Ψαρεύοντας στα 100... εκατοστά!!! Spearfishing in 100... cm!!!

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing in 100...  cm!!!

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Η ζωή στην Κάρπαθο συνεχίζονταν σε καλοκαιρινούς ρυθμούς για τον ντόπιο πληθυσμό. Για εμάς τους τουρίστες, τα πράγματα ήταν μια χαρά. Διακοπές!!! Όμως ένα απόγευμα, γνωστές και φίλες μαζεύτηκαν στο μαγαζί της κ. Σοφίας για να τυλίξουν ντολμαδάκια. Τα παραδοσιακά ντολμαδάκια της Καρπάθου είναι πολύ μικρά και τρομερά νόστιμα. Η παραγγελία ήταν για ένα γάμο... 3000 κομμάτια!!! Μαζεύτηκαν λοιπόν επτά γυναίκες για να τα βγάλουν εις πέρας. Επί οκτώ ώρες περίπου, έπλαθαν, έκοβαν, τύλιγαν κτλ για να τα πάρει στο τέλος ο Βαγγέλης να τα ψήσει. 

Όρθια η Άννα, δίπλα της η κ Ειρήνη, οι ξαδέλφες μου Χαρούλα & Άννα, η μητέρα μου, η κ Ευγενία και η κ Σοφία!!!

Εκτός από δυο κυρίες που είναι στο μαγαζί, οι υπόλοιπες ήρθαν με περίσσια αγάπη να βοηθήσουν άνευ πληρωμής, επειδή υπήρχε ανάγκη!!! Το ελληνικό φιλότιμο σε όλο του το μεγαλείο!!!

Μερικές μέρες αργότερα, την ημέρα της Παναγίας μας, η μητέρα μου, μας μαγείρεψε το παραδοσιακό κατσικάκι γεμιστό. Κανονικά το ψήνουν σε ξυλόφουρνο με κληματόβεργες. Αλλά επειδή δεν έχουμε τέτοιον, το μαγείρεψε στον ηλεκτρικό φούρνο. Το κατσικάκι είχε λιώσει και ήταν λουκούμι. Η δε γέμιση και οι πατάτες.... πεντανόστιμα όλα. 

Η μαμά δίνει ρέστα!!!

Κόντεψα να σκάσω από το πολύ φαί!!! Το απόγευμα παρατήρησα ότι ο καιρός είχε πέσει κατά πολύ. Ίσως με είδε το Σύμπαν από ψηλά και μου έκανε την χάρη, για να κάψω το περιττό μου λίπος. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να επιθεωρώ και να φτιάχνω τα ψαροντούφεκά μου. Τότε άκουσα την μητέρα μου να με ρωτάει. "Για που το έβαλες πάλι???" Της εξήγησα ότι ο καιρός έχει μαλακώσει πολύ και ότι ήταν ευκαιρία να πάω στα ρηχά και αγαπημένα μου μέρη και συνέχισα την δουλεία μου. Σε κάποια στιγμή που έψαξα ένα από τα ψαροντούφεκα που είχα φτιάξει... και είδε την μητέρα μου να το κρατάει πονηρά και να μου λέει: "Φύγαμε??? Αφού θα πας ρηχά μπορώ να έρθω!!!" και ξέσπασε στα γέλια. Την πήρα αγκαλιά και της απάντησα: "Εννοείται!!!" 

 Έτοιμη για τα βαθειά!!!

Ξύπνησα από τα άγρια χαράματα κι έφυγα σφαίρα για τα υπήνεμα του βοριά. Η θάλασσα ήταν απλώς ρυτιδιασμένη!!!Τα φόρτωσα όλα στο αυτοκίνητο και μετά από μισή ώρα οδήγησης, ήμουν εκεί που ήθελα, φυσικά χωρίς την μάνα μου. Δεν ήθελα ανταγωνισμό και άσε που μπορεί η πρωτάρα να μου έβαζε τα γυαλιά. Η θάλασσα χαρτί σαγρέ. Απλά ρυτιδιασμένη, χωρίς καθόλου κύμα!!! Ντύθηκα και βούτηξα. Υπήρχαν πάρα πολλοί σκάροι, αμέτρητοι θα έλεγα. Εγώ όμως έψαχνα για το ασήμι!!! τους σαργούς.  Στην πρώτη κιόλας βουτιά, στα τάρταρα των 100.... εκατοστών, σε γνωστή τρύπα, βλέπω έναν πολύ αξιόλογο κιλίσιο σαργό να κόβει βόλτες μέσα στο σκοτάδι. Καθώς τον σημαδεύω, διαπιστώνω πίσω του υπάρχει ένας τρίκιλος ροφός. Τον ροφό τον βλέπω από μια μικρή τρύπα από όπου δεν χωράει να βγει κι έτσι δεν ρίχνω. Την γλύτωσε κι ο σαργός!!! Έκανα έναν μεγάλο κύκλο και ξαναπήγα στην γνωστή τρύπα. Δεν βρήκα τίποτα. Έκανα ένα καρτέρι λίγο πιο κάτω και περίμενα. Ένα μεγάλο κοπάδι από καμιά 25αρια σκάρους πέρασε από μπροστά μου. Περίμενα να βρω τον πιο μεγάλο και του έριξα. 

Το 1ο της ημέρας...

Το πρώτο ψάρι της ημέρας ήταν ένας σκάρος 700 γρ. Τον τακτοποιώ και συνεχίζω. Είμαι πάνω στην στροφή του μικρού κάβου. Εκεί αν συρθεί κανείς πολύ πιο πριν, αιφνιδιάζει τα ψάρια που είναι κάτω από τον μεγάλο βράχο. Όπερ και εγένετο. Βουτάω πολύ πιο πριν, σέρνομαι και καθώς με κρύβει ένας άλλος μεγάλος βράχος, πλησιάζω ήσυχα. Ανάβω ίσα-ίσα τον φακό και μόλις διακρίνω τον μεγάλο σαργό του ρίχνω. Ορμάω και τραβάω την βέργα έξω για να μην έχω τυχόν μπελάδες. Η βέργα έρχεται έξω βαριά. Ο σαργός είναι 800 γρ!!! 

Ο 1ος & μεγάλος  σαργός των 800 γρ.

"Ωραία...συνεχίζουμε..." είπα στον εαυτό μου και πήγα ακόμη πιο ρηχά. Σε ένα γνωστό σκίσιμο, σαργοί τρέχουν μέσα στο σκοτάδι της σχισμής. Ανάβω λίγο-λίγο τον φακό και στην κατάλληλη ρίχνω. Πετυχαίνω στην μέση έναν ακόμη σαργό των 560 γρ.  

560  γρ και συνεχίζουμε...

Αφού τακτοποιήσω το ψάρι, πλησιάζω όσο πιο κοντά μπορώ στην σχισμή. Κάνει ένα τούνελ, που εκεί στέκονται τα ψάρια όταν τρομάξουν. Μπαινοβγαίνουν κι αν έχεις υπομονή μπορεί να πιάσεις έναν ακόμη. Μετά χάνοντ  αι. Έτσι λοιπόν περιμένω. Στην αρχή πάντα εμφανίζονται οι μικρότεροι. Αν δεν ρίξεις, τότε ξεθαρρεύουν οι μεγάλοι κι έρχονται. Περιμένω  λοιπόν και πίσω από τους μικρούς εμφανίζεται ένας καλός. Σημαδεύω όσο πιο καλά μπορώ και πατάω την σκανδάλη. Από το τράνταγμα της βέργας καταλαβαίνω ότι ο στόχος επιτευχθεί, αλλά πρέπει να πάρω το ψάρι στα χέρια μου... Τραβάω την βέργα έξω σταθερά και αγκαλιάζω ένα ψάρι 450 γρ. 

0 3ος και 450 γρ.

Ξεκούραση. Παίρνω μερικές ανάσες και παρατηρώ το περιβάλλοντα χώρο. Καθώς κοιτάω δεξιά-αριστερά, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση ενός καλού σαργού ανάμεσα σε κάτι σκάρους. Πλησιάζω και βουτάω, σέρνομαι προς την τρύπα που είδα το ψάρι. Εμφανίζονται μπροστά μου σκάροι που τους αγνοώ. Μετά από λίγο εμφανίζεται κι ο σαργός. Του ρίχνω στο κέντρο και πετάγεται έξω κάνοντας την ζωή μου πιο εύκολη. Είναι λίγο πιο μεγάλος από τον τελευταίο 480 γρ. 

Ο πονηρός των 480. γρ!!!

Καθώς ερευνώ το περιβάλλον βλέπω μια μπουρού κρυμμένη ανάμεσα στις πέτρες. Την πιάνω, αλλά διαπιστώνω ότι είναι ζωντανή. Αφού την περιεργάστηκα την έβαλα στην θέση της και κολύμπησα πιο κάτω.  

Η τυχερή Μπούρου...

Κάνω ένα ακόμη καρτέρι πριν πάρω τον δρόμο του γυρισμού. Κρύβομαι καλά και περιμένω. Εμφανίζονται σκάροι, αλλά δεν τους δίνω και πολύ σημασία. Έρχονται και άλλοι και άλλοι... Είναι περίπου καμιά 50αρια!!! Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο κι έτσι ψάχνω τον αρχηγό. Ρίχνω σε ένα μεγάλο και πιάνω έναν 800 γρ. Έχοντας πάρει τον δρόμο του γυρισμού, κάνω μια στάση στον μικρό κάβο πάλι. Με την γνωστή τεχνική πλησιάζω και ψάχνω την μεγάλη σχισμή. Τα ψάρια της είναι μικρά, αλλά ο φακός τρομάζει έναν καλό σκάρο, που βγαίνει από την προστασία του σκοταδιού κι εγώ πιάνω ένα ψάρι των 800 γρ. Πιάνω λίγο πιο κάτω κι έναν ακόμη σκάρο, κόκκινο αυτήν την φορά των 700 γρ. 

Να κι ένας κόκκινος σκάρος.

Συνεχίζοντας, βλέπω έναν μικρό σαργό να πετάγεται έξω από μια μικρή σπηλιά, αρκετά μακριά από εμένα. 

"Τι τον φόβισε αυτόν???" αναρωτήθηκα. Πλησιάζω πλάγια για να μην φαίνομαι από το άνοιγμα κι όταν είμαι έτοιμος, εμφανίζομαι μπροστά στην τρύπα. Δεν ξέρω τι να περιμένω και έτσι οι αισθήσεις μου είναι στο ζενίθ. Δεν ανάβω φακό, αλλά βλέπω τα δόντια ενός καλού σαργού, Το ψάρι είναι κάθετα και για να μην ρισκάρω άλλο του ρίχνω. Η βέργα δεν τραντάχτηκε καθόλου, αλλά πριν προλάβω να σκεφτώ ότι μάλλον αστόχησα, κάτι ασήμισε στο σκοτάδι. Τραβάω την βέργα και έχω πετύχει τον σαργό ανάμεσα στα μάτια. Είναι ο πιο μεγάλος της ημέρας 850 γρ. 

Το έπαιζε τσαμπουκάς ο 850 γρ...

Προχωρώντας για να βγω, βλέπω κεφάλους να τρυπώνουν. Πλησιάζω και βουτάω λίγο πιο μακριά τους, καθώς έχω και την κάλυψη ενός άλλου βράχου. Σέρνομαι και πλησιάζω κι άλλο, αλλά τα ψάρια με παίρνουν χαμπάρι και τρέχουν κάτω από τις διάφορες πέτρες. Μένω στο πόσο μου και περιμένω. Δύο ψάρια έχουν μείνει κάτω από συγκεκριμένη πέτρα. Στην πρώτη ευκαιρία, σημαδεύω και ρίχνω. Ο κέφαλος χτυπιέται και πάει και σφηνώνει το κεφάλι του ανάμεσα σε δύο πέτρες, ενώ όλο του το σώμα είναι ορατό. Είναι 1100 γρ. Καθώς πηγαίνω προς την έξοδο, κάτι μου τράβηξε τον ενδιαφέρον. Μια φευγαλέα κίνηση σε έναν βράχο χωρίς πολύ ενδιαφέρον. Πλησιάζω κοιτώντας ερευνητικά, όταν διαπιστώνω ότι ένας μεγάλος σαργός έχει τρυπώσει σε μια τρύπα που καλά-καλά δεν τον χωράει. Χωρίς να το πολύ-καταλάβω έπιασα ένα ψάρι 650 γρ. Αν μου έλεγαν ότι εκεί είχε κρυφτεί, δεν νομίζω ότι θα το πίστευα. Συνεχίζοντας είπα να ψάξω μια καλή σχισμή. Κάνω ένα καρτέρι και περιμένω. Διάφορα ψάρια κολυμπούν τριγύρω, αλλά εγώ περιμένω καρτερικά. Μετά από λίγο εμφανίζεται μέσα στην σχισμή ένας καλός σαργός. Εγώ ακίνητος. Ο σαργός συνεχίζει, κρύβεται πίσω από τις πέτρες της σχισμής. Εγώ τον χαβά μου. Όλος περιέργεια, βγαίνει για να με δει και εκεί τον έπιασα. Είναι 450 γρ. Καθώς κολυμπώ, βλέπω έναν μεγάλο σαργό να κολυμπάει νευρικά. Δεν έχω την πολυτέλεια για πολλά, αλλά δεν ελπίζω ότι θα τον βρω. Βουτάω αμέσως και καρτερεύω πίσω από έναν βράχο. Σέρνομαι προς τα εμπρός για να έχω καλύτερη κάλυψη και περιμένω. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα ο σαργός γυρίζει να δει τι γίνεται, κρατώντας μια απόσταση ασφαλείας, ή έτσι νόμιζε κι εγώ του ρίχνω. Η βέργα τραντάζεται βίαια. Την τραβάω απαλά και βλέπω ότι έχω πιάσει τον μεγαλύτερο σαργό της ημέρας. 950 γρ. 

Ο μεγαλύτερος όλων 950 γρ!!!

Βάζω τα ψάρια στην σημαδούρα και βλέπω πάλι τους κεφάλους να τρυπώνουν. Γρήγορη βουτιά και αμέσως βολή. 

Ο ένας από τους δύο κεφάλους...

Το ψάρι πετάγεται έξω, τον παίρνω αγκαλιά και βγαίνω. 

Ώρα να βγω...

Το τελευταίο ψάρεμα στην αγαπημένη μου κάρπαθο ήταν και το πιο ποιοτικό!!!

Κάρπαθος 2023 τέλος...

Άντε και του χρόνου, να με Αξιώσει να ξαναψαρέψω στα αγαπημένα μου νερά της. 

Translation of the above article.

Title:Spearfishing in 100... cm!!!

Video & Photo : Zacharias Skevofilax.   

Life in Karpathos Island continued at summer's pace for the local population. For us tourists, things were fine. Vacation!!! But one afternoon, acquaintances and friends gathered at Ms. Sofia's shop to wrap dolmadaki. The traditional dolmadakia of Karpathos are very small and extremely tasty. The order was for a wedding... 3000 pieces!!! So seven women got together to full-fill the order. For about eight hours, they formed, cut, rolled, etc., so finally Vangelis would take to cook them. (1st Picture: Anna is standing, next to her is Ms. Irini, my cousins ​​Haroula & Anna, my mother, Ms. Eugenia and Ms. Sofia!!!). Besides two of the ladies who are working in the shop, the rest came with plenty love to help without payment, because there was a need!!! The Greek philotimo in all its glory!!! 

A few days later, on Madonna's Day, my mother cooked us the traditional stuffed goat. It is normally baked in a wood-fired oven with vines. But since we don't have one, she cooked it in the electric oven. The goat meat had melted and was a delight. And the filling and the potatoes... all delicious.            (2nd Picture: Mum knows what to do!!!). I almost exploded from too much eating !!! In the afternoon I noticed that the weather was calming down considerably. Maybe the Universe saw and did me a favour, to burn off my excess fat. So I started inspecting and repairing my spearguns. Then I heard my mother asking me: "Where are you planning to go again???" I explained to her that the weather had softened a lot and that it was an opportunity to go to my favourite shallows and continued the repairs. At one point when I looked for one of the spearguns I had fixed... and saw my mother holding it slyly and saying: "Let's go??? Since you're going shallow I will come too !!!" and burst out laughing. I hugged her and replied: " Definitely !!!".              (3rd Picture: Ready for the very deep waters!!!). 

I woke up early at dawn and rushed to reach the chosen fishing spot. The sea was just perfect!!! I loaded everything in the car and after half an hour of driving, I was where I wanted to be, without my mother of course. I didn't want competition, and let alone the mum-rookie could come up with big surprises, you never know. The sea was just wrinkled, no waves at all!!! I got dressed and dived. There were too many parrotfish, countless I would say. But I was looking for silver !!! the white sea breams (Diplodus sargus). In the very first dive, in the extreme depth of 100... centimetres, in a well-known hole, I saw a very remarkable white sea bream swimming around in the dark. As I aimed it, I saw behind it a three-kilo dusky grouper (Epinephelus guaza). I could see the dusky grouper from a small hole where I could not get it out, so I didn't shoot it. The white sea bream got lucky too !!! I made a big circle swimming and went back to the same hole. I did not find anything, the fish were gone. I made an ambush a little further down and waited. A large school of about 25 parrotfish (Sparisoma cretense) passed in front of me. I waited to find the biggest one and shot it. (4th Picture: The 1st catch of the day...). The first fish of the day was off 700 gr. I put it on the buoy and continued. I was approaching the small cape. There if one crawls a bit far ahead, it surprises the fish that are under the big rock. And so I did it. I dived far ahead, crawled, and as another large rock was hiding my presence, quietly approached. I turned on the underwater flash light, just enough I could see, when I noticed the presence of a big white sea bream and shot it. I rushed and pulled the spear out to avoid any troubles. The spear came out heavy. The white sea bream was 800 gr. !!! (5th Picture: The 1st & big white sea bream of 800 gr. !!!).

"Well done...lets continue..." I said to myself and went even shallower. In a known slit, white sea breams were swimming through the darkness of the slit. I turned on the underwater flash light just enough and pulled the trigger at the appropriate fish. I caught another 560 gr. white sea bream.              (6th Picture: 560 gr. and continuing...). After arranging the fish, I got as close as I could to the slit. There is a tunnel, where the fish were hiding when they get scared. They swim in and out and if you are patient enough, you might catch one more. Then the fish disappear for the rest of the day from the tunnel. So I waited. At first the smallest fish appeared. If you don't shoot, then the big guys get curious and appear too. So I waited and behind the little white sea breams, a good one appeared. I aimed as best I could and pulled the trigger. From the jerking of the spear, I realised that the goal was achieved, but I had to get the fish in my hands... I pulled the spear out firmly and hug a 450 gr. fish.(7th Picture: The 3rd one of 450 gr. ...). Relaxing a bit. I took a few breaths and observed the surroundings. As I was looking around, my gaze caught a movement of a good white sea bream among some parrotfish. I approached and dived, crawled towards the hole where I saw the fish. Some parrotfish appeared in front of me and I ignored. After a while the white also appeared. I shot it in the middle and it jumped out of the hole, making my life easier. It was slightly larger than the last 480 gr.              (8th Picture: The wicked one of 480 gr. ...). As I surveyed the surroundings, I saw a Triton's trumpet (Charonia tritonis) hidden among the stones. I caught it, but found out it was alive. After examining it, put it back and swam further down. (9th Picture: The lucky one ...). I did one more ambush before returning. I hid well and waited. Parrotfish appeared, but I didn't pay much attention to them. More and more parrotfish were coming... They were about 50 fish!!! There was nothing better so I was looking for the leader, the biggest fish. I shot a big one and caught an 800 gr. fish. On the way back, I stopped at the small cape again. With the well-known technique I approached and looked in the big crack. Most of the fish were small, but the beam of my flashlight spooked a good parrotfish, which came out of the cover of darkness and I caught an 800 gr. fish. A little further down, I catch another parrotfish, a red one this time of 700 gr. (10th Picture: The red parrotfish...). Continuing on, I saw a small white sea bream swimming in a hurry out of a small cave, quite far from me.

"What scared it???" I wondered. I approached from the side so not to be seen through the opening and when I was ready, I appeared in front of the hole. I didn't know what to expect and so my senses were at their maximum. I didn't turned on the flashlight, but I noticed the teeth of a good white sea bream. The fish was vertical and I did not to take any more chances, so I pulled the trigger. The spear didn't jerk at all, but before I thought that I must had missed, something flashed in the darkness. I pulled the spear and I have hit the big white sea bream between the eyes. It was the largest of the day 850 gr. (11th Picture: The bully of 850 gr. ...). As I was swimming to get out, I saw mullets (Mugil cephalus) swimming next to the bottom rocks. I approached and dived a little further away from them while taking cover from a rock. I crawled and got closer, but the fish sensed me and hid under the various rocks. I stayed on the seafloor and waited. Two mullets stayed under a certain rock. At the first opportunity, I aimed and shot one of them. The mullet that was hit put its head between two stones, while its entire body was visible. It was 1.100 gr. As I was swimming towards the exit, my eyes caught a movement. A fleeting movement under a rock without much interest. I approached, looked inquisitively, and found that a large white sea bream has burrowed into a hole that seemed it didn't fit in. Surprisingly enough, I caught a 650gr. fish. If someone told, that a large white sea bream was hiding in that slit, I don't think I'd have believed him. Moving on, I decided to look for a good crack. I ambushed and waited. Various fish were swimming around, but I was waiting patiently. After a while, a good white sea bream appeared in the crevice. I stayed motionless. The white sea bream continued, hiding behind the stones of the crevice. I stayed motionless. Full of curiosity, the fish comes out to see me and there I caught him. It was 450 gr. As I was swimming, I saw a large white sea bream swimming nervously. Immediately I dived knowing that the possibilities finding the fish were slim. Ι was hidden behind a rock. I crawled forward to get a better cover and waited. After several seconds the large white sea bream turned to see what was going on, keeping a safe distance, or so it thought and I pulled the trigger. The spear jerked violently. I pulled it gently and saw that I have caught the biggest white sea bream of the day. 950 gr. and I hadn't activated the underwater camera. (12th Picture: The biggest 950 gr. !!!). As I was putting the fish on the buoy and I saw several mullets hiding under the rocks again. Quick dive and instant shot. (13th Picture: One of the two mullets...). The fish jumped out of the rock, I grabbed it and went out.        (14th Picture: Time to went out...). 

The last fishing in my beloved Karpathos was also the best!!! 

(15th Picture: The end of Karpathos 2023...). 

With God's Will, I will be fishing again in my favourite waters.

Ψαρεύοντας μέσα στα Καρπάθικα μελτέμια...Spearfishing with NNW Karpathian winds...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing with NNW Karpathian winds...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Καθώς περνούσαν οι μέρες υπήρχαν και οι διάφορες δουλειές του All Weather John!!! Βέβαια, όταν έφτασα στο νησί, τα καλοκαιρινά λαχανικά του κήπου του, είχαν σχεδόν τελειώσει. Mόνο τα κρεμίδια κι ελάχιστες ντομάτες είχαν μείνει. Φέτος είχε φυτέψει τριών ειδών κρεμήδια. Κόκκινα, άσπρα και τα γνωστά καφετιά. 

Ο μπαμπάς με τα κρεμμύδια!!!

Αφού παρέμειναν αρκετές μέρες στον ήλιο για να ξεραθούν, τα έβαλε σε τελάρα και τα μεταφέραμε σε σκιερό και ξηρό μέρος. Βέβαια υπήρχε και το φυτώριο, που αυτήν την περίοδο άρχιζαν να μεγαλώνουν τα νέα φυτά της παπάγιας. Λόγω της Αιθιοπίας, όλη η οικογένεια έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στα τροπικά φρούτα. Ίσως γιατί μας θυμίζουν τόσα πολλά... Όλο καμάρι τα περίμενε πατέρας μου να μεγαλώσουν κι άλλο για να τα μεταφυτέψει στο θερμοκήπιο που είχε φτιάξει με περισσή αγάπη!!!

Η νέα γενιά της παπάγιας!!!

Μετά ήρθε η σειρά της πέργκολας. Τις βαριές δουλειές τις είχε ήδη τελειώσει ο πατέρας μου. Τα φινιρίσματα είχαν μόνο μείνει, κι εκεί έκανα τον βοηθό. Φέρε το ένα, πιάσε το άλλο και φυσικά να κρατάω την σκάλα. 

Ο μάστορας & το τσιράκι...

Ψάχνοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια να είναι όλα ένταξη, έκανε το φινίρισμα να κρατήσει πολύ παραπάνω χρόνο. Εκεί συνέλαβα την μάνα μου που κοιτούσε τι κάναμε όλο απορία και την ονομάσαμε επιστάτη. Σαν να μην έφτανε κι αυτό, όταν κατάλαβε ότι θα κρατούσε η δουλειά πολύ περισσότερο από ότι περίμενε, την έχασα....

Ο επιστάτης!!!

"Μάλλον βαρέθηκε η μαμά...." σκέφτηκα. Αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Σε κάποια στιγμή που ξανά-κοίταξα προς το σπίτι, την είδα να κάθεται αναπαυτικά σε μια καρέκλα, απολαμβάνοντας το αναψυκτικό της, εποπτεύοντας. 

Έβαλα κάτι γέλια και ο πατέρας μου με κοίταξε γεμάτος απορία. Κοιτώντας τριγύρω, κατάλαβε τον λόγο.

...βαρέθηκε να περιμένει...

Μετά από μερικές μέρες, ο καιρός "έπεσε". Όχι πως κόλλησε ο καιρός, αλλά ένα γεμάτο 5αρι ΒΒΔ το είχε. Έτσι πήγα και βρήκα τον φίλο μου Μάρκο (από την Αυστρία) και καταστρώσαμε το πλάνο της βουτιάς. Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα βαθύ τόπο και ο Θεός βοηθός. Φόρτωσε ο καθένας τα πράγματα του και ξεκινήσαμε. Αφού άφησε την οικογένεια του στην παραλία, εμείς κατευθυνθήκαμε προς τον ψαρότοπο. Ντυθήκαμε και βουτήξαμε. Ο Μάρκος έπιασε πρώτος ένα ντόπιο μπαρμπούνι. Κολυμπώντας για να φτάσουμε στο τόπο, είδα κιούρτους για μικρό γαριδάκι, το Συμιακό, όπως είναι γνωστό. Συνήθως τους ρίχνουν μέσα στα φύκια, αλλά κάποιοι έπεσαν πάνω σε πέτρες. Οι κιούρτοι ήταν αμέτρητοι. Συνεχίζοντας και κοιτώντας τους υπόλοιπους, παρατήρησα ένα καλό κίτρινο μπαρμπούνι δίπλα στους κιούρτους. Βούτηξα, έκανα ένα καρτεράκι και το έπιασα. 

Το 1ο της ημέρας...

Σιγά-σιγά φτάσαμε στον βαθύ τόπο. Βράχια, μονόπετρα και πλάκες σε όποιο βάθος ήθελες. Ξεκινώντας από τα ρηχά, άρχισα το ψάξιμο. Όποια πέτρα μου άρεσε την έψαχνα. Συνεχίζοντας, βλέπω έναν αρκετά καλό σαργό να κόβει βόλτες. Το ψάρι μπορεί να πάει όπου θέλει, αλλά στρίβει και μπαίνει κάτω από μια πλάκα. 

"Μάλλον έχει τάσεις αυτοκτονίας..." σκέφτηκα. Βουτάω πλάγια για να μην με δει και πλησιάζω όσο πιο ήρεμα μπορώ την πλάκα. Έχει και νεκρά φύκια κι ο σαργός έχει χωθεί δήθεν κρυμμένος και με κοιτάει. Δεν περιμένω κάτι καλύτερο και αφού σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα, γιατί ήταν κάθετα το ψάρι, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον βρίσκει κοντά στο μάτι και τον περνάει σουβλάκι. Τον τραβάω έξω και έχω ένα 2ο ψάρι των 400 γρ. 

Καλώς τον!!!

Μετά από λίγο, βλέπω μια 3κιλη στήρα. Το ψάρι χώνεται κάτω από μια μεγάλη και γνωστή πλάκα. Γρήγορα αλλάζω ψαροντούφεκο και παίρνω ένα πιο κοντό. Με το που ετοιμάζομαι να βουτήξω, το ψάρι βγαίνει έξω, πάει και κάθεται μπροστά σε μια άλλη πέτρα λίγο πιο πέρα, κοιτάζοντας προς την σχισμή. Βουτάω πάνω στο ψάρι. Με το που το πλησιάζω, το ψάρι αρχίζει να κινείται. Αν είχα στο χέρι μου το μακρύ ψαροντούφεκο, θα το είχα πιάσει. Η στήρα κινήθηκε ανάμεσα στις πέτρες, δεν μπήκε σε καμιά, αλλά τράβηξε για τα βαθειά και την χάσαμε. Κάναμε καρτέρια σε διάφορα βάθη μήπως και.... Κολυμπώντας φτάσαμε σε ένα φοβερό κομμάτι. Ένας τεράστιος ογκόλιθος πάνω σε ένα βαθύ κόψιμο στα -20μ. Από κάτω του υπάρχει ένα εκπληκτικό φρύδι στα -35 μ, που καταλήγει σε ένα υποβρύχιο σπήλαιο στα -46 μ. 

Το βαθύ φρύδι όπου τέρμα δεξιά υπάρχει η μοιραία σπηλιά στα -46 μ.

Εκεί πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, πνίγηκαν δύο από τους τρεις αυτοδύτες που μπήκαν μέσα και έχασαν τον προσανατολισμό τους. Το μέρος είναι απίστευτα όμορφο και άγριο ταυτόχρονα. Κάναμε πάρα πολλές βουτιές χωρίς να δούμε κάτι μεγάλο, παρόλη την φοβερή ορατότητα. Μπορούσες να δεις μέχρι τα -40μ!!!. Σημάδι ότι το μέρος πρέπει να ψαρεύεται και παράνομα (μπουκάλα βράδυ). Συνεχίσαμε να βουτάμε στο χείλος του γκρεμού σε διάφορα μέρη. Σε μια από αυτές, βούτηξα για να θαυμάσω το μπλε, αυτό το σκούρο μπλε. Με το που κοιτάζω προς τα κάτω, μια καλή στήρα, κάνει καρτέρι πάνω στο κόψιμο, κοιτώντας προς τα βαθειά. Δυστυχώς δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερα. Το ψάρι με παίρνει χαμπάρι και με το που πάει να χαθεί στα βαθειά, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα βρίσκει την στήρα στην πλάτη κι εγώ φέρνω στην αγκαλιά μου ένα ψάρι 1,7 κιλά. 

Η στήρα που καρτέρευε...

Συνεχίσαμε λίγο ακόμη και μετά γυρίσαμε προς την γνωστή ξέρα κι από εκεί για την παραλία από όπου βουτήξαμε. Ο Μάρκος είδε έναν δίκιλο ροφό να τρυπώνει. Έκανε κάποιες άκαρπες προσπάθειες και μετά βούτηξα κι εγώ. Έχει αρκετό ρέμα και με σπρώχνει προς τα πίσω. Πλησιάζω την σχισμή και την ψάχνω. Βλέπω ένα μικρό ροφάκι, αλλά δίπλα του υπάρχει κάτι πιο μεγάλο. Σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τραντάζεται, σημάδι ότι πέτυχα τον στόχο μου. Τραβάω την βέργα προσεκτικά έξω από την σχισμή. Είναι μια πίγκα 1,4 κιλών. 

Η τρυπωμένη πίγκα...

Ο ροφός είναι άφαντος. Μην βρίσκοντας άλλα ψάρια, το ρίξαμε στα λεοντόψαρα. Στην πρώτη κιόλας βουτιά, λίγο πιο βαθειά από την πίγκα, σε μια σχισμή είναι στοιβαγμένα λεοντόψαρα. Σημαδεύω το πιο μεγάλο. Πιάνω ένα ψάρι 1,2 κιλών που είναι και το μεγαλύτερο που έχω πιάσει μέχρι σήμερα. 

1,200 γρ το νέο ρεκόρ!!!

Όσο περνούσε η ώρα και πλησίαζε το απόγευμα, τόσο περισσότερα λεοντόψαρα βλέπαμε να βγαίνουν από τις σκιές και να κόβουν βόλτες, ψάχνοντας κάτι να φάνε. Συνεχίζοντας με τον ίδιο ρυθμό, πιάσαμε 20. 

1,100 γρ, και ο Μάρκος στο βάθος...

Σχεδόν όλα ήταν γύρω στο κιλό!!! Θα μπορούσαμε να είχαμε πιάσει τα τριπλάσια, αλλά η κούραση έκανε την εμφάνισή της. Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. 

Με αυτό το στόμα τα καταπίνει!!!

Λίγο πριν βγούμε, βλέπω ένα ντόπιο μπαρμπούνι να έχει καμουφλαριστεί κοντά σε ένα βράχο. Δυστυχώς για το μπαρμπούνι, το είδα. Κάνω μια βουτιά λίγο μακρυά του, σύρθηκα και το έπιασα. Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτό και καθαρίσαμε μέσα στην θάλασσα τα ψάρια. Υπήρχαν πολλά και διαφορά ψαράκια μισο-χωνεμένα στα στομάχια των λεοτόψαρων (καλόγριες, γύλοι κτλ), αλλά ένα είχε έναν μικρό ψάρι-σκορπιό που μόλις τον είχε καταπιεί.!!! 

Δυστυχώς...

Δυστυχώς ο μικρός σκορπιός είχε πάει να συναντήσει τον Δημιουργό. Όλα μα όλα τους τα λεοντόψαρα ήταν παχιά, πολύ παχιά!!! 

Με τον Μάρκο και τα τρόπαια!!!

Τα τακτοποιήσαμε και επισκεφθήκαμε μια τοπική ταβέρνα, όπου απολαύσαμε διάφορους τοπικούς μεζέδες και δυο λεοντόψαρα στα κάρβουνα. Ήταν πεντανόστιμα. Ο καπετάν Νίκος τα είχε ψήσει πολύ ωραία. Τουλάχιστον αυτά τρώγονται...

Συνεχίζεται...

Translation of the above article.

Title:Spearfishing with NNW Karpathian winds...

Video & Photos : Zacharias Skevofilax.

As the days went passing by, there were the various jobs of All Weather John!!! Of course, when I arrived on the island, the summer vegetables in his garden were almost finished. Only the onions and a few tomatoes were left. This year he had planted three kinds of onions. Red, white and the familiar brown ones. (1st Picture: Dad and his onions!!!). After the onions had been in the sun for several days to dry, he put them in crates and we moved them to a shady and dry place.     Of course, there was also the nursery, where the new papaya plants were starting to grow. Because of Ethiopia, the whole family has a special love for tropical fruits. Maybe it is because they remind us of so many things... My father waited with pride for them to grow more, so he could plant them into the greenhouse he had built with so much love!!! (2nd picture: The new generation of papaya plants!!!).

Then it was the time of the wooden pergola. My father had already finished most of the work. The finishing touches were all that was left, and there I was the assistant. Bring this, grab the other one and of course I was holding the ladder. (3rd picture: The craftsman and his assistant...). By looking even for the slightest detail to be fixed, it took us much longer to finish. There I saw my mother who was looking and wondering what we were doing, so we called her superintendent. When she realised that we were not going to finish and it would take much longer than she expected, she disappeared…. (4th Picture: The superintendent!!!). 

"Mommy must be bored..." I thought. But I reckoned without the innkeeper, as they say in Greece. At one point when I looked again towards the house, I saw her sitting comfortably in a chair, enjoying her refreshment, while supervising. (5th Picture: ... bored to wait standing...). I laughed loud and my father looked at me full of wonder. Looking around, he realised why. 

After a few days, the weather calmed a bit down. Not that the it was windless, but a 5 Beaufort NNW winds were present. So I went and found my friend Marcus (from Austria) and we planned the dive. We decided to go to a deep place. Everyone loaded their things and drove away. After he left his family at the beach, we headed to the fishing spot. We got dressed and dived. Marcus was the first to catch a local goatfish (Mullus surmuletus). While swimming to reach to the fishing spot, I saw metallic fish traps for small shrimp, the Simiako shrimp, as it is known. They are usually thrown into the seaweed, but some landed on rocks. The fish traps were countless. Moving on and looking at the other ones, I noticed a good yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus) next to the fish traps. I dived in, ambushed and caught it.        (6th Picture: The first fish of the day...). Slowly we reached the deep place. Rocks, monoliths and slabs at any depth you liked. Starting in the shallows, I began my search. I searched any rocks I liked. Moving on, I saw a pretty good white sea bream (Diplodus sargus) swimming around. The fish could go anywhere it wanted to, but instead it turned and got under a slab.

"It must have suicidal tendencies..." I thought. I dived sideways so the fish was not able to see me and approached the slab as calmly as I could. The slab was full of dead algae and the white sea bream was hidden itself. As I reached the entrance of the slab, I saw that the fish was looking at me. I didn't expect anything better and after aiming as best as I could, I pulled the trigger. The spear found it near the eye and skewered it. I pulled it out and have a 2nd fish of 400 gr. (7th Picture: Wellcome!!!). After a while, I saw a 3 kg golden grouper (Epinephelus costae). The fish swam under a large and familiar rock. I quickly changed my speargun and got a shorter one. Just as I was about to dive, the fish came out, swam and sat in front of another rock a little further away, looking into the crevice. I dived on the fish. As I approached it, the fish started to move away. The golden grouper moved among the rocks, did not enter any, but swam for the deep and we lost it. We did several ambushes at various depths just in case.... Swimming further down, we reached an awesome spot. A huge boulder on top of the abyss at -20 m. Below it was a stunning slab at -35m, ending in an underwater cave at -46m. (8th Picture: The deep slab, where on the far right there is the fatal cave at -46 m.). There about four years ago, two out of the three scuba divers went in and lost their orientation, drowned. The place was incredibly beautiful and wild at the same time. We did a lot of dives without seeing anything big, despite the awesome visibility. We were able to see up to -40m!!!. A sign that the place should be fished illegally (scuba spearfishing at night). We continued diving at the edge of the abyss, in various places. In one of them, I dived to admire the blue, that dark blue. As I looked down, a nice golden grouper, was ambushing on the edge, looking towards the deep. Unfortunately I hadn't activated the underwater camera. The fish realised my presence and as it started to swim for the deep waters, I pulled the trigger. The spear found the golden grouper on its back and I brought a 1.7 kg fish in my arms. (9th Picture: the golden grouper that was ambushing...). We continued a little longer and then turned towards the known reef and from there to the beach where we started today's dive. Markus saw a two kilos dusky grouper getting in a crack. He made some fruitless attempts and then I dived in too. There was a strong underwater current that pushed me back. I approached the crack and looked inside it. I saw a small dusky grouper, but next to it, there was something bigger. I aimed and pulled the trigger. The spear jerked, a sign that I had achieved my goal. I pulled the spear carefully out of the crack. It was a 1.4 kg mottled grouper (Mycteroperca ruby).          (10th Picture: The hidden mottled grouper...). The dusky grouper was gone. Finding no other fish, we began catching lionfish (Pterois volitans). In the very first dive, a little deeper than the mottled grouper, lionfish were piled in a crevice. I aimed at the biggest one. I caught a 1.2 kg fish which was also the biggest I had ever caught so far. (11th Picture: 1.200 gr. a new record!!!). As time was passing on and the afternoon approached, more and more lionfish were coming out of the shadows and swimming around, looking for something to eat. Continuing at the same pace, we caught 20 lionfish. (12th Picture: 1.100 gr. while Markus was swimming behind me...). Almost all the lionfish were about a kilo!!! We could have taken three times as many, but we started getting tired. We took the way back.                    (13th Picture: With this big mouth swallows everything!!!). Just before we head out, I spotted a local goatfish camouflaged near a rock. Unfortunately for the goatfish, I saw it. I dived a bit away from it, crawled and shot it. We took the necessary photos and cleaned the fish in the sea. There were a lot of different half-digested fish in the stomachs of the lionfish like black Damselfish (Chromis chromis) Mediterranean rainbow wrasse (Coris julis), etc.), but one had a small red scorpion fish (Scorpaena scrofa) that had just swallowed it!!! (14th Picture: Unfortunately...). Unfortunately the little scorpion had gone to meet the Creator. All the lionfish were fat, very fat!!! (15th Picture: Markus and I with the trophies!!!). We put the fish in the ice cooler and visited a local tavern, where we enjoyed various local delicacies and a couple of grilled lionfish. They were delicious. Captain Nikos had cooked them very nicely. At least these are eatable... 

To be continued...

Χαιρετίσματα από την όμορφη Κάρπαθο... Greetings from the beautiful Karpathos Island...

 You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Greetings from the beautiful Karpathos Island...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Έφτασα με το καράβι στο αγαπημένο μου νησί, νωρίς το πρωί στα τέλη Ιούλη. Οδήγησα μέχρι την Αρκάσα, το χωριό μου, και το μελτέμι πήρε όλη την κάψα των προηγούμενων ημερών της Αθήνας. Αγκαλιές και φιλιά με τους γονείς, οι οποίοι δεν ήξεραν ότι είχα φτάσει στο νησί, παρά μόνο όταν βγήκα από το καράβι τους ειδοποίησα. Με το που έφαγαν και την έπεσαν για ύπνο, την έκανα για έναν κοντινό ψαρότοπο μέσα στους αφρούς της τρικυμίας. Βρήκα την μικρή και γνωστή παραλία που απάγκιαζε ο καιρός, ντύθηκα και βούτηξα, ντάλα στο καταμεσήμερο. Λίγο θολά τα νερά, αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου. Με το που κολυμπώ λίγο, βλέπω στην άμμο κρυμμένο έναν μεγάλο σκαρμό. Δεν ήθελα να τον πιάσω, γιατί δεν μου αρέσει το φαί του και έχει και πολλά μικρά κόκαλα, αλλά ήθελα να τον κινηματογραφήσω. 

Ο σκαρμός...

Πλησιάζω όσο μπορώ μέχρι που πετάχτηκε από την τρομάρα του και τον έχασα μέσα στην θολούρα. 

...πανικόβλητος...

Μετά από λίγο, κάτω από τα πέδιλά μου υπάρχει ένας καλός σε μέγεθος αυλόστομος. Κατεβάζω την σκάλα στο ψαροντούφεκο, αλλά το ψάρι αρχίζει να κινείται. Του ρίχνω από την επιφάνεια, χτυπιέται κάνοντας περίεργους θορύβους, ξεψαρίζει και το έχασα. 

"Δεν πειράζει γιατί θα ζήσει και μάλλον θα γεράσει με αυτήν την εμπειρία...." είπα στον εαυτό μου και συνέχισα. Λίγο πριν βγω στον κάβο, βλέπω ένα μεγάλο κοπάδι με σκάρους. Καρτερεύω και περιμένω να δω αν υπάρχει κάποιος μεγάλος. όντα μετά από λίγο και δειλά-δειλά εμφανίζεται ο αρχηγός. Σημαδεύω και πιάνω ένα 700αρη σκάρο. 

Το 1ο στην Κάρπαθο...φέτος...

Την ώρα που τραβάω το ψάρι στο βίντεο, διαπιστώνω ότι η υποβρύχια κάμερα έχει πάρει νερά!!! Δεν μπορώ να κάνω και πολλά. Ευτυχώς ο κατασκευαστής λέει ότι είναι αδιάβροχη από μόνη της μέχρι τα -10μ. Ούτως ή άλλως δεν σκόπευα να βουτήξω βαθύτερα, λόγω της κούρασης και του καιρού. Στα επόμενα δύο καρτέρια, έπιασα δύο μεγάλα κίτρινα μπαρμπούνια της Ερυθράς Θάλασσας.

Το μεγάλο 400 γρ...

Το μικρό 350 γρ...

Ο καιρός τον χαβά του κι εγώ τον δικό μου. Έχω φτάσει στο μέρος όπου ο καιρός συγκεντρώνει τα νεκρά φύκια. Είναι ένα παχύ στρώμα, όπου εύκολα κανείς μπορεί να ξαπλώσει αναπαυτικά. Εκεί συνήθως ψαρεύω μπαρμπούνια ή μουρμούρες. Κάνω λοιπόν την βουτιά μου και ενώ σκέφτομαι να απολαύσω τα αναπαυτικά φύκια, πριν ακόμη καλά-καλά ξαπλώσω, έρχονται τα ψάρια καταπάνω μου. Υπάρχουν τρία ωραία κίτρινα μπαρμπούνια, αλλά από πίσω τους έρχονται δύο καλές μουρμούρες. Σημαδεύω την πιο βολική και πιάνω μια μουρμούρα των 300 γρ. 

Η μικρή μουρμούρα 400 γρ...

Έχω φτάσει στον κάβο που έχει μεγάλους ογκόλιθους. Υπάρχουν ψάρια τρυπωμένα, αλλά είναι και καλοί γνώστες το τι σημαίνει ψαροντούφεκο!!! Έτσι σε ένα συρτό πάνω στους βράχους, αντιλαμβάνομαι την παρουσία ενός καλού σαργού. Το ψάρι, το έχω κάθετα μπροστά μου, αλλά θέλω να τον σιγουρέψω λόγω του κυματισμού. Με το που στρίβει και έχω μεγαλύτερο στόχο, με αντιλαμβάνεται και παρόλο που πατάω την σκανδάλη, προλαβαίνει κι αποφεύγει την βέργα κι εξαφανίζεται στον λαβύρινθο των βράχων. Συνεχίζοντας και ψάχνοντας γνωστές εσοχές, βρίσκω δύο πολύ μεγάλους σαργούς. Τα ψάρια αιωρούνται στο νερό και μόλις με περνούν χαμπάρι πατώ την σκανδάλη. Αυτήν την φορά τον πρόλαβα....Τραβάω την βέργα και μένω κόκκαλο. Έχω πιάσει έναν μεγάλο σαργό 1,100 γρ.

Ο σάργαρος 1,100 γρ !!!

Έχω πολλά χρόνια να πιάσω τόσο μεγάλο σαργό. Στο ίδιο περίπου μέρος, πριν από αρκετές δεκαετίες είχα πιάσει τον μεγαλύτερό μου σαργό που ζύγιζε 1,800 γρ!!! Όλος χαρά πήρα τον δρόμο του γυρισμού, ψαρεύοντας. Άλλωστε, χρειαζόμουν μισή ώρα κολύμπι για να βγω. Αντιλαμβάνομαι ένα κοπάδι κεφάλων να βόσκουν στην άμμο της παραλία από όπου βούτηξα. Κάνω ένα καρτέρι στα βράχια και περιμένω. Τα ψάρια, καμιά 10ρια στον αριθμό, βόσκουν στην άμμο και με πλησιάζουν χωρίς να με έχουν πάρει χαμπάρι. Σημαδεύω τον πιο κοντινό και ρίχνω. 

Ένας κέφαλος του κιλού...

Πιάνω έναν κέφαλο του κιλού. Πλησιάζω στο σημείο που μπήκα και είπα να κάνω ένα καρτέρι. Καθώς βυθίζομαι, μια σμέρνα ψάχνει ανάμεσα στις πέτρες. Δεν είναι πολύ μεγάλη, οπότε δεν ασχολούμαι μαζί της. Το μόνο που θέλω είναι να μην έρθει καταπάνω μου, μυρίζοντας τα ψάρια που έχω κρεμασμένα στην μέση μου. 

Σμέρνα, ο απρόσκλητος επισκέπτης!!!

Έτσι την τσιμπώ απαλά με την βέργα κι εξαφανίζεται ταχύτατα. Συνεχίζοντας το καρτέρι, μου έρχονται πολλά κίτρινα μπαρμπούνια και πιάνω ακόμη ένα. Αποφασίζω να κάνω ένα τελευταίο καρτέρι και να βγω. Υπάρχει μια σημαδούρα όπου κάποιες φορές δένει την βάρκα του κάποιος ψαράς. Εκεί υπάρχει κι ένας βράχος που μπορεί να με κρύψει. Βουτάω και περιμένω. Κοιτάζω πότε δεξιά, πότε αριστερά περιμένοντας να εμφανιστεί κάποιο ψάρι. Αντιλαμβάνομαι την παρουσία μια μουρμούρας τέρμα αριστερά μου. Στρίβω ολόκληρος και σκάβω την άμμο. Το ψάρι έρχεται πιο κοντά κι εγώ του ρίχνω. 

Και η μεγάλη 450 γρ...

Από τους στροβιλισμούς που κάνει καταλαβαίνω ότι το πέτυχα την σπονδυλική της στήλη. Είναι μια μουρμούρα λίγο μεγαλύτερη από την άλλη που έχω πιάσει. Βγήκα έξω ικανοποιημένος από το πρώτο Καρπάθικο ψάρεμα. 

Δύο μέρες αργότερα, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και για να μην χάσω την βουτιά, πήγα στον ίδιο ψαρότοποι, αυτήν την φορά χαράματα. Το 7αρη ΒΒΔ καλά κρατούσε. Από την φούρια μου να προλάβω, ξέχασα την υποβρύχια κάμερα στο αμάξι. Στην πρώτη ρηχή βουτιά για να ζεστάνω τα πνευμόνια μου, μου ήρθε σαν τρελό ένα μανάλι. Τότε συνειδιετοποίησα ότι δεν είχα την κάμερα μαζί μου. Μέσα στην θολούρα και στην έκπληξή μου, πάτησα την σκανδάλη κι έπιασα ένα ψάρι 1,5 κιλών. Σκέφτηκα να βγω και να πάρω την κάμερα, αλλά δεν περίμενα και πολλά, μιας και το είχα πρόσφατα ψαρέψει το μέρος. Έπιασα 5 κίτρινα μπαρμπούνια και σε ένα καρτέρι έπιασα έναν μισό κιλό σαργό. Μετά καθώς πλησιάζω τον κάβο, εφνιδιάζω έναν μεγάλο κόκκινο σκάρο. Λίγο πριν τον χάσω, ενστικτωδώς πατώ την σκανδάλη και πιάνω έναν σκάρο 800 γρ. Πάνω στον κάβο σε ένα ψεύτο-καρτέρι έπιασα ένα δίκιλο μανάλι, και βγήκα. Έχω πολλές δεκαετίες να πιάσω κάποιο μαγιάτικο, έστω και μικρό στην Κάρπαθο, και σήμερα που δεν είχα την κάμερα, έπιασα δύο!!! 

Τα της δεύτερης μέρας!!!

Συνεχίζεται....

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Greetings from the beautiful Karpathos Island...

Video & Photos : Zacharias Skevofilax

I arrived by boat to my favourite island, early in the morning at the end of July. I drove to Arkasa, my village, and the strong NNW winds took all the heat of the previous days in Athens. Hugs and kisses with the parents, who didn't know I had arrived on the island, until I called them, when I got off the boat. After they had finished their lunch and went for a nap, I drove for a nearby fishing spot. I was going to spearfish in the waves of the storm. I found the small and well-known beach that had calm waters, I got dressed and dived at noon. The waters were a bit murky, but I didn't mind at all. As soon as I swam a bit, I saw in the sandy sea bed, a large lizardfish (Synodus intermedius) hidden. I didn't want to catch it, because I don't like its taste and it has too many tiny bones, but I wanted to film it.  (1st Picture: The lizardfish...), I get as close as I could until it jumped terrified and I lost it in the blur. (2nd Picture: ...terrified...). After a while, I saw a good sized trumpetfish (Fistularia commersonii) under my fins. I lower the power of the speargun, but the fish started to swim away. I shot it from the surface, it shocked violently its body, making strange noises and got free and was gone.

"It doesn't matter because it will live and probably will grow old due to this experience..." I said to myself and continued. Just before I reached the small cape, I saw a large school of parrotfish (Sparisoma cretense). I dived and waited to see which one was the biggest one. After a while, timidly the leader appeared. I shot and caught a 700 gr. fish. (3rd Picture: The first Carpathian fish...). While I was filming the fish, I realised that the underwater camera has taken some water!!! I couldn't do much. Fortunately the manufacturer, in its manual declared that it is waterproof on its own up to -10 m. I wasn't going to dive deeper anyway, because I was a bit tired and due to the weather. In the next two shots, I caught two big yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus). (4th Picture: The big one 400 gr...). (5th Picture: The small one 350 gr...). The weather continued to be raffled and I was enjoying it. I have reached the place where the waves gathered dead algae. It is a thick mattress where one can easily lie comfortably. I usually look for goatfish or stripped sea bream (Lithognathus mormyrus) there. So I dived and while I was thinking about enjoying the relaxing on the seaweed, before I even lied down properly, different kind of fish came at me. There are three nice yellow goatfish, but they are followed by two good stripped sea bream. I aimed the closest one, pulled the trigger and caught a 300 gr. stripped sea bass. (6th Picture: The small stripped sea bream 400 gr...). At that point, I had reached the cape that has large boulders. There are fish hiding in the rocks, but they know well what spearfishing means!!! So as I crawled underwater on the rocks, I perceived the presence of a good white sea bream (Diplodus sargus). I had the fish vertically in front of me, but I wanted to be sure of it because of the waves. As it turned and I had a bigger target, it realised my presence and even though I pulled the trigger, it managed to avoid the spear and disappeared into the maze of rocks. Continuing on and looking for familiar recesses, I found two very large white sea breams. The fish were floating carelessly in mid waters and as soon as they realised my presence, I pulled the trigger. This time I was faster than the fish... I pulled the spear and I froze. I manage to catch a large white sea bream, weighting 1.100 gr. (7th Picture: The very big white sea bream 1.100 gr. !!!). I have many years to catch such a big white sea bream. In about the same area, several decades ago, I had caught my biggest white sea bream weighing 1.800 gr. !!! I happily changed direction and swam towards the beach, fishing. After all, I needed half an hour of swimming to get out. I notice a school of mullets (Mugil cephalus), grazing on the sandy sea floor, and dived. I was hiding among the rocks and waited. The fish, about 10 in number, grazed on the sand and approached me without realising my presence. I aimed the closest one and shot it. I caught a kilo mullet.           (8th Picture: One kilo mullet...). As I was getting close to the beach, I decided to do one last ambush. As I was sinking, a Mediterranean morey eel (Muraena helena) was searching among the stones of the sea bed.      (9th Picture: Mediterranean morey eel, the unexpected guest...). It was not very big, I didn't bother with it. All I wanted, was not to come at me, smelling the fish I had hanging around my waist. So I poked it gently with the spear and it quickly disappeared. Continuing my ambush, several yellow goatfish came my way and I caught one more. I decide to do one last dive and head out. There was a buoy where a fisherman sometimes moored his boat. There was also a rock that could hide me. I dived in and waited. As I was looking around, I become aware of a stripped sea bream presence far to my left. I turned slowly while digging the sand. The fish came closer and I shot it. (10th Picture: The biggest one 450 gr...). From the swirls it made, I realised that I managed to hit its spine. It was a little bigger than the previous stripped sea bream I had caught. I came out completely satisfied from the first Carpathian spearfishing. 

Two days later, due to family obligations and in order not to miss the dive, I went to the same fishing spot, but at dawn. The 7th Beaufort NNW winds were holding up well. In my rush to dive, I forgot the underwater camera in the car. In the first shallow dive to warm up my lungs, a small amberjack (Seriola dumerili) came to me like crazy. At that point, I realised I didn't have my camera with me. Caught by surprise, I pulled the trigger and caught a 1.5 kg fish. I thought about going out and getting the camera, but I wasn't expecting to catch much, since I had recently fished this place. I caught 5 yellow goatfish and on an ambush I caught a half kilo white sea bream. Then as I approach the cape, I startled a large red parrotfish. I instinctively pulled the trigger and caught a 800 gr. fish. On another ambush, I caught one more amberjack, slightly larger than the previous one (2 kg.), and went out. I had many decades to catch some amberjack, even a small one in Karpathos, and today that I didn't have the camera, I caught two!!! (11th Picture: 2nd day trophies!!!).

To be continued....