Thanks for Giving.....

Φωτογραφίες-video: Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Τέλη Νοέμβρη και στην γιορτή των Ευχαριστιών (Thanks Giving) στο Κολέγιο έχουμε αργία. Έτσι τι θα ήταν το λογικό να κάνω; Να πάω για βουτιά! Από την μια όμως ο Σπύρος είναι κρυωμένος, ο Βρεττός στην Ρουμανία για bowling με την εθνική Ελλάδος και εγώ την προηγούμενη ημέρα έχω κάνει απονεύρωση σε ένα δόντι. Από την άλλη ο ισχυρός βοριάς του δίνει και καταλαβαίνει. Έτσι με κρύα καρδιά αποφάσισα να πάω για κολυμπιτώ στον Β. Ευβοϊκό. Δεν ήθελα να βουτήξω βαθιά γιατί δεν ήξερα τι θα γινόταν με το δόντι. Ξύπνησα νωρίς, φόρτωσα και ξεκίνησα για τον τόπο που είχα διαλέξει. Μετά από περίπου δυόμιση ώρες οδήγηση έφτασα εκεί που ήθελα. Βρήκα ένα απάγκιο και ντύθηκα και με την αγωνία στο ζενίθ για το δόντι.... βούτηξα όλο σκέψεις. Έκανα μια-δυο βουτιές έξω-έξω και όλα εντάξει. Πήρα θάρρος και ανοίχτηκα. Έκανα μερικά καρτέρια αλλά μόνο μικρά ψάρια εμφανίστηκαν (κέφαλοι και λαβράκια). Αποφάσισα να ανοιχτώ και να προσπεράσω τον κάβο. Εκεί κατάκαβα έκανα μερικά καρτέρια. Έκπληκτος διαπίστωσα ότι είχε αρκετά καλή ορατότητα και το δόντι δεν με ενοχλούσε!!! Πήρα θάρρος και συνέχισα τα καρτέρια. Είχε πολύ ψιλό (καλόγριες) και έκαναν πολύ απότομα σπασίματα. Έτσι επέμενα στα καρτέρια όπου σε ένα από αυτά μου ήρθε ένα ρύκι. Απογοητεύτηκα από το μέγεθος του. Περίμενα κάτι πολύ πιο μεγάλο να κάνει όλο αυτό το σαματά στις καλόγριες. Βάθυνα λίγο πιο πολύ και συνέχισα τα καρτέρια. Σε ένα από αυτά μου ήρθαν μικρές τσιπούρες. Συνέχισα τα καρτέρια μου όταν μια μεγάλη αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Ήρθε από τα δεξιά μου, χωρίς να την πάρω χαμπάρι και πέρασε μπροστά από το όπλο μου. Παρόλο που η βολή ήταν οριακή, την χτύπησα στο πλαϊνό πτερύγιο και η βέργα της βγήκε ίσα-ίσα πάνω από το μάτι. Έπιασα την υπέροχη τσιπούρα, της έδωσα ένα γρήγορο τέλος και αφού την φίλησα ζητώντας της συγνώμη την έβαλα στην ψαροκρεμάστρα μου και όλος χαρά συνέχισα.

Tsipoura 1.8kg low res from spiros marinis on Vimeo.
Είχα φτάσει στα δώδεκα μέτρα και το δόντι μια χαρά. Συνέχισα τα καρτέρια όταν είδα μια σκιά πιο ρηχά και πίσω μου να με κοιτάει πάνω από κάτι φύκια. Κινήθηκα έρποντας προς το ψάρι, αλλά εκείνο δεν με δέχτηκε και άρχισε να κολυμπάει ήρεμα προς την στεριά!!! Αναδύθηκα όσο πιο απαλά μπορούσα, σχεδόν χωρίς να κουνάω τα πέδιλά μου για να μην τρομάξω το ψάρι, που από τις κινήσεις του υπέθεσα ότι μάλλον ήταν σφυρίδα, μεγάλη σφυρίδα!!! Είχα φτάσει στην επιφάνεια και την έβλεπα να κάθεται κοντά σε μια πλάκα και να με παρατηρεί. Προχώρησα προς το μέρος της και εκείνη ήρεμα πλάγιασε και μπήκε μέσα στην πλάκα. Αφού ηρέμησα βούτηξα και με απαλές κινήσεις έφτασα στην είσοδο. Φώτισα με τον φακό και είδα την σιλουέτα του ψαριού να κάθεται διαγώνια με το κεφάλι προς τα μέσα. Σημάδεψα σβέρκο και έριξα. Χαμός! Δεν τόλμησα να τραβήξω γιατί δεν ήξερα τι 

βολή είχα κάνει και το ψάρι ήταν μεγάλο.

Άνοιξα το μουλινέ και ανέβηκα στην επιφάνεια. Το καταδυτικό μου ρολόι έδειχνε μόλις 8,1 μ. Παρέμεινα στην επιφάνεια για να ηρεμήσω και να σκεφτώ τι να κάνω, ενώ η πλάκα «κάπνιζε» από τα χτυπήματα του ψαριού. Κρατούσα το σκοινί τεντωμένο σκεπτόμενος τι να κάνω. Το καλό ήταν ότι το βάθος ήταν μικρό και το ψάρι ήταν στον προθάλαμο, αν και η σφυρίδα δεν βραχώνει δύσκολα όπως ο ροφός. Μη έχοντας άλλη επιλογή βούτηξα. Με ανακούφιση διέκρινα μέσα στην θολούρα ότι σχεδόν το ένα τρίτο της βέργας ήταν έξω από την πλάκα. Φυσικά δεν φαινόταν τίποτα από την θολούρα. Έβαλα το χέρι μου μέσα και άρχισα να ψηλαφώ την πλάκα. Έπιασα το ψάρι το οποίο χτυπήθηκε με μανία και το ψηλάφισα. Άγγιξα την βέργα και ψηλαφώντας κατάλαβα ότι είχα χτυπήσει την σφυρίδα διαγώνια στο μάγουλο και η βέργα την είχε διαπεράσει και είχε βγει δίπλα από το στόμα της. Έπιασα το φτεράκι της βέργας, το οποίο ήταν ανοιχτό και κόντραρε το μεγάλο ψάρι. Ήρεμα έβγαλα το χέρι μου και αναδύθηκα ευχαριστημένος. Τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά από ότι περίμενα. Πήρα μια-δυο ανάσες και ξαναβούτηξα. Έπιασα την βέργα και τράβηξα σιγά-σιγά αλλά σταθερά την σφυρίδα έξω. Βγήκε αρκετά εύκολα και την πήρα αγκαλιά και ανεβήκαμε στην επιφάνεια.

sfyrida 6.5kg low res from spiros marinis on Vimeo.
Της έδωσα ένα γρήγορο τέλος, την φίλησα ζητώντας της συγνώμη για τον πόνο που της προκάλεσα και έχοντάς την αγκαλιά χωρίς να την ξεψαρίσω βγήκα έξω. Δεν χρειαζόταν να ψαρέψω άλλο. Το ψάρεμα είχε πάει πάρα πολύ καλύτερα από ότι εγώ περίμενα. Στην παραλία έβγαλα και τις φωτογραφίες που ήθελα και πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό όλος χαρά, λέγοντας Του: «Thanks for giving». Η σφυρίδα ζύγιζε 6,4 κ. και η τσιπούρα 1,8 κ.