Κυθήρων... αναμνήσεις...

Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο Βρεττός Παχούλης.

«Έλα Ζάχο, πως είσαι;» και πριν προλάβω να του απαντήσω, με ρώτησε «Τι κάνεις αυτή την εβδομάδα;».

«Καλά….. Την Παρασκευή φεύγω για Κάρπαθο. Εσύ που είσαι;»

«Στα Κύθηρα. Όμως αρχές Αυγούστου θα ανέβω στην Αθήνα για προπονήσεις με την εθνική του μπόουλινγκ, μιας και στα μέσα Αυγούστου είναι το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Γιατί δεν έρχεσαι αεροπορικώς πριν πας Κάρπαθο; Δεν θα φέρεις όπλα, βαρίδια και σημαδούρα. Τι λες:» μου λέει.

Έμεινα εμβρόντητος από την χαρά μου. «Άσε να το σκεφτώ και θα σου πω, φιλιά σε όλους» του απάντησα και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Έκανα τους σχετικούς προγραμματισμούς και είδα ότι μπορούσα να πεταχτώ για ένα τριήμερο στα Κύθηρα που είναι ένας αγαπημένος μου ψαρότοπος. Ο Βρεττός με πήρε από τα αεροδρόμιο και καταστρώναμε τα σχέδια για την βουτιά μας. Το μόνο δυσάρεστο ο ισχυρός ΒΒΔ που δεν μας άφηνε να πάρουμε το σκάφος. Έτσι πήγαμε ένα κολημπιτώ  και πιάσαμε 2 μαύρα (ροφοί 3 και 2,5 κιλά) δύο σικυούς, έναν σαργό και κάτι σκάρους.

 Την επομένη μια από τα ίδια. Όμως την τρίτη μέρα ο καιρός γύρισε σε Δυτικό και έτσι πήραμε το φουσκωτό του Βρεττού και πήγαμε στα μέρη που γνωρίζει καλά. Προτού πιάσουμε τα βαθιά πήγαμε σε κάτι πλάκες για σαργούς για να «ανοίξουμε» όπου ο Βρεττός έπιασε δύο σαργούς και έναν σκάρο και εγώ έναν σαργό. Μετά πήγαμε στα βαθιά κομμάτια του Βρεττού. Στο πρώτο καρτέρι είδε μια τρίκιλη πήγκα αλλά το ψάρι δεν ερχόταν. Βουτάω μετά εγώ και είδα ένα μανάλι που δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισε την πορεία του. Οι βουτιές διαδέχονταν η μια την άλλη όπου σε μια βουτιά στα βαθιά είδα δυο ροφούς, ο ένας μεγάλος. Το λέω του Βρεττού που τα είδα και μου λέει να πάμε από τον άλλο κάβο γιατί μας καλύπτει καλύτερα. Και είχε δίκιο μιας και ξέρει τα μέρη πολύ καλά. Κάνω την βουτιά και προσγίνομαι στα -24μ πάνω σε ένα μονόπετρο και παρατηρώ. Το μεγάλο ψάρι έχει στρίψει και έχει προχωρήσει από εκεί που το είδα πριν. Όμως με κοιτάει κουνώντας τα πλαϊνά του πτερύγια αλλά είναι καμιά δεκαριά μέτρα μακριά και τρία με τέσσερα πιο βαθιά. Ο ροφός είναι μεταξύ 12-15 κιλά. Τραβάω με το χέρι μου και πηγαίνω πάνω του και μισό μέτρο πριν μπει στο βεληνεκές του όπλου στρίβει και κατευθύνεται στη σπηλιά του. Έχω οριακή βολή στο μεγάλο ψάρι αλλά μια ο όγκος του ψαριού, μια το μεγάλο βάθος δεν πατάω την σκανδάλη.

«Δεν είναι βάθος για ξεβραχώματα» είπα στον εαυτό μου καθώς το μεγάλο ψάρι χανόταν στο μονόπετρό του. Το καταδυτικό ρολόι έδειχνε -27,7μ. Αναδύομαι και εξιστορώ στον Βρεττό τι έγινε. Μετά από λίγη χαλάρωση βουτάει και πηγαίνει στην τρύπα που χάθηκε το μεγάλο ψάρι. Την έψαξε όλη αλλά δεν βρήκε τίποτα. Το βάθος ήταν -28,8μ. 

Του λέω: «Θα κάνω άλλη μια και φύγαμε». Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και αφού προετοιμάστηκα βούτηξα. Αυτή την φορά όμως με έκρυβε το μονόπετρο του ψαριού και όταν έφτασα στην κορυφή του έβγαλα το κεφάλι μου να δω. Από την βάση του ένα μεγάλο ψάρι έχει βγει κυριολεκτικά για βόλτα. Ο ροφός έκοβε βόλτες και ετοιμαζόταν να πάει στο απέναντι μονόπετρο όταν με πήρε χαμπάρι. Γύρισε και στάθηκε λαμπάδα να με κοιτάει.

«Δεν είναι το ψάρι που είδα, αλλά δεν με πειράζει» είπα στον εαυτό μου. 

Έδωσα μια χεριά και έφυγα πάνω του χωρίς να κουνάω τα πέδιλα. Το ψάρι παρέμεινε για λίγο ακίνητο και μόλις το πλησίασα έστριψε προς την τρύπα παραμένοντας να αιωρείται ένα μέτρο από τον πυθμένα. Τέντωσα το χέρι μου, σημάδεψα κεφάλι και του έριξα πετυχαίνοντας το ροφό ψιλά στο αριστερό μάγουλο. Το ψάρι χτύπησε δυνατά την ουρά του και προσπάθησε να χωθεί στην τρύπα του. Το δυνατό μου τράβηγμα το έβγαλε έξω και ανοίγοντας το μουλινέ άρχισα να αναδύομαι. Όμως με το τράβηγμά μου σκάλωσε στο βράχο η ουρά της βέργας. Όταν το είδα αυτό πάγωσα, γιατί  σκέφτηκα ότι το ψάρι μπορεί να "ξεψαρισει". Ο ροφός άρχισε να παλεύει για να απελευθερωθεί από την βέργα με συνέπεια να ξεκολλήσει την βέργα από τον βράχο. Χαρούμενος ανέβαινα όταν με πρόλαβε ο Βρεττός και μου πήρε το όπλο. Ανεβάσαμε το ψάρι στην επιφάνεια όπου του δώσαμε ένα γρήγορο τέλος όλο χαρά. Το φίλησα και του ζήτησα συγνώμη. 

Ο τόπος βρώμισε καθώς ο ροφός ξέρασε ένα μεγάλο μισοχωνεμένο χταπόδι. Τον ξεπλύναμε καλά και συνεχίσαμε να ψαρεύουμε. Λίγο πιο κάτω ο Βρεττός σε ένα καρτέρι είδε μια μεγάλη στείρα 4-5 κιλά να εξαφανίζεται στα άπατα. Έτσι έστριψε το όπλο του και πήρε μια δίκιλη στείρα που τον κοίταζε λίγο πιο βαθιά. Κάναμε πολλές βουτιές και σε μια δυο περιπτώσεις είχαμε την ευκαιρία για μακρινές βολές σε μεγάλα μαύρα. Αλλά επειδή οι βουτιές ήταν κοντά στα -30μ. είχαμε πει ότι δεν θα ρίχναμε αν δεν ήμασταν σίγουροι για να αποφύγουμε τυχόν βραχώματα σε αυτά τα βάθη και ότι οι βολές θα ήταν μόνο στο κεφάλι των ψαριών. Εξάλλου είχαμε πιάσει το μεγάλο μαύρο μας. Στο τέλος του ψαρέματος ο Βρεττός έπιασε και ένα διομισάρι μανάλι σε ένα καρτέρι. Κουρασμένοι από τις πολλές βουτιές βγάλαμε τις ανάλογες φωτογραφίες και πήραμε τον δρόμο για τον γυρισμό. Ο ροφός ζύγιζε 9,5 κιλά.       

Η συνολική μας ψαριά!