Σαργοψαριά στον Σαρωνικό!!! White Sea breams of the Saronic Bay!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: White Sea breams of the Saronic Bay!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Οι μεταβολές του καιρού και τα έντονα καιρικά φαινόμενα με έβαλαν σε σκέψεις. Παρακολουθώντας το μετεωρολογικό δελτίο, είδα ότι ο καιρός μέσα στην νύχτα άλλαξε. Από ισχυρούς Νοτιάδες σε Βόρειους μέτριους ανέμους. 

"Πάμε ένα πολύ πρωινό και ρηχό ψάρεμα??? Θα βρούμε εκπλήξεις Ζάχο!!!" είπα στον εαυτό μου και ξεκίνησα να τακτοποιώ τα ψαρικά. Τα φόρτωσα στο αμάξι και ήμουν πανέτοιμος. Νωρίς το χάραμα με βρήκε να ντύνομαι στον επιλεγμένο ψαρότοπο. Ο καιρός ήταν όπως ακριβώς έλεγε η πρόβλεψη, ασθενείς Βόρειοι άνεμοι. Βούτηξα με ανυπομονησία και ξεκίνησα τα καρτέρια. Λιγουρευόμουν λαβράκια και άλλα τρόπαια. Δυστυχώς δεν είδα ούτε ένα μικρό λαβράκι. Όμως... ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά τους. 

Η θάλασσα κρύα, 16οC και αρκετή θολούρα, ή μάλλον ιδανική θολούρα. Τόσο θολή όσο την ήθελα. Με το που βούτηξα, στα βράχια της παραλίας υπάρχει μια γλώσσα που το παίζει χαζή. 

Το έπαιζε χαζή...

Έχει κάνει την παραλλαγή της και περιμένει να φύγω για να συνεχίσει το κυνήγι της. Την πλησιάζω όσο μπορώ για να πάρω το πλάνο που θέλω και μετά τη αφήνω στην ησυχία της. Τα πρώτα καρτέρια εντελώς άκαρπα, σάρπες, γερμανοί και μικροί σαργοί. Εγώ το βιολί μου. Απολάμβανα την βουτιά, την μοναξιά και την ησυχία που επικρατούσε. Σε μια στιγμή έχω φτάσει σε ένα γνωστό κόψιμο του βυθού. Στο κόψιμο κάνει ένα βαθύ χαράκι που σπάνια έχει και κάποιο ψάρι. Κάνω την βουτιά μου, τίποτε, άδειο. Κοιτάω μπροστά και στον βυθό απέναντι υπάρχει ένας καλός σαργός λίγο πιο μακριά, που μασουλάει κάποια λιχουδιά που βρήκε. Συνεχίζω την βουτιά και απλώς αφήνοντας τα βαρίδια να με βυθίσουν χωρίς να κουνώ τα πέδιλα. Ο σαργός συνεχίζει να τσιμπολογάει τον βράχο. Με παίρνει χαμπάρι αλλά σαστίζει και δεν ξέρει τι να κάνει. Μου δίνει όλο τον χρόνο να σημαδέψω και την στιγμή που ετοιμάζεται να φύγει, προλαβαίνω και του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει τον σαργό διαγώνια στην μέση κι εγώ έχω πιάσει το 1ο ψάρι της ημέρας. Είναι ένα σαργός 400 γρ.

ο 1ος σαργός 400 γρ...

"Καλά ξεκινήσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. Ακολούθησαν αρκετά καρτέρια χωρίς επιτυχία, όταν ένας ωραίος σαργός χώθηκε κάτω από μια πέτρα. Κατεβάζω την σκάλα στο ψαροντούφεκο και βουτώ. Με το που πλησιάζω την πέτρα, ο σαργός βγάζει το κεφάλι του. Αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζω και από τις νευρικές του κινήσεις, καταλαβαίνω ότι θα φύγει. Σημαδεύω όσο πιο καλά μπορώ και πατώ την σκανδάλη. Φυσικά αστόχησα. 

"Δεν πειράζει...συνεχίζουμε..." είπα στον εαυτό μου. Έχω φτάσει σε έναν μικρό κάβο, που κάνει ένα απότομο κόψιμο στην πίσω του πλευρά. Εκεί έχω πάρει διαφορά ωραία ψάρια, αλλά θέλει συρτό καρτέρι. Όντως βουτάω και σέρνομαι κοιτάζοντας τριγύρω. Με το που περνάω τον κάβο, αντιλαμβάνομαι έναν πολύ μεγάλο σαργό να τσιμπολογά τον βράχο. Το ψάρι δεν έχει αντιληφθεί την παρουσία μου. Σημαδεύω αστραπιαία και όταν με αντιλαμβάνεται κάνει για να φύγει, τον προλαβαίνει η βέργα. Από την ορμή που έχει η βέργα συμπαρασύρει και τον σαργό προς το κόψιμο. Όμως μια κωλοτούμπα που κάνει ο σαργός, καταλαβαίνω ότι η βολή ήταν εκεί που έπρεπε. Όντως με το που μαζεύω το σχοινί, παρατηρώ ότι τον έχω πετύχει πίσω από το μάτι...

Ο 2ος του κιλού (970 γρ.)...

Το ψάρι είναι μεγάλο, κοντά στο κιλό (970 γρ!!!). Χαρές και πανηγύρια, Ευχαριστίες κλπ. 

"Λαβράκια δεν έχουμε δει...Μήπως είναι η μέρα των σαργών???" αναρωτήθηκα. Τακτοποιώ το ψάρι και συνεχίζω. Δεν έχω προλάβει να οπλίσω, όταν κάτω από τα πέδιλα κοντοστέκεται ένα καλός κακαρέλος. Χωρίς πολλά-πολλά βυθίζομαι λίγο σημαδεύω και ρίχνω. Αυτή την φορά η κάθετη βολή είναι πετυχημένη. 

Ο κακαρέλος...

Μαζεύω τον κακαρέλο και συνεχίζω. Μετά από μερικά συρτά καρτέρια, μου έρχεται ένας σαργός. Το ψάρι είναι νευρικό κι όταν αποφασίζω να του ρίξω είναι πλέον αργά και φυσικά αστόχησα. Γρήγορο καρτέρι στο μπροστινό κόψιμο, μήπως και υπάρχει κάτι καλό και δεν το έχω δει. Περιμένω-περιμένω και μετά από αρκετά δευτερόλεπτα εμφανίζεται μπροστά στην μύτη της βέργας ένας χάνος. Ένας δεύτερος είναι στα δεξιά μου και παρακολουθεί. Το πρώτο ψαράκι είναι τόσο κοντά που σπρώχνοντας απαλά το ψαροντούφεκο το ακουμπάει η βέργα και εκείνο πετάγεται για να πάει λίγο πιο πέρα και να ξαναγυρίσει να με δει. Χαμογέλασα και έφυγα για την επιφάνεια.

Γι' αυτό λέγεται χάνος!!!

"Επειδή τα ψάρια είναι τρομαγμένα και κυνηγημένα, η βολή πρέπει να γίνεται όταν το ψάρι έρχεται, γιατί αν στρίψει θα φύγει με απίστευτη ταχύτητα και το χάσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου. Έτσι λοιπόν σε ένα από τα επόμενα καρτέρια, βουτάω και περιμένω. Προχωράω λίγο μπροστά και περιμένω. Λίγο μπροστά και περιμένω. Αφήνω τις σάλπες και τους γερμανούς να φύγουν ανενόχλητα και περιμένω. Μετά από λίγο με πλησιάζει ένας καλός σαργός. Με το που πάει να στρίψει λίγο του ρίχνω. Η βέργα τον πετυχαίνει λίγο πίσω από τα βράγχια και εγώ έχω πιάσει ένα ακόμη ψάρι. 

Ο 4ος των 640 γρ...

Είναι ένας ακόμη υπέροχος αργός των 640 γρ!!! Μόνο κωλοτούμπες δεν έκανα. Έχω πάρει τον δρόμο του γυρισμού, εννοείται ψαρεύοντας. Σε κάποια στιγμή βλέπω στον βυθό μια ραχοκοκαλιά ψαριού. Βουτάω για την περιεργαστώ, αλλά να κάνω και καρτέρι. Δεν μπορώ να καταλάβω από τι ψάρι είναι. Καθώς συνεχίζω το καρτέρι έρποντας, πέφτω πάνω σε ένα κεφάλι από ρίκι. 

???

Τελικά ήταν ρίκι!!!

"Τώρα κατάλαβα σε ποιον ανήκει η ραχοκοκαλιά..." σκέφτηκα. Κάνω ένα ακόμη καρτέρι και σέρνομαι λίγο μπροστά. Το κοπάδι με τις σάρπες, με είχε πάρει χαμπάρι και με το που βούτηξα, έφυγε μακριά. Περιμένω και βλέπω μια σκιά να με πλησιάζει στα δεξιά μου. Στρίβω απαλά το ψαροντούφεκο και περιμένω. Ο σαργός 

στρίβει σχεδόν εκτός βολής. Εγώ ακίνητος. Υπάρχει κι ένας βράχος που τον καλύπτει κι έτσι παίρνει θάρρος και με πλησιάζει. Την ώρα που στρίβει να φύγει σκέφτομαι: " Ή τώρα ή ποτέ... " και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα περνάει σουβλάκι τον σαργό που είναι λίγο πιο μικρός από τον προηγούμενο (610 γρ). 

Ο 5ος των 610 γρ. 

Χαρές και πανηγύρια... Λίγο πριν βγω αποφασίζω να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι σε ένα γνωστό-καλό σημείο. Βουτάω και κρύβομαι πίσω από ένα βράχο. Περιμένω λίγο και μετά σέρνομαι στην επόμενη προεξοχή του βυθού και περιμένω. Εκεί, ως δια μαγείας, έρχεται ένα καλός σαργός να δει αυτό το παράξενο πλάσμα που σέρνεται τόσο άτσαλα στον βυθό. Με το που πάει να τρίψει του ρίχνω και τον πίσω από το μάτι. Ο σαργός κάνει μια κωλοτούμπα και προσγειώνεται στον βυθό. 

                                     Ο τελευταίος των 580 γρ...

Είναι σαν τους τελευταίους (580 γρ.). Ευχαριστώντας τα Ουράνια για την απίθανη ψαριά, κολύμπησα προς την παραλία για να βγω. Θεώρησα ότι η εκπληκτική ημέρα είχε τελειώσει, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Σε βάθος ούτε δυο μέτρα, υπάρχει μια μεγάλη χελώνα Καρέτα-καρέτα. Κάθεται στον βυθό με το κεφάλι σκυμμένο. Δεν την ενοχλώ γιατί νομίζω ότι τρώει. Αλλά παρατηρώντας την, βλέπω απλώς δεν κουνιέται για να μην την δω και να την προσπεράσω.

Το κερασάκι της βουτιάς!!!

"Ευκαιρία να κολυμπήσουμε μαζί!!!" σκέφτηκα και βούτηξα. Την πλησίασα ήρεμα και την έπιασα όσο πιο απαλά μπορούσα από το κέλυφος πίσω από τον σβέρκο της. Η χελώνα ξεκίνησε να κολυμπάει, εγώ βοηθούσα με τα πέδιλα και πήγαμε μερικά μέτρα βόλτα. Την άφησα ευχαριστώντας την νοερά και βγήκα. 

Τέλος για σήμερα...

Έβγαλα τις φωτό που ήθελα και έφυγα. Μαγικό τέλος σε μια αναπάντεχα πετυχημένη ψαριά. Μπορεί η σημερινή σαργοψαριά να μην συγκρίνεται με εκείνων της Καρπάθου, αλλά για κολυμπητό ψαροντούφεκο στον Σαρωνικό είναι μια πολύ ωραία ψαριά!!!

Translation of the above article.

Title: White Sea breams of the Saronic Bay!!!

Video & photos : Zacharias Skevofilax.

The changing weather along with the severe weather conditions got me thinking. Watching the weather report, I saw that the weather would changed overnight. From strong South winds to North moderate ones.

"Let's go for a very early morning and shallow fishing??? We will find surprises Zac!!!" I said to myself and started arranging the spearfishing gear. I loaded them into the car and all was set. The dawn found me γgetting dressed at the chosen fishing spot. The weather was exactly as the forecast said, light Northerly winds. I eagerly dived in and started the ambushes. I coveted sea bass (Dicentrarchus labrax) and other trophies. Unfortunately I didn't see a single small sea bass. But... let's take things from the beginning.

The sea was a bit cold, 16οC and quite cloudy, or rather ideal cloudy. The sea was as blurry as I wanted it to be. As I dived, on the rocks of the beach there was a common sole (Solea vulgaris) playing dead. (1st Picture: It was playing dead...). It had disguised itself and was waiting for me to pass, so it could continue hunting. I got as close as I could to get the video shot I wanted and then I left it alone. The first dives were completely fruitless, Salema porgy (Sarpa salpa), Streamlined spinefoot (Siganus argenteus) and small white sea breams (Diplodus sargus). I didn't mind and continued enjoying the dive, the solitude and the quietness that prevailed. At some point, I had reached a familiar small cliff on the bottom. In one  side of the cliff, there is a deep groove that rarely had any fish. I searched it, but found nothing, it was empty. As I was looking ahead on the bottom, there was a good white sea bream a little further away, munching on some treats it had found. I continued my dive, letting my weights descending me without moving the flippers. The white sea bream continued to nibble the rock. When it realised my presence, got confused and didn't know what to do. By doing so, it gave me all the necessary time to aim and the moment it was about to leave, I pulled the trigger. The spear hit the fish diagonally in the middle of its body and I had caught the 1st fish of the day. It was a 400 gr. white sea bream. (2nd Picture: The 1st White Sea bream of 400 gr...).

"We're off to a good start Zac..." I said to myself smiling. Several ambushes followed without success, when a fine white sea bream was hidden under a rock. I lower the power to the speargun and dived. As I was approaching the rock, the white sea bream poked its head out. It realised that I was approaching and from its nervous movements, I understood that it would leave. I aimed as best as I could and pulled the trigger. Of course I missed it.

"It's okay...let's keep going..." I said to myself. I had reached a small cape, where there is a sharp cut on its back side. I had caught some nice fish here in the past, but I must crawl on he sea bed pulling my self with my hands, without using my flippers. So I dived and crawled looking around. As I passed the cape, I noticed a very large white sea bream nibbling on the rocks. The fish had not noticed my presence. I aimed in a flash and when it realised my presence and started to leave, the spear caught up with it. Due to the momentum of the spear, it pushed the fish towards the other side of the small cape and I lost it from my site. But a backflip made by the white sea bream, I understood that the shot was where it should be. As I reeled in the rope, I saw that I had hit it behind the eye... (3rd Picture: The 2nd and biggest of 970 gr...). The fish was big, close to the kilo (970 gr!!!). Joys and celebrations, Thanking the Heavens, etc.

"We haven't seen sea bass...Is it the day of the white sea breams???" I wondered. I arranged the fish and continued. Just as I armed the speargun, I saw a good two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) standing under the flippers. Without doing much, I sank a little and pulled the trigger. This time the vertical shot was successful. (4th Picture: The two-banded sea bream...). I collected the two-banded sea bream and continued. After a few ambushes, a white sea bream came towards me. The fish was nervous and by the time I decided to shot it was too late and of course I missed it. Quick ambush on the front cut, maybe there was something good out there that I hadn't seen. I waited and waited, and after several seconds a Comber-fish (Serranus cabrilla) appeared in front of the tip of the spear. A second one was on my right watching. The first fish was so close that by gently pushing the speargun, the spear touched it and it jumped to go a little further away and turned to see me again. I smiled and left for the surface. (5th Picture: That is why it is called comber-fish!!!). 

"Due to the fact that the fish are scared, the shot must be made when as the fish is approaching, because if it turns it will run away with incredible speed and we are going to loose it Zac..." I said to myself. So in one of the next ambushes, I dived in and waited as usual. I moved forward a little and waited. Again, a little ahead and waiting. I let the Salema porgy and Streamlined spinefoot to pass undisturbed and waited. After a while a good white sea bream came up to me. As soon as it began to turn, I shot it. The spear hit it just behind the gills and I'd caught another fish. (6th Picture: The 4th of 640 gr...).  It was another great 640 gr. white sea bream!!! I was literally dancing in the sea. I had taken the way back, by fishing of course. At some point I saw a  backbone of a fish on the sea floor.  I dived to examine it, but also to end up with an ambush I couldn't tell from what fish it was.(7th Picture: ???). As I continue the ambush crawling, I bump into a head of a Little tunny (Euthynnus alletteratus). (8th Picture: It is a Little tunny!!!). 

"Now I know whose the backbone belongs to..."I thought. I did another ambush and crawled forward a bit. The school of Salema porgy had seen me and as soon as I dived, it swam away. I waited and saw a shadow approaching me to my right. I turned the speargun gently and waited. The white sea bream turned away of the range of the shot. I remained motionless. There was a rock that gave some cover to the fish, so it felt safe and approached me. As it turned to leave I thought: "It's now or never..." and pulled the trigger. The spear skewered the white sea bream, which was a little smaller than the previous one (610g). (9th Picture: 5th and 610 gr...). Joys and celebrations... Just before going out I decided to do one last ambush at a known-good spot. I dived and hid behind a rock. I waited a bit and then crawled to the next ledge of the seabed and waited. There, as if by magic, a good white sea bream came to see the strange creature that was crawling awkwardly on the bottom. As soon as it started to turn, I shot it behind the eye. The white sea bream did a somersault and landed on the sea bed. (10th Picture: 6th and 580 gr...). It was almost like the last ones (580g.). Thanking the Heavens for the incredible fishing expedition, I swam towards the beach to get out. I thought the amazing day was over, but I was counting without the innkeeper, as they say. At a depth of not even two meters there was a large loggerhead sea turtle (Caretta caretta). The turtle sat on the seafloor with its head down. I didn't bother it because I thought it was eating. Watching closer, I realised that it was not moving and waiting for me to pass. (11th Picture: The best encounter of the day!!!).

"Great chance to swim together!!!" I thought and dived. I calmly approached the turtle and grabbed it as gently as I could by the shell behind its neck. The turtle started swimming, I helped with the flippers and we traveled a few meters. I left it thanking it mentally and went out. I took the necessary photos I wanted and left. Today's white sea bream fishing may not be comparable to those of Karpathos, but for spearfishing in the Saronic Bay, I caught very nice fish !!! (12th Picture: Done for today...).

Ο επιμένων νικά..Where there is a will, there is a way.....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Where there is a will, there is a way.....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Κοιτώντας τις αλλαγές του καιρού, αποφάσισα να πάω σας έναν ψαρότοπο με τον βοριά, την επομένη με τον νοτιά και την βροχή, όπως έδειχνε το μετεωρολογικό δελτίο. Έτσι το ηλιόλουστο απόγευμα με βρήκε να κολυμπάω, απολαμβάνοντας το ήλιο και την ησυχία. Στα καρτέρια δεν είδα ούτε ένα αξιόλογο ψάρι, ούτε ένα!!! Καθώς έχω κάνει έναν μεγάλο κύκλο για να βγω, βλέπω ένα μεσαίο ψάρι να κάθετε στον αμμώδη βυθό. Βουτάω για να δω το ψάρι, αλλά στρίβει και δεν με αφήνει να δω τι ψάρι είναι. Αποφασίζω να του ρίξω, αν και είναι λίγο δύσκολο. Βουτάω, σημαδεύω και του ρίχνω. Η βέργα καρφώνεται μαζί με το ψάρι στην άμμο. Καθώς το πιάνω, αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για ένα λυθρίνι !!!

Τι γυρεύεις τόσο ρηχά???

"Τι γυρεύεις τόσο ρηχά???" αναρωτήθηκα. Καθώς κινούμε στα ρηχά για να βγω, βλέπω ένα αποτρόπαιο θέαμα. Μικρά ψάρια να κείτονται νεκρά στον βυθό. 

"Δυναμίτης??? ή κάποιος ξεψάρισε τα δίχτυα του και τα πέταξε???" αναρωτήθηκα. Είτε η μια περίπτωση είτε η άλλη αυτό είναι ανθρώπινη απληστία. 

Ανθρώπινη απληστία!!!

Συνεχίζοντας παρακάτω και λίγο πριν βγω, κάτι μου τράβηξε την προσοχή μου. Βουτάω και βλέπω ένα σωρό πορφύρες να έχουν στήσει ένα γερό τσιμπούσι γύρο από έναν νεκρό μικρό κακαρέλο!!! 

Το τσιμπούσι!!!

Τις άφησα να απολαύσουν το τσιμπούσι τους και βγήκα έξω στεναχωρημένος σκεπτόμενος: "Και μετά παραπονούνται ότι δεν υπάρχουν ψάρια..."

Το επόμενο χάραμα με βρήκε να βουτάω στον ίδιο ψαρότοπο αλλά μερικά εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα. Εδώ ο βυθός είναι πιο βραχώδης αλλά ο νοτιάς και η βροχή όλη την νύχτα είχε περιορίσει κατά πολύ την ορατότητα. Ξεκίνησα τα καρτέρια μου. Είχα πάρει πάλι το μεσαίο ψαροντούφεκο και μετά από μερικά καρτέρια κατάλαβα ότι είχα πάρει λάθος όπλο. Η ορατότητα σχετικά με χτες ήταν εντελώς διαφορετική. Όπου υπήρχε αμμώδης βυθός, δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου. Λίγο πριν βγω για να πάρω πιο κοντό ψαροντούφεκο, μέσα στην θολούρα μου ήρθαν νομίζω τρεις κέφαλοι. Δεν ήθελα τίποτε παραπάνω. Ήμουν και στην σωστή θέση και απλά γύρισα ελάχιστα το ψαροντούφεκο και έριξα στον προπορευόμενο κέφαλο, την ώρα που έστριβε για τα βαθειά. Δεν με ενδιέφερε αν τα πίσω ψάρια ήταν πιο μεγάλα. Οι κέφαλοι ερχόντουσαν πολύ γρήγορα και μαζί με την θολούρα μου δυσκόλευαν πολύ το ψάρεμα. Έπιασα αναπάντεχα ένα ψάρι δύο κιλών!!! 

Ο μεγάλος κέφαλος...

Βγήκα έξω, πήγα στο αμάξι και πήρα το ταπεινό μου 82αρι. 

"Τώρα κάπως τα πράγματα είναι ευκολότερα..." είπα στον εαυτό μου και βούτηξα. Καθώς κολυμπούσα ψάχνοντας που θα καρτερεύσω, ένας καλός σαργός τρέχει από κάτω μου παράλληλα προς εμένα. Σημαδεύω όσο καλύτερα μπορώ και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα βρήκε στην πλάτη τον 400αρη σαργό και εγώ έπιασα ένα ψάρι που δεν περίμενα να πιάσω. 

Εδώ ήμουν τυχερός...

Λίγο πιο κάτω σε μια βουτιά και πριν κρυφτό στον βυθό, υπάρχει ένας καλός σαργός. Το ψάρι είναι νευρικό αλλά το έχω φαρδύ πλατύ μπροστά μου. Σίγουρος για την επιτυχία μου, πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα !!! 

"Όλα πιάνονται και όλα χάνονται Ζάχο... σοβαρέψου..." είπα στον εαυτό μου και προχώρησα παρακάτω. Σ' ένα από τα πολλά καρτέρια, κρύφτηκα πίσω από έναν βράχο και περίμενα. Μετά από λίγο μου ήρθε ένας ωραίος κέφαλος. Μέχρι να τον πάρω χαμπάρι, το ψάρι έστριψε για να φύγει. Έστριψα γρήγορα το ψαροντούφεκο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε το ψάρι στην μέση και εγώ ανέλπιστα έπιασα το τρίτο ψάρι μου. 

Να και ο 2ος κέφαλος...

Όμως η ορατότητα γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Έτσι αποφάσισα να πάω κάπου που να μην το χτυπάει ο καιρός τόσο πολύ. Βγήκα και οδήγησα μετά τον κάβο όπου ξαναβούτηξα. Εδώ τα πράγματα ήταν κατά πολύ καλύτερα. Στα βράχια της παραλίας είδα έναν γερμανό δαγκωμένο. Το ψάρι ήταν ταλαιπωρημένο και είχε και κάποια γρατσουνιές από δόντια μάλλον. Μετά από λίγο είδα και ένα μελανούρι εξίσου τραυματισμένο. 

"Ή λούστος ή σμέρνα.... " σκέφτηκα. Λίγο πιο κάτω υπάρχει και μια νεκρή σάρπα στον βυθό. Βουτάω για την παρατηρήσω καλύτερα. Φέρει ένα μεγάλο τραύμα στα πλευρά της. Ποιος ξέρει από τι???. 

Ποιος να ξέρει???

Στο πρώτο μου καρτέρι, είδα κάποιους καλούς σαργούς, οι οποίοι όμως με είχαν πάρει χαμπάρι και φυσικά δεν με πλησίασαν ποτέ. Πήγα πιο πέρα και βούτηξα. Χώθηκα καλύτερα και περίμενα. Στο βάθος φάνηκαν πάλι κάποιοι σαργοί. Μάλιστα ένας από αυτούς έφερε και σημάδι από βέργα ψαροντούφεκου. Εκεί που πάω να αναδυθώ, βλέπω έναν τροπικό αχινό.

"Και εδώ έφτασε η χάρη σας..." αναρωτήθηκα και τον τρύπησα με το ψαροντούφεκο.

"Δύσκολα τα πράγματα Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου, αλλά συνέχισα το καρτέρι μου. Ξαφνικά από πίσω από τους σαργούς και μέσα στην θολούρα φάνηκε ένα μεγαλύτερο ψάρι. Είχε το ασημί χρώμα των σαργών αλλά μου φάνηκε πιο πλατύ και πιο μεγάλο. Παρατηρώντας καλύτερα, είδα ότι ήταν μια ωραία τσιπούρα. Χώθηκα κι άλλο και περίμενα. Η τσιπούρα κοντοστάθηκε, αλλά μετά από λίγο συνέχισε να έρχεται προς τα εμένα. Στάθηκε όμως στο όριο της βολής. 

"Ή τώρα ή ποτέ ..." είπα, σημάδεψα και της έριξα. Η τσιπούρα σαστισμένη δεν έκανε καμιά κίνηση, δίνοντας την ευκαιρία στην βέργα να πετύχει τον στόχο της. Όντως η βέργα την πέτυχε πίσω από την μέση. Προσπάθησε να φύγει αλλά ήταν πολύ αργά. 

Επιτέλους!!!

Πήρα στα χέρια μου αυτό το υπέροχο αλλά και αναπάντεχο τρόπαιο και το γέμισα φιλιά. Ευχαρίστησα τα Ουράνια για το υπέροχο δώρο Τους. Την έβαλα στην ψαροβελόνα της μέσης μου και συνέχισα. Στα επόμενα καρτέρια δεν είδα τίποτε το σπουδαίο. Μικροί κέφαλοι και σαργοί ήταν η μόνη συντροφιά που ήρθαν να με δουν. Σε ένα από τα τελευταία καρτέρια μου, βλέπω κάτι μικρό να έρχεται καταπάνω μου. Περιμένω και διαπιστώνω ότι πρόκειται για έναν χάνο. Ήρθε τόσο κοντά που σχεδόν άγγιξε την μύτη του ψαροντούφεκου. Αφού κοίταξε το ψαροντούφεκο προχώρησε πιο πλάγια και με κοίταξε. Κούνησα ελάχιστα το όπλο και το μικρό ψάρι έκανε έναν κύκλο 180 μοιρών με απίστευτη ταχύτητα και εξαφανίστηκε στο βάθος. Μόνο που δεν πνίγηκα από τα γέλια!!! Λίγο πριν βγω, σε ένα από τα τελευταία καρτέρια μου και ενώ κοιτώ τριγύρω, από τα αριστερά και λίγο πίσω μου έρχεται ένα λαβράκι. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αν κινηθώ, έστω και λίγο, θα το διώξω. Έτσι λοιπόν παραμένω κοκκαλωμένος στην θέση μου. Το λαβράκι έρχεται καταπάνω μου. Με παρατηρεί από τα πλάγια και στρίβει προς το μέρος μου για να φύγει. Τώρα που έχει στρίψει για να φύγει και δεν με βλέπει, μπορώ να κινηθώ γρήγορα. Σημαδεύω λοιπόν και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει το λαβράκι στην πλάτη και εγώ κυριολεκτικά χοροπηδάω από την χαρά μου. Έπιασα ένα ακόμη αναπάντεχο ψάρι των 1,1 κιλών. 

Επιτέλους #2!!!

Τι να ψαρέψω άλλο. Μου Είχε Δώσει πολλά περισσότερα από ότι περίμενα να πιάσω. Με το που βγαίνω ξέσπασε και η βροχή. Έβγαλα μια γρήγορη φωτογραφία τα δύο τελευταία και πιο ωραία ψάρια, ντύθηκα και όπου φύγει-φύγει.

Τέλος για σήμερα...

Με το που μπήκα στο αμάξι, ξέσπασε και η μπόρα!!! Στο τσακ πρόλαβα κι άλλαξα. Άραξα μέσα στο αμάξι και απόλαυσα τις λιχουδιές της Σταυρούλας κάτω από το μονότονο τραγούδι της βροχής. Ειδυλλιακές καταστάσεις. Η Ελλαδάρα μας σε όλο της το χειμωνιάτικο μεγαλείο!!!

Translation of the above article.

Title:  Where there is a will, there is a way.....

Video & Photos: Zacharias Skevofilax 

Looking at the weather changes, I decided to dive in a fishing spot with the north winds, the next day with the south winds and rain, as the weather report forecasted. So the sunny afternoon found me swimming, enjoying the sun and the tranquility of the surrounding area. I didn't see a single remarkable fish in my ambushes, not even one!!! As I made a big circle to get out, I saw a medium sized fish laying on the sandy bottom. I dived in to observe the fish, but it was changing direction as I approached it and won't let me see what kind of fish it was. I decided to shoot it, although it was a bit difficult. I dived, aimed and pulled the trigger. The spear nailed the fish in the sand. As I grabbed it, I realised it was a Common pandora (Pagellus erythrinus) !!! (1st Picture: What are you doing in the shallows???).

"What are you doing in so shallow waters???" I wondered. As I swam into the shallows to get out, I saw a hideous sight. Small fish lying dead on the seabed.

"Dynamite??? or someone fished out their nets and threw them away???" I wondered. Either way, this is human greediness. (2nd Picture: Human greediness!!!). Continuing on and just before exiting, something caught my eye. I dived in and saw a bunch of red-mouthed rock shell (Stramonita haemastoma) feasting around a dead two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) !!! (3rd Picture: The feast!!!). I let them to enjoy their feast and walked out sadly thinking, "And then they are complaining that there are no fish around...". 

The next day, early at dawn, found me diving in the same fishing spot but a few hundred meters further down. Here the bottom was more rocky but the south winds and the all night rain, had greatly reduced visibility. I started my ambushes with the medium speargun again and after a few dives, I realised I had taken the wrong speargun. Where there was a sandy bottom, I could not even see my nose. Just before I went out to get a shorter speargun, three mullets (Mugil cephalus) came towards my in the blurry waters. I did not expect anything better. I had the right position and just turned slightly the speargun and shot at the leading mullet as it turned and started swimming towards the open sea. I didn't care if the following fish were larger in size. The mullets were coming very fast and together with the murky waters, made my fishing very difficult. Unexpectedly, I caught a two-kilogram fish!!! (4th Picture: The big mullet...). I got out, went to the car and got my humble 82cm speargun.

"Now things are somehow easier..." I said to myself and dived. As I was swimming around looking for a place to hide, a nice white sea bream (Diplodus sargus) was swimming underneath and parallel to me. I aim as best as I could and pulled the trigger. The spear found the 400 gr fish on the back and I caught a fish I did not expect to catch. (5th Picture: In this case I was lucky...). A little further down in a dive and before hiding on the bottom, there was a good white sea bream. The fish was nervous but I had it wide open in front of me. Confident of my success, I pulled the trigger and of course I missed !!! 

"All is caught and all is lost Zac... get serious..." I said to myself and headed on down. In one of the many ambushes, I hid behind a rock and waited. After a while, a nice mullet appeared. By the time I realised its presence, the fish had starting moving away. I quickly turned the speargun and pulled the trigger. The spear hit the fish in the middle and I hopelessly caught my third fish. (6th Picture: The 2nd mullet is caught...). But the visibility was becoming more and more difficult. So I decided to go somewhere where the weather was not so rough. I got out and drove after the cape where I dived again. Things were much better here. On the rocks of the beach I saw a bitten Streamlined spinefoot (Siganus argenteus). The fish was afflicted and had some scratches from teeth. After a while I also saw a saddled sea-bream (Oblada melanura) just as injured.

"Or barracuda (Sphyraena sphyraena) or Mediterranean morey eel (Muraena helena) ...." I thought. A little further down there was also a dead Salema porgy (Sarpa salpa) on the bottom. I dived to observe it better. It had a large gash in its side. Who knows from what???. (7th Picture: Who knows???). In my first ambush, I saw some good white sea breams, but they realised my presence and of course they never approached me. I went further and dived. I hid better and waited. In the background, some white sea breams appeared again. In fact, one of them had a mark on its back, probably from a speargun. When I started to emerge, I saw a tropical sea urchin (Diadema Setosum).

"You have arrived here also..." I wondered and pierced it with the speargun. 

"Things are going to be difficult Zac..." I said to myself, but I continued my ambush. Suddenly, behind the white sea breams and in the blurry waters, a larger fish appeared. It had the silver colour of the white sea breams, but it seemed wider and bigger. Taking a closer look, I saw that it was a nice gilt-head (sea) bream (Sparus aurata). I hid even more and waited. The gilt-head (sea) bream stopped for few seconds, but after a while it continued swimming towards me. But it stood on the edge of the range of the speargun. 

"It's now or never..." I said, aiming and pulling the trigger. Bewildered, the gilt-head (sea) bream did not move, giving the spear the chance to strike its target. Indeed, the spear found it behind its waist. The fish tried to leave but it was too late. (8th Picture: Finally!!!). I took this wonderful yet surprising trophy in my hands and showered it with kisses. I thanked the Heavens for their wonderful gift. I put it on my waist fishhook and continued. In the following ambushes I did not see anything big. Small mullets and two-banded sea breams were the only ones that came to see me. In one of my last ambushes, I saw something small coming towards me. I waited and found out it was a Comber-fish (Serranus cabrilla). It came so close that it almost touched the tip of the speargun. After looking at the speargun, the Comber-fish moved further to the side and looked at me. I moved slightly the speargun and the small fish made a 180 degree circle with incredible speed and disappeared into the blue. I almost choke from laughing!!! Just before I go out, on one of my last dives and while I was looking around, a sea bass (Dicentrarchus labrax) approached from the left and a little behind me. I couldn't do anything. If I moved even a bit, it would swim away. So I remain frozen. The sea bass swam towards me. It observed me from the side and turned to leave. As it turned to leave, I was able to move. I moved quickly the speargun towards the fish, I aimed and pulled the trigger. The spear hit the sea bass on the back and I was literally dancing full of joy. I caught another unexpected fish of 1.1 kg.              (9th Picture: Finally #2!!!). Fishing is over for today. He had given me much more than I expected. As soon as I got out, the rain started. I took a quick picture of the last two and nicest fish, got dressed. (10th Picture: Done for today...). As soon as I got into the car, it started raining cats and dogs!!! I relaxed in the car and enjoyed the delicacies of Stavroula under the monotonous song of the rain. Idyllic situations, our Greece in all its glory!!!

Κρύα και θολά αλλά το μεγάλο δεν ξέφυγε...In cold & murky waters, but the big one didn't get away....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: In cold & murky waters, but the big one didn't get away....

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Τρεις εβδομάδες αφότου έχασα το μεγάλο γοφάρι και την βέργα μου, βρέθηκα στον ίδιο ψαρότοπο για να δω τι θα γίνει. Βασικά καθώς θα ψάρευα, θα προσπαθούσα να βρω την χαμένη μου βέργα. Τα πράγματα όμως ξεκίνησαν κάπως ανάποδα (με την καλή έννοια) αυτήν την φορά. Πρώτα πήγα για μια γρήγορη ματιά στην αγαπημένη μου λάσπη. Μετά από μερικά καρτέρια, πρώτα εμφανίστηκε ένα μεγάλο κοπάδι από μουρμούρες τις οποίες και αγνόησα. Κάποια ψάρια ήταν αξιόλογα, αλλά εγώ είχα έρθει για μεγαλύτερα θηράματα. Αμέσως μετά τις ακολούθησαν τα λαβράκια. Είναι το γνωστό κοπάδι με καμιά 10αριά ψάρια μεσαίου μεγέθους τα οποία δεν τα πειράζω. Χαζεύω την αθωότητά τους. Έτσι λοιπόν αφού με έφεραν μερικές βόλτες και ξεθάρρεψαν, άρχιζαν να με πλησιάζουν πάρα πολύ κοντά. Σαν αποτέλεσμα ήταν ένα από αυτά να περάσει ήρεμα κάτω από το ψαροντούφεκο!!! 

Πέρασε κάτω από το ψαροντούφεκο!!!

Χαμογέλασα παρατηρώντας την όλη του συμπεριφορά και αναδύθηκα. Ως συνήθως δεν τα ξαναείδα... Προχώρησα και έφτασα στην εγκαταλελειμμένη πλατφόρμα. Εκεί ήταν που είχα χάσει τα μεγάλο γοφάρι. Έκανα μερικά καρτέρια αλλά τίποτε. Μπήκα από κάτω της πολύ ήρεμα, αλλά οι αισθήσεις μου στο μάξιμουμ. Είχε πάρα πολλούς κεφάλους. Κάποια ψάρια ήταν πάνω από δύο κιλά. 

"Ήρεμα Ζάχο, ήρεμα...Δεν ήρθαμε για κεφάλους εδώ..." είπα στον εαυτό μου. Κοιτώντας δεξιά-αριστερά, είδα ένα γοφάρι περίπου 1,5 κιλών, αλλά χάθηκε μέσα στην θολούρα. 

"Καλύτερα γιατί ήταν κάπως μικρό. Ας ψάξουμε μήπως έχει και παρέα..." σκέφτηκα. Εκεί που ήμουν κρυμμένος πίσω από μια κολώνα, διέκρινα μια μεγάλη σκιά να κολυμπάει ήρεμα ανάμεσα στους κεφάλους. Το ψάρι μάλλον δεν με έχει πάρει χαμπάρι και στρίβοντας πίσω από τις κολώνες, βρέθηκα πίσω και από πάνω του. Δεν ήθελα τίποτε περισσότερο, σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα και πάτησα την σκανδάλη. Το γοφάρι χτυπώντας βίαια την μεγάλη ψαλιδωτή ουρά του, χάθηκε μέσα στην θολούρα. Ξέροντας ότι η βολή μου είναι πολύ καλή, κόντραρα το ψάρι και το οδήγησα έξω από την πλατφόρμα, και να μην πάλι έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Μετά από μερικά λεπτά, που μου φάνηκαν αιώνες, το έπιασα από την ουρά. Με μια γρήγορη κίνηση του έπιασα το κεφάλι, τα βράγχια και εκεί τελείωσαν όλα. 

Επιτέλους ο κυνηγός είναι στην αγκαλιά μου!!!

Είχα επιτέλους το γοφάρι στην αγκαλιά μου. Ήταν ένα τρίκιλο ψάρι. Θα πρέπει να ήταν το μισό σε βάρος από εκείνο που είχα χάσει. Χαρές, πανηγύρια, αγκαλιές, φιλιά, συγγνώμες και φυσικά ευχαριστίες στα Ουράνια για το υπέροχό Τους δώρο. Βασικά το ψάρεμα είχε τελειώσει σε μισή ώρα!!! Όμως είχα ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα, είχα οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα κι έτσι αποφάσισα να συνεχίσω. Χαλάρωσα λοιπόν και ξεκίνησα ένα ήρεμο ψάρεμα. Δεν πείραξα το μεγάλο κοπάδι με τους κεφάλους. Αφού έψαξα για κανένα γοφάρι ή λαβράκι, έφυγα για τις φυκιάδες. Όμως, προς το τέλος της πλατφόρμας μου ήρθαν τέσσερεις κέφαλοι. Σημάδεψα τον πιο μεγάλο και πάτησα την σκανδάλη. Η βέργα πέτυχε την σπονδυλική του στήλη και ακινητοποίησε τον κέφαλο των 1,6 κιλών. 

Να και ο 1ος κέφαλος...

Μάζεψα το 2ο ψάρι της ημέρας και τράβηξα για τις φυκιάδες χωρίς να ψαρέψω άλλο το μέρος. Τοποθέτησα τα πολύτιμα τρόπαια στην σημαδούρα. Αποφάσισα να να ψάξω για μεγάλους μεμονωμένους κεφάλους αλλά όχι αν ήταν σε μεγάλο κοπάδι. Έτσι λοιπόν χαλαρά ξάπλωσα στην πρώτη φυκιάδα που βρήκα. Καθώς καρτέρευα και περίμενα μήπως φανεί κάτι καλό, βρήκα μια ανεμώνη να μου κάνει παρέα. Στην παγωμένη μοναξιά μου, αυτό το τόσο απλό πλάσμα, γέμισε με μια πρωτόγονη ομορφιά το θολό τοπίο. Όταν πια δεν μπορούσα άλλο, την αποχαιρέτησα για την καλοσύνη της να μου κρατήσει παρέα και αναδύθηκα. 

Μια όμορφη αλλά επικίνδυνη παρέα!!!

Λίγο πιο κάτω, σε ένα άλλο καρτέρι, προσγειώθηκα στο τέλος της φυκιάδας. Περίμενα και μετά από λίγο, ψιλότερα από εμένα φάνηκαν 5-6 ψάρια. Άφησα να περάσουν κι έψαχνα κάποιον κέφαλο μόνο του. Όντως, προς το τέλος του καρτεριού φάνηκε ένας καλός κέφαλος. Παρόλο που ήταν λίγο μακριά και εν κίνηση, τον πέτυχα στο κέντρο. Ήταν ένα ψάρι 1,5 κιλών. 

Να κι ο 2ος κέφαλος....

Είχα αφήσει την σημαδούρα λίγο μακριά κι έτσι κρέμασα τον κέφαλο πάνω μου. Υπήρχαν κάτι μεγάλες πέτρες εκεί κοντά κι έτσι αποφάσισα να κάνω εκεί μια βουτιά. Μετά από λίγο ήρθαν κέφαλοι. Πέρασαν κάποια ψάρια κιλίσια, αλλά έψαχνα κάτι μεγαλύτερο. Καθώς τα ψάρια άρχισαν να ηρεμούν φάνηκαν κάποια πιο μεγάλα ψάρια. Μάλιστα ένα από αυτά ήρθε τόσο κοντά που του έριξα σχεδόν εξ επαφής και βγήκα.

Ο 3ος ήταν 1,7 κιλά...

Όλα μαζί!!!

Τέλος για σήμερα!!!

Πήγα σε ένα γνωστό κι απόμερο μέρος όπου αφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτό, καθάρισα τα ψάρια και πήρα τον δρόμο της επιστροφής... 

Υ.Γ. Το ψάρι συνοδευόμενο με άλλες λιχουδιές της Σταυρούλας, το απολαύσαμε μερικές μέρες αργότερα με εκλεκτή παρέα. Δυστυχώς ο Παντελής και η Μίνα έλειπαν λόγω γρυπής. 

 

Από τα δεξιά ο Κωνσταντίνος, η Κρυσταλία, ο Βαγγέλης, ο Γιώργος, εγώ & η Σταυρούλα. Λείπουν ο Παντελής και η Μίνα λόγω γρίπης...

Translation of the above article.

Title: In cold & murky waters, but the big one didn't get away....

Video & Photos : Zacharias Skevofilax

Three weeks after losing the big bluefish (Temnodom saltator) and my spear, I found myself in the same fishing spot to see what was going on. Basically I would be fishing there while trying to find my lost spear. But things started a bit backwards (in a good way) this time. First I went for a quick look at my favourite muddy place. After a few ambushes, a large school of striped sea bream (Lithognathus mormyrus) appeared which I ignored. Some fish were decent in size, but I had come for bigger game. Immediately after, they were followed by sea bass (Dicentrarchus labrax). It's the well-known school of about 10 medium-sized fish that I don't mind. I just admire their innocence. In the beginning they swam nervously around me, but as they got acquainted with my presence, they started to get very close to me. As a result, one of them passed calmly under the speargun!!! (1st Picture: It swam under the speargun!!!). I smiled while observing its demeanour and emerged. As usual I didn't see them again in the next ambushes... I moved on and reached the abandoned platform. It was here that I had lost the big bluefish. I did a few ambushes but nothing appeared. I got under the abandoned platform very calmly, but my senses were at the maximum. There I found many mullets (Mugil cephalus). Some fish were over two kilos.

"Take it easy Zac, take it easy...We didn't come here for mullets..." I said to myself. Looking around, I saw a bluefish of about 1.5 kg, but I lost it in the blur. 

"Better this way because it was a bit small. Let's see if it was with a company..." I thought. While I was hidden behind a pillar, I saw of a long shadow swimming calmly among the mullets. It seemed that the fish did not realise my presence. I waited behind the pillars, I found myself behind and on top of the fish. Without loosing any precious time, I aimed as best as I could and pulled the trigger. With a violent movement of its big tale, the predator disappeared in the blur. Knowing that my shot was very good, I pulled the fish and drove it off the platform, to avoid any unpleasant troubles. A few minutes later, which seemed like ages, I caught it by the tail. With one quick movement I grabbed his head, gills and the fight was over. (2nd Picture: At last, the predator is in my arms!!!). At last, the bluefish was in my arms. It was a three kilo fish. It must have been half the weight that the one I had lost last time. Joys, celebrations, hugs, kisses, apologies and of course thanking the Heavens for Their wonderful gift. Basically the fishing expedition was over in just half an hour!!! But I had woken up at dawn, I had driven many kilometres, so I decided to continue. So I relaxed even more and continued fishing while enjoying the scenery. I didn't mind the big school of mullets. After looking for any other bluefish or sea bass, I swam for the seaweed bed. But towards the end of the platform four mullet came my way. I aimed the largest one and pulled the trigger. The spear struck its spine and immobilised the 1.6 kg mullet. (3rd Picture: The 1st mullet of the day...). I caught the 2nd fish of the day and swam for the seaweed bed without fishing this area any more. I placed the precious trophies on the buoy. I decided to look for large mullets that were swimming alone, avoiding shooting any fish that was part of a large school. So I laid down comfortably on the first bundle of seaweed I found. While I was looking around and waiting for something good to show up, I found a sea anemone (Actiniaria) to keep me company. In my frozen solitude, this simple creature filled the murky landscape with a primitive beauty. When I could n't hold my breath any more, I bid it farewell for its kindness in keeping me company and emerged. (4th Picture: A beautiful but dangerous company!!!). A little further down, in another ambush, I landed at the end of the seaweeds. I waited and after a while, 5-6 fish appeared closer to the surface. I let them pass since I was looking for a single mullet. Indeed, towards the end of my breath a good mullet appeared. Even though he was a bit far and on the move, I managed to hit the fish in the center. It was a 1.5kg fish. (5th Picture: The 2nd mullet of the day...). I had left the buoy a little a bit far so I hung the mullet on me. There were some big rocks nearby so I decided to take a dip there. After a while mullets approached me. They were about a kilo, but I was looking for something bigger. As the fish began to calm down some larger fish appeared. In fact, one of them came so close that I almost touched with the spear and I shot it.              (6th Picture: The 3rd one was 1.7 kg...). So I caught another mullet and headed out. (7th Picture: All the trophies together!!!), (8th Picture: Done for today!!!). I went to a well-known and secluded place where, after taking the necessary photos, I cleaned the fish and made my way back.. 

PS The bluefish accompanied by other Stavroula's delicacies, were enjoyed a few days later with special friends. Unfortunately, Pantelis and Mina were absent due to a flu infection. (9th Picture: Starting from the right: Konstadinos, Kristalia, Vaggelis, George, myself & Stavroula. Due to a flu infection, Pantelis and Mina were not present...).

Όμορφες εκπλήξεις στα ρηχά...Beautiful surprises in shallow waters...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Beautiful surprises in shallow waters...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Λίγο μετά το μεσημέρι, βρέθηκα σε έναν κοντινό ψαρότοπο για μια ήρεμη και απολαυστική βουτιά. Έτσι τουλάχιστον σκεπτόμουν να περάσω αυτό το απόγευμα. Ο ελαφρύς νοτιάς με χαροποιούσε ιδιαίτερα. Όντως τα νερά ήταν λίγο θολά. Βούτηξα και ξεκίνησα τα καρτέρια. Στην αρχή δεν είδα και τίποτε σπουδαίο. Απολάμβανα και χάζευα τον υπέροχο βυθό. Σε μια στιγμή, ενώ είμαι στην επιφάνεια, βλέπω ένα χταπόδι να ρέει μέσα στο νερό αβίαστα. Το πλησίασα για να δω πόσο μεγάλο ήταν. Το χταπόδι βρήκε μια πέτρα και έκανε παραλλαγή. Το πλησίασα και φούσκωσε για να φανεί πιο μεγάλο. 

"Είναι περίπου κιλό Ζάχο... Ας το αφήσουμε..." είπα στον εαυτό μου. Βούτηξα για να πάρω ένα πλάκα κι εκείνο πήρε δρόμο. Πήγε πιο πέρα και χώθηκε πίσω από ένα κίτρινο σφουγγάρι. Γύρισα την κάμερα και βούτηξα πλησιάζοντας το. Πήρα το πλάνο που ήθελα και το άφησα στην ησυχία του.  

...και καλά κρύφτηκε!!!

Στο επόμενο καρτέρι, προσγειώθηκα σε έναν βράχο και περίμενα. Μικρόψαρα πηγαινοέρχονται, όταν σε κάποια στιγμή από τα δεξιά μου εμφανίστηκαν κέφαλοι. Τα ψάρια είναι ψηλά στην επιφάνεια και έρχονται προς το μέρος μου. Ένα από τα πρώτα ψάρια είναι από τα μεγαλύτερα. Σημαδεύω και όταν είμαι έτοιμος πατάω την σκανδάλη. Η βέργα πετυχαίνει τον κέφαλο στην μέση κι εγώ έχω πιάσει το πρώτο ψάρι της ημέρας που είναι 1,7 κιλά. 

Το 1ο της ημέρας...

Όμως με την βολή κόπηκε το σχοινάκι που οπλίζω. Αφού τακτοποιώ τον κέφαλο, προσπαθώ να φτιάξω το ψαροντούφεκο. Μου παίρνει αρκετή ώρα και ο νοτιάς με έχει παρασύρει λίγο πιο κάτω. Καθώς ετοιμάζω το ψαροντούφεκο, διαπιστώνω ότι κάτω από τα πέδιλα υπάρχει ένα καλό χταπόδι. Προσπαθώ να τελειώσω όσο πιο γρήγορα μπορώ και να μην χάσω το μέρος που έχει κρυφτεί το χταπόδι. Μετά πολλά το καταφέρνω. Βουτάω και του ρίχνω. Αφού έγινε μια μικρή μάχη, το 2,5 κιλών χταπόδι είναι στην αγκαλιά μου.

Μεζές 2,5 κιλών!!!

"Ωραία ξεκινήσαμε Ζάχο..." είπα στον εαυτό μου. Συνεχίζοντας πιο κάτω και σε ένα από τα πολλά καρτέρια, παρατηρώ ότι τα μικρόψαρα ήταν τρομαγμένα. Κρύβομαι πίσω από έναν βράχο και περιμένω. Σε μια στιγμή το ψαράκια έρχονται όλα καταπάνω μου. Όμως δεν βλέπω τίποτα. Σέρνομαι λίγο πιο μπροστά και τα μικρόψαρα είναι πολύ πιο τρομοκρατημένα, αλλά δεν οφείλεται στην παρουσία μου. Καθώς περιμένω, παρατηρώ μέσα στην θολούρα ένας κορμοράνος έρχεται καταπάνω μου. Μόλις με βλέπει, αλλάζει κατεύθυνση, πάει προς την επιφάνεια και τον έχασα. Τότε τα ψαράκια ηρέμησαν...

Ένας απρόσμενος φτερωτός επισκέπτης!!!

Λίγο πιο κάτω, κάνω ένα ακόμη καρτέρι σε κάτι πλάκες. Περιμένω μήπως φανεί κάτι, όταν από μια σχισμή πετάγεται έξω μια καλόγρια. Με κοιτάει και έντρομη ξανά-χώνεται στην σχισμή. Αυτό που έκανε, μου τράβηξε την προσοχή προς τα αριστερά, από όπου εμφανίστηκε μια καλή μουρμούρα 400 γρ. Το ψάρι πέρασε από μπροστά και εγώ το έπιασα. 

Να και η μουρμούρα...

Ξανά βουτιά μήπως υπάρχει κάποια άλλη μουρμούρα. Περιμένω αρκετά, όταν στο βάθος εμφανίζονται κέφαλοι. Αργά μέσα στην θολούρα έρχονται προς τα εμένα. Προσπαθώ να δω πιο είναι το πιο μεγάλο ψάρι. Όμως μια αμέριμνη τσιπούρα έρχεται προς το μέρος μου. Δεν με έχει πάρει χαμπάρι, έρχεται μπροστά μου και τσιμπολογάει τον βυθό. Δεν χρειάζομαι τίποτα καλύτερο και της ρίχνω. Η τσιπούρα τρελαίνεται, αλλά δυστυχώς είναι πολύ αργά. Φέρνω την 600αρα τσιπούρα στην αγκαλία μου. Αφού την φιλήσω κλπ, την βάζω στην σημαδούρα.

Βρε-βρε καλώς την!!! 

Στο αμέσως επόμενο καρτέρι κρύβομαι πίσω από έναν ακόμη βράχο. Περνάει ο χρόνος χωρίς να δω τίποτε. Καθώς κοιτώ τέρμα δεξιά, βλέπω έναν ωραίο κέφαλο. Γυρίζω 90 μοίρες παραμένοντας κρυμμένος. Το ψάρι δεν έχει καταλάβει την παρουσία μου και πότε-πότε σκάβει τον αμμώδη βυθό και έρχεται προς το μέρος μου. Σίγουρος για την επιτυχία μου, σχεδόν εξ επαφής πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα. 

Κι όμως αστόχησα!!!

"Καλά να πάθεις γιατί ήσουν σίγουρος για την επιτυχία και δεν σημάδεψες..." είπα στον εαυτό μου. 

Την ώρα που οπλίζω το ψαροντούφεκο, παρατηρώ ένα παράξενο ψάρι να τρυπώνει σε κάτι πλάκες. Βγαίνει από την άλλη μεριά της πλάκας και μόλις με βλέπει ξανά μέσα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ψάρι είναι κι αυτό μου εξάπτει την περιέργεια ακόμη πιο πολύ. Οπλίζω σε χαμηλή σκάλα και βουτάω. Με το που το βλέπω ρίχνω. Το ψάρι τρεμάμενο πέφτει στον βυθό, ελεύθερο από την βέργα. Το πιάνω και καταλαβαίνω ότι είναι μια μεγάλη γόπα. Η βέργα την έχει πετύχει στο κεφάλι, αλλά λόγω του μικρού πάχους που έχει το ψάρι, δεν μπόρεσε να παραμείνει πάνω στην βέργα. 

Αυτό κι αν είναι έκπληξη!!!

"Τι γυρεύει εδώ και γιατί κρυβόταν???" αναρωτήθηκα. "Λες???" Βούτηξα και περίμενα. Είδα στο βάθος μουρμούρες κι έξυσα τον βράχο και περίμενα. Αντί για τις μουρμούρες μου ήρθαν δυο μανάλια. Έκαναν μερικές περιστροφές αλλά μακριά. Ότι και να έκανα παρέμειναν μακριά κάνοντας ζικ-ζακ μέχρι που χάθηκαν. Είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος και δεν είχα πολύ χρόνο. Έκανα μια ακόμη βουτιά και περίμενα. Εμφανίστηκαν οι μουρμούρες και οι καλόγριες. Οι καλόγριες ήρθαν όλες καταπάνω μου, σημάδι ότι οι κυνηγοί τις ακολουθούν. Όντως πάλι εμφανίστηκαν δύο μανάλια, αλλά χάθηκαν στην θολούρα. Λες και κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να τις ρίξω, εμφανίστηκε όλο το κοπάδι με τις μουρμούρες μπροστά μου. 

"Αν τολμάς ρίξε..." είπα στον εαυτό μου χαμογελώντας. "Άλλη μια..." είπα και βούτηξα. Χώθηκα όσο πιο πολύ μπορούσα και περίμενα. Σχεδόν αμέσως φάνηκε ένα μανάλι. Έρχεται και στρίβει, αλλά δεν είναι μόνο του. Συνολικά μου εμφανίζονται επτά ψάρια. Το πιο μεγάλο δεν το προλαβαίνω κι έτσι ρίχνω στο πιο κοντινό. Το μανάλι αρχίζει ένα ντεμαράζ κι εγώ προσπαθώ να μην μπλέξει στο σχοινί στις πέτρες. Μετά από μια σύντομη μάχη το παίρνω αγκαλιά, φιλιά, συγγνώμες και φυσικά ευχαριστίες στα Ουράνια για τα υπέροχά Τους δώρα. Σε βάθος μόλις -4,3 μ. και σε 25 δευτερόλεπτα είχα ρίξει στο ψάρι!!!

"Άμα Θέλει να σου το Δώσει...." σκέφτηκα....

Όταν Θέλει να στο Δώσει....

Εκεί τελείωσε και το ψάρεμά μου, έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Βγαίνοντας προς την παραλία ήμουν κοντά σε ένα πολύ δυνατό σημείο και είπα να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι και να βγω. Βουτάω και σέρνομαι μέσα στην σχισμή. Περιμένω να δω και μετά πάλι τα ίδια. Σε μια στιγμή αντιλαμβάνομαι στα πολύ ρηχά μια μεγάλη σκιά, καθώς τα μικρόψαρα τρέχουν πανικόβλητα. Είναι ένα μεγάλο γοφάρι. Περνάει πάνω από τον βράχο που κρύβομαι. Αναδύομαι αμέσως, αλλά το ψάρι δεν με δέχεται και χάνεται στην θολούρα!!!

Όταν δεν Θέλει να στο Δώσει...

"Δεν πειράζει, αρκεί που το είδα..." σκέφτηκα...και βγήκα... 

 

Translation of the above article.

Title: Beautiful surprises in shallow waters...

Video & Photos : Zacharias Skevofilax 

Early in the afternoon, I found myself at a nearby fishing spot for a calm and enjoyable swim. At least thats how I was thinking of spending this afternoon. The light souther winds were particularly pleasing me. Indeed, the waters were a bit murky. I dived in and started the ambushes. At first I didn't see anything great. I was enjoying and looking at the wonderful seabed. In one moment, while on the surface, I saw a common octopus (Octopus vulgaris) flowing through the water effortlessly. I approached it to see how big it was. The octopus found a stone and disguised itself. I got closer to it and it swelled up to look bigger.

"It's about a kilo Zac... Let's leave it..." I said to myself. I dived in to get a video shot and it took off. It went further and ducked behind a yellow sponge. I turned the camera around and dived closer to it. I got the video shot I wanted and left it alone. (1st Picture: ...it thought it hid well!!!). In the next ambush, I landed on a rock and waited. Baitfish were coming and going, when at some point mullets (Mugil cephalus) appeared from my right. The fish were high above, close to the surface and swimming towards me. One of the first fish was the largest one. I aimed and when I was ready, I pulled the trigger. The spear hit the mullet in the middle and I had caught the first fish of the day which was 1.7 kg. (2nd Picture: The 1st of the day...). But the shot, cut the rope I was arming the speargun. After arranging the mullet, I tried to fix the speargun. It was taking me a while and the southern winds had dragged me further down a bit. As I was preparing the speargun, I realised that a nice common octopus was under my fins. I tried to finish as fast as I could and not to loose the spot where the octopus had hidden. When I managed to fix the speargun, I dived and shot it. After few minutes of wrestling, the 2.5kg common octopus was in my lap. (3rd Picture: The delicacy of 2.5 kg!!!).

"We're off to a good start, Zac..." I said to myself. Continuing further down and into one of the many ambushes, I noticed that the baitfish were spooked. I hid behind a rock and waited. In an instant all the baitfish swam towards me, meaning that the predator was following them. But I didn't see anything. I crawled a little foreword but the baitfish were much more terrified, not because of my presence. As I waited, I noticed a great cormorant (Phalacrocorax carbo) was coming towards me in the blurry waters. As soon as it saw me, the bird changed direction, swan to the surface and it disappeared. At that moment the baitfish calmed down...       (4th Picture: An unexpected winged visitor!!!). A little further down, I did another ambush on some flat rocks. As I was waiting for something to appear, a black Damselfish (Chromis chromis) jumped out of a crack. It looked at me and fearfully shoved itself into the crack. The whole incident drew my attention and as I turned my head to the left, I saw a 400 gr. striped sea bream (Lithognathus mormyrus) appearing. The fish passed in front and I caught it easily. (5th Picture: The striped sea bream...). I dived again in case there was another striped sea bream. I waited long enough when mullets appeared in the background. Slowly in the blur they came towards me. I was trying to figured out which was the biggest fish. But a careless qilt-head sea bream (Sparus aurata) was also swimming towards me. It had not released my presence, came in front of me, nibbling the seabed and I shot it. The qilt-head sea bream went crazy, but it was too late. I brought the 600 gr. qilt-head sea bream in my arms. After kissing and did the rituals, I put it in the buoy with the rest of the fish.                 (6th Picture: Wellcome!!!). In the very next ambush, I hid behind a rock. Time was passing without seeing anything. As I looked to the far right, I saw a nice mullet. I turned 90 degrees staying hidden. The fish had not realised my presence and from time to time was digging the sandy bottom while swimming towards me. The fish was so close that I could touch it. Confident of my success, I pulled the trigger and of course missed. (7th Picture: I manage to miss!!!).

"You deserve this outcome because you were so sure of the success and didn't aim as you should..." I said to myself. As I was arming the speargun, I noticed a strange fish getting under some rocks. It came out from the other side of the rock, looked at me and under the rock again. I could not tell what fish it was, and that made me even more curious. I armed on the speargun to the lowest power and dived. As soon as I saw it, I shot it. The fish fell trembling to the seafloor, free from the rod. I caught it and realised that it was a big bogue (Boops boops). The spear had hit it in the head. Being a slim fish, it was not possible to stay on the spear. (8th Picture: Now this is a surprise!!!).

"What the bogue was doing here and why it was hiding???" I wondered. "Is it possible???" I dived in and waited. I saw striped sea breams in the distance, scratched the rock and waited. Instead of the striped sea breams, I saw two small amberjacks (Seriola dumerili). They did a few turns but stayed away. No matter what tricks I did, they stayed away zigzagging and finally disappeared. The sun was starting to set down meaning I didn't have much more time. I did another dive and waited. Striped sea breams and black Damselfish appeared. All the black Damselfish came towards me, a sign that the predators were following them. Indeed, two small amberjacks appeared again, but were lost in the blur. As if they knew I wasn't going to shoot them, the whole school of striped sea breams appeared in front of me.

"If you dare pull the trigger..." I said to myself smiling. "One more dive..." I said and dived. I ducked in as much as I could and waited. Almost immediately a small amberjack appeared. As it turned, I realised that it was not alone. A total of seven fish appeared in-front of me. I could not shoot the biggest one, so I shot the closest one. The amberjack started swimming like crazy, while I was trying to manage the fishing rope not to get tangled on any stones. After a short battle, I took it in my arms, kisses, apologies and of course thanking the Heavens for Their wonderful gifts. At a depth of only -4.3 m and in 25 seconds I shot the fish!!! (9th Picture: When the Heavens want to provide!!!). That was where my fishing expedition ended, or I thought so. Going out to the beach, I was close to a very good point and decided to do one last ambush. I dived and crawled into the crevice. I waited to see and then crawled again. In a moment, I became aware of a large shadow in the very shallows, as small fish run in panic. It was a big bluefish (Temnodom saltator). It swam over the rock I was hiding. I immediately emerged, but the fish did not accept my presence and disappeared into the blur!!! (10th Picture: When the Heavens do not want to provide!!!).

"It does not matter, at least I saw it..." I thought...and got out...