Big fish in very shallow waters (No1)...Μεγάλα ψάρια σε πολύ ρηχά νερα (Νο1)...

You may find this article in English at the end of the Greek version.

Title: Big fish in very shallow waters (No1)...

Video & Φωτογραφία : Ζαχαρίας Σκευοφύλαξ

Επιστροφή στα πάρτια εδάφη, με το μεγάλο project του πατέρα μου ή αλλιώς all weather John, να είναι η αξωτερική, αυτήν την φορά αποθήκη. Όταν έφτασα στο νησί, πέτυχα τους "βοηθούς" του να τοποθετούνε τις μεγάλες ξήλινες πλάκες για οροφή. Μέχρι εδώ όλα καλά. Τα του κήπου πλησίαζαν στο τέλος τους. Πολλές ντομάτες και πολλά κραεμύδια ήταν αυτά που πρόλαβα. Το επόμενο πρωινό, καθώς κοιτάω να δω που είναι ο all weather John, μόνο καρδιακή προσβολή δεν έπαθα. Είναι ανεβασμένος πάνω στην οροφή της αποθήκης, για να βιδώσει τις ξήλινες πλάκες!!! Ζωή να έχει και είναι 92 ετών!!! Μάλιστα καλά διαβάσατε 92 ετών!!! Έχει απίστευτη ενέργεια στο να κατασκευάζει οτιδήποτε και τα φτιάχνει τέλεια, αλλά κάπου ξεχνάει ποσο χρονών είναι. 

"Αν γλιστρήσουν οι πλάκες ή ζαλιστεί και πέσει, να δούμε σε πόσα κομμάτια θα τον μαζεύουμε..." είπα και έτρεξα έξω μην συμβεί κάτι μοιραίο. Ευτυχώς δεν έγινε τίποτα κακό, αλλά αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Ο πατέρας μου έκανε τον Ταρζάν κι εγώ κόντευα να πάθω εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο. 

Ο ΤΑΡΖΆΝ!!!

Δυστυχώς το project αποθήκη δεν είχε τελειώσει μέχρι που έφυγα...Κουράγιο μάνα.... 

Ας γυρίσουμε στα δικά μας. Ο καιρός ξαφνικά έκοψε εντελώς. Από το προηγούμενο απόγευμα άρχιζε να μπονατσάρει κι αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Έτσι λοιπόν χαράματα βρέθηκα να κολυμπώ στον ποιο αγαπημένο μου ρηχό τόπο του νησιού. Είχε βέβαια βουβό κύμα και δεν με άφηνε να πάω στα πολύ ρηχά που ήθελα αλλά δεν με πείραξε καθόλου. Στην πρώτη κιόλας βουτιά, βλέπω ένα κοπάδι σκάρους. Ψάχνω να βρω κάτι άλλο, αλλά δεν υπάρχει. Συγκεντρώνομαι λοιπόν στο να βρω το μεγαλύτερο ψάρι. Μετά από λίγο, βρίσκω τον αρχηγό που είναι ένας κόκκινος σκάρος. Καθώς περνάει από μπροστά μου, του ρίχνω στον σβέρκο. Έτσι έπιασα ένα ψάρι των 900 γρ. Η βέργα τον πέτυχε στον σβέρκο κι αυτός απλά βούλιαξε. Παρατήρησα ότι στην μύτη της βάρκας υπάρχει ένα λέπι του σκάρου, τρυπημένο στη μέση. Τα λέπια του σκάρου είναι τόσο χοντρά, που μου έχει τύχει σε κάποιες μακρινές βολές να μην αφήσουν την βέργα να περάσει και να χαθεί το ψάρι!!! 

Το λέπι δεν βοήθησε και πολύ!!!

Καθώς τακτοποιώ τον σκάρο, η ματιά μου πιάνει μια κίνηση ενός καλού σαργού μέσα σε μια τρύπα. Βουτά και καρτερεύω στην είσοδο την τρύπας. Έχω κρυφτεί ανάμεσα σε δύο πέτρες και περιμένω. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ο σαργός όλος περιέργεια βγαίνει να δει τι γίνεται κι εγώ του ρίχνω. Πιάνω έτσι το 2ο μου ψάρι που ήταν 600 γρ. 

Βρε καλώς τον..

Τοποθετώ τα ψάρια πάνω στην σημαδούρα και συνεχίζω. Δεν βλέπω κάποιο διαφέρον ψάρι κι αποφασίζω να κάνω ένα καρτέρι κι ότι βγει. Περιμένω κρυμμένος πίσω από κάποια βράχια του βυθού, όταν μετά από λίγο εμφανίζονται κακαρέλοι. Κάποια ψάρια είναι αρκετά μεγάλα. Περιμένω να πλησιάσουν και ρίχνω σε αυτό που θεώρησα ότι είναι το πιο μεγάλο. Ο κακαρέλος προσπάθησε να το σκάσει, αλλά με την βέργα να τον έχει πετύχει στο κέντρο, ήταν σχεδόν αδύνατο. 

...και ο κακαρέλος...

Λίνο πιο κάτω, ένας μεγάλος σκάρος με περιτριγυρίζει. 

"Πας γυρεύοντας φίλε μου..." σκέφτηκα. Ο σκάρος τον χαβά του. Έτσι από την επιφάνεια του έριξα. Η βέργα τον πέτυχε στο στόμα και μετά από λίγο είχα στα χέρια μου τον 2ο σκάρο των 900 γρ!!!. 

Πήγαινε γυρεύοντας...

Συνεχίζοντας βλέπω στο βάθος σαργούς. Βουτάω και κρύβομαι πίσω από έναν μεγάλο βράχο και περιμένω. Οι περισσότεροι σαργοί δεν με πλησίασαν. Ένας όμως έκανε το λάθος. Ήρθε να με δει, νευρικός, έκανε τα γνωστά του ζικ-ζακ και την στιγμή που έστριψε για να φύγει του έριξα. Το ψάρι χάθηκε πίσω από μια πέτρα κι εγώ όρμησα στο ψάρι, μη ξέροντας τι βολή έχω κάνει. Ευτυχώς, γιατί η βέργα είχε πετύχει τον σαργό χαμηλά στην κοιλιά κι αν αργούσα λίγο θα το είχα χάσει. Ήταν ένας σαργός των 550 γρ. 

Να κι ο 2ος σαργός...

Όλος χαρά τον τακτοποιώ και πάω σε ένα μέρος που πάντα κρατάει ψάρια. Είναι μια σπηλιά που από πάνω σκάνε τα κύματα κι αν δεν είναι δυνατά μπορεί να πάρεις κάποιο ψάρι. Στην πρώτη βουτιά δεν έβλεπα την μύτη μου. Μόνο μπουρμπουλήθρες κατάφερα να δω, πολλές μπουρμπουλήθρες. Αυτό έγινε άλλες δύο φορές, αλλά τελικά κατάφερα να πιάσω άλλον ένα σαργό 550 γρ. 

Κρυβόταν πίσω από τις μπουρμπουλήθρες...

Τον κρεμάω στην ζώνη μου και βουτάω λίγο πιο κάτω. Καθώς κρύβομαι στον βυθό, εμφανίζονται μπροστά μου αμέτρητα ψάρια. Ένα κοπάδι με μεσαίους κεφάλους, από πάνω μου έχει ένα κοπάδι με ψιλή σαρδέλα. Γερμανοί και σάλπες τρέχουν πανικόβλητες και τότε εμφανίζονται οι σκάροι. Τα κοπάδια είναι μεγάλα και τότε εμφανίζονται μεγάλοι σκάροι. Σημαδεύω έναν από τους πιο μεγάλους και πιάνω ένα ψάρι του κιλού. 

Να και ένας του κιλού!!!

Όλη την ώρα που τακτοποιούσα το ψάρι και το ψαροντούφεκο, μια καλή πίγκα με παρατηρεί. Οπλίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ και βουτάω. Το ψάρι είναι στην θέση του και το περιτριγυρίζουν σκάροι. Κάποια στιγμή κάνει να στρίψει και του ρίχνω. Η βέργα πετυχαίνει ψηλά και η πίγκα προσπαθεί μάταια να ξεφύγει. Ορμάω πάνω της και την πιάνω. Είναι ένα ψάρι κοντά στα δύο κιλά. (1,8 κ). 

Η αξιότιμη πίγκα!!!

Καθώς αρχίζω να γυρίζω πίσω, παρατηρώ ένα πολύ μεγάλο κοπάδι από ψιλή σαρδέλα να δίνει ένα απίστευτο ασημί χρώμα στο γαλάζιο νερό. Χάζεψα για λίγο αυτήν την αναπάντεχη ομορφιά και συνέχισα την επιστροφή μου. 

Ομορφιά!!!

Σε ένα ακόμη καρτέρι, με περιτριγυρίζουν πάλι πολλά ψάρια. Οι σκάροι είναι μεγάλοι, αλλά αποφάσισα να μην πιάσω κάποιον στο συγκεκριμένο καρτέρι. Ευτυχώς άκουσα το ένστικτο μου. Από τα δεξιά μου και μέσα στην θολούρα, μου ήρθαν μεγάλοι σαργοί. Την ώρα που τους παίρνω χαμπάρι, ο πιο κοντινός μεγάλος σαργός στρίβει για να φύγει. Προλαβαίνω και του ρίχνω. Το ψάρι πέφτει στον βυθό. Όλος απορία τον πιάνω και διαπιστώνω ότι η βέργα τον έχει περάσει σουβλάκι βγαίνοντας διαγώνια από το απέναντι μάγουλο. Χαρούμενος τραβάω το ψάρι κοντά μου και διαπιστώνω ότι πράγματι είναι ένας πολύ μεγάλος σαργός(1,200 γρ).

Ο μεγάλος της ημέρας!!!

"Αυτός μάλιστα.... Πάμε να βγούμε..." είπα στον εαυτό μου, ευχαριστώντας τα Ουράνια για το απίστευτο δώρο Τους. Είχα πολλά χρόνια να πιάσω τόσο μεγάλο σαργό. Στο επόμενο καρτέρι, έρχονται διάφορα ψάρια. Όμως ένας μεγάλος κέφαλος τράβηξε την προσοχή μου. Το προπορευόμενο ψάρι είναι πολύ κοντά και σίγουρος για το αποτέλεσμα πάτησα την σκανδάλη και φυσικά αστόχησα.!!!

"Καλά να πάθεις γιατί πήρες δεδομένο το αποτέλεσμα...κι αστόχησες..." τα έψαλα ένα χεράκι στον εαυτό μου. Όχι γιατί αστόχησα, αλλά γιατί το πήρα δεδομένο... Λίγο πριν βγω, ένας μεγάλος σκάρος παίζει με την τύχη του. Κολυμπάει μπροστά μου και γυρίζει να με κοιτάξει. Αλλάζω κατεύθυνση, το ίδιο κάνει κι αυτός. Του ρίχνω στο κεφάλι και πιάνω έναν κόκκινο σκάρο των 900 γρ. 

Είχε τάσεις αυτοκτονίας...

Την ώρα που πάω να βγω, ένας καλός σαργός στέκεται ανάμεσα στα βράχια. Χωρίς πολλές σκέψεις το ρίχνω μια κάθετη βολή και πιάνω ένα ψάρι των 500 γρ και βγήκα. 

Πιάστηκε στον ύπνο...

Όλα μαζί...

Τα τακτοποίησα όλα και πήγα στο σπίτι, όπου αφού τελείωσαν οι χαρές και τα πανηγύρια, βγήκαν οι απαραίτητες φωτό....

Τέλος για σήμερα...

Translation of the above article.

Title: Big fish in very shallow waters (No1)...

Video & photos : Zacharias Skevofilax. 

Back to the home grounds, with my father's big project, known as all weather John, being the outdoor warehouse. When I arrived on the island, I saw his "helpers" installing the large wooden roof slabs. So far so good. The garden was nearing its summer end. The last veggies that I saw, was a lot of tomatoes and onions. The next morning, as I was looking to see where all-weather John was, I almost got a heart attack. He was up on the roof of the warehouse, screwing the wooden boards!!! I hope he lives many more years, being 92 years old!!! Yes, that's right, 92 years old!!! He has incredible energy in building anything and he makes it perfect, but somewhere he forgets how old he is. 

"If the wooden boards slip or he gets dizzy and falls, let's see how in many pieces we can pick him up..." I said and rushed outside so nothing bad would happen. Luckily nothing bad happened, but this continued for the next few days. My father was acting like Tarzan and I was close having a stroke or heart attack. (1st Picture: Tarzan!!!). Unfortunately the warehouse project wasn't finished by the time I left... Keep-it-up mom....

Let's go back to our own business. The weather suddenly became calm. Since the previous afternoon the weather was calming down and that got me thinking. So at dawn I found myself swimming in my favourite shallow spot of the island. Of course, there were windless waves and they wouldn't let me go to the very shallows that I wanted, but it didn't bother me at all. On my very first dive, I saw a school of parrotfish (Sparisoma cretense). I was looking for something else, but there wasn't any. So I focused on finding the biggest fish. After a while, I found the leader, which was a red parrotfish. As it passed in front, I shot it at its neck. This was how I caught a 900 gr fish. The spear hit it on the neck and it simply sank. I noticed that on the tip of the spear there was a fish scale of the parrotfish pierced in the middle. The scales of the parrotfish are so thick that it had happened to me on some long shots that they did not let the spear to pass through and the fish was lost!!! (2nd Picture: The fish scale didn't help much!!!). While I was arranging the fish, my eyes caught a movement of a good white sea bream (Diplodus sargus) in a hole. I dived and I waited at the entrance of the hole. I hid between two stones and waited. After a few seconds the white sea bream, full of curiosity, came out to see what was happening and I shot it. That was how I caught my 2nd fish, which was 600 gr. (3rd Picture: Wellcome...). I placed the fish on the buoy and continued. I did't see any fish of interest and decided to dive and see what would come up. I waited hidden behind some rocks on the bottom, when after a while some two-banded sea bream (Diplodus vulgaris) appeared. Some of the fish were quite big. I waited for them to come closer and shot what I thought was the biggest one. The two-banded sea bream tried to escape, but with the spear found it in the center, it was almost impossible to free itself.                        (4th Picture: Here is the two-banded sea bream...). A little further down, a large parrotfish was swimming around me.

"You are looking for trouble, my friend..." I thought. The parrotfish was still swimming close-by. So I shot it from the surface. The spear hit it in the mouth and after a while I had the 2nd 900 gr parrotfish in my hands!!!. (5th Picture: It was looking for trouble...). Continuing on, I saw white sea breams in the background. I dived and hid behind a large rock and waited. Most of the white sea breams did not approach me. But one made the mistake. It came to see me, nervous, did its familiar zig-zags and the moment it turned to leave, I pulled the trigger. The fish disappeared behind a rock and I rushed at the fish, not knowing how successful my shot was. Thank God for my rushing, because the rod had found the white sea bream low in the belly and if I had been a little late, I would have lost it. It was a 550 gr. fish. (6th Picture: Here is the 2nd white sea bream...). I happily tidy it up and swam to a place that always holds fish. It's a cave with waves crashing above it and if they're not too strong you might catch a fish. On my first dive I couldn't see my nose, as they say. I only managed to see bubbles, lots of bubbles. This happened two more times, but I finally managed to catch another 550 gr white sea bream. (7th Picture: It was hiding behind the bubbles...). I hang it on my belt and dived a little further down. As I hid on the seabed, countless fish appeared in front of me. A school of medium-sized grey mullets (Mugil cephalus), above me was a school of small sardines (Sardina pilcharduss). Dusky spinefoot (Siganus sp.) and Salema porgy (Sarpa salpa)  ran in panic and then the parrotfish appeared. The schools were large and then big parrotfish appeared. I aimed one of the biggest ones and finally caught one, which one kilo in weight. (8th Picture: One who was a kilo!!!). While I was arranging the fish and then the speargun, a good mottled grouper (Mycteroperca ruby) was watching me. I armed the speargun as quickly as I could and dived in. The fish was still there and was surrounded by parrotfish. At one point it turned and I shot it. The spear found its target high in its back and the mottled grouper tried in vain to escape. I rushed at it and caught it. It was about two kilos. (1.8 kg). (9th Picture: The honourable mottled grouper!!!). As I started my way back, I noticed a very large school of small sardines giving an incredible silver colour to the blue waters. I stared at this unexpected beauty for a while and continued my return. (10th Picture: Beauty!!!). In another ambush, I was surrounded by many fish ones more. The parrotfish were big, but I decided not to catch any. Luckily I listened to my instinct. From my right and in the blurry waters, big white sea breams appeared. As I took notice of them, the closest big white sea bream turned to leave. Immediately, I aimed and pulled the trigger. The fish fell on the seafloor. Amazed, I caught it and realised that the spear has skewered it, coming out diagonally from the opposite cheek. I happily pulled the fish closer to me and realised that it was indeed a very large white sea bream (1,200 gr). (11th Picture: The biggest one of the day!!!). 

"This is the one.... Let's go out..." I said to myself, thanking the Heavens for Their incredible gift. It had been many years since I caught such a big white sea bream. In the next ambush, various fish were coming. But a large grey mullet caught my attention. The leading fish was very close and confident of the outcome I pulled the trigger and of course I missed.!!! 

"This is what happens when you take the outcome for granted... you miss..." I said to myself. Not because I didn't catch the mullet, but because I took it for granted... Just before I got out, a large parrotfish was playing with its luck. It was swimming in front of me and turned to look at me. I changed direction to avoid it, it did not. So, I shot it at the head and caught a 900 gr red parrotfish.              (12th Picture: It had suicidal tendencies...). As I was about to go out, a good-sized white sea bream was standing between the rocks. Without much thought, I shot it vertically and caught a 500 gr fish and got out. (13th Picture: Caught asleep...). (14th Picture: All the fish together ...). I got everything sorted out and went home, where after the joys and festivities were over, the necessary photos were taken....(15th Picture: Done for today...).