλος τραυματισμένος; Λαβράκι...." σκέφτηκα. Άνοιξα την υποβρύχια κάμερά μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Καθώς πλησίαζα, το ψάρι κινήθηκε. "Μυλοκόπι.... σημάδεψε καλά να μην αστοχήσεις..." είπα στον εαυτό μου. Το πλησίασα όσο με άφησε, σημάδεψα και έπιασα ένα μυλοκόπι 2,2 κιλών. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.
Μια σπάνια ομορφιά για μένα...
Είναι το τέταρτο μυλοκόπι που πιάνω. Με αγκαλιές, φιλιά και ευχαριστώντας τον Ύψιστο για τα υπέροχά Του δώρα βγήκα στην ακτή.
Όλα μαζί...
Κοίταξα το ρολόι μου. Είχαν περάσει τέσσερις ώρες και έγραφε 139 βουτιές!!!
Τα δύο μεγάλα..
Τακτοποίησα τα πράγματά μου και πήγα σπίτι, όπου έγινε της κακομοίρας. Βγάλαμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες και κατάκοπος από την τετράωρη προσπάθεια, έπεσα με τα μούτρα στα γεμιστά της μάνας μου, που δεν κατάλαβαν τι τους χτύπησε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου