Φαγωμένα ψάρια...

Ο μεγάλος Λύκος

Φωτογραφία- video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Όσοι ασχολούνται με αυτό το υπέροχο χόμπι που λέγεται ψαροτούφεκο αργά ή γρήγορα θα έρθουν "αντιμέτωποι" με ψάρια που έχουν πάνω τους σημάδια, τα οποία δεν οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα! Θυμάμαι παλιά είχα πιάσει μια μισόκιλη τσιπούρα που της έλειπε σχεδόν ολόκληρος ο σβέρκος από δαγκωματιά. Τελευταία έπιασα δύο καλά μελανούρια (σε διαφορετικά ψαρέματα) που τους έλειπε το δέρμα από την μέση και πίσω και είχαν πάνω τους σημάδια από δόντια. Σε ένα από τα τελευταία ψαρέματά μου (εννοείται πριν τον Μάιο) είδα μια καλή σκιά σαργού κάτω από μια πλάκα. Σημάδεψα και έπιασα ένα 400 γρ. σαργό που του έλειπε η ουρά και μάλιστα το κακόμοιρο ψάρι είχε αρχίσει να σαπίζει…. 

Έτσι αποφάσισα να γράψω την παρακάτω μεν αλλά παλιά ιστορία δε….

Ξύπνησα πρωί μιας και είχα μάθημα στις 2:00 μμ και ξεκίνησα για τον Β. Ευβοϊκό. Παρόλο το πρωινό κρύο, ημέρα φαινόταν ότι θα είναι πολύ ωραία. Όσο ξημέρωνε και ξεπρόβαλε αχνά-αχνά ο ήλιος, τόσο η ομορφιά του τοπίου απλωνόταν τριγύρω. Ντύθηκα γρήγορα και βούτηξα και φυσικά συνάντησα την παλιά και γνωστή μου φίλη, την θολούρα. Λες και με περίμενε στην γωνία να εμφανιστώ. Η ορατότητα με το ζόρι ξεπερνούσε τα δύο-τρία μέτρα αλλά εγώ απτόητος. Έκανα καρτέρια μέχρι που έφτασα στον κάβο χωρίς να έχω δει τίποτα το σπουδαίο. Μικρά ψαράκια όπως κέφαλοι, σάρπες και κανένα μικρό λαβράκι… Ανοίχτηκα και η ορατότητα έγινε χειρότερη. Τώρα έβλεπα μόνο το πολύ δύο μέτρα. Εγώ τον χαβά μου! Καρτέρι στο καρτέρι μου ήρθε ένα μεγάλο κοπάδι από κέφαλους και έπιασα δύο. Ο ένας ήταν δύο κιλά, ο άλλος λίγο πιο μικρός.

"Πάλι καλά" σκέφτηκα και συνέχισα. Πέρασε αρκετή ώρα χωρίς να δω τίποτα το ιδιαίτερο. Μετά ξανά μου ήρθαν κέφαλοι, έπιασα άλλο ένα ψάρι του ενάμιση κιλού και συνέχισα να καρτερεύω. Με παραξένεψε η κίνηση ενός κέφαλου που δεν κολυμπούσε καλά και προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από μια πετρούλα που δεν το χωρούσε καλά-καλά. Η κίνησή του ήταν περίεργη και μου έδινε την αίσθηση ότι πονούσε. Σημάδεψα και έπιασα άλλον ένα κέφαλο σαν τους άλλους, αλλά σε αυτόν έλειπε ένα μεγάλο κομμάτι, λίγο πιο πίσω από την μέση. Κοιτώντας τον προσεχτικά παρατήρησα ότι το κομμάτι που έλειπε ήταν από δαγκωματιά και μάλιστα πολύ φρέσκια.

"Λες;"αναρωτήθηκα και πλακώθηκα πάλι στα καρτέρια. Μου ήρθαν πάλι κέφαλοι αλλά εγώ τους αγνόησα. Αυτό έγινε τρις-τέσσερις φορές όταν στην τελευταία το κοπάδι σκόρπισε φοβισμένο. Έχοντας τις αισθήσεις μου στο μάξιμουμ συνέχισα το καρτέρι ψάχνοντας να βρω τον διώκτη των κεφάλων. Μέσα στην θολούρα και λίγο αριστερά μου είδα μια χοντρή σιλουέτα να με πλησιάζει πολύ γρήγορα. Χωρίς να σκεφτώ πολλά-πολλά και φοβούμενος μην χαθεί μέσα στην θολούρα, πάτησα την σκανδάλη και η βέργα βρήκε το μεγάλο γοφάρι στο αριστερό μάγουλο λίγο κάτω από το μάτι. Το ψάρι τινάχτηκε και χάθηκε μέσα στην θολούρα ενώ το μουλινέ σφύριζε σαν τρελό. Δεν ήξερα αν η βέργα το είχε ξεπεράσει και έτσι δεν κόντραρα το γοφάρι πολύ. Κρατώντας το σκοινί τεντωμένο μάζευα τα μπόσικα. Όταν όμως το ψάρι έτρεχε το άφηνα και πάλι τα ίδια μέχρι να κουραστεί. Μετά από περίπου 20΄ το μεγάλο γοφάρι ήρθε στα χέρια μου. Η βέργα το είχε ξετρυπήσει λίγο μετά το πλαϊνό πτερύγιο της ίδιας πλευράς κάνοντας το σκίσιμο αρκετά μεγάλο και επικίνδυνο να ξεψαρίσει. Το πήρα αγκαλιά, του έδωσα ένα γρήγορο τέλος, το φίλησα και ζητώντας του συγνώμη το κρέμασα στην ψαροβελόνα μου μαζί με τους κέφαλους. Το ψάρεμα είχε τελειώσει με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι τουλάχιστον πίστευα και πήρα τον δρόμο για να βγω. Είχα αποφασίσει να μην ψαρέψω άλλο όταν από κάτω μου πέρασε ένα κοπάδι με μεγάλους κέφαλους. Δεν τους έδωσα σημασία και χάζευα ακίνητος στην επιφάνεια τα ψάρια που με προσπερνούσαν, όταν διαπίστωσα ότι κάποια ψάρια δεν έμοιαζαν με κέφαλους. Έκανα ένα γρήγορο καρτέρι και το κοπάδι ήρθε, πέρασε ολόκληρο από μπροστά μου και παρατηρώντας είδα ότι υπήρχαν αρκετά γοφάρια του ίδιου μεγέθους ανάμεσα στους κέφαλους. Σημάδεψα ένα και το πέτυχα διαγώνια στην μέση. Αυτό τινάχτηκε σαν πύραυλος και χάθηκε μέσα στην θολούρα μαζί με το υπόλοιπο κοπάδι. Τώρα όμως ήμουν σίγουρος για την βολή μου και το μάζεψα αρκετά γρήγορα. Η βέργα είχε περάσει ξυστά από την σπονδυλική του στήλη, κάνοντάς το αδύνατο να ξεψαρίσει.

Του έδωσα ένα γρήγορο τέλος και φιλώντας το, το κρέμασα και αυτό. Έβγαλα το κεφάλι μου έξω από το νερό για να μην μπω στον πειρασμό να ψαρέψω και κολυμπώντας θαύμασα την υπέροχα ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα. Βγήκα στην παραλία αλλά δεν είχα πάρει μαζί μου την φωτογραφική μου μηχανή. Έτσι άλλαξα, πήγα στο σχολείο και το βράδυ έβγαλα τις φωτογραφίες στο διαμέρισμα χωρίς το υπέροχο φόντο του Β. Ευβοϊκού αλλά μέσα στην ζέστη του καλοριφέρ. Το μεγάλο γοφάρι ήταν 4,560γρ. και το μικρότερο 2,300γρ.

Η δαγκωματιά που πρόδωσε τον λύκο....