Ψαρεύοντας μέσα στα Καρπάθικα μελτέμια...Spearfishing with NNW Karpathian winds...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Spearfishing with NNW Karpathian winds...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ.

Καθώς περνούσαν οι μέρες υπήρχαν και οι διάφορες δουλειές του All Weather John!!! Βέβαια, όταν έφτασα στο νησί, τα καλοκαιρινά λαχανικά του κήπου του, είχαν σχεδόν τελειώσει. Mόνο τα κρεμίδια κι ελάχιστες ντομάτες είχαν μείνει. Φέτος είχε φυτέψει τριών ειδών κρεμήδια. Κόκκινα, άσπρα και τα γνωστά καφετιά. 

Ο μπαμπάς με τα κρεμμύδια!!!

Αφού παρέμειναν αρκετές μέρες στον ήλιο για να ξεραθούν, τα έβαλε σε τελάρα και τα μεταφέραμε σε σκιερό και ξηρό μέρος. Βέβαια υπήρχε και το φυτώριο, που αυτήν την περίοδο άρχιζαν να μεγαλώνουν τα νέα φυτά της παπάγιας. Λόγω της Αιθιοπίας, όλη η οικογένεια έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στα τροπικά φρούτα. Ίσως γιατί μας θυμίζουν τόσα πολλά... Όλο καμάρι τα περίμενε πατέρας μου να μεγαλώσουν κι άλλο για να τα μεταφυτέψει στο θερμοκήπιο που είχε φτιάξει με περισσή αγάπη!!!

Η νέα γενιά της παπάγιας!!!

Μετά ήρθε η σειρά της πέργκολας. Τις βαριές δουλειές τις είχε ήδη τελειώσει ο πατέρας μου. Τα φινιρίσματα είχαν μόνο μείνει, κι εκεί έκανα τον βοηθό. Φέρε το ένα, πιάσε το άλλο και φυσικά να κρατάω την σκάλα. 

Ο μάστορας & το τσιράκι...

Ψάχνοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια να είναι όλα ένταξη, έκανε το φινίρισμα να κρατήσει πολύ παραπάνω χρόνο. Εκεί συνέλαβα την μάνα μου που κοιτούσε τι κάναμε όλο απορία και την ονομάσαμε επιστάτη. Σαν να μην έφτανε κι αυτό, όταν κατάλαβε ότι θα κρατούσε η δουλειά πολύ περισσότερο από ότι περίμενε, την έχασα....

Ο επιστάτης!!!

"Μάλλον βαρέθηκε η μαμά...." σκέφτηκα. Αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Σε κάποια στιγμή που ξανά-κοίταξα προς το σπίτι, την είδα να κάθεται αναπαυτικά σε μια καρέκλα, απολαμβάνοντας το αναψυκτικό της, εποπτεύοντας. 

Έβαλα κάτι γέλια και ο πατέρας μου με κοίταξε γεμάτος απορία. Κοιτώντας τριγύρω, κατάλαβε τον λόγο.

...βαρέθηκε να περιμένει...

Μετά από μερικές μέρες, ο καιρός "έπεσε". Όχι πως κόλλησε ο καιρός, αλλά ένα γεμάτο 5αρι ΒΒΔ το είχε. Έτσι πήγα και βρήκα τον φίλο μου Μάρκο (από την Αυστρία) και καταστρώσαμε το πλάνο της βουτιάς. Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα βαθύ τόπο και ο Θεός βοηθός. Φόρτωσε ο καθένας τα πράγματα του και ξεκινήσαμε. Αφού άφησε την οικογένεια του στην παραλία, εμείς κατευθυνθήκαμε προς τον ψαρότοπο. Ντυθήκαμε και βουτήξαμε. Ο Μάρκος έπιασε πρώτος ένα ντόπιο μπαρμπούνι. Κολυμπώντας για να φτάσουμε στο τόπο, είδα κιούρτους για μικρό γαριδάκι, το Συμιακό, όπως είναι γνωστό. Συνήθως τους ρίχνουν μέσα στα φύκια, αλλά κάποιοι έπεσαν πάνω σε πέτρες. Οι κιούρτοι ήταν αμέτρητοι. Συνεχίζοντας και κοιτώντας τους υπόλοιπους, παρατήρησα ένα καλό κίτρινο μπαρμπούνι δίπλα στους κιούρτους. Βούτηξα, έκανα ένα καρτεράκι και το έπιασα. 

Το 1ο της ημέρας...

Σιγά-σιγά φτάσαμε στον βαθύ τόπο. Βράχια, μονόπετρα και πλάκες σε όποιο βάθος ήθελες. Ξεκινώντας από τα ρηχά, άρχισα το ψάξιμο. Όποια πέτρα μου άρεσε την έψαχνα. Συνεχίζοντας, βλέπω έναν αρκετά καλό σαργό να κόβει βόλτες. Το ψάρι μπορεί να πάει όπου θέλει, αλλά στρίβει και μπαίνει κάτω από μια πλάκα. 

"Μάλλον έχει τάσεις αυτοκτονίας..." σκέφτηκα. Βουτάω πλάγια για να μην με δει και πλησιάζω όσο πιο ήρεμα μπορώ την πλάκα. Έχει και νεκρά φύκια κι ο σαργός έχει χωθεί δήθεν κρυμμένος και με κοιτάει. Δεν περιμένω κάτι καλύτερο και αφού σημάδεψα όσο καλύτερα μπορούσα, γιατί ήταν κάθετα το ψάρι, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τον βρίσκει κοντά στο μάτι και τον περνάει σουβλάκι. Τον τραβάω έξω και έχω ένα 2ο ψάρι των 400 γρ. 

Καλώς τον!!!

Μετά από λίγο, βλέπω μια 3κιλη στήρα. Το ψάρι χώνεται κάτω από μια μεγάλη και γνωστή πλάκα. Γρήγορα αλλάζω ψαροντούφεκο και παίρνω ένα πιο κοντό. Με το που ετοιμάζομαι να βουτήξω, το ψάρι βγαίνει έξω, πάει και κάθεται μπροστά σε μια άλλη πέτρα λίγο πιο πέρα, κοιτάζοντας προς την σχισμή. Βουτάω πάνω στο ψάρι. Με το που το πλησιάζω, το ψάρι αρχίζει να κινείται. Αν είχα στο χέρι μου το μακρύ ψαροντούφεκο, θα το είχα πιάσει. Η στήρα κινήθηκε ανάμεσα στις πέτρες, δεν μπήκε σε καμιά, αλλά τράβηξε για τα βαθειά και την χάσαμε. Κάναμε καρτέρια σε διάφορα βάθη μήπως και.... Κολυμπώντας φτάσαμε σε ένα φοβερό κομμάτι. Ένας τεράστιος ογκόλιθος πάνω σε ένα βαθύ κόψιμο στα -20μ. Από κάτω του υπάρχει ένα εκπληκτικό φρύδι στα -35 μ, που καταλήγει σε ένα υποβρύχιο σπήλαιο στα -46 μ. 

Το βαθύ φρύδι όπου τέρμα δεξιά υπάρχει η μοιραία σπηλιά στα -46 μ.

Εκεί πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, πνίγηκαν δύο από τους τρεις αυτοδύτες που μπήκαν μέσα και έχασαν τον προσανατολισμό τους. Το μέρος είναι απίστευτα όμορφο και άγριο ταυτόχρονα. Κάναμε πάρα πολλές βουτιές χωρίς να δούμε κάτι μεγάλο, παρόλη την φοβερή ορατότητα. Μπορούσες να δεις μέχρι τα -40μ!!!. Σημάδι ότι το μέρος πρέπει να ψαρεύεται και παράνομα (μπουκάλα βράδυ). Συνεχίσαμε να βουτάμε στο χείλος του γκρεμού σε διάφορα μέρη. Σε μια από αυτές, βούτηξα για να θαυμάσω το μπλε, αυτό το σκούρο μπλε. Με το που κοιτάζω προς τα κάτω, μια καλή στήρα, κάνει καρτέρι πάνω στο κόψιμο, κοιτώντας προς τα βαθειά. Δυστυχώς δεν έχω ενεργοποιήσει την υποβρύχια κάμερα. Το ψάρι με παίρνει χαμπάρι και με το που πάει να χαθεί στα βαθειά, πατάω την σκανδάλη. Η βέργα βρίσκει την στήρα στην πλάτη κι εγώ φέρνω στην αγκαλιά μου ένα ψάρι 1,7 κιλά. 

Η στήρα που καρτέρευε...

Συνεχίσαμε λίγο ακόμη και μετά γυρίσαμε προς την γνωστή ξέρα κι από εκεί για την παραλία από όπου βουτήξαμε. Ο Μάρκος είδε έναν δίκιλο ροφό να τρυπώνει. Έκανε κάποιες άκαρπες προσπάθειες και μετά βούτηξα κι εγώ. Έχει αρκετό ρέμα και με σπρώχνει προς τα πίσω. Πλησιάζω την σχισμή και την ψάχνω. Βλέπω ένα μικρό ροφάκι, αλλά δίπλα του υπάρχει κάτι πιο μεγάλο. Σημαδεύω και πατάω την σκανδάλη. Η βέργα τραντάζεται, σημάδι ότι πέτυχα τον στόχο μου. Τραβάω την βέργα προσεκτικά έξω από την σχισμή. Είναι μια πίγκα 1,4 κιλών. 

Η τρυπωμένη πίγκα...

Ο ροφός είναι άφαντος. Μην βρίσκοντας άλλα ψάρια, το ρίξαμε στα λεοντόψαρα. Στην πρώτη κιόλας βουτιά, λίγο πιο βαθειά από την πίγκα, σε μια σχισμή είναι στοιβαγμένα λεοντόψαρα. Σημαδεύω το πιο μεγάλο. Πιάνω ένα ψάρι 1,2 κιλών που είναι και το μεγαλύτερο που έχω πιάσει μέχρι σήμερα. 

1,200 γρ το νέο ρεκόρ!!!

Όσο περνούσε η ώρα και πλησίαζε το απόγευμα, τόσο περισσότερα λεοντόψαρα βλέπαμε να βγαίνουν από τις σκιές και να κόβουν βόλτες, ψάχνοντας κάτι να φάνε. Συνεχίζοντας με τον ίδιο ρυθμό, πιάσαμε 20. 

1,100 γρ, και ο Μάρκος στο βάθος...

Σχεδόν όλα ήταν γύρω στο κιλό!!! Θα μπορούσαμε να είχαμε πιάσει τα τριπλάσια, αλλά η κούραση έκανε την εμφάνισή της. Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. 

Με αυτό το στόμα τα καταπίνει!!!

Λίγο πριν βγούμε, βλέπω ένα ντόπιο μπαρμπούνι να έχει καμουφλαριστεί κοντά σε ένα βράχο. Δυστυχώς για το μπαρμπούνι, το είδα. Κάνω μια βουτιά λίγο μακρυά του, σύρθηκα και το έπιασα. Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτό και καθαρίσαμε μέσα στην θάλασσα τα ψάρια. Υπήρχαν πολλά και διαφορά ψαράκια μισο-χωνεμένα στα στομάχια των λεοτόψαρων (καλόγριες, γύλοι κτλ), αλλά ένα είχε έναν μικρό ψάρι-σκορπιό που μόλις τον είχε καταπιεί.!!! 

Δυστυχώς...

Δυστυχώς ο μικρός σκορπιός είχε πάει να συναντήσει τον Δημιουργό. Όλα μα όλα τους τα λεοντόψαρα ήταν παχιά, πολύ παχιά!!! 

Με τον Μάρκο και τα τρόπαια!!!

Τα τακτοποιήσαμε και επισκεφθήκαμε μια τοπική ταβέρνα, όπου απολαύσαμε διάφορους τοπικούς μεζέδες και δυο λεοντόψαρα στα κάρβουνα. Ήταν πεντανόστιμα. Ο καπετάν Νίκος τα είχε ψήσει πολύ ωραία. Τουλάχιστον αυτά τρώγονται...

Συνεχίζεται...

Translation of the above article.

Title:Spearfishing with NNW Karpathian winds...

Video & Photos : Zacharias Skevofilax.

As the days went passing by, there were the various jobs of All Weather John!!! Of course, when I arrived on the island, the summer vegetables in his garden were almost finished. Only the onions and a few tomatoes were left. This year he had planted three kinds of onions. Red, white and the familiar brown ones. (1st Picture: Dad and his onions!!!). After the onions had been in the sun for several days to dry, he put them in crates and we moved them to a shady and dry place.     Of course, there was also the nursery, where the new papaya plants were starting to grow. Because of Ethiopia, the whole family has a special love for tropical fruits. Maybe it is because they remind us of so many things... My father waited with pride for them to grow more, so he could plant them into the greenhouse he had built with so much love!!! (2nd picture: The new generation of papaya plants!!!).

Then it was the time of the wooden pergola. My father had already finished most of the work. The finishing touches were all that was left, and there I was the assistant. Bring this, grab the other one and of course I was holding the ladder. (3rd picture: The craftsman and his assistant...). By looking even for the slightest detail to be fixed, it took us much longer to finish. There I saw my mother who was looking and wondering what we were doing, so we called her superintendent. When she realised that we were not going to finish and it would take much longer than she expected, she disappeared…. (4th Picture: The superintendent!!!). 

"Mommy must be bored..." I thought. But I reckoned without the innkeeper, as they say in Greece. At one point when I looked again towards the house, I saw her sitting comfortably in a chair, enjoying her refreshment, while supervising. (5th Picture: ... bored to wait standing...). I laughed loud and my father looked at me full of wonder. Looking around, he realised why. 

After a few days, the weather calmed a bit down. Not that the it was windless, but a 5 Beaufort NNW winds were present. So I went and found my friend Marcus (from Austria) and we planned the dive. We decided to go to a deep place. Everyone loaded their things and drove away. After he left his family at the beach, we headed to the fishing spot. We got dressed and dived. Marcus was the first to catch a local goatfish (Mullus surmuletus). While swimming to reach to the fishing spot, I saw metallic fish traps for small shrimp, the Simiako shrimp, as it is known. They are usually thrown into the seaweed, but some landed on rocks. The fish traps were countless. Moving on and looking at the other ones, I noticed a good yellow goatfish (Mulloidichthys martinicus) next to the fish traps. I dived in, ambushed and caught it.        (6th Picture: The first fish of the day...). Slowly we reached the deep place. Rocks, monoliths and slabs at any depth you liked. Starting in the shallows, I began my search. I searched any rocks I liked. Moving on, I saw a pretty good white sea bream (Diplodus sargus) swimming around. The fish could go anywhere it wanted to, but instead it turned and got under a slab.

"It must have suicidal tendencies..." I thought. I dived sideways so the fish was not able to see me and approached the slab as calmly as I could. The slab was full of dead algae and the white sea bream was hidden itself. As I reached the entrance of the slab, I saw that the fish was looking at me. I didn't expect anything better and after aiming as best as I could, I pulled the trigger. The spear found it near the eye and skewered it. I pulled it out and have a 2nd fish of 400 gr. (7th Picture: Wellcome!!!). After a while, I saw a 3 kg golden grouper (Epinephelus costae). The fish swam under a large and familiar rock. I quickly changed my speargun and got a shorter one. Just as I was about to dive, the fish came out, swam and sat in front of another rock a little further away, looking into the crevice. I dived on the fish. As I approached it, the fish started to move away. The golden grouper moved among the rocks, did not enter any, but swam for the deep and we lost it. We did several ambushes at various depths just in case.... Swimming further down, we reached an awesome spot. A huge boulder on top of the abyss at -20 m. Below it was a stunning slab at -35m, ending in an underwater cave at -46m. (8th Picture: The deep slab, where on the far right there is the fatal cave at -46 m.). There about four years ago, two out of the three scuba divers went in and lost their orientation, drowned. The place was incredibly beautiful and wild at the same time. We did a lot of dives without seeing anything big, despite the awesome visibility. We were able to see up to -40m!!!. A sign that the place should be fished illegally (scuba spearfishing at night). We continued diving at the edge of the abyss, in various places. In one of them, I dived to admire the blue, that dark blue. As I looked down, a nice golden grouper, was ambushing on the edge, looking towards the deep. Unfortunately I hadn't activated the underwater camera. The fish realised my presence and as it started to swim for the deep waters, I pulled the trigger. The spear found the golden grouper on its back and I brought a 1.7 kg fish in my arms. (9th Picture: the golden grouper that was ambushing...). We continued a little longer and then turned towards the known reef and from there to the beach where we started today's dive. Markus saw a two kilos dusky grouper getting in a crack. He made some fruitless attempts and then I dived in too. There was a strong underwater current that pushed me back. I approached the crack and looked inside it. I saw a small dusky grouper, but next to it, there was something bigger. I aimed and pulled the trigger. The spear jerked, a sign that I had achieved my goal. I pulled the spear carefully out of the crack. It was a 1.4 kg mottled grouper (Mycteroperca ruby).          (10th Picture: The hidden mottled grouper...). The dusky grouper was gone. Finding no other fish, we began catching lionfish (Pterois volitans). In the very first dive, a little deeper than the mottled grouper, lionfish were piled in a crevice. I aimed at the biggest one. I caught a 1.2 kg fish which was also the biggest I had ever caught so far. (11th Picture: 1.200 gr. a new record!!!). As time was passing on and the afternoon approached, more and more lionfish were coming out of the shadows and swimming around, looking for something to eat. Continuing at the same pace, we caught 20 lionfish. (12th Picture: 1.100 gr. while Markus was swimming behind me...). Almost all the lionfish were about a kilo!!! We could have taken three times as many, but we started getting tired. We took the way back.                    (13th Picture: With this big mouth swallows everything!!!). Just before we head out, I spotted a local goatfish camouflaged near a rock. Unfortunately for the goatfish, I saw it. I dived a bit away from it, crawled and shot it. We took the necessary photos and cleaned the fish in the sea. There were a lot of different half-digested fish in the stomachs of the lionfish like black Damselfish (Chromis chromis) Mediterranean rainbow wrasse (Coris julis), etc.), but one had a small red scorpion fish (Scorpaena scrofa) that had just swallowed it!!! (14th Picture: Unfortunately...). Unfortunately the little scorpion had gone to meet the Creator. All the lionfish were fat, very fat!!! (15th Picture: Markus and I with the trophies!!!). We put the fish in the ice cooler and visited a local tavern, where we enjoyed various local delicacies and a couple of grilled lionfish. They were delicious. Captain Nikos had cooked them very nicely. At least these are eatable... 

To be continued...