Έπιασα πολλά άσπρα (σαργούς, κεφάλους, λούτσους, σκάρους κλπ) αλλά ήθελα να πάω να βουτήξω στα βαθιά και γνώριμα μέρη μου.
Λες και με άκουσε ο Ύψιστος και μου έκανε τη χάρη. Ένα απόγευμα ο καιρός γύρισε σε 6αρη νοτιά και εγώ ετοιμάστηκα να πάω σε ένα βαθύ τόπο που τον χτυπάει ο καιρός των προηγούμενων ημερών. Ξύπνησα νωρίς το πρωί, έβαλα τα πράγματα στο αμάξι και ξεκίνησα για το γνωστό τόπο. Η θάλασσα ήταν σχεδόν κόλα όταν έφτασα και εγώ αφού ετοιμάστηκα γρήγορα-γρήγορα βούτηξα και άρχισα να ανοίγομαι για να φτάσω στο μέρος που ήθελα. Έκανα 3-4 βουτιές για να ανοίξω ψευτοκαρτερεύοντας και πήρα ένα σαργό και ένα μελανούρι μέσα στη θολούρα. Η απότομη αλλαγή του καιρού μπορεί να είχε φέρει την μπουνάτσα αλλά τα νερά ήταν «σκοτωμένα». Η ορατότητα δεν ξεπερνούσε τα 10 με 12 μέτρα. Κοιτώντας τα σημάδια μου έφτασα στο τόπο και πήρα το 100αρί στο χέρι αρχίζοντας τα πλαναρίσματα. Σε ένα από αυτά διέκρινα στο πάτο και μακριά από εμένα, μια μεγάλη φιγούρα ροφού να με χαζεύει κουνώντας τα πλαϊνά του πτερύγια. Αναδύθηκα, κολύμπησα εκεί που είχα δει το ψάρι και βούτηξα εκ νέου. Πουθενά το ψάρι! Έκανα καρτέρια, τίποτα. Πήρα το κοντό και άρχισα τα ψαχτήρια. Μάταια! Ξέροντας καλά το μέρος, κολύμπησα προς τα εκεί που θα μπορούσε να τρυπώσει το ψάρι. Πήρα πάλι το 100αρι και πλακώθηκα στα καρτέρια. Έτσι σε μια ανάδυση είδα ένα καφέ-πορτοκαλί σημάδι που δεν ταίριαζε και πολύ με το βυθό να κουνιέται. Αναδύθηκα πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα εκεί που νόμιζα ότι κάτι υπήρχε. Ως δια μαγείας έπεσα πάνω στο ροφό. Καθώς πλησίαζα έδωσε μια με την ουρά του και χάθηκε κάτω από το μονόπετρο πριν μπει στο βεληνεκές του όπλου. Πλησίασα λίγο ακόμα και έμεινα μετέωρος μην ξέροντας τι να κάνω. Καθώς ξεκίνησα για την επιφάνεια νάτος πάλι έξω και να με κοιτάει. Στην απέναντι πέτρα ένας ροφός 5-6 κιλά χαζεύει την όλη κατάσταση. Τον βλέπω σε κάθε βουτιά και έχω βολή στο κεφάλι αλλά εγώ ήθελα το μεγάλο ψάρι. Αυτό έγινε 3-4 φορές χωρίς να μου δίνει ευκαιρία για βολή το μεγάλο ψάρι. Την τελευταία φορά που συνέβη άφησα απαλά το όπλο πάνω στο μονόπετρο, για να μη χάσω το μέρος λόγω της θολούρας, και έφυγα για να φέρω κοντά τη σημαδούρα. Θα προσπαθούσα άλλη μια φορά και μετά θα έμπαινα με το κοντό και ο Θεός βοηθός. Δεν μου αρέσει να ψαρεύω μόνος σε αυτά τα βάθη, πόσο μάλλον να ξεβραχώνω στα -27μ. Πόντισα τη σημαδούρα σχετικά κοντά, προσέχοντας να μην τρομάξω το ψάρι, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Το ψάρι δεν το είδα και στεναχωρημένος σύρθηκα πάνω στο μονόπετρο και έπιασα το 100αρι μου. Καρτέρεψα όσο μπορούσα ρίχνοντας κλεφτές ματιές μήπως τον δω αλλά τίποτα. Απογοητευμένος ετοιμαζόμουν να φύγω όταν το μάτι μου έπιασε μια κίνηση πιο αριστερά από εκεί που έβλεπα συνήθως το ψάρι. Είχε πάει πιο πλάγια, παραλλαγμένος, τελείως μαύρος έβγαλε το κεφάλι του δειλά-δειλά και με κοιτούσε. Γύρισα σιγά-σιγά το 100αρι σημάδεψα στο κεφάλι και έριξα. Χαμός. Η βέργα τον βρήκε στο μάτι και το μεγάλο ψάρι προσπάθησε να βραχώσει αλλά η βέργα τον εμπόδισε. Τράβηξα το ψάρι έξω προσέχοντας να μην μπλέξει πουθενά και άνοιξα το μουλινέ ελέγχοντας το μεγάλο ροφό. Τον ανέβασα στην επιφάνεια όπου του έδωσα ένα γρήγορο τέλος. Τον πήρα αγκαλιά, τον φίλησα και του ζήτησα συγνώμη για τον πόνο που του είχα προκαλέσει. Τότε θυμήθηκα και τον 6αρι που με παρατηρούσε απορημένος σε όλη την προσπάθεια μου. Τον χαιρέτισα από την επιφάνεια (εννοείται δεν τον έβλεπα) και έφυγα χαρούμενος. Δεν υπήρχε λόγος να ψαρέψω άλλο. Πρόλαβα και έβγαλα μια φωτογραφία πριν η μηχανή μείνει από μπαταρία. Οι υπόλοιπες φωτογραφίες βγήκαν στο σπίτι και η ζυγαριά έδειξε 17,3 κιλά. Σε περίπου μια ώρα μετά ο καιρός γύρισε σε ένα γεμάτο 7 Μαΐστρο και εκεί τελείωσαν τα όνειρα μου για μια 2η βαθιά βουτιά την επόμενη μέρα ή το ίδιο απόγευμα...
Τελικά τα "βάρη" τα αναλαμβάνει ως συνήθως ο πατέρας μου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου