Το μετεωρολογικό δελτίο έλεγε ότι ο καιρός θα χαλούσε με βροχές και χαμηλές θερμοκρασίες από την Κυριακή κι έτσι αποφάσισα να πάω το Σάββατο ένα ολοήμερο και τελευταίο ψάρεμα το 2014, στον Β. Ευβοϊκό. Ως συνήθως ξύπνησα χαράματα κλπ... Όταν έφτασα φυσούσε ένα ασθενές βοριαδάκι, αλλά το κρύο ξύριζε. Χωρίς πολλές σκέψεις και με την λαχτάρα να βουτήξω, ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και τράβηξα για τα αγαπημένα μου ξενέρια. Η θολούρα ήταν εκεί μόνο που είχε και παρέα, που δυστυχώς την έλεγαν νέκρα. Δεν υπήρχαν ούτε κέφαλοι αυτή την φορά. Τόσο άδειο το μέρος δεν θυμάμαι να το έχω ξαναδεί στα τόσα χρόνια που το ψαρεύω. Το ένα καρτέρι διαδεχόταν το άλλο χωρίς να δω έστω κι ένα ψάρι της προκοπής. Σε μια στιγμή κι ενώ ετοιμάζομαι να προσγειωθώ σε μια πέτρα, είδα μια κιλίσια τσιπούρα να χάνετε στην θολούρα. Πήρα θάρρος και παρέτεινα την βουτιά μου. Σε μια στιγμή, κάτι φάνηκε από την κατεύθυνση που είχε χαθεί το ψάρι και χωρίς δεύτερη σκέψη έριξα προς στην σκιά και έπιασα μια ούγενα 320γρ. Ότι κι αν έκανα δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Ανοίχτηκα κι άλλο, αλλά πάλι τίποτα. Το περίεργο ήταν ότι είχε πολλά μικρόψαρα, κοπάδια από γόπες, αθερίνες, σπάροι μέχρι κι ένα τεράστιο κοπάδι από γαύρους με προσπέρασε."Δεν μπορεί, κάτι θα τους ακολουθεί ..." σκέφτηκα. Μάταια όμως, τίποτε..... Αποφάσισα να πάω στα ρηχά. Εκεί η ορατότητα ήταν το μόνο πράγμα που βελτιώθηκε, παντού όμως νέκρα. Θυμήθηκα ένα θαλάμι χταποδιού που ήταν εκεί κοντά. Το βρήκα και όντως έπιασα ένα χταπόδι 2,3 κιλών. "Πάλι καλά..." σκέφτηκα. Λίγο πιο κάτω βρίσκω ένα τεράστιο πέτρινο κουτί που ήταν στολισμένο με πέτρες και κοχύλια. "Σίγουρα έχει χταπόδι μέσα.." σκέφτηκα. Αυτό όμως με παίδεψε αρκετά, αλλά κατάφερα να πιάσω ένα πιο μεγάλο 4,5 κιλών. Μάλιστα έτρωγε κι ένα μικρό σαλάχι. Πιθανότατα το είχαν πετάξει οι ψαράδες, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι έγινε στην πραγματικότητα.
 |
| Το νόστιμο τέρας των 4,5 κιλών.... |
Συνέχισα τα καρτέρια μέχρι να βγω. Λίγο πριν βγω βρήκα ένα δάσος από μεγάλες πίνες. Ήταν πολλές, αμέτρητες. Κάποιες από αυτές έφταναν το ένα μέτρο! Τις χάζεψα, διάλεξα μια που μου ταίριαζε και βούτηξα για να κρατηθώ από την βάση της όσο πιο απαλά μπορούσα και καρτέρεψα. Όπως και στα υπόλοιπα καρτέρια δεν είδα τίποτα. Ευχαρίστησα αυτό το υπέροχο θαλάσσιο στολίδι. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια να της πήρε για να γίνει τόση μεγάλη, αυτός ο αρχαίος οργανισμός: Κάποια ήταν σπασμένη. Έτσι όπως ήταν ανοιγμένη, είχε γεμίσει με κωνοειδή κοχύλια. Έμοιαζε λες και ήταν ένα υπέροχο μπουκέτο, έτοιμο για να το προσφέρει ο Ποσειδώνας στην καλή του.
 |
| Το μπουκέτο του Ποσειδώνα... |
Λίγο πιο κάτω άλλη μια σπασμένη. Μόνο που αυτή την φορά, την κατάληψη την είχε κάνει ένας αχινός.
 |
| Ο καταληψίας... |
Προχώρησα για να βγω, μόνο που έπεσα πάνω σε κυδώνια. Χωρίς να κάνω πολλά, μάζεψα εννέα. Στο τελευταίο μάλιστα, ενώ πάω να το πιάσω, δίπλα μου σε μια γούβα στην άμμο του βυθού πετάχτηκε ένα μικρό χταπόδι. Είχε κάνει την τέλια παραλλαγή του και εγώ ούτε που το παρατήρησα. Χώθηκε στα φύκια, αλλά τώρα ήξερα που ήταν. Άνοιξα την κάμερα και το κατέγραψα. Λίγο πριν βγω έπιασα κι έναν ωραίο πετροκάβουρα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση οι πελώριες (για το είδος του) δαγκάνες. Μπήκα στο αμάξι και προχώρησα πιο κάτω, ετοιμάστηκα και βούτηξα. Εδώ κι αν ήταν νεκροταφείο. Δεν είδα ούτε λέπι. Ότι κι αν έκανα, δεν είδα τίποτε. Ανοίχτηκα κι άλλο, τίποτε. Βγήκα σχεδόν έξω από το νερό στην παραλία, τίποτε. Παντού απλωνόταν μια απέραντη νέκρα. Αποφάσισα να βγω. Στο μισό μέτρο βρίσκω ένα ωραίο χταπόδι. Όμως τρύπωσε πολύ βαθιά και δεν κατάφερα να το πιάσω. Βγήκα στην παραλία και απόλαυσα τον χειμωνιάτικο ήλιο. Το τοπίο είχε μια απίστευτη ηρεμία. Προσπάθησα να την ρουφήξω όσο πιο πολύ μπορούσα. Έμεινα αποσβολωμένος να χαζεύω το υπέροχο τοπίο. Δεν υπήρχε ο παραμικρός ήχος. Όλα ήταν τέλια. Ο εκπληκτικός χειμωνιάτικος ήλιος με ζέσταινε και δεν ήθελα να αλλάξει τίποτα. Δεν ξέρω πόση ώρα χάζευα. Νομίζω ότι με πήρε και λίγο ο ύπνος!!! Όταν βγήκα από την έκσταση δεν ήξερα τι να κάνω, να φύγω ή .... Τότε μου ήρθε στο μυαλό ένας άλλος ψαρότοπος, ένα με δύο χιλιόμετρα πιο κάτω. Είχα πάει άλλη μια φορά, αλλά είχε πολύ καιρό και δεν μπόρεσα να τον ψαρέψω. Μη έχοντας άλλη επιλογή τράβηξα κατά εκεί. Διάλεξα ένα μέρος και βούτηξα βαριεστημένα μπορώ να πω. Το μέρος είχε περισσότερη ζωή από τα υπόλοιπα, αλλά μην νομίζεται και σπουδαία πράγματα. Κάνω το πρώτο καρτέρι τίποτα. Προχωράω λίγο πιο κάτω, διαλέγω ένα μέρος που να με κρύβει ο βυθός και βουτάω. Δεν έχουν περάσει 20" και εμφανίζεται μπροστά μου ένα μεγάλο λαβράκι. Το ψάρι είναι λίγο νευρικό. Μια με κοιτάει, μια πάει δεξιά, μια αριστερά, αλλά όλο και πλησιάζει. Καθώς έρχεται εγώ έχω αποφασίσει να του ρίξω κατάμουτρα, μήπως και την τελευταία στιγμή εξαφανιστεί. Με το που μπαίνει εντός βολής, πατάω την σκανδάλη. Ο μεγάλος κυνηγός προλαβαίνει να στρίψει, αλλά η βέργα τον βρίσκει λίγο μετά τον σβέρκο, σπάζοντας την σπονδυλική του στήλη. Ο υπέροχος λύκος της θάλασσας απλά βούλιαξε. Εγώ άνοιξα την κάμερά μου και πήρα τα πλάνα που ήθελα.
 |
| Ο λύκος πιάστηκε!!! |
Δεν ξέρω πόσες φορές το φίλησα ζητώντας του συγνώμη. Το κρέμασα και αποφάσισα να κάνω μερικά καρτέρια, μόνο και μόνο για να δω τον τόπο. Στα επόμενα τρία καρτέρια δεν είδα τίποτε. Στο τέταρτο όμως..... Διαλέγω μια συστάδα από πέτρες που με κρύβουν από όλες τις κατευθύνσεις και βουτάω. Περιμένω λίγο αλλά κάτι με "τρώει" να κοιτάξω πλάγια και πίσω μου. Υπάρχει μια μεγάλη τσιπούρα!!! Το ψάρι κολυμπάει και με περιεργάζεται νωχελικά. Τώρα είναι στα πλάγιά μου. Πρέπει να έχω μαρμαρώσει και να έχω γίνει ένα με το περιβάλλον. Έχω σκύψει το κεφάλι μου αλαφρά για να μην δει το βλέμμα μου και φύγει. Την κοιτάω ίσα-ίσα με την άκρη του ματιού μου. Το ψάρι είναι μεγάλο. Η τσιπούρα προχωράει. Εγώ είμαι έτοιμος να στρίψω το όπλο και να της ρίξω και ο Θεός βοηθός... όταν το ψάρι αλλάζει κατεύθυνση και έρχεται κεφαλομένο καταπάνω μου, λες και είναι συναγρίδα. Χωρίς να σκεφτώ πολλά-πολλά, με το που μπαίνει στο πεδίο βολής σημαδεύω πάνω από το μάτι και ρίχνω. Η βέργα καλύπτει την απόσταση σε εκατοστά του δευτερολέπτου, και εγώ βλέπω την μεγάλη τσιπούρα απλά να βυθίζεται. Την ακολουθεί και μια δίκιλη λίτσα, αλλά ποιος της δίνει σημασία. Πετάγομαι από την κρυψώνα μου και παίρνω αγκαλιά αυτό το υπέροχο δώρο. Δεν πίστευα στα μάτια μου.... Δεν ξέρω πόσες φορές την φίλησα και πόσες φορές Τον ευχαρίστησα για το αναπάντεχο δώρο Του. Εννοείται ότι το ψάρεμα έλαβε τέλος. Άνοιξα την κάμερα για να βγάλω το πλάνο αλλά είχε μείνει από μπαταρία!!! Βγήκα σαν τον κλέφτη και κρύφτηκα σε έναν θάμνο, μέχρι να περάσουν κάποιοι περαστικοί.
 |
| Συνολικά η ψαριά... |
Έβγαλα μια γρήγορη φωτογραφία και τα έβαλα στο ψυγείο γιατί έβλεπα και άλλους να έρχονται. Ντύθηκα και πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό. Στο σπίτι έγινε ο χαμός, βγάλαμε κι άλλες φωτογραφίες και ζυγίσαμε τα ψάρια. Το λαβράκι ήταν 2,4 κιλά και η τσιπούρα 3430 γρ!!! Έχω πιάσει πριν από πολλά χρόνια στην Κρήτη μια πιο μεγάλη. Εκείνη ήταν 3780 γρ, αλλά δεν το είχα απόλαυση τόσο. Εκείνο το ψάρι το έπιασα ενώ ψάρευαμε μέσα σε ένα 7αρι μποφόρ σαργούς, όταν είδα μια μεγάλη σκιά να μπαίνει κάτω από μια πλάκα. Νόμιζα ότι ήταν μεγάλο λαβράκι. Βούτηξα και όταν της έριξα κατάλαβα ότι ήταν τσιπούρα. Με την σημερινή όμως περιπέτεια έζησα όλο το saspens.
Την απολαύσαμε οικογενειακώς την επομένη.....
 |
| Με την βολή.... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου